Tanuki-Anime

Mój błąd.

Nie tylko: musi być jeszcze niska. Wysoka podwójna decha to nie loli :P

14­‑latka to żadna loli, chyba, że na siłę udziecinniona. Tym bardziej Yoko się do tej grupy nie zalicza, bo ma ciało bliższe czego trzebadorosłej kobiecie.

To napisz, proszę, jak to jest – loli jest wtedy kiedy jest „deską z przodu, z tyłu i jest niska” czy kiedy jest „na siłę udziecinniona (w domyśle niezależnie od wieku(?))" czy może „spełnia” te warunki równocześnie, czy są jakieś wyjątki, odstępstwa od „normy” określonej przez [kogo?].

Posiłkuję się wikipedią (magistrem w dziedzinie Nowoczesnej Kultury Wizualnej nie jestem, na anime się nie znam, otaku nie jestem i właściwie od czego należy zacząć, czego oczywiście nie omieszkałam, anime nie jest do mnie kierowane) także proszę wybaczyć ten niewybaczalny błąd powoływania się na to źródło – „nie wiem, nie znam się zarobiona jestem”:

Lolicon, also romanised as lolikon or rorikon, is Japanese discourse or media focusing on the attraction to young or prepubescent girls.(...) lolicon anime, a genre of manga and anime wherein childlike female characters are often depicted in an „erotic­‑cute” manner (also known as ero kawaii)
(...)The meaning of lolicon has evolved much in the Western world (...) „Lolicon” is also used to refer directly to the products, anime or manga that contains explicitly sexual or erotic portrayals of prepubescent girls.

Źródło:Wiki

Dziecinne (niezależnie od wieku, ogólna nieporadność itd.)zachowanie, ukazywanie w sposób erotyczny przy czym słodki – kawaii.
Taka Rin z Usagi Drop nie jest loli, bo hmm… bo nie jest pokazywana w sposób erotyczny, i nie jest dziecinna(?), am I right? A Yoko też nie jest dziecinna ale jest ukazywana w sposób erotyczny ale to też nie jest loli, oj nie, bo to nie taki sposób, który skupiłby uwagę ludzi zainteresowanych tymi sprawami, ale już innych – tych którzy mogą uważać się za istoty o standardowych upodobaniach (w przestrzeni świata 2D) – tak . Obie są w wieku niedojrzałym.
Czyli loli są tam gdzie powinny – w ciemnej sferze, do której nikt nie powinien zaglądać.
Lolis're in their heaven, all's right with the world

A poza tym, oczywiście, że nie rozumiesz o co chodzi w tym anime. Ale tu nie problem w tym, że zauważasz istniejące jego mankamenty i przez to Ci się nie podoba, oj nie.

Oczywiście, problem w tym, że nie dostrzegam oczywistego geniuszu tej serii.
O ja niegodna! Masz moje słowo – nigdy więcej ponownie, dobrowolnie nie wstąpię w progi tego świętego przybytku zarezerwowanego dla wybranych.

Sednem Tengen Toppa, jak sama nazwa wskazuje, jest przebicie wierzchołka. To ma być BARDZIEJ, tak, jak kiedyś Top wo Nerae wspięło się na wyżyny, tak Guren Lagann idzie o piętro wyżej i już się nie zatrzymuje.

Good for them.

W tym kontekście wszelkie wszelkie wady tego anime stają się nieistotne.

A to już jest oczywista oczywistość. Prawie jak perpetuum mobile. Z pewnością wiesz, że przy błędnych założeniach obojętnie jakie wysnujesz wnioski cała implikacja będzie prawdziwa. Tak można w nieskończoność.

Strona graficzna to zdecydowanie najbardziej przemawiający do mnie argument w obronie tej serii.

Niestety nie zadziała na mnie magia tego tytułu.

W przypadku dość podobnego FLCL od pierwszego odcinka zakochałam się, zadziałała wspomniana magia, a każda kolejna scena wywoływała wrażenia nie do opisania. Nie przypominam sobie żeby jakakolwiek seria wywołała tak miłe, nieodgadnione uczucie sentymentu.
Jak zaczynam pisać o czymś co lubię jak widać odpływam i może brzmieć to jak bełkot pensjonariusza szpitalu psychiatrycznego – gomen.
I to nie tak, że była to magia zależna od nie wiem nastroju, wieku itp. obejrzałam dwa razy w sporych ostępach czasowych, a pod koniec znów te nostalgiczne uczucie, że to już koniec, ten świat jakoś dziwnie podobny do mojego i ja musimy się rozstać.
Tak btw. patrząc na Twój awatar przypomniała mi się seria, w której przypadku mam podobnie, czyli oczywiście Gantz- od pierwszego odcinka złapałam bakcyla, pochłonęłam wszystko prawie w jeden dzień, cały czas o tym myślałam i tak wiele sprzecznych emocji we mnie to wywołało, po czym zabrałam się za mangę (pierwsza całkowicie przeczytana). Nigdy nie spodziewałam się, że komiks może mnie wzruszyć, tak aż do łez. A od początku mamy nagość, sex, fanservice, różne hamulce psychiczne (osobiście mnie to nie denerwuje w przypadku np. Shinjego, Simona itp. jeśli są jakieś logiczne ku temu podstawy) ale są jakieś subtelne szczegóły, detale, które mnie przyciągnęły. Niby seria kierowana do mężczyzn ale nie miałam takiego wrażenia jak z TTGL, że coś jest nie dla mnie.

