Tanuki-Anime

Piękna opowieść o dorastaniu oraz hołd dla poświęcenia macierzyństwu, rodzinie z zaskakującym zakończeniem.

Redakcja Tanuki przypomina, że – niezależnie od okoliczności – komentarze nie służą do rozmów o sprawach bieżących. Zapraszamy na nasz kanał na Discordzie.

autor się trochę myli odnośnie zakończenia. To co jest nakońcu to stek bzdur i typowy japoński damage­‑control. Oni tam mają  kliknij: ukryte  i tak dużo samobujstw więc każdy mocniejsza seria po prostu musi mieć jakieś „szczęśliwe” zakończenie aby tam się nie cieli po seansie. Clanad kończy się kilka epizodów wcześniej, jak dzieciak umiera na ulicy – to jest prawdziwy koniec tej historii

Ukryto spoiler

Po obejrzeniu już i tak genialnego pierwszego sezonu zabrałem się za drugi , ponoć jeszcze bardziej genialny sezon i taki też naprawdę był.Fabuła jest perfekcyjna , grafika doskonała.Jest lepiej niż w pierwszym sezonie , postacie są bardziej wyraziste , barwy bardziej wpadające w oko.Widać źdźbła trawy.Naprawdę , coś pięknego.Postacie genialne , lepsze niż w pierwszym sezonie , ale tylko z tego powodu , że było ich więcej i zaczęły wchodzić w dorosłe życie i to potęguję moją opinię o wszystkich postaciach. Fuko pod koniec serii powróciła i skutecznie.Taka dziecinna postać i niewyrośnięta , ale daje się lubić.Zresztą przespała tyle lat , więc nic dziwnego.Pierwsze 9 odcinków to jeszcze dalsze szkolne życie.Szukanie na niby dziewczyny przez Suwaharę , mecz w baseball , Yukine i historia dwóch gangów i legenda o jej bracie , legendarnym przywódcy jednego z nich.Dalej jest już dorosłe życie.Świetnie jest ono przedstawione.Wszyscy tak chcą , być dorośli , a potem jednak okazuje się , że ciężko jest być dorosłym i to , wtedy zaczynają się największe w życiu problemy.Śmierć Nagisy , później jednak po 5 latach przerwy Tomoya był się w stanie zaopiekować swoją córką Ushio.Jakby nie było problemów to potem zachorowała , ale na szczęście zakończyło się to dobrze.Pojechali na wycieczkę i tam Tomoya spotkał swoją babcię i po rozmowie zrozumiał , że ojciec był tak naprawdę dobry i musi się z nim pogodzić i go przeprosić.Później to zrobił pomimo , że jednak przyniósł mu wiele problemów: nie dostał awansu w pracy , ojciec uszkodził mu ścięgna w prawym barku i dużo pił i bywał agresywny , ale jego alkoholizm wynikał z problemów , które miał , bo stracił wszystko oprócz syna.Chciał go wychować na prawdziwego mężczyznę i Tomoya w końcu go docenił.Wcześniej była też historia Misae z jej szkolnych lat.Też bardzo fajna.Cała seria trwała 22 odcinki.Ostatni był o alternatywnych wspomnieniach(pozytywnych , a nie negatywnych , które były prawdziwe).Ostatnie 2 odcinki(23 , 24) to odcinki specjalne.Pierwszy o tym , jak Kyou , Suwahara i Tomoya poznali się.Drugi o ogólnym szkolnym życiu Tomoyi i Nagisy.Tomoya opowiadał to swojej córce.Muzyka jest świetna i jeszcze lepsza od poprzedniego sezonu.Opening i ending dobrze kontrastuje ze sobą i jeszcze lepiej niż w pierwszym sezonie.Muzyka jest naprawdę miła dla ucha i lepsza niż w pierwszym.Ogólnie wszystko jest tutaj jeszcze lepsze , ale oba sezony są obłędne.Jest tutaj cała masa wzruszających momentów Clannad After Story jest prawdopodobnie najbardziej wzruszającym anime , a poprzedni sezon klasuje się zaraz za nim.Już dawno nie oglądałem tak genialnej serii i tego mi było trzeba.Nic dziwnego , że seria ma tak wysoką ocenę na MAL(9,03) i zajmuje 12 miejsce.Jest to jedna z najlepszych serii , jakie oglądałem.Ja stawiam 11/10.Naprawdę bardzo polecam.

...w recenzji i w samych komentarzach. :)

Zacznę od tego, że obie części, zwłaszcza Afterstory, należą do moich ulubionych anime. Z okazji plotek o sezonie 3, postanowiłem zrobić rewatch i naszła mnie myśl, że recenzja nie do końca oddaje wady i zalety „Clannad”.

Fabuła: przede wszystkim, NIGDY nie patrzę na to, że anime/film/cokolwiek jest robione na podstawie gry/książki/czegokolwiek. Dla mnie liczy się efekt końcowy. Pierwszy raz „Clannad” oglądałem nie wiedząc, że jest robione na podstawie gry. Wniosek? Elementy, które mogą świadczyć o „growym rodowodzie” nie zaburzają fabuły i nie wpływają znacząco na jej ocenę. Znajomość VN to patrzenie lekko przez krzywe zwierciadło. Np. ja nie oceniam „Władcy Pierścieni” na podstawie zgodności z książką – to świetny film, jeżeli fabuła jest spójna i logiczna – jestem na tak.

Do rzeczy. Pierwszy sezon rozkręca się wolno i rozumiem osoby, które zniechęcają się w okolicach 6­‑7 odcinka(apogeum powtarzalności). Cała fabuła jest natomiast w miarę zgrabnie zamknięta w całość, choć trzeba podkreślić, że nie ma w niej nic ponad standardy typowego anime. Gdyby nie klimat i humor, które bardzo mi przypasowały, pierwszy sezon ocenił bym jako lekko powyżej średniej.

Drugi sezon. Początek, owszem, jest powolny, ALE – wplecione epizody są ciekawe i nieprzeciągnięte. Fajnie było zobaczyć trochę inną stronę Sunohary. A epizod z retrospekcją jest dosyć istotny w zrozumieniu zakończenia Afterstory. Reszta fabuły to emocjonalna karuzela. Tempo przyspiesza, historia robi się poważniejsza. Dla mnie bomba.

Zgadzam się z opisem odcinka 24 – to ewidentnie strzał w stopę ze strony twórców oraz jeden z bardziej rozczarowujących odcinków spośród WSZYSTKICH anime.

Grafika: odnośnie recenzji 1 sezonu – zarzut, że postaci przebywają dużo we wnętrzach to bardziej zarzut do fabuły niż do grafiki. ;) Poza tym, bohaterowie żyją w dosyć biednym miasteczku, więc nie oczekujmy bogatych wnętrz.

Rysunek jest piękny, to jedno z ładniejszych anime jakie widziałem. Drobny minus za wspomniany w recenzji design postaci. Nie chodzi mi już nawet o wiek, lecz o to, że mamy do czynienia z klasyką anime – żeby odróżnić postaci daje się im jakieś elementy charakterystyczne – tutaj kolorowe spinki, tu fioletowe oczy, tu srebrne włosy… szkoda, że wszystkie twarze wyglądają tak samo.

Muzyka: jedna z ładniejszych. Świetnie pasuje do sytuacji. Minus za, jak ja to nazywam, „syndrom Death Note” – niektóre kawałki tak idealnie pasują do wielu sytuacji, że pojawiają się zbyt często. Nie przypominam sobie, by przeszkadzało mi to za pierwszym razem, ale podczas drugiego oglądania zwróciłem na to uwagę. A obniżenie oceny o 2 z powodu outro… błagam, przecież outro(irytujące, to prawda) można wyłączyć,dla mnie nie jest częścią anime. To tak jak oceniać napisy końcowe w filmie – mam biały tekst przewijający się na czarnym tle – więc daję słabą ocenę.

Postaci: tu jest ok. Są bardzo fajne postaci, jak główny bohater(rozwinięcie poniżej), Akio i Tsunae(chyba najlepsi rodzice w anime). Sunohara czy Kyo to taka klasyka anime, ale nie irytują. Nagisa.
Właśnie, Nagisa. Nie rozumiem ogólnego hejtu i zarzutu „odmóżdżania”. To ktoś, kto patrzy na świat przez różowe okulary, ale ma też tendencję do nadmiernego obwiniania siebie. Co do jej decyzji w sezonie drugim opisanych w recenzji, nie są zgodne z tym co się pojawiło w anime. Nikogo nie pilnowała przed skokiem w bok oraz nie nalegała na poród w domu – polecam obejrzeć dokładnie te momenty :)

Co do „sprasowania” bohatera – to, że nie żartuje sobie na okrągło ze znajomych świadczy o sprasowaniu? Serio? Mamy wciąż elementy humorystyczne. Moim zdaniem w Afterstory Tomoya jest bardziej ludzki. Przypominam, że jego celem nie jest zostanie Bogiem nowego świata czy rozwiązanie zagadki jakiegoś ducha, tylko zwyczajnie zapewnienie bytu rodzinie. Nie oczekujmy więc, że zacznie być nagle wizjonerem.

Podsumowując, jeżeli „Clannad” obejrzysz z „czystą głową”, uważam że seria przypadnie ci do gustu. Na początek trzeba się trochę przemęczyć, ale później jest już tylko lepiej. Kto nie oglądał, polecam. Moja propozycja ocen dla całości(tylko w fabule robię rozgraniczenie):
fabuła: 7/10(Clannad), 9/10(Afterstory)
grafika: 9/10
muzyka: 9/10
postaci: 8/10

Ja rozumiem: dramat romantyczny z dodatkiem magii i świecidełek. Ale to anime jest po prostu złe. Zacznijmy od początku:
- muzyka : nijaka, większość motywów z VN, więc dźwięki w anime mają monotonną muzyczkę typową dla gier,
- grafika i animacja: na poziomie, nie ma się do czego przyczepić,
- postacie, ich rozwój i charakter: tu już zonk, jak w pierwszej serii jeszcze było jakieś zróżnicowanie tak tutaj następuje gwałtowne sprasowanie charakterów postaci, nawet Sunohara  kliknij: ukryte  traci swoje blond włosy, Nagisie sprasowano resztki mózgu, tak że w momencie  kliknij: ukryte  jej śmierci myślałam tylko o jednym „no już, umieraj”, scena jak z Trinity w Matriksie, Tomoya, którego nawet lubiłam bo miał jakiś charakter w drugim sezonie go zupełnie traci  kliknij: ukryte  żeby go odzyskać w momencie utraty żony i być dupkiem dla własnej córki z którą nie utrzymywał praktycznie kontaktu przez 5 lat (wtf)
- fabuła: tej kompletnie nie rozumiem, najpierw mamy troszkę motywów z pierwszej serii – szkoła i te sprawy, potem bohaterowie dorastają,  kliknij: ukryte  więc Nagisa po raz kolejny w swoim życiu dostaje ataku tajemniczej choroby, a Tomoya idzie do roboty, po kilku nudnych odcinkach para nagle decyduje się na ślub, którego w anime de facto nie ma, a już w kolejnym na dziecko. Bo przecież jest za nudno. Nie wiadomo jak skonsumują swój związek i zrobią to dziecko, bo jedyny kontakt jaki ze sobą mają to trzymanie się za ręke, ale najwyraźniej to poskutkowało, bo po sekundzie Nagisa jest już w ciąży. Koniecznie też musi wytłumaczyć swojemu ojcu jak to nastąpiło bo przecież on nie ma na to pomysłu (w tym momencie zatraciłam kompletnie wiarę w to, że Nagisa ma jakikolwiek rozsądek), kolejne sceny to pogłębianie się upośledzenia umysłowego Nagisy – pomysł na rodzenie dziecka w domu, pomysł na podtrzymanie ciąży mimo zagrożenie jej życia. Następuje jednak zima życia, Nagisa umiera w bólach, rodząc bokiem i zapewniając, że wszystko będzie dobrze i czuje się świetnie. Tutaj mamy major time skip, budzimy się z zawieszenia po 5 latach. Po stracie żony Tomoya nie jest kompletnie zainteresowany ich wspólnym dzieckiem, jak się okazuje jest zerowo zaangażowany w jej wychowanie, i ogólnie ma ją głęboko w dupie. Najwyraźniej pomysł na dziecko był jedynie Nagisy.

Wrażenia ogólne: anime dobre dla emocjonalnych nastolatków, niestety trochę starsi ludzi dopatrzą się wiele nieścisłości, głupoty bohaterów i dużej naiwności całej serii. Myślę, że naiwność jest dobrym słowem które opisuje całość. Naiwność w wyobrażeniu miłości małżeńskiej (bez kłótni i starć, bez seksu i namiętności), naiwność w wyobrażeniu miłości macierzyńskiej (uproszczona do maksimum – rodzice Nagisy martwią się o nią, bo rozmawiają z jej chłopakiem o tym, ojciec Tomoyi jest alkoholikiem więc jest zły, ale kiedyś był dobry, więc Tomoya powinien się z nim pogodzić, Ushio Tomoyi jest obojętna, bo jest  kliknij: ukryte  pogrążony w smutku po utracie Nagisy), naiwność w wyobrażeniu choroby (omdlenia, trzymanie okładów na czole, wybieganie na dwór w trakcie zimy – motyw powtórzony w tym anime trzy razy).

