Tanuki-Anime

Dziwni bohaterowie, żaden wątek niedokończony, a przez większość czasu nie dzieje się nic angażującego.
2/10

Całkiem nieźle, trochę zabawne, trochę prawdy, sporo nadinterpretacji. Zabawa z hipnozą mało profesjonalna, ale trudno się spodziewać po ekipie animatorów że będą się na tym znać.

„Pomijając odbiór, czy to negatywny, czy pozytywny, należy zaznaczyć, że seria do pozycji łatwych nie należy i niektórym się po prostu znudzi, a inni uznają ją za zbyt ciężkostrawną.”

a jeszcze inni się nią do reszty zachwycą, ot, chociażby ja.

Kupiła mnie ta seria fantastycznym klimatem (nie umiem porównać jej z jakąkolwiek inną produkcją), idealnie dobraną muzyką z openingiem na czele i ciekawymi bohaterami. To było moje największe pozytywne zaskoczenie, jeśli chodzi o anime, po którym niewiele się spodziewałam i po które sięgnęłam bez większego przekonania. Bardzo podobało mi się połączenie świata duchów i nauki, wyszło to całkiem sprawnie. Dostrzegam, rzecz jasna, pewne zgrzyty – wygląd duszków, średnia kreska (ale to mi zupełnie nie przeszkadzało!) czy takie sobie zakończenie, ale koniec końców moje wrażenia nie mogły nie być pozytywne. Do 9/10 trochę brakuje, ale na 8/10 seria, w moim mniemaniu, jak najbardziej zasługuje. Szkoda, że jest raczej mało znana.

Mimo że na początku powinnam być znudzona, bo fabuła była dosyć „mdła”, nijaka, nie kleiła się do końca, to byłam oczarowana serią i niesamowitym klimatem. I chociaż dużo osób twierdziło, że koło 17 odcinka fabuła zaczyna być naprawdę porywająca, to dla mnie było na odwrót – biegła, ale po co, w jakim kierunku? To wyglądało tak, jakby twórcy nie mieli lepszego pomysłu na połączenie ze sobą wszystkich wątków, które wprowadzili i wsadzili byle co byle gdzie. I klimat zaczynał marnieć, to nie było już to samo, mroczne, zagadkowe animku, które faktycznie, na początku, przypominało higurashi.
Miałam dać 8/10, ale daję 7/10, właśnie ze względu na te kilka końcowych odcinków, które mnie zawiodły.
Muzyka jest niesamowita, postacie, może poza Miyako, też były ciekawe. No i klimat, meh, szkoda, że pod koniec tak spaprany  kliknij: ukryte  wesołym zakończeniem, które mogłoby się obejść i wtedy z pewnością zapadło by w pamięć.

Muszę zgodzić się z wypowiedzią yetik. Początek serii zapowiadał się obiecująco, lecz anime nie składa się tylko z początku. Posiada również rozwinięcie i zakończenie. Niestety mi się nie udało dobrnąć do zakończenia. Zakończyłem oglądanie przy 11 odcinku. Być może za jakiś czas zdecyduję się obejrzeć całość, ale na pewno to nie będzie miało miejsca w ciągu najbliższego miesiąca.

Nie wiem, ja się do tej całej historii nie przekonałem. Spodziewałem się tajemnicy, wnikania w relacje pomiędzy bohaterami i stopniowego odkrywania ich mrocznej przeszłości. Zamiast tego dostałem naukowy bełkot o ludzkiej psychice, który mógłby być nawet interesujący gdyby nie był serwowany w tak ogromnych ilościach.

Interesujące mnie kwestie zostały potraktowane po macoszemu, a cała uwaga została skupiona na  kliknij: ukryte  przygodach wałęsających się 'duszków'.

Jak dla mnie to anime zasługuje na 5+, albo nawet 5- jeśli wezmę pod uwagę beznadziejne zakończenie.

Spodziewałem się jakiejś historii o duchach, jak tytuł sugeruje, a tu… nie do końca.

Anime zdecydowanie z gatunku tych psychologicznych z dreszczykiem, kilka scen powodowało u mnie ciarki na plecach, naprawdę się bałem (zwłaszcza te biegnące cienie po zmroku, (łojezusmaria, to robi wrażenie, brrr).
Klimat budowany jest konsekwentnie, dowiadujemy się małymi porcjami o kolejnych faktach, tylko że nie wszystko jest takie, na jakie wygląda. W wiosce dzieją się dziwne rzeczy, ludzie nabierają nadnaturalnych zdolności, co obserwujemy jednocześnie z bardzo obszernym naukowym wyjaśnianiem zasad neurologii. Nie poplątałem się w tym, ale nie mogę też powiedzieć, że całkowicie zrozumiałem. Należy to potraktować jako kolejny element budujący klimat, moim zdaniem nie trzeba usilnie zagłębiać się w te medyczne zwroty i teorie.

