Tanuki-Anime

Anime ma wady i zalety jak kazde ale na pewno wada nie jest glowny bohater. Shu moze sie nie podobac, moze byc irytujacy ale czego oczekiwac po nastolatku? Taki mial byc. Inori takze nie jest plytka, taka miala byc skoro  kliknij: ukryte  zostala przez Gaia znaleziona w jakims laboratorium, pozyla pewnie chwile na tym swiecie i natychmiast zostala wrzucona do ruchu oporu. Anime posiada swietna oprawe graficzna oraz muzyke. Wada na pewno jest splycenie lub calkowite ominiecie pewnych historii, mogli zrobic wiecej odcinkow aby wyjasnic przykladowo dokladnie  kliknij: ukryte  powstanie Inori i jej uwolnienie przez Gaia czy powstanie calego ruchu oporu ale pewnie tworcy dostali limit czasowy i musieli sie w nim zmiescic. Ogolnie smialo mozna polecic te anime, wrecz uznac je za obowiazkowa pozycje przez soundtrack jaki zostal stworzony/uzyty. Najlepiej najpierw obejrzec a potem czytac recenzje bo nie wiem jak mozna tak jednostronnie ocenic serie, ktora jest dobra jakby na to nie patrzec.

W ponad 50% przypadków przy wyborze anime kieruję się muzyką. Tak było też i z GC. Bardzo spodobał mi się OST i zajrzałam do recenzji na Tanuku, po której to lekturze stwierdziłam, że może jednak sobie daruję ten seans. Człowiek ma coraz mniej czasu i już sobie nie może pozwalać na oglądanie wszystkiego, co popadnie. Ale jednak wciąż przy buszowaniu na Youtubie napotykałam pełne spoilerów klipy i jakoś tak czułam, że to jednak może mi się spodobać. Obejrzałam więc pierwszy odcinek i wciągnęłam się błyskawicznie. Nie będę nikomu wmawiać, że historia jest absolutnie oryginalna i spójna. O nie, w pierwszych odcinkach brak logiki krzyczał głośno i wyraźnie, ale przy takiej muzyce, animacji i postaciach, które szybko polubiłam, bez problemu zignorowałam niektóre absurdy i przeżyłam bardzo przyjemny seans.

Jednym z zarzutów względem tej serii to główni bohaterowie. Nastawiłam się już na kapustę z grochem i raz jeszcze zostałam zaskoczona. Inori  kliknij: ukryte  jako w zasadzie sztuczny twór, nieznający emocji, wypadła jak dla mnie bardzo wiarygodnie. Emocji uczyła się przez całą serię od Shu, czego ukoronowaniem był piękny 18 odcinek. Shu, owszem, bywał irytujący i niemogący się zebrać do kupy, ale czego można oczekiwać od nastolatka? Nastolatkowie są uosobieniem niestabilności emocjonalnej, a zwłaszcza poddani takim stresogennym sytuacjom. Więc jego postać i jego rozwój, chociaż nie powiem, że był moim ulubieńcem, były dla mnie całkiem ciekawe.

Przyznaję, że były problemy z tempem i narracją, ale i tak scenarzyści stworzyli kilka scen, które mocno mnie chwyciły za serce. Za te kilka scen wybaczam wszystkie potknięcia. Właśnie za to stawiam zawyżone 8, względem serii, które ruszają mnie w odpowiedni sposób, jestem czasem bezkrytyczna ;)

A użytkownikom polecam po przeczytaniu recenzji czytać przynajmniej po kilka komentarzy, zanim odrzucą jakąś serię :)

Zastanawiam się, jak można pisać recenzję anime, uprzednio nie skupiając się za bardzo na jego oglądaniu. Rozumiem autorowi anime mogło się nie podobać, ale gdy zobaczyłam błędy typu wirus – Last Christmas (wirus nazywał się Apocalipse, natomiast Last Christmas było to wydarzenie)to zaczęłam mieć wątpliwości, czy twórca recenzji w ogóle myślał nad całością. Czasami trzeba głębiej się zastanowić, żeby zobaczyć o czym naprawdę jest anime. Nie wszystko zawsze będzie podane na tacy.

I Serię oglądnąłem blisko rok temu, ale dopiero teraz naszło mnie żeby przelać swoje myśli. Powodem były chyba przewijające się soundtracki, które zapadły najbardziej w mojej pamięci. Guilty Crown to anime z prawie każdej strony przeciętne. Pomysł był ambitny i pretendujący do dzieła oryginalnego a także wybitnego, gdyby pominąć kilka schematów znanych bardzo dobrze z Code Geass, NGE lub innych podobnych serii. Zresztą wtedy nie bałbym się dawać oceny wyższej niż 6.

II Nie powiem żebym źle się bawił podczas oglądania, choć bywały nieraz chwile, kiedy miałem dość… Intryga kręcąca się wokół Shu była na tyle dobra, że jej finalne wyjaśnienie stało się również „dobrym” rozczarowaniem. Piszcząc dobrym, mam na myśli wyjątkowo nieprzyjemne rozczarowanie. To co ratowało wiele razy klimat i samą serię GC, to muzyka. Prawdziwie magiczna, głęboka, chwytająca za serce, zapadająca na długo w pamięci. Być może ona była naczelnym płomykiem, który utrzymywał zapałkę stale zapaloną na serię anime.

III Czy mam coś za złe? Wiele rzeczy, zaczynając od niepotrzebnego wykorzystywania motywów znanych z serii wymienionych przez recenzenta jak również popsucie charakterów głównych bohaterów. Inna rzecz jaka mogła uratować Guilty Crown, to przemyślane przedstawienie postaci. Shu nie był wcale ciekawą postacią i często robił rzeczy, które nie tłumaczyła żadna logika. Nawet jeśli był zaszczuty lub manipulowany, ciągle robił rzeczy, których sensu nie było widać. Czasami nadrabiał dziwne pomysły epickimi akcjami jak np: tą, kiedy dokonał zemsty po śmierci pewnej osoby. Ale takich fajnych zwrotów akcji było niewiele i do dzisiaj jedynie co zostaje w moim serduchu to genialne udźwiękowienie a także (o dziwo) Inori, która była z nim powiązana.

IV Uważam, że seria uczciwie zasługuje na mocne 6. Ja daję jej niesprawiedliwe 7 tylko dlatego, że oprawa muzyczna zapadła mi w pamięci najlepiej i najmilej. Tylko dzięki niej potrafię wspominać Guilty Crown bez wielkich żalów. Czy polecam? No cóż… Jeśli nie macie nic lepszego do oglądania, to czemu nie?

Ogólnie wystawiam ocenę 4/10.Jedyne co mi się w tym anime podobało to muzyka i grafika , a reszta to totalne dno.

Inori: Dużo ludzi źle ją ocenia przez to że była taka „nijaka”.  kliknij: ukryte  Zapominacie tylko o jednej rzeczy. Ona nie była człowiekiem który żył na ziemi 16 lat. Była sztucznie stworzonym tworem obudzonym przez Gaia. Nie mamy podanego czasu jej przebudzenia lecz sądzę po wyglądzie postaci że stąpała po świecie maksymalnie dwa lata, cały czas jednocześnie znajdując się pod „tyranią” Gaia. I dlatego według mnie ona nie jest niemrawa – jest wręcz do bólu realna patrząc przez pryzmat tego co przeżyła, lub raczej nie przeżyła…

Jeśli oglądał ktoś film „człowiek pies”, to chyba będzie wiedział o co mi chodzi.

Nie miała ani kiedy się nauczyć „czuć” ani nawet od kogo, ponieważ Gai ją tylko wykorzystywał. W sumie nie jestem nawet pewien czy traktował ją jak człowieka czy jak sztuczny byt.

Jednocześnie zarzut że potrafiła tylko przytakiwać i i biegać jak piesek – zgadza się… bo nikt jej nie nauczył nigdy niczego innego.

Dopiero przy Shu poczuła prawdziwe uczucia, które tak naprawdę obudziły się dopiero w 18 odcinku.  kliknij: ukryte  Kulminacją było jej poświęcenie się dla Shu w finale. Jestem pewien że gdyby nakręcili kontynuację, zobaczylibyśmy całkowicie inną Inori.

Z drugiej strony pytanie mam co do samej Inori –  kliknij: ukryte  czy ona spała z Gaiem, czy tylko mu dawała krew. Oraz co miało oznaczać te jej dopiero sie do spodni Shu w 18 odcinku – dla mnie to była takie odrealnione całkowicie i zastanawiam się co autorzy chcieli przekazać – że nie jest taka niewinna jak ja cały czas pokazują ??.

GAI: Niektórzy piszą o jego nagłej przemianie – ona wcale nie była nagła.  kliknij: ukryte  W połowie serii już powiedział że robi to tylko dla kobiety. Kochał Mannę i nie chciał żeby cierpiała, wiedząc jednocześnie że nie ma dla niej ratunku. Przebicie mieczem faktycznie nie pomogło, więc szukał innego sposobu żeby ją uwaolnić. Gdyby chciał przeszkodziłby Shu w ponownym zdobyciu Voida, lecz wiedział że jest on potrzebny by zabić Mannę. Dopiero po wchłonięciu drugiego voida od Gaia, Shu mógł ściągnąć wszystkie kryształy do siebie. Kto wie – może o to samemu chodziło Gaiowi. Gdyby udało by mu się zabić Shu – wtedy zakończenie byłoby podobne z tą rożnica że Manna by się tak nie poswięciła i pozwoliła umrzeć im obydwoje.

Fabuła miała faktycznie blędy – lecz czasami trzeb się chyba też nieco głębił zastanowić dlaczego ktoś robi właśnie to co robi. Patrząc na wszystko wprost czasami nie dostrzegamy tego co jest ukrytę tuż za nim….

SHU: Widziałem że ktoś się śmiał z jego podejścia „emo” do życia. Chyba nwaet jakiś recenzent to napisał. Słowa Shu  kliknij: ukryte  że jest zagubiony i nie wie co tu robi na pierwszy rzut oka brzmialy banalnie emowato, jak u przeciętnego nastolatka, lecz spójrzecie na to wszys szerzej.  kliknij: ukryte  Dzieciał w młodości stracił najlepszego przjaciela, siostre i ojca, w strasznych okolicznościach które wyparł. W kolejnych odcinkach macie dokładnie wyjaśnioną jego historię. Jeśli ktoś po obejrzeniu całej serii dalej nie widzi sensu w jego początkowym zagubieniu, i ogromnej pustki która go zzera od środka to jest chyba ślepy. Dla wielu ludzi tutaj tutułowy bochater powinien chyba od samego początku emanować radością i pewnością siebie żeby dostać jakąś moc. Lecz to dopiero te moce dają bochaterom siłę do tego by się zmienić. Polecam seriie Acel World która cięgi zbiera za małego grubego głównego bochatera…

Zakończenia: chciałbym aby było inne – lecz nie można mieć wszystkiego. Inori zasługiwała na to aby dalej żyć i cieszyć się życiem – wręcz jej się to należało po tym co przeżyła. Niestety ona sama została została kliknij: ukryte  stworzona z tych kryształów, więc w chwili gdy Shu chce je wszystkie unicestwić musi unicestwić i ją – a tak naprawde nawet o tym nie wiedział, bo nigdy nie widział jej przemian jeśli dobrze pamiętam całą anime. A ona spokojnie odeszła zostawiając w nim malutką cząstkę siebie przy okazji go ratując.

Było mi smutno… lecz zakończnie godnej dobrej serii.
Chciałbym jedynie aby twórca sam się wypowiedział o co mu chodziło :).

Więc tak… od czego by tu zacząć?

Fabuła: od samego początku postanowiłam tego anime z niczym nie porównywać i potraktować jak zupełnie inną historię. Z tego co widzę, była to dobra decyzja. Same voidy to ciekawa koncepcja i pomysł jest chwalebny, natomiast moim zdaniem, umiejętności Shu rozwijały się zbyt hop­‑siup! i już mogę robić coś nowego. Shu w ogóle nie trenował, a nagle zmieniał się w bohatera, gdy przychodziło co do czego. O ile pierwsza połowa serii mówi o ruchu oporu i byłam nią szczerze zaintrygowana, o tyle druga połowa pojawia się znikąd i wygląda na dziwnie naciągniętą. Zgadnijcie, co się dzieje? Trzeba znowu ratować świat! Dodatkowo anime miało wiele, wiele dziur logicznych, na których wyjaśnienie postanowiono nie poświęcać czasu. Od początku wiemy zresztą tyle, co Shu – czyli niewiele.

