InuYasha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inu-Yasha – Baśń z feudalnych czasów
jap. 戦国お伽草子 犬夜叉
(Sengoku otogizōshi Inuyasha)
Gatunekfantasy, przygodowy, romans
Manga
AutorRumiko Takahashi
WydawcaShōgakukan
Polski wydawcaEgmont
J.P. Fantastica
Odbiorcyshōnen
Drukowana wShūkan Shōnen Sunday
Wydawana27 listopada 1996 – 18 czerwca 2008
Liczba tomów56
Telewizyjny serial anime
ReżyserMasashi Ikeda (odc. 1–44)
Yasunao Aoki (odc. 45–167)
ProducentMichihiko Suwa
Hideyuki Tomioka
ScenariuszKatsuyuki Sumisawa
StudioSunrise
Stacja telewizyjnaNippon TV, YTV
Premierowa emisja16 października 2000 – 13 września 2004
Liczba odcinków167
Filmy
Telewizyjny serial anime
Inuyasha: Kanketsu-hen
ReżyserYasunao Aoki
ScenariuszKatsuyuki Sumisawa
StudioSunrise
Stacja telewizyjnaYTV
Premierowa emisja3 października 2009 – 29 marca 2010
Liczba odcinków26

Inu-Yasha – Baśń z feudalnych czasów (jap. 戦国お伽草子 犬夜叉 Sengoku otogizōshi Inuyasha) – shōnen-manga autorstwa Rumiko Takahashi, wydawana w czasopiśmie „Shūkan Shōnen Sunday” wydawnictwa Shōgakukan w latach 1996–2008.

Na podstawie mangi powstały dwie serie anime wyprodukowane przez studio Sunrise. Z serią związane są także cztery filmy pełnometrażowe oraz odcinek OVA, gry wideo, light novel i spektakle.

W Polsce manga ukazała się częściowo nakładem wydawnictwa Egmont. Licencję na wydanie mangi wykupiło także JPF, które wydaje ją od 2020 roku w 30-tomowym wydaniu zbiorowym.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

15-letnia Kagome Higurashi, mieszkająca we współczesnym Tokio, przenosi się do Japonii okresu sengoku, gdy zostaje wciągnięta przez do starej studni na terenie rodzinnej posiadłości. Tam spotyka pół człowieka, pół psiego demona InuYashę. Gdy yōkai próbuje odebrać znajdujący się w ciele Kagome posiadający ogromną moc Klejnot Czterech Dusz, Kagome przypadkowo rozbija klejnot na wiele odłamków, które rozlatują się po całej Japonii. InuYasha i Kagome decydują się podróżować razem w celu odnalezienia odłamów, zanim yōkai Naraku zbierze je wszystkie. W trakcie podróży dołączają do nich inni bohaterowie – Shippo, Miroku, Sango i Kirara.

Bohaterowie[edytuj | edytuj kod]

