Tanuki-Anime

Nie mogę ocenić filmu negatywnie, ze względu chociażby na to, iż przed pierwszą jego emisją czekałem nań niczym Żydzi na Mesjasza. Emocje wzbudził we mnie ogromne ( zasługa Hypera i braku netu w ówczesnym okresie ). Grafika jest dobra, choć rendering momentami denerwuje. Dźwięk… fakt, jest nieco gorszy. Brakło mi utworu „Bratja” który był jednym z najlepszych w serii. Co do fabuły, to faktycznie jest ona zakończeniem całkiem niegłupiej serii telewizyjnej, która, pomijając rozbieżność z mangą, robi wrażenie. Fakt faktem że nie był to koniec jakiego oczekiwałem, no ale i tak było miodzio:). Podsumowując, dałbym siedem na dziesięć, ale wyłącznie z sentymentu. Ocena obiektywna oscyluje w granicach piątki.

Niczym perła pośród bezkresnego morza przeciętności. Więcej chyba mówić nie trzeba.

Oglądając Kure­‑nai miałem z początku wrażenie, że czegoś nie jestem w stanie wyłapać, albo załapać, jednakże z czasem odkryłem, że to moje przyzwyczajenie do, pozwolę sobie użyć stwierdzenia „pospolitych” serii częściowo zaćmiło mi percepcję. Jednak już po paru odcinkach zdołałem się dostosować i muszę powiedzieć, że to anime zaskoczyło mnie bardzo pozytywnie. Grafika na wysokim poziomie ( czasami tylko przeszkadzały mi włosy bohaterek ), dźwięk taki sobie, choć ujdzie, fabuła też niezła, ale zdecydowanie najciekawsi byli bohaterowie, szczególnie mała Murasaki. Nie będę się bardziej rozpisywał, bo lepiej poznać wszystko samemu. Polecam

Postacie Horo i Lawrence'a polubiłem od razu, za ich humor i ciekawe dialogi które między sobą prowadzą. Oczywiście nie sposób odmówić uroku tak naszej Mądrej Wilczycy, jak i Norze ( wybaczcie za koślawą adaptację ) która wręcz idealnie dopełnia głównych bohaterów. Wyczekuje drugiego sezonu z niemałym zainteresowaniem. Polecam gorąco.

Żal za serce ściska gdy człowiek uświadamia sobie, że coś co tak go pochłonęło już się skończyło. Ta seria z pewnością nie posiadała wartkiej akcji czy wydumanej fabuły. Opowiadała o życiu ( może i nie zwyczajnym ) i robiła to w sposób właśnie życiu właściwy: powoli, smakując każdy jego kęs, każdą chwilę i zachwycając się nawet najmniejszymi jego aspektami. Gorąco polecam osobom które umieją cieszyć się błahostkami i powszechnością otoczenia, słowem tym, dla których świat jest cudem samym w sobie. 10/10 i prośba o więcej tak dobrych serii.

Czyż istnieje coś podobnego, coś, co mogłoby się umywać do tej niemal poetycznej gloryfikacji życia nas samych? Ten delikatny uśmiech który pozostaje przez cały czas oglądania, ten spokój wewnątrz nas samych już po seansie… Tego się nie da opisać. Ludzie mówią, że nie będę miał czego wspominać. Bzdura! Niech zobaczą, to uwierzą.

Jaka szkoda, że to tylko bajka ( moze i piękna, pełna uroku, ale jednak bajka ). Człowiek chciałby poznać tych wszystkich ludzi i żyć pośród nich z uśmiechem na ustach i lekkim sercem. Doskonale odpręża, nastraja nieco nostalgicznie i uwidacznia „magię” życia.
Nieodmiennie wspaniała!

Jeszcze nie widziałem równie spokojnej i pogodnej serii, opowiadającej w zasadzie tylko o codziennym życiu bez jakichś udziwnień czy niesamowitych zwrotów akcji jak to niekiedy a miejsce w anime. Ponadto ta seria udowadnia jedną rzecz: jeśli ma człowiek pomysł, to zrobi cudo z wszystkiego, choćby najzwyklejszej rzeczy. Wręcz pokochałem podejście do życia Akari, tą radość z najzwyklejszych zdarzeń i pozytywne nastawienie do innych. Mieć kogoś takiego obok siebie to największe szczęście, bo pozwala zrozumieć, czym tak na prawdę człowiek powinien się kierować. Niczego nie można również ująć Alicji, która niczym starsza siostra i matka zarazem wspiera naszą bohaterkę i jest jej ostoją.
Reszta rusałek też jest bezbłędna i naprawdę chciałoby się, żeby tacy ludzie, takie miejsce istniało w rzeczywistości. To anime zdecydowanie pomaga odzyskać wiarę w ludzi.
Gorąco polecam!

