Tanuki-Anime

Jestem po 20­‑tu odcinkach i jest to przepiękne anime. Pierwsza część sezonu drugiego klimat trochę bardziej mroczny, druga stawia na przyjaźń, wspaniałą historię i wciąż ekscytujące walki. Jeżeli komuś nie pasuje niech idzie smerfy oglądać, a nie bezpodstawnie hejtuje.
Zanim wogóle zacząłem całe SAO widziałem wasze nieprzychylne komentarze pod adresem kolejnych serii. Dobrze, że nie posłuchałem i zabrałem się za to wspaniałe anime. Radzę z tym hejtem schować się w jaskini i z niej nie wychodzić, pozdrawiam, m.

„Mistrz Jedi w świecie Mad Maxa czyli nowe SAO w konwencji gender”
Najlepsze podsumowanie ever!
Druga część tego anime to z kolei nudne okruchy życia o nołlajfach grających grę o elfach, którą traktują jak sens życia.

Co do kikouki to dlatego że SPOILER  kliknij: ukryte  W alicyzajci jego stosunek do kirita nabierze większego sensu a anime jest kropka w kropke jak novelka włącznie ze wszystkimi zaletami i wadami

UWAGA MOŻLIWE SPOILERY
Wspomniany autor recki przesadza i wyolbrzymia mało istotne wady tego sezonu SAO. Też nie lubiłem fairy dance arcu, też nie podoba mi się, że Sinon miała mało czasu ekranowego po phantom bullet, że walki z bossami z 2gim arcu nie była zbyt taktycznie złożona. Moment z próbą gwałtu Sinon może i był powtórką jakoby, ale przynajmniej genialnie zrobiona, a Shinkawa Kyouji jest moim daniem tak świetnym yandere jak Yuno Gasai z Mirai Nikki. Phantom bullet arc mógł wydać się średni pewnie dlatego, że miał trochę wolne tempo co było spowodowane tym, że twórcy nic praktycznie nie pominęli adaptując LN. SAO II adaptuje materiał źródłowy tak dobrze, że większość innych anime może tylko pozazdrościć. W przeciwieństwe do 1 sezonu 2 sezon nie pomija niczyjego developmentu, design Death guna był przerażający a zagrożenie jego osobą było znaczące, za co duży plus.Design Sinon nie przypadł mi do końca do gustu ale za to dali jej dużo osobowości i silny charakter. Przy okazji, nazywanie haremem grupy wielbicielek Kirito (i Kleina) to lekka przesada. Co do Kirito, dostał rzadki avatar w GGO, który mają doświadczeni
gracze i jest bardzo pożądany (w sumie się nie dziwię dlaczego). Animacja jest najwyższej próby, szczególnie w 12 ocinku gdy kula niszczy lunetę snajperki Sinon.Seiyuu mistrzowsko odegrali swoje role. Ścieżka dźwiękowa była niezła a opening Phantom bullet arcu jest jednym z moich ulubionych (EPIC!).Całemu sezonowi daję 8/10. Byłoby bardziej 7 gdyby nie zajebistość niektórych odcinków zasługująca na 9,5/10.

Dla tych chcących bardziej profesjonalnej i pozbawionej urazy recenzji zapraszam tu: [link]

nic ciekawego, wieje nudą. Strasznie się zawiodłem, choć miałem malusieńkie wymagania.

Kończę tę część. Jeszcze te 3 odcinki dokończę, ale generalnie rzecz ujmując. Za plus daję postać Asady. Strachliwa, po traumie z bronią. Potem dzięki Kirito przełamuje swój lęk. Nowa postać ciekawa, szkoda, że w kolejnej grze, nie jest już taka ważna.
Asuna, bałam się, że  kliknij: ukryte  jej rola tu będzie mocno ograniczona ,jednak jej wątek psychologiczny się rozwija w drugiej części.
Nie podoba mi się fakt, iż tu Kirito stał się perfekcyjny. Wszystko umie, z niczym nie ma problemu. No i druga część:  kliknij: ukryte  Wszystko idzie jak z płatka. Prawie nie męczą się z wrogami. Nie ma śmierci innych jak np. w I serii.

Pierwszą „część” tego sezonu obejrzałam bardzo szybko, gdyż wątek o broniach był czymś nowym i jak dla mnie interesującym. Nowe postacie, nowa historia, ale czemu oglądanie całego drugiego sezonu zajęło mi cztery miesiące? Po czternastym, czy piętnastym odcinku, już dokładnie nie pamiętam, anime stało się okropnie nudne, a akcja rozwijała się bardzo, bardzo powoli. Koniec kompletnie nie pasował do głównego tematu, choć nawet mi się spodobał. Muzyka w ogóle mi się nie podobała, często nie było tego napięcia podczas jakieś akcji. Pierwszy sezon SAO był dla mnie czymś nowym, aczkolwiek niespecjalnie mi się spodobał. Wiele osób mi polecało SAO, miało być to „wow”, ale go nie było – nawet w drugim sezonie, acz nie oczekiwałam zbyt wiele.

Cóż, drugi sezon nie był jakiś wspaniały, też nie był zaś taki zły. Fabuła poniekąd ciekawa.

Pierwszy sezon – pomimo licznych wad – bardzo mi się podobał, dlatego z entuzjazmem podchodziłam do drugiego. Do połowy serii było okej, ale później wszystko zaczęło robić się jakieś takie dziwne. Jedną z podstawowych rzeczy, jakie mnie drażniły, było lekkie zachwianie relacji pomiędzy Kirito i Asuną. Z jakiegoś powodu nie mogłam tego znieść i musiałam długo się przekonywać, żeby wrócić do oglądania. Potem i tak nie dotrwałam do końca. Przykro mi, ale ten sezon to kompletna porażka i wolę zostać przy jego poprzedniku.

Jak dla mnie jakość i ilość wątków fabularnych w SAO II jest lepsza niż w jedynce. Jedyne do czego mam żal to ścieżka dźwiękowa. Mocno w niej brakowało „mocy” przez co świetne sceny trochę straciły.

