Tanuki-Anime

Powiem tak. Oglądam to anime tylko dlatego że spodobał mi się design jednej postaci. Lou. To wszystko co mam do powiedzenia. Fabuła płytka, postacie nieszczególne.

Jednak moment w którym Lou używa magicznej kuli by zabć protagonistę (do czego nie do chodzi) mimo wszystko skojarzył mi się z Dragonballem. KA­‑ME­‑HA­‑ME­‑HA xD

Muszę przyznać, że cały akapit bez ani jednej kropki, który da się płynnie i ze zrozumieniem przeczytać, robi wrażenie.

No no.. Seria była słaba i oglądałem ją tylko z względu na jedną postać, ale te zakończenie zasługuje na oscara ;p Jedno z najgorszych zakończeń jakie chyba można było stworzyć. Większość wątków jak nie pominiętych, to potraktowanych po macoszemu.

No i wątek Eihy mnie zniszczył dokładnie.
2/10
Za kreskę +1 :D

Myślałam, że tylko nowe Sailor Moon zasługuje na 1/10, ale widzę, że byłam niesprawiedliwa. Może są jacyś główni bohaterowie bardziej irytujący, niż Ibuki, ale na razie trudno mi coś wymyślić…
Swallow niby całe życie dążył do  kliknij: ukryte  zdjęcia swojej klątwy, ale po niezbyt udanym rozbiciu cennego statku uznał, że w sumie jest ok. Do końca żałowałam, że  kliknij: ukryte  przeżył.
Lou nie wiedzieć czemu zyskała w spadku  kliknij: ukryte  magatamę po Inori (choć to podobno działa tylko na królewską krew), a Ka Grava, choć niby najrozsądniejszy z całej grupy, ostatecznie prawie nic nie zdziałał. „Najlepszy” jest jednak wątek Eihy; dla Ibukiego nie było istotne, że po  kliknij: ukryte  zmiksowaniu z psem będzie inna osobą – ważne, że w miarę podobna i wierna...
Z perspektywy politycznej też wypadło wesoło; o rebeliantach  kliknij: ukryte  dawno zapomniano, a dwa sąsiednie mocarstwa ustaliły, kto będzie rządził wyspą. Nie ma to jak pozytywne zakończenie.

Udało im się. W końcu im się udało. Podczas odcinka 7. musiałem sobie zrobić przerwę na wyśmianie się.

Ogólnie nie było dla mnie jasne, czemu miały służyć jakiekolwiek działania podczas tego odcinka, ale kiedy na arenę wpadł Hien i zaczął robić… rzeczy, pękłem. „Poświęęęćcie mnie! W imię króla… czegokolwiek! Nawet oczka sobie wyłupię! Proooszę! Ktoś? Ktokolwiek?”

No i traumatyczne dzieciństwo Suarou jest tak straszne, tak straszne straszliwie! Wyklęty przez rodzinę za zużywanie łyżeczek… Zaraz, a czemu właściwie miała służyć kłoda na ręce? I co się kwalifikuje jako narzędzie, a co nie? Tyle pytań…

Ta seria to prawdziwe high fantasy.
Ubrane zwłoki mogą spokojnie przeleżeć w lawie kilka miesięcy…

Czerpię jakąś perwersyjną przyjemność z oglądania tego szkaradztwa. Na początku było to głupio­‑dramatyczne, po wyczerpaniu się zasobów dramatyczności stało się głupio­‑nudne. Interakcje między postaciami nie istnieją, ludzie rzucają między sobą frezesy zgodne z szablonem postaci i tyle. Walk prawie nie ma, a resztki tu obecne nie posiadają animacji. Kto przy zdrowych zmysłach grałby w sesję RPG czegoś takiego?

Uświadomiłem sobie właśnie, jak wygląda rozwój fabuły w tym serialu. Na stan 5. odcinka na 12 zaszły na dobrą sprawę tylko 2 istotne zdarzenia:
a) sformowała się drużyna
b) owa drużyna po długich poszukiwaniach zorientowała się, że Czerwonego Smoka będącego bogiem ognia należy szukać na zboczach lokalnego wulkanu (no kto by się kurka wodna spodziewał!)

To jest tak żałosne, że nie ma nawet potrzeby oznaczać tego jako spojler.

