Tanuki-Anime

Kompletnie zgadzam się z przedmówcami. Seria zdecydowanie postarzała się, w dalszym ciągu daje jej 10/10.

Oglądnąłem serie po raz drugi. Nie zdołam zliczył cytatów, które wprawiają w zadumę i konsternacje. Można powiedzieć że takim ukrytym głównym wątkiem tego anime jest tak naprawdę refleksja nad polityką, sensem życia, przyszłości człowieka i relacjach międzyludzkich. Ciężko się to oglądało z napisami bo dialogi/monologi naprawdę szybko się toczyły i trudno było nadążyć. Dlatego też jest to kolejny powód dla którego poleciłbym tą serie dla cierpliwego widza.

Wątek Juliana pod koniec jak widzę wielu nie przypał do gustu. Był spoko ale momentami trochę wkurzający. Inne wątki w zupełności to rekompensują.  kliknij: ukryte  Takie jak Kircheisa, Reuenthala, Yanga czy Reinharda były naprawdę wzruszające i pozostawią jakiś tam ślad we mnie xd. I ta ostatnia scena mistrzowska:

„Ta sytuacja może powtarzać się nieskończenie, w każdych czasach i we wszystkich światach. Ludzie wszak zawsze podążają za rzeczami których nie mogą dosięgnąć i pochwycić. Czy ten gest nie symbolizuje najdobitniej tych pragnień?”

Jeśli ta nowa seria będzie się trzymała pierwowzoru, to może wyjść prawdziwa perełka. Może jednak dobrze by było niektóre wątki ciutkę uprościć? Zobaczymy w sumie co z tego wyjdzie.. Za kilka lat tu wrócę i zobaczymy jak będzie :)

Również obejrzałem LoGHa  kliknij: ukryte  (zresztą teraz tylko zostały mi dwa inne filmiki i będę miał całą Topke 50 z MAL'a w ukończonych :3) i mam bardzo podobną opinie do tego co pisał Weiter niżej. Seria jak na te czasy zdecydowanie za stara.
Historia jest porządna, a Yang Wenli jest postacią, której nie da się nie polubić.
Mimo to czułem czasami przypływ nudy, gdy akcja zwalniała tempo. A Juliana pod koniec serii to już wgl. ciężko było mi słuchać.

Teraz jedynie pozostaje zabrać się za remake do którego mam wysokie oczekiwania, gdyż ma szanse zniwelować główne wady LoGHa, czyli grafikę i audio.

Cóż obecna sytuacja na świecie, zagwarantowała kupę wolnego czasu, a więc zabrałem się za jedyną chyba serie w topce, której nie oglądałem.

Podchodziłem do tego tytułu z myślą, że nie zasługuje na aktualne miejsce na malu (5#) i po obejrzeniu dalej jestem tego zdania. W obecnych czasach, to jest produkcja bardzo nieatrakcyjna dla dzisiejszej widowni i nie ma się co dziwić, skoro jej początki są z 1988r A co za tym idzie audiowizualnie jest to po prostu katastrofa w porównaniu do obecnych standardów. Nie można tego od tak zignorować. Jeśli już komuś uda się przebić przez tą barierę, to będzie mógł poznać świetną historię zrobioną z absolutnym rozmachem jakich w dzisiejszych czasach nie spotkamy. Tutaj nie ma lecenia po łepkach czy rzeczy umownych. Wszystko ma ręce i nogi, jest przemyślane do granic możliwości.. Nawet backstory przed historią właściwą zostało zrobione naprawdę świetnie i w żaden sposób nie zaburzy cie chwilowe odcięcie od aktualnych wydarzeń.

Postaci jest od groma.. Naprawdę ciężko się połapać, kto jest kim, choć twórcy mieli to prawdopodobnie na uwadze i za każdym razem, gdy kadr był skierowany na daną postać pojawiała się informacja, któż to jest i jakie pełni stanowisko. Na szczęście w tamtych czasach nikt nie bał się uśmiercać postacie. Efekt jest taki, że trupów jest tu równie dużo i nie trzeba pamiętać 100 bohaterów na raz. Podoba mi się również tutaj sposób w jaki został przedstawiony „geniusz” niektórych postaci. Nie polega on na tym by wymyślić jakieś chore pokręcone strategie, na które ty sam byś nigdy nie wpadł. Ot ogranicza się to, do prostych manewrów, które mają zapewnić przewagę. Nie uświadczycie tu „geniuszów” z pokroju Deathnota. Ci tutaj są bardziej zwyczajni i trzymają się standardów dla przedstawionego świata.

