Tanuki-Anime

hah, twórcy tej serii chyba zapatrzyli się na CG R2 ^^  kliknij: ukryte  bohater, który chce sprowadzić na siebie całe zło świata, nawet takie drobiazgi jak jedenaście pocisków… ;) Co do ogólnej oceny – anime jest dobre, głównie ze względu na oryginalny scenariusz poruszający aktualne problemy i dopracowaną grafikę (i projekty postaci! sobowtór Mority­‑san z Honey and Clover jest zdecydowanie plusem ;). Wprawdzie cały czas miałam ochotę potrząsnąć głównym bohaterem i powiedzieć mu, żeby jednak wziął się za to ratowanie świata, bo się seria kończy (i miałam rację, ocknęli się z zakończeniem zdecydowanie za późno… ;) ale oglądało się naprawdę przyjemnie, jednym ciągiem.

Recencję uważam za bardzo trafną i na pewno pokazującą właśnie te elementy i informacje, które dla potencjalnego widza który mógłby być odbiorcą tego anime najbardziej by ciekawiły. Osobiście nie słyszałam o kontynuacji, tym bardziej jestem zadowolona że przeczytałam tą informację. No a samo anime?
Pomimo głosów za „nie”, jednak uważam że mamy tu do czynienia z na prawdę niesamowitą produkcją, własnie ze względu chociażby na to że spotykamy się z originalnymi próbami odpowiedzi na kilka ważnych pytań typu np. „Jak ratować współczesne społeczeństwo”, jeśli Twórcy już podejmują się tej tematyki to możliwe są tylko dwie sytuacje: gniot lub dzieło. Gniotem to anime na pewno nie jest, czy dziełem? pewnie dowiemy się w kolejnej serii. Fabuła bazuje na ciekawym pomyśle i myślę że nie można tego twórcom odmówić. Atmosfera tajemnicy towarzyszy nam do właściwie przedsotatniego odcinka, i wcale nie mam wrażenia znudzenia nią. Nie porównywałabym telefonu Akiry do „supermocy” bo to w jaki sposób służy swojemu posiadaczowi nie ma nic współnego z umiejętnościami fizycznymi czy parapsychicznymi. Same postaci, choć niektóre powielają schematy (np. Itazu) wydają się mieć całkiem aktualane problemy, jak np. rozterki Saki. Jako munis mogę przytoczyć jedynie fakt, że musiałam długo przyzwyczajać się do character designu, wydaje mi się że projekty są nieco zbyt „dziecinne” – nawet jak na anime, no ale Japończycy i tak wyglądają na o wiele młodszych niż są:)
Kolejnym minusem jest też już wcześniej krytykowane zakończenie, choć  kliknij: ukryte  fajerwerki były….. Jak dla mnie to na razie najlepsze anime 2009, mamy tu przecież udaną próbę podania widzowi czegoś świerzego, nietuzinkowego, z tajemnicą i przesłaniem, a wszystkie elementy są wyważone i tworzą zgrabną całość w niestety tylko 11 odcinkach. Jeśli miałabym tego anime komuś nie polecać, to pewnie fanom tasiemców, gdzie walki stanowią większą część akcji lub widzom młodszym, ponieważ pewnie uznają że społeczne problemy przytoczone w anime nie są tak ważne i będą woleli aby ratowanie świata odbyło się raczej za pomocą mechów w jakiejś międzygalaktycznej bitwie:)

Dla mnie liczy się moje zdanie a jest ono takie:
Anime jest genialne!
Postaci bardzo mi się podobały (Saki jest kawaii), fabuła w pierwszych 4 odcinkach była coś jak WTF? O_o Ale kolejne odcinki były po prostu świetne ^_^ Do kreski nie mam absolutnie nic, pomimo tego że niezbyt mi się podobała to była inna i dlatego była znośna. Muzyka… łał opening jest FANTASTYCZNY!!! Mogę tego słuchać non stop. Reszta to tło a w to się zbytnio nie wsłuchuję, sam ending raczej średni ale i tak go nie słuchałem. Ode mnie anime ma 9/10

