Tanuki-Anime

Nie rozumiem. Trzeci raz piszę komentarz i dopiero teraz po tylu innych próbach, coraz bardziej rozumiem, że to anime nie jest złe jak napisałam kiedyś tam, ale teraz mogę spokojnie powiedzieć: ,,dobre''. I to bez choćby odrobinki kłamstwa. Coraz bardziej zaczyna mi się podobać… Ta, niedługo dam 10. Może manga mnie naprostowała???

dlaczego?
Nie dość, że jestem gorącą fanką Czajkowskiego,
Nie dość, że mam z niewiadomych powodów fioła na punkcie kaczek
to kocham takie baśnie.
Dlaczego się skończyło ;(

Zupełnym przypadkiem trafiłam na „PT” bo szukałam hasła „Mytho” w znaczeniu „cło” XD ale zaciekawiona obejrzałam jeden odcinek, drugi… ogarnięta z początku pobłażającym rozczuleniem dla pomysłu: Księzniczka, Książę też mi coś… A potem zaczełam przejmować się i ryczeć z zawczasu przygotowaną chusteczką w odpowiednich momentach.
Uwielbiam zachrypnięty głos Ahiru, jej determinację i wiarę w dobro i w Rue (choć wolę wersję z imionami Mute, Fakia, Ruu ).
Fakir był uroczy, a Mytho przypominał mi kogoś kogo znam. Uwielbiam Edel – san i bezpośredniość Uzury. To czego nie znosiłam to postać Lillie. Irytująca dziwczyna wrrr.
chyba zacznę oglądać znów, bo pozostała mi dziwna pustka jak skończył się ostatni odcinek.

Obejrzałem księżniczkę w całość, niemniej osobiście się na niej trochę zawiodłem. Choć to być może to moja wina jako, że zabierałem się do obejrzenia tej serii od dobrego roku, i chyba zbytnio ją sobie przez ten czas wyidealizowałem… A może to przez pana Pisarza, którego postaci doprowadzała mnie do szewskiej pasji? A może po prostu nie lubię baśni… Jakkolwiek by nie było, seria nie jest bynajmniej zła. Nie raz i nie dwa szczerze się pośmiałem, i oglądałem z nader dużą przyjemność, niemniej ciągle było „coś” co mi przeszkadzało… Im dalej w las tym było gorzej. Ostatecznie za całokształt dałbym 7…

Najpiękniejsze i najoryginalniejsze Anime jakie kiedykolwiek oglądałam ! Nastawiałam się na początku na Anime dla młodszych widzów ( księżniczki , książę , magiczne dziewczynki itd. ) , ale zotałam mile rozczarowana . Nie mogę wprost wyrazić , jakie to anime jest oryginalne , śmieszne i piękne !

Pierwszy odcinek oglądnęłam na zasadzie „a sprawdzę, nie zaszkodzi”. Na recenzję Princess Tutu natykałam się od jakiegoś czasu, ciągle nienachalnie rzucała mi się w oczy, gdy szukałam nowych rzeczy do oglądania. Zawsze jednak odkładałam ją z myślą „kiedyś oglądnę”, aż w końcu owo mityczne kiedyś nadeszło. Pierwsze wrażenie nie było zachwycające, lecz mimo tego zostałam przed ekranem komputera i włączyłam kolejny epizod. Skończyłam późno w nocy, po oglądnięciu połowy serii. Drugą połowę oglądnęłam w następny dzień. Okazało się, że to, co brałam za zwykłą głupotkę dla dzieci okazało się by czymś więcej. Kaczuszka i jej przyjaciele szybko zaskarbili sobie moją sympatię. Ba, wyjątkowo polubiłam nawet Drosselmeyera (choć to stanowczo najgorszy czarny charakter, jakiego widziałam, o iście przerażającej motywacji. Ciekawość to pierwszy stopień do piekła, ale piekła budowanego innym, a nie sobie). Cała historia i jej rozwój dość mnie zaskoczyły. Wygląda na to, że Drosselmemyer nie napisał w końcu historii o Księciu i Kruku, tylko historię o małej kaczuszce, dzielnie walczącej z inwencją „mistrza gry”. Kaczuszce, która wygrała. Zakończenie było bardzo optymistyczne, choć zaprawione nutką goryczy.

