Tanuki-Anime

Poza tym wkleiłeś tylko zdrobnienie od głównego słowa, co jest dość mało błyskotliwe.

Czasami jestem leniwy. Nie zawsze też chce mi się też dyskutować z najwyraźniej agresywnymi osobnikami w internecie. Nie rozumiem tej krucjaty, narzucania ludziom żeby koniecznie pisali o lekkich nowelkach „książka” czy „powieść”. Termin „light novel” nie powstał przez przypadek, najwyraźniej literatura tego typu czymś się wyróżnia, ma swoje charakterystyczne cechy. Poświęciłem jeden wieczór na przeczytanie takiego dzieła, w każdym razie jednej jego części i dochodzę do wniosku, że obok, powiedzmy, klasycznej powieści to nawet nie stało. PPPP – prosta narracja, proste dialogi, proste opisy, prosta fabuła, ot takie lekkie czytadło. Nie władam językiem angielskim na jakimś wybitnym poziomie, jednak bez żadnego problemu rozumiałem absolutnie wszystko, nawet jeżeli momentami (chociaż bardzo rzadko) brakowało mi znajomości słownictwa, wystarczył sam kontekst. Najbardziej przypominało mi to młodzieżową, anglojęzyczną książeczkę, którą dostałem wiele lat temu na koniec gimnazjum za jakieś osiągnięcia w nauce z języka angielskiego. Termin „nowelka” używany w tym kontekście nie jest może super precyzyjny, ale całkiem dobrze pasuje, każdy wie o co chodzi. Dla mnie będą to po prostu lekkie nowelki, zresztą każdy może sam poczytać i podejrzewam że dojdzie do podobnych wniosków.

[link]

Nie pamiętam już zbyt dobrze mangi, ale  kliknij: ukryte  czy przypadkiem Mio nie była tam tylko epizodyczną postacią, zresztą szybko uśmierconą?

Prawdę mówiąc, gdyby zrobili jak piszesz, to ta nowa wersja bardzo straciłaby w moich oczach :D

Niby dlaczego to aż tak złe rozwiązanie? ;p

Ciekawi mnie też, kim jest ta dziewoja z openingu.

Uwaga: spoiler­‑spekulacja. Nie czytać, jeżeli ktoś nie chce sobie popsuć zabawy.
 kliknij: ukryte  W grze na ps2 Blood Will Tell: Tezuka Osamu's Dororo, ta dziewoja to… Dororo. Z tym że jest opętana przez ostatniego, najpotężniejszego demona, którego Hyakkimaru musi pokonać, żeby odzyskać swoją ostatnią część ciała. Oczywiście jest na to inny sposób niż zabicie Dororo. Pozostaje kwestia czy twórcy anime zainspirowani fabułą zawartą w grze, zekranizują to w anime, oglądając uważnie opening prawdopodobieństwo, że skorzystają z tego pomysłu, wydaje się bardzo duże.

Roboto Roboto Kazoku ♫

Chyba się nie zrozumieliśmy, nie łapiesz sarkazmu :) Następnym razem takie „miażdżył” zawsze będę wsadzał w cudzysłów. To nie miejsce na dyskusję o takiej tematyce, lepiej zakończyć ten wątek zanim wejdzie moderacja cała na biało.

Mitologia słowiańska została wypalona ogniem przez kościół katolicki

Bo ten zły kościół zawsze miażdżył inne kultury zwłaszcza przez Interpretatio Christiana, czy metodą inkulturacji.

Nic dziwnego że anime jest tak marne, skoro pierwowzór to takie solidne  kliknij: ukryte  2/10.

Moim zdaniem ocena mocno zawyżona wobec tego, co reprezentuje sobą ten gniotek. Gdy już myślisz, że gorzej być nie może, wtedy wchodzi FLCL Alternative, całe na biało – już gniot, a nie gniotek.

Nawet Judasz jest na swoim miejscu. Widać napracowanie.

Tak dziwacznej wariacji „Ostatniej Wieczerzy” to ja jeszcze nie widziałem.
10/10

Transhumanizm, mechy, nastolatki, kosmici, prastara cywilizacja, reinkarnacja, taka sytuacja… Wszystko to już było, niby wszystko to już widziałem. Zakończenie w stylu TTGL. Całkiem przyjemny i pasujący do całej serii opening. Przeciętniak, który jednak wyjątkowo fajnie się ogląda. 5/10

Luźna dygresja nie związana z anime.

Cierpienie można podzielić na emocjonalne i fizyczne. Fizyczne jest baaaardzo ograniczone.