Niestety anime mnie tak naprawdę wkurzyło i nieźle się namęczyłam je oglądając. Twórcom bym powiedziała jedno – jedynka z życia.

Zamaskowano spoilery. Moderacja

Wybaczcie, ale to już przekracza wszelkie granice. Post jest tylko prośbą do Administracji.
Uprzejmie proszę o usunięcie tego posta, jednak dopiero po uporządkowaniu tego, co dzieje się w poście poniżej. Tematy poruszane w odpowiedziach do komentarza znajdującego się pod moim to już szczyt. Takie rozmowy to proszę sobie poruszać u siebie na profilu, w wiadomościach prywatnych, na GG, FB, Skypie, itp., a nie w komentarzach do anime, ludzie! Człowiek wchodzi sobie, żeby przeczytać opinie na temat tego anime, patrzy i myśli '74 odpowiedzi, całkiem gorąca dyskusja, może czegoś ciekawego się dowiem'.
I dowiedziałem się – kiedy aborcja została dozwolona w Japonii, o jakichś ruchach pro­‑life, jakichś historiach o prawdziwej śmierci, kilku filmach, kamikaze, o kilku 'fajnych historiach poruszających ten temat bez takiego motywu Kopciuszka', problemach demograficznych naszego (i nie tylko) państwa, sposobach jak je rozwiązać, problemach gospodarczych przeciętnego, polskiego domostwa, jakichś kampaniach społecznych i wielu, wielu innych.
Tylko wiecie co? TROCHĘ MAŁO TU O ANIME!
Sama twórczyni tematu ciągnie temat dalej, pomimo tego, że zdaje sobie sprawę z tego, że robi offtopic…
A administracja patrzy i nie reaguje… No błagam Was…

W 1801 r. w Anglii po raz pierwszy użyto sformułowania femicide – kobietobójstwo. Oznacza ono każdy akt przestępczy wymierzony w kobiety i mający na celu torturowanie lub zabijanie ich ze szczególnym okrucieństwem. Jak się okazuje, propagowane jest nie tylko w krajach Trzeciego Świata… bowiem autorzy Clannad nie pochodzą z Ciudad Juarez, prawda?

Autorzy mang i anime dla dziewcząt często zadają swoim bohaterkom wyszukane udręki, aby potem dokonać na nich możliwie najbardziej pokazowej egzekucji. Najlepiej, żeby była to Tajemnicza Choroba, której w kraju Kwitnącej Technologii nikt nie potrafi wyleczyć… lub Śmiertelne Urodzenie Dziecka, bo przecież wiadomo, że w XXI wieku „na to się umiera” masowo, jak w afrykańskiej dżungli – w sumie nic dziwnego, skoro kobiety rodzą po chałupach, w bólu i brudzie… A najlepiej połączyć Śmiertelną Chorobę z Porodem Trumiennym – i denatkę można skreślić z listy obecnych, po czym nieziemsko się wkurz… że co, popłakać? Ja się wkurzyłam. Nienawidzę ogłupiania widzów i przekłamywania rzeczywistości.

Bo przecież w Kraju Kwitnącej Technologii „wcale” nie ma specjalistycznych szpitali ani oddziałów ginekologiczno­‑położniczych, cesarek, OIOMów, aseptyki, antybiotyków, leków przeciwbólowych i innych rzeczy ratujących życie? A wszelkie dane o olbrzymim zagęszczeniu placówek medycznych przypadających na obywatela są zapewne „przesadzone”? Podobnie jak dane o najlepszym standardzie opieki medycznej na skalę światową? „Nie ma” też aborcji, mimo iż w Japonii jest ona niemal równie popularną metodą kontroli urodzeń jak antykoncepcja (o której istnieniu też postaci chyba nie mają pojęcia) – i jest legalna w każdym przypadku do 12 tygodnia, a w zagrożeniu życia kobiety także po tym terminie. (A jeszcze do połowy XX wieku była dozwolona na każdym etapie i z każdej przyczyny…)

Natomiast bohaterki wyciskaczy mózgu… eee, łez – najwyraźniej masowo przychodzą na świat pod opieką prof. Chazana, zostają oddane pod opiekę państwa Terlikowskich, a edukację zdobywają w szkole wyznaniowej prowadzonej przez zakon Redemptorystów w Toruniu… Myślołby kto, a nie wiedzioł, że akcja toczy się w pewnym kraju nad Wisłą, gdzie aż czarno… A te ich blond włosy i niebieskie oczy to zapewne przypadek, he he… Gdybym była bardziej podejrzliwa, pomyślałabym, że coś tu jest na rzeczy…

Wracając do śmierci i tortur… Twórcy, zanim  kliknij: ukryte  zafundują Nagisie okropną śmierć w mękach, dokonają na biednej gąsce amputacji mózgu i wszczepienia Tajemniczej Choroby. Nie wiadomo, na czym ona polega, oprócz Tajemniczości, częstego mdlenia i ogólnej Niewyleczalności, bo to lomańcikku. Ciekawe, że heroiny lomancideł… tfu! romansideł!, nigdy nie miewają raka odbytu czy jajnika, przecież na to się umiera częściej niż na omdlenie… ale to już nie byłoby lomańcikku? No jak mi przykro…

Pomijając już kobietobójstwo, poraża mnie głupota bohaterów i ich dążenie do autodestrukcji. Postaci, bez względu na płeć, przypominają modelkę ze Strasznego Filmu, parodii Krzyku. Otóż, gdy taka ofiara (losu) ma do wyboru dwa drogowskazy opisane jako OCALENIE i ŚMIERĆ, to jak sądzicie, w którą stronę pobiegnie? Ano właśnie. Parafrazując zabużańską mowę Pani Frau, jakbym bandę lamingów widziała...

Jednak największe zakłamanie polega na gloryfikowaniu choroby zarówno fizycznej jak i umysłowej, przekazywanej z pokolenia na pokolenie  kliknij: ukryte  (Państwo Furukawa -> Nagisa -> Ushio). Japończycy nigdy tego nie przyznają wprost, ale do pewnych spraw mają stosunek jak, nie przymierzając, starożytni Spartanie. (Koreańczycy zresztą podobnie.) Osławione ijime jest niczym innym, jak odstrzałem słabych i kalekich sztuk ze stada.  kliknij: ukryte  Nagisa jest genetyczną bombą z opóźnionym zapłonem, upośledzoną na ciele i umyśle. W prawdziwym japońskim społeczeństwie nie dożyłaby femicide, bo wcześniej wykończyłoby ją ijime, podobnie jak bohaterki Kanon czy Air. Ale tego nie zobaczycie w żadnym anime. Bo zawsze lepiej pokazać widzom słodkie bzdurki niż gorzką prawdę…

Zacznijmy od tego, że jestem zwolennikiem nierozdzielania serii Clannad na Clannad i Clannad After Story. Dla mnie niepotraktowanie tego jako całości jest poważnym grzechem względem tego arcydzieła, majstersztyku i kanonu anime, 8 cudu świata.
Pierwsza część może nie urzeknie przeciętego odbiorcy, bo mamy do czynienia ze zwykłym chłopakiem, budującym swój haremik, jednakże zdecydowanym w jedną stronę. Jest trochę dramatu,  kliknij: ukryte  (choćby historia Fuko, która swoją drogą JUŻ mnie wzruszyła do łez) trochę więcej dramatu,  kliknij: ukryte  (historia Kotomi) a poza tym… więcej dramatu  kliknij: ukryte  (historia Tomoyo). No i w prezencie dostajemy całkiem przyjemnie poprowadzony romans, gdzie ani główny bohater, ani główna bohaterka nie są super oczywiści – owszem, wiadomo, że będą oni w końcu razem, ale zachowują się w miarę normalnie – jak przyjaciele. W sumie dochodzi do wyznania, oboje są szczęśliwi i historia się kończy Happy Endem. No nie całkiem, bo tu właśnie zaczyna się początek naszego opowiadania…
After Story zagłębia się w tematykę zwykłej (i niezwykłej zarazem, ale o tym w spoilerze poniżej) pary, pokazując rozwój ich miłości – jak to niektórzy trafnie ujęli – pokazane jest tu 'to, co było potem'. I tak oto dowiadujemy się co staje się z bohaterami po skończeniu szkoły, jak potoczyły się ich dalsze losy w sprawach sercowych itp. W końcu jakieś anime pokazujące, że życie nie polega tylko na 'kocham Cię' i 'kocham Cię, bądźmy razem na zawsze', bo widać też problemy takiej  kliknij: ukryte  rodziny. Widz po takim seansie jest uświadomiony, że jeśli chce się żyć z kimś na poważnie, to trzeba WSZYSTKO zacząć brać na poważnie, a nie tylko ów miłość – rachunki, jedzenie, dach nad głową – za to się nie zapłaci miłością, tylko pieniędzmi, które trzeba zarobić zapie^&%!#c w robocie – nie ważne jakiej, czy się ją lubi, czy nie, czy jest ciężka, czy nie – jak daje pieniądze, to się nie wybrzydza i pracuje na miłość. W domu są problemy? Rozwiązuje się je razem, a nie magicznym sposobem jeden z bohaterów sam rozwiąże sam swój kłopot, po czym powie o nim swojej drugiej połówce. ZWYKŁE ŻYCIE! To właśnie pokazuje nam to anime. A to tylko niektóre przykłady.
 kliknij: ukryte  A teraz o najważniejszym dramacie – śmierć dwóch najbliższych osób Tomoyi. Bądźmy szczerzy, czy na miejscu jest pytanie 'co zrobiłbyś gdyby…?/czy byłbyś w stanie…?' ? Myślę, że takie gdybanie nie ma nawet sensu, bo nikt nie jest w stanie wyobrazić, jakby czuł się po stracie swojej żony i córki i to w obu przypadkach na własnych rękach. Na samą myśl o tych scenach mam łzy w oczach.
Wiele osób narzeka na to, że twórcy wskrzesili obie panie, a cała historia zakończyła się szczęśliwie. Jednak znowu – jestem w grupie tych nielicznych, którym pękłoby serce, gdyby młody Okazaki nie dostałby jakiegoś prezentu od życia, pomimo tego, co zrobił dla innych.
Co do bardziej formalnych rzeczy, no to:
-fabuła – anime zrobione na podstawie VN studia Feel, więc no kurczę, materiał idealny;
-grafika i animacja – fabułę dopełnia ręka studia Kyoto Animation, które co by nie powiedzieć, pod względem graficznym zawsze moim zdaniem trzyma poziom;
-muzyka – w życiu się nie spodziewałem, że jakikolwiek utwór doprowadzi mnie do łez, a już szczególnie o rodzinie klusek z mochito; o OP AS nie będę się wypowiadać, bo już na samą myśl przechodzą przeze mnie ciarki, łzy napływają do oczu, a jak zacznie mi to lecieć w głowie, to koniec – godzina z życia wzięta na wylewanie łez (no i się zaczęło ;_;) – utwór dla mnie po prostu zakazany. W sumie cały soundtrack jest świetny, ale osobiście te dwa utwory są dla mnie takim mini­‑podsumowaniem tej serii, takie 'Clannad w pigułce'.

Podsumowując – nie oglądałeś, to nie wiesz co straciłeś. Ciężko opisać w słowach uczucia, jakie szargają człowiekiem podczas seansu – wściekłość, zdezorientowanie, radość, spokój, zaciekawienie, strach, irytacja, niepokój, smutek (DUUUUUUUUUUUŻO smutku) – cała paleta, do wyboru, do koloru. A to wszystko w tym samym czasie, bądź następujące jedno po drugim, bez czasu na zmianę nastroju.
Ogółem ciężko opisać tą serię, ale jedyne co mogę zalecić osobiście, to nie traktować tego osobno – to jest jedna, ciągła historia, zawierająca 44 odcinki po 24 minuty + 2 odcinki OVA.
A ocena? Administracjo, dajcie możliwość wstawić chociaż 2 razy wstawić ocenę 11/10, bo 10/10 to za mało. Seria dla mnie bezcenna – daje 10/10 dla obu części, ale tylko dlatego, że to jest maksimum. Jak już wspomniałem – seria bezcenna.

PS A, zapomniałem dodać, że seria jest strasznie przewidywalna, ale wydaje mi się, że właśnie ta przewidywalność dodaje temu arcydziełu uroku.

After Story. Legendarny wyciskacz łez, podobno najbardziej wzruszające anime wszech czasów. Cóż, nie rozpłakałem się podczas seansu, ale rozumiem, co w tym ludzie widzą. Osobiście wolę bardziej dramatyczne zakończenia (jak np. w Mirai Nikki). Spodobał mi się natomiast morał tej opowieści. Odebrałem ją jako przede wszystkim opowieść o macierzyństwie- kliknij: ukryte  Nagisa nie usuwa ciąży mimo zagrozenia życia, ojciec Tomoi żyje tylko dla syna- te i podobne im wątki były naprawdę poruszające i mocno dawały do pomyślenia na temat kilku spraw.
Dopiero podczas ostatnich scen, gdy w tle leciał główny motyw serii, miałem okazję poznać znaczenie tekstu tej piosenki. Wydaje mi się, że ona również wiele mówi o wychowywaniu dziecka. Wynika z niej, że to właśnie dzieci nadają sens życiu. Najbardziej uderzyły mnie ostatnie wersy „Gdy nadejdzie dzień, w którym mała dłoń nas opuści/ właśnie wtedy, wszystko się powtórzy "... to było coś. Skłania do rozmyśleń.
Cóż, After Story wywołuje emocje. Warto było przemęczyć pierwszą serię (co takie łatwe nie było), bo całokształt robi wrażenie.

