Tanuki-Anime

Ciekawie się oglądało, cos w końcu innego, jednak czuje lekki niedosyt

jedno z niewielu anime, któremu mogłam postawić dziesiątkę. kreatywne plot twisty, ładna kreska i całkiem ciekawi bohaterowie. niektórych z nich można było lepiej rozwinąć, ale nie narzekam

Długo zwlekałem z obejrzeniem tego anime a patrząc na opinie innych spodziewałem się czegoś lepszego a jest ono bardzo przereklamowane. Po za paroma ciekawymi odcinkami to straszna nuda. Postacie są brzydkie i nieciekawe. Nic specjalnego

Seria za dobra i za krótka…. Dawać tutaj szybko drugi sezon :)

Motyw człowieczeństwa w anime jest chyba jednym z moich najulubieńszych, więc nie dziwi mnie, że to anime tak przypadło mi do gustu.
Koncept świetny, postacie pełne, wielowymiarowe. Fabularnie także trzyma wysoki poziom. Czego chcieć więcej? Dla mnie 10/10.
 kliknij: ukryte  To anime bardzo przypomina mi Violet Evergarden. Decim jest takim męskim odpowiednikiem Violet, który uczy się rozumieć ludzkie uczucia nie poprzez listy jak w przypadku Evergarden,
a przez interakcje z drugim człowiekiem i próbę „wejścia w jego buty”

A ja odnoszę wrażenie, że wątek człowieczeństwa Decima ma większe znaczenie. Osądy prowadził subiektywnie od początku. Przybierał kamienną twarz by być autentycznym arbitrem i żeby dali mu spokój, nie znał on za dobrze ludzkich emocji nie rozumiał ich, ale podświadome ludzi których uważał za ciekawszych kierował do „piekła”. Bo przywiązywał się do nich. I nie ważne tu jest dobro i zło, raczej pokazanie, że różne wydarzenia stwarzają okoliczności w których człowiek popełniłnia błędy.
 kliknij: ukryte  Dlatego Decim „kochał te kukły” i niby zapominał kto to był, ale może pobudzenie uczuć sprawiło, że zaczął pamiętać kolejnych ? (scena gdy widzimy „ciemnowłosą” posadzoną na krześle na barze)
Może on wolał, gdy te ciekawsze dusze trwają w tej dziwnej dziurze, nieskończoności i nie zostały zresetowane. Sam mawiał, że ceni ludzi którzy żyli pełnią życia co wskazuje na ten subiektywizm.  kliknij: ukryte  Co ciekawe Ginti też miał zaszczepione uczucia, które specyficznie ukrywał… Ale na podobny tok myślenia jak u Decima składa się historia fanki i Harady, w końcowym odcinku widzimy, że Ginti kładzie laleczkę z jej podobizną na blacie ( to z kolei jego sposób by „czuć obecności” osób które go zainteresowały
 kliknij: ukryte  Z czasem Decim dzięki ciemnowłosej zaczyna się zastanawiać bardziej nad uczuciami, które gdzieś w nim raczkują


Oczywiście duża część przesłań skonstruowana jest niejednoznacznie żeby widz sam zdecydował jaką wersję wybiera. Choćby końcowe wyliczanie zasad i kim jest arbiter, można przyjąć za prawdę badź zaprzeczenie (które ma być przez nich powtarzane by w nie wierzyć i ślepo robić swoją robotę).

Dużo tam zawiłych sytuacji, treści i obrazu i trzeba obejrzeć kilka razy, a ja zrobiłam to dopiero pierwszy.
.. więc pewnie znajdzie się sporo uwag jeszcze, może zmienię zdanie…

Na pewno jestem otwarta na dyskusję ;)

Zapowiadało się bardzo dobrze. Do obejrzenia bardzo zachęciło mnie Death Billiards i byłem bardzo ciekaw co ciekawego zobaczę podczas tych 12 odcników. I w sumie to lekko się zawiodłem. Nie żeby to anime było słabe albo nie warte uwagi, ale czegoś wyraźnie zabrakło. Bohaterowie są bardzo ciekawi i miejsce akcji również przykuwa uwagę, ale mimo wszystko czuję się niedosyt. W przeciwieństwie do baru w którym dzieje się większość akcji anime, reszta lokacji tego  kliknij: ukryte  czyścca już nie robi takiego wrażenia. Zakończenie również nie jest zaskakujące –  kliknij: ukryte  od momentu kiedy dowiedziałem się że asystentka barmana jest człowiekiem, było jasne że w końcu ona też zostanie osądzona. Mimo wszystko bardzo fajny pomysł na anime, a odcinek z twisterem był chyba najlepszy. Podoba mi się też inne niż zawsze podejście do tematu nieba i piekła. Jeśli chodzi o kreskę to na pewno na plus, tym bardziej mimika twarzy.
7/10

Po dwóch latach wróciłam do tego animca i w efekcie podniosłam ocenę oczko w górę, co praktycznie nie zdarza mi się przy powtórkach. Miałam ochotę na trochę zadumy, trochę poważniejszego klimatu, trochę pytań egzystencjalnych, więc sięgnęłam po tę pozycję. I choć motyw reinkarnacji jest mi nie po drodze, zachwyciłam się tą produkcją na nowo. Tyle mojego komentarza, bo nie ma sensu powtarzać pozytywnych opinii, a negatywne? No cóż, wszystko zależy od perspektywy spojrzenia oglądającego w danym momencie życia i potrzeb emocjonalnych do zaspokojenia. Niektórzy znaleźli to czego szukali, inni poczuli się nieusatysfakcjonowani. Tak było, jest i będzie.

Ciekawa fabuła, postacie 10/10, fajna kreska. Anime całkowicie mnie zachwyciło i było by zdecydowanie jednym z najlepszych które widziałam gdyby nie… Zakonczenie. Smutne i zupełnie nie satysfakcjonujace. Zniszczyło niestety mi cały pogląd na serie. Na prawdę się zawiodłam ....

Mam wrażenie, że to kolejny przehajpowany przez „znafcuf animu” tytuł. Znowuż nasłuchałem się opinii jakiż to nie jest prześwietny twór. Recenzenci chwalili, fani zachęcali do obejrzenia… Nie powiem, że żałowałem obejrzenia, ale jednak serią „świetną” bym tego nie nazwał… Co najwyżej „dobrą”.

Motyw osądzania dusz już na wstępie wydawał mi się… Wyjałowiony… Dlaczego? Mamy tutaj rywalizację dwóch osób, która rzekomo ma decydować o ich życiu, choć jak się dowiadujemy  kliknij: ukryte  wynik pojedynku nie ma żadnego znaczenia, gdyż arbiter pod uwagę bierze „mrok w duszy” zawodników, a nie ich faktyczne rezultaty w konkurencji. Czy mnie to zraziło? Nie. Powiedziałbym nawet, że byłbym zły, gdyby było inaczej. Problem w tym, że ludzie, którzy przybywają do Quindecim, już są martwi (myślę, że nie jest to spoiler, gdyż dowiadujemy się o tym już w pierwszym odcinku). Walczą oni o to, czy ich dusza ulegnie reinkarnacji czy też zostanie umieszczona w pustce. I tu jest problem, bo cały ten efekt napięcia, gdy mamy martwić się o to, co stanie się z postaciami… Nie działa! Dlaczego? Bo te postacie już nie żyją, a alternatywy, które dostają, w żaden sposób się nie różnią. Ba! Powiedziałbym nawet, że „pustka” czyli piekło, jest znacznie lepsza niż reinkarnacja – w  kliknij: ukryte  pustce zachowujesz swoją świadomość, zaś w momencie reinkarnacji tracisz wszystkie wspomnienia. Nawet sami autorzy wydają się potwierdzać ten fakt, gdy  kliknij: ukryte  dwójka bohaterów (imion nie pamiętam), a mianowicie idol oraz jego fanka, zostają wysłani przez jednego z arbitrów do pustki, gdzie ich dusze symbolicznie łączą się, co ma sugerować, że od teraz będą już na zawsze razem.