Naprawdę zabolało mnie Twoje twierdzenie. Idź do pierwszej lepszej poradni leczenia bólu i powiedz to anestezjologom. Wykreśliłbym kilka „a” choćby z szacunku dla tych lekarzy i ich ciężkiej pracy. Takie organizacje jak IASP (Międzynarodowe Towarzystwo Badania Bólu) nie powstały bez powodu, a już na pewno nie dlatego że cierpienie fizyczne jest bardzo ograniczone. Nie ma paskudniejszej rzeczy niż uporczywy, oporny na leczenie ból, w tym kontekście – fizyczne cierpienie.

Seria ze wspaniałą oprawą graficzną i fenomenalną muzyką, gorzej z fabułą i postaciami, miałem wrażenie że podobnie jak w przypadku „Pingwinów” (Mawaru Penguindrum), „Misie” zaliczają tutaj duży spadek jakości w drugiej połowie, właściwie od ósmego odcinka. Zbyt duże nagromadzenie symboliki, przenośni które chyba zwyczajnie mnie zmęczyło, chaos jest o tyle większy o ile seria jest krótsza niż Utena i Penguindrum, odniosłem wrażenie że formuła 12 odcinków to za mało jak na tę historię. Grafika i muzyka to prawdziwy miodek, szczególnie oprawa muzyczna (dlaczego tylko 7/10? Shock! Kuma Shock!) wraz z najdziwniejszym wykonaniem Ave Maria jakie kiedykolwiek miałem przyjemność (?) usłyszeć, łyżką dziegciu pozostaje fabuła i postacie. Z „popłuczyn” (to chyba zbyt pejoratywnie nacechowane słowo, jednak nie potrafię znaleźć lepszego) po Utenie Yuri Kuma Arashi to chyba najsłabsze anime, najlepszy jest moim zdaniem Star Driver posiadający wiele cech wspólnych, podobną grafikę, oprawę muzyczną na najwyższym poziomie, ale przede wszystkim lepszą fabułę.

 kliknij: ukryte  Ishida nie ciągnij tak za ten cewnik bo nie będziesz czym miał spłodzić różowowłosych bachorów! Zresztą ludzie nie mają włosów w takim kolorze. Poza tym wyjąca aparatura powinna zaalarmować jakąś pigułę czy lekarza. I jak zawsze musi być samobójstwo/próba samobójcza – wizytówka Japonii. Oprócz tego film spoko, wycięcie wątku kręcenia filmu wyszło fabule na dobre, wygląda to jakoś zgrabniej niż w mandze.

Scena z ostatniego odcinka gdzie Matsuda w trakcie wydawałoby się spokojnej i nieco nudnej opowieści o swoim życiu wymienia porozumiewawcze spojrzenie z Konatsu tłumaczy wszystko, otóż… kliknij: ukryte  To Matsuda jest ojcem Shinnosuke! To Matsuda podstępnie zamordował Miyokichi i Sukeroku, gdy ten zdecydował się ostatecznie zerwać z Rakugo! To Matsuda podpalił teatr w którym podstarzały Bon­‑Yakumo odgrywał Shinigami, ostatecznie zamordował go najprawdopodobniej po prostu dusząc poduszką we śnie. Drobny, niepozorny Matsuda o dobrotliwym usposobieniu, z łagodnym uśmiechem na twarzy i wiecznie przymrużonymi oczami… lecz nie dajcie się zwieść! W tym skromnym, na pierwszy rzut oka przeciętnym człowieku, gdy tylko otworzy on szerzej oczy diaboliczny błysk zdradza ukrytą bestię, bezlitosnego Matsudę­‑Shinigami, gotowego wysłać na drugi świat każdego kto zwątpi w jego ukochane Rakugo, jego jedyny powód do istnienia, sens egzystencji, śmiertelną obsesję. Podsumowując Shouwa Genroku Rakugo Shinjuu to zawoalowana opowieść o zbrodni, mrocznej obsesji, lecz nie każdemu dane jest ujrzeć to drugie, trzecie, czwarte dno…, nie każdy ma odwagę spojrzeć na tę historię z perspektywy przerażającej, paranoicznej obsesji kryjącej się pod maską momentami smutnej i dramatycznej powieści o ostatecznie pozytywnym wydźwięku. Prawda jest jednak inna –  kliknij: ukryte  to historia bezwzględnego Shinigami Matsudy, którego bez wątpienia można nazwać człowiekiem o wielu twarzach (nawiązanie do shinigami i inokori). Dla Pana Matsudy zawsze znajdzie się miejsce w moim zimnym niczym Antarktyka sercu.

