Tanuki-Anime

No! Na wikipedii. Musiałem poprosić mamę, żeby wytłumaczyła mi co trudniejsze słowa, ale warto było!

Tu jednak sytuacja jest inna – nie ma żadnego załamania poziomu, o tym, jaka seria będzie wiadomo już przed emisją pierwszego odcinka. Jeśli ktoś wie, ze nie lubi tych tematów, a anime jest u niego z góry skreślone, w ogóle nie powinien zabierać się za oglądanie go, a szczególnie w całości, to przecież zakrawa na masochizm. Chyba że postawił sobie za cel obejrzenie jednej znienawidzonej serii na sezon, by później móc ją z sadystyczną przyjemnością zmieszać z błotem.

Tutaj najlepiej będzie odpowiedzieć przykładem.
Istnieje manga pod tytułem „Onani Master Kurosawa”. Główny bohater tegoż tytułu w wolnych chwilach namiętnie się masturbuje wyobrażając sobie, że posuwa koleżanki z klasy. Zrobił sobie z tego cały rytuał i ma upatrzoną kryjówkę w damskim kiblu. Trzeba przyznać, że nie jest to opis szczególnie budujący ani zachęcający. Jakoś też trudno uznać jakoby ktoś lubił podobne klimaty i jakoby kogokolwiek jarało oglądanie perypetii takiego osobnika. Tymczasem manga ta kopie tyłki, niszczy i zabija, jest tytułem zdecydowanie wybitnym, a lektura przykuwa do monitora i przyprawia o ciarki. Jest w pierwszej dziesiątce najlepszych tytułów jakie znam. Miejsce 37 na liście na MAL­‑u. Polecam każdemu.

Jak widać, nawet z pozornie beznadziejnego przypadku da się stworzyć coś dobrego. Zarzucasz, że jestem do tego całego SM uprzedzony. No nie przeczę, że poniekąd jestem, tym niemniej jeżeli seria by się okazała warta, gdyby zalety przeważały wady, to bym to przebolał. Bo nie liczy się sam jakiś kontrowersyjny aspekt, który się w danej serii zawiera, ale wynik wyjściowy, kompozycja wszystkich składników. No ale tutaj jest to mierne. A koncept w efekcie nie dość, że nie pomaga, to jedynie całość pogrąża. Bo i MM! nie aspiruje do niczego wybitnego. To tylko głupawa komedyjka, która w całości jedzie na jednym pomyśle specyficznej przypadłości głównego bohatera, która akurat nie jest jeszcze w anime do cna wyeksploatowana, a która oczywiście musi być związana z seksem, bo otakusów jakoś nie kręcą postacie z innymi przypadłościami, w rodzaju uzależnienia od adrenaliny.

No ok, seria nie spełniła wymagań, co grzechem w końcu nie jest. Tylko dlaczego recenzent ma w takim wypadku udawać, że seria nie istnieje, bo mu się nie spodobała? Wychodzi tu jakiś absurdalny tok myślenia, wedle którego skrajną niesprawiedliwością jest ocena czegokolwiek zawierającego treści kontrowersyjne, ze względu na jakieś uprzedzenie, które to się niby posiada. Natomiast fan ocenia obiektywnie, bo „jego to nie razi”. Ocena wystawiona w takim modelu miałaby jednak sens tylko dla innych fanów, którzy chyba są jednak tą mniejszą niszą.

Martwi mnie postawa propagująca uprzedzenia, narzucająca swój gust czytelnikom

Każda recenzja z definicji narzuca gust recenzenta czytelnikom. Od tego zaś czytelnik ma swój mózg i rozum aby ocenił na ile jego światopogląd i zamiłowania są zgodne z recenzenta gustem, a na ile z opiniami z komentarzy, które to się z reguły walają w pobliżu. Samo tanuki nie jest zresztą jedynym miejscem z opiniami i recenzjami, a nawet jak ktoś je traktuje jak wyrocznię, to na złe mu to nie wyjdzie – zacznie od tytułów z wyższej półki (które muszą być naprawdę dobre, skoro nawet tym po trzykroć nikczemnym łotrom i szubrawcom się spodobały…!), a jak się im gust tak ukształtuje, że staną się wielbicielami podobnych produktów to i ten tytuł znajdą. Reszta może spokojnie spać nie wiedząc, że taki tytuł istnieje i doprawdy wiele na tym nie stracą. Jest w cholerę innych tytułów, którymi można sobie psuć oczy.

A czy ktoś ją polecił w tych komentarzach? Odnoszę wrażenie, ze pijesz do mnie, a przecież wyraźnie pisałem

Nie, w tym akurat momencie przekazywałem światu własną opinię, przy okazji zaznaczając, że zbiega się z tą od recenzji.

Smuci mnie, ze pomimo długiej znajomości, wciąż nie zawsze potrafisz poprawnie odczytać to, co przekazuję w swych wypowiedziach.