I przykro mi to stwierdzić, ale przez ten brak celu w całej tej walce o to, gdzie trafi dusza bohatera, motyw ten jest popsuty w samym swoim założeniu. Skoro bohaterowie nie mogą zachować swojej pamięci po reinkarnacji, to nie ma sensu o ową reinkarnacje w ogóle walczyć – przecież to żadna nagroda za  kliknij: ukryte  bycie dobrą osobą.
Zaś pustka wcale nie wydaje się być tak straszną karą, gdyż jak wytłumaczone zostaje w anime, jest to po prostu  kliknij: ukryte  miejsce, gdzie nie ma niczego, ale wciąż zachowujesz swoją świadomość. Wszyscy bohaterowie są martwi od samego startu, a więc… Cóż… No średnio mnie obchodziło co się z nimi dalej stanie. Inaczej byłoby, gdyby jeden z pary uczestników miałby szansę wrócić na ziemię, a drugi musiałby umrzeć – wtedy dałoby mi to możliwość faktycznego martwienia się o losy postaci i kibicowania im, a całe to poczucie niesprawiedliwości połączone z niekoniecznie dobrymi osądami Decima, z pewnością wywołałoby we mnie więcej emocji.

Anime w całym swoim założeniu nie miało najmniejszego sensu, ale jednak oszukany pozytywnymi recenzjami oraz komentarzami na temat serii oglądałem dalej. Nawet w tej recenzji doczytałem się, że nie każdy odcinek jest schematyczny i z czasem fabuła obiera inny tor. A więc z uporem maniaka oglądałem kolejne epizody oczekując jakiegoś gigantycznego plot twistu, po którym szczena opadałby mi do podłogi… No nie. Cały plot twist opiera się na tym, że… dum dum dum duuuuuum…  kliknij: ukryte  tajemnicza protagonistka­‑asystentka jest człowiekiem i czeka ją taki sam osąd jak resztę. Kurczaki, no co za niespodzianka! (sarkazm alert)

Wszyscy zachwalają ten brudny klimat barów, w których rozgrywa się akcja. Fakt! Był to świetny motyw i trzeba przyznać, że atmosfera panująca w Quindecim, była niesamowita. I tylko tam.
Gdy twórcy pokazują nam inne lokacje, cały ten specyficzny klimat przemija bezpowrotne. Ta cała otoczka mistycyzmu i tajemniczości znika.

Jeszcze gorzej się dzieje, gdy twórcy próbują nam pokazać jak działa świat arbitrów. Tłumaczą nam zasady panujące w tej dziwnej firmie, pokazują  kliknij: ukryte  proces kompilowania wspomnień oraz jakąś dziwną  kliknij: ukryte  elektronikę. Niestety zabija to całe pozytywne wrażenie, które animacja robi w pierwszych kilku epizodach.

I wiem, że niektórzy powiedzą: „ale ty gupi jesteś, nie zrozumiałeś sensu tego arcydzieła, tu właśnie chodziło o to, że to wszystkie jest takie zmechanizowane, że nie ma tam sprawiedliwości, profanacja sacrum, przedstawianie życia po życiu w brutalny i przyziemny sposób itd”. Sama nasza recenzentka napisała „to podziemne „centrum rozrywkowe” jest zaskakująco dalekie od ideału i bardziej przypomina bezduszną korporację z milionem działów i przedstawicielstw niż miejsce stworzone przez bogów na potrzeby ludzkich dusz”.

Wszyscy sugerują, że jest to specyficzne oraz genialne w swojej nietuzinkowości. Że twórcy stworzyli coś oryginalnego i za to należy im się szacunek.

Problem w tym, że… Nie :D
Nie jest to ani oryginalne, ani dobre w moim mniemaniu.

Motyw profanacji sacrum nie jest niczym nowatorskim.
Nawet jeden z największych tasiemców wszech czasów, a mianowicie Bleach, przedstawia shinigami, czyli bogów śmierci, jako jakąś wielką organizacje militarną, gdzie bogowie są podzieleni na poruczników, oficerów i kapitanów. Więc niestety, ale Death Parade nie był według mnie oryginalny.

Dobre to też nie było, co wyjaśniłem już wcześniej. Cały ten zabieg, zabija urok produkcji z pierwszych kilku odcinków i strasznie mnie to boli, bo według mnie, twórcy zmarnowali potencjał Death Parade.

Z mniejszych rzeczy… Cóż… Głos Decima jest miejscami beznadziejny. Seiyuu użyczający mu mowy brzmiał jak jakiś totalny amator. Nie znam jego nazwiska, ale wyszło to strasznie. Z tego właśnie też powodu, moment, gdy to Decim  kliknij: ukryte  zaczyna odkrywać w sobie ludzkie emocje, wypadł strasznie awkward i cringy. Poza tym, cała ta przemiana zaszła tak szybko, że sami bohaterowi musieli non­‑stop powtarzać mi, że Decim jest inny, że  kliknij: ukryte  jest jedynym arbitrem z wszczepionymi uczuciami itd. Postać Noli także okazała się być całkowicie zbędna i useless dla fabuły. W połowie serii dowiadujemy się, że ta coś kombinuje. Lata tu i tam. Knuje jakąś intrygę. Załatwia coś na boku… I co? I nic. Cała jej rola opiera się na fakcie, iż  kliknij: ukryte  była pomysłodawczynią zaszczepienia Decimowi emocji oraz dania mu pod skrzydła ludzkiej asystentki. Działania Noli do niczego nie prowadzą. Jest po prostu bezsensowną postacią. A takich jest tu w sumie kilka. Zniesmaczyła mnie też postać nadpobudliwego arbitra w czerwonych włosach, którego imienia także nie pamiętam. Nie dość, że całkowicie psuje moją wizję arbitrów, jako spokojnych, tajemniczych, mrocznych typów, którzy nigdy nie okazują emocji, tak jak Decim, to dodatkowo wydaje się czerpać dziwną radość ze znęcania się na osądzanymi duszami, co raczej nie zgadza się z zasadą „arbiter nie może wykazywać emocji”.

Jak widać… Bardzo dużo wad ;C
Czy czyni to jednak ową serię beznadziejną w moich oczach?
Myślę, że… Nie. Mimo wszystko, seria w bardzo prosty i w sumie prymitywny sposób potrafiła mną miejscami wzruszyć. Momenty poświęcone protagonistce chwytały nawet za serce. Klimat baru Quindecim był nie do przebicia. Postać Decima była dosyć sympatyczna, mimo swojego beznadziejnego głosu. Ponadto opening podbił moje serce. Ta groteskowość oraz ironiczne wykorzystanie wesołej piosenki, jako openingu dla anime o osądzaniu ludzi po śmierci, całkowicie mnie kupiła.

