Tanuki-Anime

Tanuki.pl

Wyszukiwarka recenzji

Zapraszamy na Discord!

Anime

Oceny

Ocena recenzenta

4/10
postaci: 4/10 grafika: 4/10
fabuła: 4/10 muzyka: 4/10

Ocena redakcji

brak

Ocena czytelników

4/10
Głosów: 8
Średnia: 4,5
σ=2

Kadry

Zrzutka
Zrzutka
Zrzutka
Zrzutka
Źródło kadrów: Własne (Avellana)
Więcej kadrów

Wylosuj ponownieTop 10

CLAMP Gakuen Tanteidan

Rodzaj produkcji: seria TV (Japonia)
Rok wydania: 1997
Czas trwania: 26×24 min
Tytuły alternatywne:
  • CLAMP学園探偵団
  • Clamp Campus Detective
  • CLAMP School Detectives
Tytuły powiązane:
Postaci: Uczniowie/studenci; Pierwowzór: Manga; Miejsce: Japonia; Czas: Współczesność
zrzutka

„Szkolni detektywi” bez zagadek kryminalnych, za to z mnóstwem ciasteczek. Zdecydowanie najmniej udana z ekranizacji dzieł grupy CLAMP.

Dodaj do: Wykop Wykop.pl

Recenzja / Opis

Wśród wielu cudów Tokio znajduje się także uczelnia zwana CLAMP Gakuen (nie, ten skrót nie ma tu żadnego rozwinięcia, a odrobina kryptoreklamy nikomu jeszcze nie zaszkodziła). Obejmuje ona wszystkie stopnie edukacji, od przedszkolnego do uniwersyteckiego, gromadząc kwiat młodzieży z całej Japonii. Ta niezwykła placówka dydaktyczna została stworzona przez potężny koncern, będący własnością rodziny Imonoyama. Najmłodsza latorośl tego znakomitego rodu, Nokoru Imonoyama, piastuje obecnie zaszczytną funkcję przewodniczącego samorządu szkoły podstawowej, wspierany przez zastępcę – Suou Takamurę oraz skarbnika – Akirę Ijuuina.

Pewnego pięknego dnia los styka ich z pewną starszą i bardzo nieszczęśliwą damą. Dzięki obiciu pysków ponurym typom, będących przyczyną jej zgryzot, a także uświadomieniu jej istnienia maszyn latających, nasi bohaterowie trwale poprawiają jej humor. To fortunne wydarzenie sprawi, iż Nokoru postanowi stworzyć (trzyosobową, rzecz jasna) agencję detektywistyczną – CLAMP Gakuen Tanteidan, której celem jest niesienie pomocy wszelkim pannom w opresji i przywracanie uśmiechu na ich ślicznych twarzyczkach. Że nie widać zasadniczego związku między praniem tanich drani a pracą detektywów? Proszę nie czepiać się szczegółów…

Obawiam się, że nie jest to najbardziej udana ekranizacja mangi CLAMP, z jaką miałam okazję się zetknąć – ani też najbardziej udana seria z tego gatunku. W zasadzie wydaje się przeznaczona dla bardzo wąskiej grupy docelowej – rówieśniczek bohaterów, czyli dziewcząt dziesięcio­‑jedenastoletnich. Kolejne odcinki obejmują kolejne „sprawy”, z których przeważająca większość nawet nie próbuje udawać, że ma cokolwiek wspólnego ze szlachetnym gatunkiem detektywistycznym. Tak zwane zagadki można podzielić na dwie kategorie: takie, których rozwiązanie widziałby nawet przedszkolak (co ma pewien sens w kontekście wieku bohaterów) oraz takie, których rozwiązanie z niczego nie wynika, ale za to zostają z niezachwianą pewnością podane przez Nokoru (który prawdopodobnie czytał wcześniej scenariusz). Nie pojawiają się tu dramatyzm, krew i silne emocje, będące znakiem firmowym najbardziej znanych dzieł grupy CLAMP. Nie ma też miejsca na fanserwis, pamiętany choćby z Chobits. Tym, co zostaje, są więc sypiące się płatki wiśni i lukier w ilościach hurtowych. Pod koniec pojawia się coś w rodzaju poważniejszego wątku, z obowiązkowym Złym z Tragiczną Przeszłością, żywiącym urazę do bohatera… Ale podejmowane przez niego działania i powód owej urazy są własną niezamierzoną parodią.

