Tanuki-Anime

Świetne. Zaryzykuje nawet stwierdzenie, że lepsze od poprzedniej serii.
Ktoś wcześiej pytał, kto nabierze się na miłość  kliknij: ukryte  Kuze i Mizuki.? Ja się nabrałam. :3 I bardzo podobała mi się ich historia.

Niestety w produkcjach anime często zdarza się tak, że ich kontynuacje w kolejnych sezonach za bardzo opierają się na sukcesie i oryginalności pierwszej serii. W takim wypadku musi trafić się naprawdę ambitny producent aby spróbować przebić, coś co już przez ogół zostało uznane jako wybitne. Serii Ef – a tale of melodies tego czynnika niestety zabrakło. Z jednej strony niby ciekawych i chwytliwych pomysłów się nie zmienia, jednak mimo wszystko trochę szkoda rozmieniać je na drobne…
W moim odczuciu druga seria za bardzo bazuje na swojej poprzedniczce, często wyciąga na wierzch myśli i refleksje o których była mowa we wcześniejszych historiach. W dodatku da się zauważyć pewną powtarzalność motywów wokół których rozgrywa się akcja – samotność, tajemnica, choroba, próba izolacji, strach przed brakiem bliskich osób, marzenia, pojęcie szczęścia. Problemy bohaterów z pierwszej serii są po prostu pokazane w innym środowisku, co daje nie najlepszy efekt odbioru przez widza, który ma wrażenie że już gdzieś tą historię wcześniej widział.

Kolejną rzeczą o której chciałbym napisać parę słów to siła wyrazu tej serii.
W dramacie najistotniejszą rzeczą jest to, aby widownia uwierzyła w opowiadaną historię i dała ponieść się emocjom. Niestety ale w przypadku Ef – a tale of melodies ani jedna, ani druga historia mnie nie przekonała, przez co nie było na moich ustach wielkiego WOW po obejrzeniu tych 12­‑stu odcinków tak jak w przypadku tale of memories.
Postać nastoletniej Mizuki była najsłabszym ogniwem tej serii. Swoją niewinnością, naiwnością i brakiem życiowego doświadczenia miała za zadanie prawdopodobnie wzbudzić sympatię widza jako jasny punkt tej serii. Jednak dla mnie stanowiła jedynie wystrój otoczenia i postać której nie należało brać na poważnie (szkoda, że jej osoba wywołała takie odczucia niszczące klimat serii). Nie ma to jak zakochać się w kimś podczas popołudniowych drzemek i na każde pytanie odpowiadać kocham Cię – może to i urocze, ale mało realne.

W drugiej historii, wątek Yuu i Yuuko, mało przekonująca wydawała mi się osobowość Yuuko. Brak emocjonalności, przesadne milczenie w obliczu rozgrywającej się tragedii były zrobione jedynie w celu utrzymania atmosfery tajemnicy całej tej historii, z negatywnym skutkiem dla postaci Yuuko, która stała się nierzeczywista, nie pasująca do świata tej historii.


Pomimo tego całego mojego pisania i garści zarzutów pod adresem tej serii, to jednak chciałbym na koniec stwierdzić, że jest to mimo wszystko bardzo dobra produkcja. Z pewnością gorsza od swojej poprzedniczki, ale nadal utrzymująca się w czołówce gatunku i z powodzeniem mogąca konkurować z innymi znanymi tytułami dramato­‑romansu. Znakomicie w serię wpasowano elementy muzyczne i ubrano je w piękną metaforyczną szatę słów. Także psychika i emocjonalność niektórych postaci jest przedstawiona na najwyższym poziomie – Kuzo, zaś graficzne eksperymenty nadal mają w sobie oryginalność i siłę przekazu – coraz głębsze cięcia ekranu wypowiadanymi myślami.

Genialności raczej tu nie ma, ale nadal jest to bardzo dobra seria, 8­‑9/10.