Znalazłem pewne podobieństwa do „Shiki”, aczkolwiek ta seria operuje bardziej wysublimowanym nastrojem grozy, zwłaszcza przez pierwsze około 10 odcinków, potem jest jakoś.. zepchnięty na bok, co mi się nie podobało, bo wolałbym tę serię jako horror, ale cóż. Początek wydał mi się być najlepszy, ostatnie odcinki trochę mnie nudziły, czemu sam się dziwiłem, bo pierwsza połowa bardzo skutecznie przykuwała mnie do ekranu.

Bohaterowie są naturalni, zachowują się jak na ich wiek przystało, nie mogę też nic zarzucić grafice, jest bardzo ładna. Należy tez wspomnieć o muzyce, opening i ending to naprawdę świetna muzyka, którą długo zakończeniu słychać w uszach.

Nie podobały mi się formy duchowe bohaterów…  kliknij: ukryte  Zbyt bajkowe się wydawały, no i te… ekhm, pośladki? I zakończenie jakieś takie nijakie.

Seria spodoba się wszystkim miłośnikom opowieści z dreszczykiem, napięcia, psychologicznych odjazdów.

8/10.

anulka406 napisała dokładnie to co czuje :D Anime jest u mnie na pierwszym miejscu, trzy razy oglądałam. Postac Masayuiki'ego wprost także ubóstwiam :D Opening Mayumi Kojimiy jest cudowny i odkryłam jej inne piosenki również cudowne. Anime trudne nie powiem, ale Lain było o wiele trudniejesze wydaje mi się i jednak na wyższym poziomie. Niektórych może zanudzic innych wciągnąc wiadomo. Nie lubie gdy ktoś ocenia anime po dwóch, a nawet jednym epizodzie. No co to w ogóle jest? ;/ Ja polecam, pewnie nie raz obejrze, gdy dodadzą je po polsku w HD, co jest chyba nie możliwe niestety… Fabuła ciekawa, dowiedziałam się co to jest LD, OOBE etc. Ciekawa sprawa i prawdziwa jednak trudno je osiągnąc. Trzeba zobaczyc na własne oczy ^^

No ogólnie anime zajefajne, tylko zryta końcówka…
Muzyka w tle chyba gra najważniejszą rolę, więc polecam oglądanie nasłuchawkach ;] Gdy znajde jakiś konkretny sposób by ściągnąć odcinki tego zrobię polską wersje.
I jedna uwaga do recenzji: Out of Body Experience to nie jest SF tylko prawidzwie realny FAKT. Sam osobiście miałem OBE 2 razy, w tym raz myślałem, że to sen.

Fajna kreska, ciekawi bohaterowie, nietuzinkowa fabuła. Momentami lekko nudnawa (jakby w połowie serii zabrakło scenarzystom pomysłów), ale rozkręca się i warto pooglądać do końca. Ogromny plus za ścieżkę dźwiękową!
Anime nie każdemu przypadnie do gustu. Mi przypadło – 8/10:)

Mnie to anime się bardzo podobało. Z początku było trochę nudne i ogrom informacji – których nie byłam w stanie do końca ogarnąć – przytłaczał, jednak mniej­‑więcej od połowy akcja zaczęła się posuwać do przodu. I to z takim tempem, że nie mogłam się oderwać od monitora (co, bądź co bądź, zepsuło mi trochę plany). Końcówka nieco sknocona (no nie wierzę, że wszystko tak szczęśliwie…  kliknij: ukryte  A ta matka Tarou przecież zrobiła się taka radosna po tym, jak oświecił ją ten kult Ogami i wydawało jej się, że widzi córkę. Więc czemu jak świątynia się zawaliła nie przeszło jej jakoś? Przecież ten problem nie został rozwiązany w ogóle… A ta matka Makota to żyła w ogóle? Bo przecież ona do tego Snark'a powiedziała coś tam zanim się nie zabili, że nie żyje…), jednak mimo to warto było obejrzeć. Na widok duszków Kacperków aż się uśmiechnęłam :), ale ogólnie przecież nie utrzymywali się przez całą serię… Właściwie nawet trochę mi ich potem było brak, bo tacy słodcy byli xD.
Grafika bardzo dobra, kreska, tła… Ścieżka dźwiękowa także świetna, grała ważną rolę – jak dla mnie przynajmniej. A Masayuki'ego po prostu kocham, uwielbiam tę postać! Ogólnie bohaterowie to mocny punkt serii.
Sama nie wiem, komu polecić i czy w ogóle polecić… Niektórych to na pewno znudzi albo zniesmaczy. Sprawa jest taka: jak dla kogoś wygląda interesująco, niech obejrzy ale na własną odpowiedzialność. Ja sama wahałam się pół roku.
Pozdrawiam.

