Tanuki-Anime

Cóż mogę powiedzieć. Anime przekroczyło moje oczekiwania. Spodziewałam się melodramatu, a otrzymałam świetny thriller psychologiczny.
Animacja, jak i ścieżka dźwiękowa – piękna. Z zawodu jestem animatorem i jak widzę takie cudo to po prostu jaram się.
Co do niektórych uwag poprzedników. Przyznaje rację, że  kliknij: ukryte  Piąta obniża poziom akcji (zaskoczenia). Jej „samobójstwo” wyszło jakoś z dup*y. Odniosłam wrażenie, że koniec końców największym motywem jej działań było pocałowanie Dziewiątki. Lecz co by nie było, nie zmienia to faktu, iż odegrała ważną rolę w napędzaniu akcji.
Jeżeli chodzi o Lise  kliknij: ukryte  uważam że nie była zbędna i w mocny sposób irytująca. Może historia mogłaby pociągnąć bez niej, ale jednak końcowe odcinki, gdzie grała kluczową role, wyszły świetnie.
Pozostałe postacie nie były sztampowe, a wręcz przeciwnie.
Zakończenie genialne, ostatnie dwa odcinki nadrobiły obecność Piątej.
Przyznam, że w końcowej scenie z głównymi bohaterami pociekła mi łza.
9/10 (fryzura/głowa Piątej….)

Muzyka była w porządku(duży plus), graficznie też fabuła trochę spadła chyba na 4 odcinku ale i tak jest u mnie w pierwszej trójce tego sezonu, nic ciekawszego nie wyszło co mnie bardzo smuci. Nie wiem czy w tym sezonie co był znajdziecie coś lepszego. Tutaj jak zawsze chodzi o fabułę bo z anime co nie ma w ogóle kreski można wyciągnąć hit(Kill la kill jak dla mnie świetne, zabawne i zaskakujące), a to anime miało spory potencjał po pierwszych odcinkach jednak skończyło się jak zawsze… Dla mnie to hit tego sezonu ale na tle starszych produkcji wypada blado.

Dziwi mnie aż tak niskie ocenianie tej serii, a już w szczególności atakowanie samego zwieńczenia. Oczywiście, tak jak większość również uważam, że potencjał został zmarnowany w dużym stopniu, a potknięć jest bez liku, to niskie noty są zdecydowanie zbyt surowe. Fabuła bowiem mimo wszystko była interesująca, a do oprawy audio­‑wizualnej (szczególnie audio!) nie można kompletnie się przyczepić. Najbardziej kulał środek  kliknij: ukryte  czyli pojawienie się piątki, przerysowany fragment na lotnisku itp, jednak ostatni odcinek spowodował, że w moim gardle coś stanęło a do oka coś wpadło (prawdziwi mężczyźni NIGDY nie płaczą!). Ostatecznie 7 jest chyba sprawiedliwą oceną.

Choć czuję się zawiedziona (oczekiwania były wyższe), czuję się usatysfakcjonowana. Choćbym nie wiem jak próbowała, nie potrafię spojrzeć na to anime aż tak krytycznie jak się tutaj czyta.
Rzeczywiście zgodzić muszę się co do ogólnej postaci Piątki. Cała seria wyszłaby dużo lepiej gdyby odpuścić sobie tę charyzmatyczną­‑inaczej bohaterkę. Co do Lisy mam jednak nieco inne zdanie. Choć nie działała stricte na korzyść serii (bo z charakteru to taka sierota niczym z reverse haremowej sieczki), była całkiem naturalna w swych działaniach. Ponadto daleka byłabym od umniejszania jej roli jedynie do „odsunięcia dwunastki od dziewiątki” – chyba, że musimy być aż tak przyziemni. Bądź co bądź dla mnie to idealnie lustrowało, iż ludzie się od siebie różnią i podczas gdy jedno uparcie dąży do zemsty, inny pragą zasmakować „normalności”.
Scena  kliknij: ukryte  z wybuchem bomby w zasadzie nawet mnie wzruszyła. Wszystko zgasło i wreszcie można było ujrzeć to co ukryte pod tą warstwą zakłamanej, sztucznej rzeczywistości.
Zakończenie akurat również uważam na plus. kliknij: ukryte  Bo co właściwie dałoby wciśnięcie tego guzika? Zemstę? Przecież na tym zależało im tylko pośrednio. Po to była cała ta zabawa. Dla prawdy. Sama ich śmierć natomiast, była dla mnie świetnym rozwiązaniem. Niczym jak z „Z” Costy Gavrasa (którego to ostatnio katowałam na zaliczenie :c) ukazano, że życie to nie bajka. Za ideały się umiera.
Suma summarum wystawiam 7. Za mało poświęcono faktycznej ich „krzywdzie” i skopano środek. Całą resztę jednak (z uwzględnieniem muzyki i grafiki) oceniam pozytywnie i jak najbardziej polecam!

