Tanuki-Anime

Anime to bez wątpienia najsmutniejsze magical girl.

Z drugiej strony te radośniejsze magical girl nie muszą być gorsze. Taka Nanoha to przykład arcydzieła wśród normalniejszych magical girl czyli takich nie nastawionych na maksymalne wzruszenie widza.

Na początku warto byłoby wspomnieć, że kiedy pojawiły się zapowiedzi, to Madoki wcale nie miałam zamiaru oglądać, bo uznałam, że z magical girlsów wyrosłam. Dlatego byłam trochę zdziwiona, widząc, jak na forum wszyscy zaciekle analizowali każdy nowy odcinek, a w postach roiło się od spoilerów. Z ciekawości więc włączyłam i skończyło się na tym, że pochłonęłam dziesięć odcinków Madoki i ślepo się zafascynowałam. A czemu ślepo? Bo kiedy tymczasowo przerwano emisję tuż przed ostatnimi dwoma odcinkami, włączyła mi się lampka z napisem „obiektywność” i już nie wszystko było tak oryginalne, jak z początku myślałam. Wydaje mi się, że w przypadku tego anime stwierdzenie „łamie schematy” jest niezbyt precyzyjne, ja określiłabym to jako podchodzenie do schematów od drugiej strony. Twórcy działali jakby na zasadzie antagonizmu –  kliknij: ukryte  skoro w zwykłym Mahou Shoujo główna bohaterka przemienia się w pierwszym odcinku, to u nas nastąpi to w ostatnim; skoro zwykle głównej bohaterce towarzyszy słodka maskotka, to nasza maskotka będzie popapranym kosmitą itd. Niemniej obserwowanie tego było naprawdę ciekawe, a i często zdarzało się coś, co wprawiało widza w chwilowe osłupienie, dlatego też spodziewałam się jakiegoś  kliknij: ukryte  spektakularnego zakończenia, które wbiłoby mnie w fotel, a tu nic. Był nawet moment, przy którym mogłabym spokojnie pochlipać sobie w rękaw, ale oglądając ostatni odcinek, czułam się całkowicie wyprana z emocji. Ani zaciekawienia, ani radości, ani smutku, ani irytacji, no niczego. Rozczarowało mnie trochę życzenie Madoki, myślałam, że czymś mnie zaskoczy, ale okazało się, że było takie, jak przypuszczałam, przy czym ja ujęłabym je jeszcze inaczej, ale najwidoczniej zakończenie miało być słodko­‑gorzkie.
Jeśli chodzi o grafikę, to od początku odrzucały mnie te pucołowate twarze, poza tym nie mam zastrzeżeń. Z kolei muzyka… Wystarczy tylko napisać, kto był za nią odpowiedzialny i stanie się jasność. Ach, jestem także fanką endingu, świetny jest.

Niech moc ◕ ω ◕ będzie z Wami!

Madoka od początku uderzała mnie podobieństwem do pewnych tytułów, takich jak Bokurano czy Neon Genesis Evangelion – w podobny sposób bezlitośnie rozprawiała się z motywami typowymi dla swego gatunku. Co prawda blizej było jej do Bokurano, ale ostatnie odcinki przypieczętowały jej status jako NGE Magical Girls. Biorąc pod uwagę, że mamy już Nanohę, która jest nazywana Gundamem Magical Girls, pozostaje tylko czekać na rekonstrukcję, która odbuduje gatunek zdekonstruowany przez Nanohę i Madokę – GaoGaiGara Magical Girls. Nie wiem jak wy, ale ja będę na niego czekał z niecierpliwością.

A Madoka mi się podobała. Zapewne pominę falę mrocznych dekonstrukcji, które pójdą jej śladem, a które przyjść muszą, nim nadejdzie Królowa Odważnych, ale Madoka była dla mnie dobrym gateway drugiem, zachęciła mnie do poznania Magical Girls i za to jestem jej wdzięczny.

W anime podobał mi się bardzo dobrze przemyślany scenariusz, Gen urobuchi przekonał mnie do swojej osoby i pewnie sięgnę po inne jego tytuły. Cieszy mnie też, że  kliknij: ukryte  w końcu odnalazł to, czego potrzebuje, by napisać szczęśliwe zakończenie. A może nawet Madoka stała się tą rzeczą? To dopiero metafikcja.