Bohaterowie:
Shu – rozchwiany emocjonalnie, bo dotąd prowadził normalne życie. Szczerze, na początku bardzo podobało mi się to, że nie jest od razu bohaterem i dostaje wciry. Jednak z czasem jego wielokrotne zmiany zaczęły trochę mi przeszkadzać. Wyglądały mniej więcej: tchórz ->  kliknij: ukryte  człowiek czynu -> tchórz -> człowiek czynu -> tchórz -> tyran -> szaleniec -> bohater. Oczywiście, ostatni etap był do przewidzenia. Postać Shu czasami mnie irytowała, trzeba przyznać, ale nie jest to najgorsza postać z shounen. Gdy przypomnę sobie poczynania na przykład głównego bohatera Fate/Stay Night, serce mi się kraja. Tutaj nie było aż tak źle, w końcu pokazano jakąś przemianę – co bardzo lubię – chociaż niestety, nie do końca umiejętnie.
Inori – tutaj można siąść i płakać. Dziewczyna, która nie potrafi się postawić, zawsze mówi półgłosem i poza momentami, gdy jest  kliknij: ukryte  szalona i zabija wszystko na swojej drodze (momentami przypominała mi trochę Yuno z Mirai Nikki), generalnie przeprasza, że żyje. Co bardzo mi się nie spodobało, nie potrafiła postawić Shu do pionu, gdy zaczynał  kliknij: ukryte  popadać w szaleństwo. Zamiast coś z tym zrobić, pocieszała go tylko, że będzie lepiej, on robi bardzo dobrze i ludzie w końcu go zrozumieją. No i go zrozumieli. Jak cholera.
Inori to tylko lalka, która potrzebuje swojego pana. Jak piesek. Najpierw był nim Gai, a potem przerzuciła się na Shu. Jest bardzo ładną wizualnie postacią i jej piosenki wywołały u mnie skrajnie różne emocje – bo były śpiewane w skrajnie różnych chwilach – ale pozostaje tylko marionetką. Może byłaby ciekawsza, gdyby rozwinęli jej  kliknij: ukryte  szaleństwo, ale chyba i tego nie potrafiliby porządnie zrobić.
Gai – przez pierwsze 12 odcinków, mój ulubiony bohater. A potem  kliknij: ukryte  po prostu zginął; zginął godnie i miałam nadzieję, że tak godnie zostanie zapamiętany do końca serii. Co prawda szukając pewnej sceny, wpisałam w yt „guilty crown gai” i wyskoczyło mi „gai resurrection”, ale nie chciałam w to wierzyć. Niestety, druga połowa serii zepsuła tę postać całkowicie. Chyba chcieli odjąć mu tej boskości (albo dodać? Przyda im się ten  kliknij: ukryte  zły, więc zrobimy z niego  kliknij: ukryte  badassa?). Szczerze mówiąc, po połowie serii miałam ochotę przestać oglądać. Definitywnie  kliknij: ukryte  usunęli Gai'a po to, żeby Shu mógł się wykazać i wziąć ciężar na swoje barki. Takie zagranie było dla mnie niefair i w geście protestu byłam gotowa napluć pikselowemu Shu w twarz i po prostu odciąć się od GC. No ale pociągnęłam. I przez to obraz Gai'a zniczył mi się do cna. Dlatego postaram się zapomnieć, co z niego zrobili i zapamiętać go takim, jakim był przedtem. Dla mnie Gai  kliknij: ukryte  zginął w 12 odcinku i ten, którego pokazali później, był jedynie marną jego imitacją.
Arisa – na początku byłam do niej pozytywnie nastawiona, ale jej obsesja sprowadziła ją na boczny tor. Co prawda dzięki niej mogłam zobaczyć w bodajże przedostatnim odcinku, że Gai to jednak Gai (gdy  kliknij: ukryte  uśmiechnął się do niej, przed wydobyciem voidów i zniszczeniu sił ONZ), ale po minionych wydarzeniach, nieszczególnie mnie to pocieszyło.
Tsugumi – według mnie, ta postać zasługiwała na coś więcej. Żywiołowa, energiczna, zawsze poprawiała mi nastrój :) Nawet teraz się uśmiecham, gdy to piszę. Niestety, nie została rozwinięta.
Yahiro – postać, która według mnie przeżyła zbyt szybką i diametralną zmianę. Jednak to on tutaj myślał (popełnił wprawdzie błąd w późniejszej współpracy z Shu i za późno chciał zapobiec jego  kliknij: ukryte  fiksum dyrdum) i zdążyłam go polubić. Dodatkowo scena z nim związana – śmierć  kliknij: ukryte  Juna była dosyć mocna, mimo, że trochę za bardzo, na siłę udramatyzowana.
Ayase – ją też polubiłam. Trochę sztampowa postać, ale mimo wszystko przydała się tej serii. No i nietypowe, żeby gdziekolwiek pojawiła się osoba niepełnosprawna. Odczuwam mały plagiacik, ale jak już mówiłam – nie chcę tego anime porównywać.
Fanserwis: był, ale mi nie przeszkadzał. Jestem dziewczyną, a mimo to Tsugumi i jej pośladki… cóż, nie wiem, czy określenie „miło mi popatrzeć” jest tym, co naprawdę czuję, ale po prostu nie mam niczego do ładnych pośladków i naprawdę, nie warto robić krzyku o takie rzeczy :D
Hare – sztampowa przyjaciółka ze szkoły. Nic do niej nie mam, totalnie neutralna postać i  kliknij: ukryte  jej śmierć w ogóle mnie nie wzruszyła. Jakbym jej nie znała – bo przecież jej nie znałam, w ogóle nie była przedstawiona. Wiemy o niej tyle, że to miła koleżanka i nic ponadto.
Daryl „zabij wszystko” – postać, której przemianę miałam ochotę zobaczyć. Niestety, przemiana przebiegła dość szybko. Za szybko. Z szaleńca stał się uśpionym szaleńcem. Liczyłam na coś więcej, bo postać miała potencjał.
Matka Shu – typowa matka, z takim wyjątkiem, że była gotowa ratować syna od przeznaczenia króla, w wyniku czego  kliknij: ukryte  Gai uciął mu rękę tylko po to, żeby Shu znów mógł stać się królem :). Także wielkie brawa dla tej damy… Jest mi obojętna.
Gość z kręcącym się okiem? jakoś mu było na „c”. Zmarnowany potencjał, tyle powiem. A tak dobrze się zapowiadało.

Zakończenie: rozczarowało mnie. Gai­‑podróba  kliknij: ukryte  zginął, ale nie było mi go żal. Przy pierwszej śmierci oczy mi się zaszkliły, nie płakałam jakoś rzewnie, ale jednak było to dla mnie cholernie smutne. Teraz po prostu musiał umrzeć – to było czuć. Przecież ożywili go właśnie po to, żeby móc na koniec jeszcze kogoś zabić. Shu niby pokazał, na co go stać, ale to tylko kolejna dawna shunenowego schematu. Powinien przechodzić te przemiany płynniej. Inori  kliknij: ukryte  zginęła, ale z tego byłam wręcz zadowolona. Po prostu już nie mogłam jej znieść. Yahiro i jego krzyk podczas  kliknij: ukryte  oddawania voidów i zabierania raka dokładnie oddawał moje uczucia. DUŻY PUNKT DLA NIEGO! ;D Reszta… cóż.

Z tego co zauważyłam,  kliknij: ukryte  Shu jest ślepy. Tylko dlaczego, bo nie ogarnęłam?

Anime ma bardzo ładne dwie, trzy piosenki, a w szczególności tą, którą wielokrotnie śpiewała Inori. Właśnie ta potrafi mnie poruszyć.
Anime zasługuje na obiektywne 7/10, chociaż gdybym oceniała serie po połowie, to pierwsza połowa otrzymałaby ocenę 8/10, a druga 6/10. A zapowiadało się tak ładnie.

Zamaskowano spoilery (to opcja 'ukryj', nie 'spoiler'. Moderacja

Spodziewałam się czegoś naprawdę beznadziejnego a moim zdaniem nie było tak źle.
Postacie szczególnie główny rzeczywiście nie byli zbyt ciekawi ale ogólnie naprawdę nie było tak źle
Podobała mi się muzyka a grafika też była niczego sobie

Powtarzacie swoje nieudolne wypowiedzi. Zamiast pisać ponownie „pierdu pierdu, jakie to nude, pierdu pierdu”. Napiszcie, że zgadzam się „z tym i tym” i nie zaśmiecajcie wtórnikami eteru. Polecam przeczytać pozostałe posty, nim zaczniecie wyrzucać z siebie swoje znudzenie anime, a może trafniej byłoby napisać „życiem” ;)

Pozdrawiam

Zwyczajnie nudne i nieciekawe, zwłaszcza pierwsza połowa. Flaki z olejem w ładnym opakowaniu, a na dodatek te flaki to po części resztki z różnych wcześniejszych serii. Druga połowa jest nieco ciekawsza, ale nie na tyle aby w pełni zrekompensować wrazenie straconego czasu. 4/10

Ostatnie dźwięki oklasków z gratulacjami na ustach rozbrzmiały w eterze ... pora zebrać myśli o „winnym” chłopcu , a może dziewczynie.

Nawet niema sensu zaprzeczanie faktowi, że nie jest to produkt oryginalny, w każdym możliwym tego słowa znaczeniu. Zrzynka m.in z Code Geass, NGE, Uteny (która btw jest „zrzynką” z NGE), GitS:SAC, Death Note i z pewnością wielu innych.
I tak to oglądając po prostu nie mieści mi się w głowie jak to możliwe, że coś takiego powstało w umysłach twórców (to jeszcze zrozumiem), doszło do skutku i ujrzało światło dzienne. Niestety na swoją obronę pastiszem nazwać się nie może – nic nie niesie za sobą, żadnej polemiki, nie proponuje nowych wartości, nawet nie zrzyna tak jak się powinno to robić, wykazując przy tym choć odrobinę klasy.

Fabuła jest poprowadzono w podobny sposób jak w CG – równie dużo dziur fabularnych, niepotrzebnych wątków, łatwych rozwiązań. Odcinek bez fanserwisu, w postaci skaczących na wszystkie strony cycków Ayase, scen łaźniowych czy jęków przy wydobywaniu voidów, odcinkiem straconym.

Zdecydowanie najwięcej wszelakich motywów GC pożyczyło sobie od NGE. Od kreacji bohaterów (Shu – Shinji, Inori – Rei, Ayase – Asuka) po identycznie opracowane wątki, zerżnięte co do joty. Osoby, które widziały obie serie i nie chorują na jakikolwiek rodzaj amnezji na pewno zauważą wiele podobieństw, w innym przypadku mogą nawet doznać uczucia powiewu świeżości …

A gdy oczom ukażą się miecze wydobywane z serc wiedz, że chodzi o Utenę.
Obecność miecza w sercu Inori – tak tak dobrze wiemy co to znaczy. Pojawiający się pod koniec w jednym i drugim wątek, który stanowi niejako kręgosłup produkcji (pozwalający odpowiedzieć na pytania dociekliwych: dlaczego? kto? po co?) od samego początku skrzętnie ukrywany przez jakże pasjonujące walki i inne wybryki bohaterów. Trochę psychologicznej głębi i kapkę symboliki, takoż udało się po Utenie odziedziczyć – mikstura prawie gotowa.

GitS:SAC – robot wielozadaniowy, którego nazwy nie pomnę, o ile w ogóle była jakaś nadana, Tachikoma.
Death Note – pojawiający się później  kliknij: ukryte  wątek prometeizmu, grzechu, zbawienia, jabłka ect. Reżyser ten sam, niema się co dziwić.

Ale wbrew pozorom nie wtórność jest największą bolączką Guilty Crown ale nieumiejętne poprowadzenie linii fabularnej, rozłożenie napięcia, szybkości i sposobu odkrywania kolejnych tajemnic historii. Pod koniec została podjęta rozpaczliwa próba ratowana tej serii, która dopiero w ostatnich odcinkach zaczęła być tak jak powinna (wnosząc poprawkę na fakt jej pierwotnej nieoryginalności). Ale to za mało aby móc stwierdzić, że jest to w ogóle dobra produkcja. Nie chce mi się wierzyć, że w pracy nad tę produkcją uczestniczył niejaki Tetsuro Araki, a najchętniej wymazałaby ten fakt ze swojej pamięci ale cóż porażki też trzeba ponosić aby nie było zbyt kolorowo.

Swego czasu uważałem serię za kiepską, jednak po latach muszę przyznać, że całość trzyma się kupy lepiej niż z początku zakładałem. Od tego czasu pojawiło się także kilka podobnych serii (Valvrave, Aldnoah Zero, Cross Ange), które były z kolei tak koszmarne, że na ich tle Guilty Crown wygląda jak dzieło sztuki.

Jestem pewien, że jeszcze nie raz wrócę do serii (a przynajmniej niektórych odcinków z pamiętnymi momentami) i samo to stawia GC wysoko w moim prywatnym rankingu.

 kliknij: ukryte  Inori is love.

Moje podejście do tego anime było mocno sceptyczne. Pierwszy odcinek faktycznie wywołał u mnie negatywne odczucia, ale im dalej w las, tym lepiej. Rozumiem nieco ten cały hejt na GC: oglądając to uświadomiłem sobie, że to dzieło przypomina mocno twory epoki romantyzmu – pozbawione sensu, nastawione na emocje, okraszone fantastyką z wrażliwym i nieszczęśliwie zakochanym protagonistą, który jednak pragnie uratować świat/ojczyzne (Ouma to typowy przedstawiciel bohaterów Wallenrodycznych! Warto mieć to na uwadze). I tak samo jak jestem w stanie zrozumieć hejt na epokę romantyzmu (która imo była lepsza od epoki pozytywizmu), na tyle samo rozumiem antypatie do tego anime. Mimo wszystko radzę wam podejść do tego animca inaczej (a raczej dokładnie tak jak powinno się podchodzić do czytania chociażby Konrada Wallenroda, Kordiana, Dziadów czy Wertera): odrzućcie logiczne myślenie i nastawcie się emocjonalnie do oglądania. Spróbujcie postawić się w sytuacji bohaterów – współczuć im, kibicować, podzielać ich sytuacje mentalną. Owszem, mnóstwo tu dziur fabularnych, ale jeżeli będziecie nastawiać się na doszukiwanie błędów bądź wad GC, to ominie was niesamowita, romantyczna i wzruszająca historia, która na długo zapada do umysłu.