Mam zbliżoną opinię do wszystkiego poza postacią Asuny, muszę przyznać, że zwyczajnie mi się w pierwszej serii podobała, jako postać z charakterkiem, która umiała o siebie zadbać. W ALO o zgrozo została panną w opałach, a później po trochu marnował się jej potencjał. Wątek jej relacji z matką mi się bardzo podobał, był chyba najbardziej prawdopodobny psychologicznie jak dotąd. Żałuje jedynie, że straciła swój pazur i zrobiła się mocno (poza wspomnianym wątkiem) nijaka.

No i w końcu zmęczyłem. Anime potwierdziło tylko to, co dało się wyczuć w nowelce- MR to paradoksalnie najlepszy arc z tych wszystkich trzech.

Tak jak i pierwszy sezon SAO II, okazała się bardzo orginalną serią, z wieloma ciekawymi wątkami. Ogólna ocena według mnie 8/10.

Seria ogólnie przypadła mi do gustu, bo podeszłam do niej z innym nastawieniem niż do pierwszej – chciałam jakiejś prostej przygody i ją dostałam. Bez zbędnych oczekiwań na arcydzieło i SAO jest naprawdę OK. To co jednak bardzo zgrzytało mi podczas oglądania to jakiś dziwny rodzaj kultu Kirito­‑kuna. Nie było w tej serii żadnego momentu zaskoczenia ani napięcia, bo wiadomo, że Kirito­‑kun wszystkich uratuję i będzie jeszcze bardziej super niż był wcześniej, co sprawia, że cała ta jego cudowność jest niesamowicie irytująca. Jego machanie mieczykiem w grze, gdzie strzela się bronią jest absurdalna, ale to Kirito­‑kun, więc się nie czepiam. Co nie zmienia faktu, że zepsuł mi dobre wrażenie o Sinon, która stereotypowo zaczęła się do niego kleić i aż się dziwiłam, że Asuna tak biernie na to reagowała. O ile pierwsza część była bardzo przeciętna i w dodatku irytująca ze względu na dużą ilość Kirito­‑kuna, tak druga nieco ratuje całą sytuację, bo w niej jest mniej Kirito­‑kuna i uniknięto przesadnego dramatyzmu. I nawet polubiłam Asunę, którą w pierwszej serii chciałam zamordować wzrokiem. Więc ogólnie raczej na plus.

SAO1 naprawdę mi się podobało, jedno z lepszych serii jakie miałem okazje oglądać, a mało nie oglądałem, SAO2 trzyma poziom, choć lepszy troszkę był pierwszy, ale równie przyjemnie sie oglądało z zapartym tchem. Gdy drugi sezon sie skończył, zabrałem sie od nowa za pierwszy i potem drugi, żeby sobie poprzypominać. często słyszę porównania do Log Horizen, jednak jako anime, nie tematyka, SAO o wiele, wiele bardziej mi sie podobało, Log Horizen nawet nie pamiętam już, a SAO utkwiło a pamięci.

SAO1 kupiłem cały komplet BD, czekam aż cały wjedzie 2 cześć i tez trzeba kupić i to koniecznie :)

Nie wiem ile musiałeś poświęcić czasu na rozpisanie tej ściany tekstu, ale według mojego osobistego uznania była to świetna lektura. Z pełnym zaciekawieniem przeczytałem od deski do deski, i uznaję tekst za bardzo rzeczowy i treściwy.

Rozumiem, że zażenowanie dźwiękiem miecza świetlnego pochodziło z chęci usłyszenia starego odgłosu z Star Wars?

Mnie jakoś 2 sezon specjalnie nie rozczarował bo i jedynka jakimś cudem nie była. Raczej wiadomo było, ze i tak nie dorówna jedynce bo
kluczowe wątki zostały pozamykane w pierwszej części, tj. uwięzienie w grze + związek Kirito i Asuny został, że tak powiem „przypieczętowany” w taki sposób, że nie ma szans na to, aby ta dwójka miała sie rozstać/ zmienić partnera itp… No chyba, ze twórcy zaserwowaliby nam śmierć Kirito albo Asuny w 2 sezonie ale znając klimat i schematy tej serii nikt nawet nie myślał o takiej możliwości.

Dlatego dziwię się niektórym, że oczekiwali od tej części czegoś niezwykłego/ zaskakującego, gdyż z góry szanse na to były po prostu niskie..

No i te wprowadzanie nowych postaci, a następnie ich usuwanie – całkowicie lub prawie z fabuły… O ile tu można mówic o jakiejś większej fabule… Podczas oglądania tego sezonu bardziej czułam się jak przy oglądaniu fillerów niz kontynuacji. Chociaż Mother's Rosario rozwija nam i przybliża postać Asuny to jakoś z samego jej rozwoju nic specjalnie nie wynikło (moim zdaniem) – większość czasu poświęcono na jej relacje z Yuuki – szkoda tylko, że ta ostatecznie  kliknij: ukryte  umarła. W efekcie mamy kolejną postać, która zapchała jakoś te pare odcinków. Ale przynajmniej ona nie irytowała, bo z kolei postać Sinon to tragedia (głównie przez jej dramat rozdmuchany do nie wiadomo jakich rozmiarów). Poza tym nie cierpię wręcz postaci, które z początku są „niby” silne psychiczne, żeby potem pokazać, że potrafią tylko jęczeć i płakać w ramionach chłopaka… Aż żal było na to patrzeć :P.

Szkoda również głównego bohatera, który z w miarę sensownej postaci z 1 sezonu stał się idealny w każdym calu – wszystko potrafiący zrobić, miły, zawsze pomocny, najsilnijeszy itd. Ehhh…

Grafika i muzyka w porządku ale w sumie i cała reszta nie była jakoś wybitnie zła – choć widać spadek jakości względem 1 serii. Dla mnie 5/10 – kontynuacja z tego słaba niewątpliwie ale z drugiej strony nie ma jakiś wielce rażących wad + oglądanie nie sprawiało mi jakiś wielkich męczarni (ale przyznać trzeba, że momentami seria jest po prostu nudnawa a w przypadku arcu z GGO za bardzo rozciągnięta).

