Tanuki-Anime

Walki natomiast, po raz kolejny, okazały się bardzo efektowne, dopracowane pod względem choreografii i patrzyło się na nie niezwykle przyjemnie.

Ja doceniam je również dlatego, że do ich pokazania nie zastosowano paskudnego szybkiego montażu (pokazać rękę w zbliżeniu , cięcie, pokazać nogę, cięcie, pokazać grymas twarzy, cięcie, pokazać w półplanie przeciwnika zginającego się po ciosie, cięcie ) stwarzającego złudzenie, że aktorzy naprawdę toczą pojedynek i coś tam potrafią. Dzięki tej technice byle cieć może zagrać mistrza sztuk walki; nie znoszę oglądać tego na ekranie, a w kinie zachodnim to już jest w zasadzie standard.

Na szczęście w „Kenshinie” postaci niemal bez wyjątku walczą w pełnym planie, walki nie są przerywane cięciami, bo aktorzy posiadają wystarczające umiejętności do tego, by nie trzeba było maskować ich nieudolności. Zastosowano za to manipulację polegająca na przyśpieszeniu wyświetlania ilości klatek na sekundę, ale znów w pełnym planie, niczego nie maskując i nie ukrywając, dzięki czemu postaci atakują czy poruszają się „błyskawicznie”, na modłę superumiejętności z mangi czy anime. W pełni akceptowalne i dobrze wykonane. Jeśli dodać do tego dobrego operatora,a film ma tak wiele malowniczych ujęć, że powinien dostać nagrodę na zdjęcia, to przyjemność z oglądania na ekranie walki na miecze niemal nie ustępuje tej, jaką mam z oglądania filmów samurajskich z lat pięćdziesiątych.

Bohaterowie zachowują się idiotycznie, wrogowie mają kretyńskie motywy i cała intryga służy tylko jako zapychacz między kolejnymi walkami

a co powiesz o trzeciej części?? to jest dopiero ból… jak dla mnie, druga tylko zyskuje w tej perspektywie. ale sza, na to przyjdzie czas. chwałaż bogom, że te walki są rzeczywiście świetne, no i że tak efektownie pojawił się ten, co to samym swoim widokiem przyprawia dziewczyny o spazmy ;)