Tanuki-Anime

Najsłabszy sezon co nie znaczy ze słaby. Fajne momenty były przerywane nudnymi wstawkami, częściej niż zwykle. Mimo to mam nadzieję na kontynuację. Oglądanie jakim bad­‑assem jest Ains to czysta frajda!

Jestem zaskoczony. Wygląda to na adaptację z niezłym budżetem. Na mangę tylko zerknąłem kiedyś tam i wyglądała ciekawie, a anime najwyraźniej jest dosyć „poważną” adaptacją: krew jest, grafa jest (fajne animacje i kreska). Całość robi naprawdę dobre wrażenie jak na Isekai. Na plus, że bohater to 37 latek (choć prawiczek, bo gagi z płcią przeciwną muszą być oczywiście no i głos dzieciaka mu dali) i jest to wszystko z jajem.

Może być najmocniejsza pozycja sezonu, byle tylko utrzymali poziom, a nie zamknęli głupio po 12 odcinkach…

PS: Jedyny zgrzyt to, że bohater ogarnął koncepcje mikstury życia tak szybko. Ja wiem, że w naszych czasach jesteśmy przesiąknięci grami, ale to wdrażanie bohatera do „innego świata” (rodem z RPG) powinno być mniej oczywiste… niech bohater od razu stwierdza „o jestem „grze”, po co stwarzać pozory.

Nie było tak źle. Widać, że seria niedoinwestowana, ale to jedna z tych słodko­‑gorzkich (właściwie to bardziej gorzkich) przygodówek z wyrazistymi postaciami, które przyjemnie się ogląda. Ale znając ten fragment historii Japonii, raczej czego innego nie można się było spodziewać…

Słabe to CGI. Ale odcinek fajny. Cały czas się zastanawiam czy w serii (mając na myśli także LN), pojawi się ktoś kto zagrozi Ainsowi. Na razie to niby była Shaltear, Ains wspominał nawet, że osobiście z nią walczy i nawet on nie wiedział czy wygra o ile dobrze pamiętam…

Ta seria zasługuje na więcej…

Muszę to dropnąć. Czasu coraz mniej, a robi się z tego tasiemiec. Seria jest przyjemna, ale z tego co doczytałem jest przewidziana na 50+ odcinków, więc czas odpuścić…

Nawet spoko. Sztampowe, ale raczej z tych na plus. I raczej zamknięte jako całość więc to też się chwali.

Myślę że chodzi o tę legendę wyspy. Ale nie chce mi się tego rozbijać na czynniki. Island nie zaintrygował mnie na tyle żeby w to wnikać. Trochę kapa, że nie wytłumaczyli  kliknij: ukryte  kiedy historia się zaczyna, w sensie kiedy Setsuna poznał pierwszy raz Rinne, bo zakładam że początek historii jest jednocześnie jej końcem, pętla i te sprawy więc nie ma „początku jako takiego”. Ale coś to przekombinowane.

Kurcze, możesz mi pomóc zrozumieć fabułę tej serii, bo się zgubiłem:
1.  kliknij: ukryte  'Przyszłość' to tak naprawdę 'przeszłość' (mówie o zimowej wyspie) a Setsuna i Rinne poznali się w 'przeszłości' tylko się wyminęli w 'przyszłości' (czyli ciepła wyspa) o parę lat. Rinne urosła, a matka nie pamiętała kim jest ona sama. Olśniło ja jak pojawił się Setsuna, ale wybrała incest dla córki (fajna mamuśka btw). To jeszcze czaję.
2.  kliknij: ukryte  Mam rozumieć że świat w Island jest zamknięty w jakimś powtarzającym się cyklu? Setsuna wraca do przeszłości (czyli jest zahibernowany i robi pętlę?) żeby uratować swoja córkę, której to tak naprawdę poczyna w linii czasowej Never Island? Ale to skąd wziął się Setsuna? W sensie cały czas są w tej pętli? Wraca, płodzi i ratuje córkę w przyszłości?.

Zgłupiałem…

Faktycznie, założyłem są  kliknij: ukryte  dwie „równoległe” Rinne, a może chodzić po prostu o wątek „zaplatania się w czasie” i mijania się bohaterów w poszczególnych oknach czasowych (w sensie, że jedno nie zdaje sobie z tego sprawy). Zobaczymy, nie jest też to aż tak porywająca baja żebym ją jakoś głęboko analizował.

Po odcinku 10 uważasz, że twórcy będą mieli opory? Muszę przyznać, że jestem ciekaw jak to się skończy, ale jeśli mamy się sugerować tym odcinkiem to  kliknij: ukryte  fakt, że Setsuna miał flashback sexu z Rinne z przyszłości oznaczałby, że ostatecznie wróci własnie do niej (a Kuon majstruje przy maszynie do podróży w czasie). Inna sprawa, że poniekąd to jego pra pra pra wnuczka? Póki co twórcy też sprytnie wymijają moment kiedy Setsuna ma szansę pocałować Rinne, żeby nie było incestu. Pytanie co z tego będzie miała sama Rinne jeśli ją opuści :(. Btw z ciekawości trochę pogmerałem w necie i Kuon znaczy 'wieczność' a Rinne to inaczej 'Samsara' z hinduizmu :P

Ależ to popieprzone, ale za to było bara bara!

...

Ej zaraz, ile ona ma lat?

...

Wtf? 13!?