Recenzja to jest coś, co zdecydowanie wyróżnia tą serię. Nie zasłużyła na coś tak dobrego, ale mniejsza z tym.

Sam jako fanboy SAO zawiodłem się mocno na drugiej części i muszę przyznać, że gdyby nie Mother's Rosario to z bólem serca postawiłbym ocenę o 3 oczka niżej.

Soundtrack i efekty dźwiękowe były fatalne (znowu), chociaż OP/ED przypadły mi do gustu, pomimo paru wad.

Grafika i animacja mocna jak zwykle, ale moim zdaniem trochę przekolorowana w niektórych momentach, choć dzięki temu mogliśmy zobaczyć pełne możliwości budżetowe tej produkcji.

Postaci (nowe, bo po co pisać o starych) były nierówne. Nowa Asuna – 10/10, Yuuki 8/10, ale Shino i ogółem cała szajka z GGO? Szkoda słów.

Jak dla mnie całe GGO wypadło tragicznie, chociaż nie ma się czemu dziwić, skoro jest to chyba najgorsza część tej LN'ki.
O Caliburze nie będę się wypowiadać, bo to delikatny temat – poparcia w rzeczywistości 0, najbardziej przesadzony wątek w drugim sezonie, najbardziej wymuszony, ale jednak czymś mnie uwiódł, temu stawiam go wyżej od GGO.
Mother's Rosario już pisałem – najlepsza część tego sezonu, wybijająca ocenę całej serii bardzo mocno w moim przypadku.

Liczę, że następny sezon (bo nie wątpię, że takowy wyjdzie) będzie wyśmienity i nie dadzą tak ciała, jak w tym przypadku – w końcu będą mieli porządny materiał na sporą ilość odcinków, to może w końcu zdecydują się to puścić jako całość, a nie rozbiją na 2 sezony? Mocno na to liczę. Tylko pytanie – ile przyjdzie nam na to czekać? Czy dożyję tego czasu? Czy uda im się to zrobić, nim pójdę do roboty, a cała pasja do anime przeminie wraz z całym wolnym czasem? Pożyjemy, zobaczymy, mam nadzieję, chociaż szczerze w to wątpię…

Od dawna nie czytałem żadnej recenzji tutaj na Tanuki(zawsze jakoś szkoda mi na to czasu) – tym razem jednak przeczytałem i muszę powiedzieć, że nie żałuję spędzonego na jej czytaniu czasu. Nie, żeby zdanie jakiegoś przeciętnego kolesia z internetu jak ja miało jakieś większe znaczenie, nie mniej muszę pochwalić reckę i autora.

Zaczynając od podsumowania – jest genialne, nie mógłbym znaleźć lepszego określenia dla pierwszego arca drugiego sezonu :)

Dwa – kwestia raidu(mowa o  kliknij: ukryte  Excaliburze), faktycznie jeśliby spojrzeć na to jako typowy raid, to widać, że autor SAO nie ma zielonego pojęcia jak to wygląda naprawdę albo po prostu znowu chciał podkreślić boskość głównego bohatera. Znów jednak w niektórych MMO pojawia się coś takiego jak party­‑dungeony lub instancje(mini­‑wersje raidów?) – w takim przypadku miałoby to trochę większy sens pomijając już beznadziejne ustawienie i taktykę samych bohaterów :) Nie potrafię sobie jednak przypomnieć, czy w drugim sezonie pada choćby raz słowo raid, dlatego też upierać się nie będę.

Animacja – tutaj poza dynamiką i względną szczegółowością w czasie walk raczej jakością chyba nie przebija innych przygodówek TV, to jednak już w ramach opinii własnej.

Z resztą w większości się zgodzę – podobnie w kwestii LH, faktycznie chyba jest na dłuższą metę o wiele ciekawsze i bardziej realne względem standardów, aniżeli SAO całokształtem.

No i ogółem podziękował za ciekawą reckę :)

Reszcie szczerze odradzam i radzę zerknąć na Log Horizon

Powodem pewnie jest niebywałe stężenie nudy, na które cierpi druga seria LH. Napisz jej recenzje.

odpuściłem koło 13 odcinka, co i tak było nielada wyczynem.
1 sezon był dla mnie miłą niespodzianką, tutaj ciężko napisać cokolwiek dobrego.

Ha ha, najlepszy opis „pod obrazkiem” jaki chyba widziałem na tej stronie! Plusik dla prowadzącego :)

Prawda, dwójka SAO słabsza jako całokształt, GGO poza postapokaliptycznym klimatem zawiódł w innych sferach. Natomiast Excalibur mi się w sumie podobał (wiem, że kilkuosobowy raid jest śmiechu wart, ale nie zdzierżyłbym kolejnych postaci do haremu), a Rosario też było niezłe.

Ja nie przesadzałbym z tą „półbogowością” Kirito, kwestia jego „talentu” jest bardziej przyziemna, bo:
a) to Azjata (proponuje obejrzeć jak Azjaci grają np. w Starcrafta)
b) grał w SAO dużo (czytaj wymaksował), pozatym nawet przed grą trochę tam szermierki ćwiczył. To już bardziej mnie rozbroiła ta cała Yuuki, bo teoretycznie mniej grała, przez pół życia była  kliknij: ukryte  słaba na zdrowiu, a Nerve Gear jednak bazuje trochę na właściwościach psychoruchowych człowieka, a wszystkich klepała…

Przemawia tu trochę moje „fanbojostwo”, ale mimo wszystko SAO wciąż ma więcej do zaoferowania niż większość serii fantasy ostatnich lat (choć muszę przyznać, że w tym roku akurat parę takowych serii mocno mi przypadło do gustu), w związku z czym daje 7/10

