Tanuki-Anime

Moje przygody namiotowo/kampingowe są raczej skromne, ale wszelkie bardzo dobrze wspominam. Nie ma jak ognisko, zapach dymu, żywy ogień, napoje „rozgrzewające” ^^ czy mój namiot do którego zwykle trzeba wtoczyć mniej odpornych na napoje^^ i finalnie, którego nawet nie użyłem bo autopilot sprawił, że obudziłem się w aucie. Klasyka.

Za to grillowanie na miejskich terenach zielonych, działkach, przydomowych ogrodach uprawiam od prawie 20 lat. Rok w rok, kilka­‑kilkanaście razy w roku. Marynowane wcześniej w domu mięsa, kaszaneczka, grillowane warzywa, sery na grilla. Do tego prawie zawsze mimo kremów spalona na raka morda, miliony ugryzień komarów i lekki udar od nadmiaru słońca. Calutki dzień w plenerze – kiedyś jako wagary, teraz już zaplanowane wolne w pracy.

Ale o czym to jest? Co tu zobaczymy? Słodkie dziewczynki robią słodkie rzeczy w profesjonalny sposób i dodatkowo jedzą dużo pysznego jedzonka. Jest tu wszystko: dojazd gdzieś, rozłożenie obozu, używanie profesjonalnego sprzętu (w porównaniu do tego co ja używam na zieleni miejskiej podczas grilla), wprowadzanie nowego sprzętu na ekran, budowanie relacji bo dziewczyny się nie znają nawet na początku, zwiedzanie regionu. Zero akcji, wszystko nieśpieszne i odprężające.

Minusy:
- Może minimalnie za dużo  kliknij: ukryte  o jedzeniu. Ale tak dosłownie tyci, tyci. Sporo słodyczy/składników/dań musiałem googlać. Wybijało z klimatu. Ale to osobiste skrzywienie, że lubię od razu sprawdzić takie rzeczy.

Plusy:
+ Kemping w zimie.  kliknij: ukryte  Takie proste, a takie genialne! Zero tłumów, zero robactwa, cisza i spokój. Do tego tak zrealizowane, że raz dojazd rowerem, potem skuterem, czasem pociągiem, czasem autami. ZERO rutyny.
+ Rin i dziewczyny.  kliknij: ukryte  Rin to profesjonalistka, lubi osobno obozować, spędzać czas z książką w ciszy. Reszta dziewczyn dopiero uczy się obozowania jesienią/zimą, ale zapału i humoru im nie brakuje. Nadeshiko szczerze zabawna.
+ Równoległe obozowanie.  kliknij: ukryte  Znowu: takie proste, a takie genialne! Oczywiście potem już wspólne obozy, ale też w różnych składach. I przez to seria nie jest nic a nic wtórna. Dziewczyny ciągle na łączach i na ekranie sporo naturalnego czatowania czy wymiany zdjęć.
+ Piękne widoczki. Dużo pięknych jesienno­‑zimowych (niestety zero śniegu) widoczków!
+ Muzyka. Takie minimalistyczne, odprężające brzdąkanie. Dużo akustycznej gitary (i inne szarpane jak banjo), harmonijka, gwizdanie (?), skrzypce, flety. Czuć ogniskiem! Czasem bardziej na wesoło, a czasem minimalistycznie/odprężająco. Co ciekawe najlepsze motywy doczekały się oficjalnie wydanej wersji 8BIT ARRANGE ALBUM.
+ OP „SHINY DAYS” by Asaka
+ Minami Toba  kliknij: ukryte  czyli opiekunka klubu. Powiało szkolnymi wycieczkami za młodu :)
+ Secret Society BLANKET

Z perspektywy zimnoluba i osoby nienawidzącej robactwa w plenerze seria wręcz przecudowna. Kapitalny pomysł i mega odprężające wykonanie.

W oczekiwaniu na kolejny chapter mangi „Futari solo camp” i czując niedosyt w temacie biwakowania postanowiłem dać szansę temu tytułowi.Graficznie mnie zaskoczyło zwłaszcza tła bowiem nie spodziewałem się takiej jakości w produkcji typu „słodkie dziewczynki robią słodkie rzeczy”.
Oba tytuły podobne tylko zamieniasz 30­‑latka i 24­‑latkę na uczennice liceum.Obserwowanie obozującej Rin to najlepszy sposób na relaks po ciężkim dniu pracy

Oryginalna fabuła, urocze i relaksujące. Recenzja w 100% odzwierciedla moje własne wrażenia. Niewielki minus – niektóre odcinki nie są dla wegetarian :)

Mimo, że zostały i 3 odcinki do obejrzenia, anime jest sympatyczne. Takie jakie lubie. Piosenki są średnie, ale muzyka całkiem fajna. Graficznie też świetnie.
Najbardziej spodobała mi się siostra Nadeshiko.

Wspaniała seria na odprężenie. Bohaterki są przesympatyczne, a ich wzajemne relacje wywołują wielki uśmiech na twarzy :) W ogóle oglądanie tej serii wywołuje same pozytywne emocje! No i ta muzyka! I widoki! I jedzenie! Aż się samemu chce pójść na taki biwak, mimo iż nienawidzę spania w namiotach! Bardzo mi się podobało, że akcja serii trwała w ciągu zimy – jakby było lato byłoby IMO zbyt sztampowo, a tak to dziewczyny miały niejako trudniej, przez co było znacznie ciekawiej. Polecam, naprawdę polecam!

No więc mamy jeszcze jeden odcinek przed nami, ale chciałbym przed rozstaniem się z tą serią wspomnieć o bardzo ciekawym elemencie.

