Tanuki-Anime

Piszę to jako podsumowanie obu sezonów.

Bohaterowie 1/10(hrabia na S był jedyną rozwiniętą postacią)

Fabuła 2/10(mnóstwo nieścisłości, chaotyczność, brak realizmu w relacjach itd, główny wątek)

Muzyka 10/10 (ending pierwszej serii wpadł mi w ucho konkretnie, ogólnie jedyny który wyróżnia tą serię, to dobry podkład muzyczny)

Grafika 5/10(Nic specjalnego raczej, sceneria, postacie narysowane poprawnie)

Ogólnie to 2/10.

Oczekiwałbym od studia które zrobiło:

Tetsuwan Birdy Decode(i 2)
Kannagi
Kuroshitsuji
Sao

Czegoś więcej, dobrego scenariusza i dobrych postaci, serie które wymieniłem wspominam dobrze, a nawet bardzo, Więc co mogło się stać po drodzę?

Liczę na dobry remake.

Pierwsza część Aldnoah.Zero była dla mnie kompletnym rozczarowaniem, pozbawionym w dodatku sensu, chociaż pierwsze odcinki zapowiadały całkiem udaną serię. W drugiej części nadal nie ujrzymy logiki, ale można chociaż uniknąć zawodu, jeśli po czasie podejdzie się do kontynuacji z odpowiednim nastawieniem.  kliknij: ukryte  I stanie się po właściwej stronie. Większość sytuacji była łatwa do przewidzenia, praktycznie wszyscy to nadal bezpłciowe, wkurzające i płytkie postacie, udające, że mają jakąś osobowość, a o przebiegu walk decydowała tylko jedna rzecz. A raczej  kliknij: ukryte  robotosoba. Czy takie coś może jednak wciągnąć? Zarwałam dla 12 odcinków nockę, więc chyba tak. Moim zdaniem, to, że drugą część dało się oglądać i miejscami potrafiła wciągnąć jest zasługą tylko i wyłącznie jednej postaci – Slaina. Jedyny bohater, który wykazywał się w tej serii, dla odmiany, kilkoma cechami, a wraz z kolejnymi odcinkami jego charakter ulegał zmianie. Może nie był tak miłosierny, dobry i łagodny, jak księżniczka, bo kłamał, manipulował, wykorzystywał, ale to właśnie czyniło go najbardziej wiarygodną i ludzką postacią w całej serii. Już pominę fakt, że nie kierował się jedynie swoimi egoistycznymi pobudkami, a dobrem i chęcią stworzenia lepszego świata dla drugiej osoby. Osoby, za którą tak wkurzająco i żałośnie uganiał się w pierwszej części. Był bity, poniżany, a w tym samym czasie jego kochana blondynka oglądała z innym sunące po błękitnym niebie mewy.
Dawno już nie żywiłam nienawiści do postaci, która była tak denerwująco dobra, łagodna i miła. Osobiście uważam, że była głównym powodem całego zła, które było w serii. Oczarowała sobą Slaina, stała się przyczyną jego celów, później miała go gdzieś, znalazła innego, a ostatecznie i tak starano się pokazać jak bardzo jest niewinna i pokrzywdzona w tym wszystkim. Nóż się sam w kieszeni otwierał. To samo tyczy się Inaho, którego bezpłciowość niemal bolała. Miałam niby kupić tą bajeczkę, że  kliknij: ukryte  jeden sztuczny uśmiech pokazuje niezwykłą przemianę wewnętrzną postaci? Co jest fajnego w tak nudnych bohaterach? Jego obecność na polu bitwy lub też brak pozwalała przewidzieć co będzie działo się dalej. W związku z tym najbardziej ze wszystkiego dziwiło mnie to, że pomimo tego większość osób żywiła nienawiść do Slaina, życząc mu długiej i powolnej śmierci, natomiast z całego serca popierali Inaho.
Zdecydowanie lepiej wypada nowa postać, siostra księżniczki, której istnienie jakoś nieszczęśliwym trafem pominięto w pierwszej części. A szkoda, bo była drugą obok Slaina postacią, której zachowania były logiczne, wywoływały współczucie i były całkowite zrozumiałe.
W kwestii pojedynków stałam po stronie Marsjan. Pomimo lepszego sprzętu i tak wypadali korzystniej, gdyż potrafili współpracować ze sobą. Jaką mamy natomiast sytuację u Ziemian? Żałość i zagubienie dorosłych ludzi, gdyż bez jednego licealisty nie potrafią nic, oprócz zbierania batów. Po pojawieniu się Inaho z super kliknij: ukryte  mocamiokiem trudno też nazwać ich zmagania współpracą, ponieważ bardziej to wyglądało na ślepe wykonywanie rozkazów jednego  kliknij: ukryte  robotaczłowieka.
Oczywiście największym plusem serii nadal pozostaje muzyka, która wielokrotnie ratowała sytuacje w wielu walkach. Ciarki przechodziły po plecach nie ze względu na to co działo się na ekranie, ale na to, co leciało w słuchawkach. Poza tym, nadal mam olbrzymią słabość do pierwszego openingu.
Na koniec dodajmy, że piękna, miła, uczynna, niezwykle pokrzywdzona, oddana, empatyczna księżniczka, za którą dwóch bohaterów było gotowych oddać swoje życie, kliknij: ukryte  wybrała ostatecznie jakiegoś trzeciego. Hyhy