Jestem rozczarowany SAOII. Liczyłem na dobrą kontynuacje pierwszej serii, a dostałem to w stosunku 1:2. (były trzy wątki)
O ile wątek z Sinon był znośny i nie zniechęcał do oglądania, nawet fabularnie mnie zaciekawił, to rajd z Excaliburem mnie nudził, a wątek z Yuuki bardziej mnie śmieszył niż wzruszał.
Najbardziej mi szkoda pójścia w jedną stronę anime – psychologiczną, co zbytnio nie wyszło im za dobrze. Można powiedzieć, że chciano trochę pokazać świat fantasy i rajd w MMO w Excaliburze czy w rajdzie Yuuki, ale im porostu to nie do końca wyszło, niby fajna dynamiczna walka, ale totalnie nierealistyczna względem prawdziwego rajdu w grze. Co do GGO się nie czepiam, było OK. (nie gram w shootery, ale GGO była całkiem fajne :D)
Nie chce mi się więcej rozpisywać, więc streszczę to jak zwykłem robić w 5 ocenach.
Bohaterowie: 6/10
Fabuła: 5/10 (+1 za GGO)
Grafika: 10/10
Muzyka: 8/10
Całokształt: 7/10 (+1 za GGO, +1 za grafikę :))

Btw. Log Horizon II o wiele lepszy, dodali trochę psychologi i wyszło w miarę dobrze, a tutaj w SAOII aż „przedobrzono” z nią.

Niestety poszli w złą stronę. Pierwszy sezon i pierwsze ponad 10 odcinków przed elfami, naprawdę robiły wrażenie i chciało się tak bardzo kolejne odcinki, że całe 25 odcinków skończyłem w jeden dzień. Potem przygoda z elfami nie była zła, ale ostro odstawała od początków. Tutaj za to mamy broń palną, a potem znowu powrót do korzeni, ale w obu przypadkach, nie było co porównywać do klimatu pierwszych odcinków w SAO1. Nie wiem czemu zdecydowali sie pójść potem w złą stronę, ale nie powiem, żeby było źle, było dobrze, ale nie tak jak początek. tez irytowało, że Kirito potem został zepchnięty na drugi plan, bardzo nie dobrze zrobili, bo sie do niego przyzwyczaiło i od tak nagle bach go praktycznie nie ma. Ogólnie przyjemne sie oglądało, ale niedosyt jest bardzo duży i liczę na kontynuacje.

Poprzednie SAO wgniotło mnie w fotel, to było zmoderowano po którym pragnęło się więcej.

Druga seria natomiast to tak jakby dziecku ktoś dał scenariusz jedynki i nożyczki. Następnie pozbierano co zostało i sklejono.

Te niesamowite emocje i to co się działo wczesniej tego już nie powtórzy żadna kontynuacja.

Fajnie po takim czasie wrócić do ulubionych bohaterów. I tyle.
Oglądało się po przyjemnie.

Pomimo tego, że również w stosunku do tej serii moje zachowanie może wskazywać na tzw. 'fanbojostwo', to jak większość osób muszę przyznać, że seria średnia. GGO zaniżyło poziom tragicznie, a i Excalibur nie wybił się jakoś super, chociaż jego ocenę podbiło to, że w końcu po tym całym strzelankowym świecie powrócił klimat fantasy. Dopiero w MR poczułem w 90% klimat pierwszej części, chociaż to nadal nie było to. Będąc całkowicie obiektywnym musiałbym dać 5/10, lecz serce mi pęknie, jeżeli to zrobię, temu dam najniższą możliwą i akceptowalną przeze mnie ocenę – 8/10.
Nie oczekiwałem sporo, bo wiedziałem, że w końcu dojdzie do tego, że zobaczymy GGO, lecz nadal pomimo niskich oczekiwań, zawiodłem się lekko.
Teraz pozostaje nam czekać na wyniki sprzedaży DVD/BluRay i gadżetów (które mam nadzieję podwyższą ogólny zarobek) oraz z nadzieją patrzeć na możliwość wyjścia świata Alicization – może nie jest to najlepsza opowieść, ale na 100% ciekawsza niż GGO czy Excalibur.

Niestety w tym sezonie SAO znalazło się GGO, które drastycznie zaniża ocenę. Chętnie oceniłbym samego excalibura i MR, wtedy nawet pokusiłbym się o 7. Niestety GGO było tak fabularnie złe, że sumienie nie pozwala mi puścić w niepamięć jego grzechy.

Przed obejrzeniem drugiej serii SAO popełniłem jeden poważny błąd – spodziewałem się po niej cudów, co koniec końców doprowadziło jeszcze do mojego większego rozczarowania. Byłem nie miara podekscytowany pomysłem przeniesienia akcji do gry, gdzie broń sieczna jest zamieniona na broń palną – wydawało mi się, że to doskonały pomysł. Czy ten pomysł okazał się być złym wyjściem? Nie. W takim razie czy to wina samej serii, że nie potrafiła mnie sobą zainteresować? Niekoniecznie, bo nadal utrzymywała poziom jedynki, tak jak zdążyli inni wcześniej zauważyć, a ja dopiero po zakończeniu wszystkich arców drugiej serii. Dla mnie problemem jest chyba bardziej to, że koncept SAO już się wypalił i nie ważne co by zrobili w tym uniwersum/świecie/grze, to będzie to nadal w podobnych klimatach, czyli podciągniętej dramy z odrobioną fantasy i romansu. Na dłuższą metę niestety(albo stety) Log Horizon zdaje o wiele lepiej egzamin, pomimo choćby troszkę gorszego stylu kreski, czy mniejszej powagi sytuacji(względem powiedzmy realizmu, bo bohaterowie w LH kreują świat gry ale to już odchodząc od tematu).

Dla odmiany znów ostatni odcinek był całkiem „przyjemny”, troszkę podkreślony oczywiście dramatyzmem i nostalgią ale zakończenie jest powiedzmy, że satysfakcjonujące.