Świetna grafik i muzyka, ale nic poza tym. Po pojawieniu się piątki, fabuła staje się przewidywalna i nudna. Nie rozumiem po co dodawać na siłę takie postacie jak Lisa. Większość odcinków użala się nad sobą i przeszkadza dwójce protagonistów.

Wciąż śmieje się z tego co zobaczyłem w 11 odcinku.  kliknij: ukryte  Według mnie, dziewiątka pod wpływem emocji powinien użyć detonatora i wysadzić elektrownie. Byłoby to zakończenie pasujące do gatunku dramatu i sensacji.
Niestety tak się nie stało, a wszyscy zapomnieli o wyczynach Sfinksów. Żadnej przestrogi, żadnego morału, nie tego się spodziewałem. Ze swojej strony daje 6/10.

Szkoda, że seria, która zaczęła się tak świetnie, skończyła tak nijako. Nie „źle," nie „kiepsko," tylko po prostu nijako. Końcowe odcinki stały się przewidywalne do bólu a fabuła potoczyła się w stronę znanego z wielu produkcji schematu.

Na szczęście oprawa audiowizualna stoi na najwyższym poziomie, co ratuje serię z poziomu średniaka.

I jak tu ocenić to coś właściwie? Z jednej strony prezentuje przynajmniej coś innego, od standardowej sezonowej papki, z drugiej – przedstawia się mocno nierównie i niszczy fantastyczny potencjał mnóstwem mniejszych, bądź większych błędów i głupot. Na pewno szkoda, że wyszło jak wyszło i niestety czuję się tym mocno zawiedziona. Generalnie za najlepsze uważam pierwsze odcinki, gdy jeszcze nie było wiadomo o co chodzi i końcówkę, w której chociaż dostaliśmy sporo akcji (nie licząc drugiej połowy ostatniego epka –  kliknij: ukryte  konfrontacja Shibazakiego z chłopakami była słaba, a zachowanie Dziewiątki rozczarowujące)). Przez resztę czasu albo się nudziłam, albo wręcz irytowałam – głównie z powodu Piątki.
No i właśnie – Piątka i Lisa to dwie postaci, które dla mnie pogrążyły ten tytuł całkowicie. Pierwsza jest straszliwie irytującą antagonistką, której działania można sprowadzić do fochów niezrównoważonej dziewczynki, druga natomiast stanowi przykład totalnie zbędnej „po­‑kiego­‑ona­‑tam­‑w-ogóle­‑jest­‑i-czemu­‑nikt­‑jej­‑nie­‑zastrzeli-?” postaci  kliknij: ukryte  (szczerze powiedziawszy za jedyny powód jej istnienia przyjmuję fakt, że Dwunastka musiał pojechać ją ratować i tym samym zdradzić Dziewiątkę, aby akcja mogła się potoczyć tak, jak się potoczyła). Bez tej dwójki, nawet gdyby zrobiono to mniej więcej w ten sam sposób, serię mogłabym uznać za bardzo dobrą, w porywach do wybitnej. A tak, to cóż – jest średnio.
Na plus idzie natomiast oprawa graficzna i muzyczna. Ta pierwsza głównie z powodu poważniejszej stylistyki, która w dobie cukierkowatych produkcji jest rzadkością, nawet w teoretycznie „cięższych” seriach. Natomiast muzyka była świetna, choć muszę przyznać, że niektóre kawałki uważam za średnio zgrane z sytuacją (z początkiem odcinka 8 na czele).
Ciężko mi jest wystawić temu ocenę, bo za oryginalność i ogólny koncept, chętnie dałabym temu 9/10, ale za realizację i wiadomo które postaci – gdzieś tak 4/10. Daję więc 6/10 i w sumie polecam – owszem, nie wyszło to tak wspaniale, jak mogłoby, ale nadal się wybija i myślę, że warto dać temu szansę.

