Tanuki-Anime

Anime cierpi na jedną, bardzo poważną chorobę, wynikłą z bardzo niefortunnej decyzji reżysera (czy kogokolwiek innego), by dwa ostatnie odcinki chronologicznie umieścić przed pierwszym. Owszem, daje to efekt nagłego zrozumienia dla wydarzeń, olśnienia widza i wzrostu zaciekawienia pod koniec, ale jednocześnie wymaga przedarcia się przez pierwsze dwie godziny nudy. Nudy, podczas której widz zmuszony jest to obserwowania mało interesującej gry uczuć i miotania się bohaterów raz w jedną, raz w drugą stronę, nie mogąc znaleźć wyjścia z sytuacji. Sęk w tym, że nie wiadomo, co do tej sytuacji doprowadziło i dlaczego wygląda ona tak, a nie inaczej, przez co trudno się losami bohaterów zainteresować. Zwyczajnie nie wiadomo, dlaczego robią to, co robią.

Przyszłym widzom polecam więc rozpocząć seans od odcinka 5, a potem szósty i wtedy resztę od pierwszego. Owszem, chronologiczny finał straci wtedy wydźwięk, lecz jednocześnie sensu od razu nabierze główna oś fabuły, w założeniu służąca chyba tylko przydługiemu wprowadzeniu postaci i umiejscowieniu średnio ciekawych walk.

Całkiem interesujący tytuł. Faktycznie ma w sobie coś magicznego a przy tym nieco mrocznego i mistycznego. Sama historia jest nawet wciągająca, ten zabieg z tymi 2 ostatnimi odc. które właściwie powinny być na początku wypalił przynajmniej dla mnie. Jeśli chodzi o bohaterów no to na to ile czasu mieli to nawet byli interesujący. Na pewno bardzo mocno stroną tego tytułu jest oprawa graficzna, świetnie wykonane tła do tego projekty postaci które pasowały idealnie. Również sposób w jaki przedstawiono tu magię bardzo mi się podobał. Szkoda, że nie ma jakieś kontynuacji bo Guardian World i jego klimat mi się bardzo podobał. Tak więc ode mnie 7/10.

Powtarzając za Pazuzu – trudno nazwać Shamanic Princess anime rewelacyjnym, jednak ma w sobie coś, co sprawia że świetnie się je ogląda i dobrze wspomina. Wydaje się, że coś takiego mogło powstać tylko w latach 90., może nie najlepszych, ale chyba najciekawszych w historii anime. Czerpano wtedy z najprzeróżniejszych źródeł, powstawały filmy nie zawsze udane, ale jednak z lepszym czy gorszym pomysłem. Mam wrażenie, że stąd wzięła się specyficzna „magia” Shamanic Princess – w tytule tym połączono elementy charakterystyczne dla fantasy i magical girls, jednocześnie odżegnując się od komedii i sposobu przedstawiania postaci charakterystycznego dla produkcji dla młodszych widzów. Swoje zrobiły też muzyka, daleka od elektronicznego plumkania rodem z gier komputerowych, tła jakby z filmów Ghibli, wreszcie oryginalna kreska.

Krótko pisząc – warto zobaczyć.

Chociaż trudna w odbiorze to potrafi widza przyciągnąć. Fabuła oryginalna i jak na magical girls przystało, znalazło się kilka fajnych transformacji;] Postaci barwne, chociaż przyznam, że raz lubiłam daną postać a za chwilę nie. Tak jak któryś bohater powiedział w każdym z nas jest dobro i zło.

Muzyka była prześliczna. Również sądziłam, że opening trochę nie pasuje do serii i muzyka w nim była zbyt beztroska. Jednak już w drugim odcinku bardzo przypadła mi do gustu i uważałam, że bardzo pasuje do całej historii, być może chodziło o sam tekst piosenki, nie wiem. Ending także był fajny, oraz piosenka z końca 4 odcinka bodajże.

Co do kreski w tym anime to była śliczna. Postacie były bardzo ładne narysowane zwłaszcza Sarah. I te wszystkie krajobrazy…Szczerze mówiąc wolę styl rysowania z lat 90, ale co kto lubi.

8/10
Polecam!

Sam nie wiem co mam myśleć o tym tytule. Ogólnie rzecz biorąc nawet się mi podobał, choć chyb nie do końca zrozumiałem fabułę… Zgodnie z sugestią dobry tytuł dla kogoś kto lubi tajemnice i lubi sobie po spekulować. A tak na marginesie, mnie osobiście postaci Grahama doprowadzała do szewskiej pasji… Zdecydowanie wolałem drugiego partnera Tiary.

Natrafiłam na SP przez przypadek, ale nie żałuję. Wszystkie odcinki obejrzałam właściwie na raz i moje wrażenia są zdecydowanie pozytywne. Po pierwsze oczarował mnie cudowny projekt postaci i kreska, muzyka także przypadła mi do gustu. Opowiadana historia jest ciekawa i poprowadzona w bardzo dobry sposób. Co do postaci nie mogłam wysunąć ostatecznej oceny – w jeden chwili kogoś uwielbiałam, by zaraz go znienawidzić przez jedno słowo czy gest(wyjątkiem okazał się Graham, który wzbudził moją najszczerszą sympatię od samego początku.)
Ogólnie rzecz biorąc anime warte plecenia, jeśli ktoś ma trochę czasu może obejrzeć.

Nie jest to jakaś rewelacja, ma swoje wady, ma swoje zalety, ale jednocześnie trudno było mi się oderwać od ekranu. Jest w niej dużo magii, nostalgii i smutku, a mimo licznych walk całość przepełnia spokój.
Mimo luk w scenariuszu, wielu niejasności i odrobiny chaosu, jaki panuje na ekranie, cieszę się, że na nią trafiłam.

A animacja, oraz projekty prostaci są wspaniałe.

To było naprawdę świetne anime. Grafika cudowna, ciekawe postacie. Najbardziej szkoda mi Grahama, ale ogólnie: super. To anime ma klimat, co jak co! Essi