Tanuki-Anime

9/10

Polecam gorąco. Jeden z najlepiej skonstruowanych romansów bez kupy kawaii girls, jednego faceta i głupich tekstów.

Anime uwalnia sferę emocjonalną i skupia się na odczuciach widza i rozmowie bardziej – anieżeli na obrazie i przedstawieniu wydarzeń

Czytam komentarze i oczom nie wierzę xP Co ludziom, aż tak się w tym anime podoba? Ambitna seria? Cóż, ja tego nie dostrzegłam. Dla mnie była to jedno z gorszych, jakie obejrzałam.
O ile wątek z Chihirą i Renjim był całkiem przyjemny, to ten drugi odbierał mi całą radość z anime.
Miyako mnie tak irytowała, że ilekroć się pojawiała miałam ochotę przewinąć do przodu, aż w końcu zniknie ona z ekranu. Nie trawię tej postaci, skutecznie obrzydziła mi serię. Anime mi się nie podobało. Nie polecam.

Jestem facetem, wróć chłopakiem. Po obejrzeniu innego romansidła przyszła kolej na Ef. Nie widziałem gry, ale jak sądzę była równie wciągająca. Na wstępie mogę powiedzieć że Op. i En. wpada w ucho tym samy zapadając w pamięć. Ogromny plus 12 EP, grafika miodna – to tyle co do aspektów technicznych. Kiedy ktoś się spyta o Ef odpowiedź mam gotową zanim bym nad nią pomyślał. Rożne historie, różne problemy, przypadek i strach przed odrzuceniem. Wydawać by się mogło ile już takich banałów oglądałem/czytałem. Po obejrzeniu powiem za mało. Cieszę się że nie jestem osamotniony w mym odczuciu. Pomimo podniosłych słów takich jak egzystencja, miłość w bardzo łatwy sposób je tłumaczy „proste uczucie” i to jak wiele może zdziałać. Dla znawców tematu polecam, dla lekkoduchów tym bardziej!

Jestem – ekhm – w trzecim epizodzie, ale już poruszył mnie szczególny sposób animacji i kadrowania w ef. Scena z pierwszego epizodu, kiedy Miyako kołysze się na huśtawce po prostu mnie zachwyciła: obejrzyjcie, to dowiecie się o który dokładnie moment mi chodzi ^^. Bardzo podoba mi się też to senne prowadzenie narracji… ogółem: anime na +6.

W końcu ambitniejszy romans bez głupich wstawek. Ciągły klimat powagi i napięcia, powiew melancholii opening budujacy nastroj… Świetne. Moja ocena to 10/10 dawno nie oglądałem tak dobrego i głębokiego romansidła, a ze jestem facetem to z natury jestem bardziej wybredny ;)

Pozdrawiam serdecznie i bardzo bardzo gorąco polecam.

Niewątpliwie to anime mozna zaliczyć do grupy nieco bardziej ambitnego gatunku shoujo.Na szczegółna uwage zasługuje tu grafika, niemal bajeczna. kliknij: ukryte  Jedna z najbardziej wzruszających scen wg mnie to moment gdy Chichiro wyrzuca kartki ze swego pamiętnika na dachu Polecam wszystkim fanom.

Powiew świeżości… piękne… no i faktycznie troszeczkę za słodkie. Ale każdy lubi od czasu do czasu zjeść coś bardzo słodkiego. A ef jest jak niesamowity deser lodowy w gorące letnie popołudnie. Oglądać!!! 9/10

