Tanuki-Anime

Nie chodzi mi o jej talent czy jego brak. Ona po prostu wygląda w tym podziemiu niczym dziecko we mgle… póki co brakuje jej cech, czy to nabytych czy 'odziedziczonych' wskazujących na szanse powodzenia jej wyprawy. Co, zawsze będzie musiała polegać na Regu?

Boję się po prostu że zbyt często tzw. plot armor będzie decydował o jej powodzeniu. Wiem, że jestem w tym momencie hipokrytą gdyż sam nieraz przynaję, że lubię tzw. OP bohaterów, a przecież niejednokrotnie to plot armor decyduje o ich powodzeniu, ale ona w żadnym wypadku nie należy do wyróżniających się bohaterów. Bohater doskonały, niczym w tego sezonowym Isekai no Smartphone to przykład pójscia w przesadzoną stronę. Przypadek Riko to pójście w drugą stronę – zwykła bohaterka w wyjątkowo nieprzyjaznym środowisku. Odbiera to wiarygodności serii w której podkreśla się na każdym kroku, że tylko 'najtwardsze sztuki' przetrwają na niższych poziomach…

Pozostaje wierzyć, że tytuł 'Made in Abyss' można zainterpretować jako proces 'zahartowania' jaki Riko przejdzie aby stać się takim właśnie bohaterem pod koniec serii…

Seria cały czas trzyma poziom i w napięciu.

Jedyne co delikatnie mnie wkurza to główna bohaterka. Znaczy jest bardzo sympatyczna, ale jak na córkę  kliknij: ukryte  legendarnej odkrywczyni spodziewałbym się po niej więcej. Wiadomo, że jeszcze się pewnie rozwinie, ale choć ma wyszkolone umiejętności przetrwania, to jej miejsce w Abyss wydaje się 'całkowicie nie na miejscu' że tak powiem. Tak wiem że to ultra niebezpieczne miejsce w którym nawet najtwardsi są niczym, ale to że do tej pory jej się udaje zawdzięcza tylko i wyłącznie Regowi. Nie jest to budujące bo jej dotychczasowe powodzenie wynika z za dużej przypadkowośći…

No nic zobaczymy czy po  kliknij: ukryte  treningu u Ozen będą z niej ludzie…

Wiem że taka konwencja i serię ogląda się sympatycznie, ale jest parę głupotek które sukcesywnie mi przeszkadzają:
- żadna z 'istot' które odwiedzają restaurecje nie chce zaatakować/zabić właściciela? W sensie ich zachowanie zawsze jest takie samo: siadają, grzecznie jedzą, zachwycają się a ich zainteresowanie nie wychodzi poza to co jedzą. Dziwne…
- każda z 'istot' wie jak używać widelca?
- nikt nie chce użyć restauracji w innym celu? Jako schronienie czy drogę ucieczki itp? Nikt nie wnika czym i gdzie jest?

Niemniej seria jest fajna z tego względu, że nie skupia się tylko na aspekcie kulinarnym, ale jest to anime fantasy i każdy z epizodów jest wzbogacony o 'origin story' danej postaci, które zgrabnie korzystają z oklepanych ale interesujących motywów z tego gatunku…

Dla mnie hitem było, że jednak doczekaliśmy się słynnego prologu mangi :P

Nawiązujac do twojego komentazra dla mnie to właśnie ten element niedopowiedzenia sprawia, że seria jest intrygująca. Sama obyczajówka byłaby zbyt nudna, ten polityczny twist nadaje jej drugiego dna… co prowadzi nas do części B odcinka, która zapowiada prawdopodobnie rozkręcenie się serii.

Wężoludzie ewidentnie coś „nie leżą” międzynarodowej społecznosci, wystarczy popatrzeć jakie zamieszanie wzbudziło przybycie nowej uczennicy…

Seria ma ciekawy klimat, ale strasznie wkurza mnie, że przez pierwsze 3 odcinki upakowali rekordową ilość motywów i symboli chrześcijańskich co w pewnej chwili zaczyna już zakrawać o niepoważność (a seria an taką pozuje). Pytanie: zostanie coś wogóle na kolejne odcinki? Wiem, że wciąż mamy ogromne bogactwo symbolik do nawiązania, ale wciśnięcie  kliknij: ukryte  Niepokalanego Poczęcia, diabła, egzorcyzów, włóczni Longinusa, męczenników, rytuałów pogańskich itd, a to wszystko jeszcze w jakieś fikcyjnej lokalizacji, która jest naprawdę mało wiarygodna jako miejsce dla tych wydarzeń, w konsekwencji odbiera serii wszelkiej powagi…

Tak wiem, że to fikcyjna seria tworzona przez Japończyków, którzy znani są ze swego dystansu do wierzeń kultury Zachodu, ale naprawdę mi to wszystko nie gra ze sobą.