Łaaa… chyba pierwszy raz zdarzyło się tak, że w recenzji znalazłem wszystko, co myślę o danej serii :p (a warto wspomnieć, że najpierw obejrzałem anime, a dopiero potem przeczytałem recenzję). W sumie chciałem napisać jakiś dłuższy komentarz, ale chyba nie ma sensu – tam już wszystko jest napisane :]

Więc tylko krótko. Komu bym to polecił. Miłośnikowi dramatów? Nie, może ten element nie jest zły, ale w kilku momentach ostro przesadzono zamieniając dramat w groteskę, niszcząc przy tym wieź między bohaterami a widzem. A jeśli u kogoś ta więź przetrwa, to zostanie całkowicie zmiażdżona przez szmirowatą romansową końcówkę.

Czy poleciłbym to miłośnikowi romansów? Nie. Historie zawarte w pierwszej serii były proste, ale wiarygodne i ładnie pokazane. Te tutaj są pokręcone i mocno naciągane. No i plus ta szmirowata końcówka, o której już wspominałem.

Dla kogo więc? Cóż, miłośnicy graficznych eksperymentów powinni być zadowoleni, szczególnie że potraktowana z przymrużeniem oka fabuła jest znośna. Jeśli ktoś chciałby 'po prostu coś sobie obejrzeć' to ta seria też nie powinna spowodować jakiegoś wielkiego poczucia straty czasu.

Tak więc z sytemu ocenia na Tanuku wynika, że będzie to jakieś 7/10 :]

Openingiem z taki, niewątpliwie romantycznym, fragmentem rozpoczyna się druga seria ef.
Z mojego punktu widzenia pierwsza recenzja jest zbyt surowa, a druga zbyt hurraoptymistyczna.
Moja opinia co do tej serii wypada dokładnie po środku, jednak gdybym miał się zgodzić z którąś z recenzji, to z pierwszą.
Anime jest śliczne, ma ciekawe, niesztampowe jak na haremówkę postacie (KONIEC z męskimi waflami nie do poznania, jak np w Angel Beats!), brak zbędnego fanserwisu, przez co nie ma się wrażenia, że ogląda się tandetną serię dla niewyżytych nastolatków.
Jednak nie da się ukryć, że ma ono poważne wady, które zwykłem określać hasłem „mangusiowy dramat”. Innymi słowy, mówię o  kliknij: ukryte  dziewczynkach z kompleksem braciszka(na dodatek samolubna – chłopakowi umarła siostra, a ta rozgrzebuje jego rany ciągle, bo jedyne, co ją obchodzi, to żeby chłopak bawił się z nią w rodzeństwo?), patologicznemu przywiązaniu do przyjaciół z dzieciństwa, szantażowaniu swoimi emocjami i nie szukaniu pomocy tam, gdzie podpowiadałby zdrowy rozsądek (policja, dyrekcja szkoły, psycholog, cokolwiek? z takimi ranami..). Wbrew pozorom, ja nawet lubię Yuuko. Po prostu uważam,że jej wątek został zdrowo popsuty, a z niej zrobiono histeryczkę, zamiast rozchwianej emocjonalnie dziewczyny.
Wątek chodzącego cukiereczka i muzyka też nie jest idealny, bo  kliknij: ukryte  fakt, że facet miał narzeczoną, z którą się rozstał tylko po to, by dać się uzdrowić mocą prawdziwej miłości szesnastolatki sprawia, że coś po prostu zgrzyta. Współczuję jego narzeczonej. Mogli sobie darować ją.
Inna rzecz, że w życiu związek bohaterów w takim wieku byłby po prostu niezdrowy i skończyłby się tragicznie.. Dorosły mężczyzna czego innego chce zazwyczaj od związku, niż słitaśna szesnastka.

Dlaczego więc, pomimo takich wad dobrze oceniam to anime? Bo po prostu dobrze się ogląda, i wyżej wspomniane wady nie rzucają się bardzo w oczy. Zalety serii po prostu je umniejszają.
Ode mnie ef ma ósemkę i żałuję, że nie ma więcej haremówek z tak artystycznymi ciągotami.

