Tanuki-Anime

Enjoy:
[link]

Wojna o tytuł trwa już dobre kilka dni, mnie natomiast zastanowiło co innego. Mianowicie to nie jest pierwsza seria anime puszczana przez tę stację telewizyjną jak również nie pierwsza która została przetłumaczona na polski, więc dlaczego tylko tutaj pojawia się problem? Dlaczego nikt nie bulwersuje się o „Cudowny park Amagi”? Może po prostu pewne osoby poczuły się dotknięte przez to gimbaza?

Co to za syf w tytule? Anime zostało wydane w polszy? Nie? To oryginał poproszę.

Widzę duży ból tylnej części ciała z powodu polskiego tytułu. Mi tam się on podoba i pasuje do treści bajki lepiej niż oryginalny. W końcu o czym jest ta baja, jeśli nie o miłości, gimbazie i kosmicznej fazie?

Osoba, która wymyśliła ten tytuł powinna zostać zwolniona z pracy, zmieńcie to na oryginał, a to „coś” zostawcie jako podtytuł. To jest okropne..

[link]
*czyta polski tytuł i tak trochę wybucha, ale tylko trochę*
O… Kurde? :'D
Ciekawe, czy będzie z dubbingiem? Po japońsku znam z- Eee, „innych źródeł” ale fajnie byłoby to posłuchać po polsku, ciekawe jakby przetłumaczyli żarty? ^^

Skończyłam niedawno oglądać całą pierwszą i drugą serię, muszę przyznać że pomimo nadmiaru lukru są też bardziej dramatyczne momenty a całość jest po prostu urocza i zabawna. Jednak jeśli  kliknij: ukryte  ktoś oczekuje spektakularnego finału to się zawiedzie i powiem nawet że ta seria rodzi pewną frustrację po przedawkowaniu(przynajmniej u mnie) bo romans rozwija się BARDZO wolno i nawet OVA tego nie naprawia

Bardzo przyjemne i fajne anime , świetnie się bawiłem oglądając te 12 odcinków , fajna komedia z romansem .

Jak nigdy w takie rzeczy się nie bawiłem, w przypadku tej serii byłbym skłonny wysupłać kilka groszy na rzecz wyprodukowania kolejnych epizodów. To tak dla zobrazowania, jak wiele ona dla mnie znaczy.

Ogólnie to Chuunibyou demo Koi ga Shitai jest nierówne gatunkowo, tzn. proporcje są nie przemyślane i źle zrobione. Połowa serii to nieśmieszna komedyjka, druga połowa dramat z romansem. Nie ma tutaj takiego gatunkowego balansu. Pomysł na fabułę bardzo dobry i oryginalny, wykonanie nieco gorzej, ale syndrom został bardzo fajnie pokazany. Z bohaterów polubiłam jedynie Kumin, kliknij: ukryte  nie wybaczę twórcom tego, co z nią na końcu zrobili, aż boję się oglądać kolejny sezon. Reszta bohaterów… Oprócz tego że Rikka i Dekomori miały syndrom, to wszyscy są typowymi schematycznymi bohaterami. A szkoda. Co do strony audiowizualnej nie będę się wypowiadać, wystarczy tylko „Kyoto Animation”. Dziękuję. A co do muzyki… Opening taki sielankowy, nawet niezły, ale niestety nie pasujący do drugiej połowy serialu. Ending zaś fajnie wpasowywał się w syndrom. Muzyka towarzysząca „walkom” pasująca, to samo o reszcie soundtracku. Ogląda się przyjemnie, chociaż trochę nudziłam się na ostatnich odcinkach, ale po prostu nie przepadam za tym gatunkiem. Ogólnie to anime ma ode mnie 8/10, ale ostatni odcinek…  kliknij: ukryte  Why, Kumin­‑senpai, why?!

Przed seansem miałam poważne obawy, które jednak szybko zostały rozwiane. Dostałam przyjemną w odbiorze, lekką serię komediowo­‑romansowo­‑szkolną i podobało mi się, mimo że nie jestem wielką fanką takich klimatów. Wprawdzie podejście bohaterów do chuunibyou i jego przedstawienie czasem irytowało, ale nie na tyle, by zepsuć wrażenia. Do moich faworytów należą Kumin, Touka i Shinka, jednak muszę przyznać, że Rikka też była bardziej strawna, niż się spodziewałam. Porządne 8/10.

