Tanuki-Anime

Dziękuję Wam za rozjaśnienie tematu i konkrety. Fajnie! Nawet nie wiedziałam, że Zero jest prequelem (choć też się jakoś nie zagłębiałam, przyznaję). Ale wpiszę w takim razie na listę do obejrzenia. :)

Jeden Kiritsugu ma bardziej rozwinięty charakter niż wszyscy z tej serii razem wzięci.

Może się tak na pierwszy rzut oka wydawać.

Na drugi i trzeci rzut oka też. To hiperbola była. Ale chodzi mi o to, że postaciom brakuje motywacji i przez to cała wojna wydaje się nie mieć wielkiego znaczenia. Zabija to tempo akcji. Nie było tu też takich ciekawych rozmów jak w Fate/Zero (Aleksander, Gilgamesz i Artur)
Filmy może kiedyś zobaczę, ale na ten moment uniwersum Fate nie ma mi nic do zaoferowania. Wiem, że niczym mnie już nie zaskoczą (no chyba, że na minus).

Za to w UBW fabuła została wręcz za mocno rozwinięta. Nie miałabym nic przeciwko temu, gdyby nie fakt, że nawet gdy historia dobiegła już końca, fabuła miała w sobie masę luk. Za to zamiast być „załatane”, twórcy dodawali masę niepotrzebnych wydarzeń, które więcej mieszały niż wyjaśniały.

Zakładam, że chodzi tutaj o dziury fabularne z Fate/Zero, które dziurami wcale nie są, ponieważ widz nie powinien jeszcze o nich wiedzieć.

Materiałem źródłowym Fate/stay night jest visual novel o tej samej nazwie, która składa się z:

- prologu z perspektywy Rin (odcinek 00 z adaptacji anime UBW)

- ścieżki „Fate” – porusza podstawy wojny o graala, przedstawia podstawowe zasady, a przede wszystkim skupia się na historii Saber. Oprócz tego, fabuła kręci się wokół takich sług jak  kliknij: ukryte  Saber, Berserker, Gilgamesh.

- ścieżki „Unlimited Blade Works” – dotyczy historii Archera i Rin. Główne skrzypce w niej grają  kliknij: ukryte  Archer i Caster.

- ścieżki „Heaven's Feel” – historia Sakury.

Należy je czytać w takiej kolejności:
Fate > UBW > HF

Wszystkie ścieżki zaczynają się podobnie, ale przebiegają zupełnie inaczej (szczególnie Heaven's Feel). Na zadane pytania, każda ścieżka odpowiada w inny sposób. Jeśli dana postać ma mało czasu antenowego w Fate to znaczy, że odgrywa większą rolę w UBW lub HF. To samo tyczy się wszystkich napomkniętych wątków fabularnych. Shirou również dochodzi do innego wniosku w każdej ścieżce. Fate, Unlimited Blade Works i Heaven's Feel wzajemnie się uzupełniają, więc nie powtarzają poznanych wcześniej informacji, dlatego wskazane jest przestrzeganie wcześniej wspomnianej kolejności.

Fate/Zero powstało później jako Light Novel, posiada jedną liniową fabułę, więc sprawia wrażenie „całości”. Jest luźnym prequelem do F/SN, a że F/SN posiada kilka możliwych osi fabularnych, trzeba było nawiązać do każdej z nich. Stąd w F/Z jest mowa o Sakurze czy o Zoukenie, ale z samego UBW czy Fate właściwie nic o nich nie wiemy, ponieważ odbiorca o nich (jeszcze) nie powinien wiedzieć. Fate/Zero można traktować jako uzupełnienie, ale w zasadzie nie ma tam jednego oryginalnego wątku, który nie zostałby lepiej rozwiązany w F/SN.

Pojedyncza ścieżka może wydawać się niekompletna, ponieważ takie były założenia w oryginale. Jeśli całość F/SN porównamy do F/Z to trochę tak jakby porównać kompletną, pełnoprawną grę ze wszystkimi dodatkami na kilkadziesiąt godzin rozgrywki do kilkugodzinnego DLC.

Co do reszty…

„Zmartwychwstanie” Lansjera wzięło się niejako z jego legendy. Kiedy był na przegranej pozycji, przywiązał się własnymi wnętrznościami do drzewa(?), żeby móc dalej walczyć z przeciwnikiem. Dlatego w serii fate, która przypomina gry RPG (każda postać ma swoje statystyki, umiejętności, zdolności pasywne i tak dalej), Lansjer z F/SN otrzymał umiejętność Battle continuation rangi A, która pozwala mu się utrzymać przy życiu przez krótki czas nawet jeśli jest krok od śmierci. [link]

Tak jak wspomniałem, jest to bardziej ostateczny zryw niż jakaś zdolność feniksa.

Największe wady:
- główny bohater – o ile w FSN widziałam u Shirou jakąkolwiek metamorfozę, która nie czyniła go po całej serii tak irytującym, to w UBW sprawa wygląda inaczej. Mimo rad ze strony Tohsaki, Archera, mimo tego, że wiedział co go czeka jeśli będzie kontynuował swoje marzenie, mimo tego, że wiedział, że NIE MA RACJI, to i tak od początku do końca był niedorozwiniętym umysłowo dzieckiem, które na dodatek nie widziało w swoich pozbawionych sensu działaniach [przez które cierpią inni bohaterowie] nic złego. No i jego stosunek do Archera… Ten pokazał mu prawdę, co najmniej trzy razy uratował mu życie, a Shirou co – nic. Tylko „On zawsze musi się popisywać” na pożegnanie. Staram się mieć dystans do każdej postaci, ale z nim już zwyczajnie nie mogę.

W FSN (chodzi o adaptację od studia Deen, która jest ścieżką Fate z pewnymi modyfikacjami?) Shirou podchodzi do tego trochę inaczej z kilku względów.

Powiedzmy na początku, że Shirou w każdej ścieżce zaczyna od tego samego momentu – traci wszystko w wielkim pożarze. Spotykał ludzi błagających o pomoc, ale myśląc, że nie jest w stanie nikomu pomóc, skupiał się na ratowaniu siebie. Kiedy był na skraju śmierci (jest to moment uznawany przez niektórych za jego symboliczne kopnięcie w kalendarz), ratuje go Kiritsugu z uśmiechem na ustach (Dlaczego z uśmiechem? Można się tego dowiedzieć w F/Z). Dochodzi wtedy do nieporozumienia. Shirou myśli, że uratowanie go sprawiało Kerremu radość.

Kiedy S trafia do szpitala dowiaduje się, że jednak ktoś przeżył oprócz niego. To doprowadziło do wielkiego poczucia winy co jest wspomniane w 16 odcinku UBW. Dodać do tego sam akt zejścia jego przybranego ojca, w którym podświadomie przerzuca całą odpowiedzialność za swoje życie (chciał zostać bohaterem, ale mu się nie udało, więc Shirou zrobi to za niego). Kiritsugu nieświadomie wpaja mu do głowy, że powinien być „bohaterem sprawiedliwości”. To wszystko sprawia, że badass Shirou postanawia następnym razem uratować każdego.

Jak tego dokonać? Tego Kerry mu już nie wyjaśnił. Nauczył go tylko jak wzmacniać metalową rurkę w taki sposób, żeby przypłacić to życiem. Magowie raz w życiu wytwarzają swoisty przełącznik z nerwów, który służy im do aktywowania magicznych ścieżek. Proces jest bolesny, ale po jego wykonaniu można łatwo nimi manipulować. Shirou robi taki przełącznik za każdym razem, gdy chce coś wzmocnić, a Kerry kazał mu codziennie ćwiczyć.

Ogólnie niezwiązana opowiastka, ale dosadnie pokazuje sytuację, w której S się znalazł.

Ma zostać „bohaterem” chociaż nie wie co to słowo oznacza. Shirou ma w głowie jakąś wypaczoną definicję gościa, rzucającego się na ratunek obcym osobom, ponieważ sprawia to mu radość. Shirou przez całe swoje życie próbuje odtworzyć obraz swojego uśmiechniętego ojca. Wszystko to przejawia się w jego życiu codziennym, jak zachowuje się wobec innych osób. Mniej więcej tak wygląda Shirou na początku fabuły.

Co zmienia się na końcu Fate lub anime z 2006? Kluczowa jest jego interakcja z Saber oraz jest rozmowa w kościele, gdy  kliknij: ukryte  leży ranny i rozmawia z Kireiem. W dużym skrócie – dochodzi on do wniosku, że trzeba zaakceptować przeszłość i utwierdza go to w przekonaniu, żeby nie poddawać się w dążeniu do ustalonego celu.


Even if I could redo the past, I must not take back what has already happened.
Because if I do that, everything would be a lie.
Those tears.
Those pains.
Those memories.
That cold reality that hurts my heart, all of it.

There were people who died in pain.
There were people who risked their lives to save others.
There were people who mourned for deaths.
But then, if everything were taken back and in did not happen, where would all of those go?

The dead people would not come back.
Reality cannot be overturned.
To continue on remembering the pain and the weight… isn't that how lost things remain?

…People will eventually die, and death itself is sad.
But pain shouldn't be the only thing that remains.
A death is painful, but it also leaves behind bright memories.
As I am bound by these people's deaths…
As I am protected by my memories of Kiritsugu…
I believe memories become constraints and change the people living now.

…Even if…
They are memories that will eventually be forgotten.
This path… I don't believe it's the wrong one.


Przechodząc do UBW jest taka niepisana zasada, że mimo restartu wydarzeń, wszystko co wiemy na temat Shirou, jego character development przechodzi do następnej ścieżki. Do jakiego wniosku dochodzi w UBW? Postaram się odnieść do twojej wypowiedzi.


Shirou na początku i końcu UBW jest zupełnie innym człowiekiem, ale ta zmiana jest dość subtelna. Tohsaka głównie wygarnywała mu, że nie może zaakceptować jego ojca, ponieważ niczego go nie nauczył (o czym wspomniałem wcześniej oraz o tym, że powinien bardziej o siebie dbać bo coś z nim nie tak. Jeszcze raz wspominam była mowa o tym w odcinku 16 oraz 11 gdzie
 kliknij: ukryte 
Tohsaka mówi coś pokroju: „O super ja zawsze chciałam zostać magiem to było moje marzenie świetnie się bawię! A jak jest z tobą, Shirou?”
A on odpowiada jej: „Trening maga i sama magia nigdy nie były dla mnie czymś przyjemnym, ale jeśli ludzie wokół mnie byli szczęśliwi to ja też. Chciałem być jak Kiritsugu. Właśnie dlatego uczyłem się magii. Bycie użytecznym sprawia, że jestem szczęśliwy.”

Ona dalej drąży: „Czy jest w magii coś co sprawia Ci radość?”
Shirou: *przebłyski z katastrofy*
„Uważam, że nie mam prawa do czegoś takiego.”

Dzięki Rin stopniowo to się zmienia. Shirou stara się bardziej o siebie dbać.


Co do konfrontacji z Archerem.
Sprawa w wielkim uproszczeniu wygląda tak. Shirou na początku opowieści wie, że nie może uratować każdego (wspomina o tym w pierwszym odcinku 01), ale nie może się na to pogodzić i narażając własne życie, rzuciłby się każdemu na pomoc, ponieważ ma poczucie winy (z powodu pożaru) i pragnie symulować Kiritsugu. „On był najszczęśliwszym człowiekiem na świecie, gdy mnie uratował, więc robiąc to samo co on będę czuł się tak samo.” Poza tym mu to obiecał.

Dokładnie z tego samego punktu startował Archer, jednak on nie miał Rin, która by go hamowała, a Saber z jego linii czasowej zginęła w gorszych okolicznościach niż w F/SN, bo nie był wstanie przemówić jej do rozumu. Z zapałem maniaka wmawiał sobie „Muszę uratować każdego, jeśli jestem za słaby, trzeba stać się silniejszym.” Jeździł po świecie i starał się przeszkadzać terrorystom, ale zawsze ktoś niewinny ginął. Dlatego postanowił zawrzeć pakt. Za życia dostanie wielką moc, jednak w zamian zostanie po śmierci strażnikiem, który będzie upewniał się, że rodzaj ludzki nie wyginie. Moc okazała się niewystarczająca (zawsze ktoś ginął), a po śmierci okazało się, że jego robota polega na zabijaniu.

Może mało trafne porównanie, ale nic innego nie przyszło mi do głowy. Archer jest lekarzem, który odziedziczył fach po ojcu i postanowił sobie, że uratuje każdego pacjenta, jednak oczywiście jest to niemożliwe. Na dodatek pracuje w hospicjum. Co robi Archer? Cofa się w czasie, żeby sprzątnąć samego siebie i krzyczy: „Nie tego chciałem! Nie dlatego stałem się lekarzem. Nie uratujesz tych ludzi. Oszalejesz tak samo jak ja!”

Shirou: „To się nie stanie. Lubię pomagać ludziom. Moje marzenie nie jest błędem.”


Archer przez te wszystkie lata zbłądził i zapomniał o co tak naprawdę chodziło. Jest zapatrzony w ten sam beznadziejny ideał, którym uraczył go Kiritsugu. Wszystko albo nic. Skupia się na celu końcowym, który jest niemożliwy. Shirou na końcu UBW zna własną wartość, zdaje sobie sprawę, że nie uda mu się uratować każdego, ale mimo tego, chce pomagać innym. O to w tym wszystkim chodzi. Przejmuje naiwne życzenie ojca (który myślał, że Graal rozwiąże wszystkie jego problemy) i przekuwa je na własną, realną drogę życiową, którą chce kroczyć.

Oryginalny autor napisał na potrzeby anime scenę, w której Shirou idzie przez pustynię. Dochodzi do pewnego miejsca i zauważa, że kończą się ślady za którymi podążał. Uśmiecha się i idzie przed siebie. Miała to być metafora „pokonania” Archera. Shirou doszedł dalej niż on. Rin mówiła o tym w ostatnim odcinku:

„Prawdopodobnie kroczysz tą samą ścieżką. Różnica w tym, jak daleko zajdziesz. Liczy się tylko to, gdzie się znajdziesz na końcu. Nawet jeśli twój kierunek i cel będą takie same, jeśli zdołasz dotrzeć trochę dalej, osiągniesz zadowalające zakończenie.”

Z tą sceną na pustyni trochę nie wyszło (w anime ciężko się tego domyślić), ale mniej więcej tak to miało wyglądać. :)

Teraz tylko czekać na wszystkie filmy Heaven's Feel.

Przepraszam za wszystkie obrażenia zewnętrzne i wewnętrzne spowodowane czytaniem tego komentarza. Życzę miłego dnia/nocy.

Zamierzam się zabrać za tą serię i za pierwsze 13 odcinków też tylko pytanie na czym polega różnica między tym a Fate Stay Night? To jest po prostu zmieniona lekko seria Fate Stay Night czy zmiany są duże?

Chodziło mi bardziej o to, że  kliknij: ukryte  pozbyli się Ilyi w ciągu niecałego jednego odcinka, tak jakby jej postać kompletnie nie miała znaczenia dla serii. Rozumiem, że była to swojego rodzaju interpretacja własna VN'ki ale jej wątek został imho potraktowany po macoszemu. Nie interesuje mnie jej postać jakoś specjalnie, ponieważ zarówno w Zero jak i w starym Stay/Night naoglądałem się jej dość, mam na myśli sam segment.

O istnieniu  kliknij: ukryte  Gilgamesha faktycznie bezpośrednio sama Ilya nie wiedziała ale mogli się przecież spodziewać, że nie każdy pojedynczy servant będzie ich atakował bezpośrednio nastawiając się na walkę wręcz. W ogóle mam wrażenie, że mistrzowie najnowszej generacji nie mieli większego pojęcia jak wykorzystać swoich sługusów ze względu na ich klasę – w Zero planowanie wyglądało całkiem inaczej i miało to faktycznie ręce i nogi, tutaj to  kliknij: ukryte  rzucali się z jakimiś prymitywnymi planami typu „a nóż uda nam się ich przechytrzyć”... ale to już taka osobista dygresja.

Rozumiem również, że zapewne VN'ka jak i uniwersum rządzi się pewnymi prawami ale po prostu kilku rzeczy nie mogłem przeoczyć.

Dokładnie! Uwielbiam Londyn sam z siebie, a jego animowana wersja sprawiła, że się rozpłynęłam :3 Też mi się bardzo podobała Rin i cała jej relacja z Shiro. No i ogólnie walki Archer- Shiro i Shiro- Gil były bezbłędne :)

Na to wychodzi…

Na Tanuki i tak pewnie dostanie dyszkę, bo było takie „głębokie”.

O kurczak nie ukryło mi ostatniego zdania :(

Za dobrą ścieżkę uważasz „good ending” czy „true ending”?
Bo „dobra” jak dla mnie to „good”, a opisujesz wypadki z „true” :P

Mnie najbardziej boli to, że seria dostała olbrzymi budżet, a nie jest go w stanie wykorzystać. No prośba… po co mnie taka animacja, skoro oni gadają przez trzy odcinki, a potem wymienią kilka ciosów?

W takim Serafinie ciągle się naparzają, a studiu ew. zabrakło budżetu, żeby dobrze to pokazać…

jaki jest sens kreowania takich bohaterów­‑depresantów jak Shirou?

Zeby grupie docelowej bylo latwiej sie z nim utozsamic.

Nie wiem czy takie życiowe xD Co do samego pytania, taki sam sens jak z każdym innym typem osobowości. Kiedy tworzy się bohaterów a zwłaszcza tego głównego wybór jego typu charakteru bardzo zawsze zaważy na całej reszcie. W zależności od morału jaki się chce przekazać, jakie relacje budują ze sobą postaci, jaki humor chce się mieć czy nawet czasem gatunek historii są jednymi z wielu powodów dlaczego autor wybiera ten czy inny archetyp. Również same preferencje danego autora, jedni wolą spokojniejsze osoby a inni choleryków. Co do utożsamiania się z bohaterem widza to cóż, możliwe jednak nie ma typu charakteru który wszystkim się spodoba.

A co do eroge… wiesz, że w wersji na PS2 w ogóle tego nie ma? Część fanów wręcz uważa, że te sceny są tam na siłę jako filery. Czy to prawda to nie wiem, fanem serii nie byłam i nie jestem( granie w VN też mi nie pasi ).

Ale seryjnie… napaliłem się na to eroge, a tu taki…

Ja w dalszym ciągu się spodziewam, że to wszystko okaże się jakimś sprytnym planem Rin, bo ciężko mi uwierzyć  kliknij: ukryte  że Archer tak po prostu by ją zostawił.

Chyba że w nowszych odcinkach wydarzyło się coś, o czym jeszcze nie wiem bo nie oglądałam i mam rację?