Pierwsza rzecz, która mnie urzekła to „eksperymenty graficzne” np. rysowanie samych oczu; manipulacja nastrojem widza za pomocą jednolitego kolorowania całych „elementów” postaci; uproszczone rysunki – pozbawione szczegółowego tła, na których postacie są rysowane w jakieś alegorycznej sytuacji; rysowanie samych elementów/przedmiotów, które w kontekście fabuły mają głębsze znaczenie, itp.
Drugą jest historia Yuuko, mistrzowsko zaplanowana: wzrusza i daje wiele do myślenia.
Ostatnią jest opening z „Ebullient future”. Nie ważne w jakiej wersji językowej (choć muszę się przyznać, że pierwszy raz wersja angielska podoba mi się bardziej od japońskiej) i graficznej. Śmiem stwierdzić, że dorównuje openingowi z Bokurano.


Na tym koniec. Drugi główny wątek fabularny nie przypadł mi do gustu. Pozostałe pomniejsze wątki też. Anime ma kilka poważnych jak dla mnie błędów logicznych, które psuja serię.

To anime jest odbiciem swojej pierwszej części – wytwarza zupełnie inny nastrój. Mnie wprowadziło w zadumę i skłoniło do refleksji nad losami bohaterów, ich zachowaniem oraz ich czynami.

Bardzo dobre anime moim zdaniem i nie żałuje czasu spędzonego na oglądaniu „Ef…”. Ładnie są opisane relacje między bohaterami, wiele rzeczy się wyjaśnia a grafika i eksperymenty z kolorami tylko podwyższają noty. 12 odcinków to akurat optymalna długość dla takich serii, więc na szczęście obyło się bez przedłużaczy typu: chodżmy na plaże bo mamy za dużo czasu antenowego ;) Polecam wielbicielom gatunków w których mieszczą się obie serie „Ef…”

Nie wiem, ja mam jakiś problem z ef'ami i nie wiem, czy tylko ja. Oglądałem obie serie z ogromnym zainteresowaniem, krótko mówiąc- ostro mnie wciągnęło. Ale przez cały seans czułem się… dziwnie. Jakbym zupełnie nie oglądał anime tylko coś w rodzaju miniaturowego dzieła sztuki. Ale od początku.
Memories było świetne, od początku do końca. Zachwycało niektórymi genialnymi scenami i doskonale pokazało, że anime nie musi mieć dużego budżetu, aby być wciągające i interesujące. Z czystym sumieniem postawiłem tej serii 9 i po dosyć rozbieżnych komentarzach zabrałem się za kontynuację…
I totalnie mnie zamurowało. Dostałem historię dużo dojrzalszą i głębszą niż poprzednia. Melodies porusza trudniejsze problemy i mimo tego, że nie ma już takich epickich scen, to jednak zachwyca. A czym? Trudno określić. Zgadzam się, że seria jest przegadana, przedramatyzowana, a do tego wiele scen irytowało,  kliknij: ukryte  jak chociażby scena pożaru, ale miała w sobie to coś. Czar? Magię? Nie wiem co to było, ale ja to kupuję. Na razie mam poważny problem z oceną anime, bo kusi mnie, żeby postawić tą dziesiątkę, ale nie powinno się podejmować decyzji pod wpływem emocji, więc się wstrzymuję.

Ale polecam oczywiście to anime każdemu, zwłaszcza fanom romansów i dramatów. Nie powinni czuć się zawiedzeni.

