Tanuki-Anime

Ergo Proxy mnie nie zawiodło i dostałem ciekawe anime w klimatach cyberpunkowych. Twórcy jednak z początku nie wytłumaczyli kilku rzeczy i musiałem sam trochę zajarzyć o co w tej historii biega xD Zakończenie było ciekawe i bardzo mnie ucieszył ten przytłaczający, postapokaliptyczny klimat. Halucynację też były świetnie zrobione. Postacie były różnorodne i ciekawe, a o grafice i oprawie dźwiękowej nie będę się wypowiadał, ponieważ została zrobiona na wysokim poziomie.
8/10 Minusik za nie do powiedzenie kilku rzeczy oraz za to, że tak krótko się oglądało. Może jeszcze kiedyś ponownie obejrzę sobie ten twór :)

O Ergo Proxy napiszę bardzo krótko. Był moment, kiedy przedstawiona tu wizja wywołała u mnie dreszcze. A to u mnie bardzo, bardzo rzadkie.
Poza tym kocham postapokaliptyczne klimaty i roboty.
10/10

Klimat tego anime chyba nie do końca trafił w mój gust. Jest trochę zbyt ciężki i przygnębiający, toteż chwilami miałam już powoli dosyć. Postacie są dość ciekawe, aczkolwiek ciężko mi było którąś szczególnie polubić. No może poza Pino, która jest przeuroczym i takim słodkim dzieciakiem. Wielki plus należy się jednak za opening. Bez wahania mogę go umieścić w pierwszej trójce najlepszych jakie dotąd widziałam. Jest świetnie zarówno graficznie jak i muzycznie, a najważniejsze, że obydwa te elementy idealnie ze sobą współgrają. Cudo!
Przedstawiona historia jest ciekawa i wciągająca, a większość wątków (zwłaszcza tych najważniejszych) odpowiednio rozwinięto. Choć spodziewałam się jakiegoś lepszego wytłumaczenia istnienia Proxy, nie jest źle i można powiedzieć, że to mnie satysfakcjonuje. Choć w ostatecznym rozrachunku seria mi się podobała i ciężko mi wymienić jej konkretne wady, miałam ogromną chęć wreszcie ją skończyć, gdy byłam mniej więcej w połowie i nie było to spowodowane chęcią poznania zakończenia. Na pewno nie porwałabym się na ponowny seans.

Wciągnęło mnie już od pierwszego odcinka. A ten klimat…I opening, który nie dawał mi spokoju, wciąż grał mi w głowie. Bardzo spodobała mi się grafika i szarości w tle. To nadawało genialnego klimatu. Cyborgi były cool :) Zachęcam do oglądnięciA

Jak w temacie. Grafika bardzo pasowała do klimatu serii. Fabuła mnie zaintrygowała, dała do myślenia: te dążenie do raju. Postacie niczego sobie: trochę mnie Real wkurzała(aczkolwiek Pino była kawaii), z Vincenta ciapa, ale miałam do niego sympatyczne odczucia. Końcówka jak najbardziej była ok.

Ja tego anime po prostu nie rozumiem. W pierwszych odcinkach jeszcze jakoś ogarniałam wszystko ale już tak mniej więcej od połowy to już zaczęło mi się wszystko mieszać i nadal nie wiem o co tam chodzi. Może jak oglądnę drugi raz to coś zrozumiem. Grafika jest naprawdę świetna, muzyka też ( opening znam na pamięć). Polecam ale tylko tym, którzy lubią skomplikowane historie.

aniem tekie jakie powinno być. wydaje mi się, że tworcy osiągnęli wszystko co chcieli. To anime wprowadza tyle faktów co niedopowiedzeń, a czasami samemu nie wiadomo co się dzieje. To skomplikowany tytuł, wymaga większej refleksji i przemyśleń. Nigdy się nie zgodze ze stwierdzeniem, że płytkie i denne, że postaci małostkowe, zwykłe. To zwykli ludzie,ale szukający swojego prawdziwego „ja”. to zwykli ludzi.
Już po pierwszym epizodzie widać iż nie mamy doczynienia z typową cukierkową grafiką – w sensie, żywe kolorki. kreska i animacja buduje odpowiedni nastrój tragizmu i postapokaliptcznej wizji przyszłości, gdzie nie liczy się dobro jednostki, ale ogółu, gdzie żyją ludzie, którzy sami nie wiedzą czym jest społeczeństwo w którym funkcjonują, bo nie żyją na własną rękę.