Generalnie podzielam zdanie moich przedmówców. Film prezdstawia interesujące teorie odnośnie ludzkiej świadomości i w pewnym stopniu skłania do refleksji.

W mojej ocenie film nie był bełkotem (a takie stwierdzenie wcale nie jest w moim przypadku łatwo wyciągnać :P). Bełkot jest wtedy gdy informacje są przedstawiane bez ładu i składu, tu wszystko było przedstawione wręcz encyklopedycznie, jasno. Ale to jest właśnie największa wada filmu. Właściwie nie jest to film, a swego rodzaju wykład, monolog, przedstawinie kilku powiązanych teorii  kliknij: ukryte  (ostatecznie prowadzące do realizacji ich w formie wizji świata „utopijnego”, ale zasadniczo dosyć przygnębiającej) w formie animowanej. I można powiedzieć, że jest to forma przekazu jaką może przecież przyjąć film. Tylko po co? Sprowadza się do tego, że film Harmony zawodzi, bo nie zapewnia rozrywki, bo moje pojmowanie rozrywki wygląda trochę inaczej niż monolog w formie obrazkowej. Czy tylko ja tak myślę? Chyba nie…

PS: Nie wiem czy jest to niedopatrzenie filmu ale  kliknij: ukryte  jeśli Harmony zostało wprogramowane ludziom za pomocą 'Watch Me' i cały świat utracił świadomość, to skąd niby wzięło się u ludzi spoza 'sieci', jak ci na obrzeżach Bagdadu? Czy ja tu coś niedopatrzyłem?

Hmm skoro seria w wolnym tłumaczeniu nazywa się 'troski Centaura', to czemu w odcinku 3 dostaliśmy właściwie głównie tą 'anielicę' i jej (warto dodać dziwaczną, jakby to nazwać, kompozycyjnie) rodzinę. Nie to żebym narzekał, ale…

Trzeba przyznać, że seria jest bardzo specyficzna. Wydaje mi się dobrą obyczajówką (slicie of life w pełnym tego zwrotu znaczeniu), ale wszystkie te socjologiczno­‑politologiczne treści wydają się zaburzać jej 'normalność'. Kurcze, niby to wszystko dodaje serii realizmu, ale na mój gust jest to jakoś zbyt realistyczne, nie wiem jak to ubrać w słowa.

PS: Czy wy też czujecie się dziwnie oglądając te serię? Oglądanie centaurów w kąpieli, czy otwarte niejednoznacze rozmówki o sferze uczuciowej pomiędzy ludzko­‑zwierzęcymi hybrydam wydaje się gorszące :P I nie mówię tego jako jakiś purysta, bo od lat oglądam/czytam mangi i widziałem już jak to mówią różne dziwactwa, niemniej czegoś takiego jak Centaur no Nayami chyba nie widziałem…

W sumie nie wiem co to miało niby być. O ile zapowiedzi przygotowały mnie przynajmniej na, hmm, osobliwą warstwę graficzną serii, yo po obejrzeniu tego na 'żywo' stwierdzam iż wygląda to jeszcze gorzej. Nie chce kogoś urazić, ale wygląda to jak te domowej roboty animacje na youtube robione we flashu. Ale pomijając grafę, tandetną, biedną i powolną animacje, to nawet cieżko powiedzieć żeby fabularnie to coś przypominało. Wyglądało to wręcz surrealistycznie… jedynie muzyka wydaje się spoko.

Aż dziw bierze, że Stan Lee synguje to swoim nazwiskiem…

Jeden z genialniejszych OP jakie widziałem ostatnio. Super zabawa konwencją.

Ale nawet bez tego i pomijając tematykę gier (która mi leży) naprawdę sympatyczny komedio­‑romans, poruszający przy okazji zaskakujaco życiowe tematy (czerpanie radości z życia, docenianie tego co się ma czy przemian wewnętrznych).