Nierówna była ta seria moim zdaniem.
Bardzo podobała mi się historia znajomości Yuuko i Yu, wszystkie te zwroty akcji, meandry fabuły, tajemnice z przeszłości, rozstania, powroty… ;) Scena  kliknij: ukryte  w której Yuko wyjawia prawdę o swoim życiu i przemocy swojego brata, była mocna, sugestywna, przejmująca i naprawdę zrobiła na mnie wrażenie.
Ten wątek poprowadzony jest sprawnie, mądrze i ciekawie.
Ale już drugi – wielkie cierpienie Kuzego i wielka miłość Mizuki… O Boże. Te jego pseudointeligentne przedśmiertne monologi, jego nagła przemiana duchowa i odnalezienie sensu życia w zauroczeniu jakieś młodszej o całe pokolenie gówniary… Czy twórcy naprawdę myśleli, że ktoś się na to nabierze?  kliknij: ukryte  I naprawdę trzymałam kciuki, żeby umarł po tej operacji… Niestety. :P
Żal mi tylko było Nagi, bo fajna dziewczyna a zepchnięta na margines opowieści została.
To przeplatanie się wątków czasowych, miejscowych i postaciowych bardzo pozytywne, podobnie jak eksperymenty graficzne i muzyka, głównie ten przewodni motyw na skrzypce.
Niedociągnięcia logiczne kliknij: ukryte  (śmierć Yuuko, pożar w jej domu, to wieczne przesiadywanie bohaterów w lub na zawsze opustoszałym, ach zawsze otwartym kościele) pomijam i podciągam je pod gatunek, który z założenia nie musi być do końca realistyczny :)
Ogólnie 6/10.

PO obejrzeniu pierwszego odcina ma się wrażenie oglądać połączenie Air i Bakemonogatari.
Czemu Bakemonogatarii?Z tego związku na ujęcia scen i jak jest ujęta perspektywa przez którą widzą bohaterzy.
Tak to na razie widzę :P.
Anime nie jest złe ale ma w sobie zawarty smutek.

...ale kontynuacja ma u mnie ciut nizsza note niz 1 czesc…
Zreszta w sumie nie jest mi trudno wymienic co jest nie tak:
- memories pomimo mniejszej dramaturgi jakims cudem dawala mi wiecej niepewnosci co do losow bohaterow i happy endu  kliknij: ukryte  zreszta to wina ogladania 1 serii – wiem ze inaczej sie nie da – ale skoro memories skonczyla sie szczesliwie na calej lini, a i wiedzialem ze Yuuko jakos musi zginac, nie potrafilem sobie wyobrazic by zepsuli cos jeszcze na koniec…
- ciesze sie ze wszystkie pytania z memories zyskaly odpowiedz ale w pewnym momencie wystraszylem sie ze tam kazdy jest blizsza lub dalsza rodzina dla kogos… za duzo tego jak na tyle par potworzonych w obrebie paroosobowej grupy ludzi
- dramatyczna historia Yuuko byla troszke za ostra, przez to zniknela czesc ciepla 1 serii i wrocila w ostatnim odcinku dopiero…
- w memories bylo pare scen / metafor ktore mialy duze znaczenie a niekoniecznie byly mozliwe do odtworzenia w realnym swiecie  kliknij: ukryte  wyzbieranie tylu kartek z pamietnika, ale melodies wyposarzona jest w takie braki logiki w zachowaniach bohaterow – za ktorymi nie ma zadnych przeslan – ze przymkniecie oka nie wystarczylo, musialem mocno zamknac oczy i powtorzyc sobie na glos ze to nie musi „byc logiczne”...
- efekty graficzne byly w melodies za gesto posiane, studio chyba za duzo komplementow dostalo i zgodnie z recenzja i czescia komentarzy – co za duzo to niestety niezdrowo, czasem niepotrzebnie odwracaly uwage od waznych momentow w fabule

wszystko to w ogolnym rozrachunku sprawilo ze po 6 odcinkach obejrzanych jednego dnia, rozwazalem przerwe w postaci innej serii, jednak obejrzalem do konca i mimo wszytsko nie zaluje, serie sa ze soba scisle zwiazane i najlepiej je ogladac jedna po drugiej jako calosc…