I jeszcze jedno: ending to najpiękniejsza piosenka, jką kiedykolwiek słyszałam. Polecam posłuchanie pełnej wersji :)

Tylko jeden odcinek… jeszcze jeden… ludzie, która godzina? A, jedne wykład mogę sobie odpuścić.
Nie znam się na grafice i muzyce- po prostu daję się porwać. Tutu wciągnęła mnie do początku. Chłonęłam każdy odcinek, a przy końcu naprawdę odetchnęłam z ulgą.
Zastanawiam się, czy Twórcy świadomie nawiązywali do Uteny- zabawa konwencją księcia i księżniczki, wykręcenie znanych motywów, heroina w dość nietypowej roli, odwrócenie postaci do góry nogami, nonsensowne zachowania  kliknij: ukryte  bunt przeciwko Mistrzowi Gry.
Anime niby dla dzieci, a ja nie mogłam się oderwać.
Marsz Weselny nigdy już nie będzie taki sam.

Dla mnie Tutu jest sympatyczne, bo bardzo podoba mi się muzyka. Moim zdaniem to oddanie hołdu wszystkim kompozytorom.

Dobra. Najpierw znienawidziłam tego anime, co widać już wcześniej, a teraz je polubiłam, mimo, że zakończenie nie te (znaczy ta para która teraz jest, to ok, ale miałam nadzieję na coś innego…) Ale jakoś tak do 17 odcinka podniosło mi się z 1 do 4, a potem sama nieświadomie dodawałam plusy… Ocena końcowa to 6/10  kliknij: ukryte  Może evangelion mi pomógł? Mimo wszystko teraz tego nie żałuję, nawet, że z początku tego nienawidziłam, że aż porzuciłam  kliknij: ukryte  (anime pierwsze i ostatnie jakie porzuciłam!)  kliknij: ukryte  Jest coś więcej? Znaczy odcinków. To na tyle.

Świetne, bardzo mi się podobało. Klasyka i anime, połaczenie niesamowite. Z początku denerwował mnie projekt postaci, są jakieś takie dziwaczne… I te zpersonifikowane zwierzęta niewiadomo skąd. Ale biorąc pod uwagę moją miłość do baśni Andersena, Perraulta itd. to dodatkowa baśń, którą odkryłam i jestem zadowolona :).
Później już przestaje się zwracać uwagę na to, jak wyglądają postacie, ciągle trwa się tylko w fabule, która z każdym odcinkiem zaciekawia. Oczywiście tylko wtedy, gdy jest to czego się oczekuje od anime.

Nie mogła tego znieść! Miałam tak dość po połowie, że zostawiłam je i potrzebowałam natychmiastowego antidotum. Gdybym to dalej oglądała to bym padła. Odradzam!

Do obejrzenia tego dziełka namówiła mnie siostra. I powiem, że to jest właśnie jedno z tych nielicznych anime lepszych od pierwowzoru.

Mogę to oglądać wciąż i wciąż! <33

Niewiele jest anime, które tak bardzo zapadają w serce, wzruszają, i które chce się oglądać za wszelką cenę, mimo niesprzyjających warunków.
Princess Tutu jest jednym z nich.
Od dawna nie natrafiłam na serię, która tak by mnie wciągnęła, przy której tak się wzruszałam. Ta opowieść ma taką niesamowitą atmosferę, wspaniały baśniowy klimat. Jestem nią po prostu całkowicie zauroczona.
Zawsze lubiłam balet (chociaż nie tańczę), uważałam że jest piękny i niepowtarzalny. Jednak podczas oglądania tego anime… no cóż, jeszcze bardziej się w nim zauroczyłam.
Te wspaniałe utwory w tle, openinig i ending tak wspaniale wpasowujące się w klimat…
Cała fabuła i postacie, muzyka, sceny tańca, wszystko tutaj jest idealnie dopasowane i wspaniale ze sobą współgra tworząc piękną, harmonijną całość.
Nawet  kliknij: ukryte  smutne zakończenie tutaj pasuje. Nie twierdzę, że nie chciałabym aby było inne. Z całego serca bym chciała. Ale mimo wszystko los Ahiru, był przesądzony od początku (chociaż i tak jest lepiej niż było mówione bo przecież nie zniknęła). I bardzo się cieszę, że przynajmniej Rue miała swój happy end. Mimo tej całej Princess Kreahe bardzo ją lubiłam. Wracając do zakończenia, to jest przecież baśń. Oryginalnie Mała Syrenka też nie kończy się do końca dobrze
Uważam, że jest to anime niemalże dla każdego, i na palcach jednej ręki można liczyć osoby, którym się nie spodobało. I mam tu na myśli osoby, które obejrzały do końca, lub prawie do końca.
Godne polecenia dla wszystkich.