Świeżo po seansie, jeszcze ukradkiem ocieram łzy, ale z ciekawości wpadłam zobaczyć co inni o tym myślą i nie mogłam się powstrzymać. Musiałam zostawić komentarz.

Nie będę tym razem krytykiem, seria godna nazwania „wyciskaczem łez”. Wszyscy wokół uważają mnie raczej za osobę z kamienia, ale to raptem druga seria na której szczerze się poryczałam (pierwszą było Angel Beats – w sumie nie wiem dlaczego mnie to tak wzruszyło na końcu). I choć jest sporo niedociągnięć, to mam bardzo pozytywne odczucia związane z tą serią.

Najbardziej żałuję, że Tomoya został „sprasowany”. Jego żarty w pierwszej serii były przezabawne ( kliknij: ukryte  zwłaszcza z małą Fuko), chyba pokuszę się o stwierdzenie, że najinteligentniejsze jakie kiedykolwiek widziałam. Ale wybronię twórców – to by było raczej dziwne, gdyby nic a nic się nie zmienił, a powiem nawet, że dobrze, że nabrał dojrzałości. Przeczę sama sobie :)

A i końcóweczka. Mówcie sobie co chcecie, nie pojmuję jak to się stało, ale jestem szczęśliwa. Po prostu było mi strasznie żal Tomoyi  kliknij: ukryte  Ale, gdy tylko wyszedł na dwór z chorą Ushio nie mogłam uwierzyć jak głupio postąpił. „Czyś ty zwariował, matole?” Dalej liczyłam na to że wyzdrowieje i będą mogli prowadzić szczęśliwe życie Właśnie tutaj się poryczałam najbardziej. Dlatego jestem szczęśliwa, że wyszło tak a nie inaczej.

I mówcie co chcecie, może jestem mało ambitnym widzem, któremu wystarczy jakaś świetlna papka, ale cieszę się że tak się stało.

Recenzja wg przepisu: „Do czego można byłoby się tu jeszcze przyczepić” przekładana „Co mi się jeszcze tutaj nie podobało”.
Ciężko oprzeć się wrażeniu, że normalność i prostota autorowi recenzji przeszkadzają. Jakby chciał powiedzieć – przydałoby się więcej elementów fantastycznych ale takich spod znaku Ghibli, a nie jakiś tam światełek; brakuje wielokątów miłosnych, bo jak to tak żeby główny bohater nawet nie spojrzał na inną dziewczynę i dlaczego nie dał w pysk swojemu szefowi gitarą elektryczną na której lata do pracy lub przynajmniej nie powiedział, że wchodzi on do pracy zaraz za swoim brzuchem; dlaczego nikt nikogo jeszcze nie zdradził – to na pewno dodałoby pikanterii i ubarwiło związek.
Aż dziwne, że autor nie przyczepił się, że brakuje tu mechów albo że postapokaliptyczny świat jest za bardzo kolorowy lub że może się zdarzyć że w grudniu pada śnieg.
A tak w ogóle to widz jest z pewnością debilem i skoro ending mu się nie podoba to na pewno będzie się nim katował po raz n­‑ty, bo nie wpadnie na pomysł żeby włączyć pauzę.

O ile pierwsza seria była ok, to ta jest po prostu fenomenalna. Naprawdę wpłynęła na mój sposób postrzegania pewnych spraw. Niesamowicie wzruszająca. Tutaj wszystko wydaje mi się lepsze, mimo iż z pozoru było takie same – bohaterowie, kreska (którą dopiero teraz doceniłam i uważam, że jest piękna i świetnie pasuje do klimatu serii). Ale w sumie nie do końca zrozumiałam zakończenie. Hmm…  kliknij: ukryte  czyli Ushio i Nagisa ostatecznie umarły czy nie? Czy Tomoya w pierwszej wersji też umarł i dzięki temu mógł powrócić do przeszłości? Gorąco polecam wszystkim, nawet tym, którym pierwszy Clannad się nie spodobał.

Historia dość naciągnięta, właściwie całość można by zamknąć w niecałych 20 odcinkach, momentami trochę przynudzał.

Początek mi się podobał – nieco bardziej poważny ton, brak rozterek sercowych i próby rozwiązania nieco ważniejszych(bynajmniej jak dla bohaterów) problemów. Następnie zaczyna się wkraczanie w dorosłe życie i tutaj zaczyna się trochę całość przeciągać, rozumiem również, że był to zabieg, aby nieco podnieść wiarygodność i wielkość dramatycznych momentów – dla mnie historia była momentami faktycznie smutna ale nic, co mogłoby wycisnąć łzy.

Tomoya zatracił swój oryginalny charakter kompletnie, co w ogóle mi się nie podobało – popadł w jakiś dziwny stereotyp „dorosłości” i zaczął robić się po prostu szarym człowiekiem z problemami. Nagisa jednak praktycznie wcale się nie zmieniła, nadal była delikatną dziewczyną „kawaii”, która ciągle miała tylko przepraszam i dziękuję na ustach. Związek tych dwóch postaci nie licząc szybkiego wkroczenia w dorosłe problemy był raczej mało interesujący. Dla odmiany jednak ciekawe było wyciągnięcie jakby przeszłości Misae, całość była trochę „nagła” ale skupienie się również na postaciach drugoplanowych może nieco bardziej wpłynąć pozytywnie na całość – choć szkoda, że ona sama miała raczej niewielki wpływ na sam przebieg wydarzeń(można chyba ją traktować jako „wątek poboczny”). Kyo, Kotomi, Ryo i Youhei praktycznie nie było później widać, ciekaw byłem trochę jak im poszło na wstępie do dorosłości, choć powiedzmy, że przy podsumowaniu pokazali się z dobrej strony.

Uważam jednak nadal, że całość powinna być nieco bardziej przemyślana pod względem dramatu – tutaj wygląda to troszkę, jak zaczerpnięcie z nieco starego pomysłu i nie ma miejsca na własną interpretację, ewentualnie na ustalenie sobie w wyobraźni innego zakończenia. Nie rozumiem również dlaczego dwa ostatnie odcinki są potraktowane jako część serii – bez problemu można by je zaliczyć do OVA.

Podsumowując jednak nie było wcale źle, pojawiały się momenty, których brakowało mi w oryginalnej serii, poza tym autorzy wyszli z inicjatywą kontynuowania historii, co raczej rzadko się zdarza i w tym przypadku było całkiem przyjemnie, cieszę się, że zamknąłem całą opowieść Clanada w całości. Żeby ocenić w skali liczbowej, to musiałbym podzielić serię na kategorie, całościowo określić w skali od 1 do 10 byłoby raczej niesprawiedliwie – serię na pewno mogę polecić na spokojne wieczory dla widza, który nie wymaga zbyt wiele od rozwinięcia lekkiej serii.

można się zgodzić co do ocen fabuły/muzyki/grafiki/postaci, ale mając na uwadze kilka genialnych odcinków/scen, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie, wystawiłbym tutaj ogólną ocene 10/10.

Drugiej serii. Były naciągane momenty, choćby niektóre z Ushio kliknij: ukryte  Ni z gruszki ni z pietruszki Tomoya przychodzi do domu i widzi Ushio, ta się go nie boi i niemal od razu taka ufna do niego. Rozumiem, że to dziecko, ale bez przesady Trochę też mi było szkoda, mimo, iż jej nie trawiłam Nagisy kliknij: ukryte  jej śmierć. Następnie kolejny cios dla  kliknij: ukryte  ojca. Córka umiera. Lecz jak to ktoś tu wspominał odziedziczenie tej choroby po matce mało wiarygodne Związek Nagisy z Tomoyą był taki naciągany. Nagle ten ślub również nie wydawał się zbyt wiarygodny. Ale ta seria ma również plusy. Choćby ten robocik z tą dziewczynką, czy wiadomo co się stało z postaciami, kim one się stały. I Ushio mi nawet przypadła do gustu. Zakończenie jednak można różnie interpretować. kliknij: ukryte  Nasz główny bohater jakby cofa się do tego dnia i jest szczęśliwe życie. Fajnie, ale też trochę naciągane, zakończenie nie powinno być happy endem.

Sorry… Wiem, że to miał być Wielki Dramat, ale nie… nie wzruszył mnie, a jedynie wynudził. Pierwsza seria jest 1000 razy lepsza.

Ogólnie, dobrze skonstruowana kontynuacja. Dobrze, że twórcy dokończyli w After Story wątki niedokończone w pierwszej części (ścieżki: Yukine, Mei, Misae), ale dużym minusem jest brak równie ciekawych (przez całą serię nie doczekałem się Kappeia) ścieżek pozostałych bohaterów. Szczególnie ścieżka Akio wypadłaby dobrze.

Jako że anime wzruszyło mnie niemiłosiernie i samo w sobie jest dobre: 8/10

Nie zgadzam się z oceną recenzenta, uważam że „After Story” jest serią lepszą, chociaż osobiście niezbyt podoba mi się pomysł rozdzielania tych dwóch serii i rozpatrywania ich w kategoriach niezależnych. Clannad nie jest moim ulubionym gatunkiem, a właściwie mieszanką moich ulubionych gatunków (bo sam dramat akurat jest), to doceniam ten utwór i sądzę iż w swojej kategorii jest dziełem wybitnym. Jest to opowieść bardzo autentyczna i przepełniona emocjami, z której według mnie można wyciągnąć wiele pozytywnych i wartościowych aspektów – jest ich tak wiele, że nawet nie potrafię sobie wyobrazić osoby, która mogłaby przynjmniej kilku nie dostrzec. Zakładając, że technicznie obie serie są na podobnym poziomie, to jednak wartość merytoryczną „After Story” oceniłbym ciut wyżej.

Wiele osób w komentarzach porównuje serie Clannad, Kanon, Air i często nie dostrzega międza nimi różnicy, otóż różnice są i to bardzo istotne. Oczywiście nie zaprzeczam, podobieństwa również są, choćby te wynikające z tytułu gatunku, ale przekazana wartość emocjonalna w każdym jest inna. Wydaje mi się, że ludzie często nie chcą albo nie potrafią zobaczyć tych wartościowych rzeczy, dlaczego? Niestety nie wiem, powody z pewnością są różne.

Clannad w jednym zdaniu – Czasami warto odpuścić, zatrzymać się i dostrzec te rzeczy, które inni robią dla Ciebie, a których dotąd nie widziałeś.

Pierwsza część to w moim odczuciu przede wszystkim całkiem zgrabnie podana historia o ludzkiej determinacji, dzięki której, mając przy okazji wsparcie oddanych i życzliwych przyjaciół, można dokonywać najprawdziwszych cudów. W tle zaś opowieść o dwójce głównych bohaterów  kliknij: ukryte  otwierających się stopniowo na otaczający ich świat i powoli rodzącą się między nimi miłość, do smaku wymieszana z typowym szkolnym klimatem i mnóstwem naprawdę dobrego, momentami ciętego humoru (nieco chyba niedoceniany element tej serii). Całość może nie piorunująca, ale całkiem przyjemna.

„Afterstory” do przedostatniego odcinka włącznie można by po prostu opisać jednym słowem: życie. Wraz ze wszystkimi odcieniami jego blasków i cieni.  kliknij: ukryte  Zarówno melancholijny tekst piosenki z openingu jak i podejrzanie spore nagromadzenie szczęśliwych wydarzeń na początku kontynuacji „Clannadu” z każdym kolejnym odcinkiem coraz bardziej upewniało mnie, że w którymś momencie seria zafunduje Tomoyi i Nagisie jakiś tragiczny zwrot. No i nie przeliczyłem się. Śmierć młodej Furukawy dała jednak początek bodaj najbardziej interesującej części całej historii: stopniowemu powrotowi Tomoyi do życia, procesowi układania na nowo swoich spraw i odnajdywania celu, dla którego mógłby co rano wstawać z łóżka. Comeback Tomoyi zostaje przerwany kolejnym ciosem- stratą dziecka. I tu następuje u mnie moment konsternacji spowodowany kosmiczną interwencją dziewczynki i robota z równoległego świata, dzięki której Nagisa i Ushio cudownie wracają do życia. Ok, rozumiem, że tak najprawdopodobniej było w grze, na której całą serię oparto, a twórcy dołożyli wszelkich starań aby jak najlepiej wyjaśnić i wyeksponować związek pomiędzy światem, w którym toczy się zasadnicza akcja a tym, który jest niczym innym niż pozbawioną życia pustynią. I byłoby to dla widza nawet znośne, gdyby  kliknij: ukryte  przyjąć (zgodnie z przewijającą się ciągle w tle teorią o nieskończonej ilości równoległych światów), że w jednej rzeczywistości Tomoya traci kolejną ukochaną osobę i zapewne, zapijając gorzkie wspomnienia, stoczy się na dno jak własny ojciec, w drugiej zaś pędzi spokojne życie przy boku żony, córeczki oraz kochających przyjaciół. Tyle, że twórcy nie pozwalają na taką interpretację, wyraźnie pokazując, że zarówno Tomoya jak i Nagisa pamiętają wszystko z „wcześniejszego świata”. W zasadzie więc następuje coś w rodzaju „naprawienia” wcześniejszej smutnej historii poprzez doszycie na chama łatki z napisem „happy end”. Niby to fajnie, że tak się to wszystko milusio kończy, ale gdy w zasadzie unieważnia się część opowiedzianej już historii (w tym też i te dobre momenty, czyli pojednanie Tomoyi z ojcem i radość opuszczonej Ushio z odzyskania ojca), to pojawia się pewien zgrzyt.