Przyzwoita seria. Fabuła całkiem fajna. Wszystko ma ręce i nogi. Tak jak większość osób spostrzegło przyjemnie się to ogląda. Jednak niczym szczególnym seria ta nie porywa. Gagi są przeciętne, akcja mogła by być nieco lepiej rozwinięta. Szczególnie irytowało urywanie tej akcji w kluczowych momentach. Także wątek miłosny nie został należycie dokończony. Przynajmniej jednak seria niczym szczególnym nie razi. Przyzwoite 6.

Mam alergię na supermoce, dlatego pierwsze epizody wydawały się męczące. Na szczęście anime zaczęło bronić się bohaterami. Protagonista jest postacią wyraźną – i tu jest dowód że da się. Do tego naprawdę bardzo dobre postacie drugoplanowe, nieszablonowe jeśli spojrzymy na ich charakter (co można wyczytać w recenzji). Już około 5 odcinka seans zaczął być przyjemny. Zaakceptowałem – dobrych, jak wcześniej pisałem – bohaterówm to i humor wydawał się być jadalny.

Seria bardzo przyjemna w sam raz na wiosenne wieczorki z żelkami. Moją uwagę zwrócił szum wokół tego anime. W wielu rankingach pojawiało się dość wysoko więc zaryzykowałam. Nie zawiodłam się, ale też nie zachwyciłam.

Szczególną uwagę zwracała kreska która była dość dokładna, ale też typowa dla szkolnych komedii. Co do muzyki to ending był kawai i jeden soundtrack bardzo przyjemny (do tej pory nie mogę się nim nacieszyć).

Bohaterowie całkiem fajni Rikka była genialna, ale nie odczułam żadnego „WoW”. Znalazłam parę niedociągnięć, ale to tylko szczegóły.

Anime to z pewnością nie jest jakimś wielkim romansem tylko komedią jakich wiele. Co prawda wiele gagów i pomysłów było twórczych, ale to cały czas typowe szkolne życie. Mimo tego iż to anime jest typowe to ma swój urok prowadzący do słodkiej lecz trochę naiwnej puenty. Ogólnie anime zaliczane do tych Kawai można je postawić obok K­‑on­‑u czy też Love lab.

Właściwie to bez szału. Oglądało mi się bardzo przyjemnie i muszę przyznać, że jest to seria dość wciągająca. Nie wiało nudą i bywało zabawnie. Główny problem leży w tym, że widząc taki komedia i romans, spodziewam się komedii i romansu, a jak w pewnym momencie żarty zaczęły mnie nudzić, tak niewiele później całkiem zniknęły, a romansu ani widu ani słychu. Coś tam się niby kroiło, ale żenująco słabo -może to normalne wśród takich ludzi jak oni, ale mnie nie zadowala.
Elementy anime będące owocem wyobraźni bohaterów były słabe. Spodobały mi się może 3­‑4, a najbardziej chyba moment na plaży w ostatnim odcinku. Jakkolwiek odrobinę zbyt poważnie to wyszło, tak same efekty się sprawdziły bardzo dobrze i nawet ten patos jakoś specjalnie mnie nie raził.
Bohaterowie bardzo przeciętni, charatery typowe i raczej płytkie, próbowano je wzbogacić syndromem ósmej klasy, tak nie wyszło to zbyt dobrze, może przez to, że sam wątek potraktowano bardzo płytko, jednowymiarowo i po macoszemu, a co więcej, prowadził on do równie płytkiej puenty.
6/10

Bardzo mi się podobało. Z początku odcinki bardzo zabawne później spokojniejsze ale to naprawdę przyjemnie się oglądało.
Grafika i projekty postaci bardzo mi się podobały.
Jeśli chodzi o seiyuu to jak najbardziej na plus.