Muzyka tak naprawdę nie istnieje. Podczas starć potrafili podrzucić jakiś durnowaty utwór klasyczny, który nijak miał się do wydarzań i po prostu nie robił żadnego wrażenia.. Bardzo słaby repertuar udziela się przez cały cykl serii. Muzyka nie współgrała z wydarzeniami i nie sprawiła ani razu, by jakaś scena była „wow”. Świetnie natomiast został zaśpiewany 1 opening. Dawna szkoła, gdzie było 75% wokalu/25%muzyki z przyjemnością się to słucha.

Największy minus to grafika. Już pal licho te różnice czasowe. Problem w tym, że choć akcji jest tu mnóstwo, sposób przedstawienia jest słaby.. Bitwy ograniczają się do kadru rozpadającego się statku. Recykling scen jest tutaj bardzo duży. Strasznie to niesatysfakcjonujące.. Irytuje również fakt przedstawiania bitwy po przez panel na statku, który jest durny i nieczytelny. Z czasem zaczynasz rozumieć, co te figury tam oznaczają, ale i tak jest to głupie i nieintuicyjne.

Podsumowując, gdyby mal istniał w tamtych czasach, prawdopodobnie seria zajęłaby 1 bądź 2 miejsce w topce. Na obecne czasy nie zasługuje na tak wysoką pozycję. Zepchnąłbym to tak do 20 pozycji, co i tak jest niesamowicie dobrą pozycją.

Plusy:

- Świetne postacie
- Realizm świata
- Fabuła
- Brak zapychaczy
- Skala wydarzeń jakiej w anime do tej pory nie ma.

Minusy:

- Wizualnie 32 lata różnicy robią swoje.
- Recykling niektórych scen, słabe przedstawienie bitew.
- Wyprawy abordażowe(brak w nich realizmu).
- Muzyka która nie współgra z tym co się dzieje, bądź jej brak.


Osobiście polecam, to jest coś czego już raczej przy oglądaniu anime nie doświadczysz. 9,0

Moje najukochańsze, najwspanialsze i w ogóle naj anime. Oglądałam z zapartym tchem.
Postacie: Jest ich mnóstwo, każdy ma sowją osobowość i wpływ na historię, więc wymienię tylko moich ulubieńców:
-Reinhard­‑Uwielbiam go. Zrobił kilka głupich rzeczy, nie był idealny i lekceważył czasami  kliknij: ukryte  sprawy wewnętrzne imperium, pomimo bycia jego cesarzem. Ale to właśnie robi z niego dobrą postać, bo to nie perfekcyjny rycerz na białym koniu (w białym okręcie kosmicznym?), tylko samotny człowiek z trudną przeszłością, który stracił  kliknij: ukryte  najlepszego przyjaciela, jednak ciągle jest zdeterminowany. Autentycznie mu współczułam i chciałam przywalić w twarz naraz.
-Hilda­‑Najlepsza postać kobieca w tej serii, inteligentna i silna, nie trzeba jej ratować w co drugim odcinku, jednocześnie nie jest wyidealizowana. Jak dla mnie, to momentami była urocza. kliknij: ukryte  Odniosłam wrażenie, że jej uczucie do cysorza było trochę jednostronne, ale otp na zawsze. Została sama z całym imperium na głowie. Szkoda mi jej nawet bardziej niż Reinharda.
-Oberstein­‑Podobał mi się jako postać, chociaż na początku go nienawidziłam. Bądźmy szczerzy, pomimo tego, jakie świństwo odwalił Reinhardowi i ilu ludzi tym zabił, jego decyzja była w pewnym stopniu uzasadniona. Ilu ludzi tym uratował? Tutaj seria zostawia pewny dylemat moralny.
-Mittermeyer i Reuental­‑Tutaj chyba nie trzeba nic mówić, są po prostu wspaniali jako duet. Brwi Wolfa i oczy Oscara to chyba dwie najlepiej narysowane rzeczy w tej bajce, serio(oczywiście nie liczymy statków kosmicznych i herbaty).
Grafika i muzyka: Muzyka. MUZYKA. Jest wspaniała. Zwłaszcza wszystkie cztery endingi. Dotąd słucham. Grafika jest naprawdę dobra, kreska ładna i całkiem realistyczna, starszy styl rysowania to zdecydowanie mój ulubiony. W połączeniu z dużym stężeniem panów w mundurach tworzy czysty eyegasm.
O fabule i akcji już nie będę się rozpisywać, to trzeba zobaczyć i przeżyć samemu, bo takie majstersztyki się przeżywa. Naprawdę, płakałam co najmniej trzy razy.
Ale najważniejszy aspekt, bijący wszystko inne na głowę, coś, bez czego cała ta historia nie miałaby takiego uroku, element mający ogromy wpływ na świat, przedstawiony, a mianowicie…
HERBATA. NIEBOTYCZNE ILOŚCI HERBATY. Czy właśnie omawiasz sprawy państwowe, rozmawiasz o pogodzie z przyszłą żoną czy chociażby dyskutujesz o wprowadzaniu demokracji, herbata powinna, a wręcz musi być obecna. W wygodnej filiżance, żeby można było w razie czego trunkiem bogów i (pewnie samego Odyna) efektowie rzucić o podłogę. Brandy mile widziana jako dodatek.
11/10 pozycja obowiązkowa, sieg kaiser Reinhard, sieg neune reich