Nie mam tej serii wiele do zarzucenia. Wśród wszystkich gniotów czy innych średnio udanych anime 2009 roku (no, może z wyjątkiem Ristorante Paradiso, które dostaje ode mnie na razie 9/10), Higashi no Eden jest dla mnie perełką. Przesympatyczny Akira, całkiem sensowna Saki oraz kilka postaci drugoplanowych dodają serii uroku. Jeśli chodzi o muzykę, to zakochałam się tylko w openingu (nie jestem z tych co zachwycają się endingiem, bo wg mnie jest całkiem przeciętny).
W kwestii zakończenia nie będę się powtarzać, jednak z miłą chęcią i zainteresowaniem obejrzę obie kinówki.

Moim zdaniem nie ma zbytnio sensu oceniać tego anime w chwili, gdy trzeba poczekać na zakończenie historii w postaci dwóch filmów, które mogą jeszcze wywrócić wszystko do góry nogami.

...ten tytuł pasowałby znacznie lepiej niż jakieś „Eden of the East”. Ale akurat penisowa obsesja autorów nie jest w tym przypadku najistotniejszą wadą. Jest jedno zdanie w recenzji, z którym absolutnie nie potrafię się zgodzić:

Twórca prezentuje je widzowi na tyle subtelnie, iż nie ma się wrażenia oglądania dzieła propagandowego.

Zależy. Ja miałem niestety wrażenie, że to jedno z najbardziej nachalnych anime „ku pokrzepieniu serc” (a raczej – leczeniu kompleksów), jakie widziałem od czasu nieszczęsnej Nogizaki Haruki (którą rzuciłem po trzech odcinkach). Niczym wyjąca ze sceny Doda, Higashi no Eden wmawia: „nie martw się, uśmiechnij się, nie jest tak źle…” i na siłę wciska idiotyczny, psujący dobre wrażenie morał – „NEET też człowiek”. Anime z morałem nie lubię tak dla zasady, ale tutaj nakłada się na to jeszcze fakt, że do serii wprowadzono kilka zupełnie niepotrzebnych wątków, postaci i scen które pojawiają się tylko po to, żeby nasze biedne porażki życiowe mogły pokazać swoją przydatność dla społeczeństwa – szczytem wszystkiego jest  kliknij: ukryte  „burza mózgów” w ostatnim odcinku i komentarz Akiry – „oni mogą zdziałać bardzo wiele kiedy pracują razem…”. Ble. Seria jest porządna, w sezonie nie miała praktycznie żadnej poważnej konkurencji, więc pozostało dobre wrażenie. Ale. Koncepcja fabularna to tak naprawdę miks kilku znanych już pomysłów, obok świetnych postaci pojawiają się wkurzające i zwyczajnie niepotrzebne. Muzyka to przeciętność absolutna, z wyjątkiem openingu – zatrudnienie zagranicznych muzyków się opłaciło. Warto było to oglądać na bieżąco, jednak mimo wszystko istnieją dużo lepsze serie i szczerze mówiąc nie wiem, czy za rok będzie sens polecać Eden of the East komukolwiek. Dobra, wciągająca seria rozrywkowa… i niestety nic więcej. A szkoda, bo potencjał był.

jedno z lepszych anime w tym sezonie daję 8/10 moja ocena może być trochę zawyżona z powodu braku jakiś wybitniejszych serii w tym sezonie

Abstrakcyjna fabuła, nudne i nie wiadomo o co chodzi – zmarnowany potencjał pierwszych odcinków, potem poszło w dziwnym kierunku, kończąc serię w zupełnie przypadkowym miejscu.

Powinno być 6/10, ale bonus za opening – genialny, szkoda zresztą że w tej materii Japończycy tak rzadko sięgają za granicę, ostatnie co mi w pamięć zapadło to Paranoid Android z Ergo Proxy.

Anime jest ciekawe jest na tyle aby można było wytrzymać 11 odcinków, a oryginalne tak że aż naiwnie nierealistyczne, a wręcz ocierające się śmieszność. A szkoda. Już Seirei no Moribito, pomimo wszystkich swoich zalet, było wyraźnie przeznaczone dla młodszego odbiorcy, a teraz Kamiyama postanowił obniżyć pułap jeszcze bardziej.