Ach, jedyna wada: angielski seiyuu Mytho… nie mogę go po prostu znieść! Cały czas ma głos omdlewającej księżniczki…uch. (zaczęłam oglądać anime od nowa i nie mogłam się powstrzymać od tego komentarza.^^" Niestety, nie mogę znaleźć wszystkich epizodów w japońskiej wersji językowej… >_< )

Anime jest piękne, piękne, cudowne i jeszcze raz piękne! Pozwoliło mi na całkowite przeniesienie się do tego fantastycznego świata, na przeżycie po raz kolejny, jak w dzieciństwie, baśni o miłości, odwadze, przyjaźni i poszukiwaniu samego siebie…wprost nie mogłam się oderwać! No i te opowieści przed openingiem…ta muzyka..ten taniec…Wszystko jest niezwykle oryginalne! Oglądanie tej serii było bardzo kojące. Nie żebym miała coś przeciwko popowym japońskim muzyczkom, ale bardzo mi się podobał ten nienachalny podkład muzyczny, idealnie zgrany z wydarzeniami. Ścieżka dźwiękowa nie mówi nam: „Teraz należy się śmiać, a teraz jest romantyczna scena”, tylko prowadzi i rozwija akcję. Chwyty komediowe też bardzo wdzięczne- nie są wciskane na siłę i nie psują bajkowej atmosfery. No i postaci! Ahiro jest przeurocza, wprost nie da się jej nie polubić…uwielbiam ten jej głosik, zarówno w japońskiej, jak i angielskiej wersji!^^ A Fakir jest idealnym mrocznym rycerzem, chyba stanie się moją ulubioną meską postacią w anime.
Świetny pomysł i doskonała realizacja. Anime, które naprawdę wciąga i pozostaje w pamięci! :D

„Princess Tutu” to jedno z tych anime, których dalszy ciąg wyobrażam sobie przed snem xD jest to jedna z piękniejszych serii, jakie obejrzałam, a należy wziąć pod uwagę, iż z reguły nie przepadam za magical girls.
Sam pomysł jest piękny. Balet z muzyką klasyczną? Perełka po prostu! Cudowne utwory głównie Czajkowskiego, ale i innych wspaniałych wykonawców doskonale wkomponowywały się w akcję.

Coś o fabule.

Konwencja opowieści dla małych dziewczynek, ale zdecydowanie nie dla nich przeznaczona. Seria ta ukazuje, iż każde szczęście może być względne i każde z nas może być tym, na kogo nie wygląda. Sposób jej zawiązania również nie pozostawił mi wiele do życzenia. Mnie osobiście wtrącenia Drosselmeyer'a nie denerwowały, raczej nadawały całej opowieści pikanterii xP a jeśli chodzi o wątki miłosne  kliknij: ukryte  Ahiru i Fakir są po prostu wspaniali! <3 Jeśli chodzi o Rue i Mytho, są mi obojętni. Chociaż trochę mnie zdenerwowała obojętność białogłowego na los biednej Ahiru – ciekawe, co by zrobił, gdyby był kaczką? :( .

Teraz postaci.