No dobrze. Dałbym 10/10 przyznaję. Anime wciągnęło jak diabli i po włączeniu pierwszego odcinka skończyłem na 12. Zdaję sobie jednak sprawę, iż rzetelną ocenę mógłbym wydać dopiero za jakieś 2 – 3 tygodnie, kiedy ochłonę i przemyślę wszystko jeszcze raz. Na razie jestem po prostu zakochany.
To anime ma w sobie kilka sprzeczności – z jednej strony postaci wydają się posypane lukrem, z drugiej miyako i chihiro przezywają wewnętrzne tragedie. Podobnie bohaterowie – tak naprawdę wiedzą kim chcą być, jednak przez samotne podróżowanie przez życie nie zawsze potrafią się do tego przyznać.
Podobny problem jest z grafiką. Jest ładna, nie byłaby rewelacyjna, góra 8/10, ALE eksperymenty z grafiką podbijają ocenę aż o 2 punkty. Scena z 7 odcinka z powoli zapisywaną kartką okazała się o wiele lepszym przekazem niemego krzyku duszy niż klasyczne w takich wypadkach najazdy na załzawione oczy bohaterki. Podobnie częste wykorzystanie efektu czerni i bieli pomaga bardziej skupić się na nastroju. Nie wiem czy jest to absolutnie nowatorskie, w końcu Hitchkock nakręcił swoje czarno­‑białe „ptaki” już jakiś czas po wprowadzeniu kolorów. Podobnie w Anime widziałem niejednokrotnie przebitki z mangi. Ale coś takiego widzę po prostu po raz pierwszy i przyznaję: wstrząsnęło mną.
Fabuła: Przyznaję ma kilka wad, ale jest romansem, a nie haremówką. Jest też czymś więcej, opowieścią o marzeniach. Nie zgodzę się, że zmiana hiro nastąpiła nagle. Dojrzewał do niej powoli. Pewnie długo by jeszcze trwało nim by obrał taką drogę, ale by wybrał. Jej przyspieszenie było spowodowane sytuacją bez wyjścia, w którą sam się wpakował. Nie był dzieckiem, lecz człowiekiem chcącym zbyt wiele unieść na swych barkach. Asou Renji jest marzycielem, który zakochuje się w nieodpowiedniej (choć słodkiej) dziewczynie. Dzięki niej jego marzenia mogą znaleźć ujście. Jak na ironię, przez dziecięce w sumie marzenie  kliknij: ukryte  bycia księciem na białym koniu co ocali księżniczkę staje się meżczyzną. Wrażliwym i delikatnym, ale jednak mężczyzną. No i Kyosuke. Też marzyciel, wręcz wizjoner. I jak każdy wizjoner musi sobie radzić z niezrozumieniem otoczenia.
Ef jest też opowieścią o naturze wspomnień. W mało którym anime widać tak wyraźnie, że to dzięki nim jesteśmy tym kim jesteśmy. Wspomnienia nas zmieniają i dzięki nim ewoluują nasze charaktery. Dzięki temu anime nosi w sobie pewną głębie. Co prawda do przemyśleń o tworzących nas wspomnieniach można dojść i bez tego anime, to jednak zmusza nas ono przynajmniej do pomyślenia o tym jeszcze raz. choćby tylko z tego powodu jest interesujące, bo w końcu każdy z nas ma wspomnienia i szczęśliwe, i te bolesne, których nie wyrzekłby się za żadną cenę.

„dziewczyna była sama na świecie, to czyniło z niej boginię tego świata”

Jak dla mnie 9/10.
Niby schematyczne lecz bardzo wzruszające.
Ciekawa grafika, jak dla mnie świetna muzyka.
Dobre do obejrzenia w jakiś zimowy wieczorek:)
Da się zauważyć świetny klimat tego anime.
Wątek z Renjim i Chihiro nie przypadł mi szczególnie do gustu ale to moje subiektywne zdanie.
Recenzja ciekawa tylko dziwi mnie troszkę fakt, że jej autor dał 8/10, a nie 10/10 mimo, iż nie podał żadnej wady tego anime:)

To anime jest świetne! Szczególnie polubilam Renji'ego i Chihiro(kawaii KOIBITO!!) W ostatnim odcinku prawie się popłakałam,a muzyka w anime jest naprawde super..^-^ Zachęcam do oglądania-''ef''

Jest to anime które porusza uczucia oglądających go osób historiami poszczególnych bochaterów.
Dodatkowo świetna muzyka i bardzo dobra oprawa graficzna polecam wszystkim fanom anime.
Jak dla mnie ocen 9.

hmm dopiero po obejrzeniu całej serii uświadomilem sobie ze to było romansidło :)
no ale .. anime bardzo mi się podobało (tylko nie pytajcie prosze dlaczego bo tego nie potrafie jednoznacznie stwierdzic), jesli chodzi o muzyke to prosta sprawa – jest poprostu genialna. Euphoric field i ethernal feather (Yuukyuu no Tsubasa) mają stałe miejsce na mojej playliscie :)

Według mnie świetne anime, z ciekawą fabułą , przyjemną muzyką i z ładną kreską.
Osobiście polecam każdym osobom które przepadają za romansami.
 kliknij: ukryte  Chociaż trochę mnie to zdziwiło że oni to robili a ona potem wyrwała te kartki i pa, sądzę że to było trochę bez sensu, ale i tak była wyśmienite :D ]/ukryj]

Szczeże powiedziawszy nigdy nie przepadałem za romansami (czy gatunek ma jakiś znaczenie ? liczy sie tylko jak dany film zostanie zrobiony). Bardzo podobał mi sie ten serial, ma to coś co przykówa do ekranu na długieee godziny, ten klimat możan śmiało powiedzieć że bardzo podobny do air­‑a z tż róznicą  kliknij: ukryte  że posiada bardzo pozytywne zakończnie może aż za bardzo więc jeśli podobał sie wam air siegnijcie bez zastanowienia.
OCENA hmmm…. 9- może 8 zdecydowanie polecam

