Tanuki-Anime

Seria intrygująca i „bogata” w ciekawe postacie i wątki, tylko dlaczego w japońskich serialach typu niewiadomoocochodzi zawsze chodzi o kliknij: ukryte  spełniającą się wkoło klątwę spełniającą się w koło

Czemu mam wrażenie, że coś pominęli w tym anime? Coś bardzo ważnego. Nie wierzę, że źródłem wszystkich problemów była śmierć jednego psa. Co łączy maskotkę psa i basebolistę? Nie były rozwinięte losy bohaterów ukazanych w serii.

Niektórzy twierdzą, że zakończenie na siłę, że fillery, że w połowie autorowi skończyły się pomysły i wyszło jakieś dziwadło… Jako fanka kina surrealistycznego, która już z niejednym „dziwadłem” miała do czynienia odbieram „paranoia agent” jako w pełni kompletne i spójne dzieło. Wszystkim amatorom rzeczy dziwnych – polecam. Fanom żelaznej logiki i realizmu – odradzam.

Cholernie ciężkie i bardzo… osobiste (punkt widzenia zależy od punktu siedzenia). Chciałbym spotkać swojego Shounen Bat'a i jednocześnie nigdy go nie spotkać. Doskonała pozycja.

Anime zaczęło się wyjątkowo ciekawie, historie poszczególnych bohaterów wciągnęły mnie i skłoniły do refleksji a tajemnica zaintrygowała. Do siódmego epizodu było niemalże perfekcyjnie. Jedyne do czego mógłbym się przyczepić to prawie cały odcinek poświęcony na:  kliknij: ukryte  poruszanie się w wyimaginowanym świecie naśladowcy bat­‑boya. Pomysł dobry, ale jego realizacja słaba. Na litość boską to seria dla dzieci czy dorosłego widza?zamiast psychologicznej wycieczki dostałem nieśmieszną parodię fantasy…

Kolejne epizody 8 i 9 to takie pół­‑filery – coś one z głównym wątkiem wspólnego mają, ale niewiele. Generalnie nie są złe, ale też nie powalają.

Następnie odcinek 10. W tym momencie zacząłem się poważnie irytować – dziwna historyjka, która zaczyna się jak bajka dla dzieci. Co jakiś czas wtrąca się gadająca maskotka, żeby przedstawić postacie. Na Boga… Gombrowicz, czy Lem też eksperymentowali z formą, ale nie traktowali odbiorcy jak przedszkolaka, nie wiem co twórca chciał osiągnąć, ale zupełnie mu to nie wyszło.

Zakończenie zupełnie nie trzyma się kupy, początkowo realistyczna historia kończy się zupełnie nieprawdopodobnie  – ja rozumiem, że czasem można popuścić wodze fantazji ale w tym przypadku ktoś przesadził… Ukrytego sensu w końcówce nie dostrzegam, jak również czegoś co skłaniało by do przemyśleń. Ot na 7 odcinku skończyły się pomysły, a serię trzeba zamknąć.
Czytając niektóre komentarze wydaje mi się, że niektórzy trochę tę serię nadinterpretują i szukają sensu tam gdzie go nie ma.

Zastanawia mnie dla kogo to anime powstało – gdyż porusza zbyt poważne problemy dla dzieci, a dla dorosłego odbiorcy momentami może być zbyt infantylne – odcinki 5 czy 10.

Openning przypadł mi do gustu, był dość oryginalny, ogółem muzyka w tej serii stoi na dobrym poziomie.

Dziwne anime. Albo scenarzysta dostal wylewu w polowie serii albo ktos nie wiedzial jak to wszytko zakonczyc.
Choc seria ma tylko 13 odcinkow, parwie polowa z nich nie jest w zaden sposob powiazana z glowna fabula, a w 3 nie wystepuje nawte zadna z glownych postaci.
Dobra muzyka, dobra kreska, dobry opening, niestety scenarisuz lezy i kwiczy.

7 oidcinkow fabuly i kolejne 4 nie wiem czego, nazwac to mozna tylko fillerem, i 2 odcinki ala m night shyamalan ( czyli najgorszy twist ending jaki moze byc ).

Dla mnie 8/10 za pierwsze 7 odicnkow, 4/10 za pozostale
Czyli 6/10 w najlepszym wypadku.

Ocena redakcji to neistety jakies nieporozumienie.
Nie mozna sobie po prostu oceniac dobrych odcinkow a ignorowac tych slabych, albo oceniamy anime jako calosc albo w ogole.

Zacne anime, zacne ale nie pasują mi niektóre odcinki ;)

Niektórzy naprawdę myślą, że 13­‑odcinkowe anime, którego autorem i reżyserem jest śp. Satoshi Kon, nad którym w dodatku czuwało studio Madhouse w latach swojej świetności, naprawdę ma jakieś fillery?…

Problem polega na tym, że śledztwo, o które chodzi, nie jest główną osią fabuły. Powtarzam, NIE JEST.
Fabuła rozwija się cały czas, bez względu na stan śledztwa.
Fillery? Kpina. Po pierwsze, w tych dalszych odcinkach widz dowiaduje się ważnych rzeczy, które mają bezpośredni związek z fabułą, więc jak można to nazwać fillerem?
Po drugie, kilka z nich same w sobie stanowią świetne zamknięte historie, które po drobnych modyfikacjach mogłyby istnieć jako krótkie oddzielne produkcje.