Ależ ci Japończycy zdyscyplinowani! Za moment  kliknij: ukryte  wybuchnie bomba atomowa, a u nich żadnego śladu paniki, tylko wszyscy grzecznie wykonują polecenia władzy!
No i słusznie nas Ruscy ostrzegali przed bazami NATO w Polsce – z obecności tych złych Amerykańców nic dobrego jeszcze nigdy nie wynikło. Już lepiej mieć przedstawicieli bratniego narodu u siebie.
Tylko dlaczego  kliknij: ukryte  snajper strzelił najpierw do terrorysty bez detonatora, zamiast do tego z detonatorem, to nie rozumiem O_o?

W sumie smutna, ale i porządnie zrealizowana seria. Myślę, że to 11 odcinków było idealnie wyliczone na domknięcie wszystkiego. Na uwagę w serii zasługują szczegółowa i miła dla oka grafika, zwrot w stronę realizmu (chodzi mi o animację i ogólne „funkcjonowanie” świata), a także muzyka (przede wszystkim bardzo klimatyczny OP, którego ilekroć słuchałem to wzbudzał we mnie różnorakie odczucia począwszy od nostalgi a na zadumaniu skończywszy, dawno juz czegoś takiego nie czułem przy jakimkolwiek OP). Jedną z niewielu wad serii była postać Lisy, która w sumie nic nie wniosła oraz trochę na siłę wciśnięta antagonistka, ale mi aż tak bardzo nie przeszkadzała, a jej obecność i zachowanie miało nawet całkiem sensowne wytłumaczenie (obsesja na punkcie bohaterów). Wiadomo, zawsze znajdą się malkontenci mówiący, że seria naciągana, naiwna, nierealistyczna i inne bleble (nomen omen jak każda fikcyjna historia o terrorystach). A ja uważam, że to porcja solidnego, pieczołowicie zrealizowanego i poważnego w tonie anime (może i nawet z przesłaniem?), w czasach pełnych głupkowatych rozrywkowych anime coś rzadkiego.

9/10

Dawno nie widziałem już tak delikatnego anime. Dawno już po seansie nie kołatało mi się w głowie słowo „dziękuję”. Pewnie po prostu wolno łapię pewne rzeczy, ale dopiero teraz tytuł nabrał dla mnie znaczenia. To była bardzo prosta historia, stara jak świat, ale to nie odebrało mi przyjemności oglądania jej do samego końca.

Ech, z odcinka na odcinek coraz mniej mi się ta seria podoba. Narzekałam już wcześniej na przesadzony geniusz detektywa, ale przełknęłabym to, gdyby wszystko inne było w porządku.
Seria zaczyna się psuć w odbiorze od momentu pojawienia się Piątki, którą wprowadzono chyba tylko dlatego, że musi być jakiś antagonista.
A dobija ją chyba ostatecznie  kliknij: ukryte  powiązanie ze sprawą z przeszłości cudownego detektywa. So cliche… I tak się zastanawiałam, po co właściwie nasi bohaterowie zapisywali się do szkoły (poza tym,  kliknij: ukryte  że musieli gdzieś ukryć bombę no i poznać Lisę ;)). Aczkolwiek nie wydaje mi się, żeby  kliknij: ukryte  ta szafka szkolna była aż tak super­‑ultra bezpieczną kryjówką. Taką samą szafkę mogliby znaleźć na dworcu czy gdziekolwiek, więc czemu akurat szkoła? Bo trzeba było gdzieś poznać Lisę?
A jak już jesteśmy przy Lisie, to dziewczyna przez kilka tygodni pałęta się nie wiadomo gdzie, nie chodzi do szkoły i nikt jej nie szuka?
A z ostatniego odcinka zasmucił mnie termin  kliknij: ukryte  syndrom sawanta, którego użyto chyba tylko dlatego, żeby było coś mądrobrzmiącego, co występuje w rzeczywistości. Mogliby to bardziej rozwinąć, bo tekst  kliknij: ukryte  „lek, który wywołuje syndrom sawanta” jest mi ciężko kupić. Czyli co robi ten lek? Niszczy znaczną część mózgu nie wywołując przy tym upośledzenia? Jeśli nie ma upośledzenia, to z definicji nie ma sawanta. A wystarczyło po prostu tego nie nazywać.
Już pomijam takie ekstrawagancje  kliknij: ukryte  jak Dwunastka, który traci czas na bezsensowne rozmowy zamiast rozbrajać bomby.
I czy można nosić bombę atomową w plecaku?
O dziwo, jednak na tyle dobrze się to ogląda, że zobaczę do końca, z samej ciekawości ile bzdur dadzą radę jeszcze tam wcisnąć.