  • InuYasha (jap. 犬夜叉) – pół-demon, syn potężnego psiego demona Inu no Taishō i księżniczki Izayoi. Chce zdobyć Klejnot Czterech Dusz, aby stać się demonem czystej krwi. Po ojcu odziedziczył miecz, który zwie się Tetsusaiga, który pozwala mu na walkę z innymi demonami.
Seiyū: Kappei Yamaguchi[1][2]
  • Kagome Higurashi (jap. 日暮 かごめ Higurashi Kagome) – piętnastoletnia gimnazjalistka, która za sprawą zaczarowanej studni trafia do Japonii zamieszkałej przez demony. Jest reinkarnacją kapłanki Kikyo. Z tego powodu Kagome posiada potężne duchowe moce oraz potrafi wyczuć odłamki Klejnotu Czterech Dusz.
Seiyū: Satsuki Yukino[1][2]
  • Shippo (jap. 七宝 Shippō) – osierocony lisi demon (kitsune), który jako pierwszy przyłącza się do Kagome i InuYashy po tym, jak bohaterowie ratują mu życie.
Seiyū: Kumiko Watanabe[3]
  • Miroku (jap. 弥勒) – mnich o wątpliwych zasadach moralnych. Odziedziczył po ojcu klątwę rzuconą przez Naraku na jego dziadka Miyatsu. Miroku posiada na prawej ręce wir powietrzny (jap. 風洞 kazaana), która pochłania wszystko, co znajduje się w pobliżu. Potajemnie kocha się (z wzajemnością) w Sango.
Seiyū: Kōji Tsujitani[3]
  • Sango (jap. 珊瑚) – łowczyni demonów. Walczy za pomocą Hiraikotsu, ogromnego bumerangu zrobionego z kości demonów. Jej rodzina i przyjaciele zginęli za sprawą Naraku.
Seiyū: Hōko Kuwashima[3]
  • Kirara (jap. 雲母) – koci demon podarowany Sango przez jej ojca. Na pozór jest malutkim i słodkim stworzonkiem, ale kiedy pojawia się zagrożenie zmienia postać. Często używana przez Sango jako środek transportu.
  • Kikyo – potężna kapłanka, poprzednia właścicielka Klejnotu Czterech Dusz. To jej strzała przybiła InuYashę do drzewa na 50 lat, walkę z nim jednak przypłaciła życiem. Zostaje ożywiona przez wiedźmę Urasue.
  • Kaede – kapłanka, młodsza siostra Kikyo.
  • Sesshomaru (jap. 殺生丸 Sesshōmaru) – starszy brat InuYashy, demon czystej krwi. Po ojcu odziedziczył Tenseigę (miecz, który nie zabija, a przywraca do życia). Pogardza ludźmi i swoim bratem, któremu usiłuje odebrać Tessaigę (twierdzi, że taka broń marnuje się w rękach pół-demona). Jedynym człowiekiem jakiego akceptuje jest mała dziewczynka Rin, która opiekowała się nim po jego walce z Inuyashą.
Seiyū: Ken Narita[4]
  • Kouga – yōkai, przywódca wilczego stada. Jest zakochany w Kagome i nienawidzi InuYashy. Dzięki odłamkom Klejnotu w obu nogach Kouga jest superszybki. Pragnie zemścić się za swoich towarzyszy zabitych przez Kagurę – służącą Naraku. Podróżuje z kompanami Hakkaku i Gintą.
  • Naraku (jap. 奈落) – półdemon, powstały z ciała rabusia Onigumo gdy ten oddał duszę demonom. Główny antagonista. 50 lat przed przybyciem Kagome Naraku oszukał i poróżnił Kikyo i InuYashę. Pragnie zdobyć Klejnot Czterech Dusz lecz nigdy nie wykonuje brudnej roboty. Do walki wysyła swoje twory, między innymi Kagurę, Kannę, Goshinki, oraz wielu najemników.
Seiyū: Toshiyuki Morikawa[5]
  • Rin – mała, ludzka dziewczynka podróżująca z Sesshoumaru. Zanim spotkała Sesshoumaru, bandyci zabili jej rodzinę. Była pierwszą osobą, którą Sesshoumaru uratował za pomocą Tenseigi. Jej "pupilkiem" jest yōkai Ahun.
Seiyū: Mamiko Noto[4]
  • Jaken – mały, lecz potężny yōkai. Podróżuje z Sessomaru, któremu zawdzięcza życie.
Seiyū: Yuichi Nagashima[4]
  • Totosai – płatnerz. Wykonał Tessaigę i Tenseigę z kłów Inu no Taishō. Totosai zna wszystkie możliwe zastosowania swych mieczy.
  • Myoga – Demon-pchła, który czasami pojawia się u boku InuYashy. Bardzo mądry, ale też bardzo tchórzliwy.

Manga[edytuj | edytuj kod]

Autorką mangi InuYasha jest Rumiko Takahashi, która zajęła się jej tworzeniem po zakończeniu prac nad poprzednim tytułem, Ranma ½[6]. Kolejne rozdziały ukazywały się w czasopiśmie „Shūkan Shōnen Sunday” od 27 listopada 1996 roku[6][7]. Ostatni rozdział ukazał się w tym magazynie 18 czerwca 2008 roku[8].

Rozdziały zostały zebrane w 56 tankōbonach wydanych przez wydawnictwo Shōgakukan od 18 kwietnia 1997 do 18 lutego 2009 roku[9][10].

