Tanuki-Anime

Ani to anime mnie nie śmieszyło, ani specjalnie ciekawiło. Ok, pod koniec zaczęło ,ale to za mało. 2/10

Długo czekałem na ciąg dalszy, więc liczę, że nie będzie lipy i wasze jojczenie będzie można zbyć śmiechem. Oby zmiana studia nie odbiła się na jakości. JC Staff ma przecież wiele dobrych serii w portfolio.

Macie kontynuację na miarę J.C.Staff:
[link]

Jeszcze licencja Viz Media, czyli poleci pewnie na Hulu z żółtą czcionką. Nie pozdrawiam.

Prawdopodobnie drugi sezon na wiosnę w przyszłym roku.

Anime jest dostępne na Netflixie w japońskiej i angielskiej wersji językowej, z angielskimi i polskimi napisami :)

Niestety, pomimo, że były momenty dobre, to i tak ile się zaśmiałam podczas 12 odcinków? 2 może 3 razy. Zaciekawiłam się przy zdawaniu do tej całej akademii bohaterów- myślałam, że będą ciekawi bohaterowie- niestety- wiadomo o nich tyle, że mają jakiś nick, są bohaterami. Tyle. Dobrze mi się oglądało dopiero od 8 odcinka- niestety jak na taką serię za krótko. A większość walk no niestety na poziomie Power rangers :(

W dużym skrócie: genialny pomysł, postacie, animacje i humor. Bawiłem się przednio – mam nadzieje że w drugim sezonie twórcy nie zawiodą :D

Można powiedzieć że nawet zabawne , chociaż a jestem starym prykiem , 100 pompek i 100 brzuszków wygrało, łysienie od treningu też , samo totalnie Absurdalna siła też zrobiła robotę ,teksty typu " no to teraz na zakupy bo promocja” też nie kiepskie , trochę mi przypominało DMC(teksty ocut, jaraniu szlugow i evilmetalu raczej nie dla dzieci ), samo umieszczenie przeciętnego człowieka w kiczowatym stroju z peleryna też całkiem .

Bardzo proszę o używanie bardziej stosownego języka.

moshi_moshi

Widziałam anime dwa razy, wczoraj zaczęłam czytać mangę i tak się zatsanawiam…wiele potworów powtarza „robiłem <...> tak długo, że aż stałem się…”, no i teraz moje pytania: czy Saitama nie jest czasem takim „potworem”? Chciał być superbohaterem, który powala jednym ciosem i trenował w tym celu tak długo, że aż się nim stał. Mam na myśli to, że jego transformacja jest bardzo podobna do transformacji niektórych potworów, tyko on nie wykorzystuje siły w złych celach. Sorki jeśli ktoś już o tym pisał (nie przeczytałam wszystkich komentarzy) ;)

Choć jest to komedia i parodia to jest to również smutne anime, Saitama zdobył wielką moc, tak wielką że przyćmiła ona jego strach i wszelkie inne słabości. Nie ma dla niego godnego przeciwnika, a walka była dla niego główną życiową rozrywką lub nawet celem życia. Podczas walki z Borosem jego nastawienie widać najlepiej­‑jest wkurzony, zmartwiony że jego moc nie pozwala mu walczyć, podczas walki myślał o tym, więc nie skupiał się na walce, a gdy zaczął zadawać ciosy to robił to z wielką niechęcią. Oto ból Saitamy, jego pokuta w zamian za potęgę. Nie zdziwiłbym się gdyby na końcu serii Saitama zginął we wspaniałej walce, stracił moc lub zginął w jakiś inny heroiczny sposób ratując Ziemię lub świat.

Tak się zastanawiam jak potężną osobą, istotą, bytem (bo określeń brak) można nazwać Saitamę?… Nie wiem i nie mam pojęcia…. Twórcy animme pewnie chcieli pokazać, że jeśli chcesz być Bohaterem lub stać się kimś, coś zdziałać w życiu swoim i innych wystarczy podążać za marzeniami, być tym kim się chce być.

Saitama po prostu dążył do celu: CHCIAŁ zwalczać zło i bić!! przestępców!! :) tak jak w jednym z odcinków było: 100 brzuszków, 100 pompek, kilkaset przysiadów i 10 kilometrów biegu dziennie i tak przez 3 lata co dzień, nawet gdy w nogach i mięśniach był ,,kwas” to Saitama się nie poddawał. Chciał tak bardzo, że efekt przerósł oczekiwania. Saitama stał się One punch Man – Jeden Cios i Bang! przeciwnika nie ma. Już pierwszy odcinek tego anime: oddaje nam irytację Saitamy, i brak entuzjazmu wobec świata i wrogów z powodu zbyt dużej swojej mocy. Po prostu zwyczajnie się nudzi, a gdy przychodzi mu walczyć z jakimiś władcami morza, podziemi, istotami z nie wiadomo skąd to robi to z nudów, albo namawia go to tego Genos – bezgranicznie oddany Cyborg. I znowu jeden cios i po kłopocie. Nie dziwie się mu oj ! nie dziwię.

Totalnie się wkurzałem i w ogóle nie rozumiałem całej tej Federacji Bohaterów, tych klas : C,B,A i najwyższej S. Mimo, iż Saitama ratował ludziom tyłki tym całym ,,pseudo­‑bohaterom” z A lub S klasy to i tak zajmował końcowe miejsca w klasie B: jakby nie akceptowano, że istnieje ktoś tak potężny, że jego moc przewyższa moc wszystkich ,,bohaterów” razem wziętych. A najpiękniejsze było to, że Saiatamę to i tak nie obchodziło, miał to wszystko zwyczajnie gdzieś. ,,Prawdziwi bohaterowie działają w Cieniu i nie wychodzą z ukrycia, nie szukają poklasku !”