Nie zmienia to jednak faktu, że „Afterstory” z całą pewnością nie pozostawia widza biernym wobec przedstawionych wydarzeń,. Do diabła, we mnie coś delikatnie tąpnęło, gdy  kliknij: ukryte  zobaczyłem jak facet ze trzy lata starszy ode mnie traci najpierw żonę, a potem córkę. Trochę to jednak zmusza do dokonania małego przewartościowania tego, co my sami uważamy za „problemy”.

Z innych drobniejszych spostrzeżeń: openingi zdecydowanie lepsze od endingów. A opening z „Afterstory” wraz z naprawdę PRZE­‑ŚWIET­‑NYM utworem zapadnie mi w pamięć na bardzo długo.

Za cały dwupak daję 8/10

Tak jak pierwszą serie tą też oglądnęłam w szybkim tempie. Wszystko oceniam tak jak w poprzedniej serii, chociaż tu brakuje mi tych złośliwości Tomoy'i. Za to Akio jak zwykle rządzi. :D

Nawet nie zauważyłam,że nie dodałam komentarza to tej serii,ale już się rehabilituję.

Jako,że Clannad zupełnie mi się nie podobał (oceniłam go na marne 2 gwiazdki) to po cichu wierzyłam,że dalsza seria będzie lepsza/fajniejsza/ciekawsza,oj i jak bardzo się pomyliłam.
Clannad After Story to seria,która prawie niczym nie różni się od poprzedniczki.Co prawda bohaterowie poboczni dostali mniej czasu antenowego (a szkoda) i twórcy zmniejszyli ilość scen komediowych,ale tak poza tym można było wyczuć,że to kontynuacja Clannada.
Kilka początkowych odcinków to zamykanie wątków z poprzedniej serii.Nasi bohaterowie kończą szkołę,a przed nimi już tylko…samodzielne życie.
O właśnie i tutaj pies pogrzebany.
Oglądając serie doszłam do wniosku,że życie w Japonii to normalnie raj na ziemi.
Nie mam ochoty wypisywać tu tych wszystkich absurdów,które nam twórcy grzecznie zaserwowali,ale każdy kto oglądał anime i każdy kto wie,że prawdziwe życie wcale nie wygląda tak jak życie Tomoy'i i Nagisy powinien wiedzieć o jakie wątki chodzi.
Zawiodło mnie również to,że twórcy nawet nie próbowali pokazać,że Tomoya i Nagisa naprawdę są parą.Nie chodzi mi o to,że powinni kleić się do siebie na każdym kroku,ale może chociaż..coś. kliknij: ukryte  Fakt,że młodzi ludzie,którzy się kochają,a wstydzą się potrzymać za ręce,przy czym pewnego dnia oświadczają,że zostaną rodzicami,wcale nie wygląda realnie,no bądźmy szczerzy,to chwyt,który powinien być zastosowany dla ogłupienia jeszcze niczego nie świadomych dzieci.

Nie,nie płakałam,ani razu.
I nie żebym była jakimś cyborgiem bez uczuć,bo jest mnóstwo serii przy których wylewałam potoki łez.Po prostu nie znalazłam w tej serii niczego co by miało mnie wzruszyć.A tak.Jedna rzecz  kliknij: ukryte  śmierć Nagisy.No choć właściwie,to patrzyłam na to obojętnie.Można się było spodziewać,że na koniec jakimś cudem zmartwychwstanie.No i jeszcze Ushio,która oprócz wyglądu odziedziczyła po matce tajemniczą chorobę.Normalnie jak jakieś science­‑fiction.

No i dumny Tomoya,nie mógł  kliknij: ukryte  pogodzić się z ojcem,prawda? I ktoś taki uważa się za dorosłego? Obraża się na wieki,bo jego ojciec jest alkoholikiem? Zamiast mu pomóc,odcina się i traktuje jak wroga.Głodny i brudny jednak nie chodziłeś,prawda Tomoya?

Ogólnie to seria nie przypadła mi do gustu.
Już chyba bardziej życiowe jest Bokurano...w pewnym stopniu…

4+

Pierwsza seria była typowym życiem szkolnym z elementami dramatu, „After Story” jest wchodzeniem w dorosłe życie, tym, co dzieje się po zakończeniu edukacji, o braniu odpowiedzialności za siebie i bliskich, zakładaniu rodziny.

Wielki plus za ukazanie pracy młodego człowieka, za ukazanie ile siły i wysiłku trzeba, by się usamodzielnić, niezwykle rzadko w anime poruszane są takie tematy (nasuwa mi się tylko „Nana”).

Główny bohater jeszcze bardziej zyskuje w moich oczach, jest wiarygodny, a jego historia trafiła do mnie. Okazaki w drugiej połowie serii staje się dorosłym, odpowiedzialnym mężczyzną. Wrażliwy, fajny facet.

Poczułem nawet lekką sympatię do Nagisy, przestała być tylko jęczącą panienką, aczkolwiek nie widać wielkiego rozwijania się jej uczuć…
Ojciec Nagisy jest po prostu super :D

Gdy pojawiła się informacja o  kliknij: ukryte  ciąży Nagisy, spodziewałem się, że umrze przy porodzie. Poruszająca scena. Tak, After Sory naprawdę mnie poruszyło i się wzruszyłem. Nie historia szkolna, a obyczajowa.

W drugiej serii „Clannad” nabiera realizmu, pozbywa się wad, które miała pierwsza seria, zyskuje fabularnie. Ogląda się z przyjemnością i zaciekawieniem. Pięknie  kliknij: ukryte  ukazane rodzicielstwo. Pod koniec wszystko się miesza, zaciera. Czy to dobrze? Nie wiem. Na pewno można wymyślić pół tuzina innego rozwoju wydarzeń i zakończenia.

Ja polecam.

To anime jest takie nudne…Po tym jak  kliknij: ukryte  Nagisa zachorowała było strasznie.Ciągnie się i ciągnie.Ni to śmieszne ni to nad wyraz wzruszające wręcz nijakie.Zaraz ktoś powie że jestem dzieckiem poszukującym akcji ale nie jestem.Pierwsza seria była lepsza(śmieszniejsza, bardziej dramatyczna). Wiem że to nie skupia się na komedii, ale proszę to było koszmarne.Nie skończyłem oglądać zostały mi 3 odcinki.Odradzam!!! 1/10 (Nagisa wygląda jak mrówka)

płakałem jak bóbr… nie wiedziałem, że aż taki uczuciowy jestem.. znowu poczułem się jak człowiek, a może jak dziecko.. nie mogę wyjść z podziwu

No, po bardzo średnim pierwszym sezonie, skończyłem drugi sezon. Krótko. Wypieprzyć odcinki szkolne (te wątki powinny być w pierwszym sezonie!) i zacząć od razu zakończeniem nauki (+ krótkie flashbacki) oraz zmienić odcinek 22 na coś bardziej spójnego i byłoby rewelacyjnie. Ja rozumiem, że to ekranizacja gry, ale po co, tam wstawiać elementy rządzące światem gry? Życie to nie gra! Ufffff. Byłoby 9/10 a jest 7/10.

Cała seria Clannad jest wprost boska. Oczywiście After Story jest bardziej wzruszająca niż pierwsza część, ale i tak TRZEBA zacząć od samego początku. Mała rada: warto obejrzeć anime do samego końca (czyli włączając w to recap po After Story). Kto miał wątpliwości co do zakończenia, ten zrozumie. 11/10. I nie dlatego, że anime jest bezbłędne (bo takie nie istnieją), ale za pokłady emocji jakie porusza.

Bardzo mi się podobało, bardziej niż pierwsza seria. e Były momenty i wzruszające i zabawne. To było tak fajnie wymieszane. :)
I wystawiłbym 10/10, bo czemu nie, ale… zakończenie to po prostu żałość.
No i jeszcze ending, tragedia. Masakra.

 kliknij: ukryte  Nadal Nagisy nie polubiłem :<

Obejrzałem Hurtowo całego Clannada i płakałem chyba z 10 razy.

pierwszy Clannad ma się tak do drugiego jak tarpan do corvetty; stado się rozpierzchło i dobrze zaczęła się akcja na poważnie, dramatycznie i tragicznie; no właśnie co do tragizmu, mam nieodparte wrażenie, że twórcy tej serii odmienili to słowo we wszystkich możliwych kombinacjach, a ostatnie odcinki to tak cisną w migdał, że jeśli ty chłopaku/dziewczyno nie płakałeś/płakałaś to zalecam wizytę u lekarza; ale najważniejsze, że zakończenie jest takie jakie być powinno. wspaniałe anime!

Po pierwszej części postawiłem sobie za sprawę honoru, że nie dam się więcej złamać i nie poryczę się jak baba na anime! Zawiodłem… i to wielokrotnie. Twórcy robią nam prawdziwą sieczkę z mózgu, zwłaszcza  kliknij: ukryte  gdy utożsamiasz się z Tomyą i kiedy myślisz, że już gorzej być nie może to oni dalej będą cię katować. No ale muszę im wybaczyć bo na zakończenie mamy pełną rehabilitację. Ta seria podobała mi się znacznie bardziej niż jej poprzedniczka głównie ze względu na to, że nie lubię haremówek. Po za tym tragedia przedstawiona na tle cukierkowego i beztroskiego świata który pamiętałem z pierwszej części wypadła arcy dramatycznie.

Nie jest to moja ulubiona seria ale bardzo ją szanuje. W większości serii po perypetiach pokazuje się nam szczęśliwe zakończenie z happy endem i ludzie chcą wierzyć, że tak będzie w prawdziwym życiu. A tu losy bohatera układają się tak jak może być w prawdziwym życiu, czyli do dupy. Jeśli są tu tacy co mi nie wierzą to znaczy, że życie jeszcze im kopa nie dało, a to się stanie.

Początek anime (czasy szkoły) był w porządku. Jednak od momentu w którym Nagisa zachorowała i musiała powtarzać rok to anime zrobiło się nudne. A teraz doszłam do odcinka w którym  kliknij: ukryte  Nagisa umarła i nie jestem w stanie oglądać dalej, ponieważ to dla mnie zbyt przygnębiające. Mam tylko jedno pytanie: na MALu w opisie Nagisy jest napisane  kliknij: ukryte  „In the true ending of ~After Story~, Nagisa survives, and lives together with Tomoya and Ushio.” Może mi ktoś to wyjaśnić?

To jedno z najlepszych anime jakie ogladalem!!! Tyle mam do powiedzenie.

Mi się nie podobało. Niby wiem, że to historia opisująca to, co działo się po zakończeniu pierwszej części, bardziej jednak podobały mi sie momenty, kiedy chodzili do szkoły, pracowali w klubie teatralnym itp. Za mało było również takich bohaterek jak Kyou, Kotomi, Tomoyo, Fuko itd. W ogóle z tego zrobiła się taka łzawa telenowela. Wielokrotnie się wzruszyłam, owszem, jednak i tak znacznie więcej łez wylałam, oglądając historię Kotomi w pierwszej części. Każdy odcinek coraz mniej mi się podobał. No ale jednak można obejrzeć, polecam fanom dramatów i romansów.

Dobre anime ;) W tej serii przekonałam się do Nagisy.
 kliknij: ukryte  (szczególnie podobało mi sie jak się nawaliła xD)
Koniec był całkiem dobrze zrobiony bo  kliknij: ukryte 
Nawiązali do tej legendy z życzeniami
przez co wydało się że na chwilkę przysną xD
Dobrze wspominam i polecam ;)

co to dużo pisać ja kocham tę serie i jest w moim top10. oczywiście ode mnie ma 10/10
przy seansie nie jeden raz miałem łzy w oczach ;D

Gdy umarła  kliknij: ukryte  Ushio popłakałam się strasznie. Jednak wszystko zakończyło się happy endem. Zakochałam się w piosence Chiisana Te No Hira :*

Ukryto spoilery.

Morg

Od razu chcę powiedzieć, to anime jest najbardziej wzruszające i piękne jakie kiedykolwiek widziałam! Płakałam chyba z nawet…. i tak tego nie zliczę…i co najważniejsze cieszę się,że Tomoya jest właśnie z Nagisą! Te cudowne chwile pełne nadziei i smutku…radości i….wybaczcie…jestem świeżo po obejrzeniu i dalej lecą mi łzy…Pokazane zostały sceny z życia….chwilami były bardzo trudne ale niekiedy doprowadzały do śmiechu…np. zachowania Akio….Jestem wielką maniaczką anime….ale Nigdy! ale to nigdy tak nie płakałam…! A obejrzałam już bardzo wiele anime…choć mam zaledwie 13 lat….zrozumiałam co Clannad AS miał nam do przekazania!