W 2013 roku Takahashi opublikowała specjalny epilog, który został opublikowany w „Shūkan Shōnen Sunday” w ramach antologii przygotowanej przez twórców komiksów w ramach akcji pomocowej dla obszarów poszkodowanych podczas trzęsienia ziemi w Tōhoku w 2011 roku[11].

W latach 2013–2015 wydawnictwo wydało mangę także w zbiorczym, 30-tomowym wydaniu[12][13].

Manga InuYasha została sprzedana w ponad 45 milionach egzemplarzy w Japonii[14].

W Polsce pierwsze 23 tomy zostały wydane przez wydawnictwo Egmont.

Anime[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Lista odcinków serialu anime InuYasha.

Powstawanie adaptacji mangi w formie anime zostało ogłoszone 19 czerwca 2000 roku[1]. Produkcją serii zajęło się studio Sunrise[1]. Za produkcję serii odpowiadali Michihito Suwa oraz Hideyuki Tomioka[1]. Za reżyserię odpowiadał Masashi Ikeda, za projekt postaci Yoshihito Hishinuma, dyrektorem artystycznym był Shigemi Ikeda[1]. Za scenariusze odpowiada Katsuyuki Sumisawa[15].

Seria miała swoją premierę na kanałach Nihon i Yomiuri TV od 16 sierpnia 2000 roku w każdy poniedziałek aż do września 2004[1][16].

Inuyasha: Kanketsu-hen[edytuj | edytuj kod]

22 lipca 2009 roku w 34. numerze czasopisma Shūkan Shōnen Sunday oficjalnie ogłoszono powstawanie adaptacji, zatytułowanej Inuyasha: Kanketsu-hen (jap. 犬夜叉 完結編), która miałaby objąć tomy mangi 36-56[17]. Serię wyprodukowała ta sama ekipa produkcyjna co pierwszą serię anime, do swoich ról powróciła także obsada[17]. Emisja serialu odbyła się na kanale YTV[17].

Anime było emitowane od 3 października 2009 roku, a także emitowane z angielskimi napisami z opóźnieniem względem kanału YTV za pośrednictwem strony internetowej należącej do Viz Media oraz na platformie Hulu[18].

Seria została później wydana na siedmiu płytach DVD wydawanych od 23 grudnia 2009 do 23 czerwca 2010 roku[19][20].

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie serii powstały cztery filmy pełnometrażowe. Ich scenariusze napisała Katsuyuki Sumisawa, która wcześniej tworzyła scenariusze także do serii telewizyjnej[15].

W Japonii filmy zarobiły łącznie 20 milionów dolarów w box office[21].

W Ameryce Północnej DVD z filmem Inuyasha: Jidai o koeru omoi w okresie od 7 września do 14 października 2004 został sprzedany w ponad 30 000 kopiach[22][23]. Do 18 listopada 2004 roku amerykański wydawca Viz sprzedał łącznie milion płyt DVD związanych z serią Inuyasha[24].

Nr Tytuł[14] Premiera
1 Inuyasha: Jidai o koeru omoi
(犬夜叉 時代を越える想い) 		14 grudnia 2001[25]
2 Inuyasha: Kagami no naka no mugenjō
(犬夜叉 鏡の中の夢幻城) 		21 grudnia 2002[26]
3 Inuyasha: Tenka hadō no ken
(犬夜叉 天下覇道の剣) 		20 grudnia 2003[27]
4 Inuyasha: Guren no hōraijima
(犬夜叉 紅蓮の蓬莱島) 		23 grudnia 2004[28]

Original video animation[edytuj | edytuj kod]

30-minutowy odcinek OVA, zatytułowany Kuroi Tessaiga (jap. 黒い鉄砕牙), miał swoją premierę 30 lipca 2008 roku podczas otwarcia wystawy rysunków Rumiko Takahashi prezentowanych w centrum handlowym Matsuya Ginza w dzielnicy Ginza w Tokio[29]. Jego powstawanie zostało wcześniej ogłoszone przez producenta Michihiko Suwę 9 lipca 2008 na swoim autorskim blogu[29]. Do swych ról powróciła obsada głosowa znana z serii anime i filmów, która 8 lipca 2008 roku nagrała dialogi do odcinka[29].