To anime wyjątkowo dobrze i ekscytująco jak na ten gatunek przygotowało finałowe dwa odcinki.  kliknij: ukryte  Podobnie jak w typowych seriach akcji, emocja przewodnia jest eskalowana wraz z rozwojem historii. W typowych bitewniakach skala wyzwań stawiana przed bohaterem rośnie w górę, a tutaj odpowiednikiem walki jest wypad na biwak. Zaczynając od przypadkowego krótkiego spotkania. Powoli pokazując dłuższe wypady czy paro­‑osobowe. Kończąc na jednym wielkim świątecznym wypadzie ze wszystkimi postaciami.

Podobny eskalujący charakter miały relacje między postaciami. W pierwszym odcinki bardzo łatwo zauważyć, że mamy do czynienia z dwoma parami przyjaciółek i jedną naszą główną bohaterką, która pojawia się jako nowa uczennica. Rin i Ena są zdystansowane, lecz wyraźnie mają wypracowaną silną relacje, a ich wymiany sms­‑ami to chyba najlepsza rzecz w całym show. Szkolny klub biwakowy to także dwie mocno zżyte przyjaciółki. Do nich jest dodana główna bohaterka, która na przestrzeni serii zbija wszystkich razem. Ciekawe w relacjach i spajaniu tutaj jest to że główna bohaterka głównie zaprzyjaźniła się z Rin i Klubem. Ena jako przyjaciółka Rin w dużej mierze nie ma wiele wspólnego z taką Aoi na przykład. Ta grupka przyjaciół jest ciekawa, ponieważ nie jest jednolita. Także pod koniec zobaczenie tych wszystkich postaci razem jest pewnym osiągnięciem i daje to uczucie konkluzji.

Jak zebranie wszystkich razem było stanowczo motywem przewodnim głównej bohaterki, tak Rin miała bardziej personalną podróż. Historia przystosowanego społecznie introwertyka, który odnajduje przyjemność i wartość w spędzaniu czasu z innymi ludźmi jest prosta i efektywna. I idealne w tym jest to, że nie staje się ona inną postacią. Nadal potrzebuje ona przestrzeni dla siebie i bycie z innymi wyraźnie ją trochę męczy. Jednak zrozumiała coś na przestrzeni tych 11 odcinków i wyraźnie jest bogatszą postacią niż była w odcinku pierwszym.

Co chcę powiedzieć, to to że 11 odcinek był naprawdę dobrą kulminacją wielu motywów które przewijały się przez tą serie. Ta seria w przeciwieństwie do wielu innych serii o słodkich dziewczynkach pozostawia mnie usatysfakcjonowanym. I te przeplatające się motywy są głównym tego powodem.

Świetny reprezentant gatunku, bez dwóch zdań.

Jak to jest możliwe, że anime o dwóch dziewczynkach biwakujących nad jeziorem jest tak dobre.

Tym razem słabszy odcinek, ale zawiera ładny, taktyczny grill.

Kolejny świetny odcinek. Tylko kurczę, tego nie wolno oglądać jak jest się głodnym, zresztą nawet po obiedzie jakaś fajna przekąska się marzy… I spisałam przepis na zupo­‑makaron, zrobię jak nic!

Muszę powiedzieć, że Rin jest niezłym hardkorem. Przejechać 50 kilometrów na rowerze, w listopadzie albo końcem października i jeszcze biwakować w namiocie to niezły wyczyn.

Powiem szczerze, że Yuru Camp wpisało się do mojego terminarza. No proszę spojrzeć:

- Co czwartek przed snem obejrzeć najnowszy odcinek Yuru Camp

Człowiek zawalony obowiązkami, przepracowany, zdaje się z debilami bo tak trzeba… Toż taka dobra doza relaksu wymaga usystematyzowania. Szczególnie jak jest tak dobra.

Z powodu braku czasu, postanowiłem zacząć sezon od czegoś co praktycznie wiedziałem, że sprawi mi radochę. Nie wiem ile to o mnie mówi, ale Yuru Camp był jedną z niewielu serii w tym sezonie, które po zwiastunie obudziły we mnie tylko pozytywne emocje. Dostała ta seria ode mnie to wewnętrzne „Yay!” jeszcze zanim odcinek pierwszy został wyemitowany. Nie pisałem nic na bierząco gdyż to jest seria, która ma relaksować. Także pozwoliłem sobie odłożyć kałamaż i po prostu rozkoszować się kolejną serią o słodkich dziewczynkach na łonie natury.

I co mogę powiedzieć? Anime spełniło swoją rolę wybitnie. Spędziłem 20 mminut oglądając jak dwie miłe dziewuszki spędzają razem późny wieczór na górze Fuji. Anime uraczyło opowiedzieć mi parę prostych rzeczy o biwakowaniu, a także wiedziało, że ja chcę zobaczyć jak np. ktoś zbiera chrust czy jak po prostu siedzi przed ogniskiem i rozkoszuje się książką. Animacja jest ok, ładne ekspresje czasem, postaci są typowe jak na gatunek, ale funkcjonalne.

I jak uważam, że anime wykonuje swoją funkcję pierwsza klasa, tak muszę o czymś wspomnieć. Ja oczekiwałem od tego anime czegoś przy czym mogę wyłożyć nogi na kanapie, wyciągnąć się jak kot i przy herbatce po prostu chłonąć pozytywną energię i ładne widoczki. Jest parę lekkich żartów, zero seksualizacji, a główna bohaterka jest różowowłosą dziewczyną, którą po prostu roznosi energia. Tego jest się fanem albo nie. Ja jestem.