Tanuki-Anime

Na pewno lepsze, niż pierwszy sezon ale nadal masa przesadzonego fanserwisu(bałbym się oglądać speciale), nowych i mało wyróżniających się bohaterek z dziwnymi przydomkami oraz generalnie mimo wszystko nadal zajmuje podium mało ambitnej serii, która może się spodobać fanom golizny i wielkich piersi(czy ogółem ecchi w bardzo skrajnej formie).

Obejrzałem właściwie jako zapychacz czasu i takim tą serię traktuję, nie mniej w takim High School DxD, czy Sekirei pomimo faktu, że są mniej „poważne”, to przy nieco bardziej zbalansowanym fanserwisie(którego i tak było w nich naprawdę sporo) były mniej odpychające, no i męscy protagoniści nie byli tak irytujący.

Pewien czas po wydarzeniach pierwszej części (tak na oko jedna dłuuga, skuteczna psychoterapia dla pewnej blondynki) dostajemy jakby ten sam świat te same postacie, ale jakże inną fabułę.

Satelizer wreszcie przestała robić za brzytwiarza i przejawia normalne reakcje względem otoczenia, fabuła zrobiła się głębsza, mroczniejsza, od samego początku wiedząca czego chce i rozwijająca się w należytym tempie.

Jest tu też dużo nowych postaci i już nie ma „dwójki głównych bohaterów” przez większość czasu. Postacie pierwszoplanowe zrobiły krok w tył, drugoplanowe krok w przód, tworząc głębszą historię skupioną wokół wydarzeń w bazie na alasce i różnych punktach widzenia różnych stron tego przedsięwzięcia a mniej na „dwójce wybranych” vs reszta świata czekająca na skopanie tyłka.

Słowem zdecydowanie lepiej niż część pierwsza. To mogę polecić do obejrzenia bez konieczności patrzenia przez palce na fabułę.

No i ofc jest tu dużo golizny choć nie w seksualnym kontekście, więc dla widowni której fanserwis aż tak nie razi.

Ze szkolnych realiów w pseudo militarne z domieszką polityki… słabe, ale już nie tak bezsensowne jak poprzedni sezon.

Plusy:

+ Więcej modeli bielizny niż w pierwszym sezonie.
+ W miarę sensowa fabuła.

Minusy:

- Słabe walki. I mało ich. A to był największy plus pierwszego sezonu.
- Wątek polityczny. Aż się przykro patrzyło.
- Zakończenie wątku traumy.
- Flashbacki.
- Wydaje mi się że jest tutaj jeszcze więcej fanserwisu niż w poprzednim Freezingu. Wszystkie ważniejsze dialogi oczywiście pod prysznicem albo na basenie.

Nie jest dużo lepiej, ale zmiana realiów zrobiła wyszła serii na dobre.

sezon jest pod wieloma względami lepszy od pierwszego.fabuła jest bardziej spójna i logiczna, Jest więcej akcji. Jedyny minus to mnie czasu poświęconego głównym bohaterom a co za tym idzie zabrakło romansu.Najmniej czasu chyba poświęcili ranie, kóra tylko kręciała się gdzieś zbku żucając się n kazuie od czasu do czasu. Bardzo rozwineli niektóre ostacie. Elizabeth się trochę otworzyła i więcej czasu poświęcili limiterom. A co do Chiffon to na zmianę ją lubiłam i nienawidziłam. kliknij: ukryte  Chociaż kim ona była to delikatnie nie ogarnęłam. Pozytywnym zaskoczeniem był wątek z bratem Sattelizer.Sądząc po zakończeniu można się spodziewać kolejnego sezonu. W końcu nadal nie wiemy do końca kim (czym?) są novy. No i mniej nachalnego fanserwisu. Co prawda czasami któraś cyckami poświeci, ale z pierwszą serią to nie ma nawet co porównywać.

O, jakie ładne zakończenie. W sam raz, słodko­‑gorzkie, bez przegięcia w żadną ze stron. Kilka niespodzianek, sporo dobrej muzyki i odpowiednio duża doza dramatyzmu. Naprawdę mi się podobało. A na dodatek, na tle zakończeń wielu podobnych produkcji śmiało można powiedzieć, że zaskakuje oryginalnością.
Generalnie, cała ta seria była, mimo wad, jednym z najlepszym sequeli jakie widziałem od pewnego czasu, przeganiając pierwsze „Freezing” o kilka dobrych długości. Warto ją było było obejrzeć. Inna sprawa, że jeśli kiedyś powstanie trzecia, to będzie mi brakować  kliknij: ukryte  Chiffon i Elizabeth.

Wygląda na to, że swój grande finale Syfon dostanie dopiero w następnym odcinku, niemniej, cieszy, że nie zmarnowano jej w tym, choć autorzy mieli kilka sposobności. Generalnie, epizod 11 był przyjemnym rozczarowaniem, bo okazało się, że nie taki cały ten Chevalier zły. Szkoda tylko, że cały wątek z Marią wydaje się jednak mocno z tyłka wzięty, a że do końca został jeden odcinek, to wiele tu nadziei sobie nie robię. Do tego zmarnowano kawał epizodu na kolejne retrospekcje głównej bohaterki.