Ja akurat nie zwracam na to uwagi i jak chcę, to oglądam, ale ciekawa jestem, ilu ludzi po przeczytaniu takich komentarzy już sobie odpuściło obejrzenie tego anime.
Jeśli komuś się nie podobało i twierdzi, że bez sensu, to na przyszłość po prostu niech się nie zabiera za podobne serie. I tyle, wszystkim będzie lepiej.

Na razie jestem pod wrażeniem zarówno. Klimat, grafiki, udźwiekowienie. Jest dobrze.

troche za dużo zdradza fabuły :>

Zaczęłam oglądać tę serię, ze względu na dobrą ocenę osoby piszącej recenzję (klimaty też trafiały mi w gusta) i powiem wam, że po oglądnięciu 7. odcinka byłam naprawdę podekscytowana! Nie mogłam się doczekać rozwiązania fabuły! Opisując wtedy znajomym, tę serię, dawałam jej w ciemno 10/10 (czego zazwyczaj nie robię czekając na rozwiązanie fabuły) i… dostałam 8 odcinek <filler> pomyślałam <głupi żart twórców> z rozpędu oglądnęłam 9 i… ... <kolejny filler> Oglądając 10. przeglądałam jeszcze inne rzeczy, bo ten odcinek też nie wnosił nic do fabuły.

Są tutaj osoby, które powiedzą:

„to tylko dla osób o wysokim IQ!” lub też

„tylko ludzie mądrzy są w stanie zrozumieć takie niszowe anime!”

Ale niestety tak nie jest. Anime nie jest trudne, chociaż dotyka problemów bliższych starszemu widzowi, więc faktycznie młodszym go nie polecam. Ale nawet i tym starszym powiem, oglądajcie! jest świetne! ale dajcie sobie spokój z wszystkim co mamy po 7 odcinku! Chyba, że nie liczysz na rozwiązanie fabuły (jak, ja --> how silly!) i wiesz, że będą to po prostu epizody, które możesz oglądnąć jako pojedyncze króciutkie (bo jednoodcinkowe) animce nawet nie znając fabuły.

Ja osobiście jestem zawiedziona. Oglądnę odcinki 10­‑13 ale raczej przewinę niż skupię się na „dokładnym analizowaniu treści” jak radzą co niektórzy.

Podsumowując 1­‑7 SUPER! --> dalej SHIT

i przykro mi, że tak muszę się brzydko pożegnać z tą serią
Moja ocena nie miała na celu nikogo urazić, to tylko subiektywna opinia ;)


PS. Opening wymiata! (choć trzeba się do niego przyzwyczaić)

Dawno nie oglądałam czegoś tak beznadziejnego. Wróć, może oglądałam, na świecie jest wiele głupawych komedyjek z dowcipami niskich lotów. Jednak to, co serwują nam twórcy, sprawia, że niejednokrotnie miałam ochotę chwycić się za głowę z wyrazem WTF na twarzy. Trzymałam się jednak twardo do końca, licząc, że odcinek 13 wszystko wyjaśni i wynagrodzi ten dziwny seans wielkim finałem, który wybuchnie nam w twarz niczym kolorowa fajerwerka. I tu kolejny błąd.

Do pewnego momentu oglądało się w miarę dobrze. Mamy zagadkę, nieuchwytnego przestępce i w jakiś sposób powiązane ze sobą ofiary. Myślałam, że ta seria będzie czymś wielkim. Kryminał połączony z dramatem w mrocznym, psychologicznym wydaniu(tutaj mocno zapała mi w pamięć postać  kliknij: ukryte  tej kobiety z rozdwojeniem jaźni. Dwie strony, alterego, każda chce przetrwać. Przykład tego, że nie z każdej sytuacji można znaleźć wyjście). Niestety, szybko to się popsuło, około do odcinka gdzie  kliknij: ukryte  schwytano Shounen Kija, czy jak mu tam. Przyznaję, że to mnie zaskoczyło – no bo kto by przypuszczał, że to nastąpi tak szybko?! Punkt dla nich, wyrwali się i zaskoczyli. Jak na ironię, potem już zaskakują cały czas – szkoda tylko, że negatywnie.

Fabuła to poplątany poplątaniec z kolorowymi farbkami, NIC nie da się zrozumieć. Twórcy rzucają aluzjami, intrygami, absurdami, tajemnicami, niemal wrzeszcząc: ,,Widzisz to!? I to? Ha, nie powiemy ci, dlaczego to się zdarzyło! Oglądaj dalej, pewnie dopiero pod koniec zrozumiesz!''. No właśnie, nie zrozumiałam. To jest mało logiczne zarówno na początku, jak i na końcu. Pisząc ''początek'' nie mam na myśli początku serii, bo ona zapowiadała się dobrze, ale  kliknij: ukryte  śmierci rzekomego (lub nie rzekomego, kto wie?)Kijaszka. Potem fabuła pędzi na łeb na szyję, nagle widzimy martwego chłopca, który żyje, ba! Zamienia się w potwora, a detektyw świruje i udaje suberbohatera! Potem już nie wiadomo, co jest realne, a co nie. Nie rozwinięto wątku Trójki Samobójców – a szkoda, bo był fajny. Zionął czarnym humorem, ale nie wpływał w kompletnie żaden sposób na fabułę. Po co on komu – nie wiem. Kolejne pytanie bez odpowiedzi

Dobra, rozumiem, przekaz. Faktycznie, niektóre wydarzenia są bardzo realne i przyziemne, niosą przesłanie, ale na litość boską!! Nie można się na tym skupić, gdy okazuje się, że  kliknij: ukryte  pluszowy gadający piesek i jego twórczyni tworzą wielką chmurę dymu, która wszystkich zabija, a na dodatek Kija, który potrafi rosnąć i zmieniać się w postać nie z tego świata. A, i nie zapomnijmy o drogim detektywie, który zwariował i wymachuje kijem od mopa, myśląc, że to miecz, a on jest rycerzem.

