Tanuki-Anime

Dłuuugo przykładałam się do obejrzenia FY… Ostatnimi czasy obejrzałam tyle anime, że… z całą powagą stwierdzam że lubię Miakę;p nie przeszkadza mi, ona coś robi… z początku , Boże wybacz, przypominała mi strasznie Usagi… drze się, żre za siedmiu… ehhh mam dość bohaterek które nic nie robią, czekając tylko ratunku <nie mówię, żeby Miaka była jakaś tam super, ale przyrżnąć to tam komuś umiała zamiast stać i gapić się jak cielę na malowane wrota..> Yui za to, to kopia Haruki z Sailor Moon;p
Lubiłam Hotohoriego, zwłaszcza te jego próżne teksty, ale moimi ulubieńcami są Tama i Tasuki…

bardzo polecam FY, ale równie gorąco odradzam FY Eikouden, bo to może naprawdę mocno zawieść..

Oglądnęłam tylko z obowiązku i mojego zauroczenia FY… i powiem jedno… to było straszne… nie polecam nikomu.

Hmmm wypowiem się tutaj na temat obu serii – pierwszej i drugiej, jeśli chodzi o mnie nie potrafię ich rozgraniczać, stanowią dla mnie nierozerwalna całość. Nie wiem, zaliczam się chyba do tych wrażliwszych bo po zakończeniu łezka w oku się zakręciła…  kliknij: ukryte  Jak oni wszyscy mogli umrzeć? dwa dni to przeżywałam… Ale jakby na to nie patrzeć to po prostu nie mogło sie inaczej zakończyć…  kliknij: ukryte  nawet gdyby np taki Hijikata nie zginął w walce to i tak jego śmierć byłaby kwestią kilku dni, przez to że stał się tym Raretsu… czy jak im tam, swoją droga to strasznie naciągany wątek. Jako, że nazywam siebie romantyczką, przez całą pierwszą serię i drugą czekałam na jakiś wątek romantyczny,  kliknij: ukryte  doczekałam się w przedostatnim, ale to raczej przypominało mi myślenie typu "zaraz zginę, więc czemu by się ostatni raz nie zabawić?" Niedorobiona Chizuru lata za tym Hijikatą jak pies za kością i wcale nie zraża jej, że uroczy panowie nieco nią pomiatają… a'propo w ogóle nie mogę zrozumieć sensu umieszczenia jej w tej serii! Niby była demonicą, cały czas o tym mówiono i chciano ją porwać, ale ludzie kochani powiedzcie mi dlaczego? Po to by z kolei była bezużyteczna dla demonów?  kliknij: ukryte  jej przydatność ograniczała się do prania brudów i noszenia herbaty, myślałam że się potnę. A przepraszam, parę razy zanosiła jakąś wiadomość, ale i tak musiano ją ratować… eh
Jeszcze wg mnie można byłoby bardziej rozbudować osobowości bohaterów… Moimi ulubieńcami są Saitou i Okita, Jezu, tak strasznie było mi go żal, najbardziej ze wszystkich!

Pomimo wad na pewno jeszcze nieraz sięgnę po serię i pierwszą i drugą, naprawdę mi się podobały. Kreska, postaci, tło… bajka…
A openingi i endingi obu serii są prześliczne…

to anime niegdyś zryło mi mózg, nie oglądałam wersji pl, tylko włoską i to kilka ładnych lat temu… wiele nie pamiętam z fabuły, ale skoro z zamiłowaniem czekałam na kolejny odcinek w niezrozumiałym dla siebie języku, to o zgrozo musiało mi się podobać… ^^

Łezka w oku się kręci… Superświnkę oglądał kiedyś każdy, tylko nie każdy ma odwagę się do tego przyznać… Dziś za nic, żadna siła nie zmusiłaby mnie by obejrzeć to jeszcze raz, choć te ileś tam lat temu uwielbiałam Superświnkę nad życie…

niewiele pamiętam z tego anime, pewnie gdybym obejrzała je teraz, byłabym na nie i nie podobało by mi się… jednak to anime mojego dzieciństwa i wywołuje wiele przyjemnych wspomnień:)

na końcu płakałam jak głupia:(

Uwielbiam anime a Sailor Stars to wg mnie najciekawsza seria… Zresztą to pierwsze anime jakie w życiu oglądnęłam i to w sumie od Czarodziejki zachorowałam na m&a.
Pewnie, że są wady, zachowanie Usagi czasem doprowadza do szału, Mamoru bywa irytujący, ale mam do tego taki sentyment, że wszelkie wady się nie liczą

Czy fakt, że mi się podobało świadczy o moim braku gustu?:P Co prawda podchodziłam do tego anime z myślą popatrzenia się na przyjemnych oku bishounenów i nie zawiodłam się:)
Naprawdę mi się podobało. Trochę zakończenie nie takie, te walki jakieś mało emocjonujące i ciekawe i tak nijako się to zakończyło… nie jestem zaspokojona. Ogromnym plusem tego anime jest Luka, uwielbiam go:)

Parę razy miałam ochotę pogryźć telefon za Sodoma w wersji ludzkiej, jego widok, zachowanie i głos budził we nie chęć mordu.
Jak również ciągłe wzdychanie, omdlewanie i płakanie… od polowy serii po prostu śmiałam się z tekstów Yukiego… jego zachowanie byłoby w porządku (w miarę) gdyby był dzieckiem albo babą…

Kolejne co mnie wkurzało to bohaterowie, no więcej ich już nie mogło być? co chwilę pojawiał się ktoś nowy, a jego obecność była do niczego niepotrzebna i nic nie wnosiła… pomijając fakt, że wszyscy wyglądali tak samo. Wyróżniały ich od siebie tylko fryzury.

Liczyłam na jakieś pogłębienie relacji Shuseia i Hotsumy, bardzo ich polubiłam, pomijając fakt, że jestem strasznie, okropnie zawiedziona, że Yuki nie przypomniał sobie poprzedniego wcielenia, tak mi żal Luki!

Ale nie tracę nadziei i liczę, że będzie druga seria, która nieco rozjaśni bardziej usatysfakcjonuje.

Pierwszy opening to bajka, byłam zachwycona, muzyka w anime w ogóle m nie przeszkadzała, wręcz przeciwnie. Ale to moje skromne zdanie:)

Polecam wielbicielom ładnej kreski i bishounenów, byle nie podchodzić do tego ze zbyt wygórowanymi ambicjami.