Jako widz, który największą uwagę zwraca na emocje towarzyszące podczas seansu, śmiało mogę dać tu 7/10 i to tylko za opening, Quindecim oraz historię protagonistki. Gdyby jednak miał to oceniać z większą starannością oraz recenzenckim okiem, skończyłoby się znacznie niżej.

Cóż, szczerze powiedziawszy ocena tegoż tytułu jest raczej trudna. To tak tylko ze względu na to, iż czytając poniższe komentarze da zauważyć się skrajną rozbieżność w ocenie przez różne osoby.Jedni z tego co zdążyłam zauważyc wypominając serii brak oryginalności, reszta chwali jak może, bądź przesadnie wręcz. Ja dodam od siebie; mnie się podobało. Myślę, że pomysł użyty w Death Parade nie jest do końca oryginalny, jednak nawet pomimo powielności tematów realizacja wyszła jak najbardziej poprawna, ba. Studio Madhause, jak wielu mogło się spodziewać postanowiło wziąć sobie do serca grafikę, co na szczęście wyszło wspaniale, dzięki czemu dostajemy solidną porcję ślicznej grafiki, nie małego złośliwego potworka. Animacyjnie trzyma poziom, aczkolwiek powiem, że raczej autor nie miał czasu na pochwalenie się nią, najwyżej tyle co bohaterowie poruszający się płynnie.
Odnośnie całej historii, zabranie się za temat oceny duszy po śmierci mnie nie zanudził, choć przyznam szczerze, iż z początku przekonana byłam, że każdy odcinek wyglądać będzie tak samo. No, wielce się nie rozczarowałam, ale oglądało się przyjemnie, nawet pomimo tego. Nie zamierzam wyżalać się odnośnie przedstawionych historii, bo jak dla mnie każda była interesująca, jedna bardziej druga mniej. Końcówka również mi odpowiadała, najbardziej odpowiednia jak dla tak krótkiej serii. A co do stopnia ckliwości… więc, może niekiedy było to przesadzone, mnie nie bolało tak bardzo (pomijając ostatni odcinek, bo wówczas przyznam szczerze- nieco przesadzili)
Przechodząc do muzyki, nie mam pomysłu co napisać, jakoby ona w żaden sposób nie była powalająca. Opening…dało się słuchać, więc nie powiem że był on zły, ed raczej też, choć tego nie słuchałam już tak często.

I jeśli dochodzi już do sytuacji podsumowującej… nie zamierzam wystawiać oceny serii, bo ciężko było by mi dokonać czegoś takiego. Recenzja…słuszna. Zachęcam do przeczytania jej, słuszna jak dla mnie oczywiście. Mnie seans sprawił wiele radości i niewiele zawodu, zachęciłabym wszystkich oczekujących perełki jeśli nie mogą znaleźć czegoś odpowiedniego dla siebie pośród innych serii. W jakim stopniu wam się spodoba..lub czy w ogóle..? Tego nie wiem. Powiem tylko, że o ile macie trochę czasu serdecznie zachęcam do spróbowania choć podejścia do tejże serii, a może jest to właśnie coś dla was..?

Świetny pomysł, cudna grafika, rewelacyjna muzyka, przyzwoici bohaterowie, niezłe gry, ale już ludzie do osądzenia nie bardzo…

Minusy:
- ED.
- Cały wątek Mayu, Harady i Gintiego. No nie podszedł. Ani postacie, ani gra, ani finał.
- Momentami zbyt ckliwe i naiwne. Najgorsza była finałowa scena  kliknij: ukryte  Cymbergaja. Młoda dziewczyna chce uczyć sędziego (byt inny od ludzi, który dodatkowo poznaje wspomnienia wielu żywotów) jak być sędzią… Oczywiście to pasowało idealnie do „uczłowieczania sędziów” co jest motywem przewodnim serii, ale i tak drażniło.
- Przewidywalne zakończenie.

Plusy:
+ OP.
+ Cudowny mocno jazzowy OST.
+ Tematyka – mocno buddyjskie podejście, ale mi to nie przeszkadza.
+ Cymbergaj. Najlepsza gra/rozprawa.
+ Oczy sędziów. Hipnotyzujące.

Gry/przypadki ludzi od najciekawszego do najsłabszego: kliknij: ukryte  cymbergaj > arcade = kręgle = karty > rzutki > twist

Szkoda, że takie krótkie. Z ciekawszymi odwiedzającymi seria byłaby arcydziełem.

Pomimo dobrej kreski/animacji (w końcu Madhouse, więc czego można było się innego spodziewać), ciekawego pomysłu i plot twistów, to i tak, koniec końców, nie zostało to wystarczająco dobrze doszlifowane.

1. To anime jest za krótkie jak na tak dużo postaci i to, w jaki sposób się rozwijają w zależności od osób, które osądzają.

2. Kilka ważnych pytań zostało bez odpowiedzi, jak  kliknij: ukryte 
-gdzie jest Bóg? Czemu „opuścił” arbitrów?
-co się stało z niektórymi osądzanymi osobami? Nie pokazano, którą windę dla nich wybrano
-kto osądzał ludzi przed arbitrami? Przecież ci powstali z ludzkich dusz wrzuconych do pustki, więc ktoś przed nimi musiał to robić.

3. Japońska klisza jeśli chodzi o postacie: mała, silna dziewczynka, miły staruszek (który okazuje się być nie taki miły), wnerwiony kolo, który jakby mógł, to by wszystkich powybijał, ale okazuje się być słaby.

Anime calkiem fajne , muzyka , grafika , tematyka , sposób przekazu .
Po wielu komentarzach widze że macie problemy z tym kto gdzie trafił , jednak w wiekszosci procesów nie ma werdyktu , tzn. jest ale nie jest nam przedstawiony , sugerujecie się maskami * nad windą które nie symbolizują niczego (niczego związanego z wyrokiem) , dlaczego? Logicznie myslac (a całe to anime jest postawione na LOGICE) ludzie z windy transportowani sa z jednego (tego samego kierunku) to baru , czyli np z góry do dołu (życie , bar)
Natomiast po odbyciu wyroku , postaci wsiadają do windy , biorąc pod uwage Niebo / Piekło lub Reinkarnacja / Brak jej (są to wyrazy o przeciwnym znaczeniu co przenosi si na to że) windy musza podążać w przeciwnych kierunkach . Ale jeżeli trafiają tam pary , to nie jest z góry osądzone że 1 osoba trafi do nieba 2 do piekła , zawsze mogą obie trafić do jednego miejsca ( przykład matka / samobójca )
A maski same w sobie pełnią rolę ozdoby która ma na celu wzbudzic emocje (nawiązanie do epok barok / średniowiecze) – czyli karykatury , symbolika , wyrażanie emocji , ale i również rozum (rozum to nie przeciwne epoki?? odrodzenie? humanizm?? .. no nie do konca) co jest spójne z tomizmem (średniowiecznym)
(w osobach tam obecnych również , nie tylko w widzach , ukazać ich reakcje na wystrój danego miejsca co może się przyczinić do tego wszystkiego)

Dlaczego zastosowali to?
Aby pobudzic nas do myślenia i własnych refleksji , oni nie bawią się w Boga , ani w sędzie , (co moze tak z pozoru wygladać). Ich wyroki to nic innego jak badanie gruntu / reakcji , nie ważne dla nich jest życie , ważne jak się zachowali ( ale życie ma napewno na to ogromny wpływ , mimo to dlatego posługują się tymi grami , aby człowiek miał szanse )

I tutaj pojawia się pierwsza para, wtf? dlaczego ta kobieta się poswięciła? a winny facet się uratował?