Ta mina Saitamy to słynne ok:: niesamowite! gdy zdawał sobie sprawę, że znów zadał jeden cios i znów wygrał – totalne lekceważenie wroga i irytacja w stosunku do swojej mocy.

Grafika : Genialna: z jednej strony wyrzeźbiony Saitama jak walczy – podkreślenie jego mocy i potęgi – ostre rysy i wyraźne kształty – jak typowy ,,walczak” a z drugiej strony: zwyczajny wręcz zbyt zwyczajny Saitama, szczupły z jakąś tam pelerynką i prawie, że lateksowym kostiumie i ta Mina poker face i łysa głowa z wystającym czołem: przecudowne!

Miny Saitamy i jego wygląd nie miały by znaczenie gdyby nie jego charakter.

Uśmiać się można było czasami z tej jego postawy i tego jak przyjmuje wyzwania i walki od bohaterów: jak np. szybko musiał walczyć z jakimś stworem by zdążyć na promocję do supermarketu.

Muszę obejrzeć OVA albo ogarnąć mangę, by się dowiedzieć czy tylko czyste chęci bycia superbohaterem i zwykły trening fizyczny zrobiły go tak potężnym: skoro i tak był w stanie pokonać Ostatniego Bossa – zdobywcę wszechświata – a..tu przynajmniej było kilka ciosów nie jeden.

Wiem, że jeszcze sporo anime przede mną, ale do tej pory było to najlepsze jakie oglądałem.! ba jeden z najlepszych seriali animowanych, seriali czy ogólnie jakichkolwiek animacji.!! Może za mało odcinków, ale uwielbiam Saitamę za tą jego postawę i zwyczajność!!

Mam straszne wrażenie, że ta seria się kończy zanim tak naprawdę coś zacznie się dziać i to moim zdaniem jest problem, tym bardziej, że mnie jakoś nie bawiła (no może poza sceną z żuczkiem w drugim odcinku. To było urocze.), a przynajmniej nie tak jak wszyscy twierdzą, że powinna.
Z drugiej strony chętnie zobaczyłabym drugi sezon jeśli wyjdzie.

Oryginalny pomysł na głównego bohatera i to w sumie tyle. Cała reszta średnia. Walki pośladów nie urwały bo bardzo krótkie – więcej napinki i transformacji niż wymiany ciosów. Fabuły niestety nie ma – dostajemy zbiór pojedynków z oszczędnym wprowadzeniem „kogo dziś bijemy?”. Zalążek jakiejś większej intrygi niby jest, ale jej ciąg dalszy dopiero w kolejnym sezonie. Bohaterowie drugoplanowi bardzo krótko na ekranie i ciężko ich ocenić, ale formuje się „paczka” – jest w niej sporo klisz, ale źle nie jest. Po zapowiedziach liczyłem na więcej zwykłego życia niezwykłego bohatera, ale się rozczarowałem. A humor ani zabawny ani żenujący. Nie wiem jak go inaczej opisać.

OGROMNY plus za ED. Muzycznie miazga. Lata 90' się przypominają!

To nie jest jakaś rewelacja, fabuła (być może celowo) kompletnie nie trzyma się kupy, właściwie nie trzyma się niczego. Ale postaci i humor wynagrodziły wszystko właściwie. Dawno nie widziałam tak bezpretensjonalnego i zabawnego anime. Główny bohater to po prostu cudo, z tym niewzruszonym wyrazem twarzy, brakiem większych ideałów i kretyńskich filozoficznych monologów (parodiowanych też dość ładnie przez inne postaci), z reklamówką w ręku i ciosem, który z braku laku nazywa futsū punch (zwykłe uderzenie), bo przecież jakoś trzeba nazwać cios. Dla relaksu i dosyć bezmyślnej, ale jednak przyjemnej zabawy – polecam!

Zawsze bardzo sceptycznie podchodzę do wszystkich hypowanych premier z każdego sezonu. Wszystkie jakoś nigdy nie są aż tak dobre jak opinia, którą mają wśród widzów. Ba, zdarza się wręcz, że są gorsze od przeciętnej. Dlatego długo zajęło mi podejście do OPM, ale ostatecznie – jest okej! Hurra, i propsy za brak zawodu :D

Papugować nie będę zbyt długo, więc tak, animacja i grafika są bardzo dobre, muzyka miażdży, a humor potrafi doprowadzić do łez. To wiedzą wszyscy.

Mój problem z OPM to główny bohater. Jest po prostu… nieciekawy. Niczym się nie wyróżnia, nic go nie interesuje, nie wiemy o nim raczej nic. Oczywiście oprócz tego, że jest najbardziej OP postacią we Wszechświecie… Jak na kogoś, kto był kreowany na „zwykłego ziomka”, który stał się potężny przez najprostszy trening ever, to posiada on multum niezwykłych i nadnaturalnych zdolności. Trochę mi to nie leży, jakoś nie pasuje mi ta wewnętrzna sprzeczność.

Oprócz tego, to anime cierpi też na raczej słabą fabułę i czasami humor do mnie nie trafiał. Te dwie rzeczy są jednak nierozwiązalnie związane z jakąkolwiek komedią epizodyczną, więc nie ma co aż tak marudzić.

Ode mnie siedem, z przyjemnością obejrzę kolejne sezony jak wyjdą.

Nah, według mnie nie ma czym tak się zachwycać. Bardzo lubię komedie, zarówno te z poważnymi momentami jak i te skupiające się wyłącznie na humorze. Ale to anime porzuciłam na 6 odcinku. Podoba mi się to, że nie podchodzą do walki z powagą, i próbują – niezbyt im się jednak to udaje – parodiować shouneny. Jednak stało się wszystko przewidywalne i nudne. Patrząc przez pryzmat innych komedii niezbyt daje szału. Dziwi mnie też to, że w rankingach OPM przewyższa inne serie, które przewyższają zarówno humorem jak i akcją.

