Tanuki-Anime

Wiem mniej więcej co jest w filmie i nie to nie wychodzi poza moją wytrzymałość :D Natomiast piły to świetne komedie rodzinne, tak niedorzeczne gore mnie zawsze rozbraja. Jednak z całym serce zawsze będę tutaj polecać Martwicę mózgu, tym razem zamierzoną komedię i jeden z moich ulubionych filmów.

Już ci to mówiłam ale ja nie łapię jak mogłeś pomyśleć, że to będzie lekkie fantasy. Dla mnie od razu po plakacie było wiadomo, że to wlezie w mroczną atmosferę gdzie dzieciaki przeżyją horror. Tytuł, kreska i w pierwszym odcinku ten dreszczyk związany z otchłanią, klątwą i społeczeństwem, które nie należy do normalnych( wysyłanie sierot do otchłani czy sposób karcenia ). Wiadomy odcinek w ogóle mnie nie zdziwił, dla mnie było wiadome po potworach i jak okrutna jest natura otchłani, że szybko poleje się krew. Też wygooglowałam serię… i zrezygnowałam z mangi z powodów trochę innych^^ pierwszy raz widziałam by fani mangi tak mocno polecali anime zamiast pierwowzoru. Dlatego też nie wiadomo jak kontynuacja dalej pójdzie, adaptacja wiele pozmieniała i ułagodziła( głownie fanserwis by większą widownię do siebie przekonać ) więc, pożyom uwidim jak to mówią ;)

Zabawne, że wspominasz Kimetsu, pomijając moją opinie ta seria skończy dość mocno w body horror z dużą ilością trupów i motywów jak prostytucja^^ tak tylko przestrzegam. Wśród serii z Jumpa przebija je w body horror Jujutsu Kaisen( gorąco polecam ) i Chainsaw Man( jeszcze nie czytałam ) ale ostatnio magazyn ma świra na punkcje tego gatunku :D

PS. Nie tylko kapitalizm, w ustrojach bardziej wolny miałbyś jeszcze bardziej rozbujaną twórczość bo serie wychodziłyby niezależnie od sukcesów.

To co wspominasz to nie obiektywizm a jedynie krytyka swojej pracy. Szczerze? Najlepiej komuś innemu dać bo samemu i tak sobie nie poradzisz z prostego powodu, znasz dalszą część więc wyłapanie czy coś jest czytelne i zrozumiałe jest niezwykle trudne. Natomiast co do lubienia, bardzo rzadko kocha się swoje stare prace :D A już jako rysownik, powiem ci tyle kilka dni i już mam problemy ze swoim rysunkiem.

I tak autor jest świadomy, może nie kontrolować reakcji innych ale wie co stworzył. W jakich gatunkach i dla kogo. Do tego publikacje również same wytyczają demografie i grupy, pomijam jak bardzo są one rzeczywiste :D

Nic ci nie zarzucam, daję opinię o twojej. Tak się rozmawia na dane tematy^^ Dla mnie to co piszesz jest nie do pomyślenia i tak też stwierdziłam w komentarzu.

Co do „ukrywania” już napisałam o tym w odpowiedzi do Zomomo, dodam jedynie, że Made in Abyss nie jest spiskiem :D To adaptacja mangi w danych gatunkach, które widnieją jak wół w opisach. Do tego jest to seinen( kiedy demografia często jest niezbyt ważna bo są bardziej krwawe shouneny ale jakiś tam wydźwięk przynajmniej do wygooglowania ma ) w miesięczniku( mniejsze granice, mangi znacznie łatwiej jest posortować pod względem ile mangaka może na tytuły w tygodnikach i miesięcznikach niż po demografiach ). Według więc ogólnych zasad jest to tytuł dla starszych nastolatków i młodych dorosłych^^ nie dzieci( chociaż według mnie zależy wszystko od osoby indywidualnej niż jej wieku ). Ponadto pierwszy odcinek również nic nie chowa, samo wytłumaczenie klątwy łączącej się z „krwią wychodzącą z wszystkich otworów” i „utratą człowieczeństwa” powinno w bardzo łatwy sposób włączyć alarm. Znacznie bardziej chociażby swoją naturę chowa takie kodomo jak Digimon Tamers :D

