Tanuki-Anime

Aaa to widzisz nie wiedziałem. Ciekawe, prawie zawsze jest jakiś główny wątek. Może po prostu jeszcze go nie ujawnili :P

Ja z koleii myślę że postać Shishigami była dobrze przedstawiona. Wystarczy zobaczyć ile nienawiści jest w internecie, żeby wyobrazić sobie ze gdy taki randomowy nastolatek dostałby taką moc, różne pomysły strzeliłyby mu do głowy. Aż jestem zdziwiony że Shishigami pod koniec  kliknij: ukryte  się 'nawrócił', ale to chyba tylko dla potrzeb przesłania opowieści. Nie jestem na tyle naiwny żeby wierzyć w 'dobrą naturę ludzką' (przynajmniej części społeczeństwa, bo dobrzy ludzie też są).

Fakt końcówka była bardzo rushowana, pewnie przez format anime. Znałem ją bo niestety sobie zaspojlerowałem wcześniej, ale w pewnym momencie myślałem, że naprawdę nie wyrobią się z zamknięciem historii.

W sumie napisałeś praktycznie wszystkie moje odczucia (nie po raz pierwszy zresztą :P), ale jednak dodam coś od siebie :D

Dla mnie seria zbyt randomowa. W sensie oglądało się spoko, klimat fajny, warto jeśli widziało się pierwszą serię itd. Ale za mało było fabuły z fabuły, dlatego nie można odnieść wrażenia że seria tylko minimalnie posunęła się do przodu, że praktycznie nie było progresu (co zapowiada 3 sezon?). Tutaj mieliśmy może ze 3­‑4 odcinki związane z głównym wątkiem (historia Leonardo i walka z Blood Breed). Malutko było też występów „królow” Hellsalem's Lot.

I tak, ED był świetny, tak jak ten z pierwszej serii zresztą…

Dawno już nie oglądałem okruchów w których czułbym taką sympatię do bohaterów. Może dlatego, że seria stawiała na realizm, relacje między postaciami (nawet jeśli miewały one pewne dziwactwa) były naturalne. Fajnym motywem były też ich planszówkowe sesje, które potęgowały (choć nie one jedyne) jeszcze bardziej wrażenie, że oglądasz perypetie normalnej grupki przyjaciół. Dobrym zabiegiem jest jednak uczynienie (większości) postaci pełnoletnimi. Usuwa to pewne ograniczenia charakterystyczne dla serii typu „school life”. I nie, nie mówimy tu o jakiś ekscesach, fajnie jest po prostu obejrzeć czasem serię z bardziej dojrzałymi (poniekąd :P) ludźmi, dla których pewne rzeczy nie stanowią już problemów.

Jaka szkoda, że było to tylko 12 odcinków. Owszem niedosyt jest, ale wdg mnie seria kończy się w dobrym momencie, skoro już nei było wyboru i musieliśmy dostać ten skrócony format. Tak, praktycznie żaden wątek nie został w pełni rozwiązany, ale przynajmniej wiemy w jakim kierunku mniej więcej to pójdzie, resztę ostatecznie (z braku laku) możemy dopowiedzieć sobie sami.

Co nie zmienia faktu, że kontynuacją bym nie pogardził, bo jak w przypadku mojego przedmówcy, była to jedna z tych niewielu serii na które naprawdę czekałem co tydzień…

Jedno z najbardziej oryginalnych anime ostatnich lat. Świeży pomysł, intrygująco zrealizowany koncept, genialne wykorzystanie 3D wzbogacone o piękne tła. Niesamowity, niemal filozoficzny i duchowy klimat (nawiązujący chyba najbardziej do Buddyzmu) i świat pełen tajemnic które widz chce odkrywać. Do tego świetnie dobrana ścieżka dźwiękowa. W kategorii „nie wiem do czego to porównać” anime zajmuje pierwsze miejsce w tym roku :)

Dałbym 10, ale główna bohaterka była strasznie irytująca do pewnego momentu. Tak wiem, że było to uzasadnione ale nie mogłem tego przeboleć.

Mam jednak nadzieję, że dostaniemy 2 sezon :P

Przeczytałem komentarze poniżej i dobrze, bo mi trochę rozjaśniło sytuację. Wychodzi na to, że oryginał jest inny…

Miałem napisać, że chyba nie rozumiem fenomenu tej serii, bo to co obejrzałem było czymś co najwyżej przeciętnym. Anime jako całość jest groteskowe, durna fabuła co poniektórych odcinków jest wymówką żeby przedstawić jakiś kretyński pomysł ( kliknij: ukryte  np.
odcinek o wiosce którą niszczy wybuch wulkanu i wszyscy stwierdzają, że se zostaną, bo tak. A odcinek o owcach to już klasa sama w sobie pod względem idiotyzmu). Człowiek ogląda jakiś odcinek i cały czas czeka na jakąś sensowną puentę a dostaję stek bzdur na zasadzie „bo autor tak chciał”. Postaci nie da się lubić bo są one wręcz nieludzkie albo irytujące (np. Hermes). Zachowują się jak lalki a ta cała 'neutralność' Kino jest robiona jakby na siłę (raz stwierdza yhm ok jadę dalej, innym razem postanawia, że kogoś se tam zastrzeli, jeszcze w innym płacze nad listem itd). Przede wszystkim jako widz w ogóle nie czuję sympatii do postaci które oglądam na ekranie, są mi one totalnie obojętne, dlatego też opowiedziane historie na mnie nie działają, a dialogi są strasznie wymuszone i nienaturalne (szczytem już są rozmowy Kino i Hermesa). Funkcjonowanie tych całych państw­‑miast przedstawionych w anime jest tak totalnie abstrakcyjne, że nawet mi się nie chce komentować jak bardzo.