Jestem sfrustrowana. Seria byłaby dla mnie lepsza, gdybym  kliknij: ukryte  nie stanęła po stronie lepiej skonstruowanych postaci. Chociaż nie, po napisaniu tego wszystkiego nieco mi lepiej. Aldnoah.Zero nadal pozostaje tytułem bardzo kontrowersyjnym. Ile osób obejrzało, tyle będzie zdań, dlatego seria mimo wszystko ma coś w sobie. Nie chce jednak swoim zdaniem wszczynać kolejnej, niepotrzebnej dyskusji.

Obiecująca pierwsza połowa ( kliknij: ukryte  nowa ważna postać, jakaś polityka, trochę zwrotów akcji, zdrady), a potem tsunami absurdu i szybki finał. Mimo niskiej noty nie bolało a znieczulenie było symboliczne w trakcie seansu.

Minusy:

- Klisze:  kliknij: ukryte  najgorsze: postać siostrzyczki; rozterki miłosno/moralne Slaine'a czy motyw amnezji.
- Głupoty.  kliknij: ukryte  Bo jak inaczej nazwać przejęcie ciała przez implant podłączony do mózgu?

Plusy:

+ Walki. Znowu ciekawe pomysły na pokonanie co twardszych przeciwników i śliczne wykonanie CGI. Ale walk niestety mniej i niektóre bardzo krótkie.
+ Muzyka.
+ Mniej „highschoolowego” feelingu. Oczywiście to ciągle uczniowie bez sensownego szkolenia, ale przynajmniej udają wojsko lepiej niż w pierwszym sezonie. No i urocza scena  kliknij: ukryte  z mundurkami noszonymi na dresie.
+ Nigdy nie byłem mocny z fizyki, a teraz  kliknij: ukryte  wiem dlaczego niebo jest niebieskie – oczywiście sam doczytałem szczegóły.
+ Zakończenie, które wszystko wyjaśnia.

Ja tu paru rzeczy nie rozumiem… Jak główny bohater ginie i wraca do życia to od razu można założyć że seria będzie kiczem dla 13­‑latków(oczywiście jest wiele innych rzeczy które nam dają to do zrozumienia ale pomijam) i że odbierać serie należy przez „różowe okulary”. Autor sam stwierdził że nieźle mu się oglądało tylko po co ta ocena?

Recenzja jak zawsze na wysokim poziomie, acz krótka, więc zbytnio się nie ubawiłem… no co jak co, panie redaktorze, ale miałem większe oczekiwania co do długości tego wypracowania.

Recenzja która w bolesny sposób uświadamia czytelnikowi, iż nie istnieje coś takiego jak szczyt dna. Szczerze mówiąc, nie wiem w jaki sposób napisać ten komentarz tak, aby nie wskazać na megalomanię i zadufanie w sobie recenzenta. Jeśli chodzi o poziom twórczości, Slova idzie łeb w łeb z reżyserem rozpatrywanego tutaj anime. Patrząc jednak na efekt końcowy tych wypocin, oraz wrażenie zniesmaczenia które ogarnia czytającego, trudno nie oddać w tej kwestii honorów pierwszeństwa Panu Redaktorowi.