Madoka to dobre anime, nawet bardzo dobre, właśnie dzięki świetnemu scenariuszowi i każdy powinie ndać mu szansę.

A jeśli moje przewidywania się spełnią i za parę lat Magical Girls powitają Królową Odważnych, kto wie, może w przyszłości zobaczymy gatunkowego odpowiednika Tengen Toppa Gurren Lagann? Najlepiej ze studia SHAFT, by zachować miłą symbolikę.

„Premiera w Wielki Piątek to przecież taki fajny pomysł!!”, pamiętajmy: po pierwsze – to Japonia, po drugie – to Shaft, czyli powstanie skandalu^2 było raczej oczywiste ( po trzecie, przecież nie w każdym kraju Triduum jest tak dostojnie obchodzone ). Emisja zakończenia wyglądałaby lepiej z wielu powodów 3o kwietnia ( w prawdziwą Walpurgisnacht ), ale ktoś by powiedział – „przecież to ponad tydzień różnicy!”, trzeba jednak zwrócić uwagę, że i tak sobie w kulki polecieli z datą wydania, więc tydzień w tę czy w tamtą ziemi ponownie nie poruszy, a przecież cios w stronę najważniejszego chrześcijańskiego święta byłby taką dobrą reklamą! Mi to w sumie nie przeszkadzało, świętsza od papieża nigdy nie byłam i nie będę, jednak naciągnięta treść ostatniego odcinka trochę za mocno korespondowała z przesłaniem Wielkiej Nocy ;)

Ogólnie pomysł stworzenia słitaśnej serii mahoł szodżo o dziewuszkach, które  kliknij: ukryte  mordują się na wzajem, są zjadane, mają odgryzane głowy, wysysane dusze i walczą o zachowanie energii w przyrodzie za tylko jedne życzenie,  kliknij: ukryte  które nie zawsze jest tym, czym miało w zamierzeniu być, byłby niezły, zwłaszcza, że oprócz wymienionych kontrastów, to cukierkowa, jednak dla mnie miejscami ( z tą drobiazgowością, jak pojedyncze kreski w źrenicy czy pogrubione kontury jak w rysunku przedszkolaka ) urokliwa kreska, przepiękny dobór kolorów i klatkowa animacja rodem z polskich animacji o ludzikach z plasteliny czy innych misiach uszatkach zestawiona z mroczną muzyką o złowieszczych codach chóralnych i mrocznych solówkach, wokalach, skrzypcach, na prawdę robi wrażenie.

W sumie nie wiem, co pisać dalej, komplementy mi się niemalże wyczerpały. A, wiem. MADOKA NA STOS. Słodka idiotka jako główna bohaterka to nieodłączny element gatunku, tak jak w dziełach Henia przeeepiękne opisy przyrody, ale to była przesada. Mimo iż w porównaniu do innych koleżanek­‑czarodziejek, Madoka i tak nie pobija rekordów gapowatości, słodkości czy ilości dobroci w serduszku, to jednak boli, że najwięcej czasu widzimy i słyszymy „sayaka, nie~”, czy „homura­‑chan~”. Fakt, niby wszystkie bohaterki poboczne miały swoje pięć minut, ale to stanowczo za mało.

Mami, która w jednym odcinku skradła mi serce i w tym samym  kliknij: ukryte  miała zmiażdżoną, przeżutą i połkniętą głowę, była głosem rozsądku w teamie tępa Madoka i narwana Sayaka. No i to urokliwe wdzianko po transformacji – berecik, zakolanówki i te wyskakujące spod spódnicy strzelby. Kyouko, moja ulubienica, przefrunęła wręcz nad szufladką z postaciami jej pokroju i pokazała, że jak studio chce, to może stworzyć wyróżniająca się, niejednowymiarową postać. No, wdzianko też miodzio, ale czy tylko mi kojarzyło się z osą? – „żądło” i odwłokowaty krój kubraczka na wysokości pasa, do tego jej charakterek i śliczne skośne oczka. Sayaki jakoś nie polubiłam mocno, ale jako postać była całkiem ciekawa. Homura.. lubiłam ją do 1o odcinka, w którym nagle  kliknij: ukryte  okazuje się biedną dziewuszką szukającej ocalenia dla przyjaciółki między czasoprzestrzeniami. How Sweet <3. Prawie tak, jak w Higurashi albo jak w taniej serii ecchi na podstawie gierki wideo, gdzie po kolei zalicza się kolejną bohaterkę z wszechobecnymi resetami. Rodzynkiem jest Kyuubee, którego można albo kochać, albo nienawidzić, ale jedno jest pewne – chłopak zawładnął internetem. Połączenie  kliknij: ukryte  szatana i ufola bez uczuć w pięknej, białej, puchatej formie kotokrólika z rękawiczkami zwisającymi z uszu i czerwonymi ślepkami śniącymi się po nocach jest szalone, ale..  kliknij: ukryte  piekielnie i nieziemsko udane.