memories ma ode mnie cos pomiedzy 9/10 a 10/10, melodies 8/10 a 9/10 – ale mialo by mniej jak by przerwa miedzy nimi byla u mnie dluzsza…

piekna historia, ktora w pelni mnie uwiodla. genialne postacie, swietnie dobrane charaktery. choc  kliknij: ukryte  szkoda ze tak malo czasu poswiecili na osoby z pierwszej serii, ktore bardzo polubilam i chcialam zobaczyczc jak potocza sie ich losy. no i samo zakonczenie tez smutne, bo bardzo polubilam przystojnego srebrnowlosego mezczyzne za okularkami, dlatego liczylam i ze i do niego los sie usmiechnie, ale coz.. ;)

magiczne anime. polecam:)

Moim zdaniem doskonałe anime. Muzyka może nie jest tak dobra, jak z pierwszej części, ale to mimo wszystko jak porównywanie dwóch doskonałości. Eksperymenty graficzne z 1 serii tu były przesadnie często, miały jednak jakąś wymowę. Postacie sam miód. Kuze i Yuu są co najmniej interesujący (jak na ironię wolę młodszą wersję Kuze i późniejszą Yuu). Yuuko też nie daje się nie lubić. Szkoda tylko, że kiedy jej historia się naprostowała, autorzy usunęli ja z akcji w taki sposób (a usunąć musieli. Wystarczy obejrzec ostatni odcinek pierwszej serii by wiedzieć dlaczego).

Reasumując, oba Efy oglądało mi się nad wyraz przyjemnie. Jeśli kiedykolwiek wyjdzie 3 seria (w co wątpię) – na pewno będę oglądać

To dość dobre anime godne polecenia zwłaszcza fanom dramatów.Pierwsza seria była trochę lepsza ale i do tej nie ma się w zasadzie do czego przyczepić,jest dość dobra a jeśli ktoś ma możliwość obejrzenia jej w FULL HD to naprawdę jest na czym oko zawiesić
o demie 9/10 zwłaszcza w jakości HD

ech. Dopiero po czasie sie zorientowalem jakie jest przesuniecie czasowe… Yuuko jakos tak wlasnie mi wygladala na ta kobiete z pierwszej serii… i moze i spabsze od pierwszej serii w istocie, ale jednak i tak jest to film ktory wzrusza rownie mocno… nie zawsze jest cudownie, i nie zawsze jest milo. i szkoda.
Zaden inny film nie dzialal na mnie w ten sposob, i dla mnie jest to pozycja obowiazkowa.
polecam. piekne jest.

Myślę, że druga serie także jest w porządku, ale pierwsza jest lepsza. Na razie obejrzałem 6 odcinków, ale pewnie będzie już tak do końca. Tutaj w porównaniu z pierwszą serią jest więcej filozofii co trochę mnie odstrasza, ale jest też kilka fajnych momentów i na pewno to Anime zostanie u mnie długo w sercu.

Szczerze podziawszy to ef – tale of melodies zajmuje u mnie pierwsze miejsce na liście zawodów.

Pierwsza seria była prowadzona bardzo umiejętnie, druga nachalnie. Eksperymenty graficzno/głosowe z *memories(np. scena Miyako z telefonem), które robiły niesamowite wrażenie, w seqeulu zostały powpychane po kilka na odcinek, a nie jak wcześniej, raz na kilka odcinkow. A co za tym idzie, stały się nużące.

Nie traci klimatu 1. serii i nadal serie EF to moje ulubione tytuły ;)

Po prostu coś nadnaturalnego hehe :D Polecam maniolom romansów ! :)

Jak dla mnie anime prawie równie świetne jak pierwsza seria Ef, i czemu scena kliknij: ukryte  śmierci Yuukijest taka nie ok? Dlatego właśnie to się nazywa dramat a nie komedia, przecież taki jest sens gatunku, więc czemu tak to w oczy kole, nie wiem, chodź przyznam dziewczyna w anime łatwo nie miała… Trochę mnie denerwował Kuze, ale to da się przeboleć­‑jak dla mnie Ef- a tale of memories było 9+ tak to jest 9, szkoda tylko że nie ma szans na wyjście Ef­‑a tale of something elese, bo naprawdę przypadło mi do gustu.

