Tanuki-Anime

Bardzo lubię gatunek zwany potocznie „okruchami życia”, ale akurat Byousoku 5 cm stanowi pewną odnogę tego gatunku, mniej już przeze mnie cenioną. Tytuł ten porzuca „życiowość”, wynajdując i wzmacniając elementy sentymentalne, nostalgiczne, romantyczno­‑smutne, które owszem, mają swoje miejsce w życiu zapewne większości osób, ale czy w takim natężeniu?

W zasadzie każda sekunda ocieka tym sentymentalizmem, w efekcie czego powstało coś, co wprawdzie może spowodować ukłucie w sercu, ale mniej więcej takie, jakie w dziecku wywołałaby usłyszana bajka, na końcu której książę odjeżdża w poszukiwaniu następnej księżniczki do uratowania, żałując, że nie może zająć się tą, którą przed chwilą uratował. A ona zostaje w swoim zamku, czekając smoka, który sprawi, że książę znów się pojawi.

Może troszkę przesadzam, bo znajdą się tam elementy okruchów życia, ale w większości zaprzęgnięte są one do czegoś innego niż do życia. Natomiast zupełnie śmieszne są głosy prawie domagające się, by ona i on na koniec zostali razem – tacy widzowie traktują widać każdy tytuł jako rozrywkę, a jeśli nie otrzymują takiej, jakiej oczekują, są zawiedzeni. Tak w ogóle, to jeśli tytuł wydaje się samozwrotny (tzn. jeśli widz odbiera go tak, jakby cała jego „problematyka” zamykała się w danym utworze i niczego poza samym sobą nie wskazuje) to albo mamy do czynienia z produkcją rozrywkową, albo widz jest „ślepy i głuchy”, a produkcja ambitna. Oczywiście granica jest płynna, a Byousoku 5 cm umieściłbym gdzieś pomiędzy, choć jednak ciut bliżej rozrywki.

W recenzji pada słowo „sztuka” – nie wiem, czy można to już do sztuki zaliczyć, choć, z drugiej strony, istnieje przecież sztuka lepsza i gorsza, a Byousoku 5 cm akurat do przesadnie ambitnych się nie zalicza. Choć oczywiście na tle anime może błyszczeć.

O stronie graficznej niczego odkrywczego nie powiem, więc w większości zamilknę. Zwrócę jedynie uwagę na zabawny podział ekrany na jasny i ciemny, z granicą na „drodze dymnej” mknącej rakiety. Sytuacja analogiczna jak z sentymentalizmem – twórcy po prostu przesadzili, wynaturzając rzeczywistość.

Jakaś naiwna część mnie miała nadzieję na happy end; myślałam, że inaczej to nie może się skończyć.
Serce waliło mi pod żebrami jak głupie, gdy oglądałam ostatnie minuty. A kiedy w trakcie piosenki zobaczyłam Akari z innym (w pociągu pokazano na jej dłoni pierścionek, więc…), po prostu się rozbeczałam.
Co czuję? Smutek, nostalgię, może gniew… Ale z drugiej strony wiem, że życie często różni się od naszych oczekiwań.
Anime może i trochę dołujące, ale… Niesie ważne przesłanie.
Ludzie, carpe diem. Nic nie trwa wiecznie.
( symbol sakury )

Grafika piękna, śliczne tła, ładna muzyka… ale
to anime po prostu nudzi. Jest rozkoszne, nostalgiczne, nastrojowe… i niestety pozbawione akcji. Gdyby miało więcej niż trzy części to w życiu bym przez nie nie przebrnęła. Same tła i muzyka to nie wszystko.
dałam 7/10 ale to tylko dzięki stronie wizualnej, fabułę i postaci oceniam na 2/3

Wizualnie zwala z nóg. Scenerie, gry świateł, detale takie jak pęknięcia na asfalcie i stopnie rozwiewania się dymu na wietrze – coś niesamowitego.
Reszta kuleje. Gdyby nie grafika, stawiałbym, że jest to praca zaliczeniowa przeciętnego studenta filmówki. Nic nowego, nic pociągającego, mdła historyjka problematycznej miłości, którą można obejrzeć w pierwszym lepszym serialu na Polsacie. 5/10

Bardzo mi się podobało. Takie miłe i spokojne. Zwaliła mnie na kolana oprawa graficzna!! Coś niesamowitego. A animacja również cudna. Fabuła była taka zwyczajna, z życia wzięta, która jest już przejedzona mnóstwa razy, ale podana w takiej oprawie, jest dla mnie arcydziełem. Z pewnością obejżę kiedyś jeszcze raz, bo naprawdę mnie użekło :)

W tym anime najbardziej podobała mi się kreska. Grafika była po prostu cudna…W ogóle cała ta historia jest bardzo „życiowa”. Jest tu tęsknota, smutek, miłość, przyjaźń. Wzruszyłam się, gdy oglądałam. Nawet zakończenie jest niezłe. Każą nam się domyślać, co będzie dalej…

świetne pod kazdym względem, moj faworyt.