Właśnie jest to spowodowane logicznym podejsciem do wszystkiego , nawet jeżeli kobieta była lepsza za życia , żałowała , to jej charakter został zobrazowany tam , była to osba uległa przystosowana do tego że sama ponosi odpowiedzialność za innych , dlatego skłamała.

Można by nad tym wszystkim rozprawiać bardzo długo jak można to zauważyć po tym poście . . . aczkolwiek przechodząc do sedna to anime odbieram bardzo dobrze , jestem katolikiem aczkolwiek coraz bardziej Deistą i po długich namysłach dochodzę do wniosku że nie warto się czegokolwiek bać i że istnieje związek przyczynowo skutkowy pomiędzy życiem a śmiercią że śmierć to właśnie początek nowego życia aczkolwiek byćmoże podobnego do naszego tyle że w zupełnej jego nieświadomośći , natomiast i tak nie ma sensu rozprawianie co będzie po . . . ani w co wierzyć , każda wiara do czegoś prowadzi , jeżeli człowiek wierzy w coś gorliwie to jest pewny co do racji swojej wiary psychicznie ale i fizycznie jego ciało jest w stanie do ogromnych poswięcen / wysiłków / przezwyciężeń chorób,, a z grubsza co będzie po kapucie niech nas nie interesuje , bo równie dobrze mozemy juz nie istniec? czyli co będzie? XD gdzie sie podzieje nasza wiedza ? niewarto nad tym dlużej rozprawiać , żyjmy swoim życiem , nawet gorliwa wiara jest dobra , jesli sprawia nam przyjemność

Nawet niezłe i ciekawe, choć bez przesady.

Bardzo pozytywne wrażenia. Seria o interesującym pomyśle, który konsekwentnie zrealizowano (zdecydowanie na plus, że kompozycja wydaje się być jak najbardziej domknięta). Początkowo lekko obawiałam się, w którą stronę to pójdzie (historia drugiej pary wyjątkowo nie była w moim guście), lecz na szczęście twórcy umiejętnie wykorzystali czas 12 odcinków, by wszystko pokazać i jednocześnie nie znudzić tzw. „zapychaczami czasu”. Miejscami może za duży ładunek emocjonalny (szczególnie na początku i końcu), lecz to w sumie mogę wybaczyć. Realizm raczej zachowany (chociaż nie przyznałabym tego w przypadku pierwszej dwójki), co było bardzo miłym zaskoczeniem. Co ważniejsi bohaterowie dobrze i przemyślanie nakreśleni, a w przypadku późniejszych gości lokalu również się nie zawiodłam. Świetny opening, bardzo dynamiczny i wpadający w ucho.

Ogólnie rzecz biorąc, „Death Parade” było dla mnie przyjemną niespodzianką i cieszę się, że ekipa nie zepsuła dobrego pomysłu wyjściowego.

Death Parade okazało się animowanym jajkiem z niespodzianką, które nie dość, że smaczne, to jeszcze zawsze zawierało fajną figurkę, a nie jakiś tandetny gadżet

Meeeh, tak samo oklepana tematyka jak każda i od połowy nudy, więc nawet nie obejrzałem do końca.
No ale Tanóki od początku nastawiło się na „Parade ma być gut”, to jest. oo

Zgadzam się prawie z całą recenzją – tylko nie z tym, że ending jest słaby! To jeden z najlepszych endingów w ogóle.

Muszę przyznać, że momentami denerwowały mnie… cóż… ten przesadnie lejący się pot z czoła, gluty z nosa, czy łzy. Rozumiem jednak, że to urok serii i chociaż stanowi to niewielki mankament na produkcji, to jednak.
Kolejnym będzie to, że nie zawsze rozumiałam jakie było ostateczne rozwiązanie. Nie wiem czy ma być kolejna seria, ale liczę, że będzie – bo tak to fabuła by nie miała większego sensu.
Cieszę się, że natrafiłam na to anime, uważam, że był to czas dobrze zagospodarowany a anime ma zdecydowanie „to co” co sprawia, że warto na nie rzucić okiem.

Wspaniała seria pod każdym względem: klimat bohaterowie, grafika, muzyka, świetny opening i ciekawe pytania dające do myślenia  kliknij: ukryte  czy nie posiadając natury człowieka, jego emocji i motywacji można człowieka sprawiedliwie osądzić i w drugą stronę: czy sprawiedliwy osąd wiążąc się z empatią musi zniszczyć arbitra

Koniec „parady” więc czas na podsumowanie.

Nawet ciekawe wykorzystanie konwencji sądu ostatecznego w wydaniu Daleko Wschodnim.

Nie da się nie docenić „elegancji” serii, jej melancholijnego i stylizowanego klimatu. Wnętrza, tła (doskonała) warstwa muzyczna, światło(!), wszystko to dodaje serii specyficznego klimatu. To na plus. Wszystko to potęguje poczucie beznadzieji (czy raczej zadumy nad przemijaniem), czyli chyba to co seria chciała w widzu wzbudzić, no przynajmniej w widzu Zachodnim, o ile takowego opinia ma dla Japończyków jakieś znaczenie, bo oni mają trochę inne podejście do tych tematów…

Natomiast same historie, motywacje i przypadki bohaterów jakoś do mnie nie przemówiły. Czyli seria zasadniczo nie spełniła w moim przypadku swego celu, nie dała mi do myślenia, przynajmniej nie dłużej niż w postaci chwilowej zadumy (chociaż w sumie to juz coś :P). Bo raczej „rozrywkową” serią Death Parade nie jest. Może twórcy niefortunnie dobrali historie idąc raczej po cienkiej linii oporu (czytaj sztampowej) aniżeli złożonej… Pewnie zabrzmię jak przemądrzałek, ale widziałem/czytałem kilka historii o przemijaniu i życiu po śmierci dających w moim odczuciu o wiele bardziej do myślenia. A mówiąc najprościej, seria mnie zwyczajnie rzecz ujmjąc nie „ruszyła” (chociaż ostatni odcinek chyba był najlepszy i nie obraziłbym się gdyby cała seria trzymała jego poziom).

Nic to, DP i tak w moim odczuciu warta jest uwagi. Zakładam, że wielu widzów będzie miało zgoła inne niż ja odczucia po seansie, być może w historiach przedstawionych postaci znajdą coś znajomego, czy to w sobie czy w historiach ludzi których znają/znali. Koncept jest dobry, trochę więcej polotu/rozmachu i mogłoby wyjść coś naprawdę nietuzinkowego. Moja ocena to coś pomiędzy 6+ a 7-/10. Naciągne i dam pełne 7 :P

PS: kliknij: ukryte  Wychodzi na to, że każdy Arbiter ma swój odpowiednik „manekinów” Decima, Ginti ma np. lalki kokeshi, co potwierdziła „znajomo” wyglądajaca lalka w ostatnim odcinku. Druga sprawa: ciekawe ile takich „Chiyuki” było przed nią, skoro Decim już wcześniej miał w swoim barze kilka stylizowanych manekinów.

