Tanuki-Anime

Pierwszy sezon wyrwał mnie kapci. Szczególnie aranżacja Yellow Magic Orchestra – Rydeen. Jakie to było kurde dobre. Tak samo wybitne były NATURALNE i jednocześnie ciekawe relacje pomiędzy czterema głównymi bohaterkami czy poznawanie klasy, a w niektórych przypadkach nowego instrumentu.

 kliknij: ukryte  W drugim sezonie grania w zespole czy nawet ćwiczeń jak na lekarstwo, rywalizacji też nie ma. Raz zagrano to samo (wyszło przecudnie), drugi występ to nowy utwór Takarajima na powietrzu (niecałe 3 minuty). Na siłę można wspomnieć dwa bardzo krótkie fragmenty Gakuen Tengoku. Raz zagrany przez „skład B” w ramach podziękowań, drugi raz przed szkolnym festiwalem.
Główne postaci z pierwszego sezonu stoją w miejscu (Hazuki, Sapphire), a skupiono się na kiepskich dramach dla postaci pobocznych. Co najgorsze wszystkie problemy z przewidywalnym słodkim happy endem. Rozczarowałem się strasznie.

Trzy główne fatalne wątki:

1.  kliknij: ukryte  Dwie koleżanki (nawet nie pamiętam imion) co nie mogły się dogadać przez ponad rok… Oczywiście podstępnie zrealizowana dwuminutowa rozmowa w cztery oczy i jest super. Gram od razu lepiej niż grałam.

2.  kliknij: ukryte  Poważna drama z matką/interwencje u dyrekcji. Rozwiązana tak, że jak wyszły dobre wyniki na wstępnych testach: „a graj sobie w orkiestrze”. Problem na ekranie sprowadzony do przeżywania „przyjdzie na próbę czy nie?”, „zrezygnowała czy nie?”, „weź idź się dowiedz bo my się wstydzimy”. I jeszcze ta zdawkowa wiadomość od ojca niewidzianego przez jakieś 15 lat, ale Asuka zachwycona.

3.  kliknij: ukryte  Foch ze strony Reiny o to, że Kumiko nie powiedziała jej o tym, że nauczyciel ma/miał żonę i jest obecnie wdowcem. Tu mi ręce opadły do samej ziemi. Zarówno na focha jak i trzymanie tego w tajemnicy.

Zmarnowane ciekawe dramy:

1.  kliknij: ukryte  Problem rodzinny głównej bohaterki. Czyli decyzje siostry i relacje z siostrą. Wszytko sprowadzone do: a tam sobie listy wysyłamy. Bo przecież wiadomo że KLUB > RODZINA, ehhhhh…

2.  kliknij: ukryte  Romansik Kumiko – Shuuichi ani o krok do przodu.

Naprawdę ciężko mi wskazać plusy tego sezonu. Może to,  kliknij: ukryte  że całość idzie jednak dalej i przez zmiany rocznikowe i nowe zawody będzie tylko lepiej? Ładnie też pożegnano trzecioklasistów. No i na soundtracku znowu są pełne wersje granych w anime utworów.

Aż się boje pierwszego filmu, który rozszerza wątek, który kompletnie mi się nie podszedł.

PS: Pierwszy sezon to dalej 10/10, arcydzieło.

