Tanuki-Anime

Na pewno nie popełniłeś tutaj nadinterpretacji?
Ja to raczej odebrałem na takiej zasadzie, że ona bardzo lubi swoje hobby, ale jednocześnie jeszcze bardziej się go wstydzi. Cóż, nic dziwnego, bo takie „nerdy” raczej nie są pozytywnie postrzegane przez świat.

W pewnym momencie odcinka masz wspomniane, że
 kliknij: ukryte  chłopak ją rzucił, bo nie chciał być z fanką yaoi.
Okej, ale czy lubienie takich rzeczy od razu coś zmienia? Bo ja np. znam kilka koleżanek, z którymi zawsze bardzo dobrze mi się gadało. Po jakimś dłuższym czasie dowiedziałem się, że to yaoistki poziom hard. No trochę zdziwko, ale ogólnie chcę przez to powiedzieć, że ludzi często się szufladkuje. Niechęć do przyznawania się do hobby, które nie jest społecznie zbytnio akceptowalne, nie wydaje mi się przejawem dwulicowości.

Co do relacji z MC – trzeba jednak wziąć pod uwagę, że ona zna go od dzieciństwa. Niby te wrzuty na nerdów były całkiem serio, ale w pewnym momencie odcinka

wyraźnie pada stwierdzenie, że delikwentka jest dość mocno oderwana od rzeczywistości.

Tak że nie wiem, czy te wywody nie powinny być traktowane z rezerwą. To jest zresztą aspekt komediowy także.

 kliknij: ukryte  Innymi słowy, jej celem jest dossać się do kogoś z dobrym wyglądem i oszukać go.
Ale skąd wytrzasnąłeś ten „dobry wygląd”? Było tylko powiedziane, że nie chce nerda.

PS: ja przede wszystkim odebrałem główną bohaterkę jako taką słodką idiotkę (w pozytywnym tego słowa znaczeniu), więc jest w pewnym sensie sympatyczna. Jak by nie patrzeć.

Zdecydowanie wiele nadinterpretujesz.

Owszem, bohaterka nie przyznaje się do swojego hobby, ale zwróć uwagę co się stało, gdy jej były chłopak o nim usłyszał. Ja się jej wcale nie dziwię – sama raczej nie afiszuję się z tym, że lubię yaoi. Może nie ukrywam się jakoś szczególnie i jakby ktoś zapytał, jakie mangi czytam, to bym mu powiedziała, ale sama tego tematu nie wyciągnę. Powiedziałam to w poprzedniej pracy i ludzie naprawdę dziwnie reagowali. A nie jestem taką zatwardziałą fanką, jak ona. To jest naprawdę bardzo logiczne podejście, no a w Japonii termin „otaku” ma znacznie bardziej negatywny wydźwięk, tym bardziej nie dziwi, że ludzie na co dzień się z tym nie obnoszą.

Innymi słowy, jej celem jest dossać się do kogoś z dobrym wyglądem i oszukać go, co do tego kim jest, po czym zbudować cały związek na kłamstwie.

Mówisz o tym momencie, w którym stwierdza ona, że bohater nie jest w jej typie? A co w tym dziwnego? Trudno wyrokować po rysunkowej postaci, ale jak na standardy 2D główny bohater jest w sumie przystojny, więc to raczej nie tak, że ona wybiera po prostu samych przystojniaków, tylko że ma pewien typ urody, który się jej podoba. Również normalna sprawa, każdy w ten sposób dobiera sobie partnera czy partnerkę a przynajmniej wygląd gra zawsze pierwsze skrzypce, zanim poznamy czyjś charakter. Ona traktuje go jak przyjaciela i pewnie dlatego trudno jej na niego spojrzeć jak na potencjalnego partnera (to też bardzo typowe).

Nie wspominajmy już o tym, że przy okazji spędza dość dużo czasu wywyższając się nad głównego bohatera i w sposób niegrzeczny, wręcz chamski, wytyka mu jego wady, z których większość posiada też sama.

A tego, to już w ogóle nie zauważyłam, bo chyba nie chodzi o to przekomarzanie się przy piwie? Które zresztą wcale nie było jakieś szczególnie chamskie, bo co ona mu powiedziała takiego niby? Zważ, że bohaterowie znają się z dzieciństwa, ich relacje są znacznie bliższe, niż zwykłych kolegów z pracy, mogą sobie pozwolić na docinki. No i zauważ, że w sumie to bohaterka stwierdza również, że ceni sobie bohatera jako przyjaciela (biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności, to tych przyjaciół raczej nie ma zbyt wiele), dodaje też, że w sumie to do tej pory zakochiwała się w samych śmieciach (czyli bohatera za śmiecia nie uznaje).

Jak dla mnie bohaterka jest bardzo sympatyczna, właśnie dlatego, że jest taka realistyczna. Trochę głupiutka, ale to też stanowi pewną część jej uroku – na pewno nie jest tępa i daleko jej do typowego „pustaka”. Ma swój charakterek, ale nie jest na tyle przebojowa, by jawnie przyznawać się do zainteresowań, które nie są szczególnie akceptowalne społecznie. Nie wiemy też jak wyszło, że poprzedni chłopak się dowiedział – może mu powiedziała, a wcześniej zwyczajnie nie było okazji do tego, czy też nie spodziewała się, że to może stanowić aż taką przeszkodę (nie ma powiedziane od kiedy nabawiła się takiego urazu… no chyba, że coś przeoczyłam).

W każdym razie stosujesz bardzo mocne słowa na jej określenie, kiedy mieliśmy zaledwie jeden odcinek, by ją poznać i w sumie to nie zrobiła w nim niczego szczególnie odpychającego a tym bardziej dwulicowego.

Najbardziej można się czepiać tego, że nie chce chodzić z otaku, mimo iż sama jest fujoshi – czyli, że sama trochę stereotypowo ich traktuje, mimo iż tak samo wszyscy inni patrzą na fujoshi i nie jest to dla niej miłe. Też nie powiem, by to było aż tak dziwne i nienaturalne, bo ludzie często mają skłonności do wybielania swoich wad, a dostrzegania tych samych wad u innych. No ale to, że bohaterka ma wady, czyni ją tylko jeszcze bardziej realistyczną i ciekawą postacią.

Mówiąc krótko – ja ją bardzo polubiłam.