PS: Serial raczej 'sponsorowany' bo mimo, że jest tu sporo parodii niektóre gry są autentyczne jak Persona Ultimax czy któryś tam Guilty Gear…

Ach, bohater doskonały: wszechpotężny (i ma wszystko super bo przecież dostał 'boosta' od bóstwa), skromny, szarmancki, przyjacielski, wyważony itd. Póki co mag, jeszce się pewnie okaże że i fechmistrz z niego perfekcyjny. Uber po prostu. Durne to, ale mam słabość do takich serii :)

Odpycha trochę słaba, niskobudżetowa (choć znośna) kreska i mało ambitna oraz rushowana fabuła, ale i tak będe oglądał choćby dla relaksu…

Skoro dziewczyny co chwila poruszają temat obozów korekcyjnych to coś jest zapewne na rzeczy. Rozumiem, że historia wzajemnych relacji tych ras musi być skomplikowana skoro tak wygląda to społeczeństwo, ale ciekawi mnie co leży głębiej…

Łosz ty teraz to do mnie dotarło! Jak syreny niby zakładają majtki, jak pieluchy?

Pomijając, że serię ogląda się naprawdę przyjemnie, jest tu też ciekawy koncept. Prawdopodobnie, w przeciwieństwie do wielu serii o mechach gdzie bohater 'dostaje' jakiegoś legendarnego mecha, tutaj zbuduje on swojego…

Manga zapamiętam na zawsze jako taką, która zaczęła się lekcją anatomii o intymnych miejscach Centaura :) W sensie że jak ktoś chcesz udowodnić komuś, że Japonia potrafi być dziwna, to może zacząć od tego :P

Ale już poważniej, choć nie wgłębiałem się w mangę, to slyszałem, że to więcej niż się wydaje na pierwszy rzut oka…

No no, niewiele brakło a wogóle bym tej serii nie poświęcił uwagi.

Klimacik jest. Budżecik jest. Ale tak poważniej, seria wygląda na wyższą półkę, nawet muzycznie. Akcji sporo i miel dla oka. I ta dbałość o szczegóły, dawno nie widziałem tak dobrze i szczegółowo odtworzonego Londynu (a raczej alternatywnego Londynu) w anime. Tylko te lolitki. No cóż ale Anime rządzi się swoimi prawami :P

To było… dziwne.

I nie mówię tu o oglądaniu centaurów w bikini o dziwo :P

Ale w tej serii wszystko wydaje się dziwne po pierwszym odcinku. Choćby pacing: nie dostajemy kompletnie żadnego wprowadzenia, tylko dwa wyrwane z kontekstu epizody z życia bohaterek. Ni ładu ni składu.

No i ta lekcja. Niby wprowadzenie do świata, jednak ta wizja była niepokojąca. 'Poprawność polityczna', niewolnictwo (i to w wersji bondage?) i dyskryminacja. Jakieś dziwne 'wyginanie' ras. Zesłanie do placówki korekcyjnej za mówienie zbyt wiele? Jeszcze te rządowe postacie w tle, nadzorujace 'poprawność' lekcji. Mocno niepokojące. Hmm… nawet nie wiem co tym myśleć. Historia wbrew obyczajowości wydaje się mieć drugie dno.

Oż ty, robi wrażenie. Przypomina mi jakieś gry typu dungeon crawler. Całość ma jakość jakiegoś filmu kinowego a nie serii TV: epicka muzyka, dopracowana i bogata grafika itd.

Fajny klimat. Jedyne co mi przeszkadza to jak rysowane są postacie i że to dzieci, ale myślę że z biegiem czasu przyzwyczaje się do tego.

Też jestem zaskoczony. Spodziewałem się głupkowatej serii jakich wiele a to ma potencjał na bycie porządną serią akcji okraszoną fajną warstwą graficzną. I wygląda na naprawdę porządnie wykonane.

Sam motyw z odrodzeniem w nowym świecie oklepany, ale tutaj uzasadniony, bo protagonista jak cudowne dziecko jest poniekąd wytłumaczony byciem genialnym programistą w poprzednim wcieleniu.

Pierwsze pozytywne zaskoczenie sezonu.