Anime dobre, animacja zachwycająca i fajny, oryginalny główny bohater przyjaźniący się z badassowym cyborgiem. Swoją drogą, to duo jest b. ciekawym połączeniem.
Humor? Jest kilka śmisznych momentów, w których autor nabija się z typowych shounenów (m.in. z DBZ, bo jakby że mogło tego zabraknąć?), ale też jest kilka dobrze dobranych sytuacyjnych gagów. Moim zdaniem lepsze od mangi, bo twórcy dodali (i czasami też odjęli) od siebie jeszcze co nieco. Tyle że to pomogło tej serii, nie to co w tasiemcach pokroju Naruto…

Przyzwoita, niezobowiązująca, całkiem porządnie zrobiona seria, choć z zachwytami nad jej niepowtarzalnością i rzekomą genialnością bym nie przesadzała.

Najbardziej ze wszystkiego spodobał mi się humor, szczególnie ten kręcący się wokół dwójki głównych postaci. Saitama, ze swoim wyluzowanym, miejscami przezabawnie trzeźwym podejściem do życia, zwykle niewzruszony w obliczu przeciwności (wyłączając komary czy przegapienie promocji w markecie), był bardzo fajny, podobnie jak dynamika jego relacji z poważnym, pełnym młodzieńczego idealizmu Genosem. Wiele gagów z przyjemnością puszczałam sobie po kilka razy. Gdyby całą serię utrzymano w podobnym klimacie, moja przyjemność z oglądania, a co za tym idzie, ocena, byłyby dużo wyższe.

Niestety, gdzieś w drugiej połowie serii humoru zaczęło mi brakować, zamiast tego zaspamowano mnie kolejnymi bohaterami i potworami tygodnia, z których większość była mi idealnie obojętna. Od walk, nieważne, jak ładnie zrobionych, zaczęło wiać nudą – trudno było mi kibicować przypadkowym kolesiom, którzy pojawiali się na ekranie na parę minut, a jeśli nawet doświadczali jakichś trudności, to i tak zawsze przeżywali, a sprzątał po nich Saitama. Jedyne dwie walki, które choć trochę mnie poruszyły swoją „epickością”, to sparring Saitamy z Genosem, plus walka z ostatniego odcinka (choć i tutaj najlepsza była nie sama naparzanka, a mina Saitamy, kiedy zorientował się, że nie jest już w Kansas ;)).

Gdybym tylko mogła, dałabym 6,5 gwiazdki – w moim odczuciu seria plasuje się gdzieś między przyzwoitą a dobrą, w porywach nawet bardzo – i tyle.

Anime jak i manga zrobione niby dla beki ale za to jak swietnie.Od strony wizualnej majstersztyk sceny walk sa kapitalne opening swietnie zrobiony.Na plus pozatym kapitalny humor i dialogi no i postacie zwlaszcza bohater na rowerze normalnie beka.Niestety tylko 12 odcinkow troszke malo ale manga nadal wychodzi i bedzie napewno kontynuacja.Dla tych ktorzy nazekaja ze momentami zbyt glupie powiem ze ponoc im dalej w las tym powazniej ale zobaczymy w nastepnym sezonie.W kazdym razie tak kapitalnie wizualnie zrobionego anime to ja dawno nie widzialem i chociaz dlatego warto zobaczyc bo akcja szybko sie rozkreca a koncowka to juz wogole.

Nie ukrywam, sięgnąłem po tą serię na skutek wielu pozytywnych opinii. Ten powód niestety często jest zły i niszczy odbiór seansu. Wszyscy w okół spuszczali się jaki to hit. No więc chyba trzeba było to obejrzeć.
Niestety jak to zwykle bywa w takich przypadkach dosyć się zawiodłem. No, bo jeżeli tyle osób twierdzi że mamy do czynienia z „anime sezonu” czy nie wiadomo co jeszcze, to można już czegoś oczekiwać. A tutaj odcinek po odcinku misterne wyczekiwania na jakąś akcję, fabułę cokolwiek. Nie chodzi tu oto, że każde anime ma mieć bardzo dobrą fabułę. Jednak te nazywane mianem hitów raczej tak.
Nie można odmówić temu tytułowi świetnej kreski i animacji. Także muzyka stoi na wysokim poziomie. Mamy wiele ciekawych postaci. To z pewnością duże plusy, którymi anime zyskuje szacunek. Wybaczcie ale jednak fabularnie jest bardzo przeciętnie. Miejscami nie wiadomo czym ta seria tak na prawdę ma być. Komedią, pastiszem, czy może jednak czymś w gruncie poważniejszym? Brak tutaj pewnego balansu, sprecyzowania, określenia czym ta seria właściwie jest.
Nie dałbym temu anime wyższej oceny niż 6/10 jednak daję to oczko wyżej za kapitalną finałową walkę.

One punch Man – hahahahah jak już wszyscy zauważyli że fabuła prosta i zawarta w tytule produkcji.
Ale postawmy kilka „ale” fabuła może razić prostotą ale zawiera dużo ciekawych i zabawnych środków stylistycznych, chociażby paradoks najsilniejszego bohatera dostającego najniższą rangę w lidze bohaterów. Małe rzeczy potrafią naprawdę ucieszyć i rozbawić widza.
Sam zamysł na stworzenie wizerunku superbohatera + dołączenie zwykłych ludzkich kompleksów jak wypadnięcie włosów od wysiłku związanym z treningiem. Czy chociażby zazdrość wobec pozycji Genosa w lidze bohaterów.