Czasami odniosłam wrażenie, że to parodia, a nie kryminał psychologiczny. Były fajne pomysły, ale widać chęć stania się ''oryginalnym'' sprawiła, że twórcy, zamiast poukładać na wystawie ładne, plastelinowe zwierzątka obok siebie, postanowili zgnieść je w jedną wielką kolorową breję.

Muzyka? Ujdzie. Opening jest… dziwny, ale taki miał być. Niby wszyscy się śmieją, jest radośnie, ale aż człowieka ciarki przechodzą. Bohaterowie też dobrzy, ale to, co z nimi zrobiła fabuła jest karygodne. Szkoda postaci, naprawdę. Za fabułę dałabym 3/10, to i tak za wysoko, ale przyznaję, że umiała wciągnąć.

No i palma. Cholera, do dzisiaj się zastanawiam, jaką rolę odegrała w tym ta palma którą niósł ten gruby?! Zaatakowano go, chociaż  kliknij: ukryte  nie chciał się oderwać od rzeczywistości, a potem chłopak (ten zdolny, brązowowłosy) znalazł w szafce tą nieszczęsną palmę. Ktoś mi to wytłumaczy? (O ile ktoś w ogóle przeczyta tą moją recenzję. Przeszłam samą siebie, jest najdłuższa, jaką napisałam w życiu).

I tyle. Wybaczcie chaotyczną treść, zbulwersowałam się, jestem świeżo po seansie.

Początek bardzo mi się podobał, potem środek z filarami trochę nudził. No może z małym wyjątkiem „klubu samobójców”. Pomimo ciężkiego tematu wyszło zabawnie i tak ciepło. Trochę zaskoczyło mnie gdy  kliknij: ukryte  w połowie złapali Shounen Bat'a. Zakończenie jak na Kon'a przystało, nieźle psychodeliczne. Ale czy dobrze, zrozumiałam finał?  kliknij: ukryte  Za wszystkie te nieszczęścia i rozwalenie połowy Tokio odpowiada ponadnaturalna manifestacja rozżalonego pieska bohaterki lub jakieś inne magiczne vodoo????

Cóż nie oglądałem całej ter serri(odpuściłem chyba 3 odcinki) PA, ale przyznam niczego sobie choć mnie zastanawiało czemu ten dzieciak :) Atakował, ale PROSZĘ was nie piszcie mi czemu wolę już samemu rozgryść bo tak zespuje sobie zabawę.

Mistrzowska reżyseria. Anime bez ani jednej zbędnej sceny, wszystko dopracowane w najdrobniejszych szczegółach, każdy kadr. Fabuła jest przemyślana, wciąga, no i oczywiście jak sam tytuł wskazuje – paranoiczna. Od razu warto zaznaczyć, że nie jest to tytuł łatwy w odbiorze.

W świecie „Paranoia Agent” nic nie jest oczywiste, rzeczywistość miesza się z iluzjami, snami, tak często wykorzystywanymi przez Satoshiego Kona. Powiewa grozą, są zagadki, jest napięcie. Zarzucić chyba nic się nie da, nawet muzyka jest niezwykła, a grafika też w niczym nie ustępuje. Na minus można by zaliczyć tą trudność w odbiorze, która wymaga skupienia i dokładnego oglądania, więc nie każdemu to pasuje.

Polecam.

Ciężko ocenić to anime. Bardzo nierówna seria, mimo że to tylko 13 odcinków. Do ep 7  kliknij: ukryte  (śmierć Kozuki) fabuła jest bardzo wciągająca, ciężko choć na chwilę oderwać się od seansu. Następne 3 odcinki to hmm… fillery? Nie trzymają w każdym razie już tak wysokiego poziomu, no i seria stacza się jak po równi pochyłej. Zakończenie, rozwiązanie akcji, wytłumaczenie czym jest „shonen bat” – powtórzę jak papuga „ktoś miał dobry pomysł i nie za bardzo wiedział, co z nim zrobić”. I zepsuł świetnie zapowiadającą się serię.

Opening i ending na początku mnie drażniły ale po odsłuchaniu po raz kolejny w końcu mi się spodobały. Kwestia oswojenia się z dość charakterystyczną muzyką. Kreska jest w porządku, brzydota niektórych postaci wcale nie przeszkadza w oglądaniu.

Podsumowując rysunek i muzyka są bardzo dobre, tylko fabuła od 7 epka mocno kuleje. Niewykorzystany potencjał, mogła być seria wybitna, w efekcie dostajemy takie nie wiadomo co. Świeżo po obejrzeniu mam mieszane uczucia, i ciężko mi ocenić „Paranoia Agent”, raczej warte obejrzenia – ale tylko do 7, ewentualnie 10 odcinka.