Zaskoczyła mnie zredukowana niemalże do zera liczba przemian dziewczyn. Design wiedźm, zwłaszcza Charlotty i tej z  kliknij: ukryte  majtkami pokazał, jakie ilości towaru przetaczają się przez siedzibę studia. Oraz zakończenie, gdzie  kliknij: ukryte  świecąca jak psu jajca Madoka bawi się boga i jest, choć jej nie ma. Faktycznie,  kliknij: ukryte  dryfująca Homu z Mado w nicości skojarzyła mi się z największym emokidem wszech czasów i tylko czekałam, aż nagle pojawią się inne bohaterki i zaczną klaskać jak Shinjiemu w Evangelionie.

Pod wieloma względami Madoka może uchodzić za oryginalną, ale nie musi. Taka ot seryjka może nie dla rozluźnienia, ale dla zabicia czasu czymś, co nie tyle zaskakuje fabułą, co łamanymi po części schematami ( choć nie zawsze udolnie ). Jednakże seria potrafiła zaskoczyć i nieźle wyrolować widza. Ode mnie osiem, za grafikę, muzykę, Kyoko, Mami i kotokrólika. I za psychodeliczny ending, który ku mojemu rozczarowaniu, nie pojawił się podczas  kliknij: ukryte  apokalipsy świata, na którą tak czekałam.  kliknij: ukryte  I nie doczekałam. W sumie jedynym pocieszenim jest to, że sparklująca niczym Edward  kliknij: ukryte  Madoka gryzie piach. Nie dosłownie, ale.. ;)

Acha..  kliknij: ukryte  Joanna d'Arc też była Mahoł Shodżo!

Oto nastał ten dzień, wyczekiwany przez tysiące fanów na całym globie (w tym i mnie): ostatnie dwa odcinki przygód magicznej dziewczynki Madoki, wyemitowane mimo trudności stawianych przez warunki pogodowe i fochy jakiejś tam telewizji~! A może to wszystko było spiskiem wiedźm? Dobra, nieważne, liczy się to, że „Madoczka” się skończyła tylko dlaczego akurat w Wielki Piątek? O tym może później (w spoilerze)...

Chyba nikt nie przypuszczał że anime z gatunku mahoł szodźo podbije serca tylu ludzi, zwłaszcza facetów (była to dla mnie abstrakcja, zanim zobaczyłam to na własne oczy). Ja sama nie wiem jak to się stało, że wzięłam się za ten tytuł, mimo postanowień po oglądnięciu trailera, że patykiem tego nie ruszę. Pierwsze co wyłapałam to muzyka, która już na początku pierwszego epizodu podbiła moje serce i sprawiła, że zaczęłam oglądać „Madokę” regularnie. Druga rzecz to dobra animacja, świetnie przedstawione inne wymiary i design wiedźm. Jeśli chodzi o ogólną kreskę to nie widzę powodów by się jej czepiać, jest to charakterystyczny styl dla nurtu „mahou shojo”, do którego „Madoka” po części się zalicza. No, właśnie po części bo nagle twórcy zrobili nam psikusa i z ekranu zaczął się nam wyłaniać mHrok a biały kotokrólik  kliknij: ukryte  okazał się być milusim stworzonkiem bez duszy, w dodatku z doktoratem z fizyki i świecącymi oczyma (ach, ta epicka scena na płocie! xD). Wtedy to nastał wielki szał, a najbardziej hardkorowi fani rozszyfrowywali alfabet użyty w „Madoce” i szukali wskazówek dotyczących rozwoju fabuły czytając „Fausta” Goethego gdzie został użyty termin „Walpurgisnacht”.
Jeśli chodzi o postacie, moim faworytem jest QB~  kliknij: ukryte  Obojętnie jak bardzo zryty by miał czerep xD Główna bohaterka jest jeszcze znośna na początku  kliknij: ukryte  dopóki nie lata i nie piszczy za Sayaką, Mami wygrywa pod względem wyglądu  kliknij: ukryte  szkoda tylko, że było jej tak mało, a Homura… jest po prostu nudna.  kliknij: ukryte  Do czasu, aż poznajemy jej moe­‑przeszłość i odkrywamy, że potrafi się uśmiechać o.O Szczerze, to zaczęłam się trochę bać moe­‑Homury w ostatnich epach.
Do atutów serii bym jeszcze zaliczyła zredukowaną ilość przemian dziewczyn w czarodziejki, oraz wszechobecną pustkę na mieście, szkole, kafejkach itp. To wszystko wydawało mi się takie sterylne a zarazem piękne *.*

