Tanuki-Anime

Ja wiem? Te treningi w dżungli, pomimo całego ich absurdu, to wszyscy traktowali je jako trochę niebezpieczne, ale w sumie też całkiem przydatne. Ciężko mi teraz dobrze to za argumentować, ale przez cały seans humor gryzł mi się z resztą przedstawienia. Wlatuje takie szaleństwo, żeby od razu po tym dostać jakaś realistyczną, „poważną” scenkę obyczajową.

Etykieta siem zgadza, ino humor całkiem mi nie po drodze.

To nie żart. Ta dość gorzka w tonie wypowiedź Chucka Yeagera jeszcze sprzed projektu Mercury (nie myślisz chyba że ten tekst wymyślili twórcy tej serii?) jest de facto bardzo prawdziwa. Podróżowanie w kosmos tak, jak je realizujemy zredukowało astronautów do roli tresowanych małp które niewiele mają do roboty w czasie podróży z i na orbitę.
Polecam dwie książki – „S­‑Kadra” Toma Wolfe, i „Apollo 13 – utracony księżyc” Jima Lovella i Jeffrey'a Klugera. Morze informacji z czasów początków podboju kosmosu (i przy okazji podstawowych problemów astronautyki), podane w formie czegoś między powieścią sensacyjną a dokumentem. Ciekawa i pouczająca lektura.

Hmmm… Wiadomo, że na orbitę można wynieść i tak prymitywne zwierzę jak muchę i przeżyje (btw, pierwszym psem, który został wyniesiony na orbitę okołoziemską i przeżył nie była Łajka jak się powszechnie sądzi, ale Biełka i Striełka wystrzelone w 1960 r. – dowiedziałem się tego dzięki teleturniejowi „Wielki Poker” :]), ale rzecz w tym że po coś jednak szkoli się astronautów. Inaczej odbywałyby się tylko loty bezzałogowe, co na razie ma zastosowanie tylko do wysyłania sond, pobierających próbki gruntu/robiących zdjęcia. Poza tym tresowane małpy nie są w stanie różniczkować czy całkować.
Nie dostrzegasz komizmu w całej tej sytuacji ? Dorywczą pracą okazuje się astronautyka.

No właśnie nie sądzę. Do serii rozrywkowej nie trzeba patronatu JAXA i drobiazgowej dbałości o realizm. Moim zdaniem mamy do czynienia jak najbardziej z serią edukacyjną ubraną w sukienkę lekkiej komedii („uczyć bawiąc”). I zwróciłem w recenzji uwagę na to, że nie „przedobrzono” z faktami.

Cóż, mamy różne poczucie humoru po prostu. Ja w każdym odcinku się śmiałem (no prawie każdym, 2 ostatnie raczej były na poważnie), a patronat organizacji JAXA nie przeszkadzał w tym ani trochę. Przecież naukowcy też mają poczucie humoru. Tylko dlatego, że japoński odpowiednik NASA czuwał nad techniczną stroną anime nie oznacza, że od razu należy traktować je całkiem poważnie.

Problem w tym że ta seria bawi ciebie (czy, jak najbardziej, mnie). Spróbuj pokazać ją dowolnej koleżance ze szkoły/pracy… i już grono widzów się zawęża o połowę ludzkości. A zastanów się co z serii zostanie, kiedy usuniesz 3 główne bohaterki w spandexach i rakiety?
Ano właśnie, NIC.
Czyli widzowie nie zainteresowani tymi dwoma elementami, nie znajdą dla siebie za wiele… Mimo to, jeżeli ktoś zdoła już tą serię oglądać, to zapewne ją polubi, stąd ogólna ocena 7.

Zacznijmy od tego, że nie mam kolegów, których interesowałoby oglądanie „japońskich bajek”. Fakt, nie jest to z pewnością seria, która mogłaby przekonać ludzi do oglądania anime, ale nie o to chodzi. Anime podobało się mi, Krzychowi Ayanami i tej Allevannie pomimo tego, że astronautyka nas nie interesuje, trochę to przeczy temu co napisałeś. Należy obejrzeć pierwszy odcinek i sprawdzić czy się spodoba czy nie. Jeśli po pierwszym odcinku ktoś stwierdzi, że to strata czasu – dobrze, jeśli jednak się spodoba to z każdym odcinkiem jest lepiej. W recenzji zabrakło mi jednak tej zachęty, seria dostała tą „siódemkę” jednak od osoby interesującej się aero- astronautyką, co zresztą zostało podkreślone aż nazbyt.