Tamakara napisała:Wydaje mi się, że postrzeganie odsyłania do „nieba” i „piekła” jako nagrody i kary jest błędne. W moim odczuciu proces ma za zadanie ocenienie wartości i jakości duszy. Podpisuję się pod taką interpretacją obiema rękami.Jako ateistce, zupełnie nie przeszkadzają mi te wszystkie religijne „wytyczne” przy oglądaniu tego typu produkcji.Uwielbiam te wszystkie „Piekielne Dziewice”, gdzie scenariusz lawiruje w temacie „czy piekło istnieje ?”, bo tak naprawdę, to punkt ciężkości leży zupełnie gdzie indziej. W moim odczuciu, problem czynienia „dobra” – „zła”, jest pokazany nie jako kara- nagroda, ale ze względu na konsekwencje, jakie ze sobą niesie.

 kliknij: ukryte  [link] Czyż on nie wygląda jak Yagami z Death Note'a? ;)

Mimo takiego kliknij: ukryte  zdaje się optymistycznego zakończenia seria ma stajnie pesymistycznie przesłanie, a przynajmniej ja tak je odpieram.

Sporo nihilizmu i przeświadczenia, że nie dość w świecie żywych nie ma sprawiedliwości to również po śmierci trudno o sprawiedliwy wyrok – brak nadziei na właściwie cokolwiek.
Duża część wyroków jest wydawana randomowo co nie powinno mieć miejsca.

 kliknij: ukryte  No i fakt, że Chiyuki popełniła samobójstwo, a została tak oceniona… Może w buddyjskim czy hinduskim systemie moralnym to nie wzbudza żadnych dyskusji i jest akceptowalne ale jak dla mnie jest to posunięcie nielogiczne.
Zabiła się – okej, dajmy jej szansę na reinkarnację niech zabija się ile chce przecież to nie jej wina, że tak się stało, była nieszczęśliwa i nikogo nie skrzywdziła. Oh ah biedna dziewczynka.
Natomiast w przypadku głupiutkiej, ale o szczerym sercu Mayu i jej idola – pustka. „Tak, tak są razem wiec muszą być szczęśliwi.” Wszyscy zadowoleni? To lecimy dalej.

Nawet gdyby ktoś się uparł, że to jest jak najbardziej logiczny system i żadna z pośmiertnych opcji nie jest zła, a do pustki trafiają ludzie spełnieni, którzy osiągnęli nirwanę i zostali wyłączeni z całego cyklu narodzin, śmierci i ponownych narodzin – przykład  kliknij: ukryte  mangaczki autorki rysunków do książeczki z dzieciństwa Chiyuki, która jest ze śmiercią pogodzona i spełniona(chodziarz można dyskutować na ten temat: nie miała dzieci więc w kolejnym życiu mogłaby mieć na to szansę) wysyła się na reinkarnację.
Wyrok detektywa i chłopaka szukającego zemsty nie został pokazany wiec można spekulować gdzie kto trafił naprawdę, ale oczom też jak się okazuje nie do końca można wierzyć (przykład obrotowego znaku nad windą przy osądzie Mayu). Ocena małżeństwa i reszty postaci też jest różnie odbierana z tego co widziałam po komentarzach co wskazuje na relatywizm i ogólny brak sprawiedliwości.

Nie lubię takiego ,przepraszam, burdelu, bo inaczej nie da się tego nazwać. Kilka systemów moralnych zmieszanych ze sobą i co z tego wychodzi…
Nihilizm i relatywizm moralny. Niby poglądy bardzo mi bliskie, jednak seria albo nie stosuje ich świadomie albo wynikają ona z błędów logicznych.
Pytanie kto ma prawo rozstrzygać jak jest naprawdę.

Nie musiałem się zmuszać do oglądania tej serii, nie powiem, niemniej to w jaki sposób historię zakończono, rozczarowuje.

 kliknij: ukryte  Chiyuki uświadamia sobie że samobójstwo było bardzo egoistyczną decyzją, która krzywdzi ludzi wogól niej. Bohaterka nie miała powodu aby się zabijać, w zasadzie nadal pragnie żyć.

To na pewno pozostawia uczucie niedostatku u widza, takie oczywiste wybory i w ogóle pominięcie/ukręcenie głowy wątkom trudniejszym „do poprowadzenia”. Wydaje się, że Decim był jednostronnie zakochany w Chiyuki. Jakie karty na temat tego zagadnienia odsłania finał? Żadne.

Będąc osobą z natury niezbyt skorą do osądów, której z wielkim trudem przychodzi potępianie kogokolwiek, miałam momentami dosyć duży problem z oglądaniem Death Parade. Moje poczucie sprawiedliwości chwilami wręcz wrzeszczało z rozpaczy (w odcinkach 8­‑9 zwłaszcza). Cóż, pewnie mam zbyt idealistyczne i naiwne podejście do świata, ale uważam, że żaden z tych bohaterów (no może poza wyjątkiem w postaci policjanta ze wspomnianych odcinków 8­‑9) nie zasłużył na wieczną karę. Żaden z nich nie zrobił nic aż tak strasznego, wszystko czym zawinili to zwyczajne ludzkie błędy pod wpływem zwyczajnych ludzkich emocji. Zawsze mi się wydawało, że na wieczne potępienie to naprawdę trzeba sobie zasłużyć, czymś więcej niż wyjściem za mąż dla kasy czy zbyt niefrasobliwym podejściem do związków z kobietami, choć to też z pewnością nie są czyny godne pochwały.
No i pozostaje mi tylko mieć głęboką nadzieję, że jeśli będzie kiedyś jakiś Sąd Ostateczny, to nie będzie wyglądał w taki sposób.
Co nie zmienia faktu, że Death Parade okazało się, zgodnie z moimi oczekiwaniami, pozycją zdecydowanie godną uwagi. Myślę, że ostatni odcinek, który jest jeszcze przede mną, nie zmieni jakoś drastycznie mojego zdania na temat tego tytułu.

Jakie jest Death Parade każdy widzi – kapkę unikalne, możliwe że nieco dziwaczne, miejscami tragiczne – niekiedy uroczo zabawne. Dlatego nie ma sensu jakoś specjalnie rozwodzić się nad treścią, którą widać gołym okiem.

Miło natomiast, że DP skłania do całkiem ciekawych refleksji. Otóż… pytanie – „Co warunkuje sprawiedliwy osąd życia ludzkiego?” – dość niecodzienne, zważywszy na fakt, że autorzy dotykają w tej sytuacji roli boskiego osądu. Niemniej w Death Parade sędziowie nie mają natury boskiej, ani ludzkiej… i to jest w tym najbardziej zastanawiające. Bo w rzeczywistości osądowi zdają się podlegać jakieś partykularne cechy osób zmarłych, a nie całość człowieka jakim byli.

Długo można wprawdzie pisać o tej – powiedzmy – głębszej treści Death Parade, ale myślę, że lepiej gdy po prostu każdy sam sobie to zobaczy. Jedyny mankament to nieznaczny bałagan w opisach świata przedstawionego. Zaświaty są dość mgliście opisane, widz nie ma o nich jakichś dokładnych informacji. Ale to dość fasadowy problem.