Cała ta otoczka tego „syndromu” na początku była dość zabawna(na swój dziwny sposób, uśmiechałem się jednocześnie myśląc „ale to głupawe…”), z czasem robiła się niestety trochę irytująca…

Główny bohater, który próbował zerwać z przeszłością i odnaleźć się w realnym życiu był nawet interesujący, zaczął w końcu myśleć racjonalnie i trzymać się tego – niestety gdzieś później ponownie wrócił do raczej mało logicznego toku rozumowania i jeszcze zaczął zalatywać schematycznością… tak jak na początku wydawał mi się oryginalny, tak później tego typu zachowania widywane były również w innych seriach. O innych bohaterach nie mam za bardzo jak się rozpisywać, też było widać u nich wiele powielanych schematów charakterystyk i nie wyróżniali się za bardzo. Nie jestem również przekonany do samych zachowań, oglądałem wiele komedii szkolnych, czy po prostu serii związanych ze szkołą – i w tym przypadku nie wyglądało to zbyt naturalnie, chyba bardziej pasowałoby, gdyby osadzili to gdzieś w połowie gimnazjum…

Rozumiem to całe przesłanie, że każdy żyje z jakimś swoim syndromem – tylko nie jestem przekonany do tego w takiej formie, bohaterowie zamiast zaakceptować swoją wewnętrzną indywidualność i po prostu próbować żyć z takimi „zainteresowaniami” gdzieś po boku, to doszli do wniosku, że jest to coś, czym powinni się pierwotnie kierować, rozwiązanie raczej płytkie i niedojrzałe zwłaszcza w perspektywie przyszłości, nie mówię tutaj o całkowitym negowaniu pewnych uczuć ale dorastający ludzie powinni cechować się przywyknięciem do faktów w rzeczywistości i zamiast przesłania, które mogłoby dać trochę do myślenia podano płytki rozwiązanie na talerzu.

Pierwsze kilka odcinków faktycznie nie zachwycało, później było troszkę lepiej, niestety zakończyło się raczej przewidywalnie – raczej nie ma mowy o jakimś zaskoczeniu. Nie mniej oglądało się dość przyjemnie, choć nie jest to typ serii, o której można by się rozpisywać godzinami – zaliczyłbym to do kategorii lekkich serii, od których nie powinno się zbyt wiele wymagać, sam się może nie nudziłem ale o jakimś większym zainteresowaniu też ciężko mi mówić. Sam pomysł ciekawy ale przedstawiony prostoliniowo i powierzchownie.

Nie dawałem temu anime zbyt dużych szans, ale przemogłem się i z biegiem odcinków nawet dobrze się to oglądało. Całkiem sympatyczna komedia z ciekawymi postaciami i niebanalnym jak na ten typ produkcji zakończeniem. Jedna z lepszym pozycji, choć początkowe odcinki wcale na to nie wskazują.

Ciekawy pomysł na anime. Odcinki w ciągu serii były o wiele bardziej ciekawe niż te na początku, jednakże recenzja na tanuki zachęciła mnie do obejrzenia. Ogólnie – anime trochę dziwne, nietypowe. Co by tu jeszcze… spodziewałam się trochę innego zwrotu akcji i zupełnie innego zakończenia, kliknij: ukryte  sądziłam, że po tym jak się Rikka i Yuuto się przytulali itd. to zostaną razem. Chuunibyou demo Koi ha Shitai! samo w sobie nie jest złe, ale nie jest też idealne. Zdziwiło mnie jak  kliknij: ukryte  w 11 odcinku Dekomori się normalnie uczesała, na początku w ogóle jej nie poznałam, myślałam też, że się nie podda i zostanie taką jaką była.. Walka w anime była pokazywana raczej nie wiele razy, lecz były całkiem fajne efekty. Co do postaci najbardziej chyba polubiłam Nibutani. Urzekła mnie muzyka w openingu, uwielbiam <3

Przyznam, że początkowe odcinki Chuunibyou mnie nudziły. Stanęłam gdzieś na 6 i dopiero jakiś czas później dokończyłam. Często mam tak z 12/13­‑odcinkowymi seriami. Po prostu na początku mnie nudzą, a dopiero w drugiej połowie zaczyna dziać się coś ciekawego no i sami widzicie… nie mówię, że zawsze, ale najczęściej, a Chuunibyou nie jest wyjątkiem. Może tylko ja jestem taka dziwna, no ale… XD

Nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobało. Bo podobało. Ale jak mówiłam na kilku pierwszych odcinkach można zasnąć. Potem jest już ciekawiej, wszystko ładnie wyjaśnione. Kreska i animacja są śliczne, bohaterom nie mam zbyt wiele do zarzucenia. Irytowała mnie jedynie ta blondynka w dwóch kucykach [uh, nie mam pamięci do imion drugoplanowych postaci].