Film oglądałem kompletnie nie znając pierwowzoru. Jako zamknięta historia wypada ok, ponieważ akcję mamy z perspektywy wioski którą główny bohater gdzieś tam w swojej podrózy odwiedza i zmienia ich życie, po czym 'idzie dalej'. I tu właśnie jest problem, mamy ciekawy świat, który jest tylko 'liźnięty' dlatego po obejrzeniu zostałem ze sporym niedosytem… taką w sumie obojetnością, bo postacie nie były na tyle nakreślone, żeby się do nich przywiązać. Taki solidny film akcji po prostu, który być może zainteresuje żeby poznać Blame! bardziej.

Ale trzeba przyznać iż film może służyć jako pokazówka, że CGI wcale nie musi być takie złe.

Miałem tak samo. Już miałem sobie darować, ale coś mnie tknęło ażeby oglądać i okazało się, że był to jeden z najoryginalniejszych odcinków recapowych jakie widziałem w anime. Zwłaszcza te komentarze (też m. in. ten autokomentarz na temat odcinków recapowych :P)

No tak, można się było domyślić że będzie typowo japoński ending w stylu „zły koniec to też dobry koniec”. Cóż taka kultura…

Dla mnie jest niedosyt, seria przypadła mi do gustu (głównie klimat i świat, choć główne postacie też przypadły mi do gustu) i chętnie pociągnąłbym ją dalej, ale znając realia nic więcej już nie zobaczymy i z tego wynika moje niezadowolenie, bo to jak seria się skończyła można uznać za zamknięcie, ale jak dla mnie niewystarczające.

No wiadomo wyskrobali jeszce trochę budżtu na efektowny finał, ale ładniejsza grafika nie przykryje porażki jaką okazała sie być ta seria…

Troszkę się dźwignęli z tym zwrotem fabularnym, ale jak już zobaczyłem tę rakietę na początku ostatniego odcinka to już wiedziałem że dla tej serii nie można być jednak litościwym.

Mówiąć tak naprawdę szczerze, z pominięciem Akko, jakości, sztampowości, nudności, głupotek i fabuły tej serii, ale gdzie tu jest magia? Obie OAV rysowały mi obraz urokliwej serii z duszą, magicznej, niczym bajka. Dostaliśmy coś co chyba zupełnie minęło się z celem (przynajmniej w moim odczuciu). Zamiast przygód 3 dziewczyn w settingu a'la Harry Potter (czyli epizodyczne przygody w magicznej szkole z jakimś tam wątkiem głównym), dostaliśmy walkę z aplikacją mobilną, polityczno­‑społeczną zawieruchę (wiem brzmi śmiesznie ale nie wiem jak to nazwać) i tradycyjne badziwie a'la „uwierz w swoją siłę!” w wersji którą już tak wiele razy widzieliśmy. Może były ze 2­‑3 odcinki które sygnalizowały poprawny kierunek dla tej serii, ale zginęły w całościowym, słabym, obrazie…

A mi się to też przyjemnie ogląda. Też nie rozumiem dlaczego niektórzy aż tak jadą po tym anime, nawet jeśli uważają fabułę za durną. Czepianie się logiki świata w którym góra mięsa (Tytan) powstaje z niczego „na zawołanie” (może to jeszcze jakoś wyjaśnią) chyba samo w sobie jest nielogiczne.

Co mi sie osobiście bardzo niepodoba: bohaterowie strasznie płaczą. Normalnie przy każdej okazji łzy lecą im do oczu. Chyba maja jakieś problemy emocjonalne. Dodatkowo nie wiem po co tę wątki budowania postaci w tym sezonie: o ile jeszcze tam rozumiem Ymir + Christa, bo to istotne postaci, to po co wątek z tą laską co ma taki apetyt? Są nudne i rozwleczone. Zresztą te ich wszystkie gadki i sceny „integracji” czy „rozkminy sytuacyjne” (do kogo mam się przyłączyć, co mam teraz robić itd) są strasznie rozwleczone…

Co mi się bardzo podoba? Muzyka. Słucham sountracku i jest chyab jeszcze lepszy niż z pierwszego sezonu (de facto jest chyba po prostu jego rozwinięciem). Walka Erena z Armored Tytanem, „wprowadzenie” Beast Titana i obudzenie nowej mocy Erena były epickie.

Spadek jakości i ewidentne wepchnięcie „ilu się dało postaci” (nawet jeśli są ciekawe) nie wyszedł tej serii na dobre.

Zaczynało jako seria która naprawdę mnie zainteresowała, ale teraz to raczej taki przeciętniak i oglądam bardziej z chęci zachowania ciągłości niż ciekawości…