Jedne z najlepszych anime sezonu zimowego. Naprawdę ciężko mi dogodzić, ale to – mimo że bez wielkich zwrotów akcji ogladam z zapartym tchem. Czasami się przeciąga, ale ogólnie jest dobre.
Muzyka jest piękna, po prostu piękna, a ending to cudo. Postacie ciekawe, jest odrobina rozwoju, bohaterowie nie wkurzają.
Co do decyzji sędziów to się nie wypowiem, ale odebrałam to tak, że każdy popełnia błedy i nie ma sprawiedliwości na tym świecie. Kreska dziwna, ale ładna, taka specyficzna.

Dałabym 8/10.

Jestem po pierwszym odcinku i zastanawiam się nad zakończeniem.  kliknij: ukryte  Czemu ona poszła do piekła, a on zostanie poddany reinkarnacji? Przecież laska w przeciwieństwie do niego, wykazała się najprawdziwszym altruizmem, biorąc na siebie przegraną. Od momentu wyjścia tematu zdrady widać, że laska jest w szoku. Choć zdaje sobie sprawę, że pokochała człowieka, który okazał się być inny niż myślała, to jednak wygłosiła końcową przemowę, przyznając się do niby zdrady. Przecież ona zrobiła to dla niego, skłamała, czego dowodem jest nawet reakcja Pana Sędziego (wbił się w szok). Całej rozgrywce przyglądał się z kamienną twarzą, aż właśnie do tego momentu. Więc czemu?

Wydaje mi się, że postrzeganie odsyłania do „nieba” i „piekła” jako nagrody i kary jest błędne. W moim odczuciu proces ma za zadanie ocenienie wartości i jakości duszy. Czy warto ją wysyłać do ponownego wyeksploatowania i „budowania” świata, czy raczej nadaje się tylko na przemiał. Zasady relacji międzyludzkich są tu zbędne, wręcz przeszkadzają. Czysta kalkulacja gdzie nie ma miejsca na sentymenty i emocje, i dlatego arbiter może sobie pozwolić na czerpanie (sadystycznej) przyjemności z obserwowania zmagań „zawodników”. Tyle tam się dziennie tego przewija, istna taśmówka.
Ciekawa rzecz, że wszyscy  kliknij: ukryte  (poza rysowniczką emerytką, która pewnie zeszła ze starości i parą z drugiego odcinka) zginęli bardzo głupią śmiercią – przez egoizm, bezmyślność etc. Przypadek?
Zastanawia mnie też kwestia  kliknij: ukryte  utylizacji ciał, których absolutnie nie powinno tam być. Nawet jeśli jest już po kremacji. A może powinnam rozumieć te manekiny jako tymczasowe naczynia na dusze? Żeby gra była bardziej realistyczna? Wtedy jednak mogłyby być wielokrotnego użytku…

Może mi ktoś wyjaśnić jedną kwestię z wątku odcinków 8­‑9?

 kliknij: ukryte  Pamiętam historię obu postaci całkiem dokładnie ale nie dopatrzyłem się nigdzie w jaki sposób zginął chłopak – on wcześniej został raniony przez pierwszego napastnika i się wykrwawił, czy było jakoś inaczej?

Odcinek 8 i 9 jak dotąd najlepsze. Wszystko dąży ku końcowi i wyjaśnienia historii czarnowłosej pomocnicy. Myślę, że fakt jej obecności w tym miejscu jest kluczem do rozwiązania. Tylko co twórcy starają się udowodnić.
Mam nadzieje, że nie skończy się jak w Psycho­‑Pass 2 bo tego chyba nie zdzierżę.

Wyjaśniają się zasady na których to funkcjonuje.Tylko dlaczego mam wrażenie że to wszystko tylko pozory i autorzy w pewnym momencie dadzą widzą ,, po twarzy,,? Szykuje się bardzo ciężki dla postaci odcinek 8.=D

Można już posłuchać całej czołówki – [link] :)

Podoba mi się to, jak ta seria nieświadomie[?] odpowiada na stawiane jej zarzuty…
Zbyt oczywiste historie po 1 odcinku?
 kliknij: ukryte  W drugim pokazano, że można to wszystko interpretować zupełnie inaczej.
Przypadki jedynie związanych ze sobą osób?
 kliknij: ukryte  W 4 odcinku mamy (jak w Death Billards) zestawienie dwóch nie znających się ludzi.
Zaniedbany główny wątek i postacie z openingu?
 kliknij: ukryte  W odcinku 5 dostajemy nowe szczegóły dotyczące bezimiennej kobiety i poznajemy kolejnych pracowników zaświatów.
Czyli jak dla mnie dalej jeden z faworytów tego sezonu.

 kliknij: ukryte  Inny barman? Ja to kupuję! Fajna odskocznia, a wygląda, że rudzielec jest bardziej.. „bezpośredni”, że tak to ujmę. Może być zabawnie!

Zaczyna troche nudzic,ale wierze,ze jednak sie rownie bardziej sli chodzi o bohaterow. Dla mnie jednak nadal to perelka na sam poczatek roku

 kliknij: ukryte  Samobójca trafił do nieba (reinkarnacja)??
Dziwna sprawa, mógłby się ktoś obeznany z ichniejszymi wierzeniami wypowiedzieć.
Swoją drogą anime rzeczywiście zaczyna nudzić, brak wątku przewodniego może pogrążyć ten iście nietuzinkowy tytuł.

anime ok ale ten opening…. TEN OPENING! Jak nigdy, oglądam za każdym razem.

Niestety, ale szybko się to nudzi.
Przynajmniej na razie mamy tylko gry jedna po drugiej, które w znacznym stopniu są przewidywalne.
W zasadzie czwartego odcinka nawet nie musiałem oglądać, bo akcja potoczyła się dokładnie tak jak myślałem.

Generalnie weteranów seriali nic nie zaskoczy, bo część dram/problemów to jakby żywcem wyjęta fabuła z pierwszego lepszego serialu.

W sumie dziwią mnie tak pozytywne opinie, bo owszem, bajka trochę się wyróżnia, ale sama koncepcja jest mocno ograniczona.

Póki co jeszcze ujdzie, ale pewnie jeszcze jakieś dwie gry i mnie to całkiem wynudzi.

Anime na razie super. W stosie haremów, ecchi, tsundere/yandere/loli i tym podobnych badziewi, wyraźnie błyszczy.
A tak z innej beczki. W gatunku redakcja ujęła to anime jako…. sportowe. Really? :))))

Czy tylko mnie zastanawia jak to jest, że para w pierwszym odcinku celowała w miejsca, które reprezentowały organy i odczuwali przy tym prawdziwy ból, a kolejnych klientów Quindecim jakoś to nie dotyczy? :f

Poza tym trzeba przyznać, że każda dwójka uczestników znacząco się różni. Jest to oczywiście plusem, bo przynajmniej się nie nudzimy i oglądanie takie czwartego odcinka było niezłym przeżyciem, ale seria za bardzo jedzie na emocjach, a fabuła stoi. Nie dowiedzieliśmy się niczego nowego w tym odcinku. Fakt, sporo ich jeszcze zostało, ale w openingu widzę całą masę postaci i razem pojawiły się na ekranie 4 z nich, przy czym nie można powiedzieć, że zbyt wiele o nich wiemy. Cóż, przynajmniej w następnym odcinku się to zmieni. Jednak mam nadzieję, że tym razem nie będzie to tło dla smutnej historii o zmarłym chłopcu :p

Co do czwartego odcinka, to okropnie została przedstawiona historia ziomka otaku.  kliknij: ukryte  Zabił się, bo nim był i przegrał w grę, która była sensem jego życia, a otaku został, bo rozwiedli się jego rodzice… ech… Imo wyglądało to strasznie sztucznie. O wiele lepiej wypadła postać kobiety. Chociaż jej śmierć też nie była zbyt oryginalna, ale przynajmniej porządnie pokazania.