Naczytałem się tego całego hejtu i tekstów typu „słabe”, „nie warto”, „rozczarowanie” i podchodziłem do CG strasznie sceptycznie i z dystansem. I dzięki tym hejtom ostatecznie sobie uświadomiłem, że nie warto opierać się o recenzje/opinię innych ludzi, (no chyba, że te głębsze i obiektywistyczne), bo to tylko zniechęca, a zdanie o danym anime i tak trzeba wyrobić samemu :)
To takie słowa wstępu, ale przed rozwinięciem chciałbym dodać, że porównywanie GC (Guilty Crown) do CG (Code Geass) mija się z celem, bo to zupełna przepaść porównawcza. CG jest praktycznie we wszystkim lepsze od GC. Mimo to Guilty Crown posiada też wspaniały klimat. Akcja po połowie ciągła się szybkim tempem i to mi się podobało.

Fabuła nie była zła, ale też nie była arcydziełem, pomimo tego wciągnęła mnie wystarczająco, żeby mnie zadowolić. Akcja toczyła się szybko, nie było wahań pomiędzy uśmiercaniem osób, co podtrzymywało ciągłe napięcie, końcówka trochę mi namieszała, bo nie lubię połowicznych happy­‑endów, ale cóż mocne 8/10.

Bohaterowie. Oj tutaj w jednej sprawie się mocno zawiodłem, a mianowicie tyle wątków i historii ludzkich zostało przemilczanych. Poznajemy postać i tyle się o niej dowiadujemy, czyli, że istnieje i ma swoją rolę w czymś większym – głownie chodzi mi tu o większość członków Domu Pogrzebowego i gdyby nie to zaniedbanie GC naprawdę wywarło by na mnie ogromne wrażenie, no cóż, szkoda, że odstawiono ich na bok. Co do samych postaci to jak dla mnie Shu wcale nie był irytujący, po prostu miał taki charakter i musiał przejść własną drogą do przemiany. Brakowało mi też poświęcenia więcej czasu na postać Inori, no i miałem mieszane uczucia co do Gai'a. Najbardziej charakterem (chodź trudno to wybrać, gdyż historie postaci niezbyt zostały wykończone) spodobał mi się Yahiro i może trochę Ayase, osobiście zawiodłem się na Segai, bo miałem co do niego inne oczekiwanie, a postacie najmniej lubiane, czyli takie, które nie potrafiłem polubić od początku to Arisa oraz Souta. Ogólnie 5/10 za bohaterów, którzy, jeśli by zostali lepiej rozwinięci to anime, mogłoby się starać o wysoki poziom w ocenie.

Co do grafiki i muzyki dla mnie była na tyle satysfakcjonująca, że wystawię 10/10.

Patrząc obiektywistyczne to GC nie robi szału, ani jakoś się nie wyróżnia, są lepsze anime, chociaż nie sądzę, aby czas na oglądnięcie tej serii byłby zmarnowaniem czasu, a więc wystawiam średnie 6/10.
Co do własnej oceny stawiam 9/10, punkcik odjęty za nierozwiniętych bohaterów.

Dziękuję i dobranoc ;)

Dzień dobry,
ten animiec był wyjątkowy, tak naprawdę od samego początku czuło się coś wspaniałego. Może ludzie nie potrafią już odczuwać słabości wnętrza postaci, mimo to s­‑f/sensacja pomieszana z pięknem damsko­‑męskim i bólem wewnętrznym bohaterów poruszyła niektóre serca, mam taką nadzieję. Czy zmarnowany potencjał? Na pewno- zmarnowany potencjał w nowym pokoleniu ludzi.

Ahh… i Egoist/Supercell… wspaniałe.

Pozdrawiam ^,.,*

W gruncie rzeczy to niezła seria SF z nastoletnimi bohaterami, a serie spod znaku „nastolatki ratują świat” zwykłem traktować z lekkim przymrużeniem oka.
Fajny pomysł na fabułę zostaje jednak pogrzebany pod kiepskimi kreacjami dwójki bohaterów, wobec których widz pozostaje totalnie obojętny (w skrajnych przypadkach można mieć destruktywne uczucia wobec Shu), a przez to jest średnio zainteresowany ich perypetiami. W drugiej połowie seria próbuje się ratować kilkoma zwrotami akcji, ale jest już na to za późno. Szkoda, seria pozostaje w sferze przeciętności pomimo dobrego wykonania od strony technicznej i świetnej muzyki.

właśnie skończyłam oglądanie tego anime i muszę powiedzieć, że rozumiem skrajne odczucia które wywołuje. moje zdanie jest mniej więcej pomiędzy, z jednej strony uważam guilty crown za anime z historią o ogromnym potencjale (może niezbyt oryginalną, ale z tych wszystkich voidów, wirusa etc. można było zrobić fenomenalne anime skupiając się bardziej na tej bardziej polityczno­‑naukowej (?) stronie, a nie perypetiach ucznia, który nagle ma uratować świat (bo tego przecież nikt wcześniej nie widział i to takie nieoczywiste!). niestety twórcy poszli w złą stronę i zaserwowali nam przeładowanego zbędnymi informacjami i bohaterami, odgrzanego kotleta…
wiele niezbędnych części historii, jak  kliknij: ukryte  historia ojca shu i to czym się zajmował zostały skrócone i wręcz upchnięte pomiędzy momenty wartkiej akcji. w rezultacie, pozwalając sobie chociaż na chwilę nieuwagi, można łatwo stracić wątek.
na minus oceniam także  kliknij: ukryte  przemianę gaia, która nie została dokładnie wyjaśniona, a przecież była kluczowa jeśli chodzi o zakończenie! oglądając to co się dzieje, czułam się jakbym oglądała przewijane w szybkim tempie ciekawe wątki, przeplatane zapauzowanymi momentami inorixshu.
jeśli chodzi o postaci, na + wizualnie inori, no i oczywiście ayase, którą uważam za jedną z fajniejszych żeńskich bohaterek (w ogóle)! zaciekawił mnie także daryl, o którym niestety dowiadujemy się dosyć mało, a szkoda bo uważam, że przydomka 'kill'em all' nie dostał ot tak, jakieś wydarzenia musiały ukształtować jago charakter. twórcy niby pokazują jego relacje z ojcem, ale wydaje mi się że to wszystko za mało…
za to obecność daatha wydaje mi się zbędna.
mimo tych potknięć, całość ratuje oprawa graficzna i muzyczna.
ogólnie w przypadku tego anime, twórcy powinni trzymać się zasady less is more, skupić się na tym co naprawdę ważne, a nie dodawaniu kolejnych informacji, które zaczęły tworzyć papkę. niemniej jednak, myślę że warto poświęcić chwilę i oglądnąć te 22 odcinki.

Nigdy wcześniej nie wypowiadałem się raczej na temat obejrzanych anime. Jednak postanowiłem napisać co sądze o tym. Powiem szczerze , że na Guilty Crown napotkałem się przypadkowo , szukając anime w typie Code Geas , które także miałem przyjemność już dużo wcześniej oglądać. Pewnie was to nieobchodzi , ale w obecnym momencie mam 16 lat , zacząłem oglądać 1 anime w wieku 7 lat , kiedy jeszcze niebył popularny nawet internet. Pamiętam , że 1 raz obejrzałem anime na hayperze o 9:00 ^^. Wtedy poczułem , że anime to nie bajki , a zawierające w sobie niesamowitą ilość przekazu
. Przeoglądałem niesamowitą ilość anime nawet na dzień dzisiejszy pamiętam ich mnóstwo : Fairy Tail , Bleach , Naruto, Dragon Ball , eleven 7 , 7 ghost , Code geas , Toradora , Full metal alchemist , Guilty Crown , Sukite li nayo , SAO i naprawdę to nawet nie 1/10 tego . Chciałem tylko powiedzieć , że osoby , które „potrafią' oglądać anime to nie takie , które oglądną i mają w zmoderowano, tylko osoby , które potrafią przeżyć , każdą sytuację będącą w anime .
Jeśli chodzi o Guilty Crown to niesamowicie się wciągnąłem tak jak zresztą w każde inne anime . Chciałem tylko powiedzieć do prawdziwych animijczyków , że niewiem jak wy , ale ja czuje , że wolałbym żyć w świecie anime , a nawet chciałbym – miłość , przyjazn , poświęcenie , oddanie , brak nudy nasze życie jest tak nudne , że to nie pojęte jeśli dałoby się w jakiś sposób spełnić to mażenie , nie zastanawiałbym się ani chwili . Jeśli chodzi o guilty crown tak jak reszte anime zawsze daje 10/10 bo ukazują jak wspaniałe mogłoby być życie , takie jakie dotyka bohaterów.

Podobało mi się. Chociaż Shu to był taki ciotowaty, jednak w drugiej połowie mniej mi przypadł do gustu, jako przewodniczący. Akcja mnie wciągnęła na maxa.
Ocena 7/10

anime całkiem fajne ale główny bohater to wśród wszystkich anime jakie obejrzałem to chyba największa oferma jaka może być

po obejrzeniu Code Geass i Guilty Crown . Mogę stwierdzić ze oba są bardzo podobne . Ale już o autorze tej recenzji wypowiedziało się wiele osób , jaki gniot ? w wielu serwisach ma średnią ocenę na poziomie 8,8.5/10 . Teraz czemu ? Oprawa muzyczna i wizualna to 10/10 , ostatnio mało jest takich anime gdzie podkład dźwiękowy jest bardzo często użyty i dobrze dopasowany do nastroju fakt ze utwory są w rożnej tonacji tez wpada w ucho .

Co do postaci hmm seria jest trochę za krótka by shu z takiego cóż niezbyt rozgarniętego na początku w końcu doszedł do bycia tyranem i załamania nerwowego , a jeszcze dalej do dramatu miłosnego z Inori która głownie chodziła za nim nie bardzo wiedząc co powiedzieć .

Własnie inori w końcu chyba nawet się nie wyjaśniło do końca kim była człowiekiem ,tworem genetycznym, jakimś mutantem? Najdziwniejsze jest  kliknij: ukryte  że w filmie gra taka lalkę trochę a niby należy do tego całego zespołu muzycznego , trochę się to kupy nie trzyma bo niby jak

Ogólnie można by tu pisać i pisać o anime tak jak lubię zawsze ale ogólnie oceniłem to anime w całokształcie 9/10
bohaterowie 1 planowi 7/10
(Shu i inori oraz gai podbijający stawkę)
bohaterowie 2 planowi 8/10
(ludzie z ruchu oporu , szkoły itp)
oprawa audiowizualna 12/10 tu się postarali
Fabula od 1 – 13 6/10 -> bieda ale podstawy do reszty
Fabula 13 do końca 8/10

[link][link][/link]

Autor tej recenzji byl zbyt stronniczy, uwazam ze gdy ktos zabiera sie za pisanie recenzji nie powinien opisywac anime\mangi ze swojego punktu widzenia (jezeli czegos nie lubi to napisze wiecej o zlych stronach i tym przycmi dobre strony)ale powinien pozostac neutralny. Autor ma prawo do napisania swojej opini, ale nie powinien bazowac na niej gdy pisze recenzje. Jezeli wczesniej bym nie obejzala tego anime to zapewne bym go nie obejzala po przeczytaniu tej recenzji. Poniewaz autor opisal je tak ze odzuca potencjalnych widzow.

>Poprzez napisanie tego nie chcialam byc zlosliwa.

Pozdrawiam Ayoko :')

Co mogę powiedzieć… szkoda. To anime mogło wypaść znacznie lepiej, nawet pomimo tych wszystkich plagiatów, zrzynania i co kto mu jeszcze zarzuca. Mam ogromny żal do twórców o stworzenie tak płaskich postaci. Niektóre były naprawdę sympatyczne, jednak zabrakło im głębi. Muszę się zgodzić z recenzentem w kwestii „urywania rozwijanych skrzydeł co niektórych postaci przez szalonego scenarzystę”. Kiedy tylko znalazł się bohater, który był wart więcej uwagi niż cała reszta, albo zostawał niemal natychmiast zabijany albo odsuwany na dalszy plan. Zapewne nie tylko w moim odczuciu większość ich „dramatów” wydawała się po prostu śmieszna i mocno przesadzona (z wybuchami płaczu Ayase na czele). Wspaniałym wyjątkiem jest tu nasza nieszczęsna Hare. Jej przywiązanie do Shu wydaje się niekiedy świadczyć o (nieco drastycznie mówiąc) głupocie bohaterki, a jednak jej postać wyróżnia się spośród innych i to jak najbardziej w sensie pozytywnym. Jednak kolejnym słabym punktem tej serii jest Inori. Jesli mogę powiedzieć o niej coś dobrego to tylko to, że jest ciekawie zaprojektowana i ładnie śpiewa… Trochę mało pochwał z mojej strony, ale mam zwyczajnie dosyć „tajemniczych”, pozbawionych niemal zupełnie pozbawionych charakteru i własnego zdania panienek, które rzadko kiedy się odzywają, a jak już są łaskawe to zrobić to szeptem, bo przecież nie możemy zapomnieć, że są takimi wrażliwymi, drobnymi istotkami. Naprawdę bardzo bym chciała żeby Inori miała charakter. Bo moim zdaniem, wypadłaby lepiej nawet jako prawdziwa tsundere. A Shu? Szału nie ma. Jak dla mnie zwykły pachołek, mający za zadanie pociągnąć fabułę jak najdalej sie da. Warto jeszcze wspomnieć oczywiście o Gai'u. Tu też zgodzę się z recenzentem – facet ma problemem z określeniem własnego celu.
Za to oprawa techniczna jest wspaniała. Zakochałam się w niej ^^ Grafika przepiękna, myślę, że głównie dzięki niej udało mi się obejrzeć to anime. Ale najbardziej spodobała mi się tu muzyka. Drugi opening bardzo mi się spodobał, mimo że do tej pory nie lubiłam tego typu utworów. Natomiast wszystkie utwory w tle zwyczajnie mnie porwały, a niektóre wręcz wzruszyły. Słowem, muzyka w GC – coś pieknęgo. Nawet jeśli nie warto go oglądać, ścieżki dźwiękowej dobrze jednak trochę posłuchać.
Koniec konców przyzaję, że to anime ma wady i to liczne (a ja nie wymieniłam nawet połowy). ALE! Oglądanie go sprawiło mi przyjemność i naprawdę nie żałuję spędzonego przy nim czasu. Może jestem już z tej generacji ludzi, dla których najważniejsze jest żeby na ekranie dużo się działo, a mało trzeba było nad tym myśleć… Ale jeśli ktoś szuka serii pełnej akcji i efektów audiowizualnych, nie widzę przeszkód w zapoznaniu się z tym tytułem.
Mnie się on spodobał ^^

Zdaję sobie sprawę z tego że swoimi wypocinami nie wniosę niczego nowego, ale nie mogę się powstrzymać. będę się więc streszczał według mojej opinii i mojego widzimisie jest to najgorsza seria z jaką udało mi się obejrzeć, powiem więcej oglądając to anime prawie wymiotowałem, jest to bezczelne zerżnięcie Code Geas któremu ta seria może buty lizać co najwyżej. Najbardziej wkur…..cy jest główny bohater Siun, który wywołał u mnie paroksyzm bólu. Reasumując ten kto nie oglądał niechaj trzyma się z dala od tego anime – niech je omija szerokim łukiem, to już lepiej jest się chyba katować domkiem na prerii albo złotopolskimi.