Odcinek ten został później wydany w Japonii 10 października 2010 roku na DVD i Blu-ray[30][31].

Ścieżka dźwiękowa[edytuj | edytuj kod]

Seria Odcinki Tytuł Wykonawcy Źródło
Czołówka
1 1–34 „CHANGE THE WORLD” V6 [32]
35–64 „I am” hitomi
65–95 „Owarinai yume” (jap. 終わりない夢) Nanase Aikawa
96–127 „Grip!” Every Little Thing
128–153 „One Day,One Dream” Tackey & Tsubasa
154–167 „ANGELUS－アンジェラス－” Hitomi Shimatani
Kanketsu-hen 1-26 „Kimi ga inai mirai” (jap. 君がいない未来) Do As Infinity [32][33]
Napisy końcowe
1 1–20, 167 „My will” dream [32]
21–41 „Fukai mori” (jap. 深い森) Do As Infinity
42–60 „Dearest” Ayumi Hamasaki
61–85 „Every Heart -Minna no kimochi-” (jap. Every Heart -ミンナノキモチ-) BoA
86–108 „Shinjitsu no uta” (jap. 真実の詩) Do As Infinity
109–127 „Itazura na Kiss” (jap. イタズラなKISS) day after tomorrow
128–147 „Come” Namie Amuro
148 „CHANGE THE WORLD” V6
149–166 „Brand-New World” V6
Kanketsu-hen 1-9 „With you” AAA
10-17 „Diamond” alan
18-26 „Tooi michi no saki de” (jap. 遠い道の先で) Ai Takekawa

Trzy single typu character songs zostały wydane 3 sierpnia 2005. Zostały one zatytułowane kolejno „Aoki yasei o daite” (jap. 蒼き野生を抱いて) wykonywane przez Kappeia Yamaguchi (jako Inuyasha) oraz Satsuki Yukino (Kagome), „Kaze no naka e” (jap. 風のなかへ) wykonywane przez Kōjiego Tsujitani (Miroku) oraz Hōko Kuwashimę (Sango) i Kumiko Watanabe (Shippo), oraz „Gō” (jap. 業) wykonywane przez Kena Naritę (Sesshomaru), Yuichi Nagashimę (Jaken) oraz Mamiko Noto (Rin). Single pojawiły się na liście Oriconu kolejno na 63., 76. i 79. miejscu[2][3][4]. Trzy kolejne single zawierające character songs zostały wydane 25 stycznia 2006. Zostały one zatytułowane kolejno „Rakujitsu” (jap. 落日) wykonywany przez Toshiyuki Morikawę (jako Naraku), „Tatta hitotsu no yakusoku” (jap. たったひとつの約束) wykonywany przez Satsuki Yukino (jako Kagome Higurashi) oraz „Abarero!!” (jap. 暴れろ!!) wykonywane przez Takeshi Kusao (Bankotsu) i Ai Orikasę (Jakotsu). Single pojawiły się na liście Oriconu kolejno na 130., 131. oraz na 112. miejscu[5][34][35].

24 marca 2010 roku został wydany album kompilacyjny, zatytułowany Inuyasha Best Song History (jap. 犬夜叉 ベストソング ヒストリー Inuyasha besuto songu hisutorī), zawierający 18 utworów, w tym utwory służące jako czołówki, endingi oraz utwory ze ścieżki dźwiękowej[16][32]. Album zajął 20. miejsce na liście sprzedaży Oriconu i utrzymał się na niej przez 7 tygodni[36].

Spin-off[edytuj | edytuj kod]

8 maja 2020 roku Viz Media ogłosiło powstawanie animowanego spin-offu serii, zatytułowanego Han'yō no Yasha-hime (jap. 半妖の夜叉姫)[37]. Reżyserem serii jest Teruo Sato, a scenarzystą Katsuyuki Sumisawa, za projekt postaci odpowiada Yoshihito Hishinuma, a muzykę skomponował Kaoru Wada[37]. Studio Sunrise jest odpowiedzialne za animację[37].

