Tanuki-Anime

Heh, jak nie lubię melodramatów, tak ten odcinek zielarki baaardzo mi się spodobał. Znam mange, jednak to wersja animowana wywarła na mnie wręcz piorunujące wrażenie. I jakie to poetycko­‑przekombinowane (na chińską modłę), zamiast powiedzieć cokolwiek wprost – zwiędła niebieska róża.

Po drugie, film powstał na bazie powieści z 2006 roku i jest (jak ktoś ładnie napisał) „duchowym sequelem” anime Yojouhan Shinwa Taikei, jednak znajomość tej serii nie jest wymagana, by nadążyć za wydarzeniami.

Właściwie Yojouhan Shinwa Taikei, Yoru wa Mijikashi Aruke yo Otome i Wehikuł Tatami to ta sama historia opowiedziana na kilka różnych sposobów (poszczególne wariacje różniśą się tylko pewnymi szczegółami). Jeżeli komuś się ta seria spodobała, warto obejrzeć też Mind Game.

dobrze było miło się zaskoczyć

Mnie też pozytywnie zaskoczyło. Przyzwoite anime z trochę smutnym (może raczej słodko­‑gorzkim?) ale pasującym do całości zakończeniem.

Początek bardzo stonowany (imo przesadnie)

Ten pierwszy odcinek był po prostu nudny.

Tak jak tam na dole napisałem ↓, od pierwszego odcinka, aż do samego końca nic się nie zmieniło. Ten sezon był po prostu nudny.

Początek bardzo stonowany (imo przesadnie)

Ten pierwszy odcinek był po prostu nudny.

Jak przystało na film pełnometrażowy bardzo ładna, momentami zapierająca dech w piersiach oprawa wizualna. Muzyka już „tylko” ładna, oczywiście wiele tutaj zależy od gustu. Fabularnie średnio… zakończenie jak dla mnie mało konkretne.

Zawsze mnie ciekawiło skąd w japońskich „bajkach” temat cyfrowego/technologicznego eskapizmu jest tak często wałkowany, od Lain przez fenomenu SAO, po wysyp Isekajów z fabułą w wirtualnym świecie.

 kliknij: ukryte  Co ma wspólnego Isadora z Bolero Ravela i Niżyńskiej?

Ja tam się strasznie wynudziłem. Nawet pierwowzór niezbyt mi się podobał, a w filmie trochę rzeczy zmienili.

Krótko pierwsze wrażenia. Oprócz drażniącego cg w openingu jest ok. Postacie wyglądają zupełnie jak w pierwowzorze, czyli jak w mandze. Wygląda na to, że w miarę zgrabnie trzymają się materiału źródłowego.

A manga jest naprawdę dobra, z momentami obłędną kreską w niektórych scenach.

To „zakończenie” właściwie tylko z nazwy, tak jakby twórcy nie potrafili definitywnie postawić kropki nad i, zamknąć wszystkich wątków. Zaczęło się intrygująco, w miarę rozwoju fabuły zbudowano dość skomplikowany świat przedstawiony: kliknij: ukryte  sny, Eros/Tanatos (freud), hipoteza istnienia równoległych światów, sztuczna inteligencja aspirująca do człowieczeństwa (Frill, Neiru), wszystko to dziwacznie przemieszane i powiązane z głównym tematem – problemami z dorastaniem i samobójstwami nastolatek. Ostatecznie żaden z tych elementów nie doczekał się głębszej refleksji, ani sensownej konkluzji. Powstała trudna do strawienia zupa­‑śmietnik, wybijająca się tylko ładną oprawą audiowizualną. Też obniżam ocenę do (niech już będzie) 4/10 po tym ostatnim odcinku, który okazał się właściwie stratą czasu – połowa to niepotrzebne streszczenie całej serii.