Zakończenie, czyli spoiler­‑chan.
 kliknij: ukryte  Jest takie słowo ładne słówko, które określa nie tylko moje uczucia: confused. No właśnie: o co kaman? Zakończenie wydaje mi się co najmniej dziwne, może dlatego, że liczyłam na jakąś większą rozwałkę i epicką wygraną arcymrocznego kotokrólika. W zamian dostałam słodko­‑gorzkie zakończenie ze sparklującą Jezusem­‑Madoką na czele, która świetnie (?) wpasowała się w dzisiejszy dzień, zdobiąc liczne obrazki z napisem „Wielki Piątek 2011 – zginęła za nasze grzechy”. Znając fanów, pewnie już teraz obmyślają kolejną teorię związaną ze zmartwychwstaniem naszej różowej czarodziejki ;3
BTW co ciekawe, te 2 ostatnie epizody są porównywane do 25 i 26 odcinka „Evangeliona” gdzie już w ogóle nie było wiadomo o co chodzi xD

Ogólnie serię polecam fanom ciekawych eksperymentów i mHrocznych klimatów. Warto dać jej szansę, chociaż by zobaczyć czym ludzie się tak podniecają ;3

Oczywiście, SHAFT nie byłby sobą, gdyby tego nie spieprzył.  kliknij: ukryte  Zabijanie tylko po to, żeby potem wskrzesić jest cool, prawda? No nic, pozostaje nadzieja, że „Madoka” zainspiruje jakieś normalne studio do nakręcenia sensowniejszej produkcji w tym samym stylu. Póki co, „Nanoha” pozostaje, ex aequo z „Sailor Moon” w czołówce gatunku.
Ciekaw jestem, czy manga ma identyczne zakończenie…

Jestem po 10. odcinkach, za pierwsze 3 zabierałem się jakieś 2h, ale pozostałe po prostu pożarłem. Gdyby nie niepotrzebne godziny w harmonogramie, pewnie w życiu nie obejrzałbym anime o magicznych dziewczynkach.
Z innej beczki, mogę napisać to, że początek 1 epka, sprawił iż 4 razy odrzuciłem seans na przyszły tydzień, a z nudów wracałem do niego po 7­‑8 min.
 kliknij: ukryte  W obecnym momencie, mam nadzieje, że twórcy nie zrypią fabuły tzn. nie zrobią jednej z poniższych rzeczy :
*nie zresetują historii
*nie ożywią postaci martwych
*nie stworzą postaci która uratuje ziemię
*nie uratują Świata przed zagładą ewentualnie przeżyje tylko ta czarnowłosa czarodziejka, której imienia nie pamiętam.

Na plus:
*swietna muzyka, tworzy naprawdę ciekawy klimat
*genialne pokazana zmiana świata pod koniec odcinku
*seria zapowiada się cokolwiek traumatycznie, mam nadzieje, ze dorówna pod tym względem Alien 9 ;)
*lekko yuri moment miedzy bohaterkami w openingu… aczkolwiek pierwszy minus psuje pozytywny odbiór tego faktu.
Na minus:
*TRAGICZNA kreska. W połączeniu z króciusieńkimi spódniczkami i obowiązkowym zettai ryouiki sprawia, że nie mogę opedzic się od myśli, jakoby twórcy tylko czekali na zalew pedofilskich doujinow propagujących ich serie. Wręcz mam wrażenie, ze wcale nie robią takiego designu w anime ze względu na gust równolatek bohaterek, ale dwudziestoparoletnich otaku lolitek.
Strasznie mi przeszkadza w oglądaniu. Zastanawiałem się, gdzie ja już identyczne mordki widziałem? Acha, w pracach tego użytkownika devianta, którego rysunki są ciągle na głównej mimo,ze jedyne co rysuje, to główki właśnie takich moe panienek.
*design Akemi to skóra żywcem ściągnięta z Tomoyo z Clannada…. łącznie z opaską.
Zobaczymy co będzie dalej, mam nadzieje, ze seria okaże się warta znoszenia moe loli aż do przegięcia kreski.

