Tanuki-Anime

Też to zauważyłem… jakoś tak nie przeżywał swojej siły i morderstw. Ale generalnie jest to często problem z seriami gdzie mamy OP bohatera.

Dla mnie od początku seria miała zaniżoną ocenę przez bohatera – po prostu nie da się lubić gościa który ma takie durne zachowania/komentarze, zwłaszcza wobec swoich sług. I te jego wieczne narzekanie jak to ma źle, z reguły z powodu dyskomfortu w obecności kobiet. Kolejny miękiszon…

Wincyyyyj!

Generalnie powiem tak: na pewno było mniej takich fajnych interakcji między Kobayashi a Tohru, seria jakby bardziej skupiła się na takim typowym do bólu slice of life no i innych bohaterach. Co oczywiście nie znaczy że na tym polu nie było progresu, co więcej ostatni odcinek wskazuje już na pewien poważniejszy kierunek (to już nie tylko sfera żartów i samej Tohru). No i dostaliśmy o wiele więcej „smoczego lore” co dla mnie równoważy wszystko inne. Szkoda jedynie że nie pokazali prawdziwej postaci Ilulu…

A grafa momentami tak wymiatała że to już pachnie kinówką.

Mam nadzieję że to nie ostatni sezon, zbyt ubóstwiam tę serię żeby nie mogła trwać dalej.

Faktycznie jedna z ciekawszych serii sezonu, od realizacji przez „bohaterów” a na fabule skończywszy.

W sumie do końca nie wiadomo kto jest tutaj protagonistą, bo z jednej strony mamy istoty boskie które, jak to zwykle bywa, traktują ludzi z małym sentymentem no i bezwzględne demony, które jednak są bardziej ludzkie niż się wydaje pod względem swoich potrzeb i chęci przetrwania. Jakby nie patrzeć ludzkość w tej historii ma przerąbane :)

Jak już wspomniałem mamy tu dalece idący pragmatyzm, więc seria nie jest dla każdego a zwłaszcza zachodnich widzów którzy mogą być nieoswojeni z takimi historiami. Całość przypomina chyba trochę różne azjatyckie opowieści, gdzie ludzkość to taki pyłek który utkwił gdzieś pomiędzy wojnami bogów i demonów. I chyba taka jest właśnie konwencja.

Na koniec dnia to jednak ciekawy akcyjniak z dosyć nietypowymi i ciekawymi zwrotami akcji.

Słabą stroną tego anime jest że za bardzo przypomina swoją konstrukcją grę. Znaczy w tę nie grałem, ale ewidentnie widać że fabuła skonstruowana jest wokół „misji”, które zapewne są w pierwowzorze. Dwie „drużyny”, które w kółko wracają w te same miejsca (z perspektywy gry może to ma sens, ale w anime wygląda po prostu niespójnie) i „czyszczą” bossów, zdobywają przedmioty lub dane itp, wracają do bazy i tak w kółko.

Trochę szkoda bo na początku zapowiadało się solidnie, ale obecnie ciągnie się jak smród po gaciach… Nie jest jakoś bardzo źle, jest po prostu średniawo. To sztandarowy przykład kiedy coś może wyglądało fajnie na papierze, ale w innym medium się nie sprawdziło.

A gdzie jest powiedziane że lecieli rok?

W sensie nie żebym tej serii „zarzucał” logikę, ale nasze wrażenie jest raczej oparte o słaby montaż scen niż konkretne informacje… chyba że ja też czego nie zauważyłem :P

Tak, fajne budowanie napięcia, brakowało mi tego w tej serii już…

Graficznie bomba, ale faktycznie takie trochę wtf… spodziewałem się jakiegoś „sensownego” zamknięcia historii, a ma się wrażenie że całe to budowanie napięcia było bez sensu, bo film kończy się trochę abstrakcyjnie i na siłę.

Faktycznie „miłość pokona wszelkie przeciwności” zostało tu trochę „dosłownie” potraktowane. Chyba że jest tu jakieś przesłanie (ekologiczne?) którego nie dostrzegam…

Nie dam rady. Zbyt udziwnione dla mnie. Zapowiadało się fajnie ale to jakiś zlepek dziwnych pomysłów bez ładu i składu. Sam koncept ciekawy ale seria jest po prostu nudna a bohaterowie irytujący…

To jedna z tych serii które są strasznie nierówne. W jednej chwili jest poważna za chwilę postacie robią z siebie głupków, trochę taki Blood Blockade Battlefront, chociaż tam była jednak trochę inna konwencja. Mnie osobiście takie coś wkurza, wolałbym mroczniejszą serię, bo jednak Paryż to klimatyczna lokacja, a wcale tak często nie wykorzystywana w anime.

Jest jednak na tyle ok, że oglądam to dalej.