Wszystko wskazywało na to, że ta seria zmierza do czegoś. Oglądałam te wszystkie odcinki, bo miałam nadzieję, że na końcu coś się wydarzy. Coś fajnego. Jakaś błyskotliwa odpowiedź, wyjaśnienie zagadki. Albo wręcz przeciwnie, jakaś wielka niewiadoma, pytanie, które nie pozwoli mi zasnąć w nocy. Cóż… na końcu nic się nie wydarzyło. Albo przegapiłam jakiś ważny element, albo to anime naprawdę nie ma w sobie niczego szczególnego.
Oczywiście opening jest znakomity. Postacie są brzydkie i takie mają być, to kolejna zaleta. Nie mogę jednak oprzeć się wrażeniu, że, tak jak poniżej zostąło to już napisane, ktoś miał dobry pomysł i nie za bardzo wiedział, co z nim zrobić. Wydaje mi się, że odpowiedni rysunek, muzyka i temat, to i tak za mało, żeby zrobić głębokie anime. Jak dla mnie równie potężnego przesłania można się doszukiwać w Pocahontas. Tylko, że tam rysunki są bardziej kolorowe. Ponieważ a Paranoia Agent jest więcej szarości, wielu uzna to anime za niszowe, wybitne i poważne. Jednak, jak dla mnie, wszystko w nim było podane jak na dłoni. Nie było tam miejsca na domysły, ani własne refleksje. Żadnych zagadek, ani niespodziewanych olśnień.
Może nadal jestem zbyt młoda do tego anime. Może spróbuje jeszcze raz, gdzieś po trzydziestce.

Dziwią mnie negatywne komentarze pod tą serią, a raczej ich treść.
Paranoia Agent to jedno z niewielu anime, które starają się coś przekazać i nie boją się być totalnie niszowe.
To, co uwielbiam u Satoshiego Kona, to to, jak pięknie łączy szara, codzienna rzeczywistość z drobnymi elementami magicznymi. Kojarzy mi się to nieco z ksiazkami Philipa K. Dicka, albo może raczej – Haruki Murakamiego.
Dlatego tez zakończenie mi się podobało. Świetne podsumowanie historii o zgubnych skutkach pustego eksapizmu, obsesji na punkcie ikon popkultury czy uciekania przed odpowiedzialnością. O presjach społecznych…. i ludzkich zachowaniach.
Nie wydaje mi się, aby to anime trudno było zrozumieć – jeśli jednak ktoś jest przyzwyczajony do płaskich animek, w których jedyne postacie to moe stereotypy , to faktycznie może mieć problem. PA kompletnie odrzuca sexy­‑błyszczącą, moe­‑kuszącą estetykę anime, wręcz wyśmiewa ją(patrz GENIALNA życiowa historyjka bab spod bloku i ich zachwyt kiczowatym romansem czy też pokoik otaku).
Ktoś wspominał, ze NGE jest o wiele trudniejsze. Nic podobnego! Eva czarowała nie tylko skomplikowana psychika bohaterów, ale tez sztampowymi schematami, fanserwisem i „kakkoi” nawiązaniami do chrześcijaństwa.
(Porównanie tych serii to w sumie dobry pomysł, bo zajmują się podobnym problemem….I w obu pewne rzeczy wracają do punktu zera, mimo zmian, jakie zaszły w bohaterach)
PA nawet nie ma chara designu, który by spodobał się Typowemu Odbiorcy Anime.Tak, postacie są brzydkie, nawet uroczej Sagi Tsukiko daleko jest do bycia moe – ale o to chodzi! Nie wyobrażam sobie innej kreski w takiej poważnej serii. Poza tym.. więcej spotkacie brzydkich panów z brzuszkiem, niż bishonenów, prawda?
Muzyka genialna,zarówno opening, ending jak i utwory brzmiace w serii, jak np ten z ostatniego odcinka…
Daje 10/10 tej serii, bo może i ma jakieś wady – niektórzy bohaterowie mogą zostać odebrani jako mniej ciekawi, ale są to drobiazgi w porównaniu z genialnym poziomem całości.
Zal mi się z nią rozstawać. Oby więcej takich anime…
Polecam wszystkim fanom inteligentnych, niszowych anime… zwłaszcza, jeśli podoba im się późniejsze NHK ni Youkoso!

musze jednak przyznac, ze to anime zasluguje na bardzo wysokie noty.
Znacznie przyjemniej sie oglada jak wiadomo czego sie spodziewac – trzeba zwracac uwage na szczegoly i dac sie poniesc na fali abstrakcji (nieraz niemal irytujacej;)
Muzyka dalej rzadzi no i do tego opening i ending, ktore sa jakoscia same w sobie.

Znakomita produkcja, wymagająca intelektualnie i zmuszająca do myślenia, a zarazem niosąca wiele prawdy o ludzkiej naturze.

Oczywiście nie jest to dzieło, które ogląda się dla rozrywki, ale raczej dla refleksji, stąd nie trafi w gusta przeciętnego widza, dla którego szczytem wysublimowania jest NGE, ani typowego nastolatka.