Seria opowiada o przygodach córek Sesshomaru i Inuyashy. Bliźniaczki Towa i Setsuna zostają rozdzielone z powodu pożaru lasu; w trakcie gdy Setsuna szuka siostry, Towa przypadkowo przechodzi przez tunel, którym dostaje się do współczesnej Japonii, gdzie zostaje wychowana przez brata Kagome. Gdy Towie udaje się wrócić do czasów feudalnych, odnajduje Setsunę, ale okazuje się, że straciła ona wszystkie wspomnienia o swojej siostrze i pracuje jako pogromca demonów dla Kohaku. Razem z Morohą, córką Inuyashy, w trójkę podróżują przez czas, by odnaleźć zagubioną przeszłość[37].

Spektakle[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu i maju 2000 roku oraz w styczniu i lutym 2001 roku Inuyasha była wystawiana w formie spektaklu. Oba cykle zostały wyreżyserowane przez Masashi Todayamę i wyprodukowane przez Hidenori Inoue; główne role odegrali w nich Atsuhiro Satō i Kyōko Tōyama[38][39].

4 lutego 2017 roku w magazynie „Shūkan Shōnen Sunday” ogłoszona została adaptacja mangi w formie spektaklu, w którym główne role odgrywają Yutaka Kyan z Golden Bomber jako Inuyasha oraz Yumi Wakatsuki z Nogizaka46 jako Kagome[38]. Sztuka była wystawiana w The Galaxy Theatre w Tokio w dniach 6-15 kwietnia 2017 roku[40]. Nagranie tego spektaklu zostało później wydane na DVD; w pierwszym tygodniu zostało sprzedane w 4531 egzemplarzach zajmując 9. miejsce w rankingu najchętniej kupowanych płyt tego tygodnia[41].

Gry[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie serii powstały trzy gry wideo wyprodukowane przez WonderSwan, zatytułowane kolejno Inuyasha: Kagome no sengoku nikki (jap. 犬夜叉 〜かごめの戦国日記) (wydana 2 listopada 2001 roku)[42], Inuyasha: Fūun emaki (jap. 犬夜叉 風雲絵巻) (wydana 27 lipca 2002 roku)[43], oraz Inuyasha: Kagome no yume nikki (jap. 犬夜叉 かごめの夢日記) (wydana 16 listopada 2002 roku)[44].

Kolejna gra, zatytułowana Inuyasha: Naraku no wana! Mayoi no mori no shōtaijō (jap. 犬夜叉〜奈落の罠!迷いの森の招待状～), została wydana na konsolę Game Boy Advance 23 stycznia 2003 w Japonii[45].

Na konsole PlayStation wydano dwie gry: pierwsza z nich, z gatunku RPG, została zatytułowana Inuyasha (jap. 犬夜叉) i wydana 26 grudnia 2001, natomiast druga, zatytułowana Inuyasha: Sengoku otogi gassen (jap. 犬夜叉 戦国お伽合戦) to bijatyka wydana 4 grudnia 2002 roku[46][47]. Obie gry zostały wydane w dwóch edycjach - zwykłej i limitowanej[46]. Wyprodukowano także dwie gry na PlayStation 2, zatytułowane kolejno Inuyasha: juso no kamen (jap. 犬夜叉 呪詛の仮面) (RPG wydane 17 marca 2004) oraz Inuyasha: ōgi ranbu (jap. 犬夜叉 奥義乱舞) (bijatyka wydana 15 czerwca 2005)[46][48].

Ponadto wydana została gra RPG, dostępna wyłącznie w angielskiej wersji językowej, zatytułowana Inuyasha: Secret of the Divine Jewel, która została wydana na Nintendo DS 23 stycznia 2007 roku[49].

Inuyasha pojawia się także w crossoverowej grze wideo Sunday vs Magazine: Shūketsu! Chōjō daikessen (jap. サンデー VS マガジン 集結！ 頂上大決戦 Sandē VS magajin shūketsu! Chōjō daikessen) jako postać grywalna[50].