Ostrzegam MOCNE SPOILERY

Od początku wiedziałem, że to anime w czymś przypomina mi  kliknij: ukryte  „Higurashi no naku koro ni” i po 10 epie dokładnie się moje przypuszczenie potwierdza :)  kliknij: ukryte  Homura identycznie jak Rika uwięziona jest w pułapce czasu, którą próbuje rozwiązać

Anime zarówno pod względem fabularnym jak i wizualno dźwiękowym bardzo mi się podoba. Najlepsza nie­‑komediowa aktualnie wychodząca seria. 9.5/10

Do trzeciego epizodu obejrzałem z namówienia, po nim poszło już z górki. Nigdy bym się czegoś takiego po tym gatunku nie spodziewał. Zamiast lukru – cała masa złych przeczuć, przekonanie, że to się nie może dobrze skończyć… A po 9 odcinku  kliknij: ukryte  bardzo moce przeświadczenie, że to Madoka jest tą potężną wiedźmą, z którą walczy Homura na początku . Ciekawe czy jeszcze gdzieś pokażą, że dobre magiczne zwierzątko, to martwe magicze zwierzątko…

mało brakowało, a pominęłabym tą serię ze względu na gatunek i cukierkowatość. teraz zaczyna mnie coraz bardziej wciągać i porządnie przerażać. ten kto to wymyślił jest geniuszem. bezkonkurencyjnie najlepsza wychodząca seria od zeszłego roku.

Do tej pory obejrzałam cztery odcinki. Po projektach postaci spodziewałam się czegoś arcy­‑słodkiego, jednak zachęcona nazwiskiem Kajura i Studiem Aniplex, postanowiłam dać tytułowi szansę. Jak na razie nie zawiodłam się. Seria ta wprawdzie czerpie ze schematów Magical Girls, ale nadaje temu nową oprawę. Ciekawa grafika, będąca swoistą zabawą różnymi stylami, świetne kompozycje Kajury i wartka akcja powodują, że z niecierpliwością czekam na kolejny odcinek.

Mocno mnie ta seria zaskoczyła. Spodziewałam się typowego magical girls i zupełnie się tym anime nie zainteresowałam, jednak czytając mimochodem pozytywne opinie postanowiłam spróbować. Już od pierwszego odcinka seria wyłamuje się z pewnych rzec można obowiązkowych punktów, bo Madoka oraz jej koleżanka  kliknij: ukryte  nie zmieniają się w pierwszym odcinku w czarodziejki. Z resztą w 2 i 3 odcinku też nie. W kwestii tej zmiany mają coś do powiedzenia, czyli nie są postawione przed faktem dokonanym: zostałaś wybrana… musisz ocalić świat… bla bla bla… Chyba jedyną typową rzeczą jest to, że bohaterka ma różowe włosy…
Mocno zaskoczyła mnie szkoła z przeźroczystymi ścianami, łazienka Madoki, (czemu jest taka wielka? czemu tam jest tak pusto?) i świat labiryntu. Co do labiryntu mam dość mieszane uczucia. Z jednej strony wygląda to strasznie kiczowato, a z drugiej dość tajemniczo i zastanawiająco. Człowiek łapie się na tym, że nie wie na co patrzeć.

Nigdy magical girls nie oglądałem, spodziewałem się różu, plastiku itp. Ale gdzieś przeczytałem zachętę, że to w końcu shaft i Yuki Kajiura. I pierwszy odcinek całkiem, całkiem muszę przyznać. Muzyka od początku wcisnęła mnie w fotel, ale tego się akurat spodziewałem. Co do fabuły, wiadomo że po pierwszym odcinku się nie wypowiem, ale klimat raczej mroczniejszy niż się spodziewałem, klimat coś jak coś jak black rock shooter(dwa światy), tylko jeszcze bardziej „twisted”. Oj, coś mi się zdaje że następne odcinki też obejrzę.