Wystarczy porównać tę klapę do Odd Taxi, które też zaczęło się intrygująco, podobnie w miarę rozwoju fabuły poruszono mnóstwo różnych wątków, tylko tam jakoś udało się w świetny sposób wszystko domknąć. Wraz z oszczędną, ale estetyczną oprawą audiowizualną i zgrabnym (też właściwie otwartym) zakończeniem w kontraście do Wonder Egg Priority wręcz krzyczy – tak to się robi!

Bardzo niepokojące zakończenie… jednocześnie w mistrzowskim, moim zdaniem, stylu. Dawno nie dałem 10/10, ale Odd Taxi w pełni zasługuje na dychę.

Jeżeli ktoś ma ochotę zaznajomić się z VN, do końca tygodnia na GOG można zgarnąć za darmo pierwszą część (Higurashi When They Cry Hou – Ch.1 Onikakushi), pozostałe części są za jakieś grosze w promocji.

Widzę, że jesteś dumny ze swojego komentarza. Ale może wyjaśnisz z czego?

Z tego, że Tanuki usunąłeś z zakładek? Przerost formy nad treścią, ale przed kolegami będziesz szpanował, jaki to ty (specjalnie z małej litery) masz wspaniały gust i rozeznanie jeżeli chodzi o anime. Może byś lepiej wykorzystał swój wolny czas, zamiast pisać komentarze na stronie którą uważasz za Elektrode dla fanów orientu?

aspekt cielesny chyba też całkowicie nie istnieje, nie pamiętam, by nawet dali sobie buzi

 kliknij: ukryte  Co z „legendarnym” chapter 16.5? Tylko nie jestem pewien czy należy do kanonu. Niech SAOznawcy się wypowiedzą. :P

Protagonista to taki Shinji­‑kun, klonują go do tych anime w większych ilościach niż Ayanami Rei. Oprócz tego mamy nastolatki, szkolne życie w jakimś liceum, supermoce, ogólnie na pierwszy rzut oka – nuda. Strasznie to wtórne.

A to ciekawostka. Tylko dlaczego w anime zrezygnowali z tej chociaż odrobiny logiki? Nie wiem, choć się domyślam.  kliknij: ukryte  Tanie efekciarstwo i przedramatyzowanie, lepiej się sprzedaje na ekranie?

Bardzo dobrze że wyjdzie drugi sezon, być może rozwieje moje wątpliwości co do tego anime, o których już pisałem. Na razie pozostanę sceptyczny i powstrzymam się od oceny, jednak uważam, pomimo wątpliwości co do jednoznacznej oceny pierwszego sezonu, że jak najbardziej warto obejrzeć Beastars.

Powiem tak. Banana fishem zaśmierdziało jest niejako uzasadnione, oto Legosi i Gouhin, niczym Ash i Blanka ot tak zamiatają przeważające siły wroga. Jeżeli to co piszesz jest prawdą, chyba jeszcze bardziej obniżę ocenę. Zbudowano w miarę fajny świat przedstawiony (konflikt pomiędzy roślino- i mięsożercami, bohaterowie, itd.) po to żeby wprowadzać, jak dla mnie, absurdalne udziwnienia dotyczące głównego bohatera? Nie kupuję tego.

Przeważa zachwyt nad tym anime, no i było całkiem fajnie, aż do:  kliknij: ukryte  Mafia. Porwanie. Bohaterski bojfrend kontratakuje. Bohaterski bojfrend ratuje. Z rąk potężnej mafii? Akcja krzywa, niczym z mang mojej ulubionej Mayu Shinjou.

Brutalnie i krwawo. Fabuła wyjątkowo okrutnie poczyna sobie z postaciami drugoplanowymi. Pytania o dylematy moralne autentyczniej wypadają w wykonaniu polityka, Itsukiego,  kliknij: ukryte  niż wymachującej zakrwawioną siekierą Magase. Nadal mam mieszane uczucia, zwłaszcza że fabuła pozostawia trochę do życzenia w przypadku wątku politycznego jak i kryminalnego, zwłaszcza główna antagonistka z jej niezrozumiałym bełkotem kierowanym w stronę głównego bohatera wypada… no tak średnio bym powiedział, tak średnio.