O Guilty Crown słyszałam wiele razy, ale przed obejrzeniem powstrzymywały mnie mechy. Jak się okazało, zupełnie niesłusznie, bo choć było ich wiele, nie miały bezpośredniego wpływu na ratowanie świata. Nie spodziewałam się żadnego fenomenu, chciałam po prostu sięgnąć po jakąś nową dla mnie serię i obejrzeć ją w całości. Cóż mogę powiedzieć? Guilty Crown spełniło zadanie.

Ze wszystkimi odcinkami anime zapoznałam się w krótkim czasie. Nie miałam nic ciekawszego do roboty, a muszę przyznać, że się wciągnęłam. Do pewnego momentu było fajnie. Jednak nie spodobało mi się, że  kliknij: ukryte  Gai wstał zza grobu. Wolałabym, gdyby zostawili go w spokoju. Zapewne też dlatego, że wątek Many nie przypadł mi do gustu, no ale chciałam już dokończyć tę serię, więc nie przerwałam oglądania.

Postacie drugoplanowe zyskały więcej mojej sympatii niż para głównych bohaterów. Byłam zupełnie obojętna w stosunku do Shu i Inori, dlatego też zakończenie nie wywołało u mnie żadnych emocji. „Aha. Skończyłaś oglądać, możesz już iść spać, Nidia.” Hm, no nie no, może jednak jakieś uczucie wywołało, ale szybko zniknęło.

Aczkolwiek oglądało się przyjemnie, choć anime nie skłoniło mnie do większych refleksji i zastanawianiem się nad sensem życia. Nie wykluczam, że winna temu jestem ja i moje podejście do Guilty Crown. Dlatego nie mam pojęcia, jaką ocenę wystawić.

Po tych wszystkich negatywnych opiniach o tym anime, spodziewałem się czegoś gorszego.
Myślałem że nie dam radym obejrzeć nawet pierwszych odcinków. A tu dotrwałem do samego końca.
Widać mam fatalny gust, bo mnie to anime wciągnęło.
Oj tam, może i sensu w tym anime nie ma, ale przyjemnie się oglądało.

5/10

Nie zgadzam się. Oglądając anime ani razu na myśl CG mi nie przyszło. Nie poprę nigdy tak słabej oceny. Oglądało się przyjemnie i niecierpliwie oczekiwałem na każdy kolejny odcinek. Dostaje u mnie ocenę 9/10.

dla mnie anime bylo genialne. no co tu duzo mowic rzadko mi sie zdaza zeby jakakolwiek seria wciagla mnie do tego stopnia. w ciagu jednego dnia ją zobaczylem bez jakiejkolwiek przerwy i wcale mnie nie zanudzila. no ok sa nieciekawe chwile w GC ale no jak w kazdym anime.

anieme podzieliłam na 2części, obejrzycie sami zauważycie ;) 1cz. zaciekawiła mnie i nawet bardzo sie spodobało ale 2cz… już nie była taka jaka jak sie spodziewałam. czasu nie zmarnujecie oglądając, ale na pewno nie bedzie to seria do której bedziecie wracać z niecierpliwością o ile wg ktoś bedzie wracał ;P

Wiecie moim skromnym zdaniem GC bylo swietne i nie jak wekszosc skonczylo sie tylko 50% happy endem, CG moze i ma wieksza rzesze fanow ale ja osobiscie uwazam ze jest za dlugie i nudne bo walka o wladze jest nudna i mozna by skonczyc to anime na 1 serii kolejne to corazto wieksze knioty.

Co do recenzji to obydwie sa bardzo stronnicze i z gory daja znac ze recenzent nie jest obiektywny. Znajdzcie mi anime w ktorym schematy sie nie powtarzaja i niema nic co zostalo zaczerpniete innego anime.

Nie powinniscie w ogole porownywac Cg i Gc to dwie inne serie z innym potencjalem i historia a podobienstwa sa zbierzne jsk w kazdym anime Gc u mnie goruje nad Cg ktore z powodu mnogosci stracilo pierwotny sens i jakiekolwiek moje zainteresowanie nim co nieznaczy ze nie szanuje go bo to dobre anime ale tylko 1 seria :-)

jak można było po tym wszystkim  kliknij: ukryte  uśmiercić Inori ,to już mogli dać im zginąć razem a tak zpaprali tą końcówką całą historie ale i tak dam 9 może naciąganą ale za muzyką i grafikę się należy a i za Inori którą (może dzięki temu że została da ładnie narysowana)cholernie polubiłem

Mimo, iż rozczarowałem się trochę na GC to nie mogę powiedzieć, że czas spędzony z serią jest kompletnie zmarnowany. Oprawa muzyczna jak i animacje i grafika były świetne. Główny bohater lubił irytować, z Gaiem z resztą mam podobnie, był aż nadto denerwujący swoim zachowaniem. Powiem tak – seria dla wytrwałych i dla tych, którzy się nie boją „kopii Geassa”, chociaż taką kopią nie jest. 4/10

Guilty Ceown to jak wersja Anime Final Fantasy.
Według mnie, to Anime trzeba zrozumieć, dopiero za drugim razem ogarnąłem pewne fakty, z reszta jak z Death Note. Podobało mi się, choć czułem niedosyt. Początek – jakieś 8 odc – tragedyja – w ogóle klimatu nie czułem.
Ale Gai okazał się prokoksem do potęgi. (przypomina mi Sephiros'a z FF7, może dlatego tak dobrze go odebrałem.
Scroogy – tak powinien wyglądać i zachowywać się główny bohater GC…

Guilty crown należy do tej niezbyt szerokiej grupy anime, które po skończeniu jednego epizodu zmuszają cię do sięgnięcia po następny. Momentami w pierwszej części anime główny bohater potrafił dośc solidnie człowieka zirytować, aczkolwiek z czasem jest co raz lepiej. Nie chcę się tu wykłócać z tymi wszystkimi, którzy oczywiście wiedzą lepiej, z „recenzentem” na czele, ale mnie anime się bardzo podobało, zwłaszcza muzyka – coś wspaniałego.

Merytorycznie niezbyt mi się podobało ciągłe przepraszanie i godzenie się Shuu z całą gównażerią… przez myśl tylko w takich momentach przechodzi „weź się facet w garść i strzel mu przez łeb”. To trochę jakby solidarnościowcy chodzili po roku '89 i przepraszali komunistów.

Zasmuciło mnie porównywanie GC do Code Geass, tak widać podobieństwa, ale mówienie, że to jego kopia jest przesadą. Wiele osób Guilty Crown ocenia bardzo słabo i ciągle wytyka mu schematyczność. Tak, Guilty Crown opiera się na pewnych utartych wzorcach. Jednak nie jest w tym gorszy od innych produkcji japońskich.

Dla mnie Guilty Crown jest dobrym anime. Wiem,że ma swoje minusy kliknij: ukryte  przemiana Gai'a mnie nie przekonała,a raczej nie do końca potrafiłam ją zrozumieć.Wahania głównego bohatera nie denerwowały mnie,ale zdaje sobie sprawę,że Shu mógł tym zachowaniem wiele osób irytować.,a także plusy (efektywne walki i dobrze dopasowana muzyka).

Główny bohater tego anime działa mi okropnie na nerwy… a jego przemiana psychologiczna trochę naciągana. Czyli ktoś dostaje za dużo mocy, zaczyna jej nadużywać, potem nagle się opamiętuje jak już prawie wszyscy wokół niego są martwi, ale ci co przeżyli mu wybaczają, dają sobie po buziaku i jest FAJNIE!
Sorry, płytki i to już było.
Samo zakończenie przypominało trochę Gurren Laga, czy jakoś tak się pisało… ogólnie cały motyw był bardzo podobny.

Ocena jak zwykle odmienna od tego co myśli rzesza fanów anime, ale Tanuki­‑Anime dawno przestało być miejscem gdzie należy szukać podpowiedzi do wartości filmów. A recenzja tego tytułu? jak zwykle strasznie skwaszona.

zakończenie (co nie znaczy że całe anime!!) jest po prostu beznadziejnie i tragicznie…. no beznadziejne i tragiczne !

co do drugiego sezonu (który zapowiadano na sierpień tego roku), to w końcu nie wiem czy ma być, czy nie, ale po czymś takim na zakończeniu to jak oni mogli nawet przez chwilę pomyśleć o jakiejkolwiek kontynuacji ?
 kliknij: ukryte 
Inori nie żyje, co jest chyba nawet większą lipą niż to, że Shu został niewidomy… Jeszcze jakby jakoś razem umarli to by chyba lepiej było…
Jeżeli planowali tak to zakończyć, to powinni w ogóle skończyć po 12 odcinku. Nie to, żeby późniejsze odcinki były złe, no ale to zakończenie…po prostu dobija i pogarsza samopoczucie.

natomiast… prawda jest taka, że zakończenie tak kole w oczy, bo to anime było po prostu bardzo dobre (chociaż brakuje mu do Code Geass i widać że w niektórych momentach jest na żywca zrzynany) i naprawdę niesamowicie wciągające (tu nawet bardziej niż CG, chociaż myślałem że to niemożliwe – obejrzałem całość w 2 dni, podczas gdy przygody Leloucha męczyłem prawie 2 tygodnie). Ogólnie było bardzo sporo sytuacji, gdzie widz nie łapał się w tym, co dzieje się w serii (błędy scenariusza, dziury w fabule, momentami za dużo postaci naraz), natomiast kreska i animacje- rewelacja. No i główna zaleta, o której już pisałem – WCIĄGA !!! na długie godziny

Postacie trochę płaskie, ale Shu można lubić chyba nawet bardziej nić Leloucha, a poza tym wbrew wielu recenzjom, ta postać się rozwija w trakcie trwania serialu i to bardzo. Trochę można się przyczepić do Inori, bo własnie w którejś recenzji napisali, że jej rola sprowadza się głównie do wymawiania imienia głównego bohatera w ultra­‑słodki sposób (Szuuuuuuuu….) ale nie jest to do końca prawdą, a bohaterka zyskuje i tak wiele sympatii ze strony widza (i to nie tylko dlatego, że jest ładnie narysowana i ładnie śpiewa). Można co prawda powiedzieć, że troche jest ściągnięta z Misy Amane z DN. Też tak samo wierna Shu, ani przez chwilę nie pomyślała inaczej niż Shu by chciał, a szkoda, bo o ile Misa Amane to postać drugoplanowa, to Inori jest chyba bardziej pierwszoplanowa niż sam Shu i powinna mieć własne zdanie, czy nawet na jakiś czas być przeciwna protagoniście. Dopełnieniem plagiatu jest fakt, że obie postacie to piosenkarki. Natomiast aktorka użyczająca jej głosu podobno naprawdę jest piosenkarką i bardzo przyjemnie się słucha Inori. Ogólnie kawałki zespołu Egoist i Supercell, grające w tej produkcji, wpadają w ucho, chociaż jest taka jedna piosenka (któryś ending chyba) która jest wrzucana wszędzie i w co drugim odcinku ją słyszymy.

Code Geass dostał u mnie 8/10 (1szy sezon) i 9/10 (drugi). Guilty Crown chciałem dać z początku 7/10, bo jednak do Code Geass mu brakuje, przez zakończenie pomyślałem o nawet 5/10, ale postaram się ocenić ten serial tak, jakbym go ocenił nie widząc finałowego odcinka i uwzględniając to coś, co ciągnie do obejrzenia następnego odcinka, mimo, że jest 2. w nocy a jutro do pracy :). 8/10

No to teraz zabieram się za Neon Genesis Evangelion :) (ponoć też sknocili zakończenie, ale wydali alternatywne – zobaczymy…)

Jak są spoilery, to się używa tego taga, co się -ukryj- nazywa. Co też Moderacja czyni na większości tekstu, albowiem w wycinanki łowickie się bawić nie zamierza.
IKa

Po prostu kpina nie recenzja. Autor recenzji chyba nie wie co to jest subkultura(można tak to nazwać) „emo”, a jeżeli to naprawdę jest „emo” według niektórych, to czy w młodości też nim byłem? Właśnie dlatego spodobało mi się anime, chociaż to egoistyczne ale ze względu na siebie. Anime typu Code Geass czy też Death Note znudziły mnie już(genialny uczeń chce stworzyć utopie i akurat on zyskuje moc), właśnie – według mnie autor chciał pokazać „co by było gdyby stało się inaczej, gdyby moc zdobył ktoś inny niż taki Lulu czy Raito” według mnie to było udane. Po prostu już nudzą mnie „szpanerscy bohaterowie”. Dlatego to jedno z najlepszych anime jakie widziałem. „Nie znasz się” – kto dał wam prawo na to aby dyskutować o gustach… to takie dziecinne, obłudne, jeżeli ktoś tak pomyślał – jest hipokrytą. Dziękuje.