Light novel[edytuj | edytuj kod]

Związana z serią jest także light novel, napisana przez Tomoko Komparu z ilustracjami Rumiko Takahashi. Pojedynczy tom został wydany przez Shōgakukan 10 grudnia 2004 roku[51].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Chińska seria telewizyjna, zatytułowana Língzhū (灵珠), zawiera bardzo podobne motywy do Inuyashy do tego stopnia, że została przez widzów oskarżona o plagiat[52][53].

Odbiór[edytuj | edytuj kod]

W corocznym sondażu Anime Grand Prix przeprowadzonym wśród swoich czytelników przez czasopismo „Animage”, anime pojawiło się na liście najlepszych produkcji kilkakrotnie, a w 2002 roku zajęło w nim 2. miejsce[54][55][56][57]. Stacja TV Asahi w 2006 roku przeprowadziła w Japonii sondę internetową pytając o najlepszą serię anime. Seria InuYasha zajęła 20. miejsce na 100[58].

Mania Entertainment umieścił serię anime na liście serii, które wymagają rebootu ze względu na nadmierną schematyczność odcinków[59].

Oceny krytyków[edytuj | edytuj kod]

Momoko z serwisu tanuki.pl przyznała mandze ocenę 10/10 i wypowiedziała się, że „to tytuł, który poleciłabym praktycznie każdemu. (...) Nastrój panujący w komiksie sprawia, że nadaje się zarówno dla chłopaków, jak i dla dziewczyn.”[60].

Zegarmistrz z serwisu tanuki.pl przyznał anime ocenę 9/10 uznając anime za godne polecenia i obowiązkową pozycję zarówno dla fanów fantasy jak i osób nie przepadających za tym gatunkiem, wskazując, że seria „nie męczy dołującym klimatem czy pseudofilozoficznymi rozważaniami nad kondycją moralną i losem ludzkości, jakie serwują nam inne produkcje, a przy tym w wielu miejscach zachwyca pomysłowością”[61]. Krytykował jednak serię za (zwłaszcza pod koniec) rozwleczoną akcję i brak należytego zakończenia[61]. Alexander Harris z Anime News Network określił serię anime jaką interesującą, pełną bardzo brutalnej akcji opowieść fantasy, pełną fajnych postaci do których można się przywiązać[62].

moshi_moshi z serwisu tanuki.pl przyznał kontynuacji 9/10 pisząc, że „Wśród zalewu kiepskich kontynuacji, ta świeci wyjątkowo jasnym blaskiem. Jest niewiele produkcji, które utrzymują równie wysoki poziom od początku do końca, a InuYasha Kanketsu­‑hen zdecydowanie się to udało. Serial nie tylko pozostał wierny oryginałowi i pierwszej części, ale poszedł krok dalej, rozwijając osobowości bohaterów i relacje między nimi”[63].

Nagrody i nominacje[edytuj | edytuj kod]

Rok Ceremonia Kategoria Nominowany Rezultat Źródło
2002 47. Shōgakukan Manga manga dla chłopców Manga Nagroda [64]
2004 ICv2 Anime Awards Własność roku Seria anime Nagroda [65]
2005 [66]
2007 American Anime Awards Najlepsza obsada Nominacja [67]
Najlepsza długa seria
Najlepszy film animowany Inuyasha: Guren no hōraijima