Recenzji do LotGH napisano tyle, że niewiele można już tu dodać. Jak dla mnie LotGH nawiązuje do klasycznych, wielkich epopei narodowych takich jak „Wojna i pokój”, a gros bohaterów ma pierwowzory w naszej historii (np. Reinhard von Lohengramm jak nic kojarzy się z Aleksandrem Wielkim) tyle, że akcja dzieje się w kosmosie. Na tle zmagań bohaterów i narodów toczą się rozważania nad systemami społecznymi, politycznymi, pragnieniami i ambicją jednostek zdolnych zmieniać bieg historii, czy przeznaczenia etc. jednocześnie zostawiając widzowi pole do rozważań i polemiki. Myślę, że ktoś nie biorący tego aspektu serii pod uwagę padnie ze znużenia.
Cała seria choć składa się ze 110 odcinków, to jednak biorąc pod uwagę czas trwania poszczególnych odcinków, częste przycinanie openingów, endingów w zamian za narrację to dostajemy czasowo w porównaniu do współczesnych produkcji kilkanaście odcinków więcej. Dodatkowy plus, mamy do czynienia z kompletną historią o co dziś coraz trudniej.
Sumując, wykonanie (z uwzględnieniem kiedy powstało), udźwiękowienie, historię, bohaterów 9,5/10. Jest to zwyczajnie arcydzieło wśród anime. I nie ma widoku by w najbliższych latach ktoś się pokusił na podobny projekt (Chodzą słuchy o ponownej realizacji LotGH). 0,5 punktu subiektywnie odjąłem za wątek „zakulisowych sił” (terraiści, Rubinsky) które w mojej opinii działają trochę w stylu „deus ex machina”.

Obejrzałem półtora odcinka i nie dałem rady. Musiałem wyłączyć, bo krew mnie zalewała. Tak idiotycznie przedstawionej bitwy nie widziałem dotychczas w żadnym filmie, serialu ani książce.
Genialność głównych bohaterów objawia się jedynie w tym, że w odróżnieniu od reszty dowódców, nie są upośledzeni umysłowo i nie mają bardzo silnych skłonności samobójczych. Podejrzewam, że zanim się pojawili bitwy wyglądały w ten sposób, że wygrywała je ta strona, która nie zdążyła się sama wysadzić w powietrze.
Tak więc, o ile ktoś mnie nie przekona, że ta pierwsza bitwa to jedynie wpadka, a potem serial się poprawia, to nie mam zamiaru kontynuować.

Brazylijska tandetna telenowela w wydaniu SF.
Kicz, płucizm, idiotyzm, nadmierny patos i twarze jak by im ktoś przywalił łopatą.Tak spartolonego SF dawno nie widziałam i to w wydaniu SSS. Anime zawala zbytnią i rozrośniętą do granic absurdu wielowątkowością oraz wielobohaterowością, brakiem realizmu i logiki, wielkimi dawkami tandety i powtarzalnością.
Jak dla mnie jest to strasznie słabe SF – 1/10, kompletny przerost formy i treści rozwleczony i przepaczony – „Moda na sukces” w ubranku SF

Brak słów na to anime. Geniusz, piękne zakończenie, wszystko! Brak wnerwiającego CG też.

jest m dopiero na początku tej historii, ale skala i rozmiar przewyższy wszystko co do dej pory widziałem.
najbardziej wielowątkowa historia jaką widziałem.

...dla których chce się zwiększyć skale. Genialna historia, postacie świetnie stworzone. A muzyka jest jak dla mnie największym plusem. Kreska jest bardzo przyjemna, można mówić że stara ale wolę taką niż te z wielu nowych produkcji.