Faktycznie, jeżeli chodzi o wygląd to wykapany Cars, jednak ideowo tworzy tę swoją komunę w niezbyt pokojowy sposób – czyli Cars­‑Komunista?

Dzień dobry, przyszliśmy (a raczej przyszłam) popełnić panu samobójstwo! Muszę przyznać – zaczyna się intrygująco, jednak mam wrażenie że twórcy zbyt szybko uchylili rąbka tajemnicy w sprawach dotyczących śledztwa, i głównego wątku. Nastrój tajemnicy, wręcz grozy trochę prysł, jednak na pewno warto kontynuować seans po tych pierwszych trzech odcinkach. Jak na razie ciężko powiedzieć, może być z tego niewypał, średniak, lub naprawdę bardzo dobra seria.

Od człowieka­‑pora powoli dostaję już niestrawności. Zobaczymy w końcu tak dla odmiany co tam u tarzana­‑komunisty?

Człowiek­‑por zamierza odbudować obróconą (dosłownie) w gruzy ludzką cywilizację. Fascynujące założenia fabularne, a myślałem że nic mnie już nie zdziwi w shounenach.

Wydawałoby się że Princess Tutu to kolejna infantylna seria z gatunku Magical girls, co na pierwszy rzut oka potwierdza styl graficzny i fabuła skupiająca się na sercowych rozterkach uczennicy szkoły baletowej. Jednak oglądając, a przede wszystkim wsłuchując się uważniej od razu można dostrzec nawiązania do klasyki baletu. Fabuła czerpie garściami z baśniowych motywów występujących w baletach, do których nawiązuje czasami wprost (Drosselmeyer – Dziadek do orzechów, książę Zygfryd – Jezioro łabędzie), zresztą motywy te można wymienić jednym tchem – przenikanie się ze sobą snu i jawy, świata fantazjii i szarej rzeczywistości, księżniczki i książęta (princess Tutu i princess Kraehe, czyli Odette i Odile), nieszczęśliwa/tragiczna miłość, demoniczne zwierze jako symbol i personifikacja zła (król myszy – Dziadek do orzechów, puchacz – Jezioro łabędzie), magia, diaboliczny, a jednocześnie groteskowy i ekscentryczny Drosselmeyer. Oczywiście jest tego znacznie więcej, każdy odcinek nawiązuje do innego baletu/opery/motywu zaczerpniętego z muzyki klasycznej (co jest wyszczególnione w niemieckojęzycznych podtytułach). Dopiero oglądając princess Tutu po raz trzeci zainteresowałem się tym dokładniej, wcześniej ceniłem to anime za niezłą fabułę (tylko na pierwszy rzut oka dziecinną) i świetną muzykę, balet traktując niejako po łebkach, okazuje się że w warstwie nawiązań to prawdziwy majstersztyk – zastanawiałem się nad zmianą oceny na 10/10, ostatecznie ląduje w ulubionych z mocnym 9/10.

 kliknij: ukryte  Powtarzające się motywy muzyczne:
Mytho – Dance of the sugar plum fairy Dziadek do orzechów
Ahiru – Little Overture Dziadek do orzechów
Drosselmeyer – March of the Toy Soldiers Dziadek do orzechów
Edel – Musique des automates Coppelia
Szkolny zegar – Waltz of the Hours Coppelia
Chyba mój ulubiony motyw:
Kraehe – Gymnopédie No.1 Erik Satie

Twórcy SAO lubią tanie zagrywki na uczuciach widza ale przynajmniej robią to dobrze.

Jasne, cytując klasyka – „poruszające to jak klapa od śmietnika”. Alicyzacja od pierwszej poważniejszej walki (z goblinami w jaskini) jest pełna absurdów, tanich oklepanych chwytów znanych z poprzednich odsłon SAO, naprawdę spodziewałem się czegoś więcej po niby najlepszym arcu sztuki miecza na linie. Niestety, wygląda na to że SAO zawsze ssało.