Do anime Clannad ~After Story~ podchodziłam dosyć sceptycznie. Dlaczego? Po pierwsze, oglądałam Air. Podobało mi się, ale mimo wszystko zawiodłam się, ponieważ oczekiwałam więcej. Nie wciągnęło mnie, nie poruszyło tak bardzo jak powinno. Spodziewałam się trochę takiej powtórki z rozrywki. Poza tym, obejrzałam pierwszą serię Clannada i także trochę się rozczarowałam. Podobało mi się, było zabawne, a także dobre na wyciszenie, ale to też nie było to. No i wreszcie po trzecie, i ostatnie, wiedziałam, i to zanim zabrałam się za pierwszą serię, że  kliknij: ukryte  Nagisa umrze. Przeczytałam o tym na jakimś forum, gdzie użytkownik najwyraźniej pozbawiony mózgu napisał sobie coś takiego nie ukrywając tekstu. A to forum nawet nie dotyczyło Clannada. Tak więc spodziewałam się… no do końca nie wiem czego, może jakiegoś taniego dramatu, w każdym razie czegoś co niespecjalnie przypadnie mi do gustu, Z drugiej strony, mimo wszystko byłam ciekawa jak to się potoczy, no więc zaczęłam oglądać.

I co? Na początku nic. Kilka odcinków, mogących równie dobrze znaleźć się w pierwszej serii. Trzymających tamten klimat, ale także odrobinę nudzących („No niech coś się w końcu wydarzy!”). Później  kliknij: ukryte  ponownie powtarzanie szkoły przez Nagisę, zakończenie roku, samodzielnie życie Tomoyi, w końcu powracający temat ojca no i zawarcie małżeństwa. Zrobiło się ciekawiej. Ale tak naprawdę poruszyło mnie dopiero ok. 15, 16 odcinka, oczywiście, kiedy  kliknij: ukryte  Nagisa umarła. W tamtym momencie byłam tak zszokowana, że nawet nie płakałam. Raczej wpatrywałam się w ekran szeroko otwartymi oczyma. Może uroniłabym łezkę, gdyby nie ten koszmarny ending, który natychmiast wybił mnie z rytmu. Mimo, że teoretycznie wiedziałam, nie spodziewałam się tego, miałam nadzieję, że to się jednak nie wydarzy, a nawet jeśli, to nie spodziewałam się tak szybko. No i płakałam dopiero przy następnym odcinku, przełomowy okazał się moment, kiedy  kliknij: ukryte  zobaczyłam ją w openingu, chociaż już jej nie było… Dalsze odcinki były równie wzruszające, a za jakiegoś powodu naprawdę poruszyła mnie historia ojca Tomoyi. No i oczywiście  kliknij: ukryte  odnajdywanie więzi z córką, to było piękne. Do samej końcówki mam mieszane odczucia. Od początku nie podobało mi się, że  kliknij: ukryte  Ushio zachorowała. Moja wersja zakończenia zakładała, że  kliknij: ukryte  żyłaby sobie szczęśliwie z ojcem. To by było takie słodko­‑gorzkie zakończenie i bardzo by mi pasowało. Z drugiej strony,  kliknij: ukryte  restart do porodu bardzo mi się podobał, bo  kliknij: ukryte  cały czas nie mogłam się pogodzić ze śmiercią Nagisy.

Postacie w Clannadzie to jest dla mnie swego rodzaju rewolucja. Chodzi mi o to, że ja po prostu nie znoszę postaci żeńskich z gatunku tych nieśmiałych, cichych, delikatnych i słodkich dziewczątek. Mam na nie alergię, i zwykle oglądanie czegoś, w czym taka właśnie dziewoja jest jedną z głównych postaci, jest dla mnie męką. A tu stała się rzecz dziwna: mój wykrywacz oczywiście od razu zareagował na Nagisę, Ryou i Kotomi, i początkowo automatycznie mnie od nich odrzuciło. Ale potem, niezauważalnie wszystkie je bardzo polubiłam. Zwłaszcza Nagisę. Nie wiedziałam, jak bardzo ją lubię do momentu, gdy  kliknij: ukryte  umarła. Jest niesamowicie ciepłą, uroczą postacią i jako taka mnie urzekła. kliknij: ukryte  Bardzo mi jej brakowało, tego podśpiewywania („Dango, dango, dango, dango, Dango Daikazoku”) i ogólnie kojącego sposobu bycia. Jedyne co do końca mnie w niej irytowało, to dodawanie na końcu każdego zdania nieszczęsnego „desu”.
Tomoya jest naprawdę dobrą postacią męską, taką, którą rzadko spotyka się w haremówkach. Tutaj rzeczywiście te wszystkie dziewczyny mają powód, żeby tak się koło niego tłoczyć. I nie zgodzę się z tym, że to, jak  kliknij: ukryte  płakał za każdym razem gdy wspomniano o Nagisie było nierealistyczne i bezsensu. Było bardzo z sensem, zwłaszcza, jeżeli  kliknij: ukryte  przez pięć lat strał się w ogóle o niej nie myśleć i nie rozpamiętywać, odrzucał od siebie fakty. W takim wypadku,  kliknij: ukryte  w momencie w którym się otworzył było tak, jakby ona dopiero co umarła. Trudno jest się pogodzić ze  kliknij: ukryte  stratą kogoś tak bliskiego, naprawdę. Widziałam podobną sytuację na własne oczy i wiem co mówię. Tak naprawdę nigdy nie można się do tego całkiem przyzwyczaić… Jak już o tym mowa, to bardzo podobał mi się sposób, w jaki ukazano związek jego z Nagisą. Może to prawda, że nie pokazywano bardziej intymnych momentów ich życia i ja także byłam tym odrobinę rozczarowana. W zamian za to, przepięknie pokazano jak bardzo się nawzajem potrzebują. Wspierali się nawzajem, chcieli być blisko siebie. Po prostu widać było jak bardzo się kochają. I za to ma Clannad ode mnie ogromny plus.
Wracając do postaci do wszystkie je naprawdę lubiłam: Kyou, Ryou, Kotomi, Tomoyo, Sunoharę (był świetną postacią komediową, nie zapomnę jego  kliknij: ukryte  randek z Sanae ani momentu, w którym  kliknij: ukryte  powrócił do naturalnego koloru włosów). No właśnie, Sanae i Akio – jedne z najlepszych jakie widziałam w ogóle. Gagi z nimi naprawdę śmieszyły, a w poważniejszych momentach bardzo pięknie pokazano jak ważna jest dla nich rodzina, więzi łączące wszystkich jej członków.

Żeby nie przedłużać napiszę tylko, że grafika jest naprawdę śliczna, zarówno tła jak i postacie (i pod tym względem znowu Air przegrywa z Clannadem, bo Ariowe oczy były nie do wytrzymania i wszystko psuły). Muzyka towarzysząca poszczególnym scenom śliczna i nastrojowa, zwłaszcza rozczulała mnie zawsze melodia z Dango Daikazoku. Opening piękny, lepszy od tego z pierwszej serii, ending… sam w sobie niezły, ale straszliwie wybijający z nastroju.

No, nie myślałam, że aż tak się rozpiszę.
Na koniec dodam, że anime naprawdę godne polecenia. Nawet jeśli pierwsza seria średnio się komuś podobała, to drugiej warto dać szansę. Jest dużo lepsza.

Użytkowniku Eva myślę iż powinnaś skorzystać z opcji „ukryj tekst”, twoj komentarz zawiera informacje o anime, ktore sa spoikerami dla tych co dopiero zabieraja sie za to. Co do anime to…wspaniale! Polecam kazdemu kto lubi dobre anime o tematyce dramtat­‑romans. Druga seria zdecydowanie odbiega od pierwszej. Jezeli ktos ogladal Kanona i mu sie podobal…to bedzie lepsze!

Dla mnie z trójki Kanon, Air i Clannad to właśnie ta ostatnia podobała mi sie najbardziej.Choć akcja toczyła się powoli to nie nudziłam się ani trochę, a jak  kliknij: ukryte  Nagisa i Ushio umierały to płakałam jak małe dziecko. Bohaterowie są świetni, ale najbardziej lubiłam Nagisę. Dla mnie to jedna z najlepszych postaci jakie wogle widziałam. Serię oglądałam 2 lata temu a nadal pamiętam imiona wszystkich bohaterów. Całe anime na długo pozostaje w pamięci

Nie wiem czy to wina kolejności w jakiej oglądałem Clannada, kanona i aira ale muszę powiedzieć, że Clannad spodobał mi się najbardziej. a chyba najbardziej ostatnie odcinki. Choc może oprócz ostatniego który mnie trochę zdenerwował  kliknij: ukryte  Bo co to ma być za restart do porodu ushio i wszystko później zamienia sie w happy end
Podobał mi się tez humorystyczne wstawki których niestety/naszczęście było mniej niż w pierwszej serii.
Ogólnie seria przypadła mi do gustu.

Jak oglądałam zwykłego Clannada przyznam, że się męczyłam. Minęło chyba półtora roku zabrałam się za Clannad AF. Nie wiem, czy to kwestia dojrzałości, innego spojrzenia, ale ten Clannad bardzo mi się podoba – o wiele bardziej niż np. Nodame Cantabile, który ma znacznie lepsze oceny. Tak więc uważam, że warto dać Clannad AF szansę :)

Niestety jestem zawiedziony Clannadem. Niektórzy mówią, że II sezon jest lepszy niż I, ale wcale tak nie uważam. Ogólnie Clannad to zwykła komedia z jakimś pseudo dramatem, a wykonanie i postacie znacznie gorsze niż w przypadku Air i Kanon 2006. Tamte anime potrafiły oddziaływać emocjonalnie w tym pozytywnym sensie, a Clannad nie.
Oceniam go 7/10.

Clannad jako taki mnie potwornie zmęczył – już pierwsza seria szła mi jak krew z nosa,a druga jeszcze gorzej.
Akcja była mimo wszystko troche za wolna.
W sumie miła, relaksująca bajka o szczęściu rodzinnym i sile prawdziwych uczuć.
Wzruszyła mnie scena z Ushio w polu słoneczników :) to było piękne.
Nie poleciłabym jednak tego nikomu jako realistycznej serii , zwłaszcza z powodu magicznie rozwiązujących się problemów głównego bohatera(choć nie tylko). W życiu nie ma tak łatwo.
W sumie uważam Clannad i AS za najsłabsze historie od Key – Kanon go zjada bez popitki, że o Airze już nie wspomne.
(inna sprawa, że ciężko, żeby Clannad zrobił na mnie większe wrażenie, skoro sporą część motywów pożycza sobie od starszych serii. Recykling fabularny wiecznie żywy).
Myśle, że obie serie Clannada najbardziej się spodobają, jeśli nie oglądało się wcześniej ani Aira, ani innych moe serii tej kategorii.

nie wiem jak mam opisać moje wrażenia po obejrzeniu Clannad After Story… Słowo zachwycona jakoś mi tu nie pasuje ale chyba lepszego nie znajdę. Początkowe odcinki to mistrzostwo. Takie płynne przejście od pierwszej serii, w której było dużo humoru(tragizm też ale nie tyle) do poważniejszej drugiej.
Potem było trochę gorzej. Tomoya zyskiwał plus za plusem aż do momentu kiedy kliknij: ukryte  co odcinek zaczął płakać. Apogeum nastąpiło po śmierci Nagisy. Tego że porzuci Ushio się po nim kompletnie nie spodziewałam. Potem jak już się „ocknął” wkurzało mnie to że na najmniejszą wzmiankę a Nagisie on wybucha płaczem. Bez niej wszystko się wali i pali, dobrze że wróciła choć w dziwny sposób Druga sprawa pokazanie uczuć bohaterów. Relacja Nagisy i Toymoyi w ogóle nie posunęła się na przód kliknij: ukryte  wstydzą się wziąć za ręce ale Nagisa dziwnym trafem w ciążę zaszła(reakcja Akio była cudowna) No i ending. Totalna masakra… Odcinek pełen dramatyzm, wszyscy płaczą(czasami ja też) a tu na koniec mi wyskakuje radosna pioseneczka. Zawsze ją przewijałam bo tego się nie dało znieść.
Jak widać wady są ale seria ma tak niesamowitą magię że nie mogłam się od niej oderwać(dalej nie wiem jak dałam radę się uczyć ciągle myśląc o tym co będzie w Clannadzie). Postaci są tak sympatyczne że nie sposób ich nie lubić(Akio! No i Tomoya jak ma przebłysk geniuszu). Może ja jestem jeszcze młoda i głupia ale te sytuacje wydały mi się takie życiowe(choć paradoksalnie-> patrz dziewczyna i robot z innego wymiaru). To pierwsze anime na którym ryczałam jak głupia(a myślałam że mnie to nie dotyczy…)I w ogóle je uwielbiam. Podsumowując naprawdę polecam to anime każdemu. Warto chociaż spróbować zobaczyć. Najwyżej się nie spodoba a nuż wciągnie jak mnie?

buuuuu ta seria tez mnie doprowadziła do łez T.T  kliknij: ukryte  a jak nagisa umarła póżniej jej cureczka a na końcu tomoyaT.T ale są też dobre strony tego anime ale ich nie zdradze ;P

After Story, jedno z najlepszych anime które widziałem. Zostaje w głowie na długo po tym jak się je obejrzało.
W moim odczuciu twórcom należą się brawa za to że udało im się uniknąć przeładowania dramatyzmem. Seria chociaż bardzo smutna i wzruszająca nie pozostała pozbawiona humoru, gagi i żarty są dobrze umiejscowione, nie rażą i są dobrze wkomponowane w historię. Chociaż niełatwo się wzruszam, podczas oglądania serii nie raz poleciała mi łezka.
Co do postaci, Nagisa jak dla mnie nabrała charakteru, generalnie wszyscy dojrzali, no może poza Furukawami, dzięki którym nie raz i dwa turlałem się za śmiechu.
Naprawdę gorąco polecam Clannad After Story każdemu.
Jak dla mnie pozycja obowiązkowa

ciezko znalezc mi odpowiedni przymiotnik… to prostu trzeba zobaczyc.
genialne, ciezko o lepsze.