Być może natłok niedopowiedzeń odrzuci widza, ale warto

Opening – „the best”, najlepszy jaki widziałem.
Fabuła wciąga widza i ciężko się oderwać.
Polecam all, oglądajcie bo warto.

Niestety, coraz bardziej zaczynam zdawać sobie sprawę, iż niewiele jest na tym świecie ludzi, którzy potrafili by odszukać drugie dno.
Gdyby chciano zrobić z tego anime serię dla osób poszukujących łatwej rozrywki, mnóstwa scen walk oprawionych piękną, ponadczasową grafiką – zapewne, tak by się stało.
Jednak, twórcy serii poszli o krok dalej. Nie jest to jedna niekończąca się walka w smutnym, szarym świecie,jest to opowieść głównie psychologiczna… Można powiedzieć przecież, iż  kliknij: ukryte  Vincent to „jakiś żart” gdyż bał się przemienienia w Proxy, że Real to tylko rozpieszczona, zimna i bezduszna kobieta, która dąży do spełnienia jedynie swojego celu. Osobiście dostrzegam w tym coś więcej… i nie zgadzam się z opinią, że postacie są raczej dosyć płaskie i niedopracowane – każdy z nich jest właśnie taki magiczny, bo nie naszpikowany wszelkimi cechami charakteru tak jak większość, tworząc przesadną aurę smutku czy tragedii. Vincent, Real – oni są po prostu podobni do prawdziwych ludzi – i dlatego, odbiorcom tęczowych oczu i roześmianych buziek ta seria nie będzie się podobała. Cóż więcej powiedzieć..
Ubolewam nad tym, że nikt nie zwrócił uwagi na dopiski na końcach odcinków – na słynne nazwiska, nazwy wirusów (i nie tylko) większości wam nieznane..
Fabuła nie jest banalna i dlatego większości się nie podoba.
Piękna grafika i muzyka, zwłaszcza opening.

Anime oceniam na 9/10. Jest piękne..

Anime mające wzbudzać w widzu refleksje takie jak Ergo Proxy,Kino no tabi czy Haibane Renmei bardzo trudno jest zrobić i nigdy nie wiadomo, czy spodoba się ono widzom czy nie.Ja mimo iż absolutnie kocham Kino i Haibane, to już Proxy nie wzbudziło we mnie takiego zachwytu. Sam pomysł jest fantastyczny, projekty postaci i muzyka również niczego sobie a poruszane tematy bardzo intrygujące. Gdzie więc tkwi problem? Moim zdaniem największym problemem jest reżyseria. To skakanie między rzeczywistością/światem w głowach bohaterów itp było po prostu męczące. Najzwyczajniej w świecie nie chciało mi się myśleć nad głębią stawianych problemów, bo zastanawiałam się co się w ogóle dzieje! Przeszkadzał mi także..natłok braku informacji. Jeśli w anime widz nie zna jednej albo max trzech rzeczy, to tylko zachęca do dalszego oglądania. Ale tutaj już pierwszy odcinek dał po prostu za dużo niewiadomych. Czułam się wręcz jak jakiś głupek któremu wręczono dzieło Sokratesa do analizy. Dlatego warto myślę obejrzeć to anime min. 2 razy­‑by móc skupić sie na poszczególnych elementach akcji.
Podsumowując, anime daję 6/10 pkt. Plusy- piękna grafika, pasująca ścieżka dźwiękowa i seiyuu, ciekawy temat. Minusy­‑zła realizacja, za dużo niewiadomych i ubiór Vincenta­‑nosze­‑majtki­‑na­‑spodniach­‑jak­‑Superman Law'a. Z drugiej strony rzeczy, które podałam jako minusy mogą się wielu ludziom nie podobać i vice versa. Polecam osobom lubiącym samodzielnie wyrabiać sobie zdania na różne tematy :)

Obejrzałem to anime ze względu na wysokie noty na tanuki­‑anime dane przez recenzenta (bo ludzie oglądający zazwyczaj dają wysokie), jednak strasznie się zawiodłem. Widziałem już trochę różnych anime, ale to było dla mnie straszliwą katorgą..Widocznie nie lubie anime gdzie jest pseudofilizofia i tak pogmatwana fabuła. Grafika ładna, klimat jakiś jest, ale można było to anime stworzyć w o wiele lepszy sposób niż pokazany.