Moim zdaniem jako całość (razem z filmem pełnometrażowym) jest wręcz fatalny. Na tyle fatalny że pod wpływem impulsu, irytacji, wystawiłem całokształtowi 1/10, chociaż nie jest to do końca sprawiedliwa ocena. Dla osoby dobrze znającej obie serie Stand Alone Complex i przede wszystkim film z 1995 roku będzie to najprawdopodobniej wielkie rozczarowanie. Odniosłem wrażenie że to wina scenariusza (Pan od Mardock Scramble i Psychocho Pass 2), mnóstwa scen będących nawiązaniami do wcześniejszych GitSów, wykreowanych właściwie na nowo charakterów postaci, kiepskiej muzyki, nadużywania slow motion… mógłbym tak jeszcze długo. Byłbym ciekaw recenzji kogoś komu Arise, Alternative Architecture i nowy film się spodobały – konkretnie co i dlaczego się spodobało.

Dialog na samym początku pierwszego odcinka, czy to jest nawiązanie do Ginga Tetsudou no Yoru? (chodzi dialog dwójki dzieciaków o jabłku)

„Cerotto” nie należy tłumaczyć dosłownie, ma znaczenie przenośne w odniesieniu do osoby to – wymoczek, mięczak. Czyli ksywki wyglądają na dopracowane.

Fango i jego skakanie po dachach, wygląd, strój, zachowanie, ogólnie to potwornie irytująca postać. Jakby z zupełnie innej bajki. Liczyłem że po tym jak oberwał prymitywnym koktajlem mołotowa już się nie pojawi albo po prostu go wyeliminują w drugim odcinku. Tymczasem twórcy anime najwyraźniej uparli się na więcej czasu ekranowego dla tej postaci… jak dla mnie im więcej Fango tym niższą ocenę wystawię 91 days.

Pewnie przez architekturę, to jakaś portowa mieścina z niższą zabudową która faktycznie wygląda jak włoskie miasteczko, i przede wszystkim przez imiona bohaterów. Taki zamysł twórców, tłem głównej osi fabularnej czyli zemsty głównego bohatera jest najwyraźniej rywalizacja rodzin mafijnych o korzeniach włoskich. A może to mafijna wojna wybije się na pierwszy plan? Cóż, okaże się z czasem.

Mamy tutaj zupełnie inne założenia świata przedstawionego. W gangsta były to – bliżej nieokreślone miasto, bliżej nieokreślone supermoce, jakieś rodziny mafijne i miotający się w tym bajzlu główni bohaterowie. W 91 days wszystko jest nakreślone bardzo konkretnie:

Stany Zjednoczone w czasach prohibicji, gdzie w miejscach kontrolowanych przez gangi alkohol leje się strumieniami. Młody Avilio, który z powodu mafijnych porachunków siedem lat wcześniej stracił całą rodzinę, po otrzymaniu tajemniczego listu postanawia się zemścić.

Co prawda historia rozgrywa się w fikcyjnym mieście, za to realia epoki w pierwszym odcinku wyglądają na świetnie odwzorowane, począwszy od pojazdów (stare Fordy A i T) po broń (Thompson w rękach Fango). Żadnych bzdurnych supermocy tylko brutalna siła pięści, noże, ewentualnie broń palna. Co jeszcze rzuciło mi się w oczy – napis „Glenlivet” na destylarni Corteo, ładnie odwzorowana deska rozdzielcza Forda A w openingu, wszechobecna whisky w słojach, widać że twórcy dbają o detale. Do tego klimatyczna muzyka… daję temu anime kredyt zaufania. Duży kredyt zaufania za te drobiazgi, zobaczymy co zrobią z fabułą.

Moc Josuke, czyli jego Dajmonda można właściwie uznać za wadę. Wiadomo że fabuła będzie teraz oszczędzać głównych bohaterów, wiadomo że walki będą trochę bardziej na luzie – chyba że ktoś na celownik weźmie samego Josuke. Ciężko też logicznie wytłumaczyć jak wskrzesili, no powiedzmy wyleczyli Okuyasu, cała scena miała mniej więcej taki wydźwięk „ach co za idiota, niczego się nie nauczył, to co wskrzeszamy/leczymy go?” w kontraście do przerażenia Koichiego. Tego fragmentu nie mam zamiaru bronić, zresztą pisałem że tak potężna lecząca moc to wada, ciężko teraz zabić któregokolwiek z bohaterów skoro mają pod ręką cudowną moc Josuke. Morioh to w dużej części dziwaczna parodia poprzednich odsłon Jojo (przynajmniej ja to tak odbieram) niż starcie potężnych Stand userów, dziur logicznych będzie na pewno więcej, ja po prostu nigdy nie analizowałem dokładnie fabuły pod tym kątem. Jeżeli komuś taka formuła nie odpowiada na pewno popsuje to dobre wrażenie jakie zostawiły po sobie poprzednie części Jojo warto więc zastanowić się czy oglądać dalej skoro już na tym etapie aż tak się nie podoba.