W anime spotkamy jeszcze wiele ciekawych dobrze stworzonych bohaterów którzy będą wspierać naszą dwójkę.
Bardzo fajnie jest ukazana postać Mumen Rider`a który tak naprawdę może być potraktowany jako metafora – nie super moce tworzą bohaterów lecz bohaterskie czyny.

Co do grafiki to całkiem dobra kreska nic ujmującego jest ok.

Muzyka fajny open`ingowy track.

A i na szczególna uwagę zasługuje mimika Saitamy :) – I love it – nie raz zagościł u mnie uśmiech na twarzy widząc, gag wyrażony samym wyrazem twarzy głównego bohatera.

Produkcja jak najbardziej udana, trochę śmiechu trochę akcji i stworzyło się dzieło pełne satysfakcji :) hahahhaah

No tak, bardzo ładne hejty tu widzę.. Cóż, na pewne typy ludzi, którzy potrzebują ponarzekać, iż widzieli ,,sporo'', bądź wręcz mnóstwo lepszych niż ta seria nie mogę poradzić. Powiem jednak tak: Ja mało lepszych widziałam. Choć, co ja tam wiem, ktoś inny upomni mnie ,, Ile ty serii oglądałaś? 100? 200? Przy mnie jesteś dzieciakiem” I racja. Każdy pochwalić się może ile to serii nie obejrzał, tylko czy nie przypadkiem bardziej liczy się jakość, niż ilość?
To tyle jeśli już muszę upomnieć kilka zachowań, a teraz odnośnie serii..
One Punch Man ma jednak to ,,coś'' w sobie. Co to takiego? Moim zdaniem to oryginalny pomysł na fabułę, bo jak niektórzy zdążyli już zauważyć, to nie tylko shounen z ładną kreską i ciekawą animacją. Dlaczego mamy tu tak wysokie noty? A to może dla tego, że gdzie moi państwo znajdziemy tak nietypową serię o bohaterze, znudzonym już swoją wręcz destrukcyjną mocą? Szczerze powiedziawszy sama z niesamowitym zaciekawieniem oglądałam próby Saitamy na znalezienie tego jedynego wroga, wroga tak silnego by nie był on tylko ,,trudnym do pokonania” Musiał być najsilniejszym, takim by nie padł tak, jak każdy inny od ,,jednego ciosu” Stąd też mamy tytuł, One Punch< jedno uderzenie> ,,a o czym może być taka seria? O bohaterze, który pokonuje każdego jednym ciosem? To musi być nudne..”
A moim zdaniem przy tej serii nie można się nudzić. Sama postać Saitamy wykreowana została w ten sposób, by mogło wykorzystanych z nim być wiele sytuacji komediowych, o dziwo zwykle zabawnych. Drugi przy nim, cyborg Genos dla równowagi przedstawiony został jako osoba, która nawet nie stara się zostać bohaterem, lecz być obrońcą ludzkości, podczas gdy Saitama wciąż przejmuję tylko tym, by ktoś zauważył jego umiejętności, by ktoś ,,rozpoznał” go jako bohatera. O każdym innym z postaci również można by wspomnieć, choćby o rowerzyście bez uprawnień; całkowicie pozbawionego talentu, który za wszelką cenę chce zostać bohaterem, czy innych bohaterów klasy S, choć nie pamiętam już ich imion, gdyż każdy z nich miał inną osobowość. Było ich jednak zdecydowanie zbyt wiele, a brak fabuły robił tylko miejsce dla kolejnych nowych postaci by zapełniły one ekran, podczas walk z potworami (dopóki nie zjawił się Saitama…)
Ogólnie musząc jakoś podsumować serię:
Muzyka była nawet niezła, op- genialny, ed-...nie chciało mi się słuchać, choć myślę, iż było to miłe oderwanie od całokształtu dać tak energiczny opening, i tak spokojny ending.
Grafika- śliczna, projekty postaci były bardzo szczegółowe, a walki­‑świetnie zrobione przede wszystkim animacyjnie.
A fabuła.. Tu jej nie znajdziemy, choć możemy szukać. Ja odradzam, lecz tym faktem nie musicie się martwić, to nie tak,że mamy tu pierwszy lepszy shounen o walkach, o wzlotach i upadkach głównego bohatera, by w końcowym rozrachunku i tak wyszedł on zwycięsko…Ciężko zresztą zrobić coś takiego przy serii, gdzie główny bohater już jest najsilniejszy…
Nie mniej jednak, ja bez żadnych wyrzutów daję 10, nie dlatego, że jest to coś genialnego, tylko dlatego, iż łatwiej zauważyć mi zalety tej serii niż wady. Dobry seans, który dostarcza dużo śmiechu i potrafi cieszyć oko. Cóż, czego chcieć więcej..?
Pozdrowionka ;P

Niektórych zirytuje też powtarzający się motyw, że mimo licznych i imponujących sukcesów Saitma zostaje za każdym razem uznany za pomocnika

Literka się zawieruszyła.

Pierwsza styczność z OPM była w wersji mangowej. I polecam w pierw zapoznać się czy to z właśnie wydawaną przez JPF wersją papierową czy skanami. Zawsze robi dobre wrażenie i ma się porównanie co jest lepsze.;)
Wprowadzanie znanych szablonów ułudnie wzorowanych na na amerykańskich. Jednak jak nie patrzeć w Japonii jest znana z serii „Super Sentai” takich jak znany wszystkim „Power Rangers” . Nie ma tam wyśmiewania z racji jak wrogowie są pokonywani tak łatwo. Jest to mylnie interpretowane.
Seria pokazuje jak inna jest jako shounen. Bohater nie rozwija się w trakcie serii, on już szuka równego sobie, niszcząc coraz to silniejszych przeciwników niczym zabicie muchy. Inną rzeczą jest fakt,że fabuła jest na pozór prosta. Niby wszytko obraca się wokół tego jedneg „pierdykniecia” piąchą bohatera, dzierżący niesamowitą moc.Niby z czasem świat przedstawiony się rozwija zwiększa się liczba bohaterów,ale dalej są jako tło opowieści.A największą jak dla mnie zagadką jest siła Saitamy. Podane było jak Siatama ćwiczył,ale na serio to tylko tyle? Musiało być coś więcej,że posiadać tak wielką siłę.