Śliczne obrazy. Można patrzeć i patrzeć.
Sama historia też przyjemna. Wyciszyłam się, patrzyłam, słuchałam. Mało słów, dużo muzyki.
Nie spodobało mi się za to zakończenie.
 kliknij: ukryte  Liczyłam na to, że będą razem. Uczucie tego chłopaka było takie silne, wydawało mi się, że pomimo tych dzielących ich kilometrów są w jakiś sposób połączeni, myślą o sobie.
W filmie był taki jeden moment… Chłopak mówił, że nie wiadomo, czemu, zawsze wyobrażał ją sobie samą.
Wiadomo, że to niemożliwe. Musiała mówić. Musiała poznawać nowych ludzi. Ja jednak ciągle miałam cichą nadzieję, że jednak na pierwszym miejscu jest on.
No i proszę, pierścionek zaręczynowy(bo to był pierścionek zaręczynowy, prawda?).
Jest rozgoryczenie. Szkoda, że nie są razem. A chłopak stracił sens życia.
Smutne.
Warto obejrzeć, chociaż trzecia część powinna dla mnie wyglądać inaczej.

Słowo genialna nabiera przy tej produkcji zupełnie nowego znaczenia:)

Po prostu brak mi słów! To było genialne. Strasznie mi się podobało chociaż poszczególne postaci rozróżniałam tylko po długości włosów. Poruszyło mnie to bardzo, tak że nawet nie zwróciłam zbytniej uwagi na te wasze opisywane „piękne krajobrazy”. Myślę że to anime genialnie się wpasowało w mój gust.

I cóż jeszcze dodać…Piszę te słowa z sercem nadal ściśniętym tą prostą, zwyczajną historią, która dotyka spraw ważnych, może nawet najważniejszych w życiu: miłości, marzeń, dorastania, poszukiwania siebie, przemijania, tęsknoty. Bardziej prawdziwe i wzruszające od „wyciskaczy łez”, choć nie ma padają żadne łatwe miłosne wyznania. Zamiast nich jest seria pięknych, emocjonalnych obrazów – mieszaniny marzeń i rzeczywistości, tworzących odbicie życia.

Piękna muzyka i genialna grafika. Fabuła świetna, dawno nie nic mnie tak nie poruszyło.

Pod względem grafiki – anime pierwsza klasa. Jest to niezaprzeczalnie najmocniejsza strona Byousoku. Niemniej jednak ktoś poniżej skomentował to anime jako „zwyczajny kotlet zaserwowany na wytwornej zastawie”. I to niestety prawda. Tak samo się zgadzam, że fabuła jest tylko pretekstem do pokazania kreski. Bo – powiedzmy sobie szczerze – cóż takiego niecodziennego i naprawdę godnego uwagi poza kreską wnosi ze sobą to anime? Ano właśnie problem w tym, że nic. To dla mnie nic innego, jak kolejna łzawa opowiastka spod znaku „miłość + problemy”, przy czym w ogóle mnie nie rusza. Niestety pod tym względem potrafię być wybredna – dobry romans to taki, w którym potrafię się wczuć w sytuację bohaterów. A obok historii przedstawionej w tym anime przeszłam niemal obojętnie.

Mimo to trzeba przyznać, że strona graficzna wgniata w fotel. Dałam 7/10.

Nie potrafię teraz przywołać innego filmu – a tym bardziej anime – które tak by mną poruszyło, jak Byousoku. Ta produkcja jest piękna, ale to nie wszystko; jest niesamowicie ludzka, ciepła, melancholijna… Trudno mi ubrać swoje wrażenia w inne słowa, niż zrobił to autor recenzji. Powiem tylko, że dałem 10/10, co zrobiłem w sumie trzy czy cztery razy w życiu.
Każdy powinien to anime obejrzeć, a jeśli mu się nie spodoba, to… cóż.

Seria wywołała na mnie spore wrażenie. Pomijając wspaniałą oprawę same historie potrafiły chwycić za serducho. Kiedy pojawiają się napisy końcowe, a ty siedzisz zamyślony dopóki się nie skończą to znaczy że film spełnił swoją rolę. Oby więcej takich tytułów, polecam.

Pod względem grafiki – anime pierwsza klasa.
Niemniej jednak uważam, że fabuła była jedynie pretekstem do pokazania widoczków. Tak, można mi wytykać, że nie mam tego „specyficznego” gustu, ale ta produkcja pod względem fabularnym do mnie niestety nie trafia. Mam lekkie deja vu, dla mnie historia przedstawiona w Byousoku to taki odgrzewany kotlet. Jakby twórcy myśleli, że wystarczy podanie zwykłego kurczaka z ziemniakami i surówką, jeśli zostanie to nam zaserwowane na wytwornej zastawie. Porównanie do jedzenia może i dziwne, aczkolwiek trafne i oddające charakter tej serii.
Najzwyczajniej w świecie „5 centymetrów na sekundę” to łzawa opowiastka, jakich w świecie anime można znaleźć wiele, z tą różnicą, że graficznie jest fantastyczna. Obejrzeć w sumie warto, aczkolwiek poza stroną wizualną to anime nie oferuje ze sobą nic godnego uwagi.