P.S
polecam tez kanon (2006)

Pierwsza seria była świetna, a After Story to już czysta poezja, anime doskonałe pod każdym względem, zapewne na długo pozostanie na mojej liście jako numer jeden, tylko raz w życiu można obejrzeć tak przepiękną i wzruszającą historię, coś naprawdę doskonałego. 12/10

Jak dla mnie to była emocjonalna jazda bez trzymanki. Po obejrzeniu byłem kompletnie rozbity… Seria może i przesadza z tragizmem, ale robi to smacznie. Pokazane sytuacje dają dużo do myślenia. Ktoś napisał, że Tomoya został zmieniony na gorsze, bo się więcej „kłania” a nie strzępi język. I bardzo dobrze, bo to jest jedna z oznak dojrzewania – człowiek nabiera pokory do świata wraz z upływem lat i kolejnymi trudnościami. Dodatkowo doskonałe zamknięcie wątku ojca głównego bohatera, ciekawie rozwijane postacie rodziców Nagisy i samej bohaterki. Seria daje naprawdę dużo do myślenia, szczególnie osobom, które zaczynają się powoli zastanawiać nad tym, co tak naprawdę jest w życiu istotne (i nie mam przez to na myśli dyskusji ze znajomymi). Warto.

Obecnie Clannad jako pierwsza seria + after story zajmują pozycje 1 na mojej liści anime i wątpię, by to się miało prędko zmienić. Mimo iż zakończenie faktycznie mogłoby być inne, to uważam że anime jest niemal doskonałe. Jedyne anime przy jakim zdarzyło mi się ronić łzy… A obejrzałem większość wysoko ocenianych anime tego gatunku. Żadne nie odniosło takiego rezultatu jak to właśnie. Po prostu trafiło w mój punkt widzenia świata, wzruszając mnie bez żadnych zahamowań :)

Hmm… Powiem szczerze, że anime oglądało się przyjemnie do czasu, kiedy nie zaczęli przesadzać z tragizmem. O ile w pierwszej serii stan mojego ducha wirował od wzruszających scen, tak potem, pod koniec drugiej, zaczęłam się trochę nudzić. Jak dla mnie  kliknij: ukryte  cała ta śmierć Nagisy, potem nagle obudzenie się tatusia, bo jakżeby inaczej, i oczywiście znów śmierć najbliższej osoby była dziwna.
Przesadzili z dramatyzowaniem, przez co anime straciło na wartości. Tak naprawdę nic mnie już w drugiej serii pod koniec tak nie wzruszało. Aha,  kliknij: ukryte  i jeszcze totalny happy end, żeby nie było. Oj, taaaak. To, co mi było potrzebne, do przesłodzenia tej zgorzkniałej herbatki.
Temat  kliknij: ukryte  odległego świata był taki sobie, trochę mnie nudził, bo jednak wolałam sceny z  kliknij: ukryte  życia bohaterów. Ogólnie to co do końcówki tego wątku, na początku myślałam  kliknij: ukryte  o Nagisie i Tomoyi, pod samą końcówkę jednak obstawialam, że to będzie ich córka i jak się okazało trafnie.
Ogólnie to oczekiwałam jakiegoś większego romansu, pocałunków, wiadomo, jakiś oznak,  kliknij: ukryte  że Nagisa i Tomoya są normalną parą. A tutaj niestety twórcy trochę mnie zawiedli. Nie mogłam przez to wyobrazić sobie niektórych rzeczy.

Nie mniej jednak, nie uważam, że oglądanie tego anime to czas stracony. Anime przyjemne, mówiące również o marzeniach i życiu. Typowy wyciskacz łez, który kolejny raz na mnie nie podziałał. Gdyby tylko fabuła potoczyła się inaczej, to może wtedy…

7/10

To anime nie ma sobie równych w gatunku i nigdy nie będzie miało. Jeśli pierwsza seria była genialna to druga jest… czystą perfekcją. Żadne anime, żadne anime nie rozwaliło mi psychiki i nie rozklejało mnie podczas seansu jak Clannad. Takie anime ogląda się raz na kilka lat – zbyt trudno potem się pozbierać. POlecam wszystkim miłośnikom romansów, komedii też (w sumie to nieraz kwestie postaci rozwalają widza). POLECAM

Już ładnych parę lat siedzę w „anime”. Często łapiąc z lotu trafiam na różne serie szukając tego co wszyscy! „Spełnienia” ... Po serii „Clannad” mogę stwierdzić jedynie że moje poszukiwania już się zakończyły bo znalazłem to czego szukałem „anime doskonałe”. Tak „niestety” trzeba nazwać całą serię bo inne epitety nie przychodzą mi do głowy. Po Tym Anime zakończyłem swoją podróż i przestałem poszukiwać bo znalazłem swoje „EL DORADO” wśród „bajek”. Kreska, muzyka, fabuła biją na głowę wszystko co do tej pory widziałem a bohaterowie innych serii stracili imiona .... dosłownie ... 10/10 gdybym mógł dać więcej bez wahania zrobił bym to… w swoim gatunku niedościgniony wzór. No cóż niech się się inni uczą…

Jedne z pierwszych anime które obejrzałam od początku do końca be żadnych przerw. Znacznie lepszy i bardziej wzruszający od pierwszego sezonu. Polecam wszystkim bo to najlepsza inwestycja w chłodne wieczory.

Cudowna twórczość! Top 1 w mojej krótkiej liście obejrzanych anime.
Nie rozumiem dlaczego redaktor , który pisał recenzje o tym anime , aż tak słabo to ocenił.
Po 1 serii również sądziłem , że mnie nic nie zaskoczy , a jednak. Dalsze losy Nagisy i Tomoyi świetnie przedstawiały " silny " związek pomiędzy nim.
Wędrówka Tomoyi przez  kliknij: ukryte  życie i śmierć swoich bliskich , wywarła na mnie uczucia , jakich się nie spodziewałem.
Musze się przyznać , iż płakałem przy tym anime , dwa razy.
Jak dotąd najlepszy " wyciskacz łez " , jaki powstał.
Chociaż każde anime na podstawie " visual novel " mi się niezmiernie podobało.

Najpiękniejsza w tej twórczości była muzyka. Utwór :
„Inside a Cradle Overflowing with Light” , który leciał chyba z 3­‑4 razy , powodował iż w oczach zbierały mi się łzy , a w sercu smutek.

To koniec mojego krótkiego , ale jakże poplątanego komentarza.

nigdy nie zdarzyło mi się płakać na niczym co oglądałam… aż do teraz… na clannad after story ryczałam nawet gdy leciała melodia ,,dango” >.<

powiem tak : kocham i nienawidzę jednocześnie . . beczałem jak bóbr oglądając tą serię . . chociaż wolałbym aby potoczyło się inaczej . . szczególnie poruszyły mnie odcinki 18 , 19 i 20 . . po tych odcinkach słysząc openning zachowywałem się tak jak to napisał Descartes „całkiem nie po męsku” . . Polecam 10/10 !!

Z całą pewnością, ocena tego anime jest baardzo niesprawiedliwa . To arcydzieło zasługuje na większy respekt :)

Doskonale anime. Dramat, i kawal prawdziwego, nieprzeslodzonego zycia. od 16 odcinka juz sam opening powodowal, ze, hmm, zachowywlaem sie nie calkiem po mesku ;p.
 kliknij: ukryte  Mialem nadzieje, ze ushyu przezyje, i ze tomoya stworzy rodzine z przedszkolanka (jak juz pogodzilem sie ze smiercia nagisy), ale widocznie zrobili to inaczej. jak ona upadla zaczely leciec ku*wy pod adresem autorow… nie dlatego, ze to bylo zle… widzac, jak jest chora, bralem to pod uwage, ale to byl solidny kop emocjonalny. Tak samo wycieczka z corka, tak samo starania Sanae­‑san…
Nie zgadzam sie z niska ocena recenzji. Pierwsza polowa serii pokazuje, jak rozchodza sie sciezki ludzi, pokazuje ich dorastanie, druga polowa to tomoya z rodzina. Bez pierwszej polowy bylo by to znacznie plytsze. Aktualnie cala seria jest u mnie na najwyzszej polce, razem z EF­‑tales of, rahxephonem i Shingetsutan Tsukihime (jak to jest, ze serie oparte na grach komputerowych sa tak dobre?)

Polecam… niewiele lepszych wyborow, jezeli jeszcze ktos nie ogladal…

Kocham Clannad!! Najlepsze anime jakie moze byc !! Nie ma lepszego ;] ogladalem juz z 30­‑40 anime ale nic dorownuje Clannad !!!

Obejrzałem już z 50 serii, ale nic mnie nie poruszyło jak Clannad AS. Przez kilka dni chodziłem zamyślony.

NAJLEPSZE ANIME NA ŚWIECIE ! TOP1 BEZ GADANIA !

ciach
Clannad after story zasługuje na znacznie lepszą ocenę niż ta która jest w recenzji. Ciąg dalszy Nagisy i Okazakiego to coś naprawdę godnego uwagi. W większości odcinków zdołowany byłem naprawdę zwłaszcza wtedy gdy  kliknij: ukryte  Okazaki został ze swoją córką sam po śmierci Nagisy.

Na koniec powiem że to anime to jedno najlepszych jakie widziałem.

Usunięto wycieczkę osobistą i ukryto spoiler.
Znudzona panem a. Moderacja

Strasznie poruszająca historia, doskonała kontynuacja. Jak dla mnie 10/10. Polecam każdemu

skonczylam ogladac druga serie i mige powiedziec jedno: jest to jedno z najpieknijeszych anime jakie widzialam. i mowie tu glownie o drugiek serii;) jest to drugie anime które mnie tak poruszylo (pierwszym bylo Full moon wo sagashite) napoczatku bylam nastawiona do serii troche sceptycznie ale po pierwszych kilku odcinkach zostałam oczarowana:)  kliknij: ukryte  bardzo mi sie podobalo zakonczenie calej serii, choc na poczatku jakos nie moglam sie w tym polapac ale zrozumienie przyszlo potem samo;) naprawde jest to cudowne anime o losach zwyklych (dla mnie niezwyklych) ludzi…

Dopiero co jestem po obejrzeniu, więc może być trochę obiektywnie(zresztą, nieważne jak się staramy, zawsze będzie obiektywnie).
Po oglądnięciu 1 sezonu myślałem, że w 2 już nic nam pokazać specjalnego nie mogą i okaże się to nikomu nie potrzebną historyjką – było zupełnie odwrotnie, to 1 sezon jakby przestałbyć ważny przy 2. Grafika i muzyka stoją na bardzo wysokim poziomie, czego można było się spodziewać po tym studiu. Bardzo spodobała mi się ilość powiązań 2 sezonu z 1 kliknij: ukryte  -świat, który się skończył i ushio i tomoya w nim,
-opening 1sezonu, w którym pokazana jest Ushio(biegnąca przez pole kwiatów), a nie tak jak myślałem na początku Nagisa
-powtarzająca się historia najpierw ojca Tomoya w stosunku do niego, a później Tomoya w stosunku do Ushio
-itd ;x
To 1 rzecz, na której się popłakałem mimo, niezwykłego wstrzymywania się przed tym:  kliknij: ukryte  Przy scenie śmierci Nagisy jakoś udało mi się powstrzymać, ale przy Ushio już nie dałem rady(20 letni facet, wstyd xD)
No i miłym dodatkiem okazała się  kliknij: ukryte  Fuko :) Sądziłem, że nigdy się nie obudzi :)
Tak jak w 1 sezonie były same „happy endy”, tak  kliknij: ukryte  w 2 specjalnie ich nie uświadczamy. Dopiero na koniec dostajemy jeden wielki happy end ;)
Podsumowując to anime zarówno jako całość(clannad+after story) są bardzo dobre.
1 sezon jako świetna komedia, 2 już jako dramat i pokazanie jakie życie może być naprawdę.

Pierwszy sezon Clannadu uznaje za bardzo dobry dramat obyczajowy. Spodziewałem się kontynuacji na podobnym poziomie.