Jak dla mnie jedna z serii, którą warto znać.Widać prostota fabularna może być też atutem.

Mimo to warto dać One­‑Punch Manowi szansę, choćby dlatego że jest to seria, o której jeszcze długo będzie się mówić.

Śmiechłem, raz­‑dwa­‑trzy.

Ależ sucha i nie oddająca sprawiedliwości OPM­‑owi recenzja. Niby 9/10, niby super, ale po przeczytaniu jej właściwie i tak nie wiem, skąd się ta ocena wzięła i co to anime takiego w sobie ma. Widywałem znacznie bardziej entuzjastyczne i rozbudowane teksty tyczące się bajek o wiele przeciętniejszych.

Witam! Ogólnie rzecz biorąc, jestem hipsterem.
Anime overhyped, takie solidne 6/9.
Fajna kreska, muzyka rządzi, ale fabuła mnie jakoś nie przekonuje.No kumam, że to parodia, ale czemu co chwilę pojawia się co nuż to nowy wróg, który utwierdzony o swojej sile i tak dostaje protokół Mariana Kowalskiego od OPMana? Takie dosyć jednolinijne, a wątek romansu między Saitamą, a Genosem w ogóle nie został rozwinięty.

Na dodatek to anime jawnie popiera kapitalizm i tłumaczy młodym ludziom, że rządzą tylko kapitalizm, materializm i dominacja mężczyzn nad kobietami.
No nie, nie popieram czegoś takiego, dlatego daję 6/11.
Nie rozumiem, czemu ludzie oceniają to tak wysoko? Po prostu żenua, prawdziwym, wykształconym ludziom o dobrym smaku i odpowiednim poczuciu humoru nie przystoi.Szkoda, że nie każdy rodzi się elitą…

OPM, to nie jakaś tam trywialna parodia shounena. To w gruncie rzeczy smutna analiza współczesnych społeczeństw zbudowanych w oparciu o korporacyjne mechanizmy. Cóż z tego, że Saitama pokonuje wszystkich jednym ciosem i notorycznie ratuje świat, skoro ani w telewizorze ani w internetach o tym nie powiedzieli, więc pospólstwo nic sobie z tego nie robi. Skoro ałtorytety nie powiedziały pospólstwu, że Saitama wielkim wojownikiem jest, to dla pospólstwa pozostanie na zawsze oszustem i hochsztaplerem, nawet jeśli jego wyczyny widzieli na własne oczy.
Podłóżcie sobie pod Saitamę dowolnego artystę – dopóki media o nim nie napiszą, to nikt w dzisiejszych czasach się o nim nie dowie, choćby był najwspanialszym pisarzem/malarzem/muzykiem w historii.
Myślicie, że proporcjonalnie ilu ludzi kieruje się własnym rozumem i gustem, a nie sugestią tzw. „przywódców opinii”? Dokładnie tyle samo, ile dostrzega wielkość Saitamy – można ich policzyć na palcach jednej ręki.
I o tym właśnie opowiada OMP, a komediowe wątki związane z pokonywaniem jednym ciosem kolejnych wrogów też w istocie nie są tylko powtarzającym się żartem, że przypomnę jedynie konsekwencje pokonania Sea Kinga albo litość Saitamy dla Lorda Borosa, przed którym do końca próbuje ukryć, że jednak nie był dla niego godnym przeciwnikiem. To są doprawdy wzruszające i chwytające za serce momenty, a nie jakieś pierwsze lepsze slapstickowe gagi.

Strasznie przehajpowany średniak.

OPM in a nutshell:
1. Wziąć maina z shounena.
2. Dać mu nielimitowaną moc, okazując to w sposób komediowy.
3. Profit, gawiedź się cieszy.
4. PSSS: to samo można zrobić z każdą postacią z shounena.

Overhyped. One Punch Man być może wygląda znakomicie i bardzo efektownie. Jednakże to tyle. Komedia i parodia? Pojawiają się na ekranie kolejni mistrzowie zła przekonani o własnej racji i sile… i kończą w wiadomych okolicznościach które zdradza nam tytuł anime. Wszystko jasne i zrozumiałe tylko czemu kolejne odcinki powtarzają tą samą analogiczną sytuacje. Wielkie było moje zdziwienie iż ten prosty schemat wzbudza zachwyt i uwielbienie u tak szerokiej publiki.

Jest to w istocie świetna rozrywka na nudny wieczór ale nic więcej. Jeśli zabraknie kontynuacji tej serii za rok nikt nie będzie o niej pamiętał nawet Ci, którzy honorują One Punch Man najwyższą notą.

7/10

Cóż…anime jest dobre ale tylko tyle.Skąd te zachwyty,pewnie w większości gimbazy.Było kilka efektownych momentów,ale całość jest dość chaotyczna.Daje plus za bohaterów którzy są nieco starsi niż rycerze ze szkolnego życia.Ale stawianie tego anime ocenami na równi z wieloma znakomitymi klasykami jest lekkim nadużyciem.7/10 to wydaje mi się odpowiednia nota.Pozdrawiam kumatych.

