Tanuki-Anime

No dobra, zmęczyłam toto wreszcie. Wiwat dla mnie!
Wywalić szczenięce zauroczenia Nanami sygnowane wielką miłością i byłaby to całkiem fajna seria. Gdyby bohaterowie zaprezentowani byli w relacji flirt­‑starcie charakterów­‑przyjaźń międzygatunkowa, to i te zazdrości o „moją panią” i „mojego chowańca” byłyby fajniejsze do oglądania, i wtedy dopiero mogłyby jakieś miłoście kiełkować. No ale cóż, romans shoujo zobowiązuje >_>
Plus za wszystkie akcje pozaromansowe, było naprawdę śmiesznie, w głupawy sposób, ale śmiesznie. Nad Tachibaną i Pikorinem mogłabym rozpływać się całą noc, więc tylko sobie westchnę z głębi serca aaah~
Nie wiem, czy wypada jechać po „niesamowicie skomplikowanej intrydze, która była dobra, gdyby to nie był szojec”...? Może lepiej się powstrzymam. Graficznie trochę bieda, muzycznie może być. Przed drugą serią muszę odpocząć. Najlepiej kilka miesięcy.

Czyżby jakaś niechęć do shoujo­‑ai? A nieśmiertelne Haruka i Michiru z Sailor Moon?

Całkowicie zmieniłam zdanie na temat serii, dlatego dopiszę coś do mojej poprzedniej wypowiedzi, czego nie zawarłam poprzednio, pisząc 'na gorąco'. Seria spodobała mi się na tyle, że z wielką przyjemnością obejrzałam ją dwa razy. Zawsze tak robię, gdy nie chcę zbyt szybko rozstawać się z bohaterami, których polubiłam. Dla mnie 'Kamisama Hajimemashita' w odniesieniu do całokształtu tematyki anime jest mocno średnia, ale w odniesieniu do konkretnego gatunku (w tym wypadku shoujo, do którego mam ciężką awersję) wypada naprawdę bardzo dobrze. Nawet, jeżeli nie jest jakąś ultra ambitną serią, a jedynie ma zaspokoić głód wielu miłośniczek i miłośników romansów, moich odczuć względem serii nie może już zmienić. Po prostu podoba mi się i tyle. Jeżeli pani Suzuki chciała rozmiękczyć moje zatwardziałe w stosunku do shoujo serce, doskonale udało się jej to osiągnąć poprzez stworzenie postaci Tomoe i właśnie taką, a nie inną kreację tej postaci. Od tego momentu zwierzęce atrybuty postaci męskich zaczęły przyciągać mnie do serii, których wcześniej nie znałam, jednak nie zawsze znajdę tak dobrze stworzonych bohaterów, jak lisi youkai tej serii. Dobrym przykładem jest Miketsukami z 'Inu x Boku SS' którego postać zaczęła mnie interesować od bodajże dopiero 10 odc. (nie jestem już pewna, w którym odcinku wyszła na jaw prawda na jego temat). Wcześniej sprawiał wrażenie rozmiękłej kluchy i nawet wygląd po przemianie niewiele mu w tym względzie pomagał. Tomoe od początku do końca, moim zdaniem, jest bardzo dobrze wykreowaną postacią, spełniającą moje wszelkie kryteria. Wredny, cyniczny, brutalny, sprytny tam, gdzie trzeba, a jednocześnie ciepły i troskliwy tam, gdzie trzeba, czyli równowaga w pełni zachowana. Reszta postaci w jakiś sposób jest zabawna, nie męczą widza swoją osobą. Mogłabym jedynie przyczepić się do seiyuu Nanami. Sama bohaterka była w porządku, tylko przez cały seans denerwował mnie jej głos. Nie potrafię nawet wyjaśnić, dlaczego, ale nie polubiłam jakoś tej seiyuu. Mogli dobrać jej kogoś lepszego, ot moja skromna sugestia.

Seria jest pełna naprawdę zabawnego, nienarzucającego się na siłę humoru. W przypadku gagów sytuacyjnych miałam sporo zabawy, rechocząc w niebo głosy. Szczególnie bardzo podobały mi się zabawne sytuacje w trakcie konfrontacji Tomoe x Mizuki x Kurama i ich wieczne kłótnie o bzdury ;). Doprawdy rzadkie zjawisko w moim przypadku, zważając na fakt, że tylko kilka serii komediowych do tej pory tak naprawdę zdołało mnie rozśmieszyć. Dodatkowo anime skłoniło mnie do przeczytania mangi, co zdarza się raz na dziesiątki serii. Zazwyczaj nie chce mi się sięgać po rozszerzoną, obrazkową wersję danego tytułu, dlatego generalnie swoje odczucia opieram na samym anime. W tym wypadku żałuję jedynie, że seria nie została przedłużona do min. 25 odc., a istotne wątki zostały pominięte. Aż prosi się o wyjaśnienie sprawy z Jukiji. Mam nadzieję, że twórcy pójdą kiedyś tą ścieżką i zdecydują się na stworzenie kontynuacji, gdyż prawdziwa akcja zaczyna się dopiero po wydarzeniach z aktualnej serii.