Produkcja zdecydowanie nie dla wszystkich. Moja dziewczyna po pierwszym epizodzie odpuściła sobie i dwa pozostałe obejrzałem innym razem. Jest to pierwszy tytuł, który mam ochotę obejrzeć drugi raz dla samej grafiki. Ale nie tylko. Opowieść snuje się tak spokojnie, totalnie się przy niej wyciszam. Lubię taki spokój. Nie trzreba spieszyć za goniącą fabułą, można powoli delektować się filmem. I ta grafika… I ten spokój… Jak dla mnie 9 z plusem

Nie ma sensu rozdrabniać się i rozwodzić nad poszczególnymi aspektami. To anime zasługuje na najwyższą notę pod każdym z nich.

Jest nie wiele anie które można nazwać pięknymi lub arcydziełami.Do tych „pięknych” można zaliczyć „Byousoku 5 cm”.
3 odcinki o rożnej długości opowiadające o dwóch w sobie zakochanych osobach z dzieciństwa.
Warto obejrzeć!!!

eh po prostu przepiękne anime…poruszające i wyciskające łzy…oprawa graficzna prześliczna, jednak bardziej widza zajmuje opowiadana historia :)

Patrze na to anime oczami pełnymi zachwytu.
Piękna oprawa graficzna, ten klimat…
Niby nic sie szczególnego nie dzieje, ale oczy mam mokre od łez. Oby takich było więcej.
pozdrawiam :)

To anime jest istną ucztą dla oczu. Opowiada historię uniwersalną, taką jaką zapewne przezyła większość z nas, nawet jeśli sobie tego nie uświadamialismy.
10/10

Obejrzalem to anime 3 razy pod rzad. Wprawdzie ogolnie jestem zdania ze dla dobrego fabularnie anime wystarczy ze kreska nie odrzuca i jestem przeciwnikiem wylapywania wszelkiego rodzaju niedoskonalosci na 5 planie, kiedy sama opowiesc wciaga; to jednak lubie czasem zachwycic sie pieknem naprawde dopracowanej strony wizualnej… A pod tym wzgledem ta seria stanela dla mnie na rowni z niedoscignionym Macross Zero (chociaz nie mozna ich oprawy oceniac przez taki sam pryzmat). Szczegolowosc, paleta, realizm kazdego kadru sprawily ze pierwszy raz z tym dzielem naciskalem co chwilke pauze zeby nacieszyc oczy, wylapywac wszelkie smaczki – po prostu sie zachwycac… Po czym wlaczylem ponownie zeby skupic sie na fabule.. i na koniec jeszcze raz – dla oczu…(Poniekad tlumacze sobie to zboczeniem zawodowym – jestem grafikiem)...
Co do samej historii – jest naprawde dobrze przedstawiona, mozna sie w nia wczuc, niestety, moze to wina mojego nastroju ale:  kliknij: ukryte  akurat w obecnej chwili pesymizm ktorym byly przesiakniete 2 ostatnie czesci – strasznie mnie dobil… dla mnie ta opowiesc to wbicie igly w romantyzm, ukazanie milosci (zauroczenia?) jako cos co moze byc pokonane przez bardzo przyziemne problemy, szanse na niepokazany happy end widzial bym moze jeszcze kiedy oboje by ciagle trwali w tej tesknocie, ale niestety tylko dla bohatera to uczucie ciagle bylo wszystkim, dla jego dawnej sympatii on jest tylko przeszloscia do ktorej nie ma powrotu, a jego miejsce juz dawno ktos zajal. O2 dziewczynie juz nic nie napisze bo to akurat calkiem typowy motyw nieszczesliwego zauroczenia kims kto kocha kogos innego
Calkiem zasluzone 10/10

Nie znalazłem takiego słowa by wyrazić swój zachwyt nad tym anime. Takie realne, życiowe i piękne:) Jak ktoś tego nie obejrzy to może powiedzieć że tak naprawdę nie żył:D

Mógłbym wiele pisać o Byousoku, ale nie starczyło by mi czasu.
Jest to pięknie wykonane pod każdym względem Anime które warto obejrzeć dla samej kreski.

Spoilerowo podobna wypowiedz.
 kliknij: ukryte  Co do zakończenia to ono trochę „ssie”, bo w końcu nie wiemy czy bohaterowie będą razem. Można się tego tylko domyślać.(mam nadzieje że będą razem). (:

Niezależnie od tego jaki gatunek się lubi Byousoku to obowiązkowa pozycja do obejrzenia, podobnie jak reszta produkcji Makoto Shinkai.