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Inu Yashu TV Series details. Anime News Network, 2000-08-29. [dostęp 2020-03-23]. (ang.).
  2. ↑ a b c 「犬夜叉」キャラクターソングシングル 蒼き野生を抱いて. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  3. ↑ a b c d 「犬夜叉」キャラクターソングシングル 風のなかへ. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  4. ↑ a b c d 「犬夜叉」キャラクターソングシングル 業. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  5. ↑ a b 「犬夜叉」キャラクターソングシングル 落日. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  6. ↑ a b Shonen Sunday, 1996 Issue 50. 1996-12. [dostęp 2020-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  7. ↑ Weekly Shonen Sunday #199650. [dostęp 2020-03-15]. (ang.).
  8. ↑ Inuyasha Confirmed to End Next Wednesday in Japan. Anime News Network, 2008-06-10. [dostęp 2020-03-15]. (ang.).
  9. ↑ 犬夜叉 1. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-15]. (jap.).
  10. ↑ 犬夜叉 56. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-15]. (jap.).
  11. ↑ Mikikazu Komatsu: "Inuyasha" One-Shot Manga Returns in Quake Charity. Crunchyroll, 2012-12-26. [dostęp 2020-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  12. ↑ 犬夜叉　ワイド版　１. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-15]. (jap.).
  13. ↑ 犬夜叉　ワイド版　３０. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-15]. (jap.).
  14. ↑ a b 犬夜叉. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  15. ↑ a b 隅沢克之 のプロフィール. All Cinema. [dostęp 2020-03-16]. (jap.).
  16. ↑ a b あゆ・V6ら完全収録! ｢犬夜叉｣テーマソング集が発売決定. Oricon, 2010-01-23. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  17. ↑ a b c Inuyasha's Final Chapters Get TV Anime Green-Lit (Updated). Anime News Network, 2009-07-16. [dostęp 2020-03-21]. (ang.).
  18. ↑ Viz Media Announces Inuyasha The Final Act Scheduled to Stream in the U.S. Simultaneous to Airing in Japan. Anime News Network, 2009-09-28. [dostęp 2020-03-21]. (ang.).
  19. ↑ Inuyasha The Final Act 1. cdjapan.co.jp. [dostęp 2020-03-21].
  20. ↑ Inuyasha The Final Act 7. cdjapan.co.jp. [dostęp 2020-03-21].
  21. ↑ Inuyasha – The Final Act Unleashed Same Week as Japan Across Asia on Animax. Anime News Network, 2009-09-14. [dostęp 2020-03-16]. (ang.).
  22. ↑ VIZ's Inuyasha Turns in Impressive Sales on Multiple Fronts. Anime News Network, 2004-10-14. [dostęp 2021-06-13]. (ang.).
  23. ↑ INUYASHA MOVIE A DVD BESTSELLER. icv2.com, 2004-10-14. [dostęp 2021-06-13]. (ang.).
  24. ↑ 1 Million Inu Yasha DVDs Sold. Anime News Network, 2004-11-18. [dostęp 2021-06-13]. (ang.).
  25. ↑ Inuyasha the Movie: Affections Touching Across Time (2001). boxofficemojo.com. [dostęp 2020-03-16]. (ang.).
  26. ↑ InuYasha the Movie 2: The Castle Beyond the Looking Glass (2002). boxofficemojo.com. [dostęp 2020-03-16]. (ang.).
  27. ↑ InuYasha the Movie 3: Swords of an Honorable Ruler (2003). boxofficemojo.com. [dostęp 2020-03-16]. (ang.).
  28. ↑ Inuyasha the Movie 4: Fire on the Mystic Island (2004). boxofficemojo.com. [dostęp 2020-03-16]. (ang.).
  29. ↑ a b c New Inuyasha Short to Debut at Tokyo's Takahashi Event. Anime News Network, 2008-07-09. [dostęp 2020-03-23]. (ang.).
  30. ↑ It's a Rumic World Inuyasha - Kuroi Tessaiga (Blu-ray). cdjapan.co.jp. [dostęp 2020-03-23]. (ang.).
  31. ↑ It's a Rumic World Inuyasha - Kuroi Tessaiga. cdjapan.co.jp. [dostęp 2020-03-23]. (ang.).
  32. ↑ a b c d Inuyasha Official Site. sunrise-inc.co.jp. [dostęp 2020-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  33. ↑ Do As Infinity to Play Inuyasha: The Final Act's Opening (Update 2). animenewsnetwork.com. [dostęp 2020-03-21]. (ang.).