 kliknij: ukryte  Boże przez główną bohaterkę i Asukę te anime było mordęgą T_T Pierwsza tak nieogarnieta, ze co chwile paplala to o czym myslala. A po co tam nad tym cwiczyc. Lepiej zycie sobie z innymi komplikowac, przez taki tik? czy jak to nazwac. Najpierw nienawidzi Asuki, a pozniej nie zdziwilbym sie jakby miala mokro w swoich gaciach na jej widok. Co do Asuki jest przereklamowana jak pewien Super Subarashi Jesus­‑Onisama [kto wie to git o kogo chodzi :D]. Gdyby nie rozwod rodzicow i chora matka to doslownie ideal nad idealami (tylko jakos tego nie zauwazylem :E). Jakos bardziej polubilem Natsuki (wiem wiem, jest z 2 klasy), a z 3 to w sumie Przewodniczaca i oczywiscie Kaori <3 :D Szkoda,
ze nie wyszlo Kolezance glownej bohaterki – Hazuki, ze nie wyszlo Jej z Shuuichi, bo ten o niebo lepiej pasuje do Niej,
anizeli do Kumiko. Co do Nauczyciela tj. Noboru Taki wkurzal mnie. Ja bym tam psychicznie nie wytrzymal za takie kasliwe uwagi. Ok rozumiem dobre intencje, ale ja jestem z tych ludzi,
ze takie zachowanie powoduje odwrotny efekt. Ciesze sie, jesli wyjdzie 3 sezon to Asuka tylko bedzie tlem :E P.S. Czekam na hejty XD

Generalnie praktycznie w ogóle nie mam słuchu muzycznego, ani tym bardziej nie interesuję się muzyką tego typu ale i tak było naprawdę przyjemnie – nie wiem do końca, czy to ze względu na brak dobrych okruch życia ostatnimi czasy, czy faktycznie seria potrafi się wybronić ale całość trzyma poziom; w tym również drugi sezon, z bardzo ciepłym oraz satysfakcjonującym zakończeniem. Studio odwaliło kawał dobrej roboty.

No i koniec. Właśnie obejrzałem ostatni odcinek i cóż mogę o nim powiedzieć, to, że był dobry pożegnanie starszaków było wzruszające, aczkolwiek myślałem, że pokażą jak przyjmują nowych członków jeszcze, ale w sumie zakończenie mi się podobało. Miałem jednak nadzieję, że  kliknij: ukryte  pokażą koncert.

Co do całej serii, to mogę powiedzieć, że ja jakoś nie zauważyłem znaczących różnic w stosunku do poprzedniczki, co w tym wypadku jest plusem. Choć ten wątek z tą uczennicą co asuka odmawiała jej powrotu to trochę za bardzo przedramatyzowali. Grafika jak to u Kyoani świetna, muzycznie też było dobrze. Ogólnie daje 8/10. kliknij: ukryte  (Kumiko i Reina się nie pocałowały dlatego też ocena spadła o jedno oczko :D)

I właśnie na taki występ Kitauji czekałem przez dwa sezony! Perfekcja!!!

Oj, jak bardzo mnie ten odcinek poruszył… Głównie mówię o wątku  kliknij: ukryte  wyprowadzenia się siostry Kumiko – Sama w tym roku doświadczyłam tego samego ze swoją siostrą, z którą nie dość, że większość swego życia spędziłyśmy razem dzieląc razem pokój, to jeszcze wspólnie wynajmowałyśmy mieszkanie na okres studiów. Widząc płaczącą Kumiko w pociągu, widziałam samą siebie – nie powiem, przeżycie dość duże.

Natenczas Asuka chwyciła na taśmie przypięte
Swoje eufonium, srebrne, błyszczące i kręte
Jak rybia łuska, oburącz do ust je przycisła,
Wzdęła policzki jak banię, w oczach krwią zabłysła,
Zasunęła powieki, wciągła w głąb pół brzucha
I do płuc wysłała z niego cały zapas ducha,
I zagrało: eufonium jak wicher, wirowatym dechem
Niesie w miasto muzykę i podwaja echem.
Umilkła Kumiko i siadła w zadziwieniu
Mocą, czystością, dziwną harmoniją pieni.
Tanaka cały kunszt, którym w szkole słynęła,
Wówczas przed uszami Oumae rozwinęła.
Tu przerwała, lecz się Kumiko zdawało,
Że Asuka wciąż gra jeszcze, a to echo grało…

Niech to dunder świśnie… Liczyłem, że ktoś się walnie i będzie ciekawie, a tu występ jak malowany. Szkoda.