Kamery monitoringu miejskiego w Tokio są niesamowite! Nie dość, że nagrywają wszystko w kolorze i w ruchu ciągłym (a nie co kilka klatek jak u nas) to w dodatku można nimi robić dowolne zbliżenia w pełnej rozdzielczości. A jak się wrzuci na komputer zdjęcie poszukiwanej osoby, to zostanie ona wyłowiona po twarzy przez kamery z tłumu przechodniów. To bardzo przydatne urządzenie w kilkunastomilionowej metropolii o jednym z najwyższych współczynników gęstości zaludnienia na świecie. Inaczej trudno byłoby odnaleźć ukrywającą się pośród tych milionów pojedynczą osobę i nie można by było ruszyć do przodu z fabułą wielu seriali anime ^^

Zazwyczaj nie piszę komentarzy do anime w połowie sezonu, zwłaszcza hejtujących, ale tym razem zwyczajnie nie mogę się powstrzymać, bo anime jest dobre, ale jeden element zgrzyta tak straszliwie, że aż nie daje się tego oglądać.

Naprawdę nie rozumiem, jaki cel (poza ściągnięciem przed ekrany płci żeńskiej, maybe?…) miało wciśnięcie do anime Lisy. Jeśli twórcy chcieli spróbować użyć podpatrzony w „Higashi no Eden” całkiem udany wątek romantyczny z udziałem zwyczajnej dziewczyny i terrorysty, to im jak na razie nie wychodzi. Tutaj wątek romantyczny jest raczej bardzo, bardzo pseudo­‑romantyczny, dziołcha jest nijaka, irytująca, a co najgorsze – nie wprowadza do anime zupełnie niczego. Ani romansu, ani jakiejkolwiek pomocy dla głównych bohaterów, a już najbardziej dobił mnie typowy dla japońskich oferm i laików tekst z 6 odcinka, że ona się zna się na bombach i tak dalej, ale… BĘDZIE SIĘ BARDZO STARAĆ! Szkoda, że Nine jej nie powiedział, gdzie może sobie wsadzić to staranie.

Niech ją ktoś odstrzeli, please…

Jestem na piątym odcinku (czyli najnowszym jak na razie) i trochę nie rozumiem:
 kliknij: ukryte 
- po atakach nie ma absolutnie żadnych ofiar? Nie mogłam tego pojąć jak zawalił się budynek galerii i nikt nie zginął… Podobnie jeśli chodzi o posterunek policji. I to że SmutnyBish pobiegł do metra by usunąć ich bombę. Trochę to dla mnie mało logiczne, chcą wysadzać a nie są przygotowani na ofiary w ludziach.
- jak na razie postać licealistki wplątanej w to przypadkowo kompletnie nic nie wnosi a mnie ciekawiła… Anime jest niezłe ale jak na razie mało jasne i chyba jedyne podczas którego oglądania nie zapamiętałam niemal żadnego imienia postaci.

Jedno z niewielu anime, ktore warto obejrzec tego lata.

Wkońcu! jakieś anime które ma scenariusz napisany na serio a nie szkoła+słodkie dziewczynki+akcja+drobny smaczek(dziwactwo). Cholernie mi sę podoba a myślałem po 1 odc że będzie to kolejne anime nie wychodzące poza schematy
Grafika+muzyka fajny niezbyt lekki klimat

Tę serię należy docenić za dbanie o szczegóły. Wreszcie pokazali włam na stronę, który nie polega na nawalaniu w klawiaturę.
Poza tym te wszystkie smaczki internetowe m.in. sieć cebulowa (sic!), „bitcoin”, czarny market itp.