Cóż.. 5/10 to najwyżej co mogę dać temu anime.

Całkiem przyjemnie się ogląda, niezły klimat.
Bardzo ciekawa fabuła no i fajnie, że  kliknij: ukryte  Vincent był tym Proxy. Zawsze podobają mi się anime, w których jest motyw wędrówki. No i ciekawe były postacie.  kliknij: ukryte  Wirus Cogito dający Autoreivom duszę – to był świetny pomysł.
A najlepszy ostatni epek.
Gorąco polecam, ode mnie 9/10.

Zamaskowano spoilery.

Morg

Surrealistyczna opowieść pełna symboliki i niedopowiedzeń . Pod płaszczykiem filozoficznie – egzystencjalnej formy kryje się dość prosta historia która wciąga jak bagno i nie chcę puścić .

Świetny klimat , postacie , grafika i muzyka na wysokim poziomie. Polecam wszystkim dla których treść jest ważniejsza niż forma.

Bardzo ciekawa fabuła i projekty postaci, muzyka świetna. Oglądanie tego przyprawiało mnie trochę o depresje, ale tak już jest klimat tego anime… Moją ulubioną postacią jest Pino. Taka fajna mała dziewczynka. Ten odc. z teleturniejem był moim zdanime zdecydowanie na -, psuł cały klimat. Ale i tak polecam z czystym sumieniem

naprawde ciekawe anime z motywem podróży która miała pomóc bohaterom w odkryciu prawdy, poznaniu samego siebie, twórcy dość swobodnie bawili się pojęciem prawdy i kłamstwa , pytając czy kłamstwo może uszczęśliwić, czy jest potrzebne , czy prawda daje szczęście, czy ona jest nam potrzebna a także, że prawda niema znaczenia jeśli nie jesteśmy gotowi przyjąć ją taką jaką jest. Dość często bohaterowie zatracali pojęcie rzeczywistości balansując na granicy jawy i snu, osobiście podchodze sceptycznie do podobnych zabiegów , ale tutaj było to jak najbardziej na miejscu, zaskakujace jest to ,że nie znalazłam w tym anime postaci która byłaby jednoznacznie pozytywna, każdy ma swoje słabości, przywary a także zalety co pozwala zbliżyć się do nich i ich sytuacji, każda decyzja ponosi konsekwencje i nie ma od niej odwroty , zainteresował mnie pomysł bogów a także robotów, paradoksalnie Pino czasami była bardziej ludzka od człowieka, ludzie wykorzystując te maszyny sami byli marionetkami ślepymi na prawde i negując to ,iż żyją nie w raju lecz w więzieniu , sama nie wiem jaka decyzja bohaterów była zgodna z ich przeznaczeniem, a jaka mu się wymykała, co do samego zakończenia nie uważam że było jednoznacznie smutne bo była w nime jakaś iskierka nadzieii.
Grafika była nierówna czasami postacie stawały się niewyraźne i troche kanciaste , choć szarawe barwy doskonale podkreślały melancholijność serii.

Puste to to nie jest. To ciezkostrawna papka z wymieszanych bez ladu i skladu wątków i idei. Niemozliwi do stolerowania, irytujący bohaterowie, masa dosć przypadkowych odwołań do -pop i -kultury, żenujące zakończenie. Dramat. Ileś tam godzin z życia których nikt nigdy mi nie zwróci.

I smutny dowód na to, jak czemuś bez ładu i składu po odpowiednim marketingu można przypiąć łatkę „kino ambitne”. Cóż, sztuka fekalna do galerii „sztuki” też trafiła i krytyków tejże zachyca po dziś dzień ponadczasowością treści i siłą anty­‑estetycznego doznania powstajacego przy obcowaniu z nią…

Dobra seria. Niektóre motywy są ciekawe ( kliknij: ukryte  na przykład motyw z wirusem Cogito po którym roboty zyskują samoświadomość, czy proxy – bogowie stworzeni przez ludzi) . Elementy psychodeliczne są intrygujące (czego o pewnej serii o robotach powiedzieć nie potrafię). Grafika prezentuje się na dość wysokim poziomie, a i muzyka całkiem niezła. Warto poświęcić na tę serię nieco czasu :)

Znakomite Anime
Bardzo Ciekawa Fabuła, No I Zarąbisty Klimacik POLECAM

Jedno z pierwszych anime, jakie oglądałam. Mam do niego wielki sentyment, oglądałam je kilka razy. Za każdym razem zachwycało mnie tak samo, choć obejrzałam już wtedy inne produkcje i miałam je z czym porównywać.