Drogi Panie Recenzencie.
Rozumiem, że seria się nie spodobała, ale nie widzę najmniejszego powodu by tym samym krytykować jej całokształt i nikomu nie polecać. 'Przez' Pana odwlekałam obejrzenie GC, gdyż zasugerowałam się jakże fachową opinią… A teraz powiem tak. Dla mnie seria była świetna. Spodobał mi się jej klimat jak i wykonanie. Nie mówię, że nie posiada wad. Boli mnie jednak tak brutalne potraktowanie głównego bohatera Oumy Shu. Moim zdaniem jako normalny uczeń liceum zachowywał się dość realistycznie. Dlatego porównywanie go do Lulu z CG jest bezpodstawne. Znamy ciężar przeszłości jaki nosił on ze sobą, zresztą to całkiem inny charakter. Code Geass jest perełką wśród wielu tytułów, więc oczywistym jest, że jeżeli seria porównywana nie będzie równie dobra zostanie spisana na straty.

Do reszty:
Proszę o nie komentowanie mojego wpisu słowami „nie znasz się”, „jesteś amatorem, co ty wiesz o anime…” ... gdyż każdy ma do tego swoje własne podejście. Jedni patrzą na przekaz, inni na fabułę, jeszcze inni na oprawę graficzną i wykonanie. Dla mnie każda seria, czy ta udana czy też nie jest chwilą, w której mogę zagłębić się w ten obcy świat. Nienawidzę hejterów, którzy dobrnęli do 5 odcinka i od razu komentują całą serię. Wstydźcie się!
To wszystko co mam do powiedzenia. Polecam Guilty Crown z całego serca.

Nie wiem jakim cudem wytrwałem do końca. Te anime wieje tandetą, jest stylizowane na „głębokie”, a tak naprawdę jest naiwnie głupie. Postaci są wybitnie szablonowe i przesadzone. Chyba tylko grafika jest warta uwagi, bo reszta kuleje…

Wcisnę i ja swoje trzy grosze. „Miłe złego początki lecz koniec żałosny”. Gdy zaczynałem oglądać GC miałem nadzieje na CG tylko lepsze bo w końcu nowsze, a tu z epka na epek coraz słabiej. Pominę że seria jest jak to milin razy zauważono kalką CG, to mi nie przeszkadzało, w końcu wiele serii jest bardzo do siebie podobnych, dobijało mnie jedno: Shu kojarzył mi się z Simonem z TTGL'a, tamten mówił " Kamina to, tamto i #$^$$@", Shu tak samo tylko Kaminę zastąpił Gai, Tak więc przybył mi jeszcze jeden znienawidzony bohater. Na plus kreska, muzyka i postacie drugoplanowe.
Jak nie ma się nic ciekawszego do obejrzenia, można poświęcić czas…

Nie rozumiem, skąd się wzięły aż tak negatywne recenzje redakcji i części widzów. Mam prawie 30 lat i naprawdę jestem wybredna, jeśli chodzi o anime, a już szczególnie wybredna jestem w przypadku sto pierwszej serii o „uczniu liceum ratującym świat”, ale tę konkretną produkcję przełknęłam gładko i z przyjemnością. Dziełem wybitnym bym jej nie nazwała, ale za ogólne wrażenia daję 7­‑8 gwiazdek.

Pal sześć scenariusz! Przecież sam pomysł, że jakiś przeciętny nastolatek bije się z mechami za pomocą nożyczek czy piłek wyciąganych z ludzi, skacząc przy tym na wysokość kilku pięter, jest na tyle głupi, że już na początku należy zawiesić niewiarę. Potem można już bez mrugnięcia powieką oglądać wyskakujące z ludzi lodówki, dziwaczne wirusy i antidotum w postaci zaśpiewanej piosenki, pseudo­‑filozofię oraz morały na temat ewolucji ludzkości.

A oglądać warto, pod względem audiowizualnym jest to perełka. Kolorystyka, scenografia i projekty postaci są bardzo gustowne, podobnie jak soundtrack. Niektóre sceny (a nawet pojedyncze kadry) śmiało określę mianem epickich – są świetnie wyreżyserowane! Choreografia walk wywołuje miłe ciarki na plecach, opcję replay stosowałam wiele razy.

Jest tu sporo fanserwisu. Dla panów obowiązkowo podskakujące biusty i zbliżenia na wypięte pośladki (dość nachalne to było, dlatego mnie raziło). Dla pań cała plejada ładnych chłopców… no dobrze, napiszę wprost, że ranny, cierpiący i półnagi Gai to jest właśnie fanserwis dla dziewcząt.

Po przeczytaniu recenzji spodziewałam się, że para głównych bohaterów przyprawi mnie o wymioty, tak się jednak nie stało. Bałam się ujrzeć emo­‑ciamajdę i pustą, przesłodzoną gwiazdeczkę pop, dostałam natomiast… no, może i podobny zestaw, ale budzący więcej dobrych niż złych uczuć. Wewnętrzna pustka Inori była podyktowana scenariuszem, a Shu jakoś tam dojrzewał po drodze (no jasne, że czerpałam złośliwą satysfakcję z wszystkich jego załamań i porażek, ale mimo wszystko nie życzyłam mu źle).

Nie ma w tej serii żadnego bohatera, który naprawdę by mnie drażnił, a to dość niespotykane. Zarówno protagoniści jak i ich przeciwnicy przypadli mi do gustu. Szczególnie Gai. Nie rozumiem, jak można czepiać się długich blond włosów – nigdy nie widzieliście bishounenena? Nie wiecie, czym to się czasem objawia?

Porównywanie tej serii do Code Geass (na korzyść tej drugiej) jest moim zdaniem nieporozumieniem. CG jest podobnym zbiorem idiotyzmów – młodociani terroryści w szkole (i mechy na szkolnym festiwalu), rozwiązania deus ex machina, etc. – na dodatek w cholerę brzydszym.

Podsumowując: polecam obejrzenie tej serii ze względu na przyjemnych bohaterów, prześliczną oprawę audiowizualną i bardzo dobrze zrealizowane walki.

fantastyczna grafika
fantastyczna muzyka
naiwna fabuła
niespójne postaci

Co ogólnie daje rozrywkę na w miarę przeciętnym poziomie.

Najbardziej w tym wszystkim szkoda utworów Supercell, których potencjał nie został wykorzystany nawet w 10%, głównie z powodu okrojonej roli Inori w tej serii. Daje to taki efekt, że muzyka ma więcej do powiedzenia na temat postaci, niż ona sama.

Nazwanie tego parodią czy też ciężką komedią jest jakąś wielką pomyłką. Rozumiem, że można dostać głupawki w czasie oglądania kolejnych niespójnych i nierealnych akcji, ale scen humorystycznych praktycznie tutaj brak, więc niech głupawka pozostanie głupawką, a anime anime.

Generalnie największą porażką tej serii była chęć wpakowania w nią wszystkiego co tylko się da. I w taki właśnie sposób powstaje mieszanka wybuchowa nieskładnych motywów i akcji, przez które poszczególne postaci muszą kolejno przechodzić by móc to odhaczyć w scenariuszu. Anime nie jest zrobione z myślą o przekazaniu czegoś, stworzeniu czegoś z pasją, a jedynie polega na nagromadzeniu wielu pomysłów z których a nuż może coś wypali i ludzie pomyślą że jest to dzieło. Niestety do mnie to nie trafia.


I jeszcze na koniec kwestia Shu.
Nie jest to postać tak beznadziejnie pusta wewnętrznie jak Yukitero. Jego emocje pokazane są w o wiele lepszy sposób, czasem nawet potrafią miło zaskoczyć widza swoim wyrazem. Mimo że często nie podejmuje działań, inicjatywy, nieudolnie błądzi to jednak w jakiś sposób to uzasadnia i szuka odpowiedzi, pyta Inori czy mr. Barbi, okazuje złość, upewnia się czy postępuje właściwie. Yukitero natomiast działał na zasadzie „stanę i poczekam aż mnie ktoś uratuje, bo jestem główną postacią serii, a jak coś pójdzie nie tak to najwyżej się rozpłaczę”, więc to takie porównywanie groszku do pietruszki niby jedno i drugie zielone, a jednak smakują inaczej.
Jedyny błąd przy postaci Shu to niepotrzebne jego gadanie o ostatecznej karze i oddaniu dla dobra innych, jakoś nie pasowało to do niego i było sztucznie naciągane pod scenariusz.

Anime można obejrzeć dla rozrywki, albo raczej wrażeń świetlno­‑dźwiękowych.

Świetna recenzja. Tekst o Schwarzenegerze i Jasiu Fasoli zrobił mi dzień. Aż mi się zachciało obejrzeć to anime!

Patrzcie wróg, powinniśmy strzelać.. a co tam podbiegniemy damy bohaterom się wysłowić, pokrzyczymy i damy się zabić rzut kamieniem od wroga, bo poco używać karabinów które mamy w rękach lepiej być wykończonym przez małolatę której damy się zabić stając przed jej lufą(w zamian ona pokaże umiejętności ala Revy). Tak można scharakteryzować to anime, a moment ten był dla mnie sygnałem by wyłączyć myślenie. Naprawdę rzadko można spotkać się z takim czymś tak dosłownie ukazanym, nie polecam widziałem inne serie ale rzadko tak przesadzone.

Drogi recenzencie… Plagiat?!?!?!? Jak koleś który zapisał scenariusz do CG mógł splagiatować sam siebie?!

Skończyłem ogladać po zakończeniu wątku z Mana?(chyba dobrze pamietam nazwe).Obejrzałem jeszcze jeden i stwierdziłem że nie ma to najmniejszego sensu.Tandetne,przejaskrawione,bez pomysłu,naiwne,dziecinne i w ogole dno.Graficznie daje rade.Na muzyke nie zwracalem uwagi.Ale reszta to porażka.

Hm. Zapowiadało się Codegeassowo, wiadomo. Potem seria otrzymała spore dawki Głupiego Scenariusza, stopniowo się gubiłem, a pod koniec serii już nie wiedziałem, o co tak naprawdę chodzi i po co to wszystko. Nagle wyskakiwały jakieś rozwiązania, bynajmniej nie wiarygodne. Twórcy pakowali kolejne wyjaśnienia fabularne, by akcję popychać do przodu, ale chyba nie mieli pomysłu na to anime, a jeśli mieli, to zgapiony z innych serii.

Seria piękna graficznie, dla niektórych też muzycznie, ale nie dla mnie.
Nie zainteresowało mnie, nie trzymało w napięciu ani przez chwilę. Wynudziłem się, co to za seria akcji, która nudzi?  kliknij: ukryte  A przemiana charakteru głównego bohatera.. cóż. Zrobiona tylko po to, by coś się działo i jakoś dotrwał do ostatniego odcinka i nie wyszedł na totalnego idiotę, choć wrażenia nie dało się zatrzeć. Główny bohater sam w sobie jest wielkim minusem tego anime.

Nie wiem, komu polecić. Nikomu tego nie życzę. 4/10.

Jest to anime które udaje, że jest dobre. A wcale tak nie jest, jedyne co może się podobać to ścieżka dźwiękowa. A głowny bohater i bohaterka to drewna na opał.

Dlaczego to anime ma tak mało gwiazdek a takie badziewie jak High School DxD ma wiecej. Niby jak to jest oceniane ? Rozumiem rozni recenzenci ale jakies granice rozsadku chyba kazdy ma ?

przy ktorym moja ocena rozni sie tak zdecydowanie od oceny redakcji. Animka jest naprawde warta obejrzenia, i poza paroma epizodami nie uznalbym jej za totalnie nudna czy bez charakteru. Nie podobal mi sie sposob przedstawienia 'zlego' Shuo, ale poza tym nie mam zastrzezen. I nie, nie porownywalbym tego do Evangeliona, bo to inne opowiesci i inne przeslanie.

Polecam, jedna z kilku ostatnich produkcji, ktora proboje byc ambitniejsza, i nawet, jezeli ma jakies z tym problemy, to wciaz dobra historia.

Może nie było to anime jakieś wyjątkowo oryginalne, ale muszę przyznać że mi się podobało, szczególnie druga połowa. Gdyby to anime skończyło się po 12 odc to prawdopodobnie wystawił bym jakieś 5/6 ale przez drugą połowę wystawiam temu anime 9-/10.Do dziesiątki mu jeszcze sporo brakuje ale patrząc na inne obecnie wydawane anime to to jednak się pozytywnie wyróżnia na tle innych anime. Nie rozumiem tych negatywnych komentarzy na temat tego anime, według mnie aż takie złe nie było i znam wiele innych bardziej gorszych anime niż to a zdobywających wysokie oceny.

Jedynie oprawa Audio zasługuje w przypadku tego anime na uznanie. Chociaż anime to cienizna to oprawa audio jest najlepsza spośród wszystkich anime z sezonu jesień 11 i zima 11/12. Lepiej posłuchać sobie OST niż oglądać całe anime.