Na sam koniec może już nawet nie jestem zawiedziony(byłem na początku), bo to jest nadal SAO i to w tym samym stylu – tutaj niewiele się zmieniło, więc dla samych zagorzałych fanów serii było perfekcyjnie. Dla mnie po prostu zrobiło się to z czasem monotonne i mało interesujące. Tak jak w przypadku pierwszej serii dałem 10/10(gdzie teraz dałbym max 8 – przyznam bez bicia, że na swój czas byłem zachwycony), tak tutaj nie jestem w stanie wystawić więcej, niż 6/10. Ta historia(lub po prostu druga seria) nie przekonała mnie do siebie, wydaje mi się nawet, że działa to poniekąd na zasadzie „a nuż się uda” – niektóre serie powinny być po prostu zakończone w odpowiednim momencie, żeby pozostawiły miłe wspomnienie. Po drugiej serii pozostanie mi grymas i na SAO jako całość będę na pewno patrzył z większym dystansem.

Czy sama seria była zła? Ciężko powiedzieć – jeśli ktoś jest prawdziwym fanem SAO, to raczej nie zawiedzie się. Jeśli ktoś szuka elementów brakujących(nie pasowało coś w pierwszej serii) w drugim sezonie – tutaj się ich nie doszuka, poziom jest mniej więcej ten sam, tylko z mniejszą dozą dramy i romansu(w drugim przypadku jest tego wiele mniej). Jeśli pierwsza seria się podobała tak „na średnio”, to tutaj raczej nic się dla siebie nie znajdzie.

Ehh i znowu mieszane uczucia początek a raczej całe GGO było średnie a nawet poniżej ale potem było już świetnie.

Kamiyan3991 – tu jest miejsce do komentowanie ANIME/RECENZJI.
Posty o KSIĄŻCE będą usuwane. Proszę się iść wypowiadać w miejscu do tego przeznaczonym – pod newsem.

Fajna walka, jak za „najlepszych odcinków”...

Ale MMO o owadach gdzie gracze też są insektami? Czemu jeszcze nikt tego nie zrobił? :D

Wysoki poziom dwóch ostatnich odcinków, trochę czuć od niego było początkowe SAO. Szkoda, że nie mogło tak to wyglądać od początku, tylko w kółko naciągany dramat Sinon i Kirito gadający z nią o tym przez 10 odcinków.

SAO einz oglądałem, coś kusiło mnie do oglądania, ale SAO zwei… czuję jakbym z każdym kolejny odcinkiem dokarmiał swojego raka.
Liczyłem na zestaw przygód, jakichkolwiek, takie tam fanowskie zabijanie czasu. No ale robi się gorzej jak w kiepskim samouczku, wciąż klawisz 'dalej', 'dalej', 'dalej'...

Jak ktoś nie oglądał, niech od razu szuka innego tytułu.

Przyznam,że dopiero teraz obejrzałem SAO. Pierwsza seria była nie równa. Najbardziej podobał mi się motyw  kliknij: ukryte  Walki o życie te realne jak i wirtualne również druga część w krainie wróżek był ok bo było to jakoś wytłumaczone  kliknij: ukryte  Ukochana nadal się nie obudziła mimo,że gra została ukończona i wiadome,że Kirito poszedł jej na ratunekoczywiście nie obyło się bez błędów i braku logiki w pewnych momentach,ale całość była znośna. Natomiast druga seria jest dla mnie pomyłką.Pierwsze pytanie jakie mogę zadać to po co oni grają dalej w takie gry?Czy mało im było,ze w pierwszej części mogli zginąć nakładając ten hełm na głowę? Również,nie podoba mi się zbyt szybka akcja. Potencał GGO był duży i nie został wykorzystany. Szkoda również,że motyw romansu między głowną parą został trochę odpuszczony zwłaszcza,że nie dostaliśmy nic w zamian. Podsumowując SAO jest bardzo popularnym tytułem, i nie dziwię się,pierwsza seria mimo swoich wad jest dobra,jednak druga jest dla mnie pomyłką.

Muzycznie i graficznie to chyba najlepszy odcinek SAO 2 jaki dotychczas się ukazał. Trochę dramatu, trochę akcji i nagle człowiek wie co ogląda, bez zbędnego słodzenia tego ckliwą miłością dwójki protagonistów. Sama walka była po prostu piękna, płynność, dynamika, dodatkowe efekty w postaci dymu, iskier. Tutaj A­‑1 spisało się według mnie na medal. Szkoda tylko, że cała seria nie stała na tak wysokim poziomie. Po obejrzeniu tego odcinka, sam chciałbym zagrać w jakieś MMO przez Full­‑Dive, chociażby dla samego PVP, niestety pozostaje tylko modlitwa o to abym dożył takiego cacuszka.

Nie sądziłem, że jeszcze kiedyś powiem dobrze o tym anime, ale liczę na to, że pozostałe 5 odcinków również będzie stało na tak wysokim poziomie.

Pierwsza seria SAO była dla mnie średniakiem. Pierwsza część była dla mnie w porządku (choć bez rewelacji), jednak gdy pojawiły się wróżki poziom spadł i ledwo to mogłem oglądać. Mimo tego nie było tak źle, bym nie chciał obejrzeć SAOII. Na początku byłem naprawdę OCZAROWANY. Wątek z GGO był stanowczo najlepszy ze wszystkich i dałem tej serii wstępną ocenę 9/10! A potem… KU###!!! BUM!!! POWRÓT DO WRÓŻEK!!! SAO plis… Czemu nam to robisz… Teraz każdy odcinek oglądam na przewijaniu. Nie ma litości dla wróżek. <.<

Pierwsze co przykuło moją uwagę, to animacja postaci – z jakiegoś powodu wydaje mi się, że jest ona nieco słabsza niż w jedynce, z drugiej strony znowu tła wyglądają co najmniej dobrze. Ogółem kreska zazwyczaj nie przeszkadza mi w oglądaniu serii, jednak miałem głęboką nadzieję na poprawę zarówno szczegółowości wizualnej postaci, jak i poprawienie nieco „klimatu” całości – choć w tym drugim przypadku to jeszcze muszę poczekać.