Fabuła jest po prostu genialna. Dynamiczne tempo na początku, potem spokojniejsze kino drogi(najlepsza część całego anime), a na końcu znów przyspieszenie. Zakończenie uważam za najlepsze, jakie dotąd widziałam.  kliknij: ukryte  Takie otwarte, lecz nie dające wrażenia niedosytu.
Ulubioną postacią jest dla mnie rzecz jasna Pino – uroczo dziecięca, ale nie przesłodzona i mdła. Ma w sobie jakieś ciepło, które ujęło mnie już w początkowych odcinkach. I, rzecz jasna, świetny kombinezon – króliczek ;)
Jedyną wadą, jaką widzę w EP jest niekiedy niestaranny rysunek postaci, zwłaszcza twarzy. Widać to zwłaszcza w odc. 16 – moim ulubionym, lecz rażąco skiepszczonym graficznie. Za to muzyka jest bardzo udana – stanowi doskonałe tło wydarzeń, świetnie buduje nastrój. A opening to już majstersztyk – animacji lepiej dopasowanej do skądinąd bardzo ładnego utworu jeszcze nie widziałam.

Co to miało być? Spodziewałam się czegoś lepszego po tych wszystkich dobrych opiniach dotyczacych anime, myslałam, ze to naprawde coś fajnego, a okazalo sie gównianym prereklamowanym anime. Joker­‑kosmita ,mutant – Ergo proxy w tym troche kliknij: ukryte  Hulka i jego przygodowe rozpacze i wyszlo anime. Nudyyy cholerne! Choc klimat nawet, nawet. Niektóre odcinki to poprostu żenada np taki kliknij: ukryte  Teleturniejalbo kliknij: ukryte  kraina uśmiechuczasem miałam wrażenie, ze te niektóre odcinki były dodawane na siłę. Pomysł może i fajny z tym Proxy, ale cholernie beznadziejnie wykonane(nie chce tu obrażać ludzi którym sie podobało anime ;)) 2 rzeczy które mi sie jedynie podobały to opening (cudna melodyjka, ogladajac opening miałam wrażenie, ze to jakiś serial amerykanski, to im wyszło. i Ergo Proxy czyli Joker­‑kosmita xD fajnie zrobiony ;))
Pod sumując nie podobało mi sie zanudziłam sie cholernie i uważam, ze anime jest bardzo przereklamowane.
Pozdrawam jokeros ;)

Przepraszam z góry wszystkich, którzy poczują się urażeni, ale jak słyszę o „pseudofilozofii” w tym anime to zastanawiam się nad pustotą ludzi którzy przypinają mu taką łatkę.

To dzieło, jak żadne inne, uzmysławia i przedstawia treść jaką niosą ze sobą dzieła wielu filozofów, jest wybuchową mieszanką wysokiej kultury, niezwykłej estetyki wykonania, urzekającego klimatu i całej masy genialnych pomysłów upakowanych razem i, co najważniejsze, perfekcyjnie pasujących. Nie mówiąc już o drobnych, acz wyraźnie celowych, smaczkach zrozumiałych tylko dla niektórych. Ta seria ma „to coś” i nie da się temu zaprzeczyć. Kropka.

bardzo słaba recka, autor zdradza za dużo szczegółów z fabuły, bardzo żałuje że przeczytałem zanim obejrzałem anime

Wiedziony hurraoptymistycznymi wypowiedziami na temat tego anime, postanowiłem zapoznać się w końcu z tą produkcją. Cóż więc mogę powiedzieć na jej temat? Może tak: zawiodłem się.
Seria na początku trzyma klimat, lecz szybko go traci na rzecz pseudofilozoficznego bełkotu. Anime staje się z czasem niemiłosiernie nudne. Można opowiadać historie z grubsza pozbawione akcji w ciekawszy sposób.

Od strony graficznej anime prezentuje się dobrze, chociaż momentami projekty postaci raziły brakiem proporcji albo brzydkimi twarzami. Muzyka trzyma wysoki poziom.

Seria moim zdaniem jest mocno przereklamowana. 6/10

majstersztyk. najlepsze (no moze troche przesadzam) anime jakie ogladalem. muzyka, grafika, fabula – nie ma do czego sie przyczepic. do wielokrotnego ogladania