Z każdym odcinkiem asystentka działa mi coraz bardziej na nerwy. Jeżeli ma być naszym małym promykiem człowieczeństwa, który najpewniej namiesza jeszcze w głowie Decimowi, to ja dziękuję.

Dla mnie wyglądało jakby na koniec kliknij: ukryte  obie windy pojechały w jedną stronę...

 kliknij: ukryte  Zakładając, że mamy do czynienia ze starannie przemyślanym scenariuszem i dopracowaną historią bohaterów gry w rzutki, zastanawiam się nad tym na jakiej podstawie wydano wyrok na Machiko? Zakładam, że skazanie na niebyt jest tu rzeczywiście karą, a nie nagrodą jak w np. w hinduizmie, wyzwoleniem z wiecznego kręgu reinkarnacji. Jak by nie patrzeć, Machiko nie wyglądała na osobę, która osiągnęła oświecenie i zasłużyła na Nirwanę. Skoro więc kara, w dodatku ostateczna, to za co? Za skok w bok? Czy w tym przypadku nie wystarczyłoby odrodzenie w niższym bycie, jako pijawka czy inny zwierzak i skazanie na ponowne, mozolne pokonywanie drogi do wcielenia w człowieka, z nadzieją, że tym razem nie popełni błędów, poprawi się i podąży dalej, ku jakieś Światłości czy innej Nirwanie, o ile takowe funkcjonują w świecie Death Parade? Swoją drogą, daliby twórcy jakaś konkretną rozpiskę tego, na jakich zasadach działa ichnie Piekło/Niebo, zamiast skazywać mnie na domysły.

Tak czy owak, byłem pełen wątpliwości co do wyroku wydanego na kobietę aż przypomniała mi się scena, w której asystentka czyśćcowego barmana próbowała szukać dla postępku Machiko okoliczności łagodzących i wysunęła sugestię, że jej zdaniem nie było mowy o romansie, a jedynie o pojedynczym skoku w bok (jakby to cokolwiek zmieniało). Że Machiko nie zdradzała Takashiego na okrągło, a uczyniła to tylko jeden jedyny raz. Tu pokazano nam króciutką retrospekcję i Machiko łóżku z mężczyzną, tuż po seksie. Pełną wyrzutów sumienia z powodu tego co przed chwilą zrobiła, wyglądającą tak, jakby zbierało się jej na płacz. Jej żal z całą pewnością był szczery, co do tego nie mam najmniejszych wątpliwości.

[link]

Kluczowa jest odpowiedź na pytanie, kim jest mężczyzna, z którym zobaczyliśmy w łóżku z Machiko? Na zdrowy rozum, na co wskazywałyby słowa asystentki i kontekst fabularny, to wspomniany kochanek, przygoda na jedną noc. Poszła z nim do łóżka i już po wszystkim dopadły ją wyrzuty sumienia. To wskazywałoby, że wcale nie była dziwką, a jedynie zwykłą, niedoskonałą śmiertelniczką, która okazała chwilę słabości. Tyle że jeśli faktycznie tak było, to dlaczego w tej scenie Machiko ma na palcu obrączkę? Tę samą, którą widzimy na jej palcu w zaświatowym barze? A dłoń z obrączką możemy zobaczyć wyraźnie na pierwszym planie, co pozwala zakładać, że nie znalazła się tam przypadkowo.

[link]

Skoro Takashi i Machiko trafili do baru jako nowożeńcy, ile czasu minęło od ślubu do zdrady? Kilkanaście dni? Kilka tygodni? Miesiąc? Dwa? Czy to aby nie za wcześnie na skok w bok, na „chwilę słabości”? Jaki trzeba mieć charakter, żeby zaraz po ślubie spuścić do klozetu słowa przysięgi „ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską”? Jeśli Machiko puściły hamulce zaraz po ślubie, co byłoby za pół roku, za rok czy za dwa? A może kobieta w ogóle nie ma hamulców? Może Takashiemu należałoby tylko i wyłącznie współczuć, skoro jego podejrzenia wobec do żony były jak najbardziej słuszne?

Może.

Dla porządku załóżmy drugą, mniej prawdopodobną wersję, że mężczyzną, którego zobaczyliśmy w łóżku z Machiko, był jej mąż Takashi, a scena w sypialni rzeczywiście miała miejsce po ślubie, na co wskazywałaby wspomniana obrączka. Jeśli tak było, to dlaczego akurat tę scenę przywołano w kontekście niewierności kobiety? Skąd u niej żal i wyrzuty sumienia w małżeńskiej sypialni, skoro ślub i słowa przysięgi pozwoliły jej zostawić przeszłość za sobą i zacząć nowe życie z czystym kontem? Czy nie powinna być teraz wolna od poprzedniego życia i szczęśliwa, zamiast się dręczyć? Jakie znaczenie dla jej (ich) przyszłego szczęścia mogło mieć to, że wcześniej, jeszcze jako niezamężna kobieta poszła do łóżka z innym facetem? W końcu nie ona jedna, to nie dziewiętnasty wiek. Jaki mogła mieć powód by zaraz po ślubie, w łóżku, u boku ukochanego, odczuwać gorycz, walczyć z wyrzutami sumienia? Przychodzi mi na myśl jedno najbardziej prawdopodobne wytłumaczenie: dopiero co dowiedziała się, że jest w ciąży, a z obliczeń jasno wyszło jej, że to nie Takashi jest ojcem dziecka. Teraz wbrew wszystkiemu, a przede wszystkim wbrew temu, że po ślubie naprawdę chciała zacząć z czystym kontem, do końca życia będzie musiała okłamywać męża, a później również syna czy córkę, modląc się, by prawda nie wyszła na jaw.

Czy takie wyjaśnienie znaczenia sceny łóżkowej i w jej kontekście – wyroku skazującego Machiko na Niebyt, wydaje się prawdopodobne?

Być może ponosi mnie wyobraźnia, być może obrączka znalazła się w scenie łóżkowej w wyniku błędu rysownika, przegapionego przez reżysera. Może. Ale jeśli mam rację, to mówienie o tym, jakoby Takashiego brak zaufania dla żony źle o nim świadczył i mógł rzucić cień na pożycie obojga i ich przyszłe domniemane szczęście, co pojawiło się w m.in. w komentarzach poniżej, wydaje mi się być dla zdradzonego mężczyzny więcej niż krzywdzące. W świetle tego, że Machiko zdradziła męża od razu po ślubie lub że nosi w łonie nie jego dziecko, poczęte tuż przed przed ślubem, z innym mężczyzną, jasnym jest, że Takashi miał rację i intuicja go nie zawiodła: żona nie była mu wierna, nie była godna zaufania i dała temu świadectwo zanim jeszcze zdążyły zwiędnąć kwiaty z weselnego bukietu. I jeśli choć część z tego, co napisałem na podstawie króciutkiej retrospekcji z życia erotycznego Machiko, odpowiada prawdzie, rację miała filmowa Nona: młoda asystentka zaświatowego barmana musi się jeszcze dużo nauczyć o ludziach i ich charakterach, zanim zacznie wydawać sądy.