Na boxach z tym anime powinno znajdować się wyraźne ostrzeżenie, że nie jest ono przeznaczone dla widzów poniżej 20 lat i o mniej niż 120 IQ.

Intrygujące.

Już opening zapowiada interesujący, psychodeliczny klimat. A skoro jestem przy openingu, to zwrócę jeszcze uwagę na dwie rzeczy z nim związane: jest nieziemsko uzależniający, to raz, a dwa, polecam zwrócić uwagę na tekst. Zestawienie muzyki, obrazu i tekstu w tym wypadku daje bardzo… Niezwykłe… Wrażenie.

Samo anime składa się, przynajmniej początkowo, z opowieści o różnych ludziach walczących z problemami, które ich dotykają, a łączy je postać Shounen Bata, chłopaka na złotych rolkach, z wygiętym kijem baseballowym, który napada i bije ludzi… Którzy tego pragną.

Dalej robi się bardziej zawile i bardziej psychodelicznie; odbieranie tej serii dosłownie całkiem traci sens. Skoncentrować trzeba się na przekazie (nie, nie mówię tu o przekazie w sensie kazania z ambony) i symbolice (nieraz pokrętnej), albo chłonąć niezwykłą atmosferę, nie próbując zrozumieć.

Kolejne odcinki są lepsze lub gorsze; za znakomity uznaję ten o kobiecie z dysocjacyjnym zaburzeniem identyfikacji, na przykład. Niektóre są po prostu śmieszne, chociaż to czarny humor – jak ten o trójce samobójców.

Oprawa jest niezła: lubię taki styl graficzny; dość realistyczny, a zarazem czasem odpowiednio przerysowany, o przygaszonych kolorach i dopracowanych tłach. Muzyka jest świetna (jeszcze raz: opening! Ale nie tylko, bo i podczas serii jest sporo wpadających w ucho kawałków), kropka.

Generalnie jestem bardzo miło zaskoczony, bo podchodziłem z pewną nieufnością; dostałem lynchowskie wręcz pokręcone dziwadło wymagające dojścia do jakiegoś sensu samemu – czyli to, co lubię.

Moje ocena to 9/10. To chyba jedna z tudniejszych serii do przyswojenia na jakie trafilem ale za to bardzo wciagajaca i tresciwa. Zdecydowanie dla widzow doroslych zarowno ze wzgledu na przemoc/mocny przekaz jak i treść. Pozdrawiam

Ktos mial pomysl ale nie za bardzo wiedzial co z nim zrobic i wyszlo takie dziwne cos, ni to bardzo slabe ni to jakies wielce zajmujace…

Byl jeden powod dla ktorego warto bylo obejrzec te serie:
MUUUUUZYYYKA!!!
posluchajcie Jouken Douji – oryginalne i wykrecone dziwactwo, ale jedyne w swoim rodzaju.

słowa to za mało by to opisać, więc napiszę bardzo krótko: Paranoia Agent to jeden wielki SYF!. Nie polecam nikomu, dla mnie to była wielka strata czasu. Zobaczyłem ocenę recenzenta, przeczytałem recke i mówię „huuuraa, to coś dla mnie”. Niestety strasznie się myliłem. Recenzent też był pijany jak oceniał to żenujące anime. Ja bardzo dawno takiego gniota nie oglądałem. Po pierwsze, anime nie ma fabuły… jest coś, a zarazem tego nie ma. Pierwsze 4 odcinki oceniam na 5/10 nawet mnie zaciekawiło… później totalne dno tak na 2/10… do 11 odcinka, 12 i 13 oceniam na, o matko… 1/10 (w zasadzie jedyny fajny moment, to jak detektyw niszczył iluzoryczne miasto, co trwało około 20 sekund i wypowiedział wtedy, aż dwa mądre zdania). Kurde, może ktoś pomyśli, że ja tego nie zrozumiałem… że nie odkryłem głębi tego animca. Odpowiadam, NIE!. Ja bardzo lubię chaotyczne anime, w którym fabuł jest nieliniowa, które trzyma w napięciu, gdzie trzeba wytężyć umysł, aby dopatrzyć się drugiego dna, które jest gdzieś ukryte. Tutaj tak nie ma. Jest licha historyjka z beznadziejnym zakończeniem. Naprawdę jest tak wiele wspaniałych animców, że na to po prostu nie powinieneś tracić czasu. Tak, właśnie mam na myśli Ciebie. Zastanów się dwa razy, bo ja już czasu nie cofnę i straciłem trzy wieczory na gniota, Ty natomiast, masz jeszcze szansę nie popełnić tego błędu. Oczywiście, nie zostawię Ciebie z pustymi rękoma i podpowiem, że jak masz ochotę na krótką serię, to polecam obejrzeć Baccano!. Jedynie o 3 odcinki więcej, bo jest ich 16, a anime nieporównywalnie lepsze od PA.