Co by tu jeszcze? Anime na pewno wyróżnia się na tle innych pomysłem i wykonaniem, ale jak na moje gusta nie jest jakieś wybitne. Dałam siódemkę i myślę, że jest zasłużona z obiektywnego punktu widzenia, ale jeśli chodzi o moje osobiste odczucia to szału nie było. Mimo wszystko warto obejrzeć, w końcu ludziom musiało się podobać… druga seria będzie, sporo specjalnych odcinków wydano, a teraz jeszcze słyszałam o filmie.

Anime średnie obejżałem ale nie moje klimaty , zakończenie słabe za bardzo to z dramatyzowali , co do wątku można lubić anime/mange i gry ale nie trzeba zachowywać się od razu jak gimbus , fabuła na początku była nawet niezła ale pod koniec irytowała 5/10

Obejrzane jednym ciągiem, ale… Nie jestem zadowolony, mogło być lepiej.

Z pewnością ta seria ma coś, co ją trochę wyróżnia, ale znów nie na tyle, by została na długo zapamiętana.
To nadal jest komedia szkolna, z jednym tylko wyróżnikiem – „syndromem gimbusa”. Poza tym nie różni się od przedstawicielek swojego gatunku.

„Gimbusy” mają swój urok przez pierwsze odcinki, potem zaczęły mnie irytować, a ostatnie odcinki nużyły. Patos w formie, w jakiej w tym anime się go podaje, zupełnie do mnie nie trafia, nie przejąłem się więc „tragiczną przeszłością” bohaterki (no a jakże, musi być smutno i wzniośle!).

Poza tym… „gimbusy”? Ich zachowanie bardziej pasowało do dzieci z podstawówki, a nawet przedszkola. Zdecydowanie przesadzone.

Jest sporo dobrych scen, bardzo zabawnych, a nawet uroczych, dlatego serię ogląda się lekko i przyjemnie.

O dojrzewaniu, tak. Tylko potraktowane zbyt jednowymiarowo. 6/10.

Jedno z moich ulubionych anime :3 Szkoda tylko zakończenia, które mogło być ciut lepsze ;/

Niewiele musiało mnie przekonać, aby sięgnąć po ten tytuł. Żaden ładny obrazek, żaden opis fabuły. Wystarczyło jedno: Kyoto Animation. To studio bierze się w ciemno już na początku wiedząc, że wyjdzie coś dobrego. Chuunibyou demo Koi ga Shitai! jako kolejne dzieciątko tego studia wyrosło na kolejne dobrze zrobione anime. Porusza ciekawy temat o jednym ze sposobów ucieczki od problemów w chwili, gdy człowiek przestaje sobie z nimi radzić. Stworzenie własnej fikcyjnej rzeczywistości to sposób jaki postanowiła wybrać Rikka, która z początku według głównego bohatera cierpi wciąż na syndrom gimbusa. Serię naprawdę oglądało mi się przyjemnie. Para głównych bohaterów była przesympatyczna, wszelkie scenki z nimi oglądało się naprawdę przyjemnie. Seria nie szła w kierunku haremu. Pojawiało się sporo sytuacji komediowych, które naprawdę bawiły, ale i scen które w jakimś stopniu potrafiły poruszyć. Czas który serii poświęciłam w żadnym stopniu nie uważam za stracony. Naprawdę polecam. Taka dobra odskocznia, która głównie nastawiona jest na rozrywkę, ale jednak porusza coś istotnego.

A ja mam takie małe pytanko i proszę o szczerą i jednoznaczną odpowiedź:
Czy to anime zalatuje haremem? Czy po raz kolejny jest to chłopiec w otoczeniu gromadki dziewcząt?

Po obejrzeniu anime mam ochotę zapoznać się z pierwowzorem. Ciekawa fabuła i interesujący bohaterowie, zwłaszcza panna Mori Summer ;) Seria pełna uroku, zwłaszcza w scenach między Yutą i Rikką (zwłaszcza scena wyznania uczuć!) Jednak mam wrażenie, że pod koniec fabuła została lekko przycięta i przyspieszona.