Wielkosc swiata przedstawionego przeraza!
Kilka planet, kosmos, miasta, rezydencje, okrety flagowe, do tego przynajmniej 4 odrebne strony konfliktu, dziesiatki bohaterow bardziej lub odrobinke mniej waznych dla fabuly, dopracowany scenariusz, HISTORIA i wiele innych.
Jak tylko wspomne Mecklingera, Reuentala, Obersteina, Poplana, Langa, Bucocka, Mittermeyera i innych to uswiadamiam sobie jak zlozenie mozna stworzyc osobowosc psotaci, przy czym kazda jest wyjatkowa i jedyna w swoim rodzaju.
Toczone bitwy wygladaja wystarczajaco realistycznie, aby nie byly naiwne (na ile bitwy w kosmosie moga byc realistyczne), a to dla mnie starczy.
Grafika od 3ej serii bardzo dobra, wczesniej tylko dobra, jednak animacja srednia. Muzyka natomiast to istne cudo – wlasnie czegos takiego oczekuje od epickiego widowiska, jakim niewatpliwie w kategorii s­‑f anime LotGH jest.
Sama historia jest przeswietna. Zwroty akcji, 100% realistyczne rozwiazania, nie ma tu ani krzty tandety i oklepania.
Chcialbym wypisywac pochwaly juz zawsze, bo zasluguje. Jednak zrobie lepiej, jesli teraz odstawie je na polke i zaczne zbierac sily, by kiedys do niego wrocic. 110 epizodow to przeciez nie jest male piwo…
POLECAM 10/10 + ulubione

Najbardziej realistyczny tytuł jaki widziałem. To anime jest jak partia szachów. Wiem że o gustach się nie dyskutuje ale kobitki odpuście sobie ocenianie tego anime jak wystawiacie ocenę 5 nie znacie się .to nie jest Tsubasa chronicle przepraszam za moją ironie 10/10
i niech w końcu ktoś przetłumaczy całość !!

Gdzie nie spojrzę w internecie, tam recenzja tego anime jest tak długa, że nie sposób tego przeczytać. Ale nic dziwnego!

Po obejrzeniu monstera, myślałem, że złapałem Boga za nogi, jeśli chodzi o wielowątkowość i bogactwo fabuły. Ale LOGH podniósł poprzeczkę. Może monster był bardziej oryginalny, ale z rozbudowanym uniwersum LOGH nie równa się nic, co do tej pory widziałem.

Przejdę do konkretów:

1. Realizm i obiektywizm. Narrator nie ocenia, nie ma w tym anime dobrych nie ma złych. Takie są fakty* i tyle :-) Żeby oddać ducha tego anime zapodam cytat z Yanga Wenli'ego:
There are few wars between good and evil; most are between one good and another good.

Do tego brak zbędnego patosu. Bohaterowie giną, bardzo zwyczajnie, nie ma ludzi niezniszczalnych. Udało mu się raz, udało drugi za trzecim zginął z rąk zwykłego bezimiennego żołnierza, nie żadnego kafara który spija krew z ciał poległych wrogów, tylko zwykłego szeregowca któremu dali karabin i kazali strzelać. Tego typu sytuacje tutaj spotykamy, jak w życiu.

2. Postaci. Multum, głębia charakterów. Nakreślenie każdej postaci mniej lub bardziej, ale bez przydługawych flashbacków.

3. Bardzo szybko postępująca fabuła, momentami aż za szybko. Ginie admirał floty – to może pokażą jak wyzionie ducha, albo i tylko wspomną, że padło w walce. Nie ma w tym anime widowiskowych walk 1 na 1. Co nie znaczy, że nie uświadczymy epickich. Są bitwy trwające kilka odcinków, bez odbiegania w inne miejsca, bez zagrywek a'la Tsubasa który biegł przez boisko 20 min. Tu jak w kalejdoskopie, szale zwycięstwa przechylają się na jedną to na drugą stronę, w zależności od posunięć dowódców.

4. Świat przedstawiony. Wszystko spójne, jesteśmy nawet uraczeni historią uniwersum od naszych czasów (XXI w.). Wszystko ma swoje miejsce i uzasadnienie.

Koniec tych pochwał jest też w tej beczce łyżka dziegciu.

1. Grafika. Ale to na początku. Później z każdą serią troszkę się poprawia, a do tego tak jesteśmy w ciągnięci w fabułę, że mogłaby być nawet czarno­‑biała i tak byśmy oglądali, żeby zobaczyć co dalej.