Białe gwizdki to elita. Jest ich tylko kilkoro, są dorośli, posługują się rzadkimi artefaktami, które sami znaleźli i wolno im znacznie więcej, niż przeciętnemu mieszkańcowi tego świata. Nic dziwnego, że sobie dobrze radzą. Trochę jak bohaterowie cyklu o ryfterach Petera Watsa. Z tych samych względów Riko nie radzi sobie aż tak dobrze. To, że dotarła tak głęboko zawdzięcza tylko Regowi, co jest dla wszystkich, w tym także dla niej samej, oczywiste.
Nie mam też problemu z założeniem, że Otchłań jest niebezpiecznym miejscem. Wzmianki o „klątwie”, niebezpiecznych stworzeniach czy trudnych terenach typu 3 poziom i tak stanowią sporą część serii. Mało które anime (pomijając te z „naszego świata”) rozgrywa się w tak spójnie skonstruowanym środowisku. Jakby dodali jeszcze więcej wyjaśnień, to mogłoby to być ciężkostrawne…

Na wstępie oznajmię, że nie czytałem mangi, więc nie wiem, co się dzieje później, i czy to nie zmienia wydźwięku historii, ale jako że to dyskusja pod anime, pozwolę tu sobie zachować ignorancję, a być może nawet narzucić niewychodzenie poza anime.

Natomiast tutaj nie mam pojęcia, na ile Otchłań jest rzeczywiście nieprzyjazna ludziom (poza pojawianiem się tego swoistego efektu dekompresji), więc trudno mi wczuwać się w rzekomą grozę ich sytuacji.

Bohaterowie też nie mają pojęcia – znają najwyżej jakieś szczątki wiedzy encyklopedycznej, która jednak jest związana z kreacją świata, a nie kreacją niebezpieczeństwa. Jesteś dokładnie w takiej pozycji jak oni, więc nie rozumiem trudności we wczuciu się. Jeśli chodzi o to, że chciałbyś pojąć wymiar niebezpieczeństwa, to masz okazję oszacować go „w praktyce”, bo Made in Abyss trzyma się raczej zasady „show, don't tell”. I generalnie o to tu chodzi – Abyss jest nieznanym, w ujęciu: kompletnie nieznanym, i zdradzenie jego zarysu psułoby pomysł w samym środku. Jeśli tu możemy zgodzić, to teraz kwestia tego, dlaczego postacie są dziećmi – to dość wygodne i wiarygodne przy tak wykreowanym świecie, bo dorośli nie rzuciliby się w taką przygodę, myśląc bardziej racjonalnie i mając ciut więcej pojęcia o niebezpieczeństwie. To chyba było dobrze i spójnie przedstawione, dlaczego to akurat Riko postanowiła zejść do środka. Natomiast dysonans między niewiedzą na temat Abyssa i naiwnym, dziecięcym podejściem do sprawy, jest właśnie tym, czym ten tytuł jest. Nie widzę, jak tu kierować zarzut, skoro bez tego, powstałby kompletnie inny twór. Z kolei nie ma w tym fundamentalnie nic złego.

Białe Gwizdki radzą w niej sobie bez najmniejszych problemów.

Oceniając dwa poznane przypadki, da się dojść do wniosku, że to nie dzieje się za darmo. Wystarczy spojrzeć na to, jak bardzo ludzcy są noszący Białe Gwizdki. Wyjątkiem jest tu Lyza, ale ją znamy tylko z retrospekcji. Bardzo zdziwiłbym się, gdyby bohaterowie ją spotkali i byłaby „taka jak na obrazkach”.