Może nie ze wszystkim się zgadzam, gdyż w tym anime widzę trochę mniej głębi, ale dawno nie czytałem tu tak dobrze napisanej recenzji (zaznaczam, że raczej większości tanukowych nie czytam, a jeszcze sporo zależy od gustu). Szczególnie dobre wrażenie robi, zbudowane na zasadzie kontrastu, powtórzenie na początku dwóch pierwszych akapitów, które jednocześnie ładnie przedstawia bohaterów serii i nakreśla jeden z jej wątków.

Po przeczytaniu recenzji, ściągnąłem anime, zobaczyłem i się zniesmaczyłem, pierwsze moje skojarzenie, ktoś sobie leci w balona z postaciami, które wyglądają jak żywcem przeniesione z Hyoki. Główna bohaterka wypisz wymaluj czitanda. Może jeżeli zetknąłbym się z tą serią przed Hyoką to moja ocena byłaby wyższa, a tak niedałbym jej więcej niż 5 w skali od 1 do 10.

Cóż, po przeczytaniu pozytywnej recenzji i ja postanowiłem się z tą serią zapoznać. Co tu kryć – pierwsze odcinki nie były zbyt przyjemne. Oglądanie protagonisty będącego klasyczną ofermą bez pewności siebie ani tsukomi, typu 'bohater taki jak ty' było torturą. Na szczęście ewentualnie jego charakter poprawił się na tyle, że dało się na to przymknąć oko. Po czwartym odcinku zamiast co kilkanaście sekund zatrzymywać odtwarzanie, by z obrzydzenia nie zacząć rzucać czymś w monitor zacząłem się powoli wciągać w klimat i ostatecznie moja opinia jest taka, że jest to całkiem przyjemna seria.

Znaczy się, żeby nie było – w tej serii nie ma kompletnie nic oryginalnego. Odpały Rikki były w mojej opinii jedynie sposobem na to, by ewentualny widz nie rzucał w kąt tej serii po pierwszym odcinku dając jej naklejkę 'standardowa haremowa komedia romantyczna'. Anime to zawiera całą masę tanich dramatów, tanich wyciskaczy łez i klasycznych rozwiązań fabularnych. Praktycznie cały czas gdy oglądałem tą serię towarzyszyło mi uczucie 'już gdzieś to widziałem'. Dodatkowo dosyć denerwujący był 'moe fanserwis'. Poza główną parą bohaterów prawie wszyscy byli fabularnie nieistotni i stanowili tylko tłum przyjaciół. Szczególnie było to widoczne w przypdaku Kumin – postaci stworzona tylko po to, by być moe.

No dobra, wciąż tylko narzekam, ale przecież wcześniej stwierdziłem, że była to przyjemna seria. Okazuje się bowiem, że te wszystkie niezbyt oryginalne elementy zostały naprawdę zgrabnie połączone. Można powiedzieć, że choć scenariusz anime był słaby, to ludzie w studiu zrobili wszystko co mogli, by uczynić to anime przyjemnym. Stąd moje zdanie jest takie, że seria ta nie jest w żaden sposób odkrywcza ani oryginalna, ale za to jest znakomicie wykonaną rzemieślniczą robotą.

8/10

Aha, jeszcze jedno. Stwierdzenie w recenzji, że 'główna oś fabuły jest pretekstem do pokazania kilku prawd o dorastaniu i poszukiwaniu sposobu na wyrażenie siebie i własnej indywidualności' jest moim skromnym zdaniem nadinterpretacją. Na upartego powyższe zdanie można dokleić do większości twórczości, gdzie bohaterowie mają trochę bardziej niecodzienne zainteresowania. Jadnak ani całkowite odrzucenie zainteresowań w przypadku Yuuty i Shinki, ani ucieczka w nie przed rzeczywistością w przypadku Rikki ani nie świadczą o dojrzewaniu, ani o szukaniu własnej indywidualności. Tak więc mówienie, że to właśnie stanowi 'ukrytą prawdę' tej serii jest grubą przesadą. Dodatkowo jakiekolwiek porównywanie tej serii z 'Haruhi…' to jakieś nieporozumienie. Ewentualne podobieństwo jest na tyle powierzchowne, że umieszczając to porównanie w recenzji narażasz się jedynie na otrzymywanie komentarzy takich jak ten :p

Cóż, graficznie druga Hyouka. Historyjka przynudnawa, z lipnym zakończeniem. Bez polotu, bez pomysłu. Przeciętniak jakich wiele.

