Tanuki-Anime

liczę, żę doczekam się pełnej ekranizacji mangi! Wielka szkoda, że odcinek byl tylko jeden i w dodatku tak bardzo okrojony. Polecam mangę, jest zdecydowanie bogatsza i ciekawsza. Ten jeden odcinek, pasowałby według mnie jako pilot do całej serii…

Ni to yaoi i shounen­‑ai tez nie przypomina! I na całe szczęście, bo inaczej bym tego nie zniosła!!!
Skusiłam się na ten krótki seans z kilku powodów, otóż, gdzieś doczytałam, iż tę serię można obejrzeć spokojnie z racji tego, że yaoi a tym bardziej shounen­‑ai nie przypomina. Co się sprawdziło.
Następnie skusiła mnie oprawa graficzna no i główni bohaterowie. Po tym krótkim seansie, zdążyłam ich polubić, szczególnie za ostatnią scenę.
Seria dość krótka, 1­‑odcinkowa, a szkoda, bo wydaje mi się, że gdyby dać jej nieco więcej czasu antenowego, byłaby lepszą pozycją niż niejedna głupawa szkolna komedyjka. Może skuszę się kiedyś na mangę, ale to w dalekiej przyszłości.

Oglądając to anime więcej się śmiałam ni przeżywałam :D Cala ta historia jest jednym, wielkim cyrkiem na kółkach ;) Liczyłam na coś lepszego, ale aż tak rozczarowana to nie jestem. Z braku laku, można obejrzeć.

Nie trawię yaoi oraz nie przepadam za shoinen­‑ai, dlatego też nie byłam przekonana co do Vassalorda. Jednak cieszę się, że poświęciłam te pół godziny, ponieważ zostałam dość pozytywnie zaskoczona. Faktem fakt, iż to anime nie przypomina za bardzo nawet shounen­‑aia… ale podobało mi się, mimo dość stereotypowego przedstawienia postaci czy też roli kościoła. Poza tym jeden niespełna półgodzinny odcinek to trochę za mało aby widz mógł „zżyć się” z postaciami oraz oswoić się z akcją.
Nie było to nic nazbyt oryginalnego, jednakże podanego w sposób przystępny, a co ważniejsze – estetyczny i całkiem miły dla oka.
Jeszcze nie czytałam mangi, lecz po obejrzeniu tego anime zadecydowałam, że zamierzam się z nią zabrać.

No liczyłem, że będzie bardziej yaoicowe…

...a to ledwo shounen­‑aia przypomina. Ledwo. Nawet nie ma pewności, że to jest wątek romantyczny. To, że nie wstydzą się swojej nagości, jakoś mnie nie przekonuje.

Chłopcy fajni, ale wszystko potraktowano tak skrótowo, że nie ma czasu i okazji ich polubić, bo za mało o nich wiemy. Wszelkie odpowiedzi na pewno są w mandze, wyraźnie widać, że starano się podać fakty w skondensowanej formie, by zachęcić do wersji papierowej, ale jako odrębna produkcja nie wygląda to zbyt dobrze.

Kościół znów został przedstawiony jako jakaś mroczna maszyneria zła, mało oryginalne i ciekawe. Fabuła nieskomplikowana, zlepek „modnych” elementów, bo yaoistki generalnie szaleją za wampirami. Ogląda się to dobrze, bo cały czas liczy się na jakąś scenę, która zapadnie w pamięć, niestety – zostaje rozczarowanie.

5/10.

Cóż muszę przyznać, że pod względem wizualnym jest estetycznie, pojedynki były dynamiczne, postacie też wypadły całkiem w porządku chociaż osobiście wole Rayflo w wydaniu mangowym. W mandze wypada znacznie lepiej z wyglądu i charakteru.
Ogromny plus muszę przyznać za seiyuu Charlesa. Gdy usłyszałam jego głos to od razu wiedziałam, że podkłada mu wspaniały Okiayu Ryotaro (min. Byakuya Kuchiki *o*).
6/10

Intryguje mnie czym różnił się ogryzek dodany przeze mnie od dodanego teraz… I chętnie poznałabym rozwiązanie tej „zagadki” bo jest ono niewątpliwie zabójczo logiczne >.>