Bawiłem się dobrze, nawet bardzo. Irytowały czasem nielogiczne decyzje pewnych postaci, ale do przeżycia. Jedyne co mnie rozczarowało to ostatni odcinek. Brak spotkań pewnych postaci i tym podobne. Wszystko zakończone, ale jednak czegoś mi brak.

Niemniej polecam. Choćby dla samej muzyki i walk.

Jako, że manga zdaje się ciągle wychodzi – liczę na dalszy ciąg.

Wszystkie błędy poprzedniego sezonu… zakończenie na szybko . Muzyka i grafika nie ratuje. Nie mam nić więcej do powiedzenia.

Godna kontynuacja świetnej serii. 10/10 i leci do ulubionych.

Meh w sumie więcej tego samego. Może fabularnie ciekawsze, ale ten plusik minusuje jeszcze większa omnipotencja głównego bohatera, którą niby można traktować w kategorii żartu, ale twórcy są chyba śmiertelnie w tej kwestii poważni. Więc wychodzi na to samo. W sumie koniec był ok, ale widać było iż był rush'owany. Brakło im z jednego odcinka… Podtrzymuje ocenę z pierwszej serii, nic dodać nic ująć.

Jeśli ktoś chce pisać recenzję, to śmiało, ja miałbym do dodania co najwyżej jeden akapit, gdybym miał cokolwiek sklecić.

Podeszłam do drugiego sezonu z naprawdę niewielkimi oczekiwaniami i w sumie jestem usatysfakcjonowana. Jest to w sumie fajna rozrywka nie wymagająca myślenia przy absolutnie rewelacyjnej ścieżce dźwiękowej. Za samą muzykę dałabym 9,5, za serię 6, w sumie wychodzi mocne 7 :) Mogę serię spokojnie polecić niewymagającym fanom sf :)

Aha. Czyli wystarczyło, żeby  kliknij: ukryte  księżniczka wstała z wózka, powiedziała, że jest nową imperatorką, i potem wszyscy żyli długo i szczęśliwie. Aż mi się nie chce tego dalej komentować. Ale w sumie jaka seria, takie zakończenie, więc w pewnym sensie pasowało tutaj ;) Jedyne co mi się podobało, to  kliknij: ukryte  uczynienie ze Slaina politycznego i medialnego kozła ofiarnego.

Jak na razie, to jedna z największych porażek, jakie widziałem w ostatnich latach. Tym większa, iż w gatunku przeze mnie preferowanym.

W przypadku fabuły przyzwoicie wypada wątek Versu wplątanego w sieciach politycznych intryg i animozji (poprawnie pokazana wizja społeczeństwa feudalnego). Od strony ziemskiej nie widzę nic ciekawego. Do tego finał na szybko i w słabym, przesłodzonym wydaniu. Nie kupuję tego.

Z postaciami sprawa wypada jeszcze gorzej. Gary Stu w roli protagonisty to tragedia. Wszystko wie, rozumie, przewiduje – masakra. Reszta ziemskiej obsady z wyjątkiem Rayet to dla mnie tło w złym wydaniu ( kliknij: ukryte  z wyjątkiem finału, tutaj nagle zaczynają walczyć na poziomie rycerzy mhm. Z drugiej strony barykady jest nieco lepiej nawet pomimo księżniczki, która zupełnie nie rozumie otaczającego ją świata i gościa znikąd… Saaz to całkiem rozsądnie myśląca postać i wie, co robi. Slaine po „przygodach” w pierwszej części wyciąga wnioski i czyni postępy. Mazurek to przykład typowego lojalisty i patrioty z zasadami, trudno go nie lubić, tylko szkoda nikłego czasu antenowego. Lemrina trzeźwo patrząca na rzeczywistość, aż szkoda że to nie ona jest na miejscu Asseylum.

Muzyka i grafika są całkiem dobre i widać, iż studio miało budżet, co jest coraz rzadsze w pogrążonej w zapaści demograficznej i fiskalnej Japonii.

