Tanuki-Anime

Uryczałam się strasznie, ale tylko dlatego, że kocham zwierzaki (zwłaszcza mojego piesa). Wierzę, że są one faktycznie naszymi najlepszymi przyjaciółmi, którzy obserwują co robimy i wspierają nas w trudnych chwilach. Dla mnie właśnie o tym to było – zwierzęta są lepsze niż ludzie. Szczerze mówiąc mam gdzieś pozostałe postacie, bo one są w swoim aktualnym położeniu z wyboru, same do tego doprowadziły. Kotek czy piesek nie strzelają fochów, a nawet jeśli to na chwilę i po tej chwili jeszcze one przepraszają, mimo że nie mają za co… Wystarczy przez przypadek nadepnąć psu na łapkę, a on zaczyna przepraszać… Przecudowne stworzonka. Ludzie powinni się od nich uczyć. Zapewne nie o to w tym chodziło, ale kocia (czy psia) miłość to jedyne co udało mi się wyciągnąć z tego tytułu, dlatego oceny nie stawiam.

Anime bardzo dobre i wzruszające.
Dlaczego jest oznaczone jako s­‑f?

Od razu widać, że Shinkai.

Bardzo sceptycznie podchodzę do jego dzieł, ale tym razem całkiem mile się zaskoczyłem, bo… jest narrator, są dialogi – to dużo ułatwia i mówi mi więcej, niż jego niesamowicie głębokie zachwyty nad „tym czymś”.

Ukazuje tu historię bardzo życiową, jakich tysiące: usamodzielnienie się córki i jej relacje ze starzejącym się ojcem. Nie ma wielkich słów ani wyznań, jest banalnie prosta w konstrukcji fabuła, która właśnie przez tę prostotę urzeka.

Filmik trwa kilka minut, co też policzyłbym jako zaletę, bo nie ma w nim czasu na zbędne sceny. Muzyka – jakaś jest.

Wiele jest anime bardzo podobnych, równie nastrojowych, nie jest to nic na tyle oryginalnego, by na długo zostawałoby w pamięci. Ale może to być przyjemny, kilkuminutowy seans, i tylko tyle.

6/10, choć pewnie szybko zapomnę.

Krótkie, pełne uroku i przyjemne uczucie ciepła po obejrzeniu. To wystarczy, aby dojść do wniosku, że mi się podobało i jest warte polecenia. :)

Jak zwykle piękne, jak zwykle wzruszające, jak zwykle Shinkai. Muszę przyznać, że chyba nawet wolę jego krótsze dzieła, bo te najlepiej mu wychodzą :)