Zdajesz sobie sprawę, że te trzy 'archetypy' bohaterek są obecne w co drugim anime? Te trzy równie dobrze mogłyby się nazywać Narusegawa Naru, Kaolla Su i Shinobu Maehara. Zastąp latanie na orbitę zdawaniem na znany uniwersytet, i dołóż rozciapanego chłoptasia… I co nam wyszło?
A cała reszta to jak by nie było postaci drugoplanowe. Mnie zwyczajnie zabrakło czegoś naprawdę oryginalnego…

Oglądałeś anime na terabajty, nie dziwi mnie więc to, że nie dostrzegłeś oryginalności. Poza tym, że podróże w kosmos są główną osią fabuły faktycznie niewiele można dostrzec unikalnych elementów. Tylko co z tego ? O to chodzi, że Japońcom powoli zaczyna już brakować pomysłów i w każdym anime dostrzec można wtórność jeśli ktoś oglądał ich masę. Ja mam odwrotnie niż Ty, jeśli widzę oryginalne anime (powstałe tak gdzieś po 1999 r.) to przeważnie nudzę się niemiłosiernie. Przykłady: Kemono(d)zume, Paranoia Agent, Serial Experiments Lain… Ja w anime szukam czystej rozrywki i tego Rocket Girls dostarczył mi w wystarczającej ilości.
Owszem postaci są wtórne, ale ile można wymyślić cech charakteru ? Epitetów charakteryzujących nawet najbardziej złożoną postać zbyt wielu jednak nie ma, więc powtarzalność jest nieunikniona. Już teraz nie chodzi o oryginalność, ale o wykorzystanie sytuacji, w których można by się doszukać danych cech. Moim zdaniem w Rocket Girls udało się to wyśmienicie, naprawdę polubiłem tamte postacie, co z tego że mogły przypominać mi inne, to takie szukanie na siłę. Wspomniane przez Allevanne postacie z Tenjou Tenge oceniłeś również na 5, postaci właściwie bez charakteru oceniłeś na równi z tymi z Rocket Girls. Podobnie było z Coyote Ragtime Show, że nie wspomnę o jednym tytule, wolę nie wypowiadać tej nazwy nawet, gdzie dałeś 9. Nie zgadzam się z tą oceną po prostu, wg mnie jest krzywdząca nawet gdyby nie patrzeć na poprzednio recenzowane tytuły. Moim zdaniem, przez to że interesuje Cię ta tematyka nie patrzysz na to anime okiem przeciętnego widza i sądzisz, że takiego osobnika nie jest w stanie zainteresować ta produkcja.
BTW, postacie z Love Hina są wg mnie znacznie mniej ciekawe niż te z Rocket Girls, jednak anime jest dużo starsze i od niego się zaczęły haremówki, dlatego ciężko porównywać je do siebie, IMO.

To nie żart. Ta dość gorzka w tonie wypowiedź Chucka Yeagera jeszcze sprzed projektu Mercury (nie myślisz chyba że ten tekst wymyślili twórcy tej serii?) jest de facto bardzo prawdziwa.

Tak szczerze, to gdybyś tego nie powiedział, uznałbym, że jest to pomysł z samego anime. O ile Yeagera jeszcze jakoś kojarzę, ale do głowy mi nie przyszło, że jest to jakiś cytat.

No właśnie nie sądzę. Do serii rozrywkowej nie trzeba patronatu JAXA i drobiazgowej dbałości o realizm. Moim zdaniem mamy do czynienia jak najbardziej z serią edukacyjną ubraną w sukienkę lekkiej komedii („uczyć bawiąc”).

Podejrzewam, że wsparcie Jaxa miało służyć, pewnemu urealnieniu serii. Sam traktowałem to bardziej jako ciekawostkę, niż jakiś element, który miał wskazywać na to, jak powinno się anime odbierać. Czy by pomagali, czy nie, nie zmieniłoby to dla mnie odbioru tytułu w żadnym stopniu.

Po za tym ta drobiazgowość jest przeznaczona wyłącznie dla fanów tematu, dla pozostałych widzów to bardziej koloryt.

Zresztą… Jeśli dobrze pamiętam to programiści tworzący gry z serii MGS przechodzili ćwiczenia w obozach paramilitarnych – czy to jednak oznacza, że mamy trzecią część traktować jako źródło wiedzy o przeżyciu w dżungli?

Problem w tym że ta seria bawi ciebie (czy, jak najbardziej, mnie). Spróbuj pokazać ją dowolnej koleżance ze szkoły/pracy… i już grono widzów się zawęża o połowę ludzkości. A zastanów się co z serii zostanie, kiedy usuniesz 3 główne bohaterki w spandexach i rakiety?

Jeszcze większa masakra będzie miała miejsce, jeśli komuś nie związanemu z anime pokaże się mordobicie, albo pozycję haremową.

Rocket girls mają w moim odczuciu zdecydowanie większe szanse na spodobanie się osobom nieobeznanym z japońskimi kreskówkami niż ma to miejsce w stosunku do zdecydowanej większości ich produkcji. Których bez przypisów właściwie nie da się oglądać. Tutaj właściwie nie ma typowych dla japonii tematów, dzięki czemu anime jest zdecydowanie bardziej uniwersalne.

Jak wyżej. Gdy „głównymi składnikami” serii są rakiety i trójosobowe damskie komando, to tak naprawdę właśnie techniką trzeba się zająć… bo wdzięków narysowanych podlotków dyskutować nie zamierzam.

Wytnij z mordobić bijatyki, a z romansideł miłostki i powiedz czy coś zostanie. Podobne zabiegi można przeprowadzać zawsze.

A aero- i astronautyka były moim konikiem od dawna. ^_^ I zaręczam, pokaż tą serię grupie inżynierów z firmy związanej z przemysłem kosmicznym, a zobaczysz zażartą i merytoryczną dyskusję trwającą do białego rana.

Efekty tego są niestety takie, że w moim odczuciu nie potrafisz podejść do serii z dystansem i oglądać jej dla zabawy, a nie dla zdobywania wiadomości.