Avellano, słyszanego w endingu Inside Indentity nie śpiewa ZAQ, a Uesaka Sumire, Uchida Maaya, Asakura Azumi i Akasaki Chinatsu.

Początkowo podchodziłem do tej serii ze sporym dystansem, licząc się z wysokim prawdopodobieństwem rzucenia tego w diabły po 1 czy 2 odcinkach. Co prawda szkolne komedyjko­‑romansidła trawię bez większych problemów, ale jeśli już idzie o humor budowany przede wszystkim na absurdzie i durnocie (czego tutaj się obawiałem), to akurat na tym polu limit mojej odporności jest stosunkowo niski (wiem, prymityw ze mnie).
Mój dystans błyskawicznie rozbroiły przesympatyczne postacie i ich perypetie, mniej więcej od 3 odcinka trudno mi już było odkleić oczy od monitora. Lekka zmiana klimatu bliżej końca jakoś szczególnie nie przytłumiła mojego entuzjazmu, ale ostatni odcinek aż się prosił o rozłożenie „na raty”, w celu uniknięcia trochę wymuszonego i uproszczonego „przyspieszenia”. Szkoda że twórcy nie zdecydowali się na standardowe 13, lub chociaż na troszkę bardziej racjonalne rozdysponowanie czasu.

Trudno mi oceniać obiektywnie cokolwiek do czego mam emocjonalny stosunek, ale już sam fakt, że mam jest dla mnie wystarczającym powodem żeby wystawić wysoką ocenę. Za każdym razem kiedy na ekranie pojawiał się napis „tsuzuku” z niedowierzaniem sprawdzałem godzinę ... już ? Tak szybko ? Zero nudy, zero sprawdzania „ile jeszcze do końca?”. Polecam, świetna seria na oderwanie się od szarej, nudnej i zimnej rzeczywistości.

Napisze wprost, jakkolwiek nic do Avellany nie mam, z Jej ocenami wystawianymi przy recenzjach czesto sie nie zgadzam. Szczytem wszystkiego byla recenzja i ocena Kokoro Connect, anime bardzo przecietnego, ktore ogladalem praktycznie tylko dla Inaby, meczac sie cala historia.
Wracajac do tematu, recenzja Chuuni bardzo mi sie spodobala, Avellana wypunktowala wszystkie mocne strony tej pozycji, tym razem kawalek dobrej roboty.
Ocena anime wysoka, swietna animacja, historia moze nie jest porywajaca ale w miare ciekawa, postacie swietne, zwlaszcza Rikka mogaca stopic niejedno skamieniale serce.
9/10

>wchodzi gimbus na tanuki,
>czyta pierwszy akapit, reszty nie czyta bo jest gimbusem,
>...,
>ogląda anime na streamie z polskimi napisami,
>wraca na tanuki i pisze, że recenzja jest kłamliwa.

Ta recenzja dostaje ode mnie pieczęć akceptacji.

Grafika jak i animacja to prawdziwy top tego roku. Co do pozostałych składowych: Jest dosyć słabo. W założeniu miało być jakieś przesłanie, być czymś trochę więcej niż zwykłą komedyjką. W moim odczuciu nie udało się.Nie zostałem wymięty uczuciowo przez 'łzawą' końcówkę. Postacie drugoplanowe robią w zasadzie tylko za tło. Nie łączy się z nimi żadna grubsza historia. Czuć duży budżet tej produkcji, ale co z tego skoro zabrakło bardziej porywającego scenariusza. Wyszło miło i płytko na 7+/10.

Podczas oglądania serii czułam się, jak na jakimś rollercoasterze. Jedne odcinki niesamowicie mi się podobały, inne z kolei powodowały, że miałam ochotę rzucić to anime w cholerę. Ostatecznie wystawiłam 5/10. Ani dobre, ani złe. Przeciętne. Może za jakiś czas, po „przetrawieniu” serii, podwyższę ocenę na 6. Ale teraz na świeżo, po kompletnie mnie nie satysfakcjonującym zakończeniu nie mogę dać nic więcej.