I vice versa… ^^

O, siema U_M, to tutaj się ukryłeś~

Przykro mi, ale nie. Tak tylko sobie przeglądałem, naglę patrze, a tu sam Prog się pofatygował by walczyć z wiatrakami. No aż musiałem honorowo oddać wiadomość, chociaż serię mam generalnie głęboko w miejscu, w którym jest ciemno i niewygodnie.

Jest tylko jeden mały problem. Ja lubię ecchi i fanserwis, ba – nawet bardzo, zarówno w dawkach stonowanych (komedie romantyczne i przygodowe) jak i na pełnych obrotach. Problem w tym, że można stworzyć dobrego i pomysłowego erotyka, albo nudnego gniota po raz pierdylion kopiującego ten sam fanserwis i fetysze z dziesiątek innych serii.


Zabierając się za MM! miałem nadzieję na ecchi z pomysłem, w końcu ktoś wpadł na pomysł by zamiast ciamajdowatych kryptomasochistów z haremówek dać prawdziwego masochistę. Niestety po kilku odcinkach okazało się że seria zjada własny ogon serwując cały czas gagi z torturami i foot fetishem (z domieszką high heels). Motywy parodystyczne były nierówne, z jednej strony parę ciekawych konceptów z drugiej po raz n­‑ty parodia DB. Postacie poza Tarou nie wniosły nic nowego do gatunku. Na upartego dało się serię wybronić na 5 (jest wiele znacznie lepszych ecchi i od groma w podobnej kategorii), gdyby nie mój „ulubiony” chłit markietingowy mający na celu przyciągnięcie japońskich otaku – czyli lolikon i kazirodztwo. Ostatnimi laty staje się to plagą, co oznacza jedno – to się sprzedaje, czyli przybrało niebezpieczną skalę u Japończyków.

A teraz mięsko:

Co do zlasowanych przez anime mózgów, uwłaczania męskości i domniemanego „obrażania” – te słowa kieruję do bardzo konkretnej grupy fanów (czy może raczej fanbojów) lolikonu i kazirodztwa – ślinienie się do narysowanych dziewczynek (co zresztą jest niebezpieczne) oraz matek i sióstr jest jak dla mnie (i nie tylko) mocno nie halo. Jeśli się komuś to podoba, albo co gorsza odczuwa z tego erotyczną przyjemność – to zalecam wizytę u lekarza zanim nie będzie za późno. I w tym momencie nie obrażam, tylko się martwię. To, że duża część Japończyków ma kompleks Lolity i Edypa nie oznacza, że polscy fani mają z nich brać przykład i jeszcze tego bronić jakby walczyli o złote kalesony. Bo w imię czego? Odmienności kulturowej?

Pozostali fetyszyści (w tym miłośnicy stópek do których nic nie mam swoją drogą) mogą – na razie – spać spokojnie, w końcu każdego faceta coś kręci i mam w tym temacie (z paroma wyjątkami jak widać powyżej) naprawdę szeroką tolerancję.

Yay. Naprawdę Cię lubię.

Oj nie, to jednak tak nie działa. To nie jest tak, że sobie oceniam tylko to, co mi się podoba, a to co nie sobie odpuszczam, co by nie podrażnić tych, którzy mają skrajnie odmienną opinię. Jeżeli seria mi się nie podobała to mam święte prawo to opisać, ocenić i odpowiednio uargumentować własne zdanie. Czytelnik posiada organ zwany mózgiem i jeżeli tak go rajcuje oglądanie chińskich komedyjek o dewiantach, a widzi, że recenzent ma na ten temat skrajnie inną opinią, to powinien sobie zdać sprawę, że recenzja raczej nie jest skierowana do niego i osobników jego pokroju. Może zatem sam podać własną opinię „z punktu widzenia fana takich produkcji”, czy to w postaci recenzji alternatywnej, czy to w postaci komentarza, lub poszukać opinii osób sobie podobnych w innym miejscu miast wszczynać rewolucję i marnować jad, sarkazm i ślinę na komentarze, których za pół roku i tak nikt nie będzie czytał…

haha mineło pół roku a przeczytałem całość! i to nie chińska komedyjka o dewiantach a co najwyżej japońska :)
Jednak ja chcę tylko napisać, że dla mnie (który de fakto nie ma na koncie dużej ilości anime ) była to bardzo fajna i przyjemna seria 8/10 i do ulubionych ;)

I teraz głowny cel posta! Pytanie : znacie jakieś podobne tytuły ub fajne ecchi/komedie ? Jako, że to fikcja lekkie zboczenia mi nie przeszkadzają, byle nie coś na kształt „Yosuga no Sora” gdzie dodatkowo Sore jak i większość bohaterów sam bym chętnie uśmiercił.

I szczerze piszę jako kontynuacje tej niezwykłej konwersacji tylko ze względu na to, że licze na szybką odpowiedź po tym jak wam się wyświetli(chyba) powiadomienie :)