Nie da się tego nie oceniać. A skoro mówimy o studiach: współlokator w akademiku może być „nachalny” ze swoją uczuciowością czy życiem intymnym, czy raczej mówiąc wprost: nagminnie sprowadzać swoich partnerów do pokoju i obnosić się ze swoim romansem wszem i wobec. Ale np. z mojego osobistego doświadczenia wiem, że w „cywilizowanym świecie” wszystko można ugadać. Kiedy ktoś z nas (mieszkaliśmy w 3) potrzebował „czasu dla siebie i swojej drugiej połowy” to my kulturalnie wybywaliśmy z pokoju. Nawet jeżeli zdarzało się „przyłapać na gorącym uczynku” np. po powrocie z imprezy to się wtedy szło do znajomych z innego pokoju. O zazdrości czy robieniu z tego problemów nie było mowy.

Ale tutaj tak jak mówisz: niszczenie komuś życia ze względu na swoje nieudacznictwo i zazdrość jest po prostu bezczelne, bez względu na krąg kulturowy… mam nadzieję ze to gag, a nie norma społeczna.

Hmm, czy w Japonii psucie komuś związku z zazdrości to coś normalnego?

Muahaha, zetsubō Ningen!

Tak, to jest Overlord jakiego lubię. „Nasi” są źli, ale to my jesteśmy po ich stronie barykady :D

No zagrywka w stylu „wszystko uchodzi”. Niby był ten motyw z legendą, ale nagle z fajnego romansidła zrobiło się jakieś totalne sci­‑fi…

Hmm, nie jest to może zaskoczenie, ale też nigdy nie widziałem żeby gdziekolwiek japońscy uczniowie/studenci ściągali na kolokwium. A tu proszę :P A niby tylko u nas oszukują (przynajmniej wdg różnych zakompleksionych źródeł, które to gloryfikują „zachodnie” modele nauki)...

Seria nie przestaje mnie śmieszyć. Może te gagi z obnażaniem stają się już wtórne, ale to jak bohaterowie mierzą się z trudami życia studenckiego i to jak jest to ekspresyjnie przedstawione i przerysowane powoduje, że śmieję się w głos :D

No bo to był raczej typowy wstępniak. Może coś się ruszy, zapowiada się fajnie (przynajmniej lepiej niż to co było do tej pory). Chociaż spodziewałbym się raczej formuły z „Men in the Kingdom” arc, czyli trochę akcji, gadanie, gadanie, trochę akcji itd…

Bo to po prostu coś innego, świeżego (jak na anime).

Zresztą sama seria zrobiona jest solidnie (kreska i te sprawy). Dodaj humor, walory edukacyjne, pomysły (np. przedstawienie poszczególnych składowych krwiobiegu) i specyficzny klimat. No i w sumie łatwo przyswajalna formuła, bo teoretycznie każdy odcinek traktuje o czym innym, a łączy je tylko grupa powracających postaci.

Jak to mówią hamerykanie: „świetnie się bawię!”.

Może na dłuższą metę ten humor mi się przeje, ale pomijając że wątek romantyczny stoi (bohaterowie są dorośli więc liczyłem, że i relację będą poważniejsze) ogląda mi się to przednio. Rzucę kliszą, ale przypominają mi się czasy studenckie :)

Niby to wszystko gdzieś było, a fanserwis się wprost wylewa, ale od serii bije takie jakieś sympatyczne ciepło. To pewnie zasługa postaci. Jest to jedna z tych haremówek, które zamiast irytować dają trochę relaksu. Lubię takie serie.

Jest OK.

Fajny klimat, grafa i sensownie to wszytko prowadzone. Podoba mi się też dbałość o szczegóły, oddanie epoki. Bohaterowie może sztampowi (nastolatek cichy­‑mściciel, choć muszę przyznać że dosyć ułożony, mięśniak, kokietka, rozwydrzony gnojek i stonowany „hakasej” jako przywódca) ale nie da im się odmówić sympatyczności.

Jak utrzymają poziom, będzie naprawdę solidniak.

Nie mówię że nie lubię tych wątków. Np. podobał mi się wątek „obyczajowy” w Lizardman arc. W ten sposób faktycznie widzisz, że w szeregach Einsa są pełnokrwiste postacie, a nie tylko moby.

Natomiast zawsze mam na uwadze ograniczony czas serii. I choć jest to podyktowane samymi light novels, to co wychodzi w książkach nie zawsze ma dobre przełożenie w anime. W świecie Overlorda dzieje się za dużo ciekawych rzeczy, żeby skupiać się np. na naciąganych dialogach między goblinami a ludźmi (ale to już może być wina autora LN).

No trochę wkurzające są już te „slice of life”. Normalnie by mi to nie przeszkadzało gdyby nie świadomość, że sezon ma tylko 13 odcinków i każda minuta jest cenna. Dwa ostatnie odcinki prawie nic nie wniosły, mało co poświęciły głównym postaciom…

Na początku trochę forsowali tempo, ale teraz się uspokoiło. Owszem, pomijają niektóre wątki, ale nie jest możliwe żeby zmieścili np. wszystkie pełne bond­‑ingi z gry w 24 epach (no i wątpię że pójdą w stronę romansów, bo fani by się pozabijali). No i wiadomo, prawie kompletnie pomijają walki i całą otoczkę z Personami (łącznie z ich łączeniem). W sumie trochę szkoda, chętnie zobaczyłbym jakieś motywy związane np. z przekabacaniem Person na „dobrą” stronę.

Podoba mi się, że nie spada jakość serii, a ekranizacja jest wierna pierwowzorowi + drobne dodatki fabularne których z gry nie pamiętam, więc chyba ich nie było. Seria jest w sumie tym co chciałem: teraz mogę skupić się dokładnie na fabule i jej ciągłości, bez tych wszystkich pochodnych jak rozkminianie mechanik gry i strategi związanych z planowaniem kalendarza (w końcu gra to też po części sim/school­‑life simulator).

PS: A soundtrack z gry + parę nowości z serii TV po prostu wymiata.