I pomyśleć, że kiedyś się to oglądało z wypiekami na twarzy, czekając z niecierpliwością na kolejny odcinek ( to, że nie było nic lepszego to inna kwestia ). Dziś nie wzbudza już tak gorących emocji, ale miłe wspomnienia pozostają. Za oryginalność i za właśnie dobre wspomnienia 8/10. Szczerze polecam, ale raczej dojrzalszym widzom. Młodych to raczej nie zainteresuje, choć mogę się mylić.

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej serii, choć nie ustrzegła się kilku wad. Poza tym najlepsze były dla mnie odcinki ciągnące fabułę zwykłego Clannada, bo było się jeszcze wtedy z czego pośmiać, a w After Story… no cóż, płacz i zgrzytanie zębów. To tyle:)

Może i stare, może i nie całkiem realistyczne, ale i tak warto obejrzeć. Choćby po to, by przekonać się na czym bazują późniejsze produkcje:) Polecam

Tym razem krótko: dobre, choć poprzedniczka lepsza. Oglądać, a jak nie… to nie:)

Pisanie czegokolwiek o tym anime nie ma sensu, bo wydaje mi się, że każdy kto to obejrzał wie co czuje. Bardzo, bardzo rzadko zdarza się coś równie pięknego i godnego polecenia jak ta produkcja. Jest niesamowicie smutna, lecz jednocześnie piękna. Jeśli człowieka nie rusza coś równie wybitnego, to chyba już nic na niego nie podziała. Polecam, ale raczej ludziom, którzy widzą w anime nie tylko rozrywkę ( nie żeby było to coś złego, broń Boże ), ale też, a może przede wszystkim… poezję.

Jestem tuż po obejrzeniu trzeciego odcinka i muszę powiedzieć, że druga seria faktycznie jest nieco przeładowana wydarzeniami. Przydałoby się, tak z dziesięć odcinków więcej żeby to wszystko ładnie poukładać. Ale wróćmy do meritum. Pominę sprawy techniczne, bo dźwięk i grafika prezentują ten sam poziom co w poprzedniej serii ( no, może pomijając utwór, towarzyszący ostatnim momentom 25 odcinka ). Co do fabuły… jestem nieco zagubiony. Z początku myślałem sobie:  kliknij: ukryte  fajnie, Zakon wraca do gry, później: Co ten Lulu wyrabia, można przecież załatwić to inaczej!, następnie: Jemu chyba kompletnie odbiło!, ale na sam koniec, po ujawnieniu wszystkiego, łącznie z, trzeba przyznać, wybitnym planem ( to nie subiektywna gloryfikacja, tylko szczera wypowiedź ) pogodzenia ludzi. Ostatecznie Lulu osiągnął co chciał i to w bardzo ładnym stylu, jednocześnie odpokutowując za własne grzechy. Naprawdę świetny koniec, ale co ważniejsze daje do myślenia. Bo która droga jest tak naprawdę właściwa, ile ofiar trzeba ponieść, aby otrzymać szczęście? Pozornie otrzymujemy na to pytanie odpowiedź, ale decyzja jest w naszych rękach. I na zakończenie dodam tylko drobną uwagę wytrącającą z klimatu całej wypowiedzi: z czego oni do diabła chcą robić trzeci sezon?!

Zamaskowano spoilery.
Moderacja

Bardzo dobre anime, tak pod względem grafiki i dźwięku ( choć opening i ending nie są jakieś szczególnie zachwycające ) jak i fabuły. Fakt jest faktem, że główny bohater jest osobą niezwykle pompatyczną i tak też się wypowiada. Nie wiem dlaczego, być może w tym co powiem poprze mnie parę osób, ale miałem wrażenie że wypowiedzi a także zachowanie Lulu trąciło mi ( i to bardzo mocno ) Giaurem, Konradem Wallenrodem czy Kordianem. Gestykulację też miał niezwykle teatralną ( czyt przesadzoną ). Nie, żeby były to wady, ot po prostu widać takie rzeczy. Polecam, choć osobiście dałbym 8\10