A skoro dzieci mogą swobodnie eksplorować Otchłań (i tłumaczenie, że Reg jest potężny i tak dalej nic tu nie pomoże, bo Reg mentalnie i wizualnie również jest dzieckiem!), to znaczy że cały wątek niedostępności i grozy Otchłani jest czysto pretekstowy, przez co w praktyce nie odczuwa się tego ani przez moment.

Nie wiem, czy w „mogą” chodziło tu o zdolności bohaterów, czy o przyzwolenie innych postaci. Pierwszego seria broni tak bezpośrednio, że nie trzeba w zasadzie nic pisać – widać jak na dłoni, co się bohaterom dzieje, co może się stać, i dlaczego dzieje się akurat tyle (szczęście też tu gra rolę). Jeśli chodzi o drugie, to bohaterowie zasadniczo uciekli, a dotychczas powstrzymać ich mogli Czarny Gwizdek i Biały Gwizdek, czyli ludzie, najogólniej mówiąc, dalecy od normalności. A sam fakt, że akurat dzieci eksplorują Abyss, nie osłabia wiarygodności na temat niebezpieczeństwa Abyssa – tak być może jest pozornie, zanim fakty dojdą do głosu, ale to wspomniany już dysonans, na którym seria stoi.

Teraz o generalnej motywacji co do spotęgowania wrażenia bezsilności i operowania taką mocą przez serię – trochę tu też odpowiadam Diffiemu. To już jest bardziej spekulatywne, ale wydaje się, że seria zasadniczo ciągnie za sobą dwie nici przesłania. Pierwsze to podróż w nieznane z motywem odkrywania ludzkiej natury a la wspomniane już „Jądro ciemności”. Jak już wspomniałem i seria również wspomniała, Białe Gwizdki nie są normalne. Abyss zmienia ludzi, a jednocześnie ciągnie ku sobie. Być może lepiej, że bohaterowie są dziećmi, bo to może pozwoli im uniknąć zmian dzięki bardziej naiwnemu spojrzeniu na świat i tym samym utrzymać dla widza paradoksalny, ale nie dający się inaczej wprowadzić przy takich założeniach, punkt odniesienia. Ale wydaje mi się, że bardziej istotne jest tu drugie przesłanie, ekologiczne. To jest „life finds a way” w formie ekstremalnej, ale przez to dla widza egzotycznej i pozwalającej rzucić nowe spojrzenie na znane zasady. Abyss pomimo swojej magiczności splata się z uniwersalnymi prawami natury i w tym, nawet w brutalności, jest podstawowe piękno. Bardzo dobrze z tym grają wierzenia ludzi, że z Abyssa wszystko pochodzi i tam wraca. Ponownie postacie dzieci pozwalają lepiej to odkryć, jako mniej ukształtowane przez społeczeństwo i „bliższe natury”.

Jeśli natomiast chodzi o kwestię tego, czy to właściwe pokazywać, jak fikcyjnym postaciom dzieje się źle, to jest to już bardzo ogólna kwestia filozoficzna, ale jest metoda, żeby pokazać, że nie trzymają się argumenty za tym, że to niewłaściwe. Trzeba pomyśleć o utworze metaforycznym, w którym zło dla fikcyjnych postaci odpowiada złu w rzeczywistości i przedstawienie ma na celu ukazanie tego rzeczywistego problemu. Tu chyba nie ma wątpliwości co do moralności utworu. Ale analogia jest tylko strzałką wskazującą na istotę problemu, więc usunięcie jej nie powinno niczego zmienić, jeśli zgodziliśmy się, że taki utwór nie jest niewłaściwy. Stąd wystarczy znaleźć dowolną analogię do sytuacji rzeczywistej (co nie jest trudne, jeśli spojrzymy na samą podstawę problemu), żeby stwierdzić, że to nie może być złe. Oczywiście inną sprawą jest komentarz na temat tego, co się przedstawia, ale co do tego nie widziałem bezpośrednich zarzutów.