Tanuki-Anime

Po 9 odcinku.
 kliknij: ukryte  Kolejne ćwierćfinały za nami. W pierwszym choć zdania jurorów były „podzielone”, to przeszła dalej GGK – mam małe wrażenie, że tekst do swojej piosenki napisała na 5 minut przed występem i to w swojej garderobie. Co do pokonanych, to jestem przekonany, że te syreny to raczej nikogo do siebie nie zwabią.

W drugim Angela przeczołgała się dalej, choć bardziej mi się jej piosenka podobała w wersji acapella. Cybelle poległa, ale tak to już jest jak się swoją piosenkę śpiewa w języku, który nikt nie rozumie ;p.

Na pewno ten cały Buldog może być teraz zły, bo jakby trafił wcześniej na kogoś z pary Syreny, GGK to by pewnie przeszedł dalej.

Bardzo dobrze to anime pokazuje jak ludzie oceniają powierzchownie. GGK może być człowiekiem o sercu anioła ale dla nich będzie cudakiem. Cybelle zaś to dla nich boginka i anieliczka śliczniutka kawaii i nie przyjęliby do wiadomości że w środku czai się stalkerski toksyczny creepy demon.

To też plus tego anime iż pokazuje że stalkerzy są creepy a nie cool.

Pomijając mega zabawny poprzedni odcinek…
Może to tylko mój osobliwy i subiektywny gust, ale według mnie praktycznie żaden utwór zaprezentowany do tej pory w tym tytule, nie okazał się tak dobry i nie stał na tak wysokim poziomie pod względem tekstu oraz melodii jak ta premierowa muzyka naszych protagonistek z drugiego odcinka pt. „The Loneliest Girl” ([link]. Po prostu pozostałe, z epizodów 3­‑8 wydają się być takie jakby mdłe, bez emocji, wyrazu i tworzone lekko na siłę, aby zapełnić czas antenowy, ale to tylko moje prywatne zdanie, gdyż takie właśnie mam odczucia do tej pory. Oby się to zmieniło w dalszej części historii, bo jak początek mnie mega nakręcił i pozytywnie zaskoczył to z odcinka na odcinek jest dla mnie coraz gorzej pod tym względem. Wierzę i trzymam kciuki za poprawę, aby wstrzeliło się z powrotem w mój gust. ;)

Wnioski po 8 odcinku.
Główna tytułowa para  kliknij: ukryte  przeszła dalej, bo inaczej organizatorzy za dużo cudaków by mieli w półfinałach.
Nie wiem jeszcze jak, ale ten cały Pyotr na pewno oszukuje. Za dobrze to wszystko u niego wygląda.
Zabawne, że Angeli bardziej zależy na tym by jeden specjalny gość obejrzał jej występ niż na przejściu do następnego etapu.
No i występ tych „ZZ Top” – odnoszę wrażenie, że oni raczej chcieli chyba po prostu przetrwać do końca swój występ niż awansować gdzieś dalej w tym turnieju.

NANI?! :D

Kolejne anime mady by Watanabe, które nie może u mnie „zaskoczyć” i spowodować, żebym się w nie wkręcił jak należy. Po czwartym odcinku wreszcie dostaliśmy trochę więcej jego charakterystycznego podejścia do bardziej epizodycznych motywów (mocno zapachniało mi Bebopem i Space Dandy), ale to jeszcze nie to. Mam wrażenie, że Watanabe chce nieco nieco za bardzo być „na czasie” bawiąc się w Instagaramy, castingi, i różne zbędne drobne urozmaicenia, zamiast skupić się na porządnej historii, która gdzieś w tym wszystkim tonie na drugim planie.

O bosze, ten teledysk z 4 epa to jakieś cudo.
Łatwe 11/10.

Boli trochę ten brak progressu w fabule, to fakt, ale w tych epkach 3­‑4 uśmiałem się za wszystkie czasy!

Pierwszy odcinek był dobry, drugi świetny, ale trzeci i czwarty… Co to w ogóle było? Po co? Fabuła zaraz wytupta pod sobą dziurę, tak długo nie rusza się z miejsca. Nie można nawet powiedzieć, że chodzi o pokazanie interakcji między postaciami, bo od trzeciego odcinka w żaden sposób nie zmienia się status quo, a nieliczne nowe informacje, jakie zyskujemy, niczego nie zmieniają. W trzecim odcinku wręcz pokazali całkiem zbędną scenę, powtarzającą nam to, co już wiedzieliśmy (Tao ponownie eksperymentujący na Angeli). Czuję się jakbym oglądała serię, w której każdy odcinek to inny „potwór”, po pokonaniu którego wszystko wraca do stanu sprzed „walki” (Ertegun, AI). Właśnie, jeszcze ta zapita sztuczna inteligencja, nie wspominając o całym wątku z nią związanym, który był do bólu przewidywalny… Myślałam, że to będzie, hmm… nieco ambitniejsze, że będzie miało jakąś spójną fabułę. Co prawda jeszcze jest jakaś nadzieja, w końcu anime nadal wychodzi, ale chyba muszę znacząco obniżyć moje oczekiwania wobec tej serii >.>