A i fakt:
Walnęło w nią, odczołgała się i zdechła? W normalnym świecie zadzwoniłby ktoś po karetkę, jasna ciasna! A to że w tej opustoszałej Otowie nagle pojawiła się ciężarówa to inna bajka xD

Jako że nie jestem fanką kontynuacji filmów, anime itp. które już osiągnęły wysoki pułap, z początku czułam się, jakbym oglądała 'Matrix. Reaktywacja'. Chwyty te same (po raz trzeci zababrywanie ekranu tekstem nie wywierało już na mnie wrażenia), fabuła na początku nudziła, ale kurczę! Mimo doła po każdym kolejnym odcinku, dałam się wciągnąć. Spotkałam się również z tezą, iż jeśli po zobaczeniu obu serii ktoś uzna pierwszą z lepszą, znaczy to że lubuje się w cukierkowych opowiastkach. Tak, cukierkowych opowiastkach. Lecz dla mnie te stwierdzenie nie jest właściwe. Memo i Melo mają odrębny klimat, a jeśli uważać będę drugą serię za lepszą, to tylko dlatego, że pierwszą już znam aż za dobrze i do znudzenia. Muzyka oczywiście w anime mi się podobała (to haczyk dla mnie w obu seriach :D), a głosik Hayamy mi jakoś nie przeszkadzał. Lubię 'Egao no Chikara', bardziej nawet niż ‘Negai no Kakera’. Lecz 'Ebullient Future' nigdy nie prześcignie 'Euphoric Field', przynajmniej nie tekstem.
Do postaci nie mam nic z wyjątkiem Himury w wieku nastoletnim. Nie tyle, że głos nie pasuje, to jeszcze irytuje mnie ten szczeniak Dx Kuze w porządku, Yuu ogółem również, Yuko może i jest niezłą krętaczką i oszustką ale jest swojska… Nagi Shindo to artystka wpisz, wymaluj ja xD… I jeszcze jedno:
HAYAMA FOREVER!
kocham ten jej chory optymizm zasiany przez Yuko przed laty. Lubię ją mimo iż jest… homo xD i kocha się w pedofilu. I kocham jej fryzurę!

Gdzie się podziały te dramatyczne momenty ? Te tworzenie emocji czy inne tego typu zagrywki, że spokojne sceny nagle stawały się emocjonalne.
Jeśli historia Yuko miała być smutna to twórcom się nie udało.
Wadą jest również to że mało postaci jest i są nudniejsze niż z I sezonu.
Muzyka też dużo gorsza, a cały 10 odcinek bez kolorów był marnym pomysłem.
Ale 6/10 może być.

... jak na wyciskacz łez ;]
Nie, naprawdę podoba mi się to anime, jest takie życiowe, na czasie. Tak pierwsza jak i druga seria Ef bardzo mnie wciągnęła i nie pozwoliła odejść bez skończenia oglądania. Więcej takich anime.

Te anime jest takie inne, nie przepadam za pseudo sequelami, częśc memories dziabnąłem 1 i 13 czy tam 12 odcinek.. i wyszło na to że końcówka była taka sama jak poczatek.. do KITU.. może kiedyś skuszę się na to.. jak moja twórczośc spadnie do 0