Plusem w Kamisama Hajimemashita jest też japoński folklor – bardzo malowniczy i ciekawy.

Oj tak, zdecydowanie. Nic tak nie poprawia nawet najbardziej kiepskiej serii (ta należy do mocno średnich pod względem fabuły i bohaterów, aczkolwiek całkiem przyjemnych w odbiorze), jak odrobina folkloru i/lub chociaż jeden dobrze wykreowany bohater. Tutaj mamy obie rzeczy w doskonale dobranych proporcjach i choć, jak zwykle, jeżeli chodzi o serie shoujo, główną bohaterkę chętnie zastrzeliłabym z jakiegoś grubego kalibru, całą miałkość innych bohaterów nadrabia Tomoe i nie chodzi tu o jego ekstremalną biszowatość. Raczej o zadziorność i niepokorny charakter, który lubię u bohaterów różnych anime. Za to na Mizuki'ego mam alergię. Wkurzający typek.

Jeśli tak podobało Ci się Kamisama Hajimemashita, to polecam mangę o tym samym tytule :) Anime jest tylko wstępem do długiej, wciągającej historii. Zostaje również w zaskakujący sposób rozwinięty wątek Yukiji, a wszystko co dzieje się na początku mangi ma znaczenie w późniejszym rozwoju fabuły ;)

Jeżeli nie chciałabyś czytać o tych samych wydarzeniach, to zacznij czytać od 25 rozdziału. Wtedy bodajże (o ile dobrze pamiętam) manga zaczyna się różnić od anime. Przeczytaj również rozdział 13, którego nie zanimowali, a który wg mnie byłby tego warty (nawet czekałam, aby zobaczyć ten rozdział w ruchu i w kolorze!).

Mangę polecam nie tylko Angel_Kitty, ale także wszystkim, którzy pokochali Kamisama Hajimemashita! :)

Gdzie ci tam przypomina Ayuzawę Misaki? Ta była najczęściej agresywna, obrażona na męską populację, za bardzo przeskakująca od hot do cold (przynajmniej w anime). Nanami z Kamisami jest najczęściej normalna w taki do uwierzenia sposób. Ale że seria jest z przymrużeniem oka to i wszystkie postacie zachowują się w z lekka zakręcony sposób. Zdarza się Nanami wybuchnąć, ale ze zrozumiałych powodów- demon chce cię zeżreć, od Tomoe ciężko wyciągnąć co właściwie czuje lub ten zamienił szkolnego idola w strusia

„Niem zawiodłam się tylko n Kuramie” To widzę, że lubisz tyko Panów z drmatycznej przeszłości zakochanych w samym sobie xD

miało być -->
*miejscami męcząca, ale dała się lubić

;p

Wszystkie odpowiedzi na pytania odnośnie fabuły znajdziesz w mandze :)

Sen nie nazwałabym przypomnieniem sobie. I tak w mandze o tym jest- sprawa Yukiji właściwie niedawno przeszła w stan wyjaśnienia.
Osobiście mnie zdziwiło, że w odcinku 10 pojawiła się sprawa klątwy, która pojawiła się w mandze dość późno

Seria dość przyzwoita i zgrabnie zamknięta ale rzeczywiście fabułę potwornie okroili. Co do dziewczyny z przeszłości to  kliknij: ukryte  managa jest właśnie na etapie wyjaśniania tego wątku, a wnioski, które się nasuwają czytelnikowi są zaskakujące i niespodziewane :)). Powiem szczerze, że to najmocniejszy punkt tej opowieści, który jest rewelacyjnie poprowadzony. Polecam angielskie skany mangi dostępne w sieci. Co do tego kolesia  kliknij: ukryte  tj. Kirihito, jest on bardzo ważną postacią, która odegrała dużą rolę w przeszłości Tomoe. Właściwa akcja rozkręca się właśnie dopiero kiedy on się pojawia, a więc w momencie, w którym urwali anime :).