anime świetne, jak pierwszy raz ukazało się w telewizji Hyper oglądałam codziennie, a nawet nagrywałam jak nie mogłam obejżeć (nie chciało mi się szukać po necie), z niecierpliwością czekałam na następny odcinek….
Anime zapowiadało się na świetne (i w sumie takie było) ale końcowe wyjaśnienie i zawiązanie akcji totalnie mnie rozczarowało.  kliknij: ukryte  motyw z ukazaniem Shonen Bat'a jako potwora czy wytwór wyobraźni, zniszczenie miasta itd itp etc w ogóle do mnie nie trafia… miałąm nadzieję, na zagadkę godną Sherlock'a Holmes'a ze szczyptą magii czy mistycyzmu, a zamiast tego dostałam  kliknij: ukryte  aż nadto paranormalny finał. Pewnie, najłatwiej jest wyjaśnić to wszystko wielkim potworem niszczącym miasto xD
po obejżeniu ostatniego odcinka siedziałam chyba z pół godziny patrząc się w czarny ekran tv i nie mogłam uwieżyć że tak spartaczyli to zakończenie… ehh… no ale seria i tak fajna ;)

anime absolutnie genialne, mocno psychodeliczne, z podwójnym (albo potrójnym)dnem, idealnie skonstruowana fabuła zwodzi, zapętla się, i nie wiadomo jak mocno będzie się główkować, i tak wywiedzie wszystkich w pole. kazdy odcinek to majstersztyk, prawie kazdy zrealizowany w innym gatunku, czy stylistyce. sens oczywiście nie kończy się na wątku shounen bat, ale odkrywanie prawdziwego znaczenia wszystkich ukrytych smaczków i symboli stanowi największą rozkosz. rozumiem, że dla niektórych to może być spore wyzwanie. ale właśnie to świadczy geniuszu satoshi kona. żałuję, że takie anime pojawiają się tak rzadko!!!

Po pierwsze:albo 'końcowy' albo 'ending'. Postawienie tych dwóch słów obok siebie jest niepoprawne. To tak, jakby powiedzieć: 'mokra woda' – przecież wiadomo, że woda jest mokra, nie ma suchej wody.
Po drugie: akurat dla mnie ending jest niesamowity.
Po trzecie: ambicja twórców anime nie kończy się na mordobiciu, akcji i romansach.
Ale każdemu wolno mieć swoją opinię.
Pozdrawiam! :)

ehh moim zdaniem to naprawdę kiepskie anime.Ja przestałam się ciekawić już po pierwszym odcinku.Jest moim zdaniem nudne i głupie a końcowy ending jest po prostu głupi jak nie wiem.Nie polecam narawdę.Dla mnie o wile lepsze był NGE,chociaż trudniejszy jest.A na tej stronie bardzo dobre anime są do tyłka oceniane i te do tyłka są bardzo dobrze.Strona amło obiektywna jest.

Anime dość trudne, ale dobre. A opening wymiata

8 odcienk w moim odczuciu był najlepszy. A cała seria warta uwagi

Obejrzałam tego anime dokładnie… 6 odcinków, z czego mam 4odcinkową dziurę po czwartym, więc moje zdanie o fabule może być nieco… zniekształcone? Uważam, że anime bardzo dobre, wciągające, psychodeliczne i dające do myślenia. Ten cały „chłopiec z kijem” to naprawdę niezły pomysł, szczególnie, że ja wciąż nie wiem, czy on jest dobry czy zły. Myślę, że jeśli się komuś to dzieło nie podoba to:
a) albo jeszcze do niego nie dorósł i może powinien sprobować za kilka lat
b) chyba nie dla niego takie trudne sprawy i niech ogląda haremówki

Wszystkich spragnionych ambitniejszej pozycji, zapraszam do oglądania.

Paranoi Agent widziałam ze 4 odcinki. Może to mało, żeby mieć o tym jakieś zdanie. Mam wrażenie, że to raczej kiepskie anime. Nie jak wy to piszecie„dające do myślenia” tylko psychiczne w tym złym sensie. kliknij: ukryte  Ten chłopiec z kijem to psychol. W jednym odcinku jakiejś typce zraniono męża, a kiedy dowiedziała się, że zrobił to shonen bat zamiast pomóc mężu to zaczęła się wydzierać i głupim uśmiechem pytać w jaki sposób to zrobił.To tylko przykład głupiej akcji. Było ich trochę więcej. Być może gdybym oglądnęła całą serię coś bym zrozumiała, ale jakoś po obejrzeniu odcinka nie zachęciło mnie to do objerzenia kolejnego. Widziałam kilka na hyperze. Nie wiem Ile lat ma ta nastoletnia typka, ale mi wyglądała na 40…

Choć wydają schematyczni, sprawa Shounen Bata bardzo ich zmieni, zwłaszcza, gdy wokół nich zaczną się dziać dziwne rzeczy…
- to chyba redaktorskie przeoczenie. Poza tym nie wiem skąd wniosek, że ta pani dyzajnerka jest „nastoletnią artystką”, bo raczej ma ze dwadzieścia lat (vide „przygoda z pieskiem” w retrospekcjach sprzed lat dziesięciu). Może jakaś ważna informacja uszła mej uwadze, zresztą obejrzenie całości zajęło mi kilka miesięcy.
Paranoia Agent nie jest wprawdzie anime „o facecie w łódce”, porusza tematy bynajmniej niewsyssane z palca, ale niestety – w mało zajmujący sposób opowiedziano tę historię. 13­‑odcinkowy serial tak naładowany zapychaczami to chyba unikat, podobnie jak z Saishuuheiki Kanojo dałoby się zeń wycisnąć tyle wody, że fabuły zostałoby w sam raz na pełnometrażową kinówkę.
Zniesmaczyło mnie rozwiązanie głównej zagadki, niczym z – pożal się Boże – wypocin Stephena Kinga. Jeżeli Amerykanie zechcą to przerobić na film hollywoodzki – nie będę zdziwiony.
Najbardziej chyba przypadła mi do gustu muzyka Sasamu Hirasawy – amigowca, który nie tylko sam komponuje te swoje kawałki, ale jeszcze całkiem sprawnie i wysoko śpiewa dość brawurowe melizmaty. Takie niebanalne electro.
Dyzajn nieszczególnie mi się spodobał, ale obiektywnie wypada przyznać, że grafika jest raczej z górnej półki, jeśli chodzi o animacje postaci i uszczegółowienie świata. Szkoda, że treści trochę mało w tym wszystkim (jak na 13 standardowej długości odcinków).

