Tanuki-Anime

Drugi wolumin Trinity Blood kontynuuje opowieść o pewnym bardzo specjalnym wysłanniku Watykanu. Poszczególne epizody zaczynają łączyć się większą całość, pojawiają się powracające motywy, takie jak obecność gdzieś za kulisami wydarzeń tajemniczej organizacji Rozenkreuz, jednak na wyłonienie się głównego wątku przyjdzie nam chyba jeszcze poczekać. Odcinki 7­‑10 stanowią większy epizod, odcinek 11 zawiera pojedynczą, ale dość istotną historię, natomiast oglądanie odcinka 12 osoby niecierpliwe i o słabych nerwach powinny odłożyć do premiery następnego woluminu – rozpoczęty w nim wątek zostaje urwany w kluczowym momencie.

Jakość obrazu nadal stanowi chyba najpoważniejszy problem tej serii, szczególnie jeśli porównamy ją z innymi wydaniami Anime­‑Gate. O dziwo, całkiem przyzwoicie wypada kontrast w scenach słabo oświetlonych (bardzo istotny w przypadku tej produkcji), jednakże zamiłowanie twórców do „prześwietlania” scen dziejących się w słoneczny dzień zaowocowało licznymi kadrami, na których wszystko zamienia się w jaskrawobiałe plamy. Najgorzej niestety pod tym względem wypada obfitujący w takie efekty odcinek 8.

Na naprawdę dobrym poziomie znajduje się natomiast tłumaczenie. Po pierwsze, skrypt dla lektora został zmodyfikowany i w odpowiednich momentach okrojony, przez co pewne problemy ma on w dosłownie kilku momentach, w których bohaterowie zaciekle się kłócą (na przykład na końcu odcinka 7.). Jednakże zasadniczo czytane dialogi wreszcie są „w jednej fazie” z tym, co faktycznie mówią postaci. Sam przekład ma kilka usterek – okazjonalne wpadki w rodzaju „bronić Wandę” zamiast „bronić Wandy”, pisanie części nazw odcinków wielkimi literami i inne takie drobiazgi. Próba oddania subtelności japońskich stopni „uprzejmości” zaowocowała w odcinku 8. mało fortunną decyzją, aby bohater zwracał się do znajomej zakonnicy „panno Noelle”. Dziwnie brzmi także „Księżna z Mediolanu” zamiast nasuwającej się logicznie „księżnej Mediolanu”. Generalnie jednak jest dobrze, na pochwałę zasługuje bezbłędne zapisanie wszystkich nazw realnie istniejących, a także staranne dostosowanie imion dzieci w odcinku 7. do najbardziej znanego polskiego przekładu książki Piotruś Pan, do której nawiązuje fabuła tego epizodu. Czołówka kolejnych odcinków zawiera na zmianę informacje o twórcach, polską oraz japońską wersję piosenki, natomiast w co drugim odcinku napisom końcowym towarzyszy polskie tłumaczenie utworu.

Na okładce woluminu kusząco pręży się siostra Noelle w bardzo obcisłym habicie, za nią natomiast widać portret ojca Leona – do pełni fanserwisu brakuje ujęcia pokazującego jego obnażoną klatę (tak, jak pokazuje się w samej serii). Na pocztówce widzimy Abla i Astaroth, natomiast pierwszą stronę ulotki zdobi znowu Abel (tym razem w formie „bojowej”) i tajemniczy wysłannik Rosenkreuza, Kampfer. Interesującym dodatkiem jest sama zawartość ulotki (jej treść można także znaleźć wśród dodatków na płycie) – na trzech stronach upchnięto całkiem sporo ciekawostek dotyczących powiązań rozmaitych elementów serii z rzeczami i osobami istniejącymi naprawdę. Nie jest to wiedza niezbędna do zrozumienia fabuły, jednak stanowi bardzo udane jej uzupełnienie, które ma szanse poszerzyć wiedzę sporej części fanów.