chciałbym jeszcze dodać, że twórcy nie tylko eksperymentują z grafiką bowiem w wielu episodach pojawia się pewne „oszustwo”, które pokazuje tło wg. którego mamy interpretować scenę następującą zwykle nieopodal. Dzięki temu jesteśmy wstanie lepiej zrozumieć postacie i ich myśli, oraz pragnienia.  kliknij: ukryte  Osobiście podobał mi się fragment w 11epie, kiedy to Chihiro i Renji udali się do kina ... . Po wyściu zaczęli o nim rozmawiać i tu jest pewien joke bowiem Chihiro mówi, że nie lubi smutnych zakończeń. Przypominam, że to przedostatni odcinek i zanosiło się na taki właśnie koniec serii. Jest to niebezpośredni zwrot do nas. Duży plus za to, że twórcy wiedzą kiedy przestać, znają umiar i wiedzą kiedy widz powie teraz to przegięliście. To co można zarzucić temu tytułowi to momentami CGI i uproszczenia w tłach np. woda to czyste „kopiuj + wklej”. Najlepszymi elementami wg mnie są tu postacie(psychika, realistyczność), klimat (napięcie które buduje spowodowało, że odciełem się od świata na czas oglądania)

Oceniam tytulik na 8.5/10

Dawno nic mnie tak nie poruszyło. Postaci jakby nie było , schematyczne , ale jednak jest w tym anime coś co doprowadziło mnie do łez i szybszego bicia serducha. Serię skończyłam parę minut temu i jestem wręcz zachwycona…póki co najlepszy romans jaki oglądałam. Serialik ląduje u mnie wysoko :)

Muzyka…według mnie bardzo trafna i ładna. Podobało mi się dostosowanie endingów do bohaterek. Dwie wersje openingu, również niezły zabieg, jednak to pierwsza wersja(mimo czerstwej wymowy) utkwiła mi w pamięci.

Grafika…uo ludzie…cudo! Nie widziałam jeszcze serii z takimi zabiegami animacji jak tutaj! Długo będę wspominać motywy jakie zostały tu zastosowane…naprawdę, duży plus! Kadry na ruch ust są tak zmysłowe , że aż ściska w środku :) Kreska bardzo przypadła mi do gustu, wszystko cacy :D Jedyne do czego mam zastrzeżenia to komiczna fryzura Renji'ego…LITOŚCI…skrzywdzili chłopaka :)

Bohaterowie…szkoda opisywać tu każdego osobno bo a)wiele miejsca by to zajęło b)na własnej skórze trzeba doświadczyć ich zachowanie,osobowość… Ogromnie się cieszę , że twórcy postawili na  kliknij: ukryte  happy end hehe ^^
Dodatkowo stwierdzam , że w każdym anime sceny na dachu są urocze :) począwszy od Sailor Moon (pamiętna scena rozmowy z Seyią <3) na wątkach „dachowych” bohaterów Ef… kończąc :)

All in all POLECAM z czystym sercem wszystkim wrażliwym…a miłośnikom romansówKONIECZNIE

**rzekłam**

jednym slowem zarombiste! grafika miazdzy jest swietna a do tego swietna fabula polecam wszystkim ode mnie 100/10

Chihiro – ogromna warstwa lukru (jak zwykle w tego typu produkcjach – biedna samotna dzieweczka skrzywdzona przez los)- zęby mnie bolą i chyba będę musiała iść do dentysty :((. Bezbarwny Renji (zakończenie jego historii strasznie tandetne), irytujace Kei i Miyako. Hiro biednym twórcą mang shoujo pozbawionym doświadczeń? – dobre:)). To już było, to już było, to już było itd. Schematyzm postaci w dramatach anime mnie poraża.I te ich głosiki – bleeee. Czy te baby muszą być wiecznie takimi sierotami?! Generalnie przegadane.
Za to grafika najwyższych lotów!

Świetne anime, w sumie to w większości wypowiedzi zgadzam się z tą pode mną ;] Naprawdę, śliczne efekty graficzne, wspaniała kolorystyka i delikatna muzyka. No i najbardziej przypadły mi do gustu postaci Hirono, Miyako i Chihiro, Kei i Renji mnie trochę irytowali a Kyousuke (mam nadzieję, że dobrze zapisałam) był dla mnie taki neutralny^^"
Ogólnie, naprawdę polecam, chociaż by zobaczyć magię tego anime ;]

Rewelacyjna grafika, fenomenalna(!!!) muzyka i świetna „drugie dno” sprawia, że to anime po prostu się pochłania. Oczywiście IMO jest to pozycja dla bardziej wyrobionych widzów, a zwłaszcza dla tych którzy lubią elementy psychologiczne czy egzystencjalne. Dla wszystkich innych może to być zwykłe jednak świetnie wykonane, ale też nudne anime. Trzeba zobaczyć w tym obrazie to coś, to wspaniałe coś.