W recenzji nie zauważyłem błędów.., czemu nie oceniłeś/aś grafiki?…

Cóż… Pierwsza seria rzeczywiście bardziej mi się podobała, chociaż w drugiej spodobał mi się pewien moment –  kliknij: ukryte  kiedy Yuu mówi do Miki o stworzeniu dwóch prawie identycznych miasteczek na dwóch krańcach świata, o dwóch Otowa.
Denerwowało mnie za to przedramatyzowanie Kuze, chociaż w momencie  kliknij: ukryte  przed operacją było już troszkę lepiej. Jednak mimo wszystko, facet powinien się trochę wcześniej wziąć w garść… I podobnie jak koleżanka poniżej – nie zapomnę im tego co zrobili Yuuko, kiedy już zaczynało być normalnie…
Mimo wszystko podobała mi się ta seria. W pierwszej części zaciekawiły mnie właśnie 3 postacie: Yuu, Yuuko i Kuze. Cieszę się, ze i ich historie zostały pokazane… Jednak gdyby było mniej dramatu byłoby dużo lepiej…
Uhh.. Rozpisałam się ;p
Ogólnie myślę, że warto było spędzić trochę czasu przy oglądaniu tego anime :)

IMHO to jest komedia. Problemy dręczące bohaterów zostały przez twórców wyolbrzymione do poziomu istnej groteski. Prawdziwy tour de force, który wysłał mnie na podłogę w spazmy śmiechu stanowiła  kliknij: ukryte  śmierć Amamiyi Yuuki. Jak niesamowitą jednostką trzeba być, aby wieczorem, na całkowicie opustoszałej starówkowej uliczce, schylić się po piłeczkę i nie usłyszawszy wyjącego w pobliżu silnika dać się !@#$%^&nąć przez samochód. Po czym (!) odlecieć (odczołgać się?) pod drzewko, usiąść sobie i umrzeć. Srsly.

Już to gdzieś pisałam, ale…
To było naprawdę dobre anime. Przyznaję, pierwsza seria była ciut lepsza, ale ta nie odbiegała zbytnio od swego poprzednika. Zwłaszcza pod względem ścieżki dźwiękowej. Co mnie zdziwiło, w 11 epku pojawił się… opening (?!?!) z Memories (+ 2 inne piosenki, ale to inna historia… xD). Bardzo dobrze, że kompletnie nie zrezygnowali z bohaterów z poprzedniej serii. Zostało wyjaśnione to, co nie wyjaśnili w poprzedniej części, co nie tak bardzo rzucało się w oczy, ale jednak to plus. Hm, bardzo dobra była historia Yuuko. Początkowo trochę mnie ona irytowała, kliknij: ukryte  ale za to koniec… ;( A także „Miki” :) Wiadomo chyba o co chodzi. Poza tym ten niemiecki… to było trochę… inne. Już angielski z pierwszej części mnie zainteresował, to dodali coś z niemca xDDD A piosenka „A Moon Filled Sky” jest naprawdę cudowna. Heh xD Grafika stoi na wysokim poziomie, muzyka jak dla mnie 10/10 – kocham tego typu melodie i utwory, ale to kwestia gustu. Daję ocenę 9/10. Na pełną dziesiątkę zasługuje pierwsza seria, tej czegoś jednak brakuje.
Ogólnie to ja jestem zwolenniczką melodramatów. No cóż, nic się na to nie poradzi. A poza tym nie jestem zbyt wybredna. Pozdrawiam.

pierwszej serii nie pamiętam za bardzo, ale jak tylko zobaczyłam, że jest druga, sięgnęłam po nią bez wahania. osobiście melodramaty i inne opery mydlane nie leżą w moim guście, ale Ef jest wyjątkiem od reguły.
postać Yuu już wtedy mnie inrtrygowała, więc fajnie było zajrzeć dojego przeszłości.  kliknij: ukryte  nie zapomnę jednak twórcom uśmiercenia Yuuko, kiedy to już cała historia zaczynała być w miarę normalna.
było dużo dramatyzmu, dużo łez… jedynie grafika trzymała poziom, choć i ona momentami działała mi na nerwy.
ogólnie anime mi się podobało.
pozdrawiam ;)

No cóż muszę przyznać, że tale of melodies jest słabsze od poprzedniej serii, zdecydowanie zbyt wypełnione tragizmem. Jednak ma swoją dozę uroku więc można dać mu szansę;)