Ta seria powinna się nazywać Chaos Plotline. Ja nie wiem, że ostatnimi czasy widzi się tyle anime przy seansie których ma się nieodparte wrażenie, że nad twórcami wisiał jakiś bat poganiający ich do jak najszybszego wypuszczania kolejnych odcinków. Oglądanie tej serii męczy, a sprawy na pewno nie ułatwia główny bohater: c*pa w kretyńskiej czapce (sorry za to słownictwo, ale tym właśnie jest). Albo inaczej, może jest to jakiś nowy model tworzenia anime (nasuwa mi się znowu Akame ga Kill, ale tam akurat manga też sprawia wrażenie rushowanej)? Chyba jestem starym zgredem, który woli jak fabuła buduje postacie, a nie odwrotnie…

A szkoda, bo potencjał nawet w tym jest…

Oglądam tą serię tylko z jednego powodu, a raczej postaci, więc zapytam osoby czytające mangę.

Czy eiha zginie?
Nie chcę sobie łamać serca i jeśli ma zginąć, to wolę nie oglądać serię, bo będzie jeszcze bardziej bolało ;p

Wiele ciach pomysłów widziałem w anime ale żeby  kliknij: ukryte  dziesięciolatek mordował najbliższych przed każdą walką…Chore ciach.
Jeszcze żeby realizacja stała na jako takim poziomie albo żeby postacie miały ręce i nogi…
Reasumując: ciach, ciach i kamieni kupa.

Wybaczyć nagromadzenie wulgaryzmów :)

Nope. Ciachniemy.
Moderacja

Ale to będzie zajawka! Po prostu rozłożyła mnie na łopatki ostatnia klatka przed endingiem.  kliknij: ukryte  Dosłownie lista przyjaciół do odstrzału, gdzie po każdym odcinku ładnie się odhacza kolejną ofiarę. Czyli już nawet nie udają, że scenariusz będzie się sprowadzał do czegokolwiek innego niż uśmiercanie nowych i starych przyjaciół na przeróżne sposoby Nie powiem, to też ma swój urok. Zwłaszcza że seria nie wmawia widzowi, że jest czymś innym. A jeżeli coś się w tym temacie zmieni, będę bardzo miło zaskoczona. Oj, na pewno będę oglądać serię do końca, faza będzie niezła. Miałby ktoś ochotę na zabawę?  kliknij: ukryte  Potwórzmy scenariusze śmierci kolejnych przyjaciół i zobaczymy, co się pokryje :D Ja obstawiam, że w przynajmniej jednym odcinku, będzie motyw „stanę się twoim najlepszym przyjacielem w ciągu jednego odcinka” i na sam koniec będzie piękna i wzruszająca śmierć ze słowami, cieszę się, że mnie zabiłeś, oznacza to, że mogłem się stać twoim przyjacielem w ciągu jednego odcinka!

Obejrzałem do końca pierwszy odcinek.
Dialog to non stop sucha sztywna ekspozycja, wszystko jest sztuczne, w ogóle nie czuć postaci. Przez większość odcinka zastanawiałem się kim w ogóle są Ci ludzie i czemu ma mnie obchodzić to co mówią. Urocze jest że już w pierwszym odcinku powtarzali tą samą animacje dwa razy.

Jedyny moment kiedy się dobrze bawiłem to śmiejąc się jak umarła matka z dzieckiem i jak dźgnął swoją pannę w plecy. Nie warto, nic z tego nie będzie, nie po takim wstępie.

Anime na podstawie sesji RPG… Bardzo to czuć, muszę powiedzieć. To musiała być fajna rozgrywka. Dobrze się państwo bawili, jestem przekonana. Ja również się bawiłam,  kliknij: ukryte  zwłaszcza od momentu tragicznego zgonu dziewczęcia, chociaż zabawa polegała głównie na snuciu domysłów na temat „o, tutaj rzucali kostką” XD Szkoda, że to, co fajnie brzmi w tworzonej na gorąco opowieści, niekoniecznie porwie osoby trzecie.

Zobaczymy, na ile wystarczy mi głupawki…

W końcu to obejrzałem i pierwszy odcinek zasługuje tylko na jedno zdanie komentarza: o borze, ale to było słabe.