2. Niektóre wyobrażenia na temat myśli technicznej przyszłości są niedorzeczne, w kontekście jak już dzisiaj wygląda świat.

Do kultury i mody imperium się nie czepiam – tak sobie wymyślili to mają. (np. zdarza się, że piszą gęsim piórem :-) ) Ale jednocześnie buduje to wyjątkowość tego uniwersum.

3. Jedna wpadka realizmu – prócz jednej bitwy, wszystkie walki choć w kosmosie toczą się w jednej płaszczyźnie. Tylko raz wykorzystano atak z góry / dołu.

4. Z braku oficjalnego wydania w języku angielskim / doświadczona grupa scenowa dostępne napisy w języku angielskim są marnej jakości. Główne mankamenty to niewłaściwe łamanie linijek oraz błędy gramatyczne. Czasem są to takie wygibasy, że trzeba przeczytać zdanie kilka razy, aby złapać o co chodzi. Do tego często długie kwestie, wyświetlane są na ekranie mniej niż sekundę i bez zatrzymania nie da się tego przeczytać. Na szczęście błędy rzeczowe są pojedyncze i łatwe do wychwycenia.

Oczywiście nie jest to zarzut do samego anime, gdyby umiał oglądał w oryginale ze słuchy byłbym zachwycony, nie mniej miało to pewien wpływ na odbiór tego tytułu. Usunięto informację o nielegalnych źródłach. Moderacja

PODSUMOWANIE:

Wybitna seria. Warto przełamać się jeśli chodzi o grafikę oraz przebrnąć przez początkowe odcinki wprowadzające nas do uniwersum, kosztem tępa akcji.

Na zakończenie sparafrazuję wypowiedź o tym jakie anime na jaką natrafiłem:

"To są prawdziwe Gwiezdne Wojny. George Lucas powinien zmienić nazwę swojej serii i ładnie przeprosić." :-)

10/10 + Włączenie do grona ulubionych anime.

PS. Miało byś krótko, a wyszła mini recenzja. Sorry :P

...mimo że anime jest doskonałe pod względem scenariusza, końcowe 20 odcinków jest dla mnie już zwyczajnie głupawe (nie mogłem wytrzymać odcinka nr 93, ten monolog Reuntahla, bo dialogiem tego nazwać się nie da, skończyłem na odcinku 94 i przeczytaniu opisu reszty), aby na siłę zmieścić jak najwięcej tragicznych wydarzeń i zwrotów akcji. No i żeby się dało zrobić „szczęśliwe zakończenie”, do którego jasne było, że twórcy chcą dążyć, ale które w jakimkolwiek sensownym rozwoju wypadków nie wyglądało na możliwe… Ech, szkoda, bardzo żałuję, że twórcy zniszczyli mi przyjemność obejrzenia tych ostatnich odcinkow. Reszta jednak była tak czy owak zadowolająca, więc nie żałuję ;)

Bez watpienia najlepsze anime w tym gatunku. Postaci jest tyle ze nawet 1/10 nie idzie spamietac , fabula tez b.dobra. Jedynie nie moglem sie przyzwyczaic do wnetrz np. tych statkow kosmicznych czy budynkow takie jakies kwadratowe ale to szczegol. Szkoda tylko ze napisy sa tylko do 34 odc. mam nadzieje ze kiedys ktos calosc przetlumaczy. Ale oczywiscie daje 10/10

„To po prostu fascynująca seria wojenna, kto wie, czy nie najlepsza w swoim gatunku w całej historii anime.”

Podpisuję się pod tymi słowami. Dopiero po obejrzeniu tego anime zrozumiałem, jak płytką, głupią i mało oryginalną serią było Code Geass. „Legend of Galactic Heroes” jest najwspanialszym anime, jakie kiedykolwiek powstało.

Jedno z najwybitniejszych dzieł fikcji traktujących o wojnie jakie dane mi było zobaczyć.

Dodam tylko, że obaj recenzenci nie wspomnieli o wyjątkowo kreatywnym użyciu drugoplanowych postaci  kliknij: ukryte  mam na myśli oczywiście Kircheisa i Reuenthala i rozwoju jednego z głównych bohaterów  kliknij: ukryte  czyli tego jak na Reinhardzie odbiła się śmierć jedynego przyjaciela. Warto też wspomnieć o pokaźnej liczbie zgonów i sposobie uśmiercania postaci – scenom tym nie towarzyszy żadne patos. Warte uwagi są również ładne openingi i endingi.