Dziwnym jest zarzucanie recenzentowi, że nie przytoczył zalet anime, skoro większość zebranych tutaj przyznaje mu, że takowych nie ma. Z anime jest jak z grami – jeżeli jedynym ich plusem jest grafika, to nie zdobędą dużej popularności. Guilty Crown jest jak większość komercyjno­‑popowych produktów ostatnimi czasy – pięknie opakowanych, ale pustych w środku. Dałem 3/10, bo dla mnie był to zmarnowany czas.

Z tego co obejrzałem (połowa) Shu nie jest tak wielkim problemem tego anime, jego wady jak u Shinjiego są wyolbrzymiane. Choć Shu jest od niego gorszy bo Shinji nie był tak zaślepiony Gendo i Rei jak Shu był Gaim i Inori („posłuchaj oh ah wzruszającej spowiedzi odcinek po tym jak przyznaliśmy, że tobą manipulowaliśmy”).

Schematyzm („Shu, mamy kolejny absurdalny problem, wyciągnij odpowiedniego do tego Voida”), wtopy z odpowiednimi reakcjami („zabiłem niewinną osobę… SPÓJRZ NA MÓJ WYTRZESZCZ”), nie licząc jednego wyjątku słabi antagoniści (na czele z „Jestem rozpieszczonym psychopatą ALE MÓJ TATO MNIE IGNORUJE”), plothole (Inori w szkole, już dość się na to rozpisałem) oraz kwestie obyczajowe dla mnie stanowiły większy problem.

Odnoszę wrażenie, że recenzja GC była pisana na szybko, co by tylko oddać tekst, mieć go z głowy i nie podpaść Avellanie tym, że się zwleka. Dodatkowo, recenzent jeździ po anime jak po łysej kobyle, wykrzykując jakie to ono jest złe, niedoskonałe i generalnie nie warte oglądania zapominając o jego największych plusach – ścieżce dźwiękowej i grafice. Dwa ostatnie elementy były naprawdę istotne, zwłaszcza, że to one bronią serii jak mogą. Popieram poprzednika – tak się nie robi.

Czy tylko ja odnoszę wrażenie, że ostatnimi czasy poziom niektórych recenzji na tanuku deczko się obniżył? Nie dość, że tekst jest krótki, to skupia się właściwie tylko i wyłącznie na wadach GC. O ile jestem w stanie zgodzić się z oceną postaci (choć nie do końca) czy fabuły, to dlaczego największe zaleta tego anime, czyli oprawa audiowizualna, jest zbyta jednym krótkim zdaniem? Żeby czasem nie zakłóciła negatywnego wydźwięku recenzji czy jak? Bo wydaje mi się, że prawdopodobnie najlepszej pod tym względem serii w tym roku (tak, wątpię żeby jakikolwiek tegoroczny tytuł osiągnął ten poziom) warto byłoby poświęcić trochę więcej miejsca. To właśnie dzięki świetnej kresce i doskonałej muzyce, która ciągnie to anime, Guilty Crown ogląda się mimo wszystko całkiem przyjemnie. Nie ma też chociażby wzmianki o świetnych openingach. Pamiętam jeszcze recenzję Macross Frontier, gdzie oprawie audio­‑wideo był poświęcony cały, dość długi akapit. A tutaj mamy wstęp (już nastawiający nas negatywnie), resztę recenzji skupiającej się na wypisaniu wszelkich wad i jedno zdanie wspominające, że grafika i muzyka gdzieś tam są. Wybaczcie, ale tak się nie robi.

Co by nie było – sam również jestem zawiedziony GC jeśli chodzi o fabułę i postaci, ale potrafię jednak dostrzec zalety, które ta seria niewątpliwie ma.

Już po pierwszych odcinkach większość „tych złych” zyskała sobie więcej symaptii

Literówka w recenzji :)

epidemia tajemniczego wirusa Lost Christmas

Utracone Święta to nie nazwa wirusa, tylko wydarzenia, podczas którego został on uwolniony. Sam wirus nazwany został Wirusem Apokalipsy.

Początki były dobre później po 1 finale zaczyna się mętlik ale tez całkiem dobry mimo wszystko, a pod sam koniec miałem dwa zakończenia już w głowie ale zostałem milo zaskoczony. A co do romansu w tym anime każdy jak kto woli, Ayase nie była zakochana raczej ich relacje były na stadium bardzo dobry przyjaciel może pod koniec coś tam by się ruszyło ale nie miało by to nawet sensu bo i tak główny bohater zakochał się w kimś innym od samego początku ;) ..a ogólnie tylko dwie dziewczyny były zakochane w gł.bohaterze i skończyło się jak skończyło ..
Muzyka dobra i odpowiednio dopasowana.
Grafika także dobra, jeśli chodzi o sama akcje ładnie wszystko zostało ujęte
Fabuła jak to lubi w sumie nic nowego nie zostało wniesione ale tez nie mogę powiedzieć ze wszystko to nuda i jakaś powtórka z innej serii. Bo to nie było by prawdą mimo wszystko oglądało się przyjemnie.

Co oni zrobili z tym anime ...
Początek – fajny,
„1 finał” – niezły,
Rozwinięcie – początkowo fajne później fatalne,
Końcówka znowu dobra i Finał porażka ...
 kliknij: ukryte  Więc w gruncie rzeczy fajna Ayase, która mogłaby być już przed finałem z Shuu i nie narzekał bym , a tak Shuu dostaje mega moc, później co odcinek coraz bardziej go gnoją i w finale przeginają ... So bad… no cóż dla mnie scena bodajże w 21 odcinku kiedy Shuu pomaga Ayase i mógłby ją „pocałowywać” mogła by być dobrym wstępem do happy endu tych dwojga a tak mamy crap'owate zakończenie i zmarnowany potencjał bardziej niż się zanosiło

Ogólnie początek serii prezentował się bardzo dobrze – mnóstwo tajemniczych wątków, bohater irytujący do granic możliwości i ekipa zbawców świata, którzy walczą „z tymi złymi”. Niby nic nadzwyczajnego, prawda? W dodatku (MOIM ZDANIEM!) rozwój akcji do złudzenia przypominał mi Code Geass, ale wcale nie twierdzę, że to coś złego – po prostu pewne elementy są zaskakująco podobne. Ouma Shu należy do tego typu postaci, które budzą moją odrazę i niechęć, ale z czasem odbiór jego zachowania przeistoczył się to w dziwne uczucie. Z jednej strony miałam ochotę rzucać nim o ścianę, a z drugiej strony niesamowicie mu współczułam. Taka mieszanka nieco przysłoniła wady GC.
Niestety – z każdym odcinkiem było coraz gorzej. Tak jak do wątku „tyrana” akcja trzymała się logiki, tak potem całkowity jej rozwój jedynie namącił i został pozbawiony należytego sensu. Ostatni odcinek kumulował zbyt wiele emocji, w czym cała akcja rozwijała się stanowczo za szybko, a poszczególne sceny wzbudziły patetyczne wzruszenie – tak jak dla przykładu  kliknij: ukryte  „ratowanie” Inori, co zakończyło się fiaskiem. Jednak muszę przyznać, że chociaż nie jestem zadowolona z efektu końcowego, to jednak sposób, w jaki cała sprawa ucichła był dobrze rozegrany. Względnie dobrze. Hepi ęd, i te sprawy.
Cóż – herosi herosami, ale co z „drugoplanowcami”? No właśnie. Leżą i kwiczą. Każda postać z „tła” była tak wyprana z emocji, bezbarwna i wykorzystywana jedynie na potrzebę chwili, że aż się żal robiło jej istnienia. Zupełnie nie mogłam pojąć roli tego całego Daath'a, który właściwie w żaden sposób nie wpłynął na serię – bez niego również można byłoby to rozegrać, prawdopodobnie w równie beznadziejny sposób.
Były przełomowe momenty. Takie jak ostatnie chwile z  kliknij: ukryte  Hare albo też wspomnienia Many z Lost Christmas. Reszta była przeciętna – w sumie wszystko opierało się na utartym schemacie.
Anime zyskało bardzo dużo na nieziemskiej grafice oraz poruszającej muzyce, szczególnie jeśli można mówić tutaj o charakterystycznej piosence Inori. Niestety, to przeważa na mojej ocenie. Nie wiem czemu, ale czuję, że na chwilę obecną – póki emocje nie opadły – seria zasługuje na słabą 7, ale z drugiej też nie zasługuje na 6. Za powyżej wymienione elementy oraz Gai'a, który, niestety, w ostatnich odcinkach został całkowicie wyskubany z elementów zwanych SENS i DOBRA KREACJA POSTACI.

Sam pomysł główny tego anime, czyli wyciąganie z ludzi różnego rodzaju broni i walka z robotami przy ich użyciu wydaje się na pierwszy rzut oka śmieszny i nieco głupawy, trudno spodziewać się aby był w tym ukryty jakiś sens i głębszy przekaz…a jednak autorzy tej serii znakomicie rozwinęli ten pomysł dając podstawy do stworzenia anime na bardzo wysokim poziomie.
Co im z tego wyszło, naprawdę ciężko powiedzieć i ocenić. Anime jest bardzo nierówne – niektóre sceny zapierają dech w piersiach i są po prostu cudowne, inne natomiast ewidentnie są tworzone tylko na potrzeby rozwoju akcji. Bolączką Guilty Crown podobnie jak i Code Geasse jest dostosowanie fabuły do zmian w charakterze i działaniu głównych postaci. Zarówno jedna jak i druga produkcja traci na tym logiczny sens a odbiorca ma wrażenie, że fabuła która jest nagromadzeniem olbrzymiej ilości pomysłów staje się bez sensu. CG ratuje się w tym miejscu szybkością rozwoju akcji, dzięki czemu odbiorca nie ma zbytnio czasu by pomyśleć i zastanowić się co tak naprawdę ogląda. W GC natomiast akcja rozwija się wolniej, przemiany i wątpliwości głównego bohatera pokazane są stopniowo i bardziej łagodnie (plus za to dla twórców), jednak w tym momencie widz zwraca większą uwagę na rozgrywające się wokół wydarzenia i konstrukcję charakterów innych osób, te elementy w GC są zrobione słabo, stąd też pewnie tyle negatywnych opinii pod adresem tego anime.


Jednak osobiście uważam, że jest to pozycja godna uwagi. Ścieżka dźwiękowa tego anime jest jedną piękniejszych jakie miałem przyjemność słuchać ostatnimi czasy. Główny bohater, Shu został skonstruowany w naprawdę dobry sposób – jako jedna z nielicznych postaci tego anime ma swoją duszą nie zmieniającą się pod wpływem kolejnych dziwacznych pomysłów scenarzysty. Na uwagę zasługuje też Inori, która byłaby naprawdę niesamowitą postacią gdyby poświęcono jej nieco więcej wysiłku twórczego – wyobcowana istota, nie z tego świata, która potrafi wyrazić siebie jedynie poprzez śpiew, jednocześnie starająca się poznać uczucia obecne w otaczającej ją rzeczywistości – pomysł i założenie super, w jej przedstawieniu jednak niestety czegoś zabrakło i do mistrzowskiej C.C z CG jej daleko.

Spoiler
 kliknij: ukryte  Za perełkę tego anime można natomiast uznać Hare. Pomimo niewielkiej roli jaką przyszło jej odegrać w czasie trwania całej serii, zapadła mi dosyć mocno w pamięci. Być może ze względu na przejmującą scenę jej śmierci wzmocnionej opowieścią o królu – zdecydowanie najlepsza scena całego GC.

Pozostali bohaterowie GC byli dla mnie bezbarwni, poruszali się jak szmaciane lalki wykonujące każde polecenie scenarzysty. Złe charaktery były wręcz tragiczne pod względem budowy, jednak szczyt absurdu osiągnął jak dla mnie Gai, który w tym anime pełnił rolę niemal wszystkiego, co w rezultacie dało okropny efekt.

Mimo to ogólny odbiór anime jest pozytywny, a powyżej wspomniana scena z Hare jest jak dla mnie jedną z najpiękniejszych w zestawieniu z jakimkolwiek innym anime.

Gbyby anime skończyło sie na 12 odcinku byłaby to całkiem przecietna seria, nic nadzyczajnego. Ale twórcy poszli o krok dalej i od  kliknij: ukryte  śmierci Haru co odcinek coraz częsciej drapałem się po głowie. Mmio wszystko tytuł ten miał coś w sobie że nie przynudzał i cholernie wciągał, mimo posiadania tak wielu absurdów. Nie wiem czemu ale najbardziej wpadła mi w oko postać Ayase. Koncówka nie taka zła ale ostatnia scena to facepalm. Daje 6 za to że seans poszedł dość zgrabnie i się nie dłużył.

Dostałoby 6, gdyby wszyscy zginęli. A tak ma 4.. :C

Najgorsze anime, jakie pokochałam. :D
Gdzieś w połowie zupełnie wyłączyłam myślenie (dobitnie zdałam sobie z tego sprawę w ostatnim odcinku), przy czym właśnie mniej więcej wtedy anime bardzo mnie wciągnęło i naprawdę świetnie się bawiłam przy seansie każdego następnego odcinka. Fabuła pokręcona w złym tego słowa znaczeniu (ale jak mówiłam – nie zwracałam uwagi, dopiero przy ostatnim odcinku tak sobie pomyślałam „co ja, ku*wa, oglądam?”), postaci denne (szczególnie te główne, Shoe, Inori, Gay… chociaż i tak najbardziej rozwaliła mnie Arisa), muzyka genialna, grafika bardzo dobra… Niby powinno być góra 4­‑5/10, ale ja byłabym skłonna postawić nawet 7 za to jak mnie wciągnęło. Stanęło na 6/10, bo ogólna ocena i tak zawyżona. xD
Poza tym thready na /a/ były zaiste wyborne.