Druga seria zazwyczaj jest nieco gorsza od poprzedniej. Trudno jednak narzekać. A tale of melodies jest anime dobrym, wciąż oryginalnym, pewnie za bardzo pogmatwanym, ale – i tu się nie zgodzę z opinią recenzenta – klimat utrzymało. Mamy świetną grafikę, dobrą muzykę, dwie splatające się historie i miłość w pięknym tego słowa znaczeniu. Jest gorzej, ale nie jest źle. To wciąż świetna historia, którą powinien docenić każdy miłośnik romansów.

Pierwsza seria Ef bardzo mi się spodobała, druga niestety już mniej. Faktycznie w pewnym momencie straciła urok na rzecz licznych dramatów, a na dodatek Mizuki straszliwie wręcz mnie irytowała.
Z drugiej strony muszę przyznać, że po raz kolejny byłem zauroczony grafiką i różnymi efektami, chociaż tutaj również muszę przyznać recenzentce rację – momentami bywały dość irytujące, jak chociażby  kliknij: ukryte  płonący dom.

Ta seria tez jest, dobra jeno przekaz się troche zmienił i wymaga nieco wiecej myslenia. Pozdrawiam

jak to kolega nizej napisal

„Mimo wszystko nie jest tak tragicznie – obejrzec, jednak ostatecznie obejrzalem. Niektore epy byly calkiem niezle, choc fala sztucznego dramatyzmu doprowadzala mnie juz do poteznego ziewania momentami.”

w 100 % musze sie zgodzic, pierwszy EF byl cudowny, ten troszke przesadzony.
takze 7/10.

Nie umiem tego wyjaśnić, ale ja właśnie wolę kontynuacje i odbieram całkowicie odwrotnie niż Enevi.

O ile memories było mniej przedramatyzowane, o tyle w ogólnym rozrachunku było dla mnie mniej naturalne niż historia sequela, która w zasadzie do połowy była pierwowzorem, a jakby spojrzeć na zawartość oryginalnych gier to kolejnośc była jeszcze inna. Memories nie zrobiło na mnie żadnego wrażenia, historia dziewczątka z jednym okiem po prostu mnie irytowała, a cały klimat zawdzięczałem porze roku i scenom z pierwszego odcinka.

W przypadku melodies ewidentnie widać, że niektóre sceny zostały na siłę przepełnione patosem, jednak po prostu bardziej mi podpadła – szczególnie historia znanych nam Yuko i Yu. Zazwyczaj wszystko odbieram trochę inaczej więc mnie to nie dziwi, jednak w moim odczuciu klimat był tu bardziej namacalny niż w poprzedniczce.

Jakby jednak Ef: A tale of melodies nie odbierać, jest to dobra kontynuuacja, nie tylko umiejętnie przeplata wątki teraźniejsze z przeszłością, ale i wiele wyjaśnia, dlatego polecam bo jakkolwiek odbiór by nie zawodził to jednak warto historię poznać od drugiej strony.

Mi bardzo dobrze podszedl pierwszy Ef, to i za drugiego wzialem sie bez namawiania. W zaden sposob ukryc sie nie dalo, ze byl duzo slabszy, choc jednoczesnie rozwiazal watki fabularne zaczete w pierwszej czesci i rozwinal troche losy bohaterow, przez co i tak ciezko bedzie zapewne powstrzymac sie przed obejrzeniem ludziom w podobnej sytuacji do mojej.

Mimo wszystko nie jest tak tragicznie – obejrzec, jednak ostatecznie obejrzalem. Niektore epy byly calkiem niezle, choc fala sztucznego dramatyzmu doprowadzala mnie juz do poteznego ziewania momentami.

No i sciana –  kliknij: ukryte  gdy po tym wszystkim, jakby jeszcze bylo malo Yuuko musiala umrzec. Tworcy naprawde mieli jakis problem z nia.