Jeśli chodzi o wady… Według mnie anime nic by nie straciło, gdyby było dłuższe o co najmniej kilka odcinków. W ostatnim sezonie studio trochę zbytnio się spieszyło (chociaż nie znam pierwowzoru i nie wiem czy przypadkiem w ostatnich tomach powieści nie było podobnie). A samo zakończenie – nie spodziewałem się, że będzie aż tak dobre.

Anime naprawdę warte uwagi, z niezrównanym scenariuszem, niezapomnianymi postaciami i świetnym udźwiękowieniem (muzyka i seiyuu zasługują na najwyższą notę). Animacja co prawda dzisiaj nie wzbudza już większych emocji, ale na dobrą sprawę przy ogromie zalet tej produkcji nie ma to żadnego znaczenia(sama kreska jest dobra).

Jeśli tylko kogoś nie odstraszają militarne klimaty – oglądać! Chociaż ostrzegam, seria może tak jak i dla mnie, „zabić anime”, po niej po prostu nic nie zrobiło na mnie jakiegoś większego wrażenia…

Seria jest wyjątkowo dobra. Jednak myślę, że ocenienie grafiki na 6/10 nie odebrało by estymy jaką anime jest darzone, a jednocześnie byłaby to ocena nieodbiegająca od rzeczywistości.

Niesamowity tytuł, nie spodziewałem się że scenarzyści mogę napisać taką perełkę. Polecam wszystkim obejrzenie chociaż paru odcinków by przekonać się jak perfekcyjnie i w najdrobniejszych szczegółach można przedstawić historie która nigdy się nie odbyła. Polecam.

Dokładnie na to samo chciałem zwrócić uwagę…

Co do samego zaś anime to byłem (jestem dalej?) pod wielkim wrażeniem po obejrzeniu.

Rozmach przedstawionego świata jest niesamowity. Widać to chociażby w mnogości bohaterów – jest ich mnóstwo a każdy ma swoją własną historię i własny udział w fabule – często bardzo ważny. Bardzo podobało mi się to, że postaci pojawiały się jako conajmniej trzecioplanowe, a potem wyskakiwały na plan pierwszy. Przede wszystkim jest tu jednak ukazana strategia i taktyka. Obaj – Reinhard von Lohengramm i Yang Wenli są geniuszami, ale w przeciwieństwie do takich Lighta i L'a z Death Note (nie, nie mam zamiaru tych serii porównywać, bo poza tym jednym motywem niewiele mają wspólnego) operują na zupełnie różnych falach, a i poszczególne zwycięstwa nie są zasługą wyłącznie któregoś z nich, dzięki czemu nie ma się tu wrażenia „pojedynku na genialność”. Nie ma tu też Geassowych strategii polegających na wygrywaniu nowszym modelem broni,  kliknij: ukryte  a wchodząc w szczegóły – pojawia się dokładnie raz i ponosi z resztą klęskę.

Jest to 110 odcinków, ale za nic nie spotkamy tam fillerów, nie ma się też uczucia niedosytu – wątki zostały wyeksploatowane na tyle na ile trzeba. Ja ze swojej strony byłem przynajmniej parę razy zaskakiwany przez twórców, ale nigdy to nie psuło dalszej przyjemności z oglądania, nawet kiedy we wczesnej fazie serii  kliknij: ukryte  zginął Kircheis, a potem parędziesiąt odcinków przed końcem Yang.

Co do wykonania technicznego, to grafika mnie się bardzo podobała – pasuje do epickiego klimatu tej serii – całe szczęście nie ma tu CG, bo tylko popsułoby to efekt. Animacji zarzucić też wiele nie można. Przyznam też, że o dziwo spodobały mi się dwa z bodajże czterech openingów. O dziwo, bo wszystkie śpiewane są po angielsku. Muzyka w środku serii jest zaś – jak wspomniał z resztą autor recenzji – wspaniale dopasowana do sytuacji.

Jeśli miałbym wymienić jakieś wady to chyba tylko to, że – mimo, że bitwy są widowiskowe – strzelające lasery są tutaj paskami. Da się to pewnie wyjaśnić wiekiem serii, tyle że w sumie nie trzeba – nie psuje to w żaden sposób przyjemności z oglądania, a równoważą to z nawiązką piękne projekty statków flagowych (Brunhilda?) i nie tylko.

Jednym zdaniem – w pełni zasłużona dziesiątka – oglądać, jeśli tylko wojenne klimaty nie odpychają.