Mnie też seria pozytywnie zaskoczyła, wygląda na coś co jest robione porządnie a nie jako popłuczyny jak tyle różnych akcyjniaków (bo w gruncie rzeczy to chyba akcyjniak?). Ale fakt, za to jak przedstawiono niektóre rzeczy i jak nadgorliwie ludzie reagują na wszystko w dzisiejszych czasach, serii na pewno się dostanie…

To jak to przedstawili pewnie od razu przekreśli te serię w oczach wielu ludzi. Dalej też mamy kontrowersje, łącznie z pragmatycznym przedstawieniem ludzkości (choć nie da się ukryć że trafnym).

Miałem nie oglądać drugiego sezonu, ale jednak się skusiłem. Dalej mamy tę dziwną mieszankę filozofowania i nierównej akcji (bohaterowie wykonujący jakieś z d* czynności czy komentarze, czy podejmujące jakieś nie trzymające się ładu i składu czynności), ale jest na tyle ciekawie że chce oglądać dalej. Jednocześnie ten pesymizm i realizm jest też tym co serię wyróżnia, bohaterowie zdają sobie sprawę jak bardzo są „zwyczajni” a widz wręcz zgrzyta zębami na widok ich nijakości. Beznadziejność niektórych bohaterów może też odstraszać, ale chyba taka jest koncepcja (niektórzy członkowie grupy praktycznie nic nie wnoszą). Bez wątpienia jest to nadal ten sam, jeden z dziwniejszych isekaji który bardzo ciężko jednoznacznie ocenić, bo trzeba przyznać że seria łamie pewne schematy (np. bardzo przyziemne podejście do rozwoju postaci, albo ich apatyczność czy ciągłe wtopy), nawet gdy czasem oznacza to wolne i nudne tempo akcji.

PS: Fatalny ten nowy seiyuu Game Mastera.

O, to będzie dla mnie chyba konik sezonu. Podoba mi się inne podejście do tematu – świat alternatywny jest bliski naszemu (a tematyka wokół się kręci anime to praca w korporacji, wogóle fajny pomysł że tradycyjne „dungeony” stały się teraz biznesem), bohater to kanalia (ale przynajmniej wie czego chce i nie jest przegrańcem) i oportunista, a my albo będziemy oglądać jego przemianę albo jego kolejne pomysły na wyzysk innych :) Lubię gdy bohaterowie mimo że są szujami, to takimi z inicjatywą – które wiedzą czego chcą a nie „pełzną” przez życie byle tylko przeżyć.

Co, że jest „brzydki”? Słaby motyw. Nie wiem co myśleli animatorzy, ale jeśli chcieli żeby ten motyw się pojawiał to trzeba to było lepiej pokazać… protag ma urodę standardowego MC.

OK, protag już w pierwszym odcinku zawiera pakt ze smoczycą. Kupili mnie :P

Ale zapowiada się spoko, to isekai w moich klimatach. Fakt, znowu tradycyjnie OP bohater co często działa na niekorzyść bo brak wtedy suspensu, ale póki co mi to nie przeszkadza, ot przywykłem już do takiej konwencji. Humor też w porządku, bohater w stylu „robię z siebie głupka”... ale umiarkowanie. A gość ogólnie wydaje się w porządku.

Najlepsze że wogóle olał bym to, gdyby nie przypomniało mi się że kiedyś widziałem trailer i mi się nawet podobał (emisja była chyba opóźniona przez Covida?).

Hmm, myślałem że pierwszy odcinek będzie spokojniejszy, a tu już tyle się dzieje. Ale czuć ten dawny klimat :)

@ZSRRKnight
Duże balony już dużo wcześniej wywołały aferę. A jeszcze ta scena z „kuszeniem” swoimi atutami („przecież jestem kobietą!” – oj Japonio ależ jesteś jeszcze „naiwna”). Oj, ale będzie ogień na MAL­‑u…

Mocno wyróżniająca się z seria z bardzo zakręconą (w pozytywnym sensie) bohaterką która mówi sama do siebie (jest narratorem własnej historii lol), co chwila burzy czwartą ścianę i żarcikuje. A jej słowne „kakofonie” w ED są legendarnym już chyba popisem seiyuu :] Nie da się jej nie lubić, zwłaszcza że trzeba przyznać iż co chwila jej życie jest na ostrzu noża, aż człowiek ma jej naprawdę żal (zapracowała sobie na bycie OP oj tak!). Seria byłaby znacznie lepiej przeze mnie oceniona gdyby nie pewne irytujące cechy:
- momentami straszny montaż i dziwne ujęcia, które czasem działają ale jednak w większości przypadków są po prostu… dziwne
- rushowanie akcji (24 odcinki a wydaje się jakby ich z siekierą ktoś gonił)
- momentami STRASZNE CGI (trochę jak z Overlordem – obie to super wciągające serie kaleczące oczy nadmierną tandetą w postaci CGI, choć Kumo zdecydowanie bardziej jedzie po bandzie pod tym względem).
- problemy z pacie­‑ingiem (zwłaszcza przez ten wątek z pupy z ludźmi), szalone skakanie po wątkach (sprawy nie ułatwia skakanie w czasie bo równolegle prowadzone są wątki parę lat wcześniej i później)
Niemniej warto, bo grzechem by było nie znać takiego zwariowanego ale oryginalnego isekaja.