Postaci są nijakie. Nawet nie bardzo nieudane, po prostu brakuje im wdzięku i – przede wszystkim – życia. Może wręcz zdumiewać, że przy 26 odcinkach tak niewiele się o nich dowiadujemy – owszem, jest jedna czy dwie retrospekcje, ale tak naprawdę zostawiają one więcej pytań niż odpowiedzi. Z tym, że potrzeba poszukiwania tych odpowiedzi nie jest szczególnie paląca. Każdy z trójki bohaterów jest „zagrany” na jednej nucie: beztroski i żywiołowy Nokoru, poważny i szorstki Suou, słodki i opiekuńczy Akira – właściwie nic więcej o nich powiedzieć nie można i żadne wydarzenia nie wyrywają ich z tego schematu. Mamy też wątki romantyczne, bo zarówno Akira, jak i Suou znajdują damy swojego serca – co z tego, że w wieku przedszkolnym. Niestety rola obu tych panien ogranicza się do tego, że wystrojone i śliczne jak laleczki siedzą i popijają herbatę z ciasteczkami. W końcu panowie, jak prawdziwi dżentelmeni, nie mogliby dopuścić, żeby coś im się stało! Jedyną ciekawostką może być to, że Nokoru bez wątpienia był pierwowzorem Tamakiego Suou z Ouran High School Host Club – ale i to raczej „nieudanym prototypem” niż „oryginałem”.

CLAMP bardzo długo nie miał szczęścia do oprawy technicznej animowanych adaptacji ich mang – i ta seria potwierdza tę regułę. Tła są przeważnie ubogie i puste, może bez poważniejszych błędów, ale zwyczajnie uproszczone i nieciekawe. To prawda, seria nie jest najnowsza, ale to nie tłumaczy błędów anatomicznych w sylwetkach postaci, pokemonowatych zwierząt oraz kiczowatych i niepodobnych do niczego sensownego kwiatów. Bronić się mogą po clampowsku śliczne twarze postaci… Ale tutaj przyznam, że drażniło mnie ich podobieństwo. Owszem, wielkie, trapezowate i orzęsione oczy pozwalają natychmiast rozpoznać charakterystyczną kreskę… Ale w zasadzie identyczne oczy osadzone są we wszystkich twarzach (o identycznych kształtach) sprawiając, że postacie różnią się tylko fryzurami i kolorystyką i przypominają wielką rodzinę. Jest to o tyle wadą, że – połączone z ubogą mimiką – odbiera im resztę osobowości i indywidualności. Równie przeciętna jest muzyka, z wyróżniającą się wyjątkowo irytującą piosenką w czołówce i straszliwie słodką – przy napisach końcowych.

CLAMP Gakuen Tanteidan miał pewne szanse na przyciągnięcie amatorów twórczości CLAMPa w czasach, w których powstał. Teraz jest to bez wątpienia najgorsza z ekranizacji ich mang, bardzo przeciętna wizualnie, śmiertelnie nudna i do obejrzenia tylko przez najzagorzalszych fanów. Pewną zaletą może być tylko brak krwi i brutalności – dzięki temu można spokojnie użyć tej serii do spacyfikowania młodszej siostrzyczki albo kuzynki. W odróżnieniu od choćby Cardcaptor Sakura, w zasadzie nie nadaje się dla widzów starszych.

Avellana, 4 września 2007

Twórcy

RodzajNazwiska
Studio: Bandai Visual, Studio Pierrot, TV Tokyo
Autor: CLAMP
Projekt: Hiroto Tanaka
Reżyser: Osamu Nabeshima
Scenariusz: Masaharu Amiya, Mayori Sekijima
Muzyka: Mikiya Katakura

Odnośniki

Tytuł strony Rodzaj Języki
CLAMP Gakuen Tanteidan - artykuł na Wikipedii Nieoficjalny pl