Jeżeli macie do stracenia 4 wolne godziny proszę bardzo, ale lepiej ten czas wykorzystać na jakąś ciekawszą pozycję.

Jedno z najlepszych anime jakich widziałem, naprawde warte obejrzenia.

Mnie się bardzo podobało. Po prostu polecam i tyle, nie będę się rozpisywać. Jak ktoś się jeszcze waha to niech zobaczy ^-^.

Mi się to anime podoba ./ciach/

Grafika jest udana i ładna (te cienie na nosach aż tak nie przeszkadzają)

Oppening i ending są fajne i miło się ich słucha.

Fabuły (żadnego anime) nie potrafię ocenić ale raczej w porządku.

Ja daję 8/10

Usunięto odwołanie do nielegalnego źródła… Że się Wam to nie nudzi… Moderacja.

Dobre, acz nieszczególnie interesujące, czy oryginalne anime dzięki masie fajerwerków, odpowiedniej reklamie i sztuce sugestii zostało przez wielu uznane za anime sezonu, co ma również odniesienie w tej recenzji.
Fabuła nie jest zbyt odkrywcza, ileż razy to widzieliśmy bohatera ratującego świat, a posiadającego przy tym potrzebne do tego niezwykłe zdolności?  kliknij: ukryte  W tym przypadku tą zdolnością jest komórka z dżinem w środku, a życzenia są z limitem. Tak czy inaczej służy to jednemu – pokazówce, tzn. wprawieniu gawiedzi w osłupienie, zainteresowanie widza. Fabuła jednak nie trzyma się kupy, 12 osób dostaje po 10 mld jenów (zdaje się, że ok. 100 mln $) i z tą suma może zrobić co zechce, a magiczna komórka zrobi za nas zakupy ze zniżką. I tak możliwe jest, że ni stąd, ni zowąd cysternie odpadną koła, a czarnej wdowie wyrosną skrzydła i wyfrunie przez okno. Jeśli ktoś chce zaś kogoś zabić, nic prostszego opanować umysł żony ofiary i zmusić ją do wykonania czarnej roboty (bardziej poważnie, jakim cudem mieli pewność, że żona będzie chciała zabić męża, a do tego da radę wyszkolonemu w walce wręcz policjantowi?). Z założenia ma to służyć uratowaniu Japonii (taa, rozdanie 120 mld nie nakładając przy tym właściwie żadnych limitów i rozdrobnienie ich na pewno pozwoli to osiągnąć), a w razie niewłaściwego rozporządzania majątkiem konsekwencje będą czekały na malwersantów już po fakcie (zamiast wyzerować komuś konto i rozdzielić sumę na pozostałych).
Bohaterowie to sami ekshibicjoniści i chyba tylko pod tym względem są nietuzinkowi. Gdyby pokazywania przyrodzenia nie podawano w humorystyczny sposób (scena z laptopem z ostatniego czy przedostatniego odcinka była całkiem udana) byłoby to dla mnie całkowicie niestrawne.
Jeśli chodzi o grafikę to przyznam, że jest ona ładna, ale ma bardzo poważną wadę – widać, pójscie na łatwiznę i przydzielenie większości pracy komputerom, stąd u kazdej postaci mamy śmieszny cień na nosie nawet przy oświetlonej facjacie. Nieraz widać też było kukiełkowe poruszanie się plastikowych przechodniów w parku co powinno znacznie zaniżyć ocenę za grafikę. Muzyka zaś była nieszczególna i przypadł mi do gustu jedynie ending.
Podsumowując, anime było niezłe. Dzięki temu, że krótkie nie zdążyłem się wynudzić całkowicie (choć momentami korciło mnie wyłączyć playera). Polecam je raczej żeńskiej części animemaniaków, za dużo romansu i gołych facetów.

Nawet jeśli fabuła nie jest odkrywcza, spoilery warto maskować… Moderacja