To anime jest beznadziejne! Zero humoru i mało akcji. I jeszcze jakiś chłopiec z kijem… To jest chore! Postacie są beznadziejne, kolorystyka też. Wole anime pełne humoru, akcji i miłość. To anime jest zero warte. Nie radze go wam oglądać chyba, że ktoś uwielbia taki rodzaj anime. Osobiście go wam nie polecam.

jest to z pewnoscią anime wybitne które nawet jeżeli ma jakies wady to są one na tyle małe że zupełnie nie przeszkadzają w oglądaniu.
Ponadto opening naprawde wspaniały wizualnie i słuchowo

Muszę się przyznać, nie rozumiem go do końca. Jest sobie dziewczynka, której  kliknij: ukryte  piesek został rozjechany, czyli Maromi słynna zabawka, element popkultury. Powiedzcie mi zatem czy tu aby chodzi o to że trzeba sobie poradzic z własnymi problemami (co się rzuca w oczy dość szybko) czy też chodzi o to że niepozorna zabawka jest w stanie polepszyć nam humor, czy też „chłopiec z kijem” w ogóle istniał? Czy był tylko wytworem wyobraźni tej dziewczynki? Jak dla mnie trochę za dużo czy… zostało po obejrzeniu.
Ukryłem fabułę żeby się ludzie nie peszyli ^^"

I tutaj odnośnie openingu: Powiem szczerze, że serii nie oglądałąm (raczej za młoda jeszcze jestem :P ), ale opening zrobił na mnie duże wrażenie­‑nigdzie się jeszcze z takim czymś nie spotkałam. Jest taki jakby… psychodeliczny. Puki co anime odłożę sobie „na później”.

Z zasady nie oceniam serii w skali X/10, bo to nie ma sensu. Taka ocena to szczyt subiektywności, i zależy od osoby bardziej niż od serii… Wolę używać gwiazdek :)

Chociaż przy tej serii mam problem… Pasuje nieoznaczoność. Autor umieścił w tych trzynastu odcinkach tyle, że trudno się połapać. Przydałaby się jakaś analiza i interpretacja, bo wierzcie mi, Paranoia Agent nadaje się na temat maturalny(obok „Kreacja świata przedstawionego i bohatera w literaturze dla dzieci i\lub młodzieży. Wyjaśnij na przykładzie wybranych utworów.”, „Groteska jako środek wyrazu artystycznego w dramacie XX wieku.”)
Podczas analizy wystarczyłoby zadać takie pytania jak: Co symbolizował Sounen Bat albo ten dziadek? Jaką rolę grała babcia zbierająca śmieci? Jakie problemy społeczne autor przytoczył, intencjonalnie tworząc odcinki o samobójcach, czy studiu animacyjnym? I dlaczego ten opening jest taki potworny? XD

Po pierwszych kilku odcinkach, miałem wrażenie, że oglądam wyjątkowo pokręcony kryminał. Ale potem szczeka opadła mi na ziemię, metaforycznie. Nagle złapano podejrzanego, który zaczął mówić jak otaku. Sprawa zamknięta, i nagle wszystko się zmienia.

Ta seria jest wyjątkowa. Zwyczajny oglądacz po jej obejrzeniu albo wróci do spokojnej i miłej ignoranckiej pop­‑papki(zrażony natłokiem bodźców), albo zacznie myśleć. Do czego zachęcam :)

Tytuł,który został tu już pięknie przez wszystkich opisany, więc nie będe już wtrącał swoich trzech groszy. Moja ocena: 7/10

Jestem dopiero po 7 odcinku. Wrażenia niezwykłe. Trzeci odcinek powalił mnie na kolana. Siódmy okazał się nawet lepszy. Z kolei piąty – o wiele słabszy. Nie do końca zrozumiałem intencje twórców w tym miejscu. Gdyby dodali do tego odcinku więcej humoru, to może urojenia „mr. Holy Warrior” były by warte obejrzenia. Co się nie zmienia – każdy z odcinków się ogląda jednym tchem. Closing jest tak dobry, że ani razu nie odpuściłem. I chyba rozumiem przyczynę. Twarze śpiących i kojąca muzyką pozwalają zapomnieć o niepokoju, przynoszonym przez bohaterów w serce widza. Chociaż właśnie przez ten znakomity closing zdarzyło mi się parę razy nie obejrzeć „Prophetic Vision” :)