..no właśnie ciężko ocenić tą serię.

Zaczyna się względnie dobrze – schematycznie co prawda, ale „z jajem”. Ładna grafika, dobry dźwięk, przyzwoici bohaterowie, fabuła… powiedzmy, że nie woła o pomstę do nieba. Takie 6 lub 7.

Następnie przychodzi załamanie. Perfidne spartaczenie wszystkich elementów fabularnych jakie tylko można spartaczyć. Zostaje tylko audio/video, a ocena spada do 2. No dobra za sprawą pewnej pani imieniem Hare, dam 3.

Potem jest już lepiej, ale niestety popełnionych błędów nie da się naprawić i do samego końca odcinki trzymają poziom z przedziału 4 – 7.

Zakończenie. Jest… i chyba to najlepsza informacja o nim. Nie powala na kolana, ale też nie irytuje. Po prostu jest.

Ostatecznie wyszedł taki dość oryginalny serial, który ogląda się… Dziwnie. Jego obiektywna ocena jest trudna, jeżeli nie niemożliwa i dlatego nie będę się jej podejmował.

Jakie są więc moje prywatne odczucia: Kiepsko – morału nie było, rozrywki też, ale mimo to obejrzałem serię z ciekawością. Dlaczego? Bo ktoś włożył trochę serca w różne nietypowe zagrywki. Co prawda ich mieszanka to gniot niesamowity, ale i tak lepsze to niż „ciota wpadająca w piersi wielkości melonów, przy każdej możliwej i niemożliwej okazji”.

Poza tym seria ma dwa elementy, które wypadają naprawdę dobrze. Pierwszym jest postać Hare – pierwsza poprawnie skonstruowana postać nieśmiałej dziewczyny, jaką spotkałem w anime. Cicha, stojąca z boku obserwatorka, która niechętnie wyraża opinie, ale jednocześnie osoba dość inteligentna, zdecydowana w działaniu i potrafiąca sobie radzić z uczuciami – zarówno swoimi, jak i innych. Drugim są niektóre przemiany i decyzje Shu, który to wypada całkiem przyzwoicie, na tle innych znanych mi bohaterów dynamicznych. Szkoda, że tylko te dwie rzeczy zasługują na pochwałę. (Przepraszam – trzy rzeczy – zapomniałem, że jest jeszcze audio/video)

Przypuszczam, że tym beznadziejnym zakończeniem, twórcy chcieli podnieść poziom fabuły tego anime. Błąd! Po pierwsze już chyba nic jej nie pomoże. Po drugie, gdyby zakończenie było słodkie i szczęśliwe, można by było zaliczyć to anime jako dobre dla kogoś, kto ma ochotę pooglądać coś ładnego, z świetną muzyką, dopracowaną konstrukcją pojedynczych scen i poprawiającego humor, ale nie wymagającego aby anime było „wciągające”. W tym momencie mogę tylko powiedzieć: Kimkolwiek jesteś, nie trać swojego życia na to coś!

...beczki bez dna. Tak podsumował bym 22 odcinki GC. Najboleśniej odczułem brak sensownej fabuły. Konsekwencji czynów i logiki nie znalazłem. Praktycznie wszystko mogło się zdarzyć włącznie z 100%-wą nekromancją bohaterów na końcu(za wskrzeszenie Hare bym się nie obraził). Shu mógłby umrzeć dla potwierdzenia jakichkolwiek konsekwencji słów i wiedzy naukowców(?) wypowiadających się w anime. Odniosłem wrażenie, że każdy „czarny charakter” był tak zły, że aż dobry (z wyjątkiem dwóch szaleńców: Kurosu i Kenji), ponieważ wszystkiemu winien był Daath. Ciekawe są też dziwne moce jakie uzyskują bohaterowie w trudnych chwilach(chociażby Inori w finale).

Za piękny całokształt całe 1/10. Szkoda, że stworzono anime klasy Z, mogło być o wiele lepiej sadząc po pierwszym odcinku.

Oglądałem wiele anime, jak każde anime i ta ma jakieś minusy, ale dawno nie widziałem tak porządnie zrobionego anime i jest w moim top3 animowców. Dużo zwrotów akcji, widz nie nudzi się przy nim. Koniec anime był naprawdę zgrabny i bardzo mi się podobało. Dziwią mnie te słabe oceny od was, ale cóż każdy lubi coś innego, a że wy się nie znacie na porządnych anime to nie moja sprawa;)

Chciałbym dodać że anime powinno się oceniać po wyemitowaniu i oglądnięciu wszystkich odcinków, ale widać można według was oceniać po 1 czy też 15 odcinku xD Recenzjanci z was tacy jak ze mnie wróżka. POZDRO!

Scalono – moderacja

Nie rozumiem, czemu aż tak wielu z was wypowiedziało się źle o anime, nie dając nawet szansy reszcie serii.
Rzeczywiści fabuła wydaje się lekko niedopracowana, ale muzyka, epickość niektórych scen, grafika i zwroty akcji wynagradzają to. Polecam jeśli chce ktoś przeżyć kilka dobrych dreszczyków emocji.

Piękna, ale głupia. Tak właśnie podsumowałbym tą serię. Co tu dużo mówić – fabuła ssie maksymalnie i jest naprawdę przesłaba i ultra­‑żałosna. Z każdym kolejnym epizodem poziom absurdu wzrasta, by wybuchnąć z całą mocą w odcinku 18, który obejrzałem przez palce (fejspalm i te sprawy).

Ten garniec z kupą ubrany jest w naprawdę ładne szaty. Grafika jest fantastyczna, oh­‑jak­‑wspaniała i generalnie miażdży wszystkie narządy. Soundtrack rządzi, miecie, gniecie itd. Dzięki temu epickie sceny są naprawdę EPICKIE i to właśnie ratuje GC przed totalną porażką. Już nie ważne, że obejrzałem 19 epów i nadal nie wiem o co tu chodzi, ale niektóre sceny wynagradzają po prostu fabularną mieliznę.

Dodatkowo seria „wzięła” mnie na niektóre swoje dramatyczne chwyty –  kliknij: ukryte  śmierć Hare, przemiana Shu (która o dziwo wypadła całkiem nieźle), to jak odtrącił swoich przyjaciół – Takie rzeczy na mnie działają. Nie wiem czy to dobrze świadczy o mojej inteligencji, ale oglądam to anime z przyjemnością (choć czasem jednak jakaś wyjątkowa głupota zgrzytnie).

Mój Żałościomierz co chwila zmienia ocenę – czasem jest to 4, czasem 6, raz nawet było 8. Póki co wystawiam 7, ale to prawdopodobnie tylko krótkotrwała reakcja na epickość dziewiętnastego odcinka…

Po Waszych komentach nie miałem jakiś specjalnych oczekiwań względem tego animca, więc nie rozczarowałem się zbyt mocno. Jasne, fabularnie ten tytuł leży i kwiczy, ale pod względem rozpierduchy niewiele serii może mu dorównać.

Nie wiem jak jest z Wami, bo Was nie znam, ale sam obejrzałem wiele różnych serii anime z każdego gatunku i już od dawna nie mogłem się tak na prawdę wciągnąć w żadną nową serię (po tym zdaniu jakoś poczułem się stary), uważam osobiście, że ta seria jest godna polecenia, bardzo przyjemnie się ogląda. Nie wiem czemu macie tyle niesmaku do tego tytułu. Dla tych co jeszcze nie oglądali tego anime powiem tak: jak najbardziej polecam, wierzę, że nie jedna osoba będzie chwaliła ten tytuł ;)

Przyznaje pierwsze 13 to tragedia sama w sobie, ale odcinki wychodzące teraz są poprostu genialne. Istnieje nadzieja na uratowanie tej seri. I mam nadzieje, że twórcy nie zawalą końcówki bo zrobiło się naprawde ciekawie

... żartowałam.

Dlaczego? Dlaczego taki gniot ma TAKĄ grafikę i TAKĄ muzykę? Przecież to jest czyste marnotrawstwo. Słuchając OSTa aż się płakać chce na myśl, że utworów takich jak chociażby KrOne, Release my Soul czy przyprawiającego o dreszcze GE 19 można było użyć do pięknej pod względem fabularnym serii, a zamiast tego wrzucono je do miksera beznadziejnych pomysłów. Po dwunastym odcinku widoczna była chwilowa i niewielka poprawa, ale teraz Guilty Crown znowu wraca do swojego poziomu, a nawet więcej – osiąga już absolutne wyżyny idiotyzmów. Oglądam to nadal tylko po to, żeby przekonać się, czy możliwe jest stworzenie jeszcze bardziej absurdalnego zakończenia. I coś czuję, że twórcy mnie nie zawiodą.

Nie ma rzeczy, której by nie zrobiło źle, nie ma elementu, którego by bezmyślnie nie skopiowało z bardziej udanych tytułów, nie ma dobrego motywu, którego by nie zmarnowało, ogólnie, nic tu nie jest dobre.

Uwielbiam to anime, w każdym kolejnym odcinku są pokonywane nowe horyzonty absurdu, z każdą minutą okazuje się, że może być jeszcze gorzej, z każdą sekundą zaś jestem coraz bliżej zakończenia tej serii. Będzie ciężko, ale jak już zaczęłam oglądać to ustrojstwo, to warto zakończyć, chociażby aby się dowiedzieć, co jeszcze można wepchnąć do anime, które w gruncie rzeczy jest o niczym. Tam incest, tu zmartwychwstania, nawet nieśmieszne nawiązania do Evangeliona, wszystko okraszone czystą głupotą. Postacie? Fabuła? Jakbym miała zacząć to rozwarstwiać, to z obecnego 4 ocena spadłaby do 2. A 2 tylko i wyłącznie za udział składowy grafiki. Szkoda, że chcąc stworzyć anime doskonałe upchali do niego po trochu z każdego innego i zamiast stworzyć ciekawy kolaż, uzyskali śmierdzącą górkę odpadków.

W recenzji w Otaku Grisznak napisał, że obejrzał połowę anime, wyrobił sobie zdanie, i potem raczej nic się nie zmieni, bo gorzej już być nie może. Niestety, dopiero po 12 odcinku to anime staje się naprawdę ZŁE, mnożąc absurdy i ograne motywy do granicy bólu. 3/10 jak na razie, więcej napiszę jak seria się skończy.

Ja obejrzałem w końcu GC do odcinka 12 i myślę, że na tym skończę. Co prawda dla Sagaiego mógłbym obejrzeć i drugi sezon, ale mi się nie chce, a przynajmniej nie teraz gdy i tak już mam co oglądać. A nie licząc jakiegoś złego dzieciaka z ostatnich 3 odcinków i tego co dalej uknuje Sagai nie ma co dalej rozwijać, co najwyżej można dalej to schrzanić jeszcze bardziej niż było. Twórcy po prostu zrobią to samo co robili wcześniej – znowu wyciągną znikąd jakiś nowy główny wątek, tak samo jak to było z tą satelitą, później kamykiem i na końcu tym wszechmocnym chłopakiem. I pewnie zakończy się to jak zwykle – kolejnym planem ,który może się tylko udać, jeżeli Shu użyje tego a nie innego Voida. WSZYSTKIE plany Gaiego opierały się wyłącznie na tym.

W sumie nie wiem jak to jest, że  kliknij: ukryte  równoletni Gai wygląda starzej od Shu, chyba że twórcy akurat pamiętali, że Japończycy są z reguły mali. Ale lol se odszedł po tym jak spluwa mu eksplodowała.
Najzabawniejsze jest, że po tym jak twórcy określili, że incest jest zły, pozostawili otwartą furtkę w kierunku  kliknij: ukryte  „to nie incest, jeżeli to klon”, a jeszcze po drodze wyglądało to jakby molestowanie nieletnich byłoby dobre, gdyby nazywać to matczyną miłością. Może bym spróbował jakoś zakibicować Inori, gdyby nie fakt, że była najgorszą główną heroiną jaką w życiu widziałem i nawet ześwirowane yandere, które znaliśmy jedynie z odcinka było bardziej rozbudowaną postacią.
Wciąż nie mam pojęcia jak to jest, że GHQ ignorowało Inori w szkole a Gai ot pozwalał se jej iść. Myślałem też, że matka­‑molestant wie coś o Undertakers, ale nie, tylko uznała że  kliknij: ukryte  podobieństwo jednej osoby do drugiej jest wystarczające by trzymać ją pod dachem.

Ludzie narzekali na Code Geass R2 za to jak ułożony był tam scenariusz, i może było to jedynie rozrywkowe anime, ale w porównaniu z GC CG jest logicznie ułożoną epopeją. Z bardziej wyrazową, liczną i rozbudowaną obsadą.
5/10 i to jedynie za ANIMACJE. I Sagaiego.

w 12 epie wydawało się, że ta „oklepana” seria się skończy, a od 13 ona się dopiero zaczyna >_>.  kliknij: ukryte  pierwszy raz oglądam anime, które można powiedzieć traci głównego bohatera i ciągnie się dalej. ta seria nigdy nie przestanie mnie pozytywnie zaskakiwać. i osobiście nie widzę w niej żadnych kalek w tym momencie. Guilty Crown to imo bardzo dobry przykład tego, jak nie należy oceniać zawartości po okładce i po 13 epie raczej nikt nie powie „to już było”. jedyne co, to przypomina mi się trochę School Days z tym wszystkim, co teraz się dzieje, a co reprezentowało sobą na początku. czytaj „e, kolejna seria jakich niemało, ale co tam obejrzę i tak mnie nie zaskoczy…” – kilka epów później – „o w ... O_O”
i tak anime to podpieczętowało moje 10, które stawiałam od początku.
polecam, raczej nie będziecie żałować ;]

Od 13­‑14 (zmiana op) odcinka anime zmienia oblicze.Zmiana image głównego bohatera. Akcja nabiera potężnego tempa. Po każdym odcinku chce się obejrzeć nst. Oby tylko utrzymali poziom do końca.