After Story jest w moim odczuciu nieco słabszy. Początkowe odcinki traktujące nadal o szkole są OK i miło, że autorzy nie zdecydowali się od razu na zmianę klimatu serii. Kolejne odcinki są mniej interesujące. Taki tam slice of life – przyjemny w odbiorze ale nie pokazujący wiele nowego. Zdumiewający jest przede wszystkim brak rozwoju uczuć głównych bohaterów. Twórcy wyjątkowo szczędzą jakiegokolwiek okazywania miłości, co uważam za co najmniej mało realistyczne. Broń Boże nie chcę żadnych scen łóżkowych, ale tu nawet przytulania jest jak na lekarstwo. W połowie serii następuje zwrot akcji o 180 stopni. Otrzymujemy 100% wyciskacz łez. Im dalej tym dramatyczniej. Kiedy stwierdzamy, że na happy end nie ma już szans obserwujemy kolejny zwrot akcji. Trochę to zagmatwane, ale wiem, że chodziło o wierność grze. Niektórzy widzowie mogą nie być tak tolerancyjni. Podoba mi się, że elementy magiczne ograniczono do minimum i dokończono wątek ojca Tomoyi.

To teraz o paru mniejszych wadach. Tomoya jako szkolny delikwent numer 1, psocący i rzucający dość często uszczypliwymi komentarzami w After Story staje się zaradnym mężczyzną, któremu nie w głowie żadne figle. Wiadomo – minęło trochę czasu, ale to nie były żadne dekady. Z upływem lat wiąże się kolejny problemem – wygląd postaci zmienia się bardzo nieznacznie. Niektóre mają trochę inne fryzury, ale nadal za bardzo przypominają młodzików. Dorośli, np. Sanae i Akio, nie zmieniają się wcale.

Grafika prezentuje wysoki poziom. Ponownie otrzymujemy przepych kolorystyczny, miękkość i odpowiednio stosowane rozmycia.

Muzyka – opening bardzo przyjemny, utwory z tła również. Za Palm of a Tiny Hand wręczyłbym nagrodę. Ending to jakieś kuriozum. Nie dość, że nie wpada w ucho, to jego skoczny charakter pasuje co najwyżej do kilku początkowych odcinków. Aż prosi się o alternatywny kawałek specjalnie dla dramatycznej części serii.

Podsumowując Clannad jako całość – daję mocne 8/10. Bardzo dobre anime, które niestety nie ustrzegło się kilku, łatwo zauważalnych, błędów.

dla mnie anima Clannad i Clannad After Story jest po prostu świetna!ta seria jest troche lepsza­‑bardziej łzawa;P Kocham tą anime i jest jedna z moich ulubionych:) słodka jest Nagisa i Ushiooo:):* POLECAM :)

Mimo iż mnie też tknęło to, że anime wyszło poza wydarzenia ze szkoły a od momentu  kliknij: ukryte  kiedy umarła nagisa oglądałem już tylko dlatego, że zacząłem to jednak recenzja powinna być bardziej obiektywna – wystarczy spojrzeć na ocenę na anidb (9.06, co jest niezwykłym wynikiem, niewiele anime przekroczyło 9), więc 7 to wynik zaniżony.

Clannad jest najlepszym anime jakie widzialem :) A widzialem juz ich sporo :P

Naprawdę niezwykłe anime. Nie umiem powiedzieć kiedy płakałem ostatnim razem, ale gdy  kliknij: ukryte  w 21 odcinku Ushio powiedziała po raz pierwszy tacie, że go kocha rozpłakałem się (dwudziestoletni facet) i to nie tak, że uroniłem łzę, tylko całkowicie. Już od bardzo dawna nie widziałem tak dobrego anime. Muszę się jednak z fm'em zgodzić w trzech punktach. Początkowe odcinki to przystawka przed głównym daniem, ending nie pasuje, a zakończenie jest trochę jakby… Wydaje się nieprawdziwe. Dopiero po lekturze na czym opierała się gra uznałem, że zakończenie jest jednak logiczne i pasuje do serii.

Z chęcią wystawiłbym najwyższą ocenę, ale te wady (zwłaszcza niedopowiedzenie w zakończeniu) sprawiają, że nie mogę tego zrobić. Niemniej jednak uważam, że jest to wspaniała seria, którą z czystym sumieniem mogę zaliczyć do najlepszych. 9/10

Widzę że fm starał być śmieszny pisząc recenzję, ale jednak mu nie wyszło. Owszem anime zasługuje chwilami na kpiny, ale tu były w złych momentach.
Ta scenka pięścią dziewczynkę w twarz faktycznie się udała mimo iż nieświadoma.
Najlepszy odcinek to 21 bo taki dramat to mało kiedy się widzi. Jedynie końcówka Air ma coś w tym stylu, również doskonałego anime.
Uważam że Clannad after jest lepszy niż poprzedni choć pierwsza połowa i niektóre dalsze odcinki były bardzo słabe i nie spełniały swojej roli.
Muzyka ładna choć w większości odcinków nie pasowała bo jakieś smutne rytmy nieadekwatne do scen nie mogą się podobać.
Zgadzam się że edning nie pasował do klimatu lecz taki sobie był również opening i niestety tylko jedna wersja co w seriach ponad 20 odcinków nie powinno mieć miejsca.
Ogólna ocena 7/10

jedne z najlepszych anime tego rodzaju nie niewachał bym sie powiedziec ze nawet najlepsze pod słoncem jestem 22­‑letnim facetem i powiem ze podobało mi sie jak nigdy poniewaz miałem podobne sytuacje co w tej anime i prawie tak samo sie potoczyło ogladajac to czułem sie jak bym widział własne zycie naprawde warto :)pozatym recenzent niezawsze musi miec ze tak powiem obiektywnie oceniac karzdej seri a co niedociagniec nie ma idealnego dzieła :) ale chyba te jest najblizsze temu :) pierwsza seria sietna ale kontunuacja chyba jeszcze nigdy niebyła tak udana :)

Pisałem już o pierwszej serii że jest bardzo dobra ale druga przeszła moje najśmielsze oczekiwania.Słyszałem ze jest dobra ale nie sądziłem że aż tak,jedno z najlepszych anime jakie do tej pory powstało.I dopiero po obejrzeniu drugiej serii zrozumiałem fenomen Clannad.Jeśli jesteś fanem anime to jest to tytuł obowiązkowy !!!

Moim zdaniem anime udane, tak samo jak poprzednia seria tegoż tytułu. Ocena więc taka, a nei inna: 8/10.

Zabawne. Tego samego dnia, w którym ukazała się recenzja KyoAni potwierdziło, że na ostatnim DVD ukaże się OVA z Kyou w roli głównej :p

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej serii, choć nie ustrzegła się kilku wad. Poza tym najlepsze były dla mnie odcinki ciągnące fabułę zwykłego Clannada, bo było się jeszcze wtedy z czego pośmiać, a w After Story… no cóż, płacz i zgrzytanie zębów. To tyle:)

Seria rewelacyjna, oglądnąłem całość jednym tchem i jestem zachwycony (to był dopiero maraton, ale nie mogłem się odkleić od TV :P). Seria nie tylko dorównuje pierwszemu Clannadowi, ale w moim odczuciu nieznacznie go przewyższa, jednak ocenianie obu serii osobno w moim przekonaniu mija się z celem, tę historię powinno traktować się jako jedno, i jako jedna całość wypada najlepiej, za całość jestem skłonny dać nawet 10/10.

Szanuję Twoją recenzję, ale ocena jest o wiele za niska, wystarczy spojrzeć, jakie to anime zbiera noty w najpopularniejszych rankingach. No i te 6 za fabułę i muzykę to jedno wielkie nieporozumienie, w tekście recenzji nie doszukałem się odpowiednich argumentów, dla których mógłbyś aż tak obniżyć notę.

Zachęcam do oglądania, naprawdę warto, to perełka w swoim gatunku!

Cóż…Ci którzy uważają Clannada za arcydzieło (jak ja :P) chętnie sięgną po drugą część.

Mnie osobiście ocena trochę zaskoczyła.
Sądziłem że będzie oscylować się pomiędzy 8 a 10
A tu 7 :]


Polecam z całego serca to anime i naprawdę jest wiele momentów przy których naprawdę będzie się (chciało) płakać. Nie zawiedziecie się.

Tasiemcowa telenowela przesycona momentami, ktore w zamierzeniu mialy sprawic, ze widz zaleje sie lzami i zacznie wzdychac nad biednymi bohaterami. Coz, nie uronilam lez i nie zalowalam bohaterow. Moze jestem dziwna, ale rozbawila mnie koncowka. kliknij: ukryte  A szkoda, myslalam, ze wszyscy umra i doczekam sie ciekawego zakonczenia Postacie praktycznie w ogole nie zmienily sie z biegiem lat. Szczerze powiedziawszy, nie poruszyla mnie historia z Clannad AS i dlatego w pelni zgadzam sie z recenzja

W pełni zgadzam sie z autorem recenzji, po pięknym Clannadzie otrzymujemy pozbawioną „tej magii” kontynuację, która momentami poprostu nudzi…

Osobiście bardziej cenię sobie to anime (coś pomiędzy 8 a 9). Bardziej mi przypadło do gustu niż pierwsza seria, w której zbyt dużo, jak dla mnie, było „sztampowego” humoru.

Może na pewien minus świadczyć to, że fabułę można było odgadnąć zanim w ogóle rozpoczęto emisję CAS. Owszem, całkiem podobała mi się, aczkolwiek mimo wszystko miałem nadzieję, że różnice w porównaniu z pełnometrażówką będą większe (to, że fabuła oparta jest na grze w niczym nie tłumaczy tego przede mną).

Cóż, widać lubię takie melancholijne nastroje…

wszystko ładnie pięknie, poza tym kiczowatym zakończeniem -o-' mogli zrobic tak, ze  kliknij: ukryte  ushio wyzdrowiala, a potem tomoya by sie zakrecil kolo Kyou. Tak to sieczka przyprawiająca o mdłości z przesłodzenia. no bez przesady…  kliknij: ukryte  tomoya umierający nagle bez przyczyny, jakies tajemnicze goraczki… zenada
juz air byl lepszy Xx

Ukryto spoilery. Moderacja.

Nie widziałem lepszej anime niż ta… razem z Clannad zwykły !! najlepsza anime pod każdym względem!! jak ktoś lubi porządny dramat to niech lepiej obejrzy !

Clannad after story przebil samego siebie ukazujac dorosłe zycie w ktorym nie wszystko musi sie udac a takze odpowiedzialnosc ktora sie z tym wiaze.

Anime wyjatkowe o ktorym na pewno nigdy nie zapomne i na pewno zobacze je nie raz, składnia do refleksji jak my bysmy postapili na miejscu Tomoyi (chyba tak sie odmienia nie bijcie jak zle xd)

Daje 10/10 ze wzgledu na super fabułe,muzyke i zakonczenie ww wyjatkowy sposob serii

Polecam

To najlepsze anime jakie kiedykolwiek powstało bynajmniej dla mnie… Są wzruszające momenty, jak i wiele zabawnych, które zostały według mnie odpowiednio rozmieszczone. Muzyka w anime kreuje cudowny nastrój oraz klimat, dzięki czemu mogłem się idealnie wczuc w każdą sytuacje.

Chciałbym odnieśc się do recenzji. Dla mnie to jakiś żart… Albo recenzent olał totalnie sprawę, i zrobił recenzję korzystając z różnych materiałów, albo po prostu obejrzał parę odcinków na szybko. Najpierw zacznę od opinii o zakończeniu. Jest idealne i wzruszające. Poprzez "... prawdziwego zakończenia” mam rozumie iż zakończenie anime Clannad jest fałszywe? Absurd… Z jakiej racji anime by takie samo jak gra? Po za tym tekst informujący o endingu to totalne masło maślane. Nic ważnego z niego nie wynika, przynajmniej dla mnie(nie chodzi mi tutaj o informacje o fabule, tylko o odczucia, czy samo też inne wartości takie jak piękno itp.). „Bardziej odpowiednie zakończenie całej historii” – czy to kolejny żart? Anime zostało od początku pierwszej serii świetnie zaplanowane i nie mogło byc lepszego zakończenia… Przedstawia to między innymi schemat na pewnej polskiej stronie poświęconej Clannadowi.

Kolejnym absurdem jest posądzanie twórców o lenistwo. Tutaj widac iż autor „zrobił sobie jaja”, bo doskonale widac fizyczną zmianę bohaterów. Między innymi ojciec Tomoyi się postarzał, jak również sam Tomoya(broda, widac też, że stał się bardziej „męski” niżeli „ch łopięcy”. Także można to zaobserwowac przy Kyo, czy Nagisie itd. Wida to także po ubiorze. Po za tym okres pięciu lat nie jest na tyle długi, aby stali się „dziadkami”...

Następna sprawa to humor. Gdzie został zatracony? W którym momencie? Może od odcinka x do końca serii? To, że pojawiło się wiele smutnych, przykrych oraz wzruszających scen, nie znaczy, że z anime zniknęły żarty i śmiech… Między innymi odcinki z Ushio, czy nawet ostatni odcinek posiadają wiele zabawnych momentów.