Czwarty odcinek jak na razie najlepszy. Teledysk,  kliknij: ukryte  mimo że był dziełem oszusta, wyszedł obłędny. :D
Fajne są też smaczki w postaci nawiązywania do popkultury.
No i jest yuri – ci, co na to liczyli, powinni być zadowoleni. Co prawda  kliknij: ukryte  nie z udziałem głównych bohaterek (przynajmniej jeszcze nie), ale zawsze coś.
Na MAL­‑u czy innych stronach seria jest sklasyfikowana też jako „romans”. Ja w sumie najbardziej liczyłabym na trójkąt dziewczyny­‑Roddy. Zobaczymy.

Padam z zażenowania. xD Ten odcinek mnie osobiście kompletnie nie kupił. Tyle zachodu, a na koniec dostajemy „to”. Moje reakcja na cały epizod identyczna jak Erteguna na samochodzik. :D

Piękna seria. Postaci faktycznie nie są specjalnie misternie zbudowane, ale nie o to tu chodzi. Audiowizualnie rewelacja, a fabuła jest lekka i wciągająca. Anime w sam raz do obejrzenia po ciężkim dniu.

Jak usłyszałam Roddy'ego, w pierwszej chwili pomyślałam: „Co tu robi Książę?” Miły moment. :) Widzę też, że i to anime wspomniało o przysmakach marsjańskich. :D
A ogólnie seria wygląda na jedną z tych porządniejszych w sezonie. Będę oglądać.

Drobne rzeczy, które mnie irytują:
- lokowanie produktów w dosyć prymitywny sposób,
- jak Tuesday gra na gitarze, to wyraźnie widać, że ona i gitara są animowane osobno,
- charakteryzacja postaci na razie jest dosyć prosta i niespecjalnie nowatorska, szczególnie w przypadku Carole,

Nie są to pod żadnym względem kosmiczne problemy, raczej na odwrót, ale irytują głównie dlatego, że cała reszta jest naprawdę bardzo dobra. Fajnie, że mamy w sezonie serię, które widocznie jest tworzona z sercem i rozmachem.

Obejrzane na jednym wdechu – nie czuję się za dobrze. :D No i muzyczka znowu skradła całe show. Fantastyczna melodia i jeszcze lepszy tekst. Mógłbym tego słuchać cały czas.

It's a little cold in paradise tonight
love faded
I'm finding new forms

I write it out
It's fine for now

Then you come along
and I cry
liberated
I'm seeing clearly now
there's no turning back
and I'm overwhelmed

Do you really want to set the night on fire
you're my only way out
Do you really want to turn your life around again
You know you're my last chance

Can you feel my
Can you feel my
Can you feel my tears they won't dry
Can you feel my
Can you feel my teardrops of the loneliest girl
The loneliest girl

Zmieniam zdanie – seria jest bardzo przyjemna.
Przy drugim odcinku nawet nie mrugnąłem. Tak się dobrze oglądało.

No i teksty piosenek też bardzo ładne, np.:
[link]

Pierwszy odcinek bez szału, ale miał lepsze momenty.
Swoją drogą, myślałem, że śpiewanie w engriszu to będzie katastrofa, ale nie było aż tak źle.

Ogólnie jestem na tak. Przynajmniej seria ma dobrego fansuba, bo Netflix to jak zawsze n/c.

Jeśli muzyka będzie faktycznie tak dobra jak w pierwszym odcinku to na rozwoju fabuły już mi tak bardzo nie zależy. Bones znowu się spisał i stworzył ładnie wyglądający świat, a brzmi to jeszcze lepiej niż wygląda, co dziwi bo otrzymaliśmy dopiero jedną wersję melodii. Oby się to tylko utrzymało do końca emisji. Natomiast postacie o które bałem się najbardziej o dziwo mnie nie irytują, a wręcz są bardzo sympatyczne i z miłą chęcią będę śledził ich dalsze losy. Nic tylko czekać i kciuki trzymać.

Ladne to i graficznie, i muzycznie. Nie wiem kompletnie w jaka strone potoczy sie fabula, ale zapowiada sie niezle. Trzymam kciuki.

Zapowiada się śliczne muzyczne shoujo. A może nawet shoujo­‑ai?

Zaczyna się beztrosko, co mi się podoba – dziewczyny się poznały już w pierwszej połowie odcinka i od razu między nimi zaiskrzyło… muzycznie ( kliknij: ukryte  na razie xD) :D Fajny świat, taki trochę nasz, ale nie do końca, muzyka świetna, animacja również – zobaczymy, co dalej :D