Dobra w tej części mnie poniosło ale nie potrafię składnie przekazywać emocji za pośrednictwem słów w dodatku pisanych i odczytywanych przez ludzi niemających nigdy jakiejkolwiek styczności.

A wracając do TTGL. Tym razem dotrwałam do 5 odcinka (coraz lepiej;)).
Pocieszę Cię, nie uważam, że to co widziałam było złe.
A to co głownie chciałam przekazać w swoim pierwszym poście to to, że w przypadku tej serii, jak w przypadku żadnej innej, odczuwam, że nie nalezę do grupy docelowej i, że twórcy nie starają się robić z tego czegoś bardziej uniwersalnego.
I argumentuję Kamina – jaki jest wiadomo, osobiście za takimi typami (brak wydźwięku pejoratywnego) nie przepadam i ludźmi hiperaktywnymi w ogóle. Nie stanie się wzorem dla mnie, nic niezmienni w moim światopoglądzie. Chociaż są to w końcu jakieś tam moje preferencje ale myślę, że dla większości czyt.targetowych shounenów taka postawa będzie epicka, męska cokolwiek i nie jest w tym nic złego, ja to rozumiem. Jego przemowy nie doprowadzają mnie do dreszczy, nie wywołują pozytywnych uczuć i rozumiem, że u kogoś mogą wywoływać takowe.
Simon – jak piszesz, obserwujemy, jego przemianę dążenie do „dorosłości” od nieśmiałego, niepoukładanego chłopaka; to jest bardzo dobry punkt startowy ale przyczyny tej blokady są za słabo wyeksponowane, a przynajmniej nie na tyle żeby jakkolwiek poruszyć moje kamienne serduszko. Yoko – ona mądrze mówi, zachowuje się znośnie, chwilami prezentuje cechy tsundere (co nawet nie jest minusem, raczej neutralnie to postrzegam),a jej roznegliżowane ciało mnie razi po prostu; chodzi oto, że to jedna z bardziej trzeźwo myślących postaci ale jej zdanie jest „deprawowane” przez ten wygląd. Podobne odczucie miałam z Panią Major w GitS: SAC, ten strój ... jej „powaga” ,a raczej moje poważanie wobec tej postaci spadło drastycznie, nie widzi mi się w takim stroju po prostu.

Nie wywołuje we mnie żadnych pozytywnych wibracji, nie przyprawia o dreszcze. I nie do końca chodzi też o to, że to shounen, nie z każdym shonenem tak mam, że mnie nie wciąga (wciągnęło mnie JoJo's Bizarre Adventure – u też są wszelkie męskie/epickie postawy, które mnie nie irytowały a wręcz przeciwnie; niema fanserwisu – chyba że mamy uznać mięsnie i te różne dziwne wdzianka za fanservice ; Fullmetal Alchemist: Brotherhood – porządna konstrukcja świata bohaterów, fakt poczynania braci mniej mnie interesowały niż losy innych bohaterów ale tu znowu nie zaskarbili mojej sympatii z dwóch przyczyn ale to już na oddzielną rozmowę; plus seria cechuje się wyjątkową elastycznością, uniwersalnością).
Ten tytuł do mnie nie trafia skończyłam na 5 odcinku, 6 zaczęłam(nie wiem co tu robi łaźnia, i chyba nie chcę wiedzieć; ale chyba nie może zabraknąć takiego odcinka w żadnej poważającej się serii)
Wniosek jeden i ostateczny nie bierz się dziewczyno więcej za shouneny.

Już się wystarczająco rozpisałam ale pragnę dodać że wątek zaznaczony w pierwszym odcinku i przy odcinku z wioską w która nie przekracza 50 mieszkańców  – czyli wychodzenia spod powierzchni, wiary w to, że coś jest więcej, wychodzenia z zakłamania, nieświadomości czy po prostu inicjacja – i, który w dalszej części nabierze pewnie nowych znaczeń jest bardzo dobry i to jest mocny kręgosłup tej serii cel: pniecie się do góry jak napisał Slova. I nie mogę nic temu wątkowi zarzucić (oprócz tego, że z jakiś względów mnie to nie porywa).

Od czego jest znaczek Spoiler ?