Poradnik Epickiego Trollowania ~The Animation~

Wychwalana przez recenzentów , w tym znanego Bukiego seria jakoś wydaje mi się średnia. Dotarłem do połowy była dla mnie nudna. Podpisuje się pod tym co wspomniała kolega Kamiyan ;) . Takie pitu pitu z szkole i poza, z dwoma chłopakami o skrajnym do siebie charakterze.
Jakoś mnie nie przekonała do oglądania.

Sporo zachwytów, więc ja dla mnie odmiany powiem – jest średnio i raczej niezbyt zachęcająco

Koncepcja przypomina trochę starsze japońskie filmy (albo i ogólnie japońskie filmy, ale z nowszych mało co widziałem), czyli dużo filozoficzno­‑psychologicznego pitu pitu, w których niespecjalnie wiadomo o co chodzi.

Poważny i popularny bish z jakąś traumą – jest.
Jego bardziej wyluzowany kumpelo – jest.
Bystry, były glina – jest.
Dziewczyna z którą „coś jest nie tak” i zostaje ona przypadkiem wplątana w akcję – jest.
Licealiści w takich rolach – są.
Fabuła, w której prawdopodobnie przez ponad połowę serii nie będziemy wiedzieli, po co w ogóle to wszystko, a potem zostanie to wytłumaczone w stylu „po prostu mają naryte i akurat są pro” – też jest.

OP i ED – słabiutkie, nie podobały mi się ani wizualnie, ani dźwiękowo.
Animacja może i dobra, ale za to kreska średnio.
Dźwiękowo też nie porywa.

Ogółem – średnio jak na jeża i średnio chce mi się to oglądać.
Ale pewnie zerknę na kolejne odcinki, o ile nie wykończą mnie te męczące dialogi.

Dawno już nie było tak „inteligentnej” i dopracowanej (na wszystkich płaszczyznach) serii. Polecam wszystkim fanom sensacyjnych anime i nie tylko. Kto jeszcze nie widział radzę zerknąć na Zankyou…

Aż mi się wierzyć nie chcę, że w ogóle nie zauważyłem w tych wszystkich zapowiedziach, tej serii. Na razie wygląda ekstra. Koniecznie polecam zerknąć na ten tytuł wszystkim, którzy jeszcze tego nie zrobili.

Zankyou no Terror to jeden z trzech tytułów, z którymi postanowiłam się zapoznać w czasie tego sezonu. Z ciekawości rzuciłam tylko okiem na poniższe komentarze i na skutek ich treści natychmiast włączyłam pierwszy odcinek. Póki co po prostu rewelacja. Muzyka, animacja, ale przede wszystkim bohaterowie i historia, która naprawdę intryguje. Akame no kill, któremu wielu wróży, że będzie hitem sezonu, wyłączyłam po czterech minutach. Tutaj natomiast nie zauważyłam, kiedy minęło 20 minut i pojawiły się napisy końcowe. Oby tak zostało do końca.

Jestem pozytywnie zaskoczony. Chyba mamy do czynienia z czarnym koniem tego sezonu.

Od razu widać jakość w wykonaniu tego anime. Dopracowana grafika, fajna kreska. No i klimat, na który m. in. składa się ciekawa muzyka. Fabuła też wydaje się nietuzinkowa, mamy intrygujące postacie głównych bohaterów, dwie przeciwności (których od razu polubiłem), tylko ta dziewczyna wydaje się nijaka, ale pewnie ma być taką przeciwwagą. Twórcy wzbudzili moją ciekawość, ciekawe czym kierują się bohaterowie i jaki mają cel?

Seria nie wydaje się być nadto sci­‑fi, chociaż mamy tajemniczą przeszłość bohaterów (retrospekcje wskazuja na to, że przebywali w jakimś ośrodku zamkniętym) i pewną zagadkową broń.

Naprawdę warto przyjrzeć się temu anime, bo jeśli twórcy utrzymają poziom z pierwszego odcinka, to szykuje się hit.

„Film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć.”
No cóż, mam szczerą nadzieję, że twórcy tego anime wezmą sobie ten tekst Hitchcocka do serca i stworzą coś niesamowitego. Na nasze szczęście są na dobrej drodze, bo pierwszy odcinek tej serii jest zrobiony fantastycznie!