Gdybym miał oceniać ten bubel, co dałbym najwyżej 4/10. Ładne opakowanie i przyzwoite prowadzenie akcji gdy idzie o versjański punk widzenia ratują tą serię.

Najmocniejszą stroną całej serii był i jest zdecydowanie soundtrack. Bitwy, szczególnie ta ostatnia, też są całkiem nieźle zrobione. Kilka ciekawszych zwrotów akcji uratowało to anime w moich oczach. Byłam już gotowa porzucić 2 sezon, jednak obejrzenie go do końca nie było taką kompletną stratą czasu. Myślę, że warto zapoznać się z serią w wolnej chwili, jednak nie można oczekiwać, że będzie to anime wybitne. Po prostu coś na co można poświęcić tych parę godzin bez większych zgrzytów(chyba że główny bohater za bardzo działa komuś na nerwy).

ostatni odcinek Aldnoah.Zero trochę niesmaku pozostawia. trochę trudno uwierzyć, że po okresie totalnej eksterminajci wobec Ziemian, ci,  kliknij: ukryte  gładko przełkną pomysł pokoju z Vers.. tyle, że to tak naprawdę jedyny zarzut.  kliknij: ukryte  końcowa bitwa była iście epicka, Inaho z typową dla siebie chłodną logiką pozbył się superkomputera ze swojej czaszki, a Slaine dokończył swój upadek, czy też raczej lot Ikara. ogólnie dobrze, ale bez rewelacji, jak całą seria.

Dlaczego mam wrażenie,że oglądam szkolny romans,tylko w wydaniu mecha? No bo bądźmy szczerzy Slain,chce zniszczyć ziemian głównie dlatego,że gdzieś tam jest inaho, faworyt księżniczki.Samego inaho,ziemia obchodzi coraz mniej a pomaga im bo musi,za to wolne chwile spędza zastanawiając się gdzie jest Asseylum, kliknij: ukryte  dopuszczając się nawet z jej powodu zdrady stanuOkazuje się,że chłopak ma jakieś szczątkowe uczucia! A żebym nie było nudno zaraz w perwszym odcinku,niczym królik z kapelusza wyskakuje przyrodnia(chyba) siostra Asseylum,zakochana w Slain'ie.Wszystkie konflikty zbrojne(strasznie nudne tak nawiasem mówiąc) wydają się jedynie tłem dla romantycznych potyczek. A jak już przy walkach jesteśmy to ich schemat zaczyna już powoli nużyć(jaki to schemat raczej wszyscy wiedzą).Niby pod końec pierwszego sezonu inaho troche krwawił,ale ja dalej jestem zdanie,że jest on cyborgiem.Slain za to zaczyna powoli wariować.Dali mu +50 do zajebistości i już się chłopakowi na mózg rzuca.

Ciekaw jestem, ile z tego było zamierzone przez Urobuchiego. A przecież zostały jeszcze cztery odcinki…

Wracając do pierwotnej myśli. Jak się wyłączy mózg, można oglądać z niemałą przyjemnością. Ot, jeden superoverpowered pilot przeciwko drugiemu, mniej superoverpowered a bardziej scienceb*tch, pilotowi. I to jest całkiem spoko. Nie oglądałem zbyt wielu serii z mechami, ale z tego co spostrzegłem, trójkąty/tragedie miłosne są na topie. Popraw mnie ktoś, jeżeli się mylę.

Co do tymczasowego rozwoju wydarzeń… szczerze mówiąc, nie mogę się doczekać zakończenia.  kliknij: ukryte  Asseylum się obudziła, Slaine dostał psychicznej załamki po tym jak wspomniała Inaho, potem odzyskała wspomnienia, Lemrina się o tym dowiedziała… jako ktoś stojący po stronie 'pociągu hype Inaho' po prostu nie mogę się doczekać.