Ogólnie to co do tej serii mam mieszane uczucia, ale raczej z przewagą na plus. Może zacznę od tego co mnie zabolało ;)
Każdy chyba zdaje sobie sprawę że ta seria jest kalką jakich oglądaliśmy wiele pt: „Od zera do bohatera czyli: Dzielny młodzian kontra złe coś tam (rząd, korporacja, najeźdźcy z kosmosu).”
Ale autorzy pomimo że z premedytacją powielają schemat to mogli by okazać trochę szacunku w stosunku do inteligencji widza i nie walić już w pierwszym odcinku fabularnej „perełki” którą jest mi dość ciężko przełknąć.  kliknij: ukryte  A mianowicie chodzi mi o to że wojacy, tzw „antyciała”, nie aresztują a nawet nie sprawdzają danych głównego bohatera. Mówimy tu o jedynej osobie która była obecna przy zatrzymaniu dziewczęcia­‑terrorystki podejrzanej o kradzież strasznej i tajemniczej broni ostatecznej zagłady(tak tajnej że nawet głównodowodzący nie ma prawa wiedzieć czym ona jest, lol)...
Po czym ci sami (biedni ćwierćinteligenci) żołnierze zatrzymują wszystkich włącznie z dziećmi i ich matkami w garażu odległym o parę przecznic dalej. Dlaczego? Bo szukają owej straszliwej broni… DŻIZAS ! Powiedzieć że opadły mi ręce to za mało, wszystko mi opadło…
Ale nie zrażony tymi drobnymi nieścisłościami oglądam dalej…
I cóż się ukazuje moim oczętom w którymś z kolejnych odcinków?
„Tajny” ruch oporu jeździ całymi kawalkadami katiuszopodobnych samochodów po okupowanym przez „antyciała”, inwigilowanym przez kamery, satelity, ufnych we władzę obywateli i bozia jedna wie co jeszcze mieście i o dziwo dojeżdżają (tymi lekko odstającymi od cywilnych pojazdami) bez zatrzymania na miejsce akcji. Szkoda że czołgów nie mieli w tej partyzantce, albo małego lotniskowca…
A jednak pomimo tych „drobnych” potknięć seria wciągneła mnie.
Jakoś tak sympatycznie mi się to to ogląda…
Może dlatego że wizualnie jest bardzo fajnie, a może przewidywalna i lekko kulejąca po skręceniu kostki na dziurze wykopanej przez scenarzystów fabuła przemawia do mojej anarchistycznej chęci dowalenia tym którzy narzucają mi swoją wolę (rząd, korporacja, najeźdźcy z kosmosu). Więc pomimo że właściwie to wiem czego się spodziewać to i tak czekam na malownicze skopanie zadków tym złym przez tych dobrych i ogólny tryumf sprawiedliwości… I oglądam dalej. :D

To jedno z większych rozczarowań jakie dane mi było ujrzeć ze strony studia Production I.G. Nie rozumiem czemu zmarnowano tyle pracy i kasy na oprawę audio wizualną dla takiego gniota (mam na myśli postacie, fabułę i niezliczone oklepane motywy tego tytułu).
Prawdziwy produkt naszych czasów, z daleka wygląda piękne, ale przy bliższym zapoznaniu się z tym mina szybka rzednie.

Budżet tej chały spokojnie mógłby starczyć na trzeci sezon Ghost in the Shell S.A.C. i właśnie to jest w tym wszystkim najsmutniejsze. Więcej takich idiotycznych serii na rynku nam naprawdę nie potrzeba.

Nie rozumiem z czego wynika wasz krytycyzm. Owszem, nie jest to anime najwyższych lotów, nie można je porównać do CG, chociażby dlatego, że CG ma lepszą fabułę, ale nie jest to anime, które ma głupie przesłanie, czy same wady. Może jest stereotypowe, czego nie lubię, ale za to główny bohater mimo wszystko wydaje się być dość wartościowy. Jeżeli uważacie, że każde anime z ładną muzyką i kataklizmem w tle, musi za sobą ciągnąć ciężką atmosferę, jak.. CG, czy DN, to grubo się mylicie. Zresztą już, gdy zapowiadali to anime, wiadomo było, że będzie to naprawdę jeden wielki stereotyp. Więc po co ktoś, kto szuka czegoś mocnego, ogląda coś co, może wygląda, ale każdy wie, że nie jest niczym ambitnym. Mimo wszystko dobrze się to ogląda, jako przerywnik. Nie jest idealne, ale prawie, żadne anime takie nie jest. Do tego jest dość… miłe. Nie żeby choroby i rozwałka była miła, ale muzyka i grafika jest naprawdę godna uwagi. Właściwie dałabym temu anime 5 lub 6, ze względu na to, że można spędzić przy nim czas i nie ziewa się co parę minut przy oglądaniu. A do haterów nic nie mam, każdy może mieć własne zdanie, ale uważam, że niepotrzebnie robicie z tego taką aferę, jakby to był najgorszy tytuł zafundowany w tym roku.

Po obejrzeniu 12 odcinka muszę stwierdzić, że anime powinno mieć podtytuł „Och, jestem takie stereotypowe”. Pierwszy raz z taką siłą uderzyło we mnie uczucie deja vu, choć muszę przyznać, że jak na podróbkę wytartych kliszy jest to podróbka zrobiona ładnie i zgrabnie.

Tak się zastanawiam, czy Guilty Crown jest parodią? Brakuje mi tutaj takiego wyróżnika, bo wtedy mogłabym zrozumieć sens występowania tych wszystkich nielogiczności i nieprawdopodobieństw. Do pewnego momentu było znośnie, ale już dwunasty odcinek to kres mojej wytrzymałości – absurdy mnożą się jak króliki. Nie wiem, jakiego syfu nawdychali się twórcy, ale lepiej niech z tym skończą, w przeciwnym razie któregoś dnia mogą obudzić się w pokoju bez klamek. Naprawdę szkoda mi tylko tej pięknej muzyki i grafiki, biedactwa pewnie same nie wiedzą, co tam robią. Jeśli ktoś ceni swoje szare komórki, niech omija Guilty Crown szerokim łukiem. A o porównaniu tego do Code Geass w ogóle nie ma mowy.

Anime nie należy do gatunków jakie zwykłem wcześniej oglądać, jednak muszę przyznać, że szybko mnie wciągnęło. Na początku duży plus za muzykę. Ta z openingu jak i z pierwszego odcinka są super klimatyczne :-) To samo grafika jak i animacje na dość wysokim poziomie.
Sama fabuła, mimo że na początku wciągająca to później wraz z kolejnymi epkami zachwycenie opadło, opadało, opadało. Trochę za dużo fanserwisu i tym podobnych rzeczy. Dodatkowo tak jak opisał to @lastwhisper – główny bohater był po prostu irytujący. A piszę, że był bo najnowszy (9) odcinek całkiem zmienia moje spojrzenie wobec niego. Nie chcę zdradzać kolejnych odcinków, ale chyba fabuła staje się trochę poważniejsza, mroczna. Oby. Bo takiego właśnie anime oczekuje :-)

Cóż, prawie wszyscy moi przedmówcy to zaznaczyli, ale ja również się ośmielę – podobieństwo do Code Geass uderza już w pierwszym odcinku. Główny bohater zamieszany w ruch oporu. Tajemnicza, małomówna dziewczyna, którą spotyka całkiem przypadkiem  kliknij: ukryte  i która również zostaje postrzelona, podobnie jak C.C w CG, choć w tym wypadku Inori została także pojmana. Dodatkowo nadprzyrodzona zdolność, która umożliwi pokonanie przeciwnika.
Ale, dzięki Bogu, są też znaczące różnice. Główny bohater jest interesujący, choć irytujący – zwróćcie uwagę, że zazwyczaj w tego typu produkcjach pojawiają się przeciętni nastolatkowie, przypadkiem wplątani w fabułę, a jednak zachowujący zimną krew, kiedy sytuacja tego wymaga; zupełnie jakby nagle wiedzieli doskonale co zrobić. Tutaj, nieśmiałość i tchórzostwo głównego bohatera, który do złudzenia zachowaniem przypomina maminsynka, działa na korzyść akcji, bo nie wiemy jak zachowa się bohater. Jego wahanie jest uzasadnione – jak przystało na normalnego, przyziemnego osobnika, który nie może uwierzyć, że jego spokojne życie zmieniło się tak diametralnie. W ten sposób seria zachowuje realistyczne odczucia, a zarazem stanowi serię dla fanatyków science­‑fiction. Choć mam szczerą nadzieję, że Shu z biegiem czasu nabierze tego męskiego syndromu.
Akcja nie trzyma w napięciu, ale stawia wiele niewiadomych. Jeśli kogoś niemiłosiernie irytuje główny bohater, to przysłaniają to elementy świata przedstawionego oraz wątki wplecione w fabułę. Sama Inori, nawet jeśli jest niesamowicie podobna zachowaniem do C.C, to jednak stanowi ciekawą zagadkę – i mam nadzieję, że wraz z rozwojem akcji, więcej dowiemy się na jej temat.
Co do oprawy graficznej i muzyki – obłędna. Szczerze powiedziawszy, jest to jeden z głównych elementów, dla którego poświęcam swój czas, oglądając tą produkcję.
A jeśli chodzi o fabułę? Proszę, nie zawiedź mnie!

Wyszło już 6 odcinków. Kiedy oglądnęłam 6 i usłyszałam „Moc Królów” od razu już wszystko mi się ułożyło w Code Geass. Od początku mi się już z tym kojarzyło, ale te słowa wszystko zapełniło. Muzyka to anime jest piękna, od razu mi się spodobała w trailerze. Jedno z moich ulubionych anime :)

Jestem po pierwszym odcinku. To jest tak żenująco podobne do Code Geass… po prostu wow

Po pierwszym odcinku serię wyróżniała jedynie bardzo dobra oprawa audio/video. Fabuła natomiast wyglądała schematycznie. Jednak ku mojemu zaskoczeniu, im dalej tym lepiej.

Po obejrzeniu czwartego odcinka stwierdzam, że schematów jest mniej niż przewidywałem i całkiem dobrze się maskują. Ilość nieścisłości nie przekracza norm dla SF (Znaczy się można uznać, że ich nie ma). Natomiast charaktery bohaterów reprezentują poziom wyższy niż zwykle. (Ostatnie zdanie nie dotyczy głównej bohaterki – jest tragiczna).

Seria ma potencjał. Na razie wystawiam 7/10 i wyrażam nadzieję, że ocena wzrośnie.

Wspaniała grafika oraz oprawa muzyczna. Dużo muzyki to jest to co tygryski lubią najbardziej. ;D Od razu się rzuca w oczy, ze pod tym względem anime wypada rewelacyjnie.
Mniej fajnie jest z fabułą. Trochę wszystko jest już oklepane i ssie. Ale z kolejnymi odcinkami pewnie się to zmieni.  kliknij: ukryte  A przynajmniej mam taką nadzieje…
Jak na razie 9/10 a bo będzie dalej zobaczymy.

Pomysł na anime może i jest oklepany, bo już gdzieś widziałem te same motywy z niepozornym chłopakiem co to staje się super bohaterem… no, ale to dopiero 1. odcinek. Mimo wszystko bardzo mi się spodobało! Dużo muzyki – to po pierwsze (podobnie jak w 1. odcinku Ga­‑rei Zero) i grafika – bardzo ładna, przyciąga oko… ogólnie wygląda to na solidną produkcję. Nie wiem jak poleci ta historia, ale myślę, że się nie zawiodę. Daję na razie 8/10.

Po raz pierwszy oglądając serię telewizyjną czułem się, jakbym zabrał się za oglądanie wysokobudżetowej produkcji kinowej. Graficznie i muzycznie cudeńko. Co do historii – zobaczymy. O ile nie zarżną bohatera i historii stereotypowością, czego można się spodziewać, i rozwiną niegłupio wykreowany świat i historię, może być dobrze. To akurat nie jest rzecz do oceniania po pierwszym epie, jak to zrobiła poprzedniczka, bo można się spodziewać absolutnie wszystkiego. Poza o wiele gorzej zapowiadającym się protagonistą, początek serii trochu skojarzył mi się z Xam'd, a tamfabuła była świetna. Ważne, że na razie się to w napięciu oglądało.

Jezu znowu jakiś tani szajs.
Kolejny przygłupi, ekstremalnie nieśmiały chłopaczek z mottem „przepraszam że żyje” udający bohatera w oprawie spapranej fantastyki „wydobywam broń z ciała przyjaciół”
Koszmar, koszmar i jeszcze raz koszmar… taki koszmar, że animacja, tła czy chara desing nic nie ratuje.

Oh. My. Ciach. God. Tak jak mogliśmy się spodziewać po promo arcie – [link] chara design jest rewelacyjny. Tła wyglądają wspaniale. Animacja jest naprawdę płynna. Po obejrzeniu Guilty Crown, miałem wrażenie, że wszystkie inne anime są emitowane w co najwyżej 360p.
Tak, ten sezon będzie wspaniały.
Guilty Crown, Mirai Nikki, Fate/zero, Shana III, HxH, Chihayafuru, Persona 4…

Zmoderowano.