Oglądając pierwsze zajawki po zakończeniu pierwszego sezonu miałem nadzieję, że zaczną od nowych postaci w świeższej oprawie i poprawią kilka błędów, widząc ponownie Kirigaye trochę się rozczarowałem… tzn. z ostatnich trailerów było już wiadomo ale wygląda na to, że znów akcja będzie się skupiać na nim. Z jednej strony może być nawet lepiej – bo jeśli już „zamknęli”, że tak powiem wątek miłosny(który był wcześniej trochę przeciągnięty), to będą mogli skupić się na bardziej istotnych kwestiach. Oczywiście pewnie nie obejdzie się bez idealizowania głównej postaci – coś czuję, że pomimo jego nieznajomości nowej gry całkiem dobrze się w niej odnajdzie na swój sposób.  kliknij: ukryte  tutaj fajna przeróbka openingu, ale zawiera spoilersy!!! [link]

Pierwszy odcinek to właściwie tylko nieco dłuższy wstęp i ciężko powiedzieć coś bardziej konkretnego – była mowa o kwestiach kliknij: ukryte builda, zastosowania atrybutów plus omówienie wątku będącego zapewne filarem przez kilkanaście odcinków, nadal w sumie jestem ciekaw jak całość działa, skoro w większości opiera się tylko na walce z odległości. Zapewne grubszy zarys będzie widoczny po 5­‑7 odcinkach. Szkoda tylko, że na każdy kolejny odcinek trzeba czekać tydzień ;)

Jedynka podobała mi się i na pewno dwójkę również obejrzę do końca, mam też nadzieję, że będzie co najmniej tak samo interesująca.

Te dźwięki, które wydawał Kirito w momencie  kliknij: ukryte  wyciągania Excalibura z bryły lodu, myślałem że padnę ze śmiechu. Z każdym kolejnym epkiem to anime pogrąża się jeszcze bardziej. Nie rozumiem tylko tego, że SAO 2 ma taką wysoką ocenę. Oprócz dobrej muzyki i średniej grafiki (w 1 sezonie była lepsza), to nuda godni nudę. Arc o excaliburze to dno dna, niby jeden z najtrudniejszych questów w grze, a z tego co widzę to Kirito razem z pomocniczką Yui sam by go wykonał. Już teraz mogę wystawić ocenę 4 i wiem, że nie podskoczy ona nawet o punkt…

Bardzo fajny odcinek. Może wreszcie chociaż część ludzi przestanie narzekać na „patos” i „dramatyzmy dla gimbazy”. Dostajemy odcinek pełen akcji bez zbędnych pierdół, z fajną i dynamiczną animacją oraz walkami. Po prostu czysta rozrywka.

Podobało mi się też, że wytłumaczono trochę mechaniki działania ALfheim (no i w sumie SAO, bo na tym „enginie” ALf przecież jest oparte). Pomysłowy system tworzenia questów (nawet jeśli owe questy są „zerżnięte”). No i też plus dla twórców za to że Klein zachował się realistycznie, bo chciał zawiadomić adminów odnośnie zaistniałej sytuacji.

Wiem, że SAO nie byłoby tym czym jest (bez względu na to czy wychodzi to serii na dobre czy złe, subiektywna rzecz) i po pewnym czasie stało by się nudne, ale nie miałbym nic przeciwko gdybyśmy dostali więcej takich odcinków…

Znów ta sama akcja co w pierwszej serii. Połowa anime świetna, wciągająca, coś ciekawego. Po zakończeniu pierwszej części znów wracamy do pierdół z elfikami, słit uszkami, zbędnym fanserwisem i niedorozwiniętą muchą w kółko gadającą 'papa' i 'mama', co mnie akurat doprowadza do szału. Gdyby nie ta mała sztuczna inteligencja, bo tym chyba jest, anime oglądałoby się przyjemniej.

Wciąż nie rozumiem tego jak autorzy idą w ten sztuczny dramatyzm i pełne słodkości epizody, wiedząc chyba (przez zdanie widzów) jak to zniszczyło ogólne wrażenie po pierwszym arcu SAO – który był świetny, poza zabawą w dom. Tak jakby przy każdych 12 odcinkach pracowała inna ekipa, która na zmianę zniża poziom i podwyższa go (GGO pomimo tego sztucznego dramatu i lipnej końcówce był dobry –  kliknij: ukryte  XDDDD ten kretyn krzyczący Asada­‑san i śliniący się, miałem bekę - klimaty cyber punku fajne), graficznie to samo, spada i wchodzi wyżej. W pierwszym SAO akcja goniła nas tak, że 2 lata zrobiły się w 12 odcinków, w ALO akcja pędziła na przestrzeni dwóch tygodni, a w GGO na przestrzeni kilku dni, Calibur zaś na przestrzeni kilku godzin. Tak jakby rzeczywiście na każdy arc była inna ekipa.

O w sumie fajnie. Nowy arc przypomina zwykłe RPG anime. Odpoczniemy trochę od dramatyzmów :D

...powrócił klimat SAO. A nie, czekajcie, klimat ALO. No to nie wiem czy się cieszyć, czy płakać :/ Ale ciągle lepsze to, niż arc o dodaniu nowej bohaterki do całej historii pod tytułem Sword Art Online, podany pod przykrywką gry komputerowej o broni :)
W ogóle dlaczego to się nazywa Sword Art Online? Znaczy się teraz już wiem, że na początku miała być TYLKO ta gra i nic więcej, ale stała się tak sławna, że twórcy są wręcz zmuszeni do pisania więcej. Ale to, co w tym sezonie widzieliśmy, widzimy i zobaczymy zarówno w niedalekiej jak i dalekiej przyszłości, z SAO ma tyle wspólnego co schab do piersi kurczaka – z obu robi się 'kotlet schabowy', tylko prawdziwy jest jeden… Wiec twórcy, dlaczego? Nie mogliście dać lepszej nazwy? Meh…

Nie wiem, czy to tylko moje wrażenie – ale czyżby znowu podzielili sezon na dwa segmenty?