Na koniec zastanawia mnie tytuł. Jeżeli 'piękny świat' ma być sarkazmem, to jest to dla mnie jedyne wytłumaczenie tytułu.
Jeden z większych zawodów sezonu, po każdym kolejnym odcinku chciałem dropnąć, ale jakoś wymęczyłem do końca (liczyłem na chociaż jeden fajny odcinek). Sam się sobie dziwię. Jedynymi zaletą serii jest muzyka.

W sumie seria nie była taka zła.

Końcowe życzenie miało sens, ale odnoszę wrażenie, że twórcy po prostu nie mieli jak wybrnąć.

I powtórzę to jeszcze raz, Królik naprawdę był jedną z dziwniejszych postaci w anime jakie ostatnio widziałem (zwłaszcza jego, hmm 'technika walki' z ostatnich odcinków). W sumie szkoda że to chyba jedyna postać której wątku nie rozwinięto (nie było historii tej postaci)... w sumie chętnie bym zobaczył skąd wzięło się takie dziwadło (nawet jeśli twórcy serii byli zasadniczo średnio pomysłowi).

No cóż, gimbusy przechodzą do lamusa więc zdanie osoby z początku posta nie ma racji bytu. Taki żarcik :P

Królik to jedna z dziwniejszych postaci jakie ostatnio widziałem. Ktoś chyba naoglądał się za dużo filmów typu Martwica Mózgu lub Reanimator :P

Bardzo sympatyczna seria. I co najważniejsze: zamknięta.

Jedyna drobna wada: wątki pozostałych postaci były praktycznie w ogóle nie rozwinięte. Ale pewnie trzeba winić czas trwania serii, 10 odcinków pozwoliło skupić się jedynie na głównych bohaterach.

No, Phos nareszcie stała się znośną postacią. Już nie chodzi o to że  kliknij: ukryte  zyskała 'moc' i stała się przydatna, ale po prostu bardziej pasuje mi ta jej odmieniona osobowość. Teraz jest zdystansowana i cichsza, przestała robić z siebie sierotę.

Nie wiem jak skończy się ta seria ale już za sam pomysł i klimat należy się uznanie.

 kliknij: ukryte  A no i jeszcze oczywiście motyw tak nagłego dorośnięcia Kaito, to że tak szybko biegał (szybciej od „Taty i Mamy”) albo to, że miał „rasowy rodowód”, przez co był dzieciakiem z „bogatego domu” i że mówiono mu iż będzie nawet lepszy niż jego (prawdziwy, psi) ojciec. Genialne!

Genialny odcinek.

Wzruszający i zaskakujący. Już dawno nie widziałem tak świetnie wkomponowanego wątku „przejścia na drugą stronę” w wydaniu japońskim.  kliknij: ukryte  Naprawdę nie spodziewałem się, że Kaito okaże się psem, a „zabranie go od nieprawdziwej rodziny” i „będę pracował i pomagał innym jak dorosnę” nabrało sensu (bo jednak Japonia to cywilizowany kraj i wydawało się to wszystko podejrzane). No i do tego sam motyw, iż w Japonii wierzą że m. in. „ludzie którzy są bliscy przejścia na drugą stronę” (Ojciec i córka w tym wypadku) i zwierzęta potrafią ujrzeć rąbek „tamtego świata”, który został tu wykorzystany w takiej formie. Bardzo lubię tą serię, ale ten odcinek mnie autentycznie zagiął, bo pokazał iż oprócz slice of life ta seria ma do zaoferowania także kawał świetnego pisarstwa… nawet jeśli ktoś nie ogląda tego anime, to zachęcam go przynajmniej do obejrzenia odcinka 8, bo opowiada on zamkniętą historię.

Chodzilo mi o to żeby się nie wkurzać (jak mogło być gdyby szli zgodnie z mangą) :P

Pogubiłem się już. Seria TV ma taką samą długość co kinówka (3x 48 minut)? Ma 6 odcinków czy będzie kolejnych 6 (raczej tego nie widzę, bo historia jest juz raczej zamknięta tzn mamy prolog do serii z 2014). Ktoś mi podpowie?