Podejrzewałem, że w 10 odcinku Syfon otworzy oczy i dostaniemy scenkę rodem z drugiej serii „Code Geass”, tyle że tu Satelita zostanie powalona na ziemię skondensowanym atakiem moe. A tu niespodzianka. Niemniej, walki w tym epizodzie były całkiem niezłe, acz bitwa Eli i Karolinki mogłaby być ciut mniej przeładowana patosem. Odcinek był całkiem niezły.
Nie pamiętam już nawet, czy w pierwszej serii zwracałem szczególną uwagę na muzykę. Za to w tej jest ona jednym z mocniejszych elementów. Bardzo dobre, dynamiczne tematy bitewne, kapitalne, odpowiednio dramatyczne piosenki w openingu i endingu, do tego te niby­‑klawesynowe wstawki. Ktoś tu odwalił kawał niezłej roboty.

Po tych kilku odcinkach ciężko stwierdzić dokąd ta seria zmierza. Pierwsza była oczywista – krwawa jatka z cyckami w tle (a może raczej cycki z krwawą jatką w tle?) Fabularnie oczywiście lepsza, ale pseudo­‑wzniosłe wstawki typu nobiless oblige(czy ja to tam było) przyprawiają mnie o ból zębów. Rozliczenie z przeszłością głównej bohaterki trochę takie z dupy i miałem szczerą nadzieje że się ten gnojek utopi.

Działo się dużo, bito się sporo i pewnie jeszcze więcej tego będzie w następnym odcinku. Co ciekawe, w pierwszym Freezing walki były głównie źródłem fanserwisu, a tu tego jakby mniej. Poza tym Amelia się obudziła, co cieszy. Powoli seria wraca do pionu. Szkoda tylko, że Chiffon, którą lubiłem (kojarzyła mi się nieco z Unohaną z „Bleach”) najwyraźniej stanie jednak po złej stronie barykady.

Odcinek ósmy generalnie potwierdzał teorię, że im mniej głównej bohaterki, tym dla fabuły lepiej. I byłoby nawet nieźle, gdyby nagle serii nie zechciało się przetransformować w Neon Freezing Evangelion…

Litościwie wątek incestowo­‑sadystyczny zamknięto, choć równie kretyńsko jak go rozpoczęto (i generalnie wprowadzono). Szkoda tylko, że wyglądający jak Gilgamesh z Fate braciszek  kliknij: ukryte  się faktycznie nie utopił, tylko jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki stał się dobry. Przez chwilę nawet miałem pod koniec nadzieję, że gdy samolot z główną bohaterką wystartuje, on wyjmie z kieszeni detonator i naciśnie przycisk, ale niestety…

Tak czułem, psuje się ta seria. Najpierw angst i trauma z Elą, a teraz incest i megatrauma z Satellą. Tak jak mówiłem, im więcej głównej bohaterki tym to anime gorsze, a ten odcinek był wyjątkowo męczącym bzdetem. Jak z tym nie skończą w kolejnym, to chyba jednak dam tej serii spokój.

I dostaliśmy „Lot nad kukułczym gniazdem” niemal… Zaś wyekspediowanie głównej bohaterki, wspólnie z jej facetem, na Bali raczej nie przyczyni się do wypychania jej na pierwszy plan. Nie żeby to jakoś przeszkadzało. Pytanie, co zrobią z resztą Pandor – każą im walczyć ze sobą czy z Chevalierem?

Czwarty odcinek i nadal fabuła zamiast fanserwiśnych wypełniaczy, z których składała się połowa (jak nie więcej) pierwszej serii. No i, jak prorokowałem, mamy wątek bliskich relacji między Elizabeth i Amelią. Mam nadzieję, że tej drugiej nie uśmiercą tak szybko, bo przez nią Ela traci sporo ze swojego zimnosuczego opanowania. Za to faktycznie, główny bohater to już chyba przeszłość, Brygida na dobre przejęła jego rolę.

Trzeci odcinek i drrrrrrraaaamaaaaaa… A w kolejnym tej dramy będzie pewnie jeszcze więcej, bo mamy wreszcie trupa (acz nie pierwszego, jak wynika z pewnych rozmów) i novę, więc bohaterki będą mogły się wreszcie wykazać w prawdziwej walce.
Swoją drogą te dwie byłyby całkiem niezłą parą. Tak, yuri radar mi się już kilka razy podczas oglądania tej serii odezwał. Gdyby tylko fabuła potrafiła ciut bardziej zaskoczyć.

Co do elfen lied to się nie zgodzę że najgorsze (bo jako dramat sprawował się całkiem nieźle)

Co do drugiego odcinka.

Grisznak

Zgodzę się że fabularnie narzazie jest nieźle ale czy ta otoczka z drugiego odcinka pod tutyłem „szanujmy się i bądźmy przyjaciółmi” nie wydaje się „odrobine przesłodzona”.

Tuż to odcinek wcześniej „oryginalne” kpiły sobie z „nowych” pandor. Po czym nowe pandory dostały w ciry i nagle są „miłe, i współczujące” ...

Jak sądzisz ?

Drugi odcinek nie popsuł wrażenia. Dalej żadnego gore, za to relacje między obiema grupami Pandor pokazano całkiem sensownie.

Nihil novi, choć wyraźniej mniej guro (oby ta tendencja się utrzymała, bo tryskająca na wszystkie strony jucha w pierwszej serii przywodziła na myśl najgorsze anime w dziejach – „Elfenlied”) i nieco mniej (ale niewiele) ero niż w pierwszej serii. Za to A­‑10 Tunderbolt w roli klasycznego bombowca? Tego nie widziałem jeszcze. Co do założeń, to można przypuszczać, że osią będzie konflikt prawdziwych Pandor ze sztucznymi.
Szału nie było, yuri nie było. Dam szansę, ale nie wiem, czy będę oglądał całosć.

W sumie narazie 1 odcinek. Trudno powiedzieć cokolwiek. Poza tym że mało się wydarzyło :)