Ahiru vel Princessa: ku mojej uldze nie piersiasta, rozdygotana nastolatka, którą wszyscy muszą ratować. Jest niezależna i urocza z tym swoim 'quack' <3 jest niezależna i odważna…
Mytho: on mnie bynajmniej nie denerwował. Był taki bezbronny i słodki ^^... szkoda tylko, że strasznie niedomyślny. Ale jego pragnienie uczuć, zakrawające już o lekki egoizm sprawił, że jest bardzo naturalną postacią w tym niewesołym świecie.
Fakir: pokochałam go od drugiego wejrzenia! Uzdolniony, przystojny, chłodny z pozoru, a pod spodem bardzo wrażliwy, odważny i opiekuńczy. Aż chciałoby się mieć takiego faceta naprawdę – w chwilach Fakira aż chce się być animowaną :) a jego  kliknij: ukryte  sceny z Ahiru, między innymi Pas de deux lub w ostatnim odcinku były po prostu piękne. No i ten jego  kliknij: ukryte  łzy i rumieniec, gdy dowiedział się o drugim „ja” Ahiru – BEZCENNE <333
Rue: zdolna, śliczna, tajemnicza… czego chcieć więcej? Stereotypowa postać, co? Ale należy dodać do tego jej bezcenne  kliknij: ukryte  alter ego i już tworzy się nam całkiem ładnie wykreowana postać. I w końcu  kliknij: ukryte  doceniła Ahiru… na końcu za co ją już kompletnie zaakceptowałam.  kliknij: ukryte  Zdobyła serce księcia – cóż, byłabym na nią wściekła gdyby nie to, że zrobiła w ten sposób miejsce dla Fakira w sercu naszej Kaczuszki :) .

Na temat muzyki rozwodzić się nie będę. Utwory klasyczne, wiadomo. MAJSTERSZTYK <3 a opening i ending również przyjemne dla ucha i z elementami pięknej klasyki :) seiyuu dobrane świetnie, Ahiru i Fakir zwłaszcza mi podpasowali. Ahhhh…

Czasem nieco uproszczona grafika serii tylko nadawała jej aurę bajkowości i lekkiej groteskowości. Bo, przecież, pod słodkimi oczami, ślicznymi strojami, rzystojnymi chłopcami i słodkimi zwierzątkami kryje się coś więcej… a, notabene, animacja jest płynna, przyjemna i udana.

Ogółem, mogłabym pisać poematy na temat 'Princess Tutu', ponieważ była to dla mnie świetna rozrywka, niezła rozgrzewka intelektualna, ukojenie dla moich uszu wcześniej przyćmionych muzycznym kiczem na rynku, swego rodzaju powrót do lat dzieciństwa i powód do śmiechu i wzruszeń. Nic dodać, nic ująć. Powinna być to dla każdego fana anime pozycja obowiązkowa, bo kto choć nie spróbuje – traci naprawdę wiele!

To anime bardzo mi się spodobało ponieważ uwielbiam wątki miłosne u bohaterów =3
Nie oglądnełam wszystkich odcinków bo trudno je obejżeć z powodu małej popularonści tego anime, ale mam zamiar troche poszperać ;p
Szczerze polecam ^^

Jestem facetem…ale to shoujo przebija wogóle wszystkie moje uprzedzenia dotyczące tego gatunku. Wielki plus za muzykę…takie kawałki w anime to rzadkość

Mam mieszane uczucia, właściwie to większość serii oglądałam tylko ze względu na muzykę, która mnie po prostu wciągnęła. W związku z tym, powinnam napisać, że anime mi się nie podobało, ale… ostatnie odcinki sprawiły, że zmieniłam zdanie. Spodobało mi się niebanalne zakończenie i intrygi knute przez pisarza. Po takiej historii wszyscy powinni spodziewać się happy endu, a tu nie do końca tak było :)

Anime bardzo mi się podobało, ale obraziłam się za zakończenie. Całkowicie przeciwstawiło się moim oczekiwaniom, inaczej je sobie wyobrażałam. Szczególnie, że nie lubię Rue. Za to Mytho uwielbiam.

ja się wyłamię i powiem mnie się nie podobało :)

Oglądałam to anime z przyjemnością, kliknij: ukryte  choć zakończenie nie jest dokońca happyendem przez co ktoś kto zwykle nie ogląda anime z smutnym zakończeniem bądzie przygnębiony.

Zamaskowano spoiler. Moderacja