Tanuki-Anime

No to chyba nie masz za wiele do oglądania w dzisiejszych czasach.

a) Powieść
b) Trudno powiedzieć, raczej nieprędko.

Strike the Blood aż tak złe nie było. Prawda, to gniot, i nie należy go traktować aż tak serio, aż sama seria sugeruje by go traktować, ale nie był na tyle zły, by mieszać go z błotem. Na 8/10 nie zasłużył (tym bardziej za muzykę, endingi były do bani – całkowicie nie pasowały do klimatu serii, opening numer 1 prawdopodobnie został potraktowany ulgowo, tylko dlatego że wykonywała go Kishida Kyoudan – ale nawet jeśli, to wizualnie jest po prostu zerżnięty z Highschool of the Dead, wykorzystując podobne elementy do podobnych momentów w utworze. O drugim openingu, który próbuje być tym, czym nie jest, nawet nie wspomnę), ale poniżej solidnej piątki bym nie schodził.

Co do Tokyo Ravens, obydwa zestawy utworów mi się podobały. X­‑encounter wizualnie na kolana nie rzuca, ale utwór jest przyjemny dla ucha – to samo można powiedzieć o ~Outgrow~. Pierwszy ending jest trochę dobijający, próbując wywołać pozytywne emocje na siłę, ale drugi to czysta poezja – Kawada Mami znów pokazuje, na co ją stać. Sama fabuła nie jest jakoś szczególnie ambitna, ale oparta na dobrym pomyśle, co się ceni, to samo można powiedzieć o postaciach – każda spełnia powierzoną jej rolę, no, może oprócz okularnika, który po prostu przewijał się między kadrami, nie wiadomo czego szukając. Zakończenie boli, bo jest napisane na kolanie. Nagłe przyspieszenie akcji, seria próbuje wszystko zamknąć na łeb na szyję, a faktyczny koniec to tak praktycznie nie koniec, a jedno z dwóch – reklama mangi albo zapowiedź kontynuacji. Lub obydwa. Naciągnę na 7.5/10, bo całkiem zgrana całość.

Co do samego Tanuki, mój kolega parę lat temu wyraził się dość trafnie – Polacy nie powinni brać się za recenzjowanie czegoś, czego nie rozumieją. Więc i same recenzje biorę nie tyle na poważnie, co po prostu jako opis anime, sugerując się bardziej komentarzami, czy powinienem wziąć się za oglądanie, czy może nie. I w większości przypadków moje oceny rozmijają się z ocenami recenzenta o przynajmniej dwa oczka – co może być przyczyną albo tego, że mam niskie standardy, albo po prostu tego, że Tanuki uważa się za dużą korporację i musi rozebrać każdą serię na czynniki pierwsze, zamiast być skromnym serwisem, który ma za zadanie pomóc widzowi w wyborze, które anime warto, a którego nie warto zobaczyć.

Za co to 4/10 za grafikę i 6/10 za muzykę?

Za to, co było opisane w recenzji – gdybyś przeczytał, to byś wiedział. A w skrócie – grafika sama w sobie jest średnia, ale niestety kiepskie CGI, w dodatku nie pasujące do klimatu totalnie, psuje całość niesamowicie. Stąd właśnie 4/10 – jak na ten rok, to niestety jest kiepska produkcja.
Co do muzyki – op i ed to nie wszystko (je same oceniam gdzieś tak na 8/10), a ścieżka dźwiękowa wykorzystana w tym tytule była po prostu standardowa. Stąd właśnie 6/10, czyli dla oprawy dobrej, ale nie wybijającej się jakoś szczególnie.

No i ogólnie to co… inny recenzent, bo inny recenzent, ale konkretne TR ma 7/10, a gniotowe StB 8/10.

Szczerze powiedziawszy, dla mnie to też jest dobijające, ale nie mogę wystawiać oceny patrząc jak zostały oceniony inne tytuły. TR dostało ode mnie 7/10, bo jest to solidny tytuł, ale z kilkoma niedociągnięciami, no i nie oszukujmy się – poza prostą rozrywką nie oferuje akurat nic więcej i do klasyki gatunku nikt go nigdy nie zaliczy.

Drugi OP i ED były MEGA, czego niestety nie mogę powiedzieć o pierwszych.

No coś ty – pierwszy opening był wręcz genialny jako całość (to jest wizualnie i muzycznie), za to drugi już tylko muzycznie się wybija. Wykorzystanie scen z pierwszego op dla mnie osobiście jest niezwykle irytujące. ;p

Pozostawiając na boku możliwości interpretacji rekomendacji treści „fabuła na poziomie Shakugan no Shana”, to dotychczas wyemitowane odcinki nawet mnie przekonały. Niby uwag do kolejnych elementów, z osobna branych pod lupę, mógłbym wylewać sporo, to koniec końców mało to ważne, bo liczy się, że kolejne odcinki kończyły się błyskawicznie i niecierpliwił się strasznie człowiek czekając okrągły tydzień na ciąg dalszy. Znaczy wciąga i ciekawi, a taka właśnie rola takowych serii.

Oby tak dalej. Zwłaszcza w miarę odsłaniania odpowiedzi na kolejne pytania, bo sporo serii dawało radę, póki fabuła się odsłaniała, a potem z impetem padło, gdy wyszło wątki rozwiązywać i pomysłowość fabuły wreszcie odsłaniać. Bo i całkiem często ta ostatnia na tym etapie wpada, iż nieobecna tak naprawdę była.

Kazde no Stigma to w końcu niedokończona seria, nie można wykluczyć, że Japońskie umysły nie chcą znów przemycić jakieś historii czy wątku do jakiejś alternatywnej serii :d