Właśnie skończyłem oglądanie i mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że wystawiłbym ef mocne 8.

Jeśli rzeczy, które irytowały, to prawie całkowicie zgadzam się z fm.
Fryzura Renjiego, jego mało interesujący w gruncie rzeczy charakter, czasem przesada z artyzmem i  kliknij: ukryte  nieszczęsna scena z impulsami to według mnie główne wady serii.

Reszta głównie na plus, chociaż faktycznie mogliby chociaż raz przeczytać dobrze ten tytuł na końcu…

Wyśmienite anime, bardzo  kliknij: ukryte  smutna historia 13 godzin i oryginalna. Ogólnie wszystkie opowieści zawarte w tym anime są bardzo miłe i przepiękne.
Warto obejrzeć.

A teraz czas zabrać się za grę (gry).

Bardzo przyjemnie sie ogląda to Anime. Ciekawa historia i bardzo fajna kreska.

Bardzo dobre anime :) 8+

Studio Shaft można pochwalić za to, że zatrudnili porządnego muzyka, wprowadzili parę równorzędnych ról chłopięcych (nazwanie ich męskimi byłoby przesadą) i nie próbowali rozciągnąć fabuły na 26 odcinków.

Niestety poza tym obowiązują stare reguły gry, z których najbardziej bolesny jest fakt, że im bardziej bezbarwna osobowość faceta, tym więcej panienek się wokół niego kręci (ze względu na nie­‑haremowość tym razem 2, 1 i 0), a pod koniec przeżywa on cudowną przemianę, która pozwala mu spróbować odzyskać utracone względy. Oczywiście gdyby opowieść poprowadzono z większym wdziękiem, pewnie mógłbym przymknąć oko na ten schemat.

O Hiro trudno powiedzieć cokolwiek poza niespodziewanym aspektem edukacyjnym –  kliknij: ukryte  mangi shoujo tworzą biedni uczniowie pozbawieni jakichkolwiek romantycznych doświadczeń. Kyousuke bardziej zwraca na siebie uwagę, lecz poprzestaje na roli obserwatora i  kliknij: ukryte  zbiera resztki ze stołu. Co do Renjiego, można mu wybaczyć słaby charakter, emofazy, wysoki głos (dobra, to już trudny do przełknięcia zestaw), jednak strasznie irytowała mnie jego fryzura. Podejrzewam, że na ulicy fryzjer za nim z nożycami gania, ponieważ tak chyba wygląda pierwsze stadium przemiany w wilkołaka. Zresztą jego historia okazała się dla mnie niezbyt wciągająca. W sumie to dość dziwne, że zwykły trójkąt miłosny wygrywa z wątkiem, do którego najsilniej odnosi się tytuł anime. Nie pomogła tu nawet panienka z niezwykłym defektem. Dopiero w ostatnim odcinku odzyskano wiatr w żaglach, choć też trzeba było zawiesić prawa logiki –  kliknij: ukryte  tak samo jak zawiesiły swoje funkcjonowanie lokalne służby porządkowe, żeby bohater mógł się spokojnie wypłakać, a dopiero później pozbierał porozrzucane śmieci.

O projektach postaci nie mogę powiedzieć dużo dobrego, ale być może jestem uprzedzony. Ten typ pojawia się głównie w niskobudżetowych haremówkach i mam go po prostu po dziurki w nosie. Natomiast reszta grafiki balansuje na granicy między wizją artystyczną a fanaberią i niejednokrotnie ją przekracza. Można tu znaleźć wiele udanych efektów np. 120% niebo z gnającymi po nim chmurami albo pokazanie samych ust Miyako, gdy coś szepce (uzyskano dzięki temu dużo bardziej erotyczny charakter). Z drugiej strony czasem wygląda to tak, jakby musieli wyrobić limit efektów specjalnych, więc wciskają byle co i przykładowo szatkują scenę czarnymi i fioletowymi planszami. Taki brak umiaru w dużej mierze zrujnował finał jednej z historii.  kliknij: ukryte  Kiedy Miyako rozmawiała z budki telefonicznej, po każdym straconym impulsie pokazywała się plansza z tym, ile jej jeszcze zostało. Tak nachalnie o tym przypominano, że myślałem: 'Niech już jej się w końcu wyczerpie karta, bo od patrzenia na to boli mnie głowa'. Z góry wiadomo było, że zużyje wszystkie impulsy. Dużo lepiej by to wypadło, gdyby stosowne przypominajki pojawiały się np. najpierw co 10, później co 5 i dopiero ostatnie kilka tak jak to pokazali. Zresztą nawet gdyby jej tak cudownie nie odnalazł, to mógłby spokojnie oddzwonić na budkę.

Ostatecznie z tej serii chyba najbardziej utkwi mi w głowie wysiłek, z którym narratorka próbuje wymówić tytuł anime i nie połamać sobie języka.