Nie będę pisać jak to mnie druga część nie uwiodła, bo po co pisać to samo po raz n­‑ty, za to zastanawia mnie jedna rzecz – czy mi się tylko zdaje, czy postaci nie dość, że przedłużają wszelakie słowa, to wyyypoooowiaaadaaająąąą jeeeee naaaazdwyyyyczaaaaajjjj woooolnoooooo (coś w tym stylu)?

Jestem wręcz zachwycona. Nie mogłam uwierzyć, że moje ulubione anime dostaje kontynuację; aż się wzruszyłam przy oglądaniu tak wybitnego i trzymającego w napięciu pierwszego odcinka. Bardzo podjarałam się, gdy usłyszałam, że ma liczyć sobie dwa zwykłe odcinki. c: Na razie nic nie odstaje ani trochę od poprzedniego sezonu. Czekam na rozwinięcie akcji i zastanawiam się, jak dużo materiału uda im się zmieścić w tym sezonie. Bardzo chciałabym, żeby zekranizowali wszystkie tomy powieści, byłabym wniebowzięta. Obejrzenie tego sezonu to dla mnie pewnik. Już nie mogę się doczekać odcinka drugiego, jestem cała nahajpowana. Hibike. Jest. Już. Emitowane. ❤.

No tak… cóż, już przy pierwszym sezonie się mocno rozczarowałem, ale pierwszy odcinek to było chyba 'najcięższe' 50 minut w tym sezonie. :D Apogeum niechęci do tytułu osiągnąłem w ~połowie, kiedy zaczęła się ta cała drama związana z odejściem połowy drugoklasistek. No i to sztuczne budowanie atmosfery… no nie powiem, ciężko było mi się przebić i prawdopodobnie nie udałoby mi się to, gdyby nie to, że w międzyczasie grałem sobie w Neptunie i jakoś ten czas szybciej zleciał. Ale jakieś pozytywy też były – podobała mi się scena w klubie, w około ~33 minucie, kiedy padło pytanie „Nie lubicie się z tą dwójką [Kumiko & Reina]?”. No i muzycznie było całkiem okey, chociaż opening do pierwszego sezonu (ending w sumie też) był znacznie lepszy. Co do oprawy wizualnej – tak jak zwykle, ładnie, w sumie tyle. Chyba największy plus tej serii.

Powiem, tak… Euphonium to jest jeden z moich faworytów ostatnich lat. Ten odcinek nie zmienił nic a nic w tym przekonaniu.
Po pierwszej części odcinka miałem taki przypływ emocji jak sobie przypominałem poprzednią część, jak wspaniale było obejrzeć to jak wszystkie postacie się cieszą, a ansambl drugiej drużyny… idealnie.
Potem show ustawiło nowe konflikty i przypomniało mi za co uwielbiałem tak bardzo to anime. Te interakcje postaci, ta gra aktorska, to przytłaczające uczucie że są to najżywsze postacie jak się da.
I końcówka, która praktycznie czułem jakbym skończył oglądać film.

Tak… Hibike Euphonium is back, radzę nie słuchać moich opini bo to show ma mnie kompletnie i całkowicie w garści. Nie jestem w stanie powiedzieć złego słowa, czy przyczepić się do czegokolwiek.

Zapomniałam, że pierwszy odcinek miał być podwójny – jaką ja radość poczułam, gdy się zorientowałam! Perfekcja, od początku do końca! Stęskniłam się za głosem Kumiko – jak ja ubóstwiam tą seiyuu <3 Zapowiada się tak samo dobrze, jak seria pierwsza, co mnie bardzo cieszy :D I ten cudowny finał z KumikoxReina… Ja chcę już kolejne odcinki!
P.S. OP i ED moim zdaniem lepsze, głównie pod względem muzycznym :)

Anime sezonu w końcu wystartowało, i to z podwójnym odcinkiem.
 kliknij: ukryte  Oby tylko nie przesadzili z tą dramą drugoklasistek, a będzie dobrze
ps.
Kyoani dalej uprawia Yuri Trolling:)