Swoją drogą dotychczas jestem nieco zawiedziony, pierwszy SOA to był dość oryginalny pomysł i dało się obejrzeć jednym ciągiem(w ogóle jako entuzjasta MMORPGów) – w tym przypadku 1 ep tygodniowo w zupełności mi wystarcza… strasznie byłem podniecony tym całym konceptem nowej gry z bronią palną w centrum ale wydaje mi się, że jest to bardziej tło, niż podstawa pod serię. Dużo nie zostało ale zastanawiam się, czy autorzy jeszcze będą w stanie czymś pozytywnie zaskoczyć. W każdym razie dotychczas nie wygląda to zbytnio na udaną kontynuację.

Czemu właściwie Kirito ma kobiecy avatar? I o co chodziło z tym, że taki profil rzadko się zdarza w GGO(scena z graczem, który proponował kasę za konto)? Co w nim takiego wyjątkowego? No, oprócz tego, że wyglądasz jak kobitka.

Reżyseria jak widzę godna poprzedniej części Asada­‑san! Asada­‑san! Asada­‑san! – to było tak żałośnie nakręcone, że aż upiornie śmieszne. Nie dało się tego zrobić normalniej, a nie z ekspresją godną wariata? Aż mi się końcówka pierwszej serii i Kayaba! przypomniały (kto nie wie o co mi chodzi a spojlerów się nie boi, temu polecam wideo recenzję Aznime Zone).

Chciałabym obejrzeć drugą serię ale mam pytanie do ludzi którzy ją oglądają a mianowicie: kliknij: ukryte  słyszałam spoiler co do drugiej serii że mają wcisnąć wątek jak z Romea i Julii do relacji Asuna i Kirito – że matka jej ama się nie zgadzać na jej związek z nim bo on jest za biedny. Czy to jest prawda? Bo o ile wytrzymałam tanio­‑romansidłowy „chcą mi zabrać kobietę, o boshe” wątek z drugiej połowy pierwszej serii to wiem że takiego wątku po prostu nie zdzierżę.

Jestem po „lekturze” 11 odcinków SAO 2. Czas na krótkie podsumowanie. Twórcy popełnili powazny błąd jadąc na popularności I serii, seria druga poza początkiem jest poprostu słaba i odcinki są rozwlekane na siłe. Dla mnie mizeria.

Sterben to po niemiecku śmierć, kolejny niemiecki antybohater ^^?

Tyle ujęć tyłka Sinon to jeszcze w tej serii nie było. Ogólnie to dwa odcinki przegadane, nudne i wypełnione w/w ujęciami, bo 24 odcinki to za dużo, a trzeba jakoś to upchać…

24 epki? Czyli jednak wcisną  kliknij: ukryte  „Aids­‑chan”

Japonia – kraj o jednym z najniższych współczynników przestępstw jak i broni na osobę na świecie. Nie mówię, że w Japonii przestępcy nie używają broni, ale raczej używają jej członkowie yakuzy, a nie zwykły bandyta.
Następna sprawa – młoda dziewczyna zabija w obronie własnej bandytę. Zostaje poddana ostracyzmowi przez dzieci ze szkoły. Skąd o tym wiedzieli, skoro nawet w gazecie o tym nie wspomnieli? Jej rodzina też widocznie miała ją gdzieś, skoro się nie przeprowadzili. Dziewczyna prawdopodobnie nie dostała pomocy psychologicznej.
Jest takie coś w ogóle realnie biorąc pod uwagę mentalność Japończyków? Przecież w takich USA, ta dziewczyna dostałaby medal i wszyscy by ją chwalili jako to nie jest odważna, bo zabiła bandziora i ochroniła niewinnych ludzi.

Nareszcie autorzy uraczyli nas soundtrackiem z SAO dodatkowo wprowadzając dźwięk fletu; oby więcej takich smaczków.

W tym odcinku zdenerwowała mnie jedna rzecz, a dokładniej Yui. Jej pojawienie po prostu niszczy przyjemność z oglądania, do tego jej dwa słowa ''dobrze, mamusiu'' zabolały bardziej niż tysiąc wyzwisk i przekleństw.

Ja rozumiem, że twórcy starają się jak najwierniej trzymać oryginału, ale po raz kolejny – lektura była ciekawsza, niż jej animowana adaptacja.
Czytając to, co zobaczyłem w dzisiejszym odcinku, wydawało mi się po stokroć ciekawsze. A co mnie w tym odcinku tak zirytowało i zepsuło po raz kolejny ocenę, która po ostatnich dwóch odcinkach wzrosła? Ano to, że Kirito 'kampi się' z tym, żeby powiedzieć Sinon KIM JEST TEN DEATH GUN I PO KIEGO GRZYBA MA ONA GO TAK SZYBKO ZABIĆ!
Nie może być czegoś w stylu

'strzelaj, pospiesz się, bo jeśli tego nie zrobisz ten człowiek może zginąć w realnym świecie, opowiem Ci później, a teraz strzelaj!',

tylko

'to jest mój wróg, chcieliśmy się pozabijać, strzel do niego, nie ważne po co, nie ważne dlaczego próbuję Cię w to wszystko wciągnąć bez żadnego wytłumaczenia, nie zadawaj głupich pytań (które są istotne dla normalnej osoby, która jest wciągana w jakieś prywatne porachunki dwóch innych osób), tylko strzelaj!'...

Masakra, strasznie mnie irytuje taka postawa i nędzna próba ukrycia swoich obaw i powodów… Jeśli ktoś widzi, że coś nam leży na sercu, a my widzimy to, że ów człowiek jest skołowany przez to, to po prostu albo mu powiedzmy o naszym problemie, albo dajmy mu spokój. Takie lawirowanie pomiędzy tymi opcjami i ukrywanie obaw, przy jednoczesnym 'nakręcaniu' naszego rozmówcy na to, żeby chciał to od nas usłyszeć jest po prostu żenujące – moim zdaniem oczywiście.
Coś czuję, że będę musiał po wyjściu wszystkich odcinków raz jeszcze obejrzeć SAOII, żeby to ocenić, bo jak na ten moment jestem strasznie zawiedziony.

Niestety, humor w tej serii zawsze był i pozostaje denny. Chłopak zobaczył dziewczynę w bieliźnie i trzask! w psyk. Bardzo śmieszne. Co, jeszcze się nie śmiejecie? To był moment komediowy. Proszę się śmiać!