Chociaż Urobuchi, lub studio imitujące jego styl, dał nam niemało plot twistów, co mnie trochę martwi.  kliknij: ukryte  W pierwszym sezonie ukazał Cruhteo ze złej strony, potem pokazał jego prawdziwe oblicze i… zabił go. Potem pokazał powód do nienawiści Saazbauma, a jak już w drugim sezonie widz zaczyna mu wybaczać, ciach… jego też zabił. Co następne? Zabije Mazuurka? Inko? Siostrę Inaho? Tego pilota z traumatyczną przeszłością i problemami alkoholowymi? Jeszcze cztery odcinki, a tak dużo możliwości…

Jak można nie kochać tego serialu, no jak? „Nie będę słuchać Twoich rozkazów tylko dlatego, ze jesteś ode mnie starszy stopniem”.

„Mazuurek… na Ziemi jest rodzaj regionalnej muzyki o podobnej nazwie” – nuff said :P

Po 4 odcinku odnoszę wrażenie, że każdy odcinek jest schematem. Marsjanie atakują, Ziemianie się bronią jak zmoderowano i nagle zjawia się mesjasz Inaho bez którego cały wszechświat już dawno by zginął. Zazwyczaj nie żywię nienawiści do jakiejś postaci, ale spoglądanie na Inaho wywołuje wszystkie możliwe odruchy wymiotne.

Przy tym odcinku zdecydowanie nie należy jeść – mało co się nie zakrztusiłam ze śmiechu. Jeśli seria zamierza dostarczać kolejnych numerów w tym stylu, to z niecierpliwością czekam na kolejne odcinki!  kliknij: ukryte  Ten moment, gdy Slaine na moment przestaje być sierotą było absolutnie fantastyczny. A potem pan psychol swojego kochane tatusia podziurawił i odziedziczył jego tytuł – to też było niezłe. I przy okazji: o to znaczy, że Inaho teraz permanentnie robi za bateryjkę statku? To tam nie była każdorazowa aktywacja konieczna czy ja źle pamiętam i raz wystarczyło światełka dostarczyć? Absurd absurdem absurd pogania i jest wyjątkowo zabawnie :D

Muza i grafa – fajne, klimat – OK, fabuła raczej słaba, postacie raczej też, ale mnie się to anime podoba właśnie z powodu protagonisty.

Inaho wydaje się być podręcznikowym przypadkiem zespołu Aspergera (najprawdopodobniej nie był to zabieg planowany bo by od razu to wyjaśnili – jednak biorąc pod uwagę, że duży procent ludzi z tym upośledzeniem jest brana po prostu za ekscentryków, łatwo można na to przymknąć oko). Wyjaśnia to jego zachowanie, reakcje na stan zagrożenia, przywiązanie do pomarańczowego mecha, a nawet „nadludzkie” zdolności (planowanie, matematyka i fizyka – uszkodzony jest kontakt między częściami mózgu, które za to lepiej się rozwijają, jak w autyzmie). Ludzie z Aspergerem nie potrafią okazywać emocji, każdego człowieka traktują podświadomie jako zagrożenie lub nieprzyjaciela, a ich empatia pozostawia wiele to życzenia (nie potrafią zrozumieć pragnień i intencji nawet tych najbliższych)... Pozornie łatwo ich pomylić z socjopatami, czują jednak emocje tak samo mocno jak inni ludzie – po prostu nie potrafią ich okazywać. Potrzebują bliskości tak samo jak inni ale jednocześnie ta bliskość sprawia, że czują się zagrożeni. Dwoista natura często składnia do autodestrukcji, przyczynia się do rozwoju depresji i schorzeń takich jak schizofrenia). Biorąc to pod uwagę, można spojrzeć na tą serię z trochę innego punktu.

Anime jest takie sobie, ale jeżeli nie zafundują jakiejś cudownej przemiany bohaterowi, to będę mu kibicował do samego końca. Wystawię też raczej dość wysoką ocenę, choć będzie ona bezdyskusyjnie mocno subiektywna.

Ukazał się pierwszy odcinek -> Sekcja ocen redakcji -> BAGAM! SLOVA COUNTERATTACKS!

Nieeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!!!!! Tylko nie minispódniczki w kosmosie! To jest wojna a nie miejsce na podryw!

