Tanuki-Anime

Obejrzałem, a raczej przeklikałem całość.

Szczerze wolałbym, żeby seria była 2­‑3 odcinkowym OVA, lub 5­‑minutówką.

„Szalone przygody przy ukrywaniu że się rysuje mangę” nie były ani tak szalone, śmieszne, ani ciekawe jak się spodziewałem. Końcowe wstawki z melancholijną Hime za to OK.

Za dużo krzyczenia i robienia z igieł wideł. Finalny smutny dramat kompletnie oderwany od reszty.
5/10

O ile pierwszy ep był dość chaotyczny (co nie jest złe samo w sobie), to później anime potrafiło znaleźć odpowiednie tempo.
Wizualnie bardzo dobrze. Znaczy się bez fajerwerków, ale dobrze odwzorowano oszczędny styl autora. Co do muzyki i pracy aktorów głosowych nie mam zastrzeżeń. Innymi słowy nie bardzo wiem na co narzekać.
Jestem fanem Kumety i jak dla mnie jest to mocne 9/10.

Bardzo satysfakcjonujący finał. Anime od początku do końca bardzo solidne. Świetny, nietuzinkowy humor, ciekawa reżyseria i naprawdę dobrze napisane, choć niezbyt skomplikowane, postacie. Jednym z lepszych elementów było też pokazanie realiów mangowego biznesu – chyba niewiele anime potrafi to ująć w tak realistyczny, wyważony sposób. Ogólnie oczekiwania spełnione, a nawet w sumie trochę więcej – raczej na początku nie spodziewałem się, że moja bajka sezonu to właśnie będzie ten tytuł

Uff… bałam się, że finałowy dramat będzie naprawdę ciężki, ale na szczęście końcówka okazała się bardzo wyważoną mieszanką elementów poważnych, absurdalnych i komediowych.
Bardzo przyjemna i zabawna seria.

Przyjemne, dosyć zabawne, ale także nostalgiczne.

Podzieliłam seans, aby dłużej czerpać przyjemność  kliknij: ukryte  z tego jak są tu pokazane relacje samotny ojciec – córka

Na razie 8/10

Obecny sezon sponsoruje nostalgia, kolejna seria na dowód. Z zapowiadaną dramę nie wierzę, myślę że do końca pozostanie to taka ciepła komedia która lubi sobie lekko pogrywać z widzem.

Trochę chaotyczne, ale podobało mi się. Segment z St*rbucksem i hipsterami był naprawdę świetny. Ogólnie humor na poziomie, choć wiadomo, że więcej tu jednak okruchów życia. Grafika też całkiem spoko, choć szkoda, że tła przez cały czas nie wyglądają tak jak w openingu i endingu…

Nie spełnia moich wygórowanych oczekiwań! Nie wiem dlaczego! Manga lepsza!
No dobrze domyślam się, że chodzi o tempo. Manga zawsze będzie miała inne tempo niż anime. To duży problem adaptacji, na który często narzekam i pewnie często narzekać będę. No i tłumaczenie CR trochę ssie.

Oprawa: Po pierwszym PV miałem prawdziwe obawy, co do oprawy. Okazuje się, że wszystko jest jak należy. Tła nie wyglądają kiczowato pomimo braku szczegółów (tak miało być). Projektów postaci skopać akurat się nie dało (taka natura Kumety). Muzycznie ok. ED mi się podoba, co znaczy, że jednak jestem człowiekiem XX­‑wieku.

PS. Niezależnie od wszystkiego anime się przydało, bo załapałem żarcik z Klasykiem Mangi – Katsuhiro Fijitą. Jest zabawny jak się zna kontekst.

Jako fan Kumety oczywiście oglądam dalej.