Ocho! 6. odcinek i coś ruszyło! W końcu poczułem, że oglądam SAO! Nie wiem jeszcze co to, ale poczułem w końcu klimat! Będzie trzeba to solidnie przeanalizować. Swoją drogą, długo zajęło twórcom odtworzenie tego klimatu z pierwszej części. Aż 6 tygodni od rozpoczęcia serii… Hmmm… Może mi ktoś powiedzieć, jakiś znawca lub miłośnik mechów oglądający drugie dzieło z pod szyldu 'A­‑1 Pictures' – Aldnoah.Zero jak ma się ta seria? Głównie chodzi mi o to, jak wypadł 6. odcinek w stosunku do pięciu poprzednich. Może studio w końcu zatroszczyło się o swoje flagowe dzieło kosztem tego drugiego? Nie wiem, nie oglądam obu serii, czekam, aż ktoś mnie uświadomi.

Nie, to nie jest SAO na jakie miałem nadzieję, co tylko dowodzi jak wielką siła jest wyobraźnia, która przy czytaniu light novel potrafiła ukazać te same wydarzenia w o wiele bardziej przekonywującym, wciągającym i dramatycznym świetle. Drugi sezon jest jak dla mnie wciąż zbyt beztroski.

Po obejrzeniu 5 odcinków stwierdzam, że nie jest tak bardzo źle z nowym Sword Art Online. Prawdą jest, że fabuła się wlecze niemiłosiernie. Nadrabia to jednak świetnym, mrocznym klimatem. Nowa postać Sinon jest pozytywnym zaskoczeniem dla osób nie czytających nowel(czyli nie znających fabuły kolejnych 3 sezonów). Dziewuszka posiada całkiem przyjemny charakterek oraz pogłębiony rys psychologiczny. Póki co nic nie zachwyciło ale i nie odepchnęło. Przyjemne oglądajło.

Nie wiem jak wam, ale po 5 odcinku stwierdzam że zaczyna się pojawiać klimat starego dobrego SAO z pierwszych odcinków. Jeśli to utrzyma się przez resztę odcinków to anime ma szansę zostać najlepszym tego sezonu.

Druga seria strasznie się wlecze. Cały 4 odcinek poświęcony zakupom -_-'

póki co po drugim epku anime jest słabiutkie. W drugim epku pokazali już postać „pani superwomen, która zjadła wszelkie rozumy”. Zapowiada się niezły matrix z tego anime – skoro ów snajperka uniknęła ubicia z miniguna a straciła tylko kulochę – żałosne.

W pierwszej serii SAO było naprawdę mało dobrych momentów. Seria podobała mi się do połowy, a potem – systematycznie, obniżano sensowność tego anime. Jedyne do czego nie mogę się jako tako przyczepić to grafika, a ta w drugiej serii niewiele się zmieniła. Na razie anime nie przedstawia niczego ambitniejszego, a ponieważ straciła swój wątek fantastyczny to podoba mi się jeszcze mniej niż seria pierwsza. Pozostaje mi skrzyżować ramiona na piersi i wołać do studia „Zaskoczcie mnie” ;>

Pierwsze co przykuło moją uwagę, to animacja postaci – z jakiegoś powodu wydaje mi się, że jest ona nieco słabsza niż w jedynce, z drugiej strony znowu tła wyglądają co najmniej dobrze. Ogółem kreska zazwyczaj nie przeszkadza mi w oglądaniu serii, jednak miałem głęboką nadzieję na poprawę zarówno szczegółowości wizualnej postaci, jak i poprawienie nieco „klimatu” całości – choć w tym drugim przypadku to jeszcze muszę poczekać.

Oglądając pierwsze zajawki po zakończeniu pierwszego sezonu miałem nadzieję, że zaczną od nowych postaci w świeższej oprawie i poprawią kilka błędów, widząc ponownie Kirigaye trochę się rozczarowałem… tzn. z ostatnich trailerów było już wiadomo ale wygląda na to, że znów akcja będzie się skupiać na nim. Z jednej strony może być nawet lepiej – bo jeśli już „zamknęli”, że tak powiem wątek miłosny(który był wcześniej trochę przeciągnięty), to będą mogli skupić się na bardziej istotnych kwestiach. Oczywiście pewnie nie obejdzie się bez idealizowania głównej postaci – coś czuję, że pomimo jego nieznajomości nowej gry całkiem dobrze się w niej odnajdzie na swój sposób.

Pierwszy odcinek to właściwie tylko nieco dłuższy wstęp i ciężko powiedzieć coś bardziej konkretnego – była mowa o kwestiach  kliknij: ukryte  builda, zastosowania atrybutów plus omówienie wątku będącego zapewne filarem przez kilkanaście odcinków, nadal w sumie jestem ciekaw jak całość działa, skoro w większości opiera się tylko na walce z odległości. Zapewne grubszy zarys będzie widoczny po 5­‑7 odcinkach. Szkoda tylko, że na każdy kolejny odcinek trzeba czekać tydzień ;)

Jedynka podobała mi się i na pewno dwójkę również obejrzę do końca, mam też nadzieję, że będzie co najmniej tak samo interesująca.

Uprzejmie informuję, że usunięte zostały flejmogenne zaczepki. Moderacja także nad wyraz uprzejmie informuje szanownych panów, iż nie zamierza się z nimi cackać, jeśli nadal zamierzają się bawić w „subtelne jak tona betonu aluzje”.

Kolejne wycieczki osobiste będą także usuwane.

Miłego dnia,
Moderacja

Pierwszy odcinek nie zaskoczył – to nadal ta sama, durna i denna bajeczka dla gimbazy.

Chociaż będę pewnie śledził, ciekawi mnie po prostu, czy drugie sezon będzie równie głupi i słaby, czy jeszcze gorszy i głupszy niż pierwszy.

Jeeeest! Nareszcie!
Może i pierwszy odcinek nie jest przepełniony akcją, ale doskonale wprowadza do nowej serii ^_^
Zostaje tylko czekać aż Kirito znowu wróci do świata MMO!