Seria być może doczeka się kontynuacji, bo materiału jest jeszcze sporo. Polecam.

7+/10 (z uwagi na nierówny poziom akcji i grafiki).

Wiem że Rimuru jest luzakiem z natury… ale jako ktoś kto już osiągnął taki poziom siły powinien się zachowywać z trochę większą powagą i nie dawać sobie tak włazić na głowę.

Mimo potencjału, generyczna i dziwna seria. Cały ten motyw z miastem opanowanym wampiry jakoś mnie nie kupił, a autorzy chyba sami nie wiedzieli co chcą osiągnąć: dramat to, akcyjniak to, mystery to, powieść pseudo historyczna to? Bohaterowie albo nijacy, albo wręcz irytujący i po prostu nie wzbudzający żadnych emocji.

A jak po raz piętnasty słyszałem Jokanaan, to myślałem że mnie szlak trafi. Tak, wiem że jestem chamem bez kultury ale taki „teatr” mnie mierzi… zwłaszcza jak Japończycy dorabiają cała tą pseudo­‑ideologię i „artyzm”.

Jedynie ED był mega.

Wciąż uważam, że pierwszy sezon był najlepszy i najbardziej emocjonalny, im dalej ta historia trwała tym bardziej te poszczególne wątki rozmywały się wdg mnie.

Był  kliknij: ukryte  happy end, szkoda tylko że nie wcisnęli materiału „po latach” jak w mandze, dla innych postaci (pokazali tylko Kota na emeryturze :P), bo myślałem że na tym skupi się ostatni odcinek. No chyba że będzie jeszcze jakiś special…

MC wykazał się klasą do samego końca  kliknij: ukryte  mimo że niejeden by się złamał.

Bardzo fajna seria przywracająca wiarę w ludzi, mimo że to bajka XD

10/10, czy mogło być inaczej? Seria anime ze „śmiesznymi zwierzątkami” okazała się jedną z najlepszych w ostatnich latach. Klimat, postacie, intryga, pomysł:  kliknij: ukryte  no i brawo dla tych co zgadli że zwierzęta to byli tak naprawdę ludzie, choć tak, można było się domyślić że tak będzie.

Tylko ten cliffhanger na końcu aj XD

PS:  kliknij: ukryte  Pytanko: co stało się z drugą „kotką”? Tą co wkręciła Kakihanę?

Generalnie część pierwsza bardziej mi się podobała. W drugiej już za dużo było różnych wątków, jakby autor zaczytał się w pisarzach typu Dan Brown (jeszcze tylko wątku templariuszy brakło :P). Mimo że oglądało się przyjemnie, to parę razy przewracałem oczami patrząc na fantazję twórców (inna sprawa że nie jestem jakimś wielkim znawcą Sherlocka, może faktycznie były takie wątki jak James Bond czy MI6?). Moim zdaniem fantazja poniosła, a i sama seria z „battle of wits” przemieniła się raczej w naciąganego akcyjniaka z natłokiem wątków i górnolotnych ideii… wydaje mi się też że Sherlock już nie był taki „wybitny” jak go rysowali, w pewnym stopniu można powiedzieć że był raczej widzem niż aktorem w historii (może poza końcówką?).

Niemniej polecam, bo seria jest dobrze zrobiona (nie spada poniżej poziomu technicznego jaki ma od początku), bardzo inna od tego co zwykle oglądamy jako szeroko pojęte anime i posiada galerie interesujących postaci.

Miłe zaskoczenie.

Myślałem że będzie to „wypełniacz” ale była to bardzo sympatyczna i zaskakująco wciągająca seria „o niczym” – ot rok z życia Tempest. No i miała urok tego za co wielu ludzi polubiło Slime a czego brakło w drugim sezonie – ten element slice of life. Takie „wypełniacze” to ja szanuje.

Kolega poprzednik słusznie zauważył że „dziwnie” ogląda się te sympatyczne postaci znając wydarzenia z drugiego sezonu… z drugiej strony tam po pierwsze była inna sytuacja a po drugie… pamiętajmy że to wciąż formalnie „potwory” a serial jest japoński :P

Swoją drogą jedno mnie zastanawia… czemu Joe jest takim biedakiem? Myślę że nawet w świecie Megalo, za takie walki w jakich bierze udział czy wygra czy przegra powinien kosić ogromne gaże, zresztą wszyscy jego rywale mają mega wille i fury. Powinien mieć wystarczająco żeby zbudować kilka siedzib „Team Nowhere”... tymczasem czy w pierwszej czy w drugie serii żyje jak dziad.