Tanuki-Anime

Zdesperowana właścicielka pensjonatu, w którym mieszka nieszczęsny Hibiki Amawa – świeżo upieczony wuefista – ma dość czekania na zaległy czynsz. Postanawia za wszelką cenę pomóc mu w zdobyciu pracy. Stwierdza, iż spódnica wraz z całą gamą innych typowo damskich fatałaszków i małe urządzenie, wyglądające jak zwykły naszyjnik i zmieniające głos na kobiecy, powinny załatwić sprawę.

Ale to jeszcze nie koniec… Dyrektorka szkoły, która nie dość, że uważa, iż tylko kobiety potrafią „uczyć z miłością”, dokładnie sprawdza potencjalnych pracowników. Panna Hibiki zostanie przyjęta pod warunkiem, że jedna z uczennic przebiegnie 50 metrów bez przewrócenia się. Brzmi banalnie, nasz bohater jest już pewien sukcesu. Do czasu, gdy na starcie staje czternastoletnia Fuko Kuzuha. Nie dość, że ubrana jest w spódnicę sięgającą do stóp (bo, zdaniem dyrekcji, młode dziewczęta nie powinny pokazywać zbyt wiele), to z powodzeniem można nazwać ją najniezdarniejszą osóbką pod słońcem. Na ziemi ląduje co jakieś dwie minuty…

Dla dobrego nauczyciela nie ma jednak rzeczy niemożliwych i po spędzeniu całego dnia na boisku, Kuzuha wreszcie dobiega do mety. Od tej pory Amawa bez przerwy będzie musiał radzić sobie z podejrzewającą coś wicedyrektorką, która za wszelką cenę próbuje go zdemaskować, obcisłą damską garderobą, zwariowaną grupką uczniów ze swojej klasy oraz zabronionym uczuciem, rodzącym się między nim a młodziutką Fuko…

Trzynastoodcinkowa seria I My Me! Strawberry Eggs obfituje w zabawne zwroty akcji. Chociaż mężczyznę udającego kobietę widziałam nie po raz pierwszy, oglądając to anime nie nudziłam się. Nastoletni bohaterowie są przedstawieni barwnie, a ich problemy znane z doświadczenia chyba wszystkim. Z jednej strony dziewczęta, które, jak wiadomo, emocjonalnie dojrzewają nieco szybciej, uczuciowe, często niepewne siebie, łatwo dające się zranić. Z drugiej zaś chłopcy, którym w głowie jedynie dowcipy, podglądanie lub podrywanie koleżanek. Jednym słowem – zwyczajna młodzież. Razem jednak stanowią istną mieszankę wybuchową, co w połączeniu z osobą wychowawczyni (czy też wychowawcy) potrafi nieraz zaskoczyć.

Animacja jest porządna, kreska milutka, kolorowa i bardzo ciepła (niektórym jednak może wydać się za słodka). Minus należy się jednak za muzykę, która nie jest zbyt ambitna ani jakoś wyjątkowo miła dla ucha. Często przeszkadzają też jakby na siłę wpychane poważniejsze sceny, mające na celu, zdaje się, nauczyć czegoś młodego widza. Ale i bez tego wiele razy słyszałam już, że nie powinnam przejmować się np. małym biustem czy tym, że wolno biegam. Dziękuję, nie trzeba mi tego powtarzać.

Mimo wszystko myślę, że seria ta jest doskonałą pozycją dla zabicia nudy lub poprawienia sobie humoru. Jest zabawna i optymistyczna, nie dłuży się. Polecam ją szczególnie młodzieży, gdyż to dla niej przede wszystkim jest przeznaczona.