Na początku wchodząc na pewna stronę z mangą zastanawiałem się, o co biega z tym całym 'One Punch Men', zyskała cholernie szybko popularność, ale twarz Saitamy zbytnio mnie odstraszała. Weszło anime, myślę sobie 'nie obejrzę', aż mnie kumpel nie namówił, żeby chociaż rzucić na to okiem… Żałuję…

...że nie zrobiłem tego wcześniej. Od dawna nie wziąłem żadnej całej serii na jedno posiedzenie. To było zbyt dobre, żeby oglądać to partiami.

Jak to ocenić? A no najlepiej tak – w odwiecznym pytaniu, zadawanym przez wielu – kto wygra walkę, gdy spotka się Goku z Supermanem – po seansie One Punch Mana odpowiedź jest tylko jedna. Saitama.

Teraz, czy czytać mange, czy czekać na ewentualny dalszy ciąg historii w wersji animowanej…

A do mnie wielkość One Punch Man'a nie dotarła w tak wielkim stopniu jak u innych  kliknij: ukryte  (Rankingi ocen, te hasła „najlepsze anime roku”, „chce, żeby to było tasiemcem”). Głównie chodzi o całą koncepcję „One Punch – One Kill”, w ogóle nie potrafiłem poczuć emocji w tej serii ze względu, że każdy wie jak się zakończy każda walka –  kliknij: ukryte  wielki Saitama pokona każdego wroga, pomimo starań taki wielu herosów, a i tak o tym nikt się nie dowie, no i go przy okazji jeszcze go po obrażają.

Prostolinijność – zapewne dla większości fanów tego anime to jest zaleta, jednak ja odczułem w tym wadę. Bohaterowie i fabuła (opierając się na samym anime, nie znam/nie czytam pierwowzoru OPM) jest prosta do bólu – tworzymy sobie „bohaterów i potworki”, po czym opisujemy ich w dwóch zdaniach i tyle – stworzyliśmy bohaterów. No, ale co z fabułą? A właściwie to nic niezwykłego, bohaterowie będą walczyć z potworami i awansować w rankingu bohatera, kiedy potworki będą siać zniszczenie, i tyle! Banalny koncept, a jakże skuteczny. Niah, mówię to nieco sarkastycznie, ale tak w gwoli ścisłości to ja ten pomysł nie neguję, jedynie stwierdzam, że za ów koncept, anime nie potrafię ocenić na wyżej, ani tak samo od niego czegoś więcej oczekiwać, bo jest ono zbyt proste, jednowymiarowe i przewidywalne.
Komedia tego anime też nie była jakaś wybitna – taka średniawa, czasami słabsza, a czasami lepsza.
Nie ma tutaj nadmiernego kombinowania, seria wie czym jest i nie stara się czegoś innego udawać. (Przez tą bezpieczną postawę, ciężko było czymś poruszającym zaskoczyć, sam końcówka wydawała się czymś dużym, ale i tak nie odbiegała od standardu serii przez co oglądało się ją tak samo jak inne wydarzenia).

TL;DR – Koncept serii mnie nie poruszył, świat przedstawiony i bohaterowie nie byli jacyś szczególni przez co czasami doskwierała mi nuda w tym co się tam działo, zupełnie jak naszemu głównemu bohaterowi!

I takim wnioskiem dochodzę do tego, że seria była dobra (czyli na moje 7/10), ale jako, że OPM jest świetny od strony technicznej podwyższę oczko o jeden (8/10), bo walki robiły wrażenie i wtedy czułem tą moc One Punch Mana, szkoda, że tylko to stało się główną siłą tego anime, bo brak wciągającej fabuły doskwierał mi mocno.

/Komentuje to co obejrzałem, i dopóki nie ukaże się jakaś kontynuacja czy coś, to anime oceniam wyłącznie na podstawie tego sezonu./

Kawał dobrej roboty.

Przez pierwsze 2­‑4 odcinki nie byłem do końca przekonany i wydawało mi się, że całość jest nieco przereklamowana, jednak im dalej, tym lepiej. Seiyu również pokazał, co potrafi – idealnie oddał charakter Saitamy w stylu „co mnie to obchodzi?” :>

Była to na pewno jedna z najlepszych parodii, jaką miałem przyjemność oglądać i naprawdę szkoda, że skończyła się tak szybko.

Graficznie z pozoru może się wydawać, że nie ma cudów – ale jeśli się przyjrzeć w co niektórych scenach to widać, że naprawdę przyłożono rękę do szczegółów, również widać włożony wysiłek w dynamiczne walki, które co prawda szybko się kończyły ale nie oszczędzano tutaj budżetu.

Zdecydowanie jedna z lepszych serii tego roku – nie ma co się zastanawiać – polecam, zwłaszcza fanom serii rozrywkowych. Warto.

Ode mnie 9/10.

Oglądanie tych 12 odcinków to była jedna wielka przyjemność (aż szkoda że to już koniec!). Ilością akcji zawartych w tych 12 odcinkach można by obdarować kilkanaście innych serii. Choć OP Man (hmm ciekawe czy to „OP” jest przypadkowe czy nie :P) nie zawierał żadnych głębi (choć parę razy można było pokusić się o refleksję) i był czysto rozrywkowy, to nie wiem czy od jakiegokolwiek anime możnaby tej rozrywki chcieć więcej. Jedynie może żal, że  kliknij: ukryte  Saitama nie trafił na godnego siebie przeciwnika, ale to pewnie kłóciłoby się z ideą serii.

Pomysł genialny w swej prostocie, ale zrealizowany z ogromnym rozmachem (cóż za sceny walk, aż niesamowite, że zaczęło się od paskudnie narysowanego web­‑comicu), którego nie powstydziłyby się zapewne żadne kinówki. Muzyka też niczego sobie (począwszy od energetyzujacego openingu, poprzez niepokojący kawałek pojawiający się przy każdym kolejnym zagrożeniu, a na melancholijnym endingu skończywszy). Po prostu perfekcyjnie zrealizowana seria akcji.

