Tanuki-Anime

Jest rok 1964. Od zakończenia drugiej wojny światowej minęło osiemnaście lat, w trakcie których Japonia przekształciła się z totalitarnego reżimu w demokratyczne państwo, członka ONZ i jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek świata. Ukoronowaniem tych zmian mają się stać Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio, będące też okazją do rozpoczęcia licznych inwestycji w całym kraju. Ofiarą jednej z takich inwestycji ma paść stary i zaniedbany młodzieżowy dom klubowy – „Dzielnica Łacińska”. Jego dotychczasowi członkowie, podzieleni na co najmniej kilkanaście różnych klubów, nie mają jednak zamiaru czekać z założonymi rękami i zamierzają spróbować zmienić decyzję władz. W tym samym czasie szesnastoletnia Umi dowiaduje się o wierszu napisanym na jej cześć, opublikowanym przez klub dziennikarski działający w „Dzielnicy Łacińskiej”. Odtąd jej losy wielokrotnie krzyżują się z autorem tego wiersza, co w końcu sprawi, że dziewczyna przyłącza się do walki o uratowanie starego budynku. Nie mniej ważne okażą się też jej własne uczucia i kolejne przeszkody, stawiane na jej drodze przez złośliwy los.

Jakość wydania plasuje się na poziomie typowym dla Monolithu. Film jest sprzedawany w zestawie z Szeptem serca, Rodzinką Yamadów i Opowieściami z Ziemiomorza lub pojedynczo, w rzucającym się w oczy pomarańczowym kartoniku z wycięciem z boku, upraszczającym wyciąganie z niego właściwego pudełka z DVD. Na obu umieszczono też krótki opis anime, straszący nieciekawym stylem, przekręconym streszczeniem fabuły i literówką w imieniu jednej z postaci. Menu oferuje typowe opcje na czele z podwójnym lektorem, nazywanym z niezrozumiałych dla mnie powodów dubbingiem, oraz polskimi napisami. Zawiera też krótki zwiastun filmu, zdradzający kilka kluczowych momentów, wiec radzę go pominąć do czasu obejrzenia całości.

Polski przekład nie jest całkowicie wierny oryginałowi, choć w tym przypadku uznaję to za zaletę. Postacie mówią raczej swobodnym i młodzieżowym, choć wciąż bardzo uprzejmym językiem, dzięki czemu uniknięto sztuczności, którą skutkowałoby przetłumaczenie wszystkiego dosłownie. Już na początku filmu zostałem przyjemnie zaskoczony przełożeniem zwrotu „itadakimasu” na „konam z głodu”, a to zaledwie pierwsza z drobnych, pozytywnych zmian. Może trochę przeszkadzać nadużywanie średników, ale nie jest to istotna wada.

Polskie wydanie Makowego Wzgórza trzyma dość solidny, typowy dla Monolithu poziom. Za niewygórowaną cenę dostajemy pozbawiony fajerwerków, ale dobrze przetłumaczony film. Nie nazwałbym go jednak dobrym ze względu na obecny w opcjach językowych „dubbing”, będący w rzeczywistości lektorem. A to niestety trudno mi określić inaczej niż wprowadzaniem widzów w błąd. Szkoda też, że wydawca nie zdecydował się na prawdziwy dubbing i miał aż trzymiesięczne opóźnienie z premierą.