I znowu mamy kontakt z anime obiecującym, a nie do końca spełniającym oczekiwania. Zwiastun był ciekawy, opinie po pierwszych odcinkach także. Myślałam, że trafiłam na coś oryginalnego, interesującego, bo mieszanka się zapowiadała smakowicie. Niestety po krótkim czasie chciałam rzucić w kąt Ghost Hound. Nie dość, że nuda, to sposób przedstawiania duchów mnie zdziwił – modliłam się, żeby to był jakiś żart. No cóż, nie był. Wróciłam do tego anime po długiej przerwie i znowu zawód. Suma sumarum cieszę się z mojej cierpliwości, bo druga połowa serii okazała się lepsza :) A już ostatnie odcinki pochłonęłam w ciągu jednego dnia – nie jednej chwili, ale całego dnia. Do arcydzieł tego zaliczać nie będę, ale myślę, że warto obejrzeć. Końcówka w małej części zrekompensuje wcześniejsze rozczarowanie. Oczywiście plusem jest kreska i opening, który oglądałam za każdym razem :)

Mnie się podobało, pomimo tego, że napływ trudnych do zrozumienia informacji mógł przytłaczać, a samo rozwiązanie akcji może zawodzić. Przede wszystkim sama fabuła, czyli dokładnie sfera podświadomości, która tak nierealna jednak zarazem zawała się jakoś dziwnie bliska i znajoma. Ponadto wszystkie te dźwięki, światła, kolory po prostu przykuwały uwagę. Na dodatek niektóre sceny, na przykład spoglądanie w dół z dachu budynku – przecież w pewnym momencie miałem wrażenie, że sam niedługo uderzę w podłoże.

Ogólnie warte obejrzenia, może przypominać „Noeina” co dla mnie od razu jest niebywałym plusem.

No ja tego nie rozumiem bo niby poważne tematy i skomplikowane rzeczy a zarazem takie proste, dziecinne i sztuczne to anime było. Mimo że początek bardzo zachęcający to końcówka beznadziejna niesamowicie bo było to bardzo bajkowe że niestety nie tego oczekiwałem. Wiele wątków traktowanych po macoszemu to potrafiło zdenerwować gdyż były dosyć ciekawe. Ogólnie anime nie udane i o wiele gorsze od Lain które było na dużo wyższym poziomie.

Jeżeli podobało Ci się Texhnolyze i Lain to jest to kolejny must watch. Wciągająca historia, interesujący bohaterowie – głównie poprzez rozbudowany portret psychologiczny, i nieco mroczny klimat. Jedyną rzeczą jaką trudno mi pochwalić w tym anime to grafika – jest ona ładna i szczegółowa, ale trochę zbyt kolorowa. Poza tym wygląd bohaterów w „alternatywnym” świecie jest, moim zdaniem, zabawny, przez co klimat na tym cierpi. Nigdy nie miałem niczego przeciwko, bardzo dobrej zresztą, kreskówce Casper the Friendly Ghost. ale… ;)

Początek rzeczywiście obiecujący i przywodzi na myśl duszną atmosferę rodem z Miasteczka Twin Peaks. Niestety twórcy tutaj strzelili sobie w stopę i rozbili klimat w zbyt dosłowny i dosadny sposób pokazując elementy nadprzyrodzone. Tajemnica zbyt szybko ustępuje miejsca oczywistości, bo postacie zbyt łatwo mogą stwierdzić na ile ich działania w innym świecie mają wpływ na rzeczywistość. Poza tym ich wygląd w postaci  kliknij: ukryte  duszków Kacperków z tyłkiem pawiana jest chyba trochę za bardzo groteskowy i sprawił, że zastanawiałem się, czy nie rzucić serii.

Poza tym trudno mi było też uniknąć wrażenie, że jak scenarzyści nie wiedzieli czym wypełnić odcinek, to wyciągali z almanachów psychologii (później etnografii) losową teorię, drobiazgowo ją przedstawiali, a ostatecznie i tak nie miało to najmniejszego wpływu na fabułę.

Tym niemniej pozostaje parę elementów, dla których warto zapoznać się z serią. Jednym z nich są szalenie sympatyczni bohaterowie (aż trudno wyobrazić sobie osobę tak niewinną jak Tarou, skoro gdy  kliknij: ukryte  poczuł miętę do dziewczyny, to wytłumaczył sobie, że widzi w niej reinkarnację siostry). Fabuła też jak przebrnie przez mielizny początkowych odcinków, staje się całkiem interesująca. No i wreszcie grafika i wyjątkowo dopieszczone tła.

Ostatecznie trochę żałuję, że produkcja powstała w ramach jubileuszu Production IG okazała się zaledwie dobrym anime, bo miała spory potencjał.