Pozostaje jeszcze wiele spraw, które mógłbym skrytykowac, lecz uważam iż na tą chwilę podane przeze mnie argumenty są odpowiednie do zmiany recenzji. Uważam, że ta powinna byc prawie całkowicie zreformowana.


To jest tylko moja opinia i nie miałem zamiaru nikogo obrażac. Ostatni raz odniosę sie do recenzji. jest ona totalnie subiektywna… Myślę, iż ten portal jest na tyle dobry i profesionalny, aby wprowadza tylko obiektywne recenzje. Oczywiście tu ktoś może się przyczepic iż ja także jestem subiektywny(tak jest, wyrażam swoje zdanie), z tą różnicą iż nie napisałem żadnej recenzji, lecz zarzuciłem pewne rzeczy autorowi.

Tą recenzję odbieram jako komentarz.

Na koniec proszę o zmianę recenzji, mam nadzieje że powyższe argumenty zadecydują o tym. Jeszcze raz podkreślam, że nie chciałbym nikogo uraźic.

Pozdrawiam „Cypek”

Jestem zaskoczony dość niską oceną dla Clannada ale szanuję subiektywną ocenę recenzenta.

Dla mnie Clannad After Story to najlepsze anime jakie widziałem a siedze w temacie od 15 lat. Brakuje mi słów by opisać geniusz tej serii. Odcinek 16 sponiewierał mnie jak jeszcze nic w życiu. Zakończenie również mi się bardzo podobało, zwłaszcza że bardzo lubie elementy podróży w czasie i magii.
Dla takich perełek warto interesować się anime, boje się jednak że nieprędko doczekam się czegoś na tym poziomie, coraz trudniej znaleźć mi tytuł który mnie wciągnie, a po AS to już w ogóle.

11 /10

Witam,
Miałem przyjemność skończyć to anime właśnie teraz, w dniu wydania recenzji, więc jestem na świeżo!^_^ Moim skromnym zdaniem jest to jedna z najlepszych serii jakie oglądałem. Piękna grafika, wspaniała muzyka i cudowna fabuła, która wzruszyła pewnie nie jednego (mnie również =]). Myślę, że recenzent zbyt ostro ją ocenił lub po prostu nie zna się na tym gatunku anime. Ja, Clannad After Story, oceniam na 10/10. Absolutna czołówka, jeśli chodzi o romans, dramat, czy komedie! Polecam każdemu!

Na wstępie chcę powiedzieć, że zgadzam się z opinią recenzenta tylko jeśli chodzi o grafikę, w innych kwestiach mam odmienne zdanie. Clannad After Story bije na głowę wszystkie dotychczasowe produkcje KyoAni. Air – nudziłem się okropnie, ledwo dotrwałem do końca. Kanon 2006 – seria dobra, oglądało mi się ją przyjemnie. Clannad – podobnie jak Kanon 2006. Clannad After Story to niezwykle piękna historia o dorastaniu, miłości, życiu i ludzkich problemach urzekła mnie totalnie. Ending mi się podobał, chociaż faktycznie niezbyt pasuje do końcowych odcinków serii. Jest to drugie anime, przy którym się rozkleiłem (w tym wypadku kilkakrotnie). Samo zakończenie było fantastyczne, pierwszy specjal był świetną odskocznią po tylu dramatycznych odcinkach i jestem z niego zadowolony, co do odcinka 24 imo można go było pominąć. Podsumowując, Clannad After Story to dla mnie absolutny numer jeden wśród dramatów i jedna z najlepszych serii jakie w ogóle oglądałem, nie żałuję ani minuty spędzonej nad tą serią.

10/10 i znak jakości.

Co tu dużo pisać?Anime idealne w każdym odcinku.Tylko więcej takich perełek!Szczęście że jeszcze ktoś potrafi stworzyć taka ciekawą historię:)

Przyznam, że z niecierpliwością czekałem na recenzje Clannada AS tu na tanuki i spodziewałem się oceny min. 9 (nie 10 bo można by odjąć za zmniejszenie ilości momentów zabawnych, charakterystycznych dla pierwszego sezonu).
Chwilami, czytając samą recenzję miałem wrażenie, że nie wiem o czym autor pisze, odbiegając od wątku w tylu kierunkach, że aż ciężko się połapać. Jednocześnie wrzucając w pewne miejsca spoilery, których nie powinno tu być. Osobiście nie jestem zadowolony z rezultatów i zawiodłem się trochę.

Clannadowa grafika stoi na najwyższym możliwym poziomie i wydaje mi się, że spokojnie powinno dostać 10. Uważam również, że należałoby podnieść oceny za fabułę (choćby za samo wyjaśnienie w końcu czym był genialny Illusionary World!).

Chciałbym jednocześnie zauważyć, że C AS jest serią 22­‑odcinkową a kolejne dwa epizody to odcinki specjalne, których analiza powinna znajdowac się w innym artykule. Zwłaszcza, że odcinek 23 dzieje się rok przed pierwszym sezonem. Co do odcinka 24 zgadzam się całkowicie – ja również oczekiwałem odcinka specjalnego o alternatywnym zakończeniu z Kyou, ale niestety…
Aha – Clannad powstał na podstawie gry visual novel a nie eroge.

Po niemal półrocznej przerwie zobaczyłam 2 sezon Clannad.Po obejrzeniu stwierdzam,że niczym szczególnym mnie nie zaskoczył. Dokończenie school arc z sielankową atmosferą,która zmienia się w dramat po którym ,,cudownie” po wszystkich trudnościach następuje szczęśliwe zakończenie.
Zawiodłam się z jednej strony ponieważ obraz związku Tomoyi z Nagisą nadal się nie podoba,ślub został ograniczony do pokazania pierścionka i kilku zdań.Od 15­‑do początku 17 odcinka była normalnie powtórka z filmu,brakuje mi wątku z Ryou i Kappeiem,pokazanie happy endu ograniczyło się od 2/3 ostatniego odcinka i 5 minut zapychaczy beznadziejnej rozmowy Fuuko z Kouko.Ten Torch w nieodpowiednich momentach.Jak na produkcje na podstawie VN Keya zdecydowanie było dla mnie za długo.
Z drugiej strony wątek Illusionary World łączył się idealnie z wydarzeniami dziejącymi się w ,,realnym” świecie i ciekawe rozwiązanie sprawy z nią związanej,żarty w odcinkach z Mei,pijaną Nagisą i patetycznością Yoshino,rodzice Nagisy swoim zachowaniem i charakterem pokazali klasę­‑uważam ich z najlepszych rodziców w M&A jakich widziałam,wątek z Ushio pozwalał uzyskać Tomoyi efekt Katharsis.
Mimo plusów i minusów nadal nie zmienia faktu,że cały Clannad wraz z Afterstory zostaje na 3 miejscu w kategorii ekranizacji Keya przez Kyoto­‑Ani.
Mam wrażenie,że Key uwielbia w swoich produkcjach wykorzystywać te motywy (Snu,,duchów,cudu,fantastyki,nadziei,śmierci itd) i chwyty (Przesadny dramatyzm,mimika postaci,słowa,obraz),żeby wywoływać u swoich odbiorców płacz i wzruszenie.

Autor chyba ocenił za surowo. Dla mnie i mojego brata, nie ma i nie będzie lepszego Anime.

10000/10 ! Polecamy gorąco. Zaopatrzcie się w paczkę chusteczek. Ta seria bije o głowę poprzednią i jeszcze bardziej zapada w pamięci.

Obejrzeliśmy na prawdę sporo ale Clannad AS jest przepiękny.

Moim zdaniem Autor nie zna się kompletnie na takim stylu Anime ... Recenzja wypaczona

After Story pozbawione jest w znacznej części urokliwego humoru pierwszej serii, który w dodatku zastąpiło melancholijne rozważanie upływu czasu oraz angst.

Nie jest to oferta dla wszystkich, jednak ja AS traktuję jako nieodłączną część Clannada. I jest coś bardzo niezwykłego w serii która śledzi losy bohaterów przez tyle lat, aż w dorosłe życie, i w dodatku bezlitośnie podważając dogmat „szczęśliwego ever­‑after”. Wypruty, lecący z nóg po pracy Tomoya, czy zahukany i przybity Sunohara w roli skoszarowanego w firmowym internacie salarymana bez krzty indywidualności… bolesne, ale takie prawdziwe. I tylko nie pokazali nam Ryou­‑pielęgniarki.

I mimo że faktycznie postaci nie zmieniły się bardzo, kiedy porównałem projekty z początku pierwszej i z końca drugiej serii, oczywiste jest że KyoAni starało się by upływ czasu było znać. To że w przypadku nawet dwudziestoparolatków nie będzie to aż tak wielka różnica, to inna para kaloszy. A że chce się nucić pewną piosenkę, to co innego…

<sub>Let's dance in style,
Let's dance for a while
Heaven can wait,
We're only watching the skies
Hoping for the best
But expecting the worst
Are you gonna drop the bomb or not?

Let us die young or let us live forever
We don't have the power
But we never say never
Sitting in a sandpit,
Life is a short trip
The music's for the sad men…</sub>

No cóż…wszyscy piszą: nie udane zakończenie, zły ending, zbyt ckliwe… ale…
Kto z was nie miał choćby ochoty popłakać (ja osobiście byłam cała mokra i ryczałam jak nie wiem co!~!) przy oglądaniu tego anime?

lecz co kto lubi, mi sie AS podobalo niesamowicie, lepiej od pierwszego sezonu ze wzgledu na Ukyo.
Takze 9.5/10 daje, zakonczenie tez bylo dobre.

Ta recenzja mnie też zaskoczyła. Osobiście oceniam Clannad AS wyżej. Początek czyli ostatnie historie z czasów szkolnych służył do zamkniecia tego epizodu i tak jak pierwsza seria do lepszego poznania bohaterów. Tak samo tak samo nażekanie na brak humoru, As w załorzeniu było poważniejsze no powiedzcie jakie szanse Tomoya by miał w dorosłym życiu jakby zachowywał się tak jak w szkole? Jakoś nie widze aby ktoś był tolerowany gdyby w robocie ciągle płatał figle, drwił z innych i urywal się. Zakończenie owszem jest dyskusyjne ale jak na mój gust nieźle wyszli z tej sytuacji. Bo tu problem był cięższy niż w innych VN bo zamiast jednego głównego scenariusza z jednym zakończeniem aby zyskać właściwe zakończenie w VN samo AS trzeba było przejść 2 razy wiec sytuacja była dość ciężka. Wiec jak dla mnie nie wypadli przy tym tak źle. Muzyka jest wspaniała zwłaszcza że podstawowy OST clannadu wzbogacono w o utwory z Clannad Vocal album i Arranged Album. Opening jest bardzo dobrze dopasowany (polecam przeczytać słowa tej piosenki), no i minusem owszem jest Torch bo dawno nie widziałem tak źle wsadzonego endingu ale czy to jest powód aby odrazu jechać po całej ścieżce dźwiękowej? Poza tym odniosłem wrażenie że recenzent zapomniał że motywem głównym tej histori jest rodzina nie miłość jak w innych anime tego typu(to AS nie pasują mi nawiązania do tego że to niby haremówka. Ogólnie serie oceniam wysoko bo między 9 a 10. Ta historia można powiedzieć że mnie po prostu „kupiła” bo owszem mimo iż nie jest idealna to jest przepiękna i ma te specyficzną dla tego tytułu magie(jej esencją są choćby odcinki 12 i 18)

Co do zakończenia, to myślę, że odpowiedzialnym za ten „kompromis” powinny się potoczyć głowy. Ogólnie wypaczyło mi odbiór całej serii,  kliknij: ukryte  bo przecież te fantastyczne sceny z Ushio i zgubioną jej zabawką – „pierwszą rzeczą od taty” – czy pojednanie z ojcem Tomoyi tak jakby się nie odbyły. Dlatego ciągle staram się rozpamiętywać tę serię nie zauważając tego zepsutego zakończenia. Patrząc w ten sposób Clannad AS pokazuje swoje piękno i to, że powinniśmy się cieszyć tym co mamy i walczyć żeby tego nie stracić tak, jak to robił Okazaki. Uczy też, że nie powinniśmy oceniać ludzi pochopnie, bo zawsze może występować jakiś czynnik, który wymusza pewne działania w taki, a nie inny sposób, na które nic nie można poradzić.
Jak dla mnie jest to godna kontynuacja pierwszej serii i dostarczyła mi wiele emocjonujących chwil ...tylko to zakończenie ;/

tak samo badziewiaste jak clannad air i kanon, uguu~

Nie powiem, trochę zaskoczyła mnie recenzja. Wydaje mi się, że jest trochę za surowa. Moim zdaniem Clannad After Story jest udaną kontynuacją poprzedniej serii.
Klimat jest ten sam, można się pośmiać, można się wzruszyć (nawet bardzo często:)
Kompletnie nie rozumiem oceny za muzykę. Jasne, piosenka na końcu może nie była najlepsza, ale żeby tak nisko oceniać „całokształt”? Trochę się to buntuję :)
Moim zdaniem, seria jest naprawdę niezła. I można ją polecić chyba wszystkim, którzy uwielbiają Clannad :)