No nie wiem czy ten odcinek był dużo lżejszy w odbiorze…
Większość wyobrażeń na temat życia pozagrobowego zakłada, że po śmierci każdego czeka sprawiedliwy sąd i kara lub nagroda stosowna do jego czynów za życia. Tymczasem system przedstawiony w Death Parade jest, delikatnie mówiąc, dziurawy. Nie dość, że  kliknij: ukryte  arbitrowie mogą wydawać błędne wyroki, to jeszcze nikt się specjalnie nie przejął tym, że prawdopodobnie niewłaściwa osoba została wysłana w niebyt (zawodowa znieczulica?)...
Poza tym tak na dobrą sprawę nie jestem pewna czy któreś z pary z 1 odcinka zasłużyło na ostateczną karę. Ona miała  kliknij: ukryte  „skok w bok” przed ślubem i potem tego żałowała, a on problemy z zazdrością, przez co niechcący doprowadził do śmiertelnego wypadku. Żadnych morderstw, szczególnego okrucieństwa czy znieczulicy…

Bardzo fajny pomysł! O ile po pierwszym odcinku czułam, że było mnóstwo niedomówień i niejasności, tak drugi odcinek je wszystkie rozwiał. Nawet nie czułam się znużona tym, że drugi raz oglądam tę samą grę, tylko z boku. I podoba mi się też to, że  kliknij: ukryte  nawet arbiter może popełnić błąd i źle zinterpretować sytuacje w trakcie gry.. Czyli wychodzi jeden odcinek na samą grę z punktu widzenia graczy i odcinek z punktu widzenia drugiego arbitra i asystentki. Taka formuła się moim zdaniem lepiej sprawdzi, niż gdyby wszystkie odcinki poświęcono grze między parami.

Btw. O co chodziło Nonie, kiedy  kliknij: ukryte  powiedziała, że Asystentka musi się jeszcze wiele nauczyć? Chodziło o to, że jednak Machiko udawała i faktycznie wielokrotnie zdradzała swojego męża, czy chodziło o Takashiego?

Nie zawiodłem się po Death Parade. Po mocnym odcinku pierwszym, przyszedł czas luzu. Bohaterowie przypadli mi do gustu, od razu polubiłem barmana. Muzyka, podobnie jak kolega Twelve, uważam, że jest ekstra. Zwłaszcza opening.

Dobre sprostowanie odnośnie sposobu oceniania. Madhouse poszło w dobrą stronę i zamiast zrobić zimnego do szpiku kości barmana, pokazali że on też coś tam czuję, popełnia błędy i nawet ich żałuje. Z całą pewnością było to lepszym rozwiązaniem niż robienie kolejnego, oschłego bohatera. Muzycznie oczywiście genialnie.

anime sprawia bardzo pozytywne wrażenie. pozornie wydaje się być proste, dość jednoznaczne, ale choćby po rozbieżnych interpretacjach pierwszego epizodu widać, że anime ma coś w sobie. pytanie na ile to zamysł twórców, a na ile tak wyszło ... tak czy siak, na moje oko anime wygląda na więcej niż wydaje się być w pierwszym odczuciu.

Póki co tak sobie.
Sama koncepcja może i ciekawa, ale miałkie to trochę… no ale ja oglądam dużo polskich seriali, więc scenariusze dram znam na pamięć.

Oby było ciekawiej, bo jakoś średnio się śledzi przebieg gry, który ponoć nie ma znaczenia.

Ach, nie ma to jak seria niszcząca wiarę w ludzkość. No, zapewne będą i odcinki o pozytywnym wydzwięku, ale założenie serii wymusza raczej „pranie brudów”. Nie pamiętam z oryginału czy są inne opcje od  kliknij: ukryte  reinkarnacja/nicość (np. happy end dla obu lub „go to hell dla obu” itp.).


Tak czy siak, mam już odpowiedź na czym będzie polegać seria oparta na Death Billards. Wiem, raczej nie była trudna do wydedukowania, a zbudowanie serii wokół motywu  kliknij: ukryte  sądu pośmiertnego do trudnych nie należy (ot wymyśl jakąś ckliwą historię o zdradzie/przyjaźni/niespełnionych obietnicach itp, pełno tego w telenowelach), ale mimo wszystko byłem ciekaw jak rozwiną m. in. motyw baru, czy dodadzą nowe postacie, pokaża coś poza barem itp. Zobaczymy czy twórcom uda się utrzymać taki poziom, ażeby zaciekawić i czy przedstawione historię będą potrafiły pozostawić widza nieobojętnym itd.

Pierwsza historia taka sobie, może chcieli wprowadzić „do świata” nowych widzów nie rzucając im na początek bardzo trudnych tematów (w sensie drugie/trzecie/czwarte dno itp.  kliknij: ukryte  bo zdrada to oczywiście poważny temat w sensie moralnym. Okaże się…

PS: Fajny OP :)

PS 2: kliknij: ukryte  Jeśli dobrze zrozumiałem, „karę” dostała kobita. W takim razie, z moralnego punktu widzenia, w czym zawiniło dziecko?:

Podchodzę do tej serii raczej ze stonowanymi oczekiwaniami. Death Billiards mnie nie porwało, ale z pewnością sama koncepcja ma potencjał na coś przynajmniej dobrego. Pierwszy odcinek tego mi się natomiast nie bardzo podobał. Zdenerwował mnie sposób oceny obu osób –  kliknij: ukryte  tak na dobrą sprawę obu powinno się posłać do piekła, bo miłości do niej u niego też nie było widać i sposób w jaki ją traktował również daleki był od ideału. Poza tym żadnej skruchy nie okazywał. No ale oczywiście – jemu dano drugą szansę, bo przecież kobieta wyszła za niego dla kasy i nie nosiła jego dzieciaka. Grzech straszliwy, nie ma przebacz – musi być piekło. Ech… . Ogólnie mocno sztampowe to było (w sensie przedstawienie ich związku).
W każdym razie mam nadzieję, że seria pójdzie bardziej w stronę historii osób związanych z owym tajemniczym miejscem (na co daje nadzieję opening), bo jakoś średnio mi się widzi oglądanie w kółko kolejnej parę ludzi grających ze sobą – tylko dla odmiany w inną grę. Co prawda możliwości jest tylko 9 (8 jeśli zrezygnują z przedstawionego w ova bilarda), ale to i tak zbyt wiele, jeśli każdy odcinek miałby mieć podobną konstrukcję (konfrontacja dwójki osób).

O rany. Możliwe, ze znalazłam anime, które będę w tym sezonie oglądała z naprawdę dużą przyjemnością.

Ending mnie kupił. Od razu. Piosenka fajna, animacja świetna, takie to radosne było. No i TEN KANKAN. Designy postaci są śliczne (a im dłużej oglądałam odcinek, tym bardziej przypominały mi postaci z „Saraya Goyou”), podobnie zresztą jak i cała grafika. Nie do końca wiem co prawda, w którą stronę pójdzie fabuła, a drama w tym odcinku była dość tania – ale mimo wszystko wciągnęłam się i przyjemnie mi się oglądało :)