Bardzo dobra seria można powiedzieć że jedna swoim rodzaju.Bardzo podobne do Haruhi ale jednak to jest o wiele lepsze.Graficznie seria prezentuje bardzo wysoki poziom,którym nie można się nie zakochać.A bohaterowie całkiem przyjemni.Najbardziej na plus Rikka i Dekomori ! Mogli by zrobić jakieś Ova jak się dziewczyny poznały :) Ocena 9+/10

Bardzo dobra seria z tego wyszła…coś się ostatnio KyoAni poprawiło jak widzę.
Ogólnie jest to miła i przyjemna komedia szkolna – z romantycznymi wstawkami, dozą akcji i nutą nieprzesadzonego dramatu. Duży plus, za brak wszechobecnej niemal ostatnio głupoty w stylu ecchi, haremu, czy tez przedramatyzowania wszystkiego, co się tylko da.
Do tego seria posiada naprawdę sympatycznych bohaterów, których nie da się nie lubić. Moją faworytką została zdecydowanie Nibutani^^
Końcówka mogłaby być inna, ale nie narzekam, bo też i źle nie wyszło.
Ogólnie jestem zadowolona, bo Chuunibyou spełniło swoją rolę idealnie, dostarczając mi sporej dawki dobrej rozrywki za co ode mnie poleciała ocena 8/10.

Pomysł na anime jedyny w swoim rodzaju.
Wszystko pięknie i świetnie. Miła, lekka komedia. Jak dla mnie niczego nie brakuje. Może to, że mało ukazane są historie postaci. Z chęcią dowiedziałabym się czegoś więcej o Dekomori. Widać, że pochodzi z bogatej rodziny, możliwe że jej syndrom stąd się wziął.]
Waham się z oceną. 8 to za mało, 9 to za dużo. I co tu dać..

Jak bardzo to anime zrzyna z Haruhi? Czytałem, że jest o klubie, supermocach i innych dziwadłach, dlatego się zastanawiam…

To anime było naprawdę przyjemne. Leciutkie, ale niekiedy też poruszające. Zakochałam się w Dekomori ;)

Kyoani wreszcie zrobiło coś konkretnego, z fabułą, z wątkiem romantycznym i akcją. I właśnie w tym kyoani jest najlepsze. Zdecydowanie warte uwagi.

Anime zauroczyło mnie od pierwszego odcinka, choć szczerze powiedziawszy wzięłam je za kolejną dziwną komedyjkę i wystawiłam naciąganą szóstkę. Widząc kreskę i scenerię pod tytułem ,,ładna dziewczyna z klasy i chłopak trochę­‑ciapa” łatwo się pomylić. Tymczasem pod tematyką ,,syndromu gimbusa” kryje się śliczna opowieść.
W pierwszych odcinkach z punktu widzenia głównego bohatera poznajemy postacie i dowiadujemy się o co chodzi. Dostajemy zgraję dziwnych bohaterów, odrobinę płytką przeszłość i założenie klubu. Z odcinka na odcinek okazuje się że[ kliknij: ukryte  i bohaterowie i przeszłość nie jest taka płytka. Anime małymi dawkami wprowadza coraz więcej dramatu i delikatny romans, nie odpuszcza jednak komedii (chyba że w jedenastym odcinku, tutaj mamy trochę łez i nieliczne zabawne momenty).
Ucieczka przed odpowiedzialnością, strach przed dorośnięciem i w końcu dokonywanie wyborów. Ładna i ciekawa mieszanka.
Podoba mi się że historia nie tylko się pogłębia ale i rozwija bohaterów. Widać to w postaci ,,Pani Przewodniczącej”. Najpierw mamy prostą piłkę, cheerleaderka, przewodnicząca, idealne stopnie, uosobienie uprzejmości i normalności. Potem jest klub i zaczyna się zmieniać. Jej relacja z Dekomori, występ na korytarzu, dołączenie do koła teatralnego… Przestaje być modelową i przeciętną postacią a dostaje coś więcej.
Nie wspominając o Ricce. Dekomori też coś skapnęło wraz z rozmową o miłości i kłótni na peronie z Yuutą.
Został jeszcze jeden odcinek, na który czekam z niecierpliwością. Przez cały jedenasty budowali napięcie, obserwowaliśmy zmagania Yuuty ze sobą, czekaliśmy na wypowiedzenie słów… które nie nadeszło.
Szkoda mi trochę Pani od Spania i Przyjaciela­‑Głównego­‑Bohatera, mam nadzieję że jakoś to ładnie zamkną. Cieszę się że nie próbowali też tego zdramatyzować i ja wiem? Dodać realności do ich relacji? Jako jedyni do końca emanują komedią…

To chyba tyle. Ciągle wałkowane są trzy główne romanse tego sezonu, a pomija się romantyzm w całej reszcie. Jeśli chcecie czegoś odrobinkę poważniejszego, polecam serdecznie! Dla wrażliwych – przyda się chusteczka!