To naprawdę nie jest zła seria. Jak się przestanie oczekiwać czegoś wybitnego od anime, które tylko przez moment wydawało się być czymś ambitniejszym, to to jest naprawdę całkiem w porządku! Obecnie coraz więcej serii jest takich, że nie jestem w stanie obejrzeć nawet pół odcinka, a przy  kliknij: ukryte  robo- Inaho nawet jestem ciekawa, co będzie dalej :D

łokej, miałem sobie darować, ale nie wytrzymałem – tu i teraz proszę administratorów/moderatorów strony o zablokowanie ocen w seriach które jeszcze się nie zakończyły bądź chociaż o usuwanie takowych… ekscesów (powiedzmy), gdyż dochodzi do takich absurdów, jak ocena CAŁEJ serii po JEDNYM (!) odcinku.

tak, wiem, zaraz padnie argument, że „oceny nie są istotne”, jednakowoż, należę do wąskiej grupki, która nie zgadza się z takim potraktowaniem systemu ocen. ten system powstał, by zapewnić możliwie rzetelną ocenę anime, a nie dla osobistych rozgrywek i animozji, bo niestety do tego doszło.

dobra, wyżaliłem się i starczy. osobniki wystawiające nieuczciwe oceny (na podstawie jednego odcinka), niech nie niszczą klawiatury próbując polemiki, gdyż swoją postawą udowodniły, że nie są warte tego, by z nimi dyskutować.

Ha ha no pewnie,  kliknij: ukryte  jak seria mogła sobie poradzić bez super geniusza? On chyba ma zachęcać dzieci do uczenia się chemii i fizyki, aby pokazać, że dzięki potędze nauki można odnosić wielkie sukcesy! Swoją drogą żart twórcom sie udał: Robo­‑Inaho stał się faktycznie robotem :D(no prawie).

Ok, czy mam rozumieć, że kliknij: ukryte  królewską krew można zapakować do słoiczka i używać jako baterii do Aldnoah Drive? Poręczne!.

Ja nie wiem, że twórcom udaje się pod płasczem „poważnej serii” zrobić taką komedię. Valvrave przy tym wysiada :)

Po pierwszym odcinku stwierdzam, że Slova słabo rzuca kostką.
O jeden numerek za dużo. oo

Zastanawiam się czemu nawet z tytułem chciano widzom utrudnić życie. Czy to takie trudne dodać podtytuł do drugiej serii? Albo chociaż numer 2 w tytule. Tokyo Ghoul przynajmniej to kiczowate √A dodało.

Odcinek nie zaskakuje. Wszystko po staremu. Szykuje się powtórka z powtórki. Polecam jako dobrą komedię.

Nadal zastanawiam się o co chodzi po tym odcinku… niektórych rzeczy można było się spodziewać( kliknij: ukryte  Inaho i księżniczka to w zasadzie były jedyne dwa punkty zaczepienia tej serii – ich się nawet kule nie imają) ale cała reszta wygląda jak „zobaczymy, co z tego wyjdzie”.

Cóż, przygód znienawidzonego Slaine'a ciąg dalszy. A co tam, zobaczy się co twórcy dalej wymyślili.

 kliknij: ukryte  Robo­‑Inaho powraca, by po raz kolejny nieść zagładę szlachetnym, marsjańskim rycerzom! mało tego, uzbrojony w moc Posępnego czerep… err,  kliknij: ukryte  zdolność aktywacni napędu Aldnoah, wyrusza w przestrzeń by nieść wolność i sprawiedliwość wszystkim istotom we Wszechświecie! czy jakoś tak. jakby nie patrzeć – bez zaskoczeń, ale wesoło. i dobrze.

Buhahahahahaha… To było takie kwikogenne! Ja nie szukam w tym sensu, ja się po prostu dobrze bawię, patrząc kolejne pomysły twórców. Om, to była ta spływająca romantycznie po buźce krew czy wcześniejsza resuscytacja, że  kliknij: ukryte  Inaho robi teraz za bateryjkę statku? Ten odcinek sponsorują RoboBuka (bo zamraża wszystko dookoła siebie), Robopomarańczka, Księżniczka OchjakjanienawidzęZiemian  kliknij: ukryte  Sobowtór, Ser Slaine ze swoim przydupasem oraz zapuszkowane dobro na nóżkach. Śmiesznie było, naprawdę. Nie ma to jak dobry początek roku!

Kto się zakłada, że Slaine x Harklight będzie jedyną oficjalną parą serii?