Na razie o tym anime mogę powiedzieć z pewnością – tytuł ociera się o sztukę, wykracza poza standardy. Dla mnie ta seria już jest w jednym rzędzie z Haibane Renmei, Serial Experiment : Lain (FLCL jest jednak gorszy). Jest jak narkotyk, każda działka jest jak cios złotego kiju, ogłusza, przynosi ukojenie, które za krótką chwilę zmienia się w poczucie winy, spowodowane chęcią sięgnięcia po więcej zmiksowaną z zrozumieniem, że przyjemność trzeba rozciągnąć w czasie. Polecam każdemu kto ma świadomość że nie będzie żył wiecznie ;)

Zgadzam się w pełni z recenzentem. Seria mądra, „głęboka”, niezwykła w swej oniryczno­‑symbolicznej formie – bardzo mi się podobała, aczkolwiek zmianę prowadzenia fabuły około 8­‑9 odcinka zniosłem z problemami – straciłem na moment wrażenie ciągłości… „Klub samobójców” po prostu rozłożył mnie na łopatki, wyłem ze śmiechu przez cały odcinek :P

Należy jeszcze zaznaczyć, że osoby młode i oczekujące ustandaryzowanej rozrywki mogą się mocno rozczarować tą serią. Dodatkowo – mimo, że Satoshi Kon należy do najbardziej uznanych twórców anime, to muszę przyznać, że ma „ciężki” styl – wszyskie jego filmy i ta seria są klasą samą w sobie, ale wymagają od widza dużego skupienia, cierpliwości i zrozumienia.
9.5/10

Co się stanie, jeśli weźmiemy ciekawy pomysł, po czym zniekształcimy go tak, by nikt o zdrowych zmysłach nie był w stanie pojąć go rozumem? Dobra, przesadzam, ale tak przesadnie „udziwnionego” anime jeszcze nie widziałem. FLCL i Lain to przy tym cudeńku najzupełniej normalne, wręcz szablonowe produkcje. To trochę tak, jak z NGE: tam najpierw powrzucano ileś tam religijnych motywów, a dopiero potem próbowano posklejać to w logiczną całość. W Paranoia Agent dla odmiany po prostu coś powrzucano (i to dość dużo tego czegoś), a sklejanie całkowicie zignorowano, bo po co niby widz miałby coś rozumieć z tych wszystkich „niestandardowych” ujęć, kadrów i motywów?

Ech… przecież pomysł z urojeniem zdzielającym ludzi kijem baseballowym jest intrygujący; przecież tyle tu naprawdę interesujących postaci będących odzwierciedleniem japońskiego społeczeństwa… I po co to wszystko tak komplikować? Zamiast ciekawego anime (bo wszelkie przesłanki wskazywały, że właśnie takie ono będzie) dostałem koszmarne nieporozumienie; mając całą serię pod ręką oglądałem ją przez miesiąc, bo nie mogłem się przemóc, by wreszcie obejrzeć kolejny, nudny jak flaki z olejem odcinek. Gdyby wszystko od początku do końca było zrobione źle, nie przejmowałbym się tym, ale kiedy widzę celowe popapranie a la „sztuka nowoczesna” (czytaj: chlapnij kubłem farby na płótno i wystaw w galerii), robi mi się naprawdę żal.

Nie wiedziałem czego mam po tym filmie oczekiwać. Moze dobrej historii i rozrywki? Nie wiem. Wiem za to że ten film jest odbiciem dzisiejszego społeczeństwa, jedną wielką metaforą. Daje do myślenia.

oryginalna,nietypowa…i musze obejrzeć jeszcze conajmniej raz by zrozumieć lepiej..
Warta zobaczenia,naprawdę.

Świetny opening.Powalił mnie z miejsca.
O reszcie się nie wypowiadam,bo kończę 4ep.

Trzeba przyznać, że seria dobra, a nawet bardzo dobra. Bardzo na plus służy jej lekka nieschematyczność, naprawdę czuć lekki powiew orginalności. I chociaż jako taka nie jest jakoś łatwa w odbiorze (rzeczywiśie jest skierowana do starszego odbiorcy), to naprawdę warto wpisać tą serię do repertuaru oglądanych anime.

Po obejrzeniu całej serii mam jedno zastrzeżenie… Otóz GvS napisałm, że bohaterka jest nastoletnia, ale w rzeczywistości ma 22 lata, więc akurat taki zwrot nie pasuje :P
Do tego obejrzałem już całą serię i przyznam, że mimo tego, że jest nową serią jest dobra i warta polecenia :P A już myślałem, że nie powstanie nic co przykuje aż tak mocno moją uwagę :P

Bardzo dobre anime, jedno z najlepszych­‑az dziw ze tak mało osob je ogladało. Chociaz..gdybym mial byc zlosliwy to wcale sie nie dziwie­‑zbyt ambitne, nie?
Lepiej sobie 5 raz właczyc Green Green'a -no ale co kto lubi…

No ogólnie można wziąć stwierdzić, że owy Shonen bat poprostu spełniam życzenia, ale tylko w jeden sposób… Waląć bejsbolem przez łeb :D Brzmi dosyć dziwinie i porypanie, ale tak nie jest. Tak naprawdę seria pokazuje jakie problemy mają ludazie i jacy dziwaczni porafią być inni. Takie anime pokazujące różnych ludzi, a nie jakąś konkretną fabułę. Ogólnie anime stoi pod każdym wazględem na wysokim poziomie, ale to opinia tylko po trzech odcinkach.
Póki co 8/10 :P