  34. ↑ 「犬夜叉」キャラクターソングシングル たったひとつの約束. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  35. ↑ 「犬夜叉」キャラクターソングシングル 暴れろ!!. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  36. ↑ 犬夜叉 ベストソング ヒストリー. Oricon. [dostęp 2020-03-23]. (jap.).
  37. ↑ a b c d Inuyasha Anime Gets Yashahime: Princess Half-Demon TV Spinoff This Fall. Anime News Network, 2020-05-08. [dostęp 2020-08-22]. (ang.).
  38. ↑ a b Inuyasha Gets Stage Play Starring Golden Bomber's Yutaka Kyan. Anime News Network, 2017-02-04. [dostęp 2020-03-24]. (ang.).
  39. ↑ *Anime and News!**The Yomiruri review*. tripod.com, 2001-03-02. [dostęp 2020-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  40. ↑ Mikikazu Komatsu: Yutaka Kyan (Golden Bomber), Yumi Wakatsuki (Nogizaka 46) to Star in "Inuyasha" Stage Play in April. crunchyroll.com, 2017-02-06. [dostęp 2020-03-24]. (ang.).
  41. ↑ Japan's Animation DVD Ranking, July 24-30. Anime News Network, 2017-08-08. [dostęp 2021-06-13]. (ang.).
  42. ↑ 『犬夜叉』が、ワンダースワンで初のゲーム化!. swan.channel.or.jp. [dostęp 2020-08-11]. (jap.).
  43. ↑ 『犬夜叉』が迫力のアクション要素を加え、パワーアップして登場!!. swan.channel.or.jp. [dostęp 2020-08-11]. (jap.).
  44. ↑ 「かごめの戦国日記」の続編が、満を持して登場！. swan.channel.or.jp. [dostęp 2020-08-11]. (jap.).
  45. ↑ 犬夜叉 ～奈落の罠!迷いの森の招待状～. glu.com. [dostęp 2020-08-11]. (jap.).
  46. ↑ a b c 犬夜叉. bandaigames.channel.or.jp. [dostęp 2021-06-12]. (jap.).
  47. ↑ 犬夜叉 戦国お伽合戦. bandaigames.channel.or.jp. [dostęp 2021-06-12]. (jap.).
  48. ↑ 犬夜叉 呪詛の仮面. bandaigames.channel.or.jp. [dostęp 2021-06-12]. (jap.).
  49. ↑ Inuyasha: Secret of the Divine Jewel - Nintendo DS - IGN. Ds.ign.com, 2007-01-23. [dostęp 2021-06-12]. (ang.).
  50. ↑ サンデー VS マガジン 集結！ 頂上大決戦. jp.playstation.com. [dostęp 2021-06-12]. (jap.).
  51. ↑ 小説　犬夜叉. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  52. ↑ 页面未找到 - 荆楚网. cnhubei.com. [dostęp 2020-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (chiń.).
  53. ↑ 阿娇《灵珠》被质疑抄袭《犬夜叉》 编剧回应. 新京报, 2011-03-22. [dostęp 2020-03-24]. (chiń.).
  54. ↑ 第26回アニメグランプリ　［2004年6月号］. Animage, czerwiec 2004. [dostęp 2021-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  55. ↑ 第25回アニメグランプリ　［2003年6月号］. Animage, czerwiec 2003. [dostęp 2021-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  56. ↑ 第24回アニメグランプリ　［2002年6月号］. Animage, czerwiec 2002. [dostęp 2021-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  57. ↑ 第23回アニメグランプリ　［2001年6月号］. Animage, czerwiec 2003. [dostęp 2021-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  58. ↑ Japan's Favorite TV Anime. Anime News Network, 2006-10-13. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
  59. ↑ Briana Lawerence: 10 Anime Series That Need a Reboot. Mania Entertainment, 2010-02-16. [dostęp 2020-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  60. ↑ Inu-Yasha. manga.tanuki.pl. [dostęp 2021-06-13]. (pol.).
  61. ↑ a b Inuyasha. anime.tanuki.pl. [dostęp 2021-06-13]. (pol.).
  62. ↑ Inu-Yasha. Anime News Network. [dostęp 2021-06-13]. (ang.).
  63. ↑ Inuyasha Kanketsu-hen. anime.tanuki.pl. [dostęp 2021-06-13]. (pol.).
  64. ↑ 小学館漫画賞: 歴代受賞者. Shōgakukan. [dostęp 2020-03-16]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (jap.).
  65. ↑ ICv2 2004 Anime Awards Part 1. ICv2, 2005-01-13. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
  66. ↑ ICv2 2005 Anime Awards Part 1. ICv2, 2006-10-01. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
  67. ↑ Finalists for the American Anime Awards. ICv2, 2007-08-02. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Twórczość Rumiko Takahashi
Serie
Zbiory one-shotów
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=InuYasha&oldid=73534195”