Zamaskowano spoilery. Moderacja

Mnóstwo zabawnch scen, mnie najbardziej śmieszą gwałtowne próby wyparcia wstydliwych treści. W połowie serii nastrój nieco się zmienia i bywa poważniejszy, przez co robi się jeszcze ciekawiej.

Choć najbardziej lubię mroczne czy ponure/poważne serie sf czy fantasy, ta obyczajowa komedia mnie po prostu pozytywnie rozwala swoim urokiem. Dla mnie to wzorowa seria tego typu, a i grafa też niczego sobie.

PS: na łopatki każdorazowo kładzie mnie odgłos, który wydaje Rikka, gdy Yuuta uderza ją w głowę aby się opanowała :D

Ciekawie się zapowiada. Jestem po pierwszym odcinku i widać, że bohaterowie nie są tacy źli! Póki co jest fajnie i zabawnie !

Jestem po trzech odcinkach i jestem zachwycony.
Udana komedia z bardzo ciekawą ekipą bohaterów. Dodatkowo seria jest niezwykle urokliwa, co jest dla mnie sporym plusem. Główną siłą tej serii jest Rikka oraz jej odpały, które czasem zmuszają mnie do użycia pauzy, a czasem do obejrzenia parokrotnie danej sceny.
Ok, jeszcze parę słów na temat samego humoru: czytałem opinię, że jest on dosyć przewidywalny (bazuje na odpałach Rikki i jej nieprzystosowaniu do przebywania w społeczeństwie). Po części muszę się z tym zgodzę, ale nie przeszkadza mi to w odbiorze serii, a same gagi są bardzo zabawne + widz nie jest zasypywany nimi na każdym kroku, co jest mankamentem wielu komedii (tak, dziwnie to brzmi, ale przeszkadza mi, jak seria komediowa próbuje co chwilę na silę rozśmieszyć widza).
Wykonanie stoi na najwyższym poziomie, ale tego można było się spodziewać po KyoAni.

Od czasu kiedy odkrylem Haruhi, ani jedno anime ze stajni KyoAni nie bylo dla mnie rozczarowaniem. Wszystko czego sie tkna jest po prostu swietne.

Pewnie znow beda narzekania, ze moe, moebloby, blah blah… A to jak okreslil Progeusz jest po prostu przeurocze. God bless KyoAni

Obejrzałem sobie pierwszy odcinek tej serii i nasunęło się mi tylko jedno pytanie. WTF? Bardzo mi to przypomina graficznie Hyoukę ale akurat nie jest to dziwne, gdyż za tą produkcję odpowiada jedno studio. Anime maksymalnie dziwne, ale pokuszę się do przebolenia całości. A nóż widelec coś mnie zaskoczy.

Awww, to było przeurocze. Czułem się trochę jak przy oglądaniu Idolek, kazda jedna scena była fajna i wywoływała uśmiech.
Nakierowywanie stópek Rikki na parapet – [link] , traumatyczne przedstawienie Yuuty w poprzedniej szkole, zrzucenie na niego obowiązku opiekowania się Rikką przez całą klasę… Już teraz uwielbiam to anime, oby dalej było równie dobrze. Fajnie, że już na samym początku wyjaśniono na czym polega Chuunibyou.
Anime prezentuje sie super, KyoAni po raz kolejny wspięło się na wyżyny animacji i dostarczyło nam przyjemne projekty postaci, ich wyjątkowo płynne, naturalne ruchy oraz bogate w detale tła. Jak K­‑ON!, ale lepiej.
Świetna była scena z pociągiem – sam tak robiłem [link] Na pewno nie jestem sam, w końcu kazdy przechodził przez ten okres, tylko raczej nie manifestowało się to jak u Rikki ;)

Jeśli ktoś nie jest pewien czego się spodziewać po serii, niech sobie obejrzy odcinek Lite – trwa parę minut, a daje dobry obraz.

Brawo KyoAni, oby tak dalej.