Gorąco polecam i jednocześnie zaszaleje sobie dając temu 10-. Minusik za trochę zbyt rozciągnięte wątki o niektórych, nijakich, super­‑bohaterach pobocznych (mimo iż zdaje sobie sprawę, że ukazanie ich miało pewien cel w serii)...

Wypas!

Ja na razie jestem po 3 odcinku – anime zachwyca coraz bardziej, humor jest może niewyszukany, ale da się pośmiać, animacja walk piękna – i mam teraz wielką ochotę na wypróbowanie treningu Saitamy :)

Właśnie obejrzałam 11 odcinek… ta seria jest zdecydowanie za dobra, żeby skończyła się tak szybko ;-;

I tylko jedna myśl: „Więcej!”

Rety, ale to anime jest genialne. A manga! W końcu coś nowego, powiew świeżości :-) Taki Dragon Ball na luzie :-)

Bardzo interesująca seria. Mnie najbardziej interesuje, jak stał się tak niewyobrażalnie silny. penie tego nie pokażą, ale cóż może kiedyś kontynuacje zrobią i się dowiem :)

No takie inne podejście do bohatera mi się podoba, powiew świeżości. Świetnie się ogląda i kreska jest tak zróżnicowana i czasem tak piękna, że ciężko mi się napatrzeć. Najgorszym elementem, to 12 odcinków, chociażby, żeby 24 było :)

Cudne anime. Może nawet dostanie 10, ale pewne jest, že ta historia cierpi.:( Cierpi na 12 odc.zarazę z jaką mamy aktualnie w japońskim przemyśle animowanym doczynienia. I żeby było jasne, to mangi nie czytałem, widać jak na dłoni że historia ma potencjał Szkoda, że to już 8 odc, niedługo znowu nie będzie co oglądać…

Pierwszy odcinek jakoś specjalnie mnie nie przekonał, jednak im dalej tym bardziej mi się podobało. Szkoda że seria ma mieć tylko 12 odcinków, ale jeżeli nie planują kontynuacji to zdecydowanie sięgnę do oryginału.

Cudownie! Jest zabawnie, zjawiskowo, niechematycznie, z niecierpliwością wyczekuję każdego odcinka, a jestem BARDZO wybredny. Jedyne z dwóch anime (zaraz po FATE UBW) roku 2014­‑2015 które z przyjemnością oglądam po raz n­‑ty. Rewelacja, brak słów, OMG! Dzisiaj kolejny odcinek!!

Saitama >>> Goku > Superman

To już potwierdzone (na oficjalnej stronie zamieścili grafikę) – walka z  kliknij: ukryte  Borosem będzie w anime. no chyba, że umieszczą go tylko jako teaser do kontynuacji…

Jedno z najlepszych anime w tym roku.

Nie chcę lecieć ze standardowym tekstem „manga jednak lepsza”, ale twórcy jednak nie do końca udźwignęli moje oczekiwania. Nie jest źle, powiedziałbym wręcz, że jest to dla mnie najlepsza seria w tym roku, ale liczyłem na 10 a jak tak dalej pójdzie dam „tylko” 9. No ale to dopiero 1/4 serii może jeszcze to jakoś dopieszczą. No i wielki plus za OP, jest po prostu zaje…

4 odcinek świetny! Madhouse wie, co robi. Animacja i kreska w każdym odcinku wymiatają!

Oj zdajsie, że się „piniążki” kończą bo czwarty odcinek już kłuł lekko w oczy słabszą jakością…

Początek wypadł słabiej niż w mandze, to chyba kwestia medium. Przy Sonicu coś zaskoczyło, im wiecej tego barwnego tła z społeczności superbohaterów i okolic tym lepiej!

Serduszko dzieciaka który codziennie po szkole oglądał na rtl7 DB zabiło!
Moi drodzy mam 23 lata i prawie przebieram nóżkami jak wychodzi odcinek.
Absolutne mistrzostwo pastiszu i niszczycielskiej zajebistości.

Btw najlepszy opening od czasu… No właśnie nie wiem.

Jeszcze coś dodam, bo dopiero po tym jak napisałam mój komentarz, zauważyłam zażartą dyskusję pod komentarzem Kysz. Wcale nie pytam „o co kaman?”, bo jest to dla mnie całkiem jasne jakby co:) Miłej zabawy na seansach:)

Zgadzam się z opinią Kysz. Ja też nie znam tej mangi, ale to, co zobaczyłam w dwóch pierwszych odcinakach mi się nie podoba. Zainteresowałam się serią ze względu na opis, zapowiadało się coś ciekawego, a tymczasem, z żalem, muszę się przyznać, że na pierwszym odcinku zasnęłam, a do obejrzenia drugiego zmusiłam się tylko dlatego, że już go miałam na kompie. Żałuję straconego czasu, nie spodziewałam się, że to będzie aż taaakie nudne. I aż taaakie durne. Ale… Jest jednak coś, jedna rzecz, która mnie w związku z tym tytułem bardzo zaciekawiła, czyli pod jaki gatunek zostanie toto podpięte. I to jest seinen. To jest seinen?! Buhahahaha! Nie będę mówić jakie sobie zabawne rzeczy pomyślałam, po obejrzeniu tego cuda, odnośnie gatunku i „seinenów” do jakich jest to to skierowane, bo jeszcze bym obraziła Pana Piotrusia. No i to była jedyna rzecz, która mnie rozbawiła w tym tytule. Nie wystawiam oceny, bo nie lubię oceniać serii, których nie widziałam do końca, powiem tylko, że mi się nie chce tego oglądać.

postacie: 1
fabuła: 1
grafika: 3
muzyka: 2

Tak tanuki oceni to anime. Pomyliłem się gdzieś?