Dawno już nie czułem się tak dobrze oglądając anime. Spokój, taki przyjemny, głęboki i szczery. Świetny jest też humor, taki naturalny… Nie muszę nic więcej chyba mówić, prawda? Gorąco polecam, szczególnie przed snem.:)

Zdecydowanie bardzo dobry odcinek, świetny zarówno na początek, jak i na koniec serii, choć osobiście uważam, że lepiej najpierw obejrzeć serię Tv. A ja wciąż chciałbym wiedzieć, jak ma na imię „nasza” Kino…:)

Niby nie jest to zły film, ale jak tylko zobaczyłem render ocena opadła u mnie o punkt. Przecież to w ogóle nie pasuje do tej serii! Nieco dziwnie się czułem obserwując zachowanie Kino ( możecie uznać że się czepiam ), zupełnie jakby była inna osobą ( chodzi o scenę przy obiedzie ). Ogólnie nieźle, ale zdecydowanie nie tego się spodziewałem.

A mimo to i tak muszę powiedzieć: piękne, genialne, wspaniałe, poruszające, inteligentne i z klasą! Słowem wszystko naj! Co prawda ostatni odcinek wzbudził we mnie mały niepokój, ale na szczęście skończył się dobrze. Muzyka bardzo miła dla ucha, grafika mimo braku wodotrysków bardzo przyjemna, no i oczywiście sama Kino i Hermes zasługują na osobną pochwałę. Niezmiernie podoba mi się filozoficzny element zawarty w serii, a pytanie „Dokąd zmierzasz podróżniku?” jest w zasadzie parafrazą życia. Cudne. Polecam wszystkim i każdemu z osobna!

Fakt że anime nie jest jakoś wibitnie dobre, ale z drugiej strony miało też swoje zalety. Wyjątkowo dziwny wydał mi się pomysł na środkowe odcinki ( oglądałem to dawno temu, jako jeden z pierwszych tytułów )a zakończenie, tak jak to ujął recenzent jest co najmniej dziwne. Ogólnie rzecz biorąc: nieźle, choć mogłoby być choć troszkę lepiej.

Obejrzałem air'a i szczerze mówiąc mam mieszane uczucia. Z jednej strony seria potrafiła przyciągnąć i wzruszyć, za to ją cenię. Jednakże, nazwijcie mnie prostakiem, nie rozumiałem co takiego wspaniałego jest w fabule, czy bohaterach.
Co do grafiki, to fakt, potrafiła zachwycić, ale projekty twarzy bohaterek, nieważne których, były dla mnie kiepskie, zbyt pyzate ( tak to się mówi? ). Podobni miała się sprawa w Kanonie, ale tam mi to aż tak nie przeszkadzało.
Co do muzyki zaś… Dobra, oglądałem wersję z kiepską jakością dźwięku, ale i tak, z ręką na sercu, muszę powiedzieć, że czegoś takiego nie idzie strawić. Wciskanie do takiej historii jpopu ( de facto nie najlepszego ) to chybione posunięcie, ale nie tylko opening i ending kuleją. Cały soundtrack można spokojnie określić słowem „dno”. Przepraszam jeśli kogoś te słowa uraziły, ale innego określenia nie użyje. Dla porównania Clannad, którego odcinków widziałem zaledwie cztery jest nieporównywalnie lepszy, nie wspominając już o fantastycznym endingu, który pasuje do całości idealnie i jest najzwyczajniej śliczny.
Ogólnie rzecz ujmując, dałbym serii najwyżej 7.

Bardzo dobre anime o poważnej i de facto trudnej tematyce. Moim zdaniem szkoda, że ma tylko 13 odcinków ( dobrego nigdy za wiele ), ale i tak jest się z czego cieszyć ( drugą serią oczywiście:) ). Jedyna naprawdę poważna wada związana z tym tytułem, to trudna jego dostępność, jeśli oczywiście nie zamierzamy go kupić, czyli jednym słowem większość fanów może się zdeczka zdenerwować z powodu niskiej liczby dostępnych źródeł, a i te nie są , niestety najwyższych lotów. Ale i tak gorąco polecam

Jedno z najlepszych… wróć, najlepsze anime jakie dotąd widziałem. Uczucia są rzeczywiste, podobnie jak dylematy bohaterów, a kompletnie powaliło mnie na kolana wyznanie miłosne Riki (chodzi mi o jego formę). Pełna dziesiątka i zgrzyt zębów że nie ma już więcej. Szkoda. Obejrzeć warto, chociażby po to, by uronić łezkę lub dwie. Polecam każdemu.