Jeżeli cię denerwuje to spoko, w sensie nie każdego bohatera trzeba lubić. Z tym samobójstwem to nie pamiętam jak było, tak naprawdę nie jest chyba tak, że ona chce je popełnić, w końcu zdecydowała się na bycie sprzedaną. Ona jest w depresji i stąd na razie zachowuje się tak apatycznie. Generalnie choć stwierdziłeś że już nie będziesz oglądał, to może spróbuj obejrzeć OAV, tam pokazane jest jej dzieciństwo, jak była 'niechcianym dzieckiem' w swojej rodzinie i jak dawały jej się we znaki 'duchy' które ja po prostu prześladowały (a ileż ona miała wtedy lat i weżmy pod uwagę że nie miała żadnego wsparcia). Może problemem z jej postacią jest to że twórcy założyli iż widz widział 'prolog', bo de facto w tv anime od razu dostajemy skorupę zamiast postaci…

Mi ona np. nie przeszkadza w tym sensie, że skupiam się na wszystkim wokół, a nie jej samej. Nie wiem czy zamierzeniem twórców nie było stworzenie postaci, która ma być takim właśnie tłem dla wydarzeń (cicha, spokojna, nieekspresyjna, porównaj go np. z Naruto który miał zupełnie inne 'podejście'). Chise powoli będzie się otwierać, ostatnie dwa odcinki pokazują zmianę w dobrą stronę, a widz przy okazji dostaje pełen magii świat. Jeżeli przy okazji ta magia 'uleczy' jej duszę to tylko in plus :P

Hmm mnie generalnie ogląda sie to dosyć nieźle. Chyba lepiej nie sięgać po mangę co (pytanie retoryczne)?

Miejmy nadzieję. Kolejne odcinki czekania aż Phos „odpali”, a ona nie przestaje rozczarowywać. O ile jeszcze zrozumiem, że jej teoretyczna przemiana nie może być raczej szybkim procesem, to nie mogę zdzierżyć jej totalnie apatycznego i odpychajacego charakteru. Człowiek ma ochotę czasem kopnąć ją w tyłek (choć pewnie wtedy by się rozleciała) :P

Ta seria nie przestaje oczarowywać. To chyba najlepsze przedstawienie angielskiego/celtyckiego folkloru jaki widziałem w anime (jedynie jeszcze gra Folklore na PS3 przychodzi mi na myśl).

Wejście Tytanii i ta muzyka w tle… aż mi ciary przeszły. To anime to czysta przyjemność oglądania.

Tak otworzy się nagle, po całym dzieciństwie bycia niechcianą i prześladowaną przez „duchy”. Taa…

Moderacje proszę o ukrycie spoilera, źle kliknąłem i dałem [link] zamiast  kliknij: ukryte  .

Świetne jest to zestawienie dwóch osób tak różnie używających swoich super mocy.  kliknij: ukryte  Mamy zwyczajnego prawie emeryta który w nieudolny sposób poznaje swoje możliwości i chce ich używać w dobrym celu oraz wypranego z emocji licealistę który, jak to młody, szybko załapał 'technologie' czyli swoje możliwości, ale używa ich w prymitywny sposób.

 kliknij: ukryte  Ciekawe, różne migawki wskazywałyby, że Hiro w którymś momencie zmieni postępowanie. No tak tylko jaki widz ma mieć stosunek do bohatera który w tak bezsensowny sposób zabija zwykłych ludzi. Wątpie, że jakiekolwiek odkupienie tu pomoże…

Małpa mnie tak irytuje, że miałem ochotę wyłączyć ten odcinek. Tak wiem, jestem złym człowiekiem skoro życzę śmierci pacyfistce, ale miałem naprawdę nadzieję, że zginie w tym odcinku…

 kliknij: ukryte  Apropo Szczura, coraz bardziej zaczynam wierzyć w teorię że albo widzi przyszłość albo cofnął się w czasie (zresztą jego hasło „zabijam wszystko” tym bardziej na to wskazuje.

Mnie genralnie podobają się relacje bohaterów w tym anime. Przyjemnie się ich ogląda, pomijając że od czasu do czasu wrzucony jest tu jakiś fanserwis. Nie to żebym był wrogiem fanserwisu, bo lubię go w zależności od dawkowania, ale po co psuć fajną serię jego nagminnością.

Trzeci odcinek był bardzo fajny, był miłą odskocznią od normalnego flow serii (co nie znaczy ze ten jest zły, wręcz przeciwnie). Poznaliśmy trochę Japonii, zobaczyliśmy naszych bohaterów w różnych sytuacjach, dowiedzieliśmy się sporo o nich samych. Boahterowie tworzą fajną paczkę, ponadto poznalismy jeszcze jedną postać, którą chyba można nazwać przyjacielem głównego bohatera.

Jeśli ta seria utrzyma poziom, spokojnie będą mógł ją nazwać jednymi z lepszych okruchów życia jakie ostatnio widziałem (chyba od czasu Kobayashi). Ciekawi mnie w którą stronę to pójdzie, czy np. główny bohater zdecyduje się wejść w związek z którąś ze swoich przyjaciółek…

Jak to mowią Amerykanie: „You've got my attention!”