Najzabawniejsze anime od czasów „Gekkan Shoujo Nozaki­‑kun”! xD

Dobra manga to i dobre anime. Przeczytałem obie wersje i kiedy usłyszałem że anime wyjdzie miałem same złe przeczucia, a tutaj miłe rozczarowanie. Choć jeśli ma być to tylko 12 odcinków to najdalej mogą dojść do walki z Sea King, choć obstawiam że skończy się przed nim. Na mój gust wydają tak mało odcinków by sprawdzić popyt.

Ech… rozwiali nadzieję. 12 odcinków + 10 min OVA z oryginalną historią. A więc mamy reklamówkę mangi.

Co do kontynuacji – kto wie. Najciekawsza akcja będzie dopiero później więc nie wiem czy samo wprowadzenie okaże się na tyle interesujące, żeby narobić szumu…

A ja się w sumie odetnę od zachwytów, bo mnie ta seria nie ruszyła ani przez sekundę. Dobra, podchodziłam do tego z wysokimi wymaganiami z powodu euforii fanów mangi. Również trailer wyglądał zachęcająco. A potem… wynudziłam się przez pierwszy odcinek, a drugim już było lepiej, lecz to wciąż nie to. Najprawdopodobniej prezentowany tu humor do mnie nie trafia. Okay, fajnie, główny bohater ubija wszystkich jednym ciosem. No po prostu szał, haha hihi i te sprawy. Do tego jest łysy jak kolano, no ja cię kręcę, faktycznie gagi roku -.-
Tak szczerze powiedziawszy nie jest to złe, ale nie widzę w tym wychwalanego przez niektórych geniuszu – ot, taka odmóżdżająca seria nieco powyżej przeciętnej. Na dodatek jakieś kawałki flaków czy kij wie czego rozwleczone co chwila po ekranie mnie zwyczajnie nie kręcą – gdybym była nastoletnim chłopcem, to może, ale tylko może, by mnie to jarało.
Oczywiście animacja jest genialna i seria prezentuje się wizualnie świetnie. Opening wpadł mi do ucha od początku i nie chce wylecieć. Gdyby tylko dołożyć do tego jakieś inne anime…

Ogólnie to nie mam zamiaru tego kontynuować, bo najzwyczajniej w świecie nie potrafię sobie wyobrazić niczego, co mogłoby ten tytuł uratować w moich oczach. Przez dwa odcinki było nudno, czyli w stylu takiej shounenowej „epickości” z ledwie kilkoma ciekawszymi momentami. Już wolę sobie wybrać jakiś inny rozrywkowy tytuł z sezonu, który mnie tak nie zmęczy.

W sumie chce tylko wspomniec o animacji. Chyba ostatni raz kiedy widziałem tyle talentow pracujących przy jednym projekcie to był Space Dandy. MadHouse sciagnal najlepszych freelancerow jakich się dalo (sami nigdy by nie zrobili anime tej jakości). Budżet jest, najwyższej klasy animatorzy są. Watpie by wizualnie seria spadla poziomem.
Martwia mnie co prawda trochę pierwsze spekulacje o preorderach, bo One Punch Man ma tragiczne wyniki jak na anime tej kategorii.

Najbardziej czekam na sparing Saitamy z Genosem. Czytając ten rozdział miałem wrażenie jakbym oglądał animację, a nie statyczne obrazki. Mam nadzieję, że dadzą radę to dobrze zekranizować (zanimować?), ale po pierwszych dwóch odcinkach jestem pełen dobrych przeczuć. :)

drugi odcinek trzyma poziom. kilka różnic w stosunku do mangi, ale tylko na plus. rozszerzona walka między Komarzycą a Genos­‑em była naprawdę świetna. poza tym w końcu znamy jedyną słabość Saitamy – moskity!

Na razie powstał pierwszy odcinek i dopóki nie dadzą durnym haremów i innych żenujących rzeczy, to jestem sprzedany!
Pod względem animacji, to chyba najlepiej zrobiony serial anime jaki do tej pory widziałem.

Jest moc, jest powah, jest Saitama.
Uwielbiam mangę, więc czekałem z niecierpliwością na tę adaptację. I na razie mnie nie zawodzi. Oby tak dalej, I oby tylko na 12 odcinkach się nie skończyło, bo (UWAGA: Spoilery do chapterów, których Murata jeszcze nie przerysował)  kliknij: ukryte  bo chciałbym zobaczyć starcie Tatsumaki z Saitamą w wersji anime.

Ale fajerwerki!

Fajnie, że seria nie jest ocenzurowana. Zapowiada się przednia zabawa i odmóżdżacz najwyższej próby :P

PS: Spoko ED.

Kurilin vs Niebieski Piccolo. Genialne! xD

Ach, te przerysowane ujęcia walk… Jak ja to kocham! Pierwszy odcinek to wizualny roller coaster i wgłębienie się w psychikę Wielkiego Saitamy – mnie się podobało! Jeśli twórcy oddadzą tą samą magię, co ma manga (oby!), to mamy murowany hit sezonu, jak nie roku.

potężny niczym wielki Cthulhu (Ph'nglui mglw'nafh Cthulhu R'lyeh wgah'nagl fhtagn), niezniszczalny Superman, bardziej charyzmatyczny niż Batman i silniejszy niż wszystkie postacie Marvela, DC i Black horse razem wzięte, oto nadchodzi superbohater ekstraordynaryjny. oto i on: SAITAMA!!!

dłuugo czekałem na tą serię i sporo sobie po niej obiecuję, o tak….