Może to zostało powiedziane w mandze, ale w anime zupełnie pominięto jego motywację. Wyglądało to wręcz na misję samobójczą, byle zrobić na złość bohaterom i za wszelką cenę zabić dziadka.

Oglądam to na subach które są horrible:
 kliknij: ukryte  Jotaro hasn't seen my face yet
If I can just kill Joseph…
I'm gonna escape!
I'm gonna get the hell out of here!
Chyba jednak wyraźnie widać jaki miał cel. Jaki jest Akira Otoishi każdy widzi, co prawda działa w miarę ostrożnie i według jakiegoś wcześniej ułożonego planu, jest za to arogancki, ma wybujałe ego co sprawia że nie docenia przeciwnika i kończy się na tym że musi uciekać na zasadzie jakoś to bedzie (nie pierwszy raz zresztą), w końcu na łodzi jest też Jotaro i Okuyasu, to na pewno desperacki czyn (słowa misja samobójcza też w miarę tu pasują, ale cóż – dużego pola manewru, wyboru to on nie miał). To bardzo dokładna ekranizacja więc i tutaj i w mandze ukazali jego cel i motywację z tym że w mandze o ile dobrze pamiętam zastanawiał się też nad przyczajeniem się i kontratakiem, jak widać tutaj chce już tylko uciec.
Czyri Peper to bardzo specyficzny Stand, w dużej mierze zależny od dostępu do energii elektrycznej. Bohaterowie mają szczęście że Morioh to mała mieścina, wygląda jak jakiś kurort nadmorski i siłą rzeczy raczej nie ma tam potężnych arterii przesyłowych do dużych zakładów przemysłowych, czy bloków energetycznych bezpośrednio produkujących energię elektryczną. Strach pomyśleć jak potężny byłby mając „pod ręką” siłownię jądrową… a w Japonii elektrowni atomowych przecież nie brakuje. Ma to swoje zalety i wady, bez energii elektrycznej jest słaby, z dala od sieci przesyłowych zasięgu właściwie nie ma i szybko traci siłę i szybkość. Ma też te swoje bardziej bzdurne moce (teleporty, transport przedmiotów kablami, manipulacja urządzeniami elektrycznymi) ale chyba nie ma co się czepiać skoro są i Standy które zatrzymują czas.
Na koniec dodam tylko że będą Standy jeszcze dziwniejsze, właściwie coraz dziwniejsze, o ile Diamond wa Kudakenai całkiem mi się podobało to po akcji na łodzi w Vento Aureo (kto czytał skojarzy o co mi chodzi) odpadłem chyba na dobre.

Czemu Koichi nie powiadomił Jotaro?

Bo jego Stand ma za mały zasięg. Powiadomił o zwycięstwie dopiero jak łódź dobijała do brzegu.

Czemu Otoishi po przegranej nadal próbował zabić Josepha?

Bo to jedyny Stand user który potrafiłby go odnaleźć zanim zdołałby się ukryć/oddalić z Morioh, przecież Otoishi planował ukryć się by zregenerować siły lub zwyczajnie uciec by ocalić życie.

Okrutnie wyżywacie się na Diamond wa Kudakenai. Co było wcześniej?
 kliknij: ukryte  Głowa Dio strzelająca gałkami ocznymi?
Nazista­‑Cyorg w latach 40 XX wieku?
Transfuzja krwi z pokonanego Dio aby uratować Josepha?
To tak po łebkach, na szybko. Ogólnie dziwi mnie że widownia przygód Jojo nagle zrobiła się wybredna jeżeli chodzi o sens i logikę. Z drugiej strony po części potrafię zrozumieć swoiste zmęczenie materiału bo mnie przytkało gdzieś pośrodku Vento Aureo (komiks, piąta część Jojo), którego nijak nie mogę dokończyć czytać. Aczkolwiek wszelkie akcje są jak na pokręcone standardy Jojo nadal logiczne, łącznie z funkcjonowaniem Czyri Pepera.