Tanuki-Anime

Miałam lekkie nadzieje na coś całkiem niezłego, ale pierwszy odcinek szybko je ostudził. Strasznie się na nim zirytowałam. Ot tak, po prostu. Po pierwsze – bohaterka jest mega głupia. Od razu mi się przypomniała Kotoura i reakcje innych na jej zdolność oraz to jak wszystko u niej później wyglądało. I tego spodziewałabym się tutaj. Nie wesołego dziewczęcia non stop szczerzącego się do niewidzialnych bytów. Naprawdę nie rozumiem dlaczego nikt nie bierze jej za wariatkę. W sensie… no wiem, że to lekka komedyjka, ale taki motyw jakoś udał się w Kotourze i wcale nie uczynił z tego ciężkiej serii. Tu nawet nie trzeba by przesadzać z dramatyzmem, ale chociaż coś na kształt tego, jak to pokazano w Natsume byłoby wskazane. A tak to mnie to strasznie wnerwia, nie potrafię na to spojrzeć łaskawszym wzrokiem. I ta jej koleżanka, która niby jej nie wierzy, ale reaguje na wszystko, co tamta mówi + sama od czasu do czasu coś widzi. Serio? Ona jest chyba głupsza nawet niż główna bohaterka w takim razie.
I na dokładkę ten kot. Zresztą… mało tego, że główna widzi duchy, to jeszcze potrafi rozmawiać z kotami… Ech, zaraz wyskoczą z podróżami w czasie… Twórcy zresztą uznali chyba, że taki charakter w ciele kota będzie śmieszy. Tylko, że nie – to kolejna irytująca rzecz w tym tytule. Nie no na serio, 1 odcinek a ja cały czas siedziałam nieźle wnerwiona wszystkim tym, co widzę na ekranie. A nie, skłamałabym – nie wszystkim. Do openingu był nie najgorzej. Wygląd dzieciaka jakoś tak napełnił mnie optymizmem co do dalszej części. A potem przyszła reszta i czar prysł. Trochę mi szkoda.
Jakby tego było mało całość ma raczej kiepską grafikę, w której widać sporą oszczędność (to auto przed pasami… brrr…), więc ten aspekt raczej widzów przed ekrany nie przyciągnie. Dam temu jeszcze